คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : I can't forget because I love you * Intro
Intro
"พี่เยซองดูนี่สิฮะ สวยมั๊ย" เด็กชายหนุ่มน้อยหน้าหวานเอ่ยถามพี่ที่อยู่ข้างบ้านที่เขามักจะชอบมาเล่นด้วย
"ไหนๆ โห สวยจังเลย เรียวอุคน่าจะลองใส่มันดูนะ" เด็กชายอีกคนที่มีอายุมากกว่าตอบขึ้น
"อ่าา ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวพอเรียวอุคใส่นะ พี่เยซองก็จะหัวเราะออกมาเสียงดัง ไม่เอาด้วยหรอก" เด็กชายร่างเล็กพูดเหมือนจะออกอาการงอนคนข้างบ้านเล็กน้อย
"อ่า เรียวอุคอ่าาา ใส่น้าาา พี่เยซองอยากเห็น นะๆ มาเดี๋ยวพี่สวมให้" เยซองง้อคนตัวเล็กก่อนจะอ้อนขอให้ตัวเองสวมให้น้องข้างบ้านที่ตัวเองแอบรักโดยไม่รู้ตัว
เด็ก 2 คนกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ใครจะรู้ว่าผู้ใหญ่ของแต่ละฝ่ายต่างไม่ชอบให้ยุ่งกัน เพราะเหตุผลบางประการ แต่ก็เพราะความไร้เดียงสาและความไม่ได้ใส่ใจของเด็ก จึงทำให้ทั้งคู่ยังเล่นกันเหมือนปกติและความสัมพันธ์ก็อาจจะเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ
"คิคิ เรียวอุคน่ารักมากเลยล่ะ" เยซองพูดพร้อมชูนิ้วโป้งขึ้น
"จริงหรอฮะ เย้ๆ พี่เยซองไม่หัวเราะเรียวอุค เย้" เรียวอุคดีใจยิ้มจนแก้มปริ แต่ยังไม่ทันที่เรียวอุคจะพูดจบก็มีเสียงบุคคลที่สามแทรกขึ้น
"นี่ ! เยซองมานี่เดี๋ยวนี้นะ!"
"แม่ฮะ ดูนี่สิ เรียวอุคน่ารักใช่ม้าาา" เยซองถามผู้เป็นแม่
"น่ารักบ้าอะไร มานี่เลยเยซอง" ผู้เป็นแม่ว่าเสียงแข็งและเรียกให้เยซองมาหาเขา
"ผมไม่ไป ผมจะอยู่กับเรียวอุค" เยซองยังคงไม่ฟังคำสั่งของแม่
"ชั้นบอกให้แกมานี่ไง หรือแกจะให้ชั้นเข้าไปลากแกห๊ะ!"
"…"
"ได้! พูดดีๆ ไม่ชอบใช่มั๊ยเยซอง" ผู้เป็นแม่โมโหจนทนไม่ไหว ถึงกับกระชากแขนลูกชายจนเกิดเป็นรอยแดง
"แม่ ไม่ .. ฮึก ผมเจ็บ แม่ปล่อยผม ผมจะอยู่กับเรียวอุค แม่ปล่อยผมเถอะนะครับ แม่ปล่อย ฮือๆ" เยซองร้องขอผู้เป็นแม่
"เหอะ! แกอย่ามาร้องไห้ให้ชั้นเห็นนะ ชั้นไม่ชอบน้ำตาของแก!" ผู้เป็นแม่ยังคงตวาดลูกชายของเขาอยู่เช่นเดิม พร้อมทั้งตีแขนอีกข้างที่ยังไม่เกิดรอยแดง ก่อนจะพูดต่อ "แกเคยทำอะไรที่ชั้นสั่งแกบ้างห๊ะ ขัดใจชั้นแทบทุกครั้ง มันน่าจริงๆ เลย เกิดมาทำไม ชั้นไม่น่ามาทีหลังเลยจริงๆ"
"คุณแม่พี่เยซองครับ ฮือๆ ปล่อยพี่เยซองเถอะนะครับ ผมขอร้อง ฮือๆ" เรียวอุคครำครวญขอร้องอ้อนวอนผู้เป็นมารดาของพี่ที่สนิทที่สุดที่อยู่ข้างบ้าน
"หึ เด็กอย่างแกจะทำไรได้ แล้วไม่ต้องมาเรียกฉันคุณแม่ด้วย! เยซองมานี่!!!"
"แม่ปล่อยผม ฮือๆ ผมจะอยู่กับน้องเรียวอุค ฮึก" เยซองปล่อยน้ำตาไม่ขาดสายเช่นเดียวกันกับล่างเล็กก่อนจะยื่นมือหวังจะได้จับมือของเรียวอุคซักนิดก็ยังดี
"ฮือๆ พี่เยซองฮะ พี่เย ฮึก .. ซอง" เรียวอุคพูดจนไม่เป็นภาษา น้ำตาก็พลันไหลพรากจนเห็นเบื้องหน้าลางๆ
"รักกันมากนักใช่มั๊ย ดี! งั้นก็อย่าเจอหน้ากันอีกเลย!"
"แม่ปล่อยนะ เรียวอุค !!!" เยซองตะโกนขอร้องแม่อย่างเสียงดัง แต่ก็ไม่สามารถหยุดผู้เป็นแม่ได้
"พี่เยซอง !!!!"
TBC ..
ความคิดเห็น