คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : I can't forget because I love you * 01
Part 1
"พี่เยซอง !!!!!" เรียวอุคตะโกนเรียกชื่อของเยซองอย่างบ้าคลั่งก่อนที่น้ำตาจะเอ่อคลออยู่ที่ขอบตา
"ฝันอีกแล้ว เมื่อไหร่เราจะเลิกฝันแบบนี้ซักที ฮึก"
"ผมคิดถึงพี่เหลือเกิน" เรียวอุคพูดอย่างแผ่วเบา
มันเป็นเวลากี่ปีแล้วไม่รู้
ที่ผมฝันแต่เรื่องนี้ซ้ำๆ ซากๆ
ทั้งๆ ที่ผมสั่งให้ตัวเองต้องลืมมัน
แต่กลับไม่เคยลืมมันได้เลย
มีแต่ฝังลึกเข้าไปในสมองของผม
ตั้งแต่วันนั้น ผมก็เฝ้า เฝ้ารอแต่เขา
หวังว่าจะได้เจอหน้าพี่เยซองเค้าซักครั้งก็ยังดี
แต่ก็ไม่เคยเลย ไม่มีแม้แต่เงา ผมควรจะเลิกหวังใช่มั๊ย ?
*
*
วันนี้ก็เหมือนทุกๆ วัน ถึงแม้ว่าเรียวอุคอยากจะให้เวลามันผ่านพ้นไปเร็วเท่าไหร่ แต่มันกลับทำให้ยิ่งช้าลง
"อ้าว! เงียบหน่อย!" เสียงอาจารย์ส่งเสียงให้นักศึกษาเงียบและนั่งประจำที่
"วันนี้ พวกเธอจะได้เรียนเปียโนกับอาจารย์คนใหม่ จริงๆ เค้าพึ่งจะเรียนจบก็เลยมาฝึกงานหน่ะนะ" อาจารย์ยังไม่ทันพูดจบก็พูดขึ้นต่อ
"อาจารย์ไปล่ะ ขอให้โชคดี" อาจารย์บอกลาและกำลังจะเดินออกไป
"เดี๋ยวค่ะอาจารย์" ลูกศิลย์คนนึงพูดขึ้น
"อาจารย์ที่จะสอนเราชื่ออะไรหรอคะ?"
"เห๋ อาจารย์ก็ไม่รู้เหมือนกัน ขอโทษด้วยน๊ะจ๊ะ" เมื่ออาจารย์ตอบคำถามเสร็จก็เดินจากไป
เมื่ออาจารย์เดินจากไปเหล่านักเรียนหญิงก็ต่างพากันซุบซิบเหมือนเคย
"โหยย เซ็งเลยอ่ะ อดรู้ชื่อเลย ว่าแต่หน้าตาจะหล่อมั๊ยเนี่ย" นักเรียนหญิงกลุ่มนึงนั่งบ่นอย่างเซ็งๆ ที่อดรู้ชื่อของอาจารย์คนใหม่ที่กำลังจะสอนพวกเขาในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี่
"จะหล่อบ้าอะไร แกดูดิ๊ ตั้งแต่ปี 1 และ ดูอาจารย์แต่ละคนที่สอนเรา หน้าตาเห่ยชะมัด แถมยังชอบนั่งแทะโลมเด็กนักศึกษาผู้หญิงด้วยสายตาที่ยากจะบรรยาย คิดแล้วขนลุกยังไม่หาย พูดแล้วเซ็งจริงๆ" นักศึกษาอีกคนผู้และทำหน้าเซ็งๆ ที่บ่งบอกว่ามันยากที่จะบรรยายจริงๆ
"เอาหน่าๆ ไม่แน่ปีนี้อาจารย์อาจจะดีกว่าปีที่แล้วก็ได้" นักศึกษาที่อยู่ในกลุ่มอีกคนพูดขึ้น
"จะอะไรกันนักหนาเนี่ย กับไอแค่อาจารย์สอนวิชาดนตรี บ้ากันอยู่ได้ ให้ตายเถอะ เมื่อไหร่จะเลิกเรียนซักทีนะ" เรียวอุคบ่นกับตัวเองพร้อมๆ ก่อนจะเหม่อมองออกไปที่หน้าต่าง
ทุกๆ วันเรียวอุคมักจะนั่งเหม่อลอยให้พ้นไปวันๆ แต่การเรียนของเรียวอุคนั้นก็ถือว่าดีมาก เพราะเรียวอุคมีพรสวรรค์ด้านดนตรีมากตั้งแต่เด็ก เรียวอุคมักจะชอบเล่นดนตรีีี เลยไม่ค่อยมีปัญหากับคณะที่เข้าเรียน
"เห้ย! บ่าย 2 แล้ว ไปเรียนดนตรีๆ" นักศึกษาคนหนึ่งตะโกนขึ้น
"บ่าย 2 แล้วหรอเนี่ย ไวกว่าที่คิดแฮะ" เรียนอุคพูดพร้อมยกข้อมือดูนาฬิกา
"เฮ้อ ได้เวลาเรียนดนตรีแล้วสินะ" เรียววุคลุกขึ้นสูดอากาศหายใจให้เต็มปอดก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ระหว่างเดินไปห้องเรียนดนตรีนั้น พวกผู้หญิงก็ต่างพากันพูดคุยแต่เรื่องของอาจารย์คนใหม่ แต่เรียวอุคก็ไม่ได้สนใจนัก ใจจริงเรียวอุคขี้เกียจเรียนด้วยซ้ำ เพราะที่อาจารย์สอนมันก็ถือว่าพื้นๆ สำหรับเค้ามาก
.. ขอโดดเรียนซักคาบไปนั่งบนดาดฟ้าของมหาลัยก็คงไม่เป็นไรมั้ง ..
เรียววุคคิดในใจ ว่าแล้วขาทั้งสองข้างก็ก้าวขึ้นมาถึงดาดฟ้าชั้นบนสุดของมหาลัย
"เฮ้อ ~ ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกแปลกๆ จัง" เรียวอุคบ่นอย่างไม่เข้าใจตัวเองก่อนจะแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า
"อ่า วันนี้ก้อนเมฆสวยจังเลย พี่เยซองจะทำอะไรอยู่นะ" เมื่อยามใดที่เรียวอุคมองก้อนเมฆ เขาก็จะนึกถึงอีกคนตลอดเวลา
"ไม่ว่าจะผ่านไปซักกี่ปี ผมก็ไม่เคยลืมพี่ได้เลยจริงๆ" เรียวอุคพูดก่อนจะหลับตาลงช้าๆ หวังว่าจะได้พักผ่อน แต่ไม่ทันได้หลับสนิทก็มีใครบางคนเดินเข้ามาหาเรียวอุคซะก่อน
"โอ๊ยยย !"
อีกด้านหนึ่ง
นักเรียนหญิงต่างพากันเดินเข้าห้องดนตรี โดยมีอาจารย์คนใหม่ที่เข้ามาฝึกงานที่นี่นั่งคอยก่อนนานแล้ว เมื่อนักศึกษาทั้งหมดเดินเข้ามาก็แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าคนตรงหน้านี่ใช่อาจารย์จริงๆ หรือ
"อ๊ายยยยยยยย อาจารย์หล่อมากเลยอ้ะ" นักศึกษาคนหนึ่งพูดขึ้น
"ช่าย หล่อระเบิด อ๊าาาา อาจารย์คงเห็นใจเราที่ปีที่แล้วได้อาจารย์สอนหน้าตาแย่ๆ ทั้งนั้น"
"อ๊า ไม่อยากจะเชื่อเลย สวรรค์จริงๆ ~"
"เอ่อ อะแฮ่ม นั่งที่ได้แล้ว!" อาจารย์ที่เข้ามาฝึกงานใหม่พูดขึ้น
"ฉันไม่ได้ดีใจเหมือนอาจารย์ทั่วๆ ไปหรอกนะจะบอกให้ ถึงจะเป็นแค่นักศึกษาที่พึ่งเรียนจบมาฝึกงานก็เถอะ"
"ค่ะ อาจารย์ !" นักศึกษาหญิงทุกคนพูดขึ้นพร้อมเพรียงกันและจ้องต๋าแป๋วใส่โดยไม่ได้กลัวคำขู่ซักนิดเดียว
"ให้ตายสิ เด็กพวกนี้นิ เอาล่ะ พี่จะแนะนำตัวให้ทุกคนรู้จัก พี่ชื่อ คิม จงอุน อยากจะให้เรียกว่าพี่แทนอาจารย์มากกว่า เพราะพี่ก็แค่มาฝึกงานเฉยๆ หน่ะนะ"
"ค่ะพี่จงอุน กริ๊ดดดดดดด" นักศึกษาหญิงต่างพากันกรี๊ดดังลั่นห้อง
"เฮ้อ ! แล้ววันนี้จะได้เรียนมั๊ยเนี่ย" เยซองพูดอย่างเซ็งๆ
"เอาล่ะ งั้นพี่ขอเช็คชื่อก่อนละกันนะ"
"จีเฮ" เยซองพูดขึ้น
"มาค่ะ" นักศึกษาหญิงก็ขานรับด้วยความเต็มใจ
"ฮยอนอา"
"มาค่ะ"
เยซองขานไปเรื่อยจน ..
"จีซอก"
"มาครับ"
"ระ เรียวอุค"
"…"
"หืม เรียวอุค" เยซองขานอีกรอบ
"…" แต่ก็กลับไม่มีเสียงขานตอบกลับมา
"เรียวอุคไปไหน!" เยซองตะโกนขึ้นอย่างดังจนทำให้นักศึกษาหญิงต่างพากันกลัว
"ม มะ ไม่ทราบค่ะ"
"เขามาเรียนรึเปล่าวันนี้"
"มาค่ะ"
"แต่ว่าเมื่อกี้ก็เดินมากับพวกเราไม่ใช่หรอ หายไปไหนล่ะ" นักศึกษาคนหนึ่งพูดขึ้น
"เออ ใช่ จริงด้วย" นักศึกษาที่เหลือต่างพยักหน้าพร้อมกัน
"…" เยซองเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้น
"พี่บอกไว้ก่อนนะว่าถ้าใครไม่เข้าเรียนเกิน 2 ครั้ง พี่จะปรับตกวิชานี้ทันที!"
ก๊อกๆๆ
"ขอนุญาตครับ พอดีผมเห็นนักศึกษาแอบขึ้นไปบนดาดฟ้าของอาคาร เลยสั่งให้นักศึกษาลงมาเรียน ไม่ทราบว่าเค้ามารึยังครับ" ยามเฝ้าอาคารของมหาลัยตึกนี้พูดขึ้น
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ เรียวอุคที่กำลังจะได้หลับ แต่ยามที่คอยรักษาความปลอดภัยของตึกดันเห็นนักศึกษาคนหนึ่ง นั่งตากลมอยู่บนดาดฟ้า และมหาลัยนี้ก็ต้องการเด็กที่มีคุณภาพ จึงให้ยามคอยเฝ้าอย่างเข้มงวด เพราะส่วนมากนักศึกษาที่ชอบโดดเรียนก็มักจะชอบแอบขึ้นมาบนดาดฟ้า
"ยังเลยหนิครับ" เยซองพูดขึ้น ก่อนจะมีเสียงบุคคลที่สามดังขึ้น
"เอ่อ .. ขออนุญาตเข้าห้องครับอาจารย์" เรียวอุคก้มหน้าพูดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา
"พะ พี่เยซอง" เรียวอุคยืนนิ่งไปชั่วขณะ
ผมดูไม่ผิดคนใช่มั๊ยบอกผมที
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมใช่พี่เยซองรึเปล่า
นั่นพี่เยซองใช่มั๊ย พี่กลับมาหาผมแล้วใช่มั๊ย
ถ้าหากผมถามพี่เค้าไป แล้วถ้าไม่ใช่พี่เยซองล่ะ
ผมควรจะทำยังไง
"นั่นพี่เยซองใช่มั๊ย พี่เยซอง" เรียวอุคพูดก่อนจะเดินตรงเข้าไปกอดคนตรงหน้าอย่างไม่อายสายตาคนรอบข้าง
"…"
"เยซองบ้าบออะไร กลับไปนั่งที่ได้แล้ว! ทำคนอื่นเค้าเสียเวลาเรียน ยังจะมาพูดเยซงเยซอง ฉันชื่อ คิม จงอุน จำไว้ด้วย"
"พะ พี่เยซอง" เรียวอุคเรียกชื่ออย่างแผ่วเบาและน้ำตาก็เริ่มเอ่อคลอ
"ไปนั่งที่ซะ !!" เยซองตะโกนว่าเรียวอุคอย่างแรง
.. ไม่ใช่พี่เยซองสินะ พี่เยซองคนที่ผมรู้จักอ่อนโยนกว่านี้ หรือผมคงจะจำผิดคนไปจริงๆ ..
TBC ..
ความคิดเห็น