คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : I can't forget because I love you * 05
Part 5
หลังจากที่เรียวอุคยอมให้เยซองพาเขาไปส่งที่บ้าน เรียวอุคก็ได้บอกทางไปบ้านของเขาเรียบร้อย ตอนนี้ทั้งคู่จึงนั่งอยู่บนรถของเยซอง
"บ้านนายอยู่แถวนี้หรอ" เยซองถามเพื่อทำลายบรรยากาศความเงียบ
"ฮะ พี่จะถามอะไรหนักหนาเนี่ย ผมก็บอกทางพี่ไปแล้วไง" เรียวอุคยังคงเล่นสงครามกวนประสาทกลับ
"นายไม่ต่อปากต่อคำกับพี่สักครั้งไม่ได้เลยหรอไง" เยซองก็ยังคงหัวเสียกับเรียวอุคอยู่เช่นเดิม
"ไม่ได้ เพราะผมไม่อยากให้ในหัวสมองของผมคิดว่าพี่คือคนที่ผมรู้จัก" เรียวอุคตอบพร้อมหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง
"…" เยซองนิ่งไปชั่วขณะ
ปี๊ดดดดดดดดดดด !
"เฮ้ย พี่เยซอง รถจะชนแล้ว เฮ้ยยยยย!" เรียวอุคเรียกสติร่างสูง
"เฮ้ย!" เมื่อเยซองได้สติ ก็รีบเลี้ยวหลบรถคันใหญ่กว่าอย่างรวดเร็ว
"เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ เฮ้อ" เยซองถอนหายใจ
"เกือบไปแล้วอะไรล่ะ เกือบตายอะสิไม่ว่า" เรียวอุคยังคงประชดเยซอง
"เรียวอุค!"
"ทำไม? ก็พี่นั้นแหละผิด เหม่ออยู่ได้!!" เรียวอุคยังคงเถียงกลับ
"ก็ได้ๆ พี่ยอมแพ้ โอเค๊?" เยซองถามเสียงสูง
"ก็ดี ยอมง่ายดีแหะ" เรียวอุคพูดพร้อมประหลาดใจ
"แล้วไม่ชอบหรอไง" เยซองถามกลับ
"ชอบสิ อ๊ะ! นี่ๆ จอดตรงหลังนั้นนะ" เรียวอุคพูดพร้อมสั่งร่างสูงเสร็จสรรพ
"คร๊าบๆ คุณผู้หญิง" เยซองก็ยังคงกวนเรียวอุคเช่นเดิม
"ไม่ใช่คุณผู้หญิง ผมเป็นผู้ชาย" เรียวอุคบอกให้ร่างสูงทราบถึงเพศของเขา
"โอเคๆ ยอมแล้วๆ"
"ยังอยู่หลังเดิมสินะ" เยซองพูดเสียงเบา แต่ก็ยังเบาไม่พอที่จะทำให้เรียวอุคไม่ได้ยิน
"เมื่อกี้ พี่ว่าอะไรนะ?" เรียวอุคถามขึ้น
"อ้อ เปล่าๆ คือบ้านสวยดีหน่ะ"
"แน่ใจ ?" เรียวอุคยังคงถามกลับ
"แน่สิ อ้าว ลงไปได้แล้ว" เยซองตอบพร้อมไล่ให้เรียวอุคลงก่อนที่เรื่องมันจะยิ่งแย่ไปกว่าดี
"ก็ได้ๆ ขอบคุณสำหรับมาส่งผมที่บ้านครับ" เรียวอุคขอบคุณก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ
"เรียวอุค" เยซองเรียกชื่อรั้งร่างบางไว้
"ครับ?"
"ราตรีสวัสดิ์"
"ราตรีสวัสดิ์เช่นกัน"
เมื่อเรียวอุคลงจากรถ เยซองก็หยิบเครื่องมือสื่อสารกดไปยังหมายเลขปลายทาง
( ฮัลโหล )
"ฮีชอล นายไม่ต้องสืบที่อยู่ให้ชั้นแล้วนะ"
( อ้าว ไมง่ะ )
"เออหน่า ไม่ต้องถามมาก เอาเป็นว่าชั้นรู้ที่อยู่ของเรียวอุคแล้ว"
( เออ งั้นก็ดี เพราชั้นก็ขี้เกียจเหมือนกัน 555 )
"ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ" เยซองพูดอย่างเหนื่อยใจ
( ใช่ ชั้นเป็นเพื่อนที่ดี ฮ่าๆ )
( เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน นี่แกหลอกด่าชั้นเร๊อะ! )
"เออสิ! แค่นี่แหละ"
( เฮ้ย! กลับมาพูดให้รู้เรื่องก๊อนนนนนน) ฮีชอลพูดยังไม่ทันจบเยซองก็ตัดสายไปเสียก่อน
"เฮ้อ ให้ตายสิ นี่เพื่อนชั้นหรอ" เยซองถอนหายใจ
"กลับบ้านดีกว่า" เยซองพูดก่อนจะออกรถมุ่งตรงไปยังบ้านของเขา
ณ คฤหาสน์ตระกูลคิม
เยซองได้ขับรถเข้ามาจอดกลางลานในตัวบ้าน (บ้านรวย -*-) และเปิดประตูลงจากรถพร้อมยื่นกุญแจให้คนขับรถของบ้านเข้าไปเก็บอีกต่อนึง ระหว่างที่เยซองเดินเข้าไปในบ้านแล้ว ก็ต้องพบก็บุคคลที่เขาไม่อยากจะเจอมากที่สุด
"ไง กลับมาแล้วหรอ ?"
"ครับ ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวขึ้นห้องก่อนนะครับ" เยซองพูดโดยไม่มองหน้าบุคคลที่เดินเข้ามาทักทายแม้แต่น้อย
"หึ เดี๋ยวก่อนสิ กลับมาไม่คิดจะอยู่พุดคุยกันตามประสาแม่ลูกเลยรึไง" ผู้เป็นแม่ถามขึ้น
"ไม่ดีกว่าครับ เพราะผมไม่ต้องการคุยกับแม่จอมปลอมอย่างคุณ"
"หนอย เยซองมันจะมากไปแล้วนะ!"
"อ้าว เยซองกลับมาแล้วหรอลูกพ่อ" เสียงบุคคลที่สามดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนาของทั้งสอง
"หึ ฝากไว้ก่อนนะเยซอง" ผู้เป็นแม่แสยะยิ้มใส่ลูกที่ไม่เคยคิดอยากจะดูแลแม้แต่น้อย
"สวัสดีครับพ่อ สบายดีมั๊ยครับ" เยซองเดินตรงไปยังบุคคลที่สามและสวมกอดอย่างคิดถึง โดยไม่สนใจมองอีกคนแม้แต่น้อย
"พ่อสบายดี ว่าแต่ลูกเถอะ กลับมาไม่บอกพ่อเลยนะ แล้วนี่ตั้งแต่กลับมาไปพักที่ไหนล่ะ" เยซางถามขึ้น
"ก็ผมอยากทำให้แปลกใจนี่หน่า ผมพักที่บ้านเพื่อนครับ แล้วตอนนี้ผมก็หางานทำได้แล้วด้วยนะครับ"
"อ้าว จริงหรอ แล้วทำอะไรล่ะ" เยซางถามขึ้น
"เป็นอาจารย์ฝึกสอนในมหาลัยครับ" เยซองตอบและยิ้มจนตาหยี่
"ว้ายยยย ตายแล้ว คุณค่ะ คุณจะให้ลูกทำงานแบบนี้ไม่ได้นะคะ เยซองลูก ลูกต้องเลิกทำงานนั้นนะ ลาออกซะ แล้วก็มาช่วยคุณพ่อบริหารงานที่บริษัทรู้มั๊ยลูก" เยจีเสแสร้งพูดขึ้น พร้อมเดินมาเกาะแขนเยซาง
"อ่อครับ เดี๋ยวผมก็ลาออกครับ ตอนนี้ผมแค่อยากจะฝึกงานเฉยๆ แตยังไงคุณก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ยังไงซะผมก็ต้องกลับมาช่วยคุณพ่อดูแลกิจการของบ้านเราอยู่แล้ว" เยซองพูดประชดใส่คนที่เป็นแม่ของเขา
"เห็นมั๊ยเยจี ผมบอกแล้ว ลูกรักผมจะตาย ฮ่าๆ" เยซางยังคงหัวเราะร่าถึงความรักที่ลุกชายมีให้กับเขา
"ค่ะ ลูกรักคุณมาก แต่คุณก็อย่าลืม ซึงเย นะคะ" เยจีบอกกับเยซาง
"ผมไม่ลืมลูกผมอีกคนหรอกหน่า คุณก็ เน๊อะเยซองลูกพ่อ" เยซางขอความคิดเห็นจากลูก
"ครับ พ่อครับ งั้นผมก็ตัวขึ้นไปนอนก็นะครับ วันนี้รู้สึกเหนื่อยๆ"
"ตามสบายเลยลูก งั้นพรุ่งนี้ลูกลงมาทานอาหารเช้ากับพ่อนะ" เยซางชวนเยซองให้มาทานข้าวเช้ากับเขา
"ได้ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับพ่อ"
TBC ..
ความคิดเห็น