คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความผิดที่ 2
ToNo Say
หลังจากผมคุยกับไอ้กันเสร็จก็เดินมานั่งตรงข้ามริทเหมือนเดิม แต่ไอ้กันมันยังไม่ไปไหนยังยืนอยู่ที่เดิมตรงที่เราคุยกัน ฮาๆๆๆ มันคงจะอึ่งที่ผมบอกว่าจะบอกชอบไอ้ริทมัน ฮึฮึฮึ ตอนนี้ริทยังไม่ตื่น ใบหน้าของคนที่อยู่ตรงหน้าผมทำไมหน้ารักขนาดนี้นะ แก้มตุ่ยๆนั้นจะนุ่มมั้ยนะ มือไวเท่าความคิดตอนนี้มือของผมกำลังจะไปจับหน้าไอ้ริทมันแล้วครับ ใกล้แล้วครับๆ จะโดนแล้วๆ
“เพี้ย! ทำอะไรไอ้พี่โน่ ผมไม่ยอมให้พี่ทำแบบนี้” ไอ้กันตีมือผม
“อะไรของเอ็งวะ” ผมพูดกับมัน
“พี่กำลังจะทำอะไรไอ้ริทมัน” ไอ้กันถามผม
“จับแก้ม ทำไมมีอะไรฮะ!” ผมตอบมัน ดูมันทำเป็นหวง แฟนกันก็ไม่ใช่
“พี่โน่มึงนี้มันหื่นจริงๆเลย” ไอ้สำลีมันด่าผม = =*
“หื่นห่าอะไรไอ้สำลี กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย” ผมตอบโต้มัน
“ก็เห็นอยู่ว่าพี่จะจับหน้ามัน”
“แค่จับหน้าไม่ได้กินตับกับมันสักหน่อย” ผมบอกมัน
“โหยพี่โน่! มึงหื่นว่ะ แหวะ” ดูมันทำ
“หื่นเฮี้ยไร เดี๋ยวมึงโดน” ผมพูดจบก็ลุกขึ้นไปเพื่อจะตบหัวมัน
“อื้อออออออออ” ริทตื่นขึ้นมาพอดี
“อ่าววว พี่โน่ไอ้กันกำลังทำอะไรกันอ่ะ” ไอ้ริทถาม
“เอ่อ...กำลังเล่นตีหัวกันอยู่” ไอ้กันตอบ
“ = =* พวกมึงทะเลาะกันอีกแล้วใช่มะ” ไอ้ริทถาม
“เปล๊า!! พวกกูแค่เล่นกันเฉยๆ” ทำไมผมต้องพูดเสียงสูงวะเนี้ย
“หร๊อออ” ดูมันทำเสียงประชด
“กันกี่โมงแล้ววะ ไอ้เซนยังไม่มาเลย” ไอ้ริทถามไอ้สำลี
“ประมาณ 11 โมงกว่า ทำไมพวกมันมาช้าจังวะ เดี๋ยวกูโทรตามก็แล้วกันนะ” ไอ้สำลีพูดจบก็เดินไปคุยโทรศัพท์
Gun say
ผมแยกตัวออกมาโทรหาไปเซนว่าทำไมมันยังไม่มา ไอ้เซนคือเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของผมครับมันเป็นคนเงียบๆเก็บอารมณ์เก่ง มันไม่ค่อยยิ้ม แต่นิสัยดีครับ ลืมแนะนำเพื่อนใช่มั้ยครับ ในกลุ่มของผมมีเพื่อนทั้งหมด 3 คนครับ คนแรกผมเอง ฮะๆ 2. ริท 3.เซน เราสนิทกันมาตั้งแต่มัธยมปลายแล้วเราเลือกเรียนที่เดียวกันคณะเดียวกันเพราะพวกเรารักกันครับ
“ฮัลโล เซนอยู่ไหน” ผมถามเซน
“อยู่หน้ามหาลัยว่ะ กำลังขี่รถเข้ามาแค่นี้นะ” มันพูดจบก็วางสายทันทีเลย
“อะไรของมันวะ” พอผมคุยโทรศัพท์เสร็จผมก็เนกับไปที่โต๊ะ
เห็นริทกำลังคุยอะไรกับไอ้พี่โน่มันก็ไม่รู้น่าสงสัย
ToNo say
ผมกำลังจะชวนริทไปเที่ยวผับของพ่อผมที่อยู่ใจกลางเมืองครับ ว่าจะชวนไปเปิดหูเปิดตาในผับบ้าง
“ริทมึงไปเที่ยวผับพ่อกูมั้ย” ผมถามริท
“ผับหรอ เออก็ดีพี่ผมไม่ได้ไปนานแล้ว แต่เพิ่งรู้นะเนี้ยว่าพ่อพี่เปิดผับ” ไอ้ริทเริ่มสนใจแล้วครับ
“อืม ตกลงไปใช่มั้ย” ผมถามซ้ำ
“ไปสิ เดี๋ยวชวนไอ้กันกับเซนไปด้วย” มันตอบ
“คุยอะไรกันอยู่” ไอ้สำลีมาแล้วคับทำหน้าอยากรู้มากเลย ฮะๆๆ
“กำลังคุยเกี่ยวกับผับของพ่อไอ้พี่โน่อ่ะ” ไอ้ริทตอบ
“หรอ เออริทไอ้เซนมันกำลังขับรถเข้ามานะ” ไอ้สำลีบอกริท
“ไอ้กันมึงจะไปผับพ่อพี่โน่ป่ะ” ริทถามไอ้สำลี
“จะไปมั้ยหรอ วันไหนหละ” ไอ้สำลีถามริท
“วันไหนดีพี่” ไอ้ริทถามผม
“วันนี้เลยดีมั้ย” ผมตอบไป
“ดีมั้ยกัน”
“ก็ดี”
“ตกลงวันนี้ 20.00 น.เจอกันนะพี่ไปแล้วบาย อ๋อๆ ลืมบอกชื่อผับ ผับพ่อพี่ชื่อ ผับNG นะไปแล้วๆ” ผมบอกลาพวกมันเสร็จก็เดินไปที่ตึกที่ผมจะเรียนต่อ
Gun say
“ไอ้กัน โทรหาไปเซนอีกรอบดิ๊ มันจะนานไปแล้วนะ” ไอ้ริทที่ยืนข้างผมสั่ง
“โทรศัพท์ตัวเองก็มีทำไมไม่โทร” ผมถามมัน
“ฮะๆ ไม่มีเงิน” ดูมันตอบผม = =*
“เออๆ แปปๆ” ผมพูดจบก็โทรหาเซนทันที
“ฮัลโล ไอ้เซมมึงถึงไหนแล้ว”
“..................................”
“ฮัลโล เซน ได้ยินมั้ย”
“อือได้ยิน” ทำไมเสียงมันดังก้องจังวะ
“อยู่ไหน”
“ข้างหลังพวกมึงไง”
“อ้าววว ไอ้เซนมาแล้วทำไมไม่บอกรับโทรศัพท์ทำไมเปลืองสาส” ผมหันหลังไปคุยกับมัน
“มึงขี้งกว่ะ” เซนพูด
“อ้าวก็จริงนี้หว่า” ผมบอก
“ไอ้กันเราลืมทำอะไรกันรึเปล่าวะ” ไอ้ริทถาม
“เออ ว่ะลืมอะไรวะ” ผมพูด
“คิดหัวข้อรายงานไง” ไอ้เซนพูด
“เออ!!/เออ!!” ผมกับไอ้ริทตะโกนขึ้นพร้อมกัน
ตอนนี้ก็ใกล้เวลาขึ้นเรียนแล้วด้วย แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกเพราะรายงานนี้ส่งตั้งสิ้นเดือนตอนนี้เพิ่งกลางเดือนเอง
“ไม่เป็นๆ ไว้ค่อยคิดวันนี้ไปเที่ยวที่ผับพ่อไอ้พี่โน่กันนะวันนี้” ผมชวนไอ้เซน
“กูขอไม่ไปหละกันนะ” เซนปฎิเสท
“ทำไม” ไอ้ริทถาม
“กูขี้เกียจ” ไอ้เซนตอบ
“เออๆ ไปกันเหอะ ไอ้เซนมาถึง ก็ถึงเวลาขึ้นเรียนพอดีเลย” ผมบอด
“เออๆ” ไอ้ริทขานรับ
16.30 น.
“เฮ้ออออออ เลิกเรียนสักที วิชาสุดท้าย” ไอ้ริทลุกขึ้นบิดขี้เกียจ
“ไอ้ริทมึงจะไปผับเองป่ะ” ผมถาม
“เออ เดี๋ยวกูไปรถกูเอง” ไอ้ริทตอบ
“กูไปก่อนนะบาย” ไอ้เซนขอตัวกลับคนแรก
“เออบาย” ผมพูด
“บาย” ริทพูด
“เออ” มันขานรับ
“ไอ้ริทเจอกันที่ผับ NG 2 ทุ่ม นะโว้ย”ผมบอกมัน
“เออๆ กูจะไปให้ตรงเวลามึงก็รีบๆนะมึง” มับบอกผม
“เออ เจอกัน 2 ทุ่ม” ผมพูดจบก็เดินมาที่ลาดจอดรถเพื่อมาเอารถของตัวเอง
.
.
.
.
.
.
.
.
20.00 น. ณ ผับ NG
ผมมาถึงหน้าผับแล้วครับ กำลังจะโทรหาไอ้ริท ว่าตอนนี้ถึงไหนแล้ว
“ไง ริทตอนนี้อยู่ที่ไหน” ผมถาม
“อยู่บ้านอยู่เลยรถกูเสียว่ะมึง พี่โน่กำลังมารับ” ไอ้ริทตอบกลับมา
“อ้าวหรอ ทำไมไม่บอกกูเดี๋ยวกูแวะไปรับ” ผมบอกมัน
“บ้านกูกับบ้านมึงคนละทางกัน กูไม่รบกวนมึงหรอก” มันบอกผม
“แล้วบ้านไอ้พี่โน่มันไปทางเดียวกับบ้านมึงหรอ” ผมถามมัน
“เปล่า แต่พี่เค้าโทรมากูเลยบอกว่ารถเสียไปไม่ได้พี่เค้าเลยอาสามารับกูเลยโอเค” มันตอบผม
“เออๆ รีบมาก็แล้วกัน กูไปจองโต๊ะรอนะ มึงมาถึงแล้วโทรบอกกูด้วย” ผมบอกมัน
“เออๆ กูขอโทษนะโว้ยที่ไปสาย” มันบอกผม
“ไม่เป็นไร บาย” ผมพูดจบก็วางสายทันที ไม่รอให้มันพูดต่อผมยอมรับว่าโกรธมันอยู่หน่อยๆเพราะน้อยใจที่มันเห็นพี่โน่ดีกว่าผม
ผมเดินเข้าไปในผับและเดินไปที่มุมเงียบๆหน่อยและเลือกที่นั่งสำหรับ 6 ที่ เพราะผมไม่อยากไปนั่งเบียดกัน 3 คน 6 ที่นี้แหละ จะได้สบายๆ
“จะรับอะไรดีครับ” เด็กเสริฟถามผม
“เอาน้ำแข็งกับโคล่า 3 ชุด กับเอ่อ......ขนมมันฝรั่งทอดชุดใหญ่ 1 ชุด ครับ แค่นี้แหละครับ” ผมบอกหลังจากดูเมนู ผมยังไม่อยากดื่มอะไรแรงๆตอนนี้ถ้าเมาก่อนเดี๋ยวจะดูไม่ดี
ไม่นานนักของที่สั่งก็มาเสริฟ
“ได้แล้วครับ” เด็กเสริฟพูด
“ขอบคุณครับ ^____^” ผมพูดพร้อมยิ้มให้
“-/////- มะ..มี อะไรก็เรียกผมได้นะครับ” เอ๊ะ! น้องเค้าหน้าแดงจังว่ะ
“ครับๆ หน้าแดงๆไม่สบายรึป่าวดูแลตัวเองด้วยนะครับ” ผมบอก
“คะ....ครับ” น้องเค้าพูดจบก็รีบเดินไป ผมนั่งไปได้สักพักริทก็โทรมา
“มึงอยู่ไหน” มันถาม
“มุมตรงเอ่อ...โซน B มึง โต๊ะ 3 นะ” ผมบอกมัน
“เออๆ เดี๋ยวกูกับพี่โน่กำลังจะเดินไปนะ” มันบอก
“เออ” ผมตอบมัน
ไม่นานนักพวกมันก็เดินมาถึง เอ๊ะแต่ทำไมจับมือกันด้วย ไอ้ริททำไมต้องหน้าแดงๆวะ
“ไง กัน” ไอ้ริททักผมตอนนั่งลงแล้วทำไมต้องนั่งข้างไอ้พี่โน่ด้วยวะ
“เออ หวัดดี ทำไมมึงดูแปลกๆวะ” ผมถาม
“กันกูมีอะไรจะบอก” พี่โน่มันเรียกผม
“เออ มีไร” ผมขานรับ
“กูกับริทเราเป็นแฟนกันแล้วนะ” ไอ้พี่โน่บอกผม ฮึก! เหมือนมีอะไรมาทิ่มที่อก
“อะ...อะไรนะ” ผมถามซ่ำ
“กูกับพี่โน่เป็นแฟนกันแล้ว -/////-” มันย่ำอีกรอบ
“อะ..เอ่อ ดีใจด้วยนะแล้วไปตกลงเป็นแฟนกันตอนไหนเนี้ย” ผมถามออกไป
“ก็ ตอนขึ้นรถกูเลยบอกชอบมัน แค่นั้น” ไอ้พี่โน่ตอบพร้อมมองหน้าผมแบบผู้ชนะ
“กู เลยตกลงเพราะว่าตอนนี้กูก็ยังไม่มีใคร และเวลาอยู่ใกล้พี่โน่ก็รู้สึกดี” ไอ้ริท บอกผมแบบเขินๆ
“อยากได้อะไรเพิ่มก็สั่งนะพี่เลี้ยงเอง” พี่โน่บอก
เออ” ผมตอบ
“เฮ้ย! กูขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ริทบอกแล้วลุกขึ้นจะไปห้องน้ำ
“ตัวเล็กให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย” พี่โน่ถามมัน
“ไม่เป็นไรพี่ แค่บอกทางก็พอ” ริทตอบพี่โน่
“ก็ เดิน ตรงไปทางนู้น เดินไปเรื่อยเลี้ยวซ้ายก็ถึงแล้ว” พี่โน่บอกทางมันเสร็จมันก็เดินไปทันที
.
.
.
“ไงมึง อึ่งหละสิ” ไอ้พี่โน่เริ่มพูดคนแรกหลังจากพวกผมเงียบมานาน
“พี่รักริทมันจริงๆใช่มั้ย” ผมถาม
“เออ ใช่” พี่โน่ตอบ
“ดูและมัน ดีๆนะ” ผมบอกพร้อมมองหน้าพี่โน่
“เออ อยู่แล้ว”
“ห้ามทำมันร้องไห้” เพราะผมเจ็บ
“เออ”
“ห่วงมันแทนกูด้วย ดูแลมันแทนกูด้วย เอาใจมันแทนกูด้วย ได้ใช่มั้ย” ผมถามพี่โน่
“เออๆๆ กูจะทำแทนมึง มึงจะพูดให้เศร้าทำไมวะ”
“กูยอมแพ้มึงจริงๆแล้ว พี่โน่” ผมบอกอย่างจริงจังผมต้องยอมแพ้จริงๆ ไม่งั้นริทเองจะเป็นคนที่หนักใจ ผมควรที่จะหยุดยั่งตัวเอง ไม่ให้ทำอะไรแบบเผลอตัว เผลอใจ
“ดีแล้ว ฮาๆๆ สุดท้ายมึงก็ไม่กล้า มึงควรจำเป็นบทเรียนนะ ว่าถ้าไม่กล้าก็ไม่ได้” พี่โน่พูดเยอะเย้ยผม
“เออ แต่พี่ทำให้ริทมันเสียใจเมื่อไร ผมจะมาเอาคืน” ผมบอกพี่โน่
“กูไม่มีวันทำให้ริทเสียใจแน่นอน” พี่โน่บอก
“เฮ้ย!!!! คุยอะไรกันดูเครียดๆ” ไอ้ริทกลับมาจากห้องน้ำถามขึ้น
“ป่าวๆ ไม่มีอะไร” ผมพูด
“ตัวเล็กอยากทานอะไร สั่งเลยนะ” พี่โน่บอกริท
“จริงหรอ ฮาๆๆ หมดตัวแน่พี่โน่” ไอ้ริทหันไปบอกพี่โน่
“โห้ ริทมึงทานหมดหรอสั่งมาเยอะเชียว” ผมถามริทเมื่ออาหารที่มันสั่งมาเสริฟ
“ไม่รู้พี่โน่บอกว่าอยากทานอะไรให้สั่งกูเลยสั่งไง” ไอ้ริทพูดจบก็ลงมือกิน
“ฮาๆๆ สั่งไปเหอะไม่เป็นไรกูป๋าอยู่แล้ว” พี่โน่พูดพร้อมเอามือตีกระเป๋ากางเกง
“ครับป๋าๆๆ ระวังหมดตัวนะ” ไอ้ริทพูดพร้อมเอาหัวไปถูแขนพี่โน่ ดูริทมีความสุขดีเนอะ มีความสุขกว่าตอนอยู่กับผมซะอีก
“อะแฮ่มๆๆ เห็นกูนั่งอยู่ด้วยรึป่าว” ผมกระแอมเสียงให้พวกมันสนใจผมบ้างผมเจ็บนะ คนที่อยู่ข้างริทควรเป็นผม ไม่ใช่หรอ ทำไมคนๆนั้นถึงไม่เป็นผมนะ ทำไมๆๆๆๆๆ ทั้งที่ผมพยายามมาตลอด
“กันมึงเป็นอะไร มีอะไรไม่สบายใจหรือป่าว” ไอ้ริทถามผม
“ป่าว กูขอตัวกลับก่อนได้มั้ย” ผมถาม
“มึงจะทิ้งกูหรอ” ไอ้ริทเริ่มงอนผม
“ป่าว มึงไม่อยากอยู่กับพี่โน่ 2 คนหรอ” ผมถาม
“แต่กูก็อยากอยู่กับมึงด้วยนะ” มันบอกผม
“ริทมึงมีพี่อยู่ทั้งคน ปล่อยกันให้กลับไปเถอะ” พี่โน่ช่วยบอกริท
“ก็ได้ฝันดีมึง” สุดท้ายไอ้ริทยอมปล่อยผมกลับบ้าน
“อือ ฝันดีนะทั้ง 2 คนเลย” ผมพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกไปที่ลานจอดรถเพื่อเอารถและกลับบ้าน
ณ บ้านกัน @ห้องกัน
ผมมาถึงก็วิ่งขึ้นห้องไปอาบน้ำแล้วมานั่งอยู่ที่เตียง ผมเจ็บทำไม พี่โน่ถึงบอกชอบริทเร็วขนาดนี้ ทั้งที่ผมมาก่อนทั้งที่ผมชอบมันก่อน แต่มันไม่มีค่าอะไรเลยเพราะผมไม่กล้าบอกที่จะบอกริทออกไป
“น้ำตาอย่าไหลสิโว้ย!” ผมพยายามห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลเพราะผมไม่ใช่คนที่อ่อนแอขนาดนั้น จริงๆนะ......
ฉันคงรักเธอไม่พอใช่ไหม หรือเธอขอมันมากปะ *เสียงโทรศัพท์
“ฮะ....ฮัลโหล” ผมรับสายที่ไม่มองว่าใครโทรมา
“พี่กันเป็นอะไรเสียงสั่นๆ” คนในสายถาม
“ป่าว ตามหรอโทรมามีอะไรหรอ” ผมถาม
“โทรมาเฉยเมื่อกี้ได้ยินเสียงรถเลยจะโทรมาถามว่าไปไหนมาถึงกลับดึก” มันพูด
“ทำไมมึงเป็นแฟนกูหรอ ยุ่งกับกูจัง” ผมว่ามัน
“ผมเป็นห่วง” มันบอกผมเสียงมันแผ่วลงนิดนึ่ง คำที่มันพูดไปเมื่อกี้ทำให้ผมอึ่ง
“กะ......กูไปเที่ยวผับของพ่อไอ้พี่โน่มา” ผมบอกคำถามที่มันถามผมมาก่อนหน้านี้ มันจะมาห่วงผมอะไรตอนนี้ รู้จักกันมาตั้งนานเพิ่งมาห่วง
“หรอ ทีหลังพี่อย่าไปคนเดียวนะ เวลาเมาขึ้นมาใครจะมาส่งพี่” มันบอกผม
“แล้วมึงจะให้กูไปกับใคร” ผมถามมัน
“ผมก็ได้ ผมพอไปทุกทีกับพี่เสมอ” มันตอบผมซึ่งคำตอบของมันพาผมอึ่งอีกแล้ว
“มึงนิ พูดอะไรก็ไม่รู้ เออๆ วันไหนที่กูจะไปคนเดียวจะมาชวนมึงก็ได้ แค่นี้นะฝันดี” ผมบอกกับมัน
“ครับผม ฝันดีครับฝันถึงผมด้วยก็ดีนะ” มันบอก
“ถ้าฝันถึงมึงเค้าเรียกว่าฝันร้ายแล้ว” ผมบอกมันจบก็รีบวางสายทันที เดี๋ยวมันตอกกลับฮาๆๆ ผมอารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย เพราะไอ้ตามโทรมาคุยนี้แหละ เฮ้อ ผมควรจะนอนได้แล้วสินะพรุ่งนี้ต้องเตรียมเจ็บอีกเยอะ
…………………………………….
สวัสดีพวกท่าน >< เป็นยังไงบ้าง สนุกไม่สนุกบอกกันมานะ ไรท์จะพยายามแต่งให้ดีที่สุด
ขอเน้นว่าโน่กันๆ >3< อยากให้แต่งแบบไหนยังไงบอกกันมานะ ที่ทวิตก็ได้ @BzBbenz เมาส์มอยกันได้ตลอดนะ >3< อย่าลืมเม้นนะ ไรเตอร์จะสู้!!!
ความคิดเห็น