คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : I can't forget because I love you * 03
Part 3
.. เรียวอุคอย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ ..
หลังจากที่เยซองประคองเรียวอุคมาที่ห้องพยาบาล อาจารย์ที่อยู่ในห้องพยาบาลก็บอกอาการให้กับเยซอง เรียวอุคคงจะเครียดมากเกินไป จนเกินอาการหน้ามืดก็เท่านั้นเอง อาจารย์จึงให้เรียวอุคนอนพักผ่อนอยู่ในห้อง และตอนนี้ทั้งห้องจึงปกคลุมไปด้วยความเงียบ
"พี่ขอโทษนะ" เยซองพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา และเอามือลูบใบหน้าเรียวอุคอย่างคิดถึง
"…"
"พี่เยซอง พี่อย่าทิ้งผมไป ฮึก พี่เยซอง" เรียวอุคละเมอเรียกชือร่างสูงและยกมือปัดไปมาบนอากาศ
"เรียวอุคพี่อยู่นี่ พี่อยู่นี่แล้ว" เยซองพูดกับร่างบางและกอดร่างบางเอาไว้แนบอก
"ฮึก พี่เยซอง" ร่างบางละเมอพูดชื่อเยซองก่อนจะหลับสนิทในที่สุด
"เฮ้อ ! ทำไงดีวะเยซอง" เยซองบนหัวเองพร้อมกับตบหน้าตัวเองไปด้วย
เนกา พารัน ซารัม นีกา พาโร คือ that that that girl ~
เสียงริงโทนของเยซองดังขึ้น จนทำให้เยซองมือไม้ของเยซองรีบหาโทรศัพท์ของตัวเองอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวร่างเล็กจะตื่นซะก่อน
"ฮัลโหล"
( แกอยู่ไหนอ่ะเยซอง )
"อยู่มหาลัย มีอะไรหรอฮีชอล" เยซองตอบกลับไป
( ชั้นมีธุระ แล้วรถชั้นก็เสียด้วย แกช่วยขับรถไปส่งชั้นที่บริษัทหน่อยสิ )
"ก็ได้ๆ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ"
( อะไรอีกวะ ช่วยแค่นี้ก็ไม่ได้ ไม่หน้าโทรมาให้แกช่วยเลย ข้อแลกเปลี่ยนอะไร เร็วๆ )
"แกต้องอยุ่เป็นเพื่อนเจ้าตังโกมา 1 วันเต็มๆ" เยซองพูดและระเบิดหัวเราะออกมา
( 5555555555 จะบ้าหรอ ไอบ้า! ทำไมชั้นต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเต่าแกด้วย ชั้นก็มีเจ้าฮีบอมต้องอยู่เป็นเพื่อนนะ พอเลยๆ )
"เหอๆ ก็แค่ล้อเล่น ชั้นก็แค่อยากให้ช่วยสืบค้นที่อยู่ของเรียวอุคให้หน่อยก็เท่านั้นเอง" เยซองพูดเสียงเบาลง เพราะกลัวเรียวอุคจะได้ยิน
( เหอๆ แค่นี้ใช่มั๊ย ไม่มีปัญหา ลงมาจากตึกเร็วๆ ด้วย ชั้นรออยุ่ที่หน้ารถแกเนี่ย แค่นี้นะ )
"อืมๆ รู้แล้วหน่า เดี๋ยวลงไป บาย" เยซองตอบก่อนจะตัดสายทิ้ง
"อื้อ .." เรียวอุคครางขึ้น ก่อนจะค่อยๆ ลืมตา
"ตื่นแล้วหรอเรียวอุค" เยซองถามขึ้น ในใจของเยซองนั้นตื่นเต้นดีใจไปหมด
"อะ .. อาจารย์" เรียวอุคตกใจพร้อมเขยิบตัวไปสุดเตียง
"พี่!" เยซองย้ำให้เรียกตนว่าพี่
"เป็นอะไรของนาย นายเป็นลมตอนเล่นดนตรีเสร็จ ชั้นก็เลยพานายมาห้องพยาบาลก็แค่เนี่ย" เยซองพูดก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก
"หรือว่า.. นึกว่าฉันปล้ำเธอ" เยซองพูดพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็กกว่า
"เปล่าซะหน่อย ออกไปเลยนะ" เรียวอุคสั่งร่างสูง
"ไปก็ได้ ไหนๆ ก็ตื่นมาต่อปากต่อคำเหมือนเดิมได้แล้วหนิ กลับเองได้ใช่มั๊ย" เยซองถามเรียวอุค
"อือ เอ๊ย ครับ!"
"ก็ดี งั้นลงไปกันได้แล้ว" เยซองพูดก่อนจะเดินนำออกจากห้องไป
ระหว่างที่เดินลงมาจากอาคารมหาลัยเยซองและเรียวอุคก็ต่างเงียบไม่พูดไม่จากันเลยซักนิด จนร่างสูงทนไม่ไหว ถึงถามคำถามบางอย่างออกไป
"ฉันถามอะไรหน่อยสิ ฉันหน้าเหมือนคนที่ชื่อเยซองอะไรนั่นขนาดนั้น?"
"ใช่ครับ เหมือนมาก และผมก็เชื่อในความคิดของผมอยู่ด้วยว่าพี่คือพี่เยซอง!" เรียวอุคตอบอย่างมั่นใจ
"งั้นหรอ .." เยซองแสร้งทำเป็นไม่สนใจ
"อ่าว ลงมาแล้วหรอ เร็วดีจริง" ฮีชอลทักเยซองที่เดินออกมาจากตึก
"อืม" เยซองตอบก่อนจะดึงตัวฮีชอลมาจูบ
หากแต่เรียวอุคที่เดินตามมาด้วยนั้นถึงกับตกใจภาพที่เห็นอยุ่ตรงหน้า ภาพที่คนที่เค้าคิดว่าเป็นพี่เยซองกำลังจูบกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ หัวสมองของเรียวอุคว่างเปล่า ในใจกลับคิดว่าขอให้มันเป็นแค่ฝัน แต่มันกลับไม่ใช่ตามที่ใจของเรียวอุคต้องการ ตอนนี้เขารุ้แต่ว่าเขาจะต้องวิ่ง วิ่งไปจากภาพตรงหน้านี้
"ฮึก .. ทำไม ทำไมเราต้องร้องให้ด้วย" เรียวอุคพูดพร้อมเอามือปาดน้ำตาตัวเอง แล้วนั่งลงที่ม้านั่งข้างสวนสาธารณะ
"เค้าไม่ใช่พี่เยซองนะเรียวอุค ฮึก จำไว้สิ เค้าไม่ใช่พี่เยซอง" เรียวอุคพูดเตือนตัวเอง
"พี่เยซองอยู่ที่ไหน ฮือๆ" เรียวอุคพูด ในที่สุดเรียวอุคก็ไม่สามรถกลั้นน้ำตาของตัวเองได้
TBC ..
ความคิดเห็น