ตอนที่ 15 : บรรพ : ๑๔ เสือกยังไม่สุดอย่าจับไปจุดจุดจุด (Rewrite)
บรรพ 0
ว่าด้วย...เสือกยังไม่สุดกรุณาอย่างเพิ่งจับไปจุดจุดจุด
“ไม่ตอบแบบนี้ อย่ามาร้องไห้ขอให้กูหยุดทีหลังแล้วกัน”
ชิบหาย กูแค่ประชดไหมล่ะไอ้ฟาย!!
ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร สิ้นสุดประโยคนั้น ไอ้บอมก็ผลักร่างของผมลงเตียงเต็มแรงพร้อมกับการพุ่งเข้าจูบเหมือนคนตายอกตายอยากที่ทำเอาสติผมขาดกระเจิง
ทั้งกลัว ทั้งตกใจ ไหนจะหายใจไม่ทันอีก
มันไม่ทำอย่างอื่นเลยนอกจากเอาแต่จูบผมแล้วก็กัด กัดเอาๆ กัดแม่งทุกที่ ใครก็ได้บอกทีว่านี่คนหรือหมา
ผมพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดสุดแรงเกิด ทั้งถีบ ทั้งต่อย ทำสารพัดอย่าง แต่มันก็เหมือนจะรวบหัวรวบหางของผมเอาไว้ได้หมด ให้ตาย เพิ่งจะรู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมาก็ตอนนี้ที่รู้ว่าขัดขืนเหี้ยอะไรมันไม่ได้เลย
สุดท้ายเลยต้องยอมจำใจนอนนิ่งเป็นขอนไม้ ปล่อยให้มันเล่นเอาแต่ใจตัวเองไปอย่างนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงยอมได้ขนาดนี้
ผมผิดเอง
ผิดที่ใจร้อนให้อารมณ์มาควบคุมตัวเองจนพูดอะไรไม่ทันคิดออกไปเพียงเพื่อจะรั้งอีกฝ่ายเอาไว้ ไม่ใช่ไม่อยากทำ แต่อย่างน้อยครั้งแรกของผมกับมันผมก็ยังอยากที่จะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำมากกว่านี้ ไม่ใช่ต้องมีเพราะเรื่องนี่เข้ามาเป็นต้นเหตุ
แต่มันก็คงจะสายเกินไปแล้วใช่ไหม
ผมรู้ว่ามันโกรธที่ผมเอาแต่ปฏิเสธ ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยคุยกัน หลังจากที่เกิดเหตุการณ์วันนั้นเราก็คุยเรื่องนี้มาตลอด เมื่อผมบอกว่ายังให้ไม่ได้ มันก็ไม่เคยบังคับ แต่ผมก็ยังแอบศึกษาการทำเรื่องอย่างว่าของผู้ชายกับผู้ชายอยู่เงียบๆ หาในเน็ตบ้าง อ่านพันทิปบ้าง
ซึ่งแม่งก็น่ากลัวจริงๆนั่นแหละ ครั้งแรกมีแต่คนบอกว่าเจ็บกับเจ็บมาก บางคนบอกฉีกขาด เลือดไหลเป็นแม่น้ำฮวงโห ถ้าจะขนาดนี้ผมไม่ทำแล้วก็ได้
ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าเซ็กส์ไม่ใช่ทุกอย่างสำหรับความรัก ถึงแต่ก่อนผมจะใช้ความรักเป็นข้ออ้างในการเข้าหาผู้หญิงเพื่อเซ็กส์ตลอดมาก็เถอะ หรือว่านี่จะเป็นกรรมที่ตามสนองผมวะ แต่แม่งจะติดจรวดเกินไปไหมไอ้เหี้ย!
ถึงอย่างนั้นผมก็คิดว่ามันเข้าใจมาตลอดเพราะมันบอกว่ารอได้เสมอ แต่ก็ไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลยว่าคำพูดที่ออกมาจะเป็นเพียงแค่คำโกหก ส่วนผมก็เป็นแค่คนโง่ๆคนหนึ่งที่หลงเชื่อคำหลอกลวงจากลมปากพวกนั้นแค่เพราะว่าผมรักมัน รักจนไม่อยากเสียมันไปให้ใครเลย
ผมต้องทำยังไง
ต้องทำยังไงดีถึงจะรั้งมันไว้ให้อยู่กับตัวเองได้
อีกแค่คืนนี้คืนเดียวก็ยังดี
ผมพยายามตั้งสติตัวเองอีกครั้ง ทั้งที่เสื้อแทบจะถูกดึงออกไปแล้วเหลือแค่กางเกงตัวเดียวที่ยังอยู่ แต่ผมก็รู้สึกเหมือนว่ามันหยุดเมื่อผมนิ่งไป
กลิ่นเลือดค่อยๆคละคลุ้งเข้ามาในปาก ด้วยเพราะว่าผมไม่ยอมให้มันเอาลิ้นเข้ามา ผมถึงต้องพยายามกัดปากตัวเอง
แน่นอนว่าตอนนี้ผมปล่อยให้น้ำตาของตัวเองไหลทะลักออกมาอย่างไม่รู้จักอายใครหน้าไหน อาจด้วยความที่ผมหายใจไม่ทัน เจ็บแผลที่ปาก และก็ใช่ ผมโกรธมัน ถึงจะพยายามอดกลั้นเพราะมันเคยบอกว่าไม่ชอบเห็นน้ำตาของผม แต่พอยิ่งคิดผมก็ยิ่งโกรธจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด
ผมเกลียดการนอกใจ แต่แปลกไหม ทั้งๆที่มันทำกับผมอย่างนั้น แต่ผมกลับไม่อยากที่จะปล่อยมือของมันแม้ข้างในใจมันอยากจะปล่อยมากแค่ไหนก็ตามที ประสบการณ์จากอิมครั้งนั้นทำให้ผมเข็ด ผมถึงคิดว่าคนเราควรได้รับโอกาสและการให้อภัย ไม่งั้นคนที่เจ็บก็จะเป็นเราเอง
แต่ผมก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะยอมรับความจริงที่ว่าในใจของมันตอนนี้ไม่ได้มีผมอยู่มาตั้งแต่แรก
ผมทำได้แค่ปล่อยให้น้ำตาไหลอยู่เงียบๆ คอยฟังจังหวะการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายที่ผละออกมาจ้องหน้าผมแล้ว แต่ขณะเดียวกันผมก็เลือกที่จะเบือนหน้าหนีไปอีกทางเพราะตอนนี้มันทำให้ผมกลัว
ผมกลัวว่าสายตาของมันที่มองมายังผมจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
“อย่าร้องไห้”
ผมนิ่งไปสักพักเมื่อจู่ๆมันก็ซุกหน้าลงที่ไหล่ผมพร้อมกับพูดคำว่า ‘ขอโทษ’ เบาๆซ้ำไปซ้ำมา แขนแข็งแรงทั้งสองข้างของมันสอดเข้ารวบตัวผมที่อ่อนปวกเปียกไปแล้วเรียบร้อยเข้ามากอดเอาไว้แน่น
เท่านั้นแหละ
กูร้องไห้น้ำตาไหลแรงยิ่งกว่าที่มีคนในพันทิปบอกว่าเลือดไหลเหมือนน้ำในแม่น้ำฮวงโหอีก
“ฮืออออออออออ” นึกว่ากูจะไม่รอดแล้ว
“หมาโง่กูขอโทษ อย่าร้อง ไม่ทำแล้ว กูไม่ทำแล้ว"
ยิ่งผมร้องไห้หนักเท่าไหร่มันก็ยิ่งลนลานดึงผมลุกขึ้นมานั่งกอดพร้อมบอกอย่างนั้นซ้ำๆ ถามว่าได้ผลไหม คำตอบคือผมสะอื้นไห้ยิ่งกว่าเสียงอากิที่ร้องดังในคลิปโป๊ของไอ้คีมตอนที่พากันเปิดดูในห้องพวกมันที่ร้องว่าและยังคิดถึงเธอ นะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ
อ้าว นั่นเพลงพี่ตูนหรอ ซอรี่ กลับมาต่อ
เปล่าเลยครับ ผมไม่ได้ร้องไห้ที่มันทำแบบนี้ แต่ที่ร้องเพราะมันไม่ยอมพูดอะไรกับผมสักทีต่างหาก ทำไมไม่บอกอะไรผมบ้าง ทำไมต้องทำให้ผมกลายเป็นเหมือนคนโง่ขนาดนี้
แต่ก็นั่นแหละ คนเรายิ่งมีคนมาปลอบมันก็ยิ่งอยากจะร้องไห้หนักๆ แล้วไอ้ห่านี่ก็ยังมีหน้ามาลูบหลังกูที่ตัวสั่นงันงกเพราะกำลังร้องจนเสียหมาให้มึงอีก ไอ้ควายเอ๊ย ตั้งแต่คบกับมึงมากูก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นสาวน้อยวัยเห็ดเผาะร้องไห้ง่ายขึ้นทุกวันๆ มึงจะร้ายก็ร้ายให้สุดดิวะ จะมาทำแบบนี้ให้กูรู้สึกว่ามึงยังรักกูอยู่อีกทำไม
แต่ก็ปล่อยให้ผมร้องได้ไม่นานครับ มันถอนหายใจพร้อมกับประโยคตัดพ้อทั้งที่คนๆนั้นควรจะเป็นผมมากกว่า
“มึงแม่งไม่เชื่อใจกูเลย”
ปากก็ว่าอย่างนั้น แต่การกระทำแม่งกลับย้อนแย้ง ถ้าจะพูดงี้ก็เอาประมวลมึงมาฟาดหน้ากูดีกว่า
มันผิดแท้ๆ นอกใจแล้วจะให้ผมอยู่เฉยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยอมปิดตาข้างเดียว ไม่ต้องเข้าใจเรื่องอะไรแบบนี้หรอ ไม่ครับ ผมไม่ใช่คนแบบนั้น แต่ถ้ามันด่าผมอีกทีผมจะร้องไห้เป็นทำนองเพลงปิดตาข้างนึงของทรงไทยใส่หน้าแม่งแล้วนะ ตอนอาบน้ำก็เพิ่งเปิดฟังบิลด์ตัวเองมา
“มึงคุยกับเขา” ผมพยายามเค้นเสียงสั่นๆปนขึ้นจมูกของตัวเองออกมา
นอนดึกอ่านหนังสือมาหลายวันไง เมื่อคืนนี้ก็ได้โต้รุ่งเพราะอ่านไม่ทัน เท่าตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้นอนเลย ผลสรุปคือเป็นหวัดครับ เมื่อไหร่จะจบๆไปสักทีไอ้เทศกาลนรกเนี่ย อยากกลับบ้านจะตายห่าแล้ว ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ผมเสียใจ
“ใช่ กูคุย”
“ไอ้เหี้ยยยยย มึงทำอย่างนี้กับกูได้ยังไง”
“เดี๋ยวๆ ฟังก่อน”
“มึงทำได้ยังไง...อื้อ!” กำลังจะด่าด้วยแรงแค้นแรงพยาบาทแต่ผมก็โดนมันปิดปากด้วยปากของมันซะก่อน ตอนนี้เลยโดนมันจูบไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง จูบทีก็เหมือนคนธรรมดาเอาปากแตะปากกันเฉยๆซะที่ไหน ผมจะเปลี่ยนไปหายใจทางรูขุมขนแทนได้แล้วเนี่ย
“ใช่ กูคุยกับน้ำทิพย์ ที่ไม่พูดเพราะกูไม่อยากโกหกมึงว่ากูคุยกับเขาจริงๆ คุยตั้งแต่ก่อนที่กูจะเข้ามาหามึงด้วยซ้ำ”
“แล้วมึงมายุ่งกับกูทำไม มึงมาหลอกให้กูรักมึงทำไมไอ้เหี้ย!!”
“บอกว่าฟังให้จบก่อนไง อย่าเพิ่งร้อง กูจะร้องตามแล้วนะ”
ทั้งๆที่คำพูดของมันทำร้ายผมขนาดนั้น แต่การกระทำที่กำลังใช้นิ้วโป้งขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มและเลือดที่ไหลซึมออกมาจากแผลที่ปากล่าง แล้วดึงผมเข้าไปกอดแนบอกอีกรอบกับดวงตาที่เหมือนจะมีน้ำตาคลออยู่ของมัน ทำไมถึงได้ดูสวนทางกันขนาดนี้ ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
เมื่อเห็นว่าผมสงบสติอารมณ์ลงได้มันจึงเริ่มพูด
“กูกับน้ำทิพย์เรียนอิ๊งเซ็คเดียวกัน มึงพูดถูก เขาสวย นิสัยก็น่ารักดี เป็นคนที่คุยด้วยสนุก กูก็เลยคุยด้วย”
“......”
มันชาไปหมดแล้ว เจ็บไปหมดเลย เจ็บจนพูดไม่ออก สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้คงมีเพียงแค่เงียบฟังและกลั้นลมหายใจไม่ให้เสียงสะอื้นของตัวเองหลุดออกมาอย่างที่มันบอก
ยอมทนฟังสิ่งที่ถึงแม้ถ้ารู้มากกว่านี้แล้วอาจจะทำให้ผมเจ็บยิ่งกว่า แต่ผมก็ยังอยากจะฟัง
เพราะถ้าจะให้พูดว่าเราเลิกกันแล้ว กับไอ้บอม...ผมทำไม่ได้จริงๆ
“เขาบอกว่าชอบกูเลยทักมาคุยด้วยตั้งแต่ต้นเทอม”
“พอแล้วได้ไหม กูไม่ไหวแล้วว่ะ”
“ไม่ไหวก็ต้องฟัง”
“ไม่อยากรู้แล้ว”
“กูบอกเขาไปแล้วว่ากูมีคนที่ชอบแล้ว”
“บอกว่ากูไม่อยากฟัง!” ผมยกมือสองมือปิดหู แต่ก็ถูกมันงัดออก
“ต้องฟัง เพราะคนๆนั้นที่กูบอกเขาว่าชอบก็คือมึง!”
“เหี้ยยย”
“……”
“เดี๋ยวนะ”
“อืม”
ทันทีที่ผมเงียบลงได้มันก็ถอนหายใจอีกแล้วพูดต่อ
“เขาบอกว่าเข้าใจ แต่ขอคุยต่อในฐานะเพื่อนได้ไหม กูก็เห็นว่ามันไม่ได้ร้ายแรงอะไร ตอนนั้นถึงจะชอบมึงแต่กูก็ยังไม่มีใครเลยไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องปิดกั้นตัวเอง ช่วงแรกก็คุยกันดี แต่หลังๆมากูคิดกับเขาได้แค่เพื่อนจริงๆ แล้วก็ไม่ค่อยได้เข้าไปตอบบวกกับเขาไม่ได้ทักมาแล้ว ยิ่งพอรู้ว่ากูกับมึงคบกันเขาก็หายไปเลย”
รู้สึกเหมือนน้ำท่วมปาก จุกคอหอย หน้าแตกเพล้งๆ
“ตะ...แต่มึงส่งรูปให้เขานะ ส่งทำไม”
“อาทิตย์ก่อนๆ กูกับเขาอยู่กลุ่มทำงานด้วยกัน เขาเลยทักมาขอรูปกูเอาไปใส่ในคลิปวิดีโอทำรายงาน มึงก็เคยทำไม่ใช่หรอ”
ไม่อยากจะเข้าใจเลย แต่แม่ง...
ใช่ครับ วิชาภาษาอังกฤษที่มอผมส่วนใหญ่อาจารย์จะชอบให้ทำคลิปโปรเจคจบส่งท้ายเทอม
ถ้าอยู่เลเวลหนึ่งหรือสองอย่างผมก็จะมีคลิปบังคับให้จับกลุ่มสามสี่คนเล่นบทบาทสมมติในเว็บอะไรเทือกนั้น ส่วนเลเวลอื่นๆก็เพิ่มความยากไปตามเนื้อหาที่เรียน เพราะอาจารย์จะได้ฟังลักษณะการออกเสียงสำเนียงอะไรพวกนี้ด้วย
“แล้วจำเป็นต้องปลดเนกไท ปลดกระดุมเสื้อโชว์หน้าอกขนาดนั้นเลยหรอวะ” ไม่ได้ ผมจะต้องไม่แพ้ ถามแล้วต้องเอาให้สุด ถึงตอนนี้จะดีใจชิบหายก็เถอะ
“บทกูต้องเล่นเป็นคนเจ้าชู้ นิสัยไม่ดี คีมก็อยู่กลุ่มเดียวกัน ถ้าไม่เชื่อจะโทรไปถามมันก็ได้นะ” ไอ้บอมว่าพลางล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วดึงมือถือมันออกมาทำท่าจะโทรไปอย่างที่ว่าจริงๆ
“ไม่ต้อง” ผมรีบห้ามแล้วคว้าเอามือถือมันมาไว้ในมือตัวเอง มองดูหน้าจอที่ผมปลดล็อคเข้ามาในไลน์ของมันเองเสร็จสรรพ
แน่นอนว่าต้องเป็นแชทของมันกับคนที่ชื่อน้ำทิพย์อะไรนั่น รูปโปรก็สวยดีอย่างที่มันว่า อวบไปหน่อยแต่ก็สวยสมกับการที่จะกล้าเข้ามาจีบมันอยู่ดี
ผมเลื่อนขึ้นไปดูสนทนาที่ลึกกว่าเดิมเพราะตอนที่อยู่ร้านชาบูดูได้แค่ช่วงล่าสุดคืออาทิตย์ก่อนๆที่มันส่งรูปไปให้เขา ตอนนั้นเห็นมันมองๆมาแปลกๆเหมือนสงสัยอะไรไง ผมกลัวว่ามันจะจับได้เลยต้องรีบกดออก
Namthip
จ.. xx xx
07.05 น.
Namthip : ตื่นๆๆๆๆๆ
ครับ
Namthip : เรียงความเรื่องยูนิฟอร์มนี่ต้องส่งวันไหนอ่ะบอม
Namthip : เรารีบทำมากเมื่อคืน
Namthip : ยังไม่ได้นอนเลย
ส่งอาทิตย์หน้านะ
Namthip : เอ้า
Namthip : งืออออออ
Namthip : โล่งงงงงงงงง
Namthip : (สติกเกอร์ชูนิ้วโอเค)
5555
.............
ศ., xx xx
12.52 น.
Namthip : หาตี้กินชาบูเย็นนี้
Namthip : บวกป่าวๆ
.............
ส., xx xx
19.47 น.
โทษทีครับ เพิ่งเห็น
Namthip : อดเลยยย
Namthip : อร่อยมาก
Namthip : ร้านเพิ่งเปิดใหม่อยากให้มาด้วยกัน
.............
ส., xx xx
01.50 น.
Namthip : เจอบอมที่โรงหนังด้วย
Namthip : ทีเราชวนไม่เห็นยอมมา
Namthip : น้อยใจได้ไหมเนี่ย 55555
ขอโทษนะ
Namthip : ล้อเล่นจ้า
Namthip : ว่าแต่มากับใครหรอ
Namthip : ใช่จินที่เป็นเดือนมหาลัยป่าว
ครับ
Namthip : ตัวจริงดูดีกว่าในรูปเยอะมาก
Namthip : เพิ่งเคยเห็นอ่ะ
Namthip : น่ารักดี
หรอ
เราว่ามันหน้าเหมือนหมา
Namthip : ก็ว่าเพื่อน 5555555
ไม่ใช่เพื่อนหรอก
Namthip : อ้าว แค่รู้จักกันหรอหรือว่ายังไง
Namthip : แล้วทำไมไปด้วยกันได้อ่ะ
จริงๆจินคือคนที่เราชอบ
Namthip : ...
Namthip : ล้อเล่นปะเนี่ย
เปล่า
กำลังจีบอยู่
.............
จ., xx xx
00.11 น.
Namthip : สรุปบอมคบกับจินเดือนแล้วจริงๆดิ
ครับ
Namthip : ตอนเห็นขึ้นสถานะในเฟซนึกว่าโดนเพื่อนแกล้ง
Namthip : ตอนนั้นก็นึกว่าบอกแกล้งเราเล่นๆให้เราตัดใจซะอีกTT
Namthip : แต่บอมดูไม่เหมือนเกย์เลยนะ
Namthip : ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก
ไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนเหมือนกัน
จินเป็นคนแรก
Namthip : นี่ก็คุยกันมาตั้งนานเนอะ
Namthip : งี้เราก็นกแล้วดิ
ไม่หรอก
คนชอบน้ำทิพย์เยอะแยะ
Namthip : รู้ได้ไงว่าเยอะ
เดาเอาครับ
Namthip : 5555555555
Namthip : ขอให้รักกันนานๆนะ
ขอบคุณครับ
.............
นอกนั้นก็เป็นแชทที่น้ำทิพย์ทักมาขอรูปมัน
ทางนั้นทักมาเยอะอยู่เหมือนกันจนผมต้องเลื่อนดูผ่านๆ ถ้าเป็นพวกทันคนหน่อยก็อาจจะดูออกว่านี่มันคือการทักมาเพื่อจีบ ผมรู้ครับ ผมทำบ่อย
แต่นี่มันควายไง ยังคิดอีกว่าเขามาขอคุยในฐานะเพื่อน ว่าผมโง่แล้วเรื่องนี้มันโง่กว่าอีก ดีนะที่มันเป็นพวกขี้เกียจพิมพ์เลยไม่ค่อยได้เข้าไปตอบอย่างที่ว่าจริงๆ และส่วนใหญ่ที่ตอบกลับมักจะเป็นเรื่องที่มีผมอยู่ในสนทนาด้วยมากกว่า
“ทีหลังจะเสือกอะไรก็เลื่อนขึ้นไปดูสนทนาเก่าๆให้หมดก่อนดิ”
มันว่าหลังจากที่เห็นผมลุกขึ้นมานั่งดีๆเพื่อตั้งหน้าตั้งตาไถจอมือถือไล่อ่านตั้งแต่ข้อความแรกๆอย่างจริงจัง ผมละสายตาออกจากโทรศัพท์ตรงหน้าแล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย เห็นหน้านิ่งๆมองตอบกลับมาจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแห้งๆไปให้
“แหะ”
“อืม”
ครับ หน้าแตกซ้ำสอง
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเสือกยังไม่สุดอย่าเพิ่งจับไปกระเดียดนะครับท่านผู้ชม
“แล้วนี่อ่ะ คุยอะไรกับมัน วันนั้นไปแดกเหล้าที่ไหนด้วยกันทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่อง”
พอมาเจอแชทไอ้แจ็คเท่านั้นแหละ จากที่เหมือนจะสงบแล้วอารมณ์ผมตอนนี้ก็ลุกฮือขึ้นมาอีกรอบ ไอ้แจ็คมันเพื่อนผม เหี้ยแค่ไหนทำไมจะไม่รู้ แดกเหล้าเสร็จก็มีแต่หิ้วผู้หญิงขึ้นห้องตลอด แล้วยิ่งมีถุงยางติดกระเป๋าแบบนี้ผมก็ยิ่งคิด
มันมองผมสลับกับหน้าจอนิ่งๆแล้วถอนหายใจยาวๆเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้ ทำหน้าทำตามเหมือนไม่อยากจะเล่าด้วย เอาเข้าไป
แต่สุดท้ายก็ยอมเปิดปากเมื่อโดนผมถลึงตาใส่
“มึงแม่ง”
จากนั้นมันก็เท้าความยาวตั้งแต่ก่อนที่ผมจะยอมตกลงคบเป็นแฟนกับมันเลยครับว่าโดนไอ้แจ็คทำแผนนู่นนี่เพื่อที่จะให้ผมรู้ใจตัวเองแล้วสุดท้ายผมก็จะได้คลานกลับไปหามันโดยมีโปรเหล้า 1 โปรเป็นเดิมพัน
ซึ่งที่น่าตลกกว่านั้นคืออะไรรู้ไหมครับ ก็ตัวผมนี่แหละที่โง่หลงตามเกมของพวกมัน ต้องเป็นฝ่ายถ่อสังขารเมากรึ่มๆขับรถไปรับไอ้บอมโดยอ้างว่าหิวข้าวจนต้องได้ไปจบที่ร้านโจ๊กป้าแดงทั้งๆที่ไม่ได้หิวเหี้ยอะไรเลย
ในที่สุดก็หน้ามืดตาลายยอมให้มันมาเป็นแฟน
วันนั้นไอ้บอมเลยโดนแจ็คมันทวงค่าเหล้าพอดีก็เลยต้องออกไป
รู้ตัวอีกทีก็โดนพวกนั้นมอมจนเมาเละมาตื่นบนห้องผมอีกทีในวันถัดไปนั่นแหละ แม่ง เพื่อนเหี้ยไรเอาเหล้าราคาไม่ถึงพันมาแลกกับความรู้สึกของกู ไอ้เหี้ยแจ็ค ไอ้ปีศาจตั้งแต่ประตูหน้ามอยันท้ายซอยร้านเหล้าหลังมอ ผมควรเลิกคบกับมันดีไหมวะ เห็นเหล้าดีกว่าเพื่อนเนี่ย
“ทำไมต้องคุยเป็นข้อความเสียง” เมื่อผมจี้ถามอีกมันก็ถอนหายใจใส่อีก นี่ผมต้องฟังมันถอนหายใจไปกี่ร้อยรอบ
ผมมองมันค้นกระเป๋าเป้ตัวเองแล้วดึงถุงอะไรซักอย่างคล้ายๆถุงเซเว่นออกมาก่อนจะเทข้าวของที่อยู่ในนั้นลงเตียงให้ปรากฏเห็นกล่องซีดี มาหมดเลยครับทั้งปกกระดาษก็อปปี้กากๆ บาร์บี้ นารูโตะ เด็ดสุดคือปกลิตเติ้ลโพนี่ที่ข้างหน้าแผ่นเขียนว่า
“โพนี่ขี่ม้า?”
“จะลองเปิดดูก็ได้ เป็นชายชายนะ เห็นหมดเลย แจ็คเพิ่งเอามาให้ตอนไปอ่านหนังสือที่หอสมุด”
“ไอ้เชี่ย มึงเป็นคนแบบนี้หรอบอม”
“หยุดคิดอะไรโง่ๆ”
“มึงชอบดูอะไรแบบนี้หรอ บอกกูมาว่ามึงรสนิยมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรก”
“ปัญญาอ่อนละ จะดูเอาไว้มาใช้กับมึงนี่แหละ”
“สัด! ทำไมไม่บอกกู ทุกเรื่องเลยไอ้เหี้ย ทำไมต้องปิด ทำไมต้องทำตัวอะไรลับๆล่อๆ”
“ก็ไม่อยากให้รู้ไง พอมึงรู้แล้วแม่งก็ชอบคิดมากอีก ชอบกลัวไปต่างๆนาๆ กูไม่อยากทำให้มึงเจ็บหรือถึงจะเจ็บก็อยากให้เจ็บน้อยสุด”
“.........”
“ขอโทษ ก็แค่อยากทำให้มึงมั่นใจและเชื่อว่ากูสามารถดูแลมึงได้” ตอนนี้ทำมาเป็นพูดดี ก่อนหน้านั้นนึกว่าจะข่มขืนกูไอ้สัด
“กูก็ผู้ชายไหม ไม่ได้อ่อนแอขนาดต้องให้ใครมาดูแลซะหน่อย ถ้าจะทำด้วยกันก็ต้องเรียนรู้ไปด้วยกันดิวะ”
ผมบอกไม่เต็มปากเต็มคำนัก แต่มันก็พยักหน้ารับทื่อๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจทำให้ผมพูดแบบนั้นออกไป แต่คงเพราะผมที่คิดว่าตัวเองเอาแต่คิดมากเรื่องนี้อยู่ฝ่ายเดียวทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้วมันก็คิดเยอะไม่ต่างกัน
“โอเค”
ได้แต่มองมันที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงด้วยกัน ทำหน้านิ่งแต่คิ้วขมวดเหมือนเด็กๆที่พ่อแม่ไม่ซื้อของเล่นให้หรือโดนจับได้ว่าแอบไปทำเรื่องไม่ดีมา พลางเก็บแผ่นผีซีดีเถื่อนของไอ้แจ็คที่ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหนยัดเข้าใส่กระเป๋า
จากนั้นก็เสยผมขึ้นติดไปทางจะเกาหัวมากกว่าแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองผมอีกรอบพร้อมทำหน้าเซ็งๆใส่
กูผิด?
“ถุงยางอันนี้ก็ของกู” แล้วมันก็พาเปลี่ยนประเด็นมาที่ถุงยางอนามัยซองที่ผมเคยเห็นว่ามันอยู่ในกระเป๋าตังค์ตอนแรก ตอนเห็นในร้านชาบูแต่เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ไงเพราะมันออกมาก่อนเลยไม่ได้ค้นอะไรจริงจัง พอตอนนี้มามองชัดๆถึงได้รู้ว่ามันเป็นกลิ่นสตอเบอร์รี่นี่เอง
“แจ็คบอกว่ามึงชอบกลิ่นนี้กูเลยเอาติดกระเป๋าไว้เผื่อฉุกเฉิน”
“......”
“อีกสี่อันที่เหลือเป็นของซอง พวกเพื่อนมันเอามาใส่ไว้ในกระเป๋ากูเพราะจะแกล้งซ่อนมันเล่นๆแต่ตอนกลับกูลืมเอาคืนก็เลยติดมาด้วย ไม่มีอะไรจริงๆ ไม่ได้เอาไปใช้กับใคร”
เออ ผมก็อยากจะถามว่าแล้วมันจำเป็นที่จะต้องมาเหมาะเจาะกันขนาดนี้ไหม นี่กูก็เชื่อมโยงซะเหมือนได้แกทไทยที่ได้มา 150 เต็มเลยไอ้สัด
“อ้าว หรอๆ”
“คราวนี้พูดง่ายจัง”
“เออๆ กูง่วงแล้วอ่ะ นอนก่อนนะ” เมื่อคืนนี้ก็ไม่ได้นอนเพราะโต้รุ่งอ่านหนังสือ ตอนนี้สมองเบลอจนคิดว่าผมควรต้องนอนได้แล้วล่ะ ว่าแล้วก็ล้มตัวนอนดีกว่า
คร่อกกกก
“พูดอะไรไว้รับผิดชอบด้วยดิ กูแข็งมากเลยนะตอนนี้”
“พรุ่งนี้กูมีสอบ”
“ก็เป็นงี้ตลอด” ได้ยินเสียงมันว่าพลางถอนหายใจ แต่ไม่นานก็ยอมล้มตัวลงมานอนพร้อมกับดึงผมเข้าไปกอดชิดอกเหมือนทุกครั้งที่มานอนด้วยกัน
ดมๆดูดๆแถวๆท้ายทอยอยู่นั่นแหละคงคิดว่าผมจะมีอารมณ์ร่วมด้วยมากมั้ง เออ! แม่งคิดถูก! จริงๆกูไปตั้งแต่ตอนโดนมันถลกเสื้อขึ้นแล้ว เนี่ยขนลุกขนชันไปหมดทั้งตัวเลย
“อ...อย่ามาจับ” ผมพยายามขยับตัวออกห่าง ผมยังไม่หายโกรธที่มันเอาแต่กัดผมจนเจ็บไปหมดทั้งตัวเลยนะเว้ย
“แล้วที่บอกว่าให้เอาได้...”
“หลังสอบ” ผมรีบแทรก
“จริงหรอ”
“มึงจริงหรอได้ตอแหลมาก กลับไปนอนหอมึงเลยไป”
“พูดแล้วนะ”
“ใช่ กูพูดว่ากลับไปนอนหอมึงเลย”
“ไม่ใช่ ที่บอกว่าหลังสอบได้”
“........”
“หมาโง่ กูจะตายแล้วนะ”
“เออๆๆๆ พูดมากน่า” สุดท้ายก็ต้องยอมเออออตัดบทมันไป
อีกฝ่ายหัวเราะชอบใจผ่านศีรษะผมมาเลยต้องกระทุ้งศอกใส่ท้องมันไปทีหนึ่งแล้วดึงผ้าห่มขึ้นคุมโปงปิดตัวเองไว้มิดชิด นอกจากจะโดนแขนใหญ่ๆของมันกอดรัดเอาไว้ทั้งผ้าห่มแล้วก็ยังโดนคางมันปักอยู่ที่หัวอีก
ผมกับมันนอนเงียบใส่กันอยู่อย่างนั้นและอันที่จริงผมก็เกือบจะหลับไปแล้วเพราะง่วงมาก ถ้าไม่ได้ยินเสียงมันดังขึ้นมาดึงสติเอาไว้ซะก่อน
“ใครๆก็บอกว่าเวลาแฟนหึงแล้วโคตรน่ารำคาญ แต่แปลกไหมที่กูแม่งดันรู้สึกดีขึ้นมาซะงั้น” มันหัวเราะอีกแล้วควานเอาตัวผมที่สะลึมสะลือตาจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ให้หันไปเผชิญหน้ากันตรงๆแล้วกดจูบ
“อือ ห...หายใจไม่ออก”
“ตอนนั้นมึงบอกรักกูด้วย จำได้ไหม”
“.......”
“โคตรมีความสุขเลย ขอบคุณนะ”
“อือ”
“เมื่อไหร่จะสอบเสร็จ”
“สิ้นเดือน”
“อยากได้แล้ว”
“สัด นอน มึงควรนอน!”
ไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญสถานการณ์นี้ยังไงดี ผมเลยยกแขนขึ้นไปกอดคอมันไว้ให้หยุดพูดซักทีแล้วซุกหน้าร้อนๆของตัวเองลงที่อกมันแทน
“แต่ถึงวันนี้มึงจะพร้อมแค่ไหนแต่กูก็ไม่พร้อมหรอก” จู่ๆมันก็พูดขึ้นมาอีก ทว่าพอประโยคต่อมาของมันดังขึ้นเท่านั้นแหละ ตาผมก็สว่างขึ้นมาทันที
“ถุงยางไม่พอ”
“ไอ้ฅวย มึงอย่าเหี้ย ตั้ง 5 อัน” ว่าแล้วก็ตบหัวมันไปทีหนึ่ง แต่ก็โดนมันจับนิ้วไปกัดเฉยเลย เหี้ยนี่เป็นโรคอะไรไม่รู้ชอบกัดชอบแทะ ด่าแต่ผมเป็นหมาแล้วตัวเองก็เป็นเอง
“ใช่ไง แต่จริงๆของกูมีแค่อันเดียวที่อยู่ในกระเป๋าตังค์ นอกนั้นเป็นของซองมัน แต่กูลองใส่ดูแล้วนะ 56 ใส่ไม่ได้หรอก มันคับ”
“เดี๋ยว”
“แต่ถ้ามึงให้เอาสดตอนนี้เลยกูก็พร้อมนะ”
“ไอ้เหี้ย”
โครม!
ถามว่าหลังจากนั้นกระผมทำอะไร ใช่ คุณคิดถูกอีกแล้ว ผมถีบมันลงเตียง ขอน้ำตาที่เสียไปให้กับมันคืนด้วยได้ไหม รู้เว้ยว่ามันกวน แต่เพราะโดนมันขี้โม้ใส่ด้วยเรื่องแบบนี้เป็นใครเขาก็อดไม่ได้ที่จะคันตีนหรอก ใจจริงถ้าถีบปากไปได้นี่ผมทำไปนานแล้วนะ
ไม่อยากจะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่ผมไม่อยากให้วันสอบเสร็จมาถึง
มาแล้ว
มีหลายเรื่องที่อาจจะยังไม่เคลียร์ แต่เราจะค่อยๆเป็นค่อยๆไปเนอะ
ด่าได้แต่อย่าแรงมาก ส่วนใครด่าบีบอมนั้น...เลาจะจัมวรัย! 555555555
ส่วนใครที่อยากรู้เรื่องราวของแจ็คแจ็คดุจปีศาจนั้นมีแน่
แล้วเราจะได้รู้ว่าคนเหี้ย 2017 มีอยู่จริง 55555555
ฝากคอมเมนต์+สกรีมติดแท็กในทวิตเตอร์ให้ด้วยนะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้าค่า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
น่ารัก