คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : PagE ~ ( 6 )
>~*o(( 6 ))o*~<
* เฮ้ย ... ว๊ากกกกกกกกก..!!!!!!!!! * ภายในช่องท้องมันรู้สึกเสียววูบบบบบบบ..
" อ๊ะ!...s-a-f-e.. " อิศคว้าตัวไว้ได้ทัน ส่วนอิโนะหน้าเสียไปแล้ว
" เกือบไปแล้วนะ ดีที่ฉันคว้าตัวนายไว้ได้ทัน .... เป็นไง?? ข้าวติดคอย่างเดียวไม่พอ ออกมาเดินยังไม่ระวังจนเกือบตกท่ออีก เฟอะจริงๆเล้ยยยยย.. " อิศถอนหายใจเสียงดัง อิโนะค้อนควับก่อนศอกกลับด้วยคำพูดยียวนไม่สมกับหน้า
* ไม่เฟอะบ้างก็แล้วไป ที่ฉันจะตกท่อเนี่ยก็เพราะว่าสาวๆที่นี่น่ารักสุดยอดจนละสายตาไม่ได้ เลยจ้องมากไปก็แค่นั้นเอง * อิโนะตอบเชิดๆเก๊กมาดเท่ห์ใส่ อิศส่ายหัวแล้วนึกในใจ...แถวนี้มันมีที่ไหนกันล่ะ ยังไม่เห็นเงาคนซักคน แล้วจะไปมองใครที่ไหนวะ???... ถึงจะคิดแบบนั้นแต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วเล่นกลับไปก็ไม่เสียหาย
" อืมม์ – – เหรอ – – ... เหอะๆๆ มองได้แต่อย่าเผลอเข้าไปจีบล่ะเพราะตอนนี้สาวๆที่นายว่าเค้าก็เห็นนายเป็นสาว ด้วยเหมือนกันนะ หึหึหึ "
* แกว่าใครเป็นสาวกันห๊ะ...ไอ้แดง! ( it's a red ) *
" นายไง...เจ้ายาลดกรดในกระเพาะ ( อี-โน ) "
* อะ ... แก~…แก~... ไอ้ - - - โอ๊ย! นึกไม่ออกแล้วโว้ย *
" งั้นก็พอแค่นี้ นายคิดว่าเจ้าหญิงกับเจ้าชายจะเป็นยังไง "
* ฉันว่า... เจ้าหญิงต้องน่ารักสุดๆแน่ๆเลย * แล้วอิโนะก็บรรยายชุดและหน้าตาของเจ้าหญิงในจินตนาการให้อิศฟัง ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
* แล้วนายคิดว่าไงล่ะอิศ *
" . . . . . " เงียบ เงียบอย่างเดียวไม่พอ ยังหันไปทางอื่นเหมือนไม่ได้ฟังเลย
* นี่...อิศ กำลังใช้สมาธิอย่างหนักจิ้นภาพเจ้าหญิงของฉันอยู่รึไง? *
" . . . . " เงียบเหมือนเดิม มันเป็นอะไรของมันฟะ??
* อิศ . . . . . อิศ! เป็นอะไรน่ะ!!! นี่.. *
" อะ . . . เอ่อ . . . เปล่าๆๆๆๆ รออยู่นี่ก่อนนะ "
* อ๊ะ...เดี๋ยว!! อิศ นายจะไปไหนน่ะ.. *
" เถอะน่า รอก่อนนะอิโนะ " แล้วอิศก็รีบวิ่งหายไปในความมืด
* อะ .... อะไรของมันฟะ *
บรรยายกาศรอบข้างมันช่าง....เงียบเชียบ...วังเวง...... น่ากลัวง่าาาา..
* อึก หง่า.... ไปหาที่นั่งรอดีกว่านะเรา *
........................................................................................................................
15 นาที ผ่านไป...
สายลมพัดหวีดหวิว~ เสียงเสียดสีใบไม้ดังซอก~แซก~ ความเงียบและความเย็นโรยตัวกดทับร่างกาย... บรรยากาศวังเวงเป็นที่สุดยิ่งเมื่อต้องอยู่เพียงลำพัง...
และแล้ว.... มือปริศนายื่นมาตบป้าบเข้าที่ไหล่บาง! อิโนะสะดุ้งสุดโก่งพร้อมกับแหกปากร้องลั่น
" เฮ้ย! เป็นไรไปอิโนะ!!! ร้องทำไม?หน้าซีดด้วย.. "
* อะ...อิศ... น..นาย....นายกลับมาแล้วหรอ~.. ป~ไปไหนมาง่ะ~.. *
" อะไรกันน่ะ? สั่นเชียว?? . . . . . . . . " อิศมองอย่างสงสัย ( เซน / หัวปลาทองเอ๊ย คนเค้ากัวปี๋ย่ะ ) สักพักก็เปลี่ยนสีหน้า ทำท่าทางเงอะงะกระดากกระเดื่อง แถมก้มใบหน้าลงพยายามหลบอะไรบางอย่างจากสายตาของอิโนะ มือทั้ง2ข้างไพ่อยู่ด้านหลังและมันดูกระตุกๆเหมือนจะขยับออกมาข้างหน้าแต่แล้วก็เปลี่ยนใจซ้อนไว้ข้างหลังที่เดิม
อิโนะยะเลิกกลัวไปแล้วทันทีที่เห็นหน้าอิฐเรศ ความรู้สึกอบอุ่นบางอย่างไหลผ่านเข้ามาแทนความกลัว เขามองหน้าเพื่อนตรงๆด้วยสายตาเป็นเชิงต้องการคำตอบ
อิศตัดสินใจในที่สุดที่จะเอาอะไรบางอย่างออกมาจากข้างหลัง
" ....ให้นาย.... " คำพูดเบาๆพร้อมด้วยกุหลาบขาวดอกโตสดสวย ผู้ถูกให้มองตาค้างอ้าปากจะถามแต่ก็ไม่ทัน คนให้ชิงพูดตัดบทเสียก่อนด้วยเสียงรัวเร็ว " ก็ฉันเห็นนายชอบดอกกุหลาบสีขาว เห็นยายคนนึงท่าทางเดินไม่ค่อยไหวหอบกระเช้าดอกไม้เลยวิ่งไปช่วยประคอง ท่านใจดีบอกจะให้ทั้งกระเช้าแต่ฉันเกรงใจเลยขอมาดอกเดียว....ขอมา....ให้นายน่ะ.... " อิศหันหน้าหนีไปให้ความสนใจกับอากาศข้างๆแทนด้วยความเขิน
อิโนะอมยิ้มพลางรับมาด้วยอารมณ์ที่แสดงไม่ถูกว่าจะขำหรือเขินดี
* ขอบใจนะ ...... เรากลับเข้าข้างในกันเหอะ มืดตื๋อไปหมดแล้ว *
" ...อือ...ไปสิ " แล้วทั้งคู่ก็เดินกลับเข้าไปด้วยกัน...
------- ระหว่างทาง -------
" จริงสิอิโนะ ... ฉันว่าจะถามนายแล้วลืม ขานายไม่เป็นอะไรแล้วหรอ "
* อ๋อ... หายแล้วล่ะ หายสนิทเลย ในห้องมียาทาเตรียมไว้ให้ด้วย ทาปุ๊บหายปั๊บเลย! *
" ....ดีแล้วล่ะ....ดีมากเลย.... "
* หา??? นายพูดว่าอะไรนะอิศ? *
" เปล่า! รีบไปกันเถอะข้างนอกเริ่มหนาวแล้ว " จบคำอิศก็เดินจ้ำนำลิ่วไปทันที
* อ้าว?..เฮ้อิศ! จะรีบไปไหนอ้ะ! รอกันมั่งเด่!! *
แล้วตลอดทางก็ไม่มีใครพูดอะไรกันอีกเลย....
........................................................................................................................
ปัง...
เสียงประตูห้องของอิโนยะปิดลงเบาๆ เขาเดินถือดอกกุหลาบขาวในมืออย่างทะนุถนอม ยิ้มให้กับมันอย่างอ่อนโยนแล้วเดินไปนั่งที่เตียงสี่เสานุ่มนิ่มสุดหรูสมกับเป็นปราสาท ฮัมเพลงคลอเบาๆขณะที่สายตามองออกไปนอกหน้าต่างอย่างมีความสุข สายลมเย็นลอดเข้ามาทางประตูระเบียงใสที่เปิดแง้มไว้นิดๆปะทะเข้ากับใบสวยหวานราวหญิงสาว
เจ้าของห้อง( ในตอนนี้ )เบนสายตากลับมามองเจ้าดอกไม้น้อยอีกครั้ง ไอ้หอมอ่อนๆเชิญชวนให้เขาต้องก้มหน้าลงใกล้แล้วสูดดมเข้าไปลึกๆเต็มปอด รอยยิ้มแห่งความสุขผุดขึ้นมาบนดวงหน้าเมื่อนึกถึงใบหน้าของผู้ให้
* อือ....หอมจังเลยน้า~ น่าเสียดายที่ถูกเด็ดออกมาซะแล้ว ไม่อย่างนั้นเจ้าก็คงจะมีชีวิตอยู่ได้นานกว่านี้แท้ๆ... *
อิโนะเริ่มรู้สึกง่วง( มากๆ )ขึ้นมา อยากเปลี่ยนชุดนอนใจจะขาดแต่ทว่า.......มันก็คงไม่มีชุด(ผู้ชาย)ให้เปลี่ยนอยู่ดีนั่นแหละ จึงตัดสินใจ....นอนมันทั้งชุดนี้แหละวะ!!
ปุ! ( เสียงล้มตัวนอนลงบนเตียง )
* เฮ้อออออ~~~~อากาศดีชะมัดเล้ย.... * พูดได้เป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะผล็อยหลับไปโดยเร็ว กุหลาบขาวที่กำอยู่ในมือล่วงลงข้างกายบนที่นอนนุ่มฟู ราตรีกาลดำเนินต่อไปเงียบๆ....เนิบช้าราวหยุดนิ่งหากพลิ้วไหว....เลื่อนไหลไปตามกาล....
>~*o(( 6 ))o*~<
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หง่า.... ขอประทานอภัยให้แก่ข้าน้อยด้วยที่หายหัวไปนานเฉียด1ปีครึ่ง....
มาอัพแย้วน้าาาาา.. ห้ามหนีเค้าน้าาาาาาาา..... เค้ารักตะเองน้าาาาา > [] < ~*
อย่าทิ้งเค้าไปน้า...คิดถึงลูกน้อยของเราสิคะคุณ.. ( เฮ้ย! มาจากไหนก๊านนนนน )
ผู้อัพ ........... zenri เจ้าเก่าฮ่า!
( มีตรูคนเดียวนี่แหละ คนอื่นหายหัวหมด = =* )
ความคิดเห็น