คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ✎peterkim's : Intro☂
PETERKIM'S
INTRO
ยามเช้าของหมู่บ้านแดนเจอรัสวิลเลสแสงอาทิตย์ส่องแสงลงมาที่บ้านของปีเตอร์คิม
'โอ้ยแสงแดดกะทำให้ตัวไหม้เลยใช่มั้ยเนี้ยร้อนตับจนไขมันจะออกมาเต้นได้ละนะ'
ชายร่างสูงที่นอนเยียดตัวราบอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัวลุกขึ้นมาที่นอนเพราะแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาด้านหน้าของเค้า ในตอนเช้าของวันนี้ก็ยังคงเป็นอีกวันที่เค้าตื่นเพราะแสงแดด
'คิมเอ้ยลงมากินข้าวได้แล้วลูกย่ารอนานแล้ว'
คุณย่าของเค้าเรียกปีเตอร์คิมให้ลงมากินข้าวเพราะปีเตอร์คิมเป็นคนชอบตื่นสายมากถ้าแสงอาทิตย์ไม่ส่องมาที่หน้าของเค้าเค้าก็จะไม่ตื่น
ปีเตอร์คิมลงมาจากห้องและทำหน้างุดงิด
'ย่าครับผมรู้ล้ะทำไมผมถึงดำขนาดนี้อ้ะ'
ปีเตอร์คิมเดินลงมาจากห้องอย่างมึนๆเพราะเมื่อคืนเค้าดื่มหนักไปหน่อย
'ทำไมคิมถึงดำละลูกไหนลองบอกย่าสิ้'
‘ ก็เพราะไอแสงแดดที่มันชอบส่องมาที่นอนของผมอ้ะมันเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมดำอ้ะย่ามาติดม่านให้ผมเลยนะผมไม่อยากดำล้ะก็ไม่อยากตื่นเช้าๆล้ะด้วย/)_(\'
'ไม่ต้องไปติดหรอกม่านอ้ะถ้าติดมีหวังคิมคงตื่นสายแหง่ๆส่วยไอเรื่องตัวดำเนี้ยย่าว่าปล่อยมันไปเหอะดำๆอ้ะตอนนี้เค้ากำลังฮิตกัน'
คุณย่าของปีเตอร์คิมไม่สนใจว่าหลานของเค้าเลยว่าหลายของเค้าพูดอะไรเพราะปีเตอร์เป็นคนเรื่องมากจนย่าไม่อยากจะทำให้ทุกอย่างที่ต้องการ
'โหย่าอ่ะ'
ปีเตอร์คิมค่อยๆเดินมายังโต๊ะกินข้าวอย่างหน้าตาเศร้าๆ
'ไอหลายเอ้ยทำหน้าอย่างกับตูดหมึก'
'งอนย่าเล่า'
ปีเตอร์คิมทำหน้าเศร้าอีกครั้งเพราะอยากให้ย่าของเค้าใจอ่อนและยอมทำม่านในห้องของเค้าให้
'เออหลายเอ้ยเมื่อกี้มีคนโทรมาเห็นบอกว่าชื่ออะไรนะชอนๆอะไรซักอย่าง'
'อ้อชานยอลครับคนนั้นเพื่อนสนิทผมเองแหละ'
'เออนั้นแหละๆชานยอล เค้าฝากย่ามาบอกหลานว่าวันนี้ให้ไปที่โรงเรียนด้วย'
หลังจากที่คุณย่าพูดจบปีเตอร์คิมก็ใส่เกียหมาขึ้นไปบนห้องและรีบอาบนํ้าแต่งตัวมาที่โรงเรียน
ณ โรงเรียนเอ็กโซดัสไฮสคูล
'เฮ้ยไอคิม'
เสียงตะโกนของหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านบนชั้น2ของตึกการแสดง
'ใครเรียกกูว้ะ'
ปีเตอร์คิมได้ยินว่ามีคนเรียกชื่อของตัวเองแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรว่าใครเรียกชื่อของตัวเอง หลังจากนั้นปีเตอร์ก็เริ่มใส่เกียหมาของเค้าอีกครั้งเพื่อรีบขึ้นไปหาชานยอลเพื่อนของเค้าที่โทรมาตาม
เอี้ยดด!
เสียงประตูของการซ้อมการแสดงดังขึ้นทุกคนที่ซ้อมอยู่ต่างหันมามองที่คิมเป็นสายตาเดียว
'ทุกคนฉันขอโทดนะที่มาสาย'
ทุกคนไม่สนใจปีเตอร์คิมที่พูดอยู่ที่หน้าประตูและพวกเค้าก็หันกลับไปซ้อมอย่างไม่สนใจว่าปีเตอร์คิมพูด ปีเตอร์คิมมองไปทั่วห้องซ้อมการแสดง เขามองหาชานยอลเพื่อนของเค้า
'ไอชานยอลมันอยู่ไหนของมันว้ะ'
ปีเตอร์คิมพูดอยู่ในใจ
'เฮ้ยไอคิมกูอยู่นี้'
ชานยอลเพื่อนของเค้าโบกมือบ๊ายบายอยู่ทางมุมเวทีของห้องซ้อมการแสดง
หลังจากนั้นปีเตอร์คิมก็รีบเดินไปหาชานยอลอย่างเร่งรีบ
'เออๆมึงมีไรป้ะเห็นโทรมาที่บ้าน'
'เออนี้มึงมีเด็กมาสมัครเข้ามาใหม่เว้ยเป็นนศ.ปี1แม่งโครตน่ารักอ้ะมึง'
'จิงดิมึงไหนชี้ให้กูดูหน่อยดิ้'
'นั้นอ้ะมึงที่ขาวๆสูงๆตาตี่ๆอ้ะ'
ชานยอลชี้ไปที่ผู้ชายร่างสูงขาวที่ยืนซ้อมการแสดงอยู่ด้านล่างของเวที
'โอ้ยไอชานนั้นมันผู้ชายนะเว้ย'
'อ้าวก็กูเห็นมึงชอบผู้ชายด้วยกันนิ'
'มึงบ้าป้ะไอชาน'
'เออพูดงี้แล้วนะอย่าให้กูเห็นว่าไปชอบน้องคนนั้นนะ'
'เออ'
ปีเตอร์คิมจ้องไปที่หนุ่มร่างบางคนนั้นอย่างไม่กระพริบตาเลยแม้แต่นิด
'นี้!ไอคิมกูว่ามึงจ้องจนจะสิงน้องเค้าได้ละนะหรือมึง...'
'หยุดพูดได้ละกูรู้มึงจะพูดไรกูแค่จะดูรูปลักษณ์น้องเค้าแค่นั้นเองกูผิดหรอ’
ปีเตอร์คิมเถียงชานยอลกลับไปอย่างไม่ได้หยุดเลย
'เออมึงก็เหมือนกันหยุดบ่นซักทีกูแค่พูดแค่นี้เอง เออมึงแปปนะเด๋วมา'
'เออมึงจะไปไหนก็ไป'
ชานยอลแอบเดินไปขอไลน์หนุ่มร่างบางคนนั้นอย่างเงียบๆอย่างไม่ให้จงอินรู้
'อ้ะมึงกูให้'
ชานยอลกลับมาพร้อมกับกระดาษ1ใบที่เขียนอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น
'ให้กูหรอ'
'เออ'
ปีเตอร์คิมค่อยๆเปิดกระดาษแผ่นนั้นออกและเห็นและมีตัวหนังสือภาษาอังกฤษเขียนอยู่
'มึงจะเอามาให้กูทำไมไลน์ของเค้าใช่มั้ย'
'ใช่ไลน์น้องเค้าไงกูอุส่าหน้าด้านไปขอให้มึงเป็นพิเศษเลยนะ หรือมึงจะไม่เอา..'
'เอาก็ได้ว้ะนี้เห็นว่ามึงหน้าด้านไปขอนะกูจะได้เก็บเอาไว้คุยกับน้องเค้าเรื่องการแสดงของคณะ'
'ให้แน่นะมึงว่าจะคุยเรื่องการแสดงแค่นี้ มึงนี้ปากแข็งจริงๆ'
'เออแค่นี้จิงๆ งั้นกูกลับล้ะนะ'
'ไรว้ะกลับและ'
ปีเตอร์คิมเดินลงมาจากตึกคณะเพื่อจะกลับไปยังบ้านของเค้าเอง
'ไอชายยอลแม่งบ้าว่ะไปขอไลน์น้องเค้ามาให้ทั้งๆที่ไม่ได้ขอ เออแต่ก็ดีจะได้ทำความรู้จักซะตอนนี้เลย'
ปีเตอร์คิมพูดคนเดียวไปตลอดทางนะหว่างกลับบ้านของเค้า
ณ หมู่บ้านแดนเจอรัสวิลเลส
ปีเตอร์คิมหยิบกระดาษใบนั้นขี้นมาละค่อยๆเปิดกระดาษแผ่นนั้นออกมา sehunnaxq ให้พี่คิมจงอินคับ
'แอดแม่งเลยให้ซะขนาดนี่ล้ะไม่แอดจะดูน่าเกลียดอ้ะเนอะ/)_(\'
ปีเตอร์คิมกำลังพิมตัวหนังสืออังกฤษเหล่านั้นลงในไลน์ของตัวเองเพื่อจะแอดไลน์ไป
'ไม่กล้าทักว่ะโอ้ยทำไงดี'
ปีเตอร์คิมเดินไปเดินมาอยู่ทั่วห้องของเค้าเพราะเค้าไม่กล้าทักไปหาน้องคนนั้นเค้าได้แต่นั่งรอน้องคนนั้นทักมา
ติ๊ง!
ปีเตอร์เห็นว่าน้องคนนั้นทักมาเค้าได้จนวิ่งไปทั่วห้องของเค้าและเขินขนหน้าแดงไปหมด
Sehunnaxq : สวัสดีคับนี้พี่จงอินใช่มั้ยคับ
Peterkim : ใช่ครับ^^
หลังจากที่ปีเตอร์คิมตอบกลับไปเค้าก็เปิดแชทของน้องคนนั้นทิ้งเอาไว้ตลอดเพราะเค้าไม่อยากตอบแชทน้องคนนั้นช้าเลย
READ
20.23
Sehunnaxq : พี่เรียนอยู่คณะการแสดงใช่มั้ยคับ เพื่อนพี่ชานยอลใช่มั้ยคับ^^
20.23
Peterkim : ใช่ครับ น้องเซฮุนใช่มั้ยคับ
Read
20.30
Sehunnaxq : ใช่แล้วครับ^^
20.30
Peterkim : อ้อครับยินดีที่ได้รู้จักครับ^^
Read
20.35
Sehunnaxq : เช่นกันนะคับ พี่คับไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคับ
20.35
Peterkim : โอเคคับฝันดีนะครับ
Read
ปีเตอร์คิมเห็นข้อความที่เค้าส่งไปได้ถูกอ่านแล้วเค้าก็รอนึกว่าน้องเซฮุนคงจะบอกฝันดีกลับ แต่ดันผิดคาดน้องเซฮุนไม่ตอบกลับมาเลย 'น้องเค้าคงไปหลับแล้วแหละ เห้อนอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องไปที่คณะแต่เช้า' ปีเตอร์คิมน้อยใจนิดๆที่น้องเซฮุนไม่ตอบไลน์เค้ากลับมา
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
TALK
ไหนบอกไม่ได้ชอบน้องเค้าไงจงอินและแอดไลน์ไปคุยคือระ คนบว้า55555 แง่มมมอันย๊องง ฟิคตอนแรกอาจงงๆนะแจร้555555 งือออออถ้าอ่านแล้วต้องติดตามไปตลอดนะรู้เป่า คอมเม้นให้กำลังใจหน่อยยยบ ไปในแท็กล่วยย #ปีเตอร์คิม's
ความคิดเห็น