คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความผิดที่ 1
Rit say
สวัสดีครับผท ริท ปี 3 คณะสถาปัตย์ ครับ ผมกำลังนั่งรอเพื่อนๆอยู่ที่นั่งประจำกลุ่มใต้ต้นไม้ของมหาวิทยาลัย
“ริท! หวัดดีโว้ยมานั่งอะไรคนเดียวแล้วเพื่อนๆไปไหนหมด” หนุ่มหน้าหล่อที่อยู่ในชุดนักศึกษาสุดเซอร์นามว่าไอ้พี่โตโน่ปี 4 คณะสถาปัตย์ ถามผม
“อ้าวไอ้พี่โน่ หวัดดี ริทกำลังรอกันกับเซนหนะ” ผมตอบพี่เขาไป ไอ้พี่โน่รู้จักกับพวกผมตอนรับน้องครับ พี่เขาคอยช่วยเหลือพวกเรามาโดยตลอด ถึงชอบทะเลาะกับไอ้กันเพื่อนผมก็ตาม
“อ๋อ รอไอ้สำลีกับเซน นั่งคนเดียวสินะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวนั่งเป็นเพื่อน” พอพี่เขาพูดจบก็นั่งฝังตรงข้ามกับผมทันที
“พี่โน่ วันนี้ไม่มีเรียนหรอวะ” ผมถาม
“มีตอนบ่ายหนะตอนเช้าเรียนเสร็จแล้ว” พี่โน่ตอบ
เรา 2 คนก็คุยกันไปเรื่อยๆ ไม่นานกันเพื่อนผมก็มาถึง
“ไง ไอ้ริท” กันทักผม
“ไงไอ้กัน มาสายนะมึง” ผมแซวไอ้กันเล็กๆ
“โหย มึงก็ไอ้ตูมตามมันช้า กูเลยต้องรอมัน” ไอ้กันบ่นตูกตาม ตูมตามคือเด็กที่อยู่ข้างบ้านมัน มาโรงเรียนด้วยกันตั้งแต่ไอ้กัน ม..1 จนเข้ามหาวิทยาลัย ขนาดตอนไอ้ตามอยู่ ม.6 ไอ้กันยังต้องไปส่ง จึงค่อยมามหาวิทยาลัยเพราะเป็นคำสั่งของแม่มัน
“พี่กัน กูไม่ได้ช้าสักหน่อยพี่นั่นแหละ” ไอ้ตามเถียงไอ้กัน
“มึงนั่นแหละ” ไอ้กันไม่ยอมแพ้ยังคงถึงกันไปเถียงกันมา ผมก็ได้แต่นั่งดูพวกมันเถียงกัน
“โอ๊ย!!! พวกมึงจะเถียงกันทำพระแสงอะไร พวกมึงก็สายกันทั้ง 2 คนนั้นแหละ” พี่โน่เหมือนสวรรค์มาโปรดสั่งให้พวกมันหยุดทะเลาะกันได้
“ไอ้ตี๋หื่นมึงเกี่ยวอะไรฮะ” อ้าวๆๆๆ ไอ้กันด่าพี่โน่แล้วครับ
ศึกครั้งนี้อีกยาวไกลแน่ๆ ผมขอนอนหลับเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงสงครามก่อนนะครับลืมบอกพวกผมมีเรียนตอนบ่ายแต่นัดกันมาตอนเช้าเพราะจะมาคุยเรื่องรายงาน
TONO say
“อ้าววววว ไอ้กาคาบถ่านมึงด่ากูหรอ กูรุ่นพี่มึงนะ” ผมพูดจบก็จะเดินไปสั่งสอนมันสักหน่อยแต่ไอ้ตามมา
คว้างทางไว้ซะก่อน
“อย่าทำอะไรพี่กันเลยพี่” ไอ้ตามพูด
“ทำไมวะกูจะไปตบหัวมันสักหน่อย กล้าดียังไงพูดกับรุ่นพี่แบบนี้” ผมผลักตัวไอ้ตามออก
“ไงเมื่อกี้เรียกกูว่าอะไรนะ” ผมถามไอ้สำลีอีกครั้ง
“ก็เรียกว่าไอ้ตี๋หื่นไง ไอ้ตี๋หื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” มันตอบผมพร้อมล้อเรียกผมต่อ
“ไอ้สำลี มึงโดนแน่ๆ” ผมกำลังจะยกมือขึ้นเพื่อจะตบหัวมันแต่ มือมือใครสักคนจับมือผมไว้ก่อน
“ไอ้โน่มึงจะทำอะไรไอ้กัน” ไอ้สนนั้นเองที่จับข้อมือผมไว้
“จะตบหัวมันไง ไอ้เด็กไม่รู้ที่ต่ำที่สูง” ผมพูดพร้อมงัดมือออกเพื่อจะไปตบหัวไอ้สำลีที่ตอนนี้วิ่งไปหลบหลังไปสน
“ปล่อยๆมันไปเถอะ” ไอ้สนพูดเสียงเรียบพร้อมทำหน้านิ่งแต่ไม่ยอมปล่อยมือผม
“เออๆๆ ก็ได้ ไอ้ใจบุญ” ผมพูดจบมันก็ปล่อยมือผมทันที ผมไม่อยากขัดใจมันเพราะเวลามันโกรธน่ากลัวอย่าบอกใครเชียว
ทำไมมีแต่คนสงสารมันวะ เด็กปากหมาอย่างนั้นไม่เห็นจะน่าสงสารเลย
“ฮ่าๆๆๆๆ อ้าวไอ้พี่ตี๋ไม่ตบหัวกูแล้วหรอ” ไอ้กันพูดล้อผม
“หรือมึงอยากโดนไอ้กัน” ผมบอกมันไป พร้อมเดินเข้าไปหามันแต่มันดันหลบไปที่ข้างหลังไอ้สน
“ไอ้โน่!!!” ไอ้สนมันขัดผมไว้ ฮึ่ยยยย อารมณ์เสีย
“เออๆๆ รักกันดีจริงนะพวกมึงเมื่อไหร่จะมีแพลนแต่งงานกันหละ” ผมแซวมัน
“นั้นปากหรอไอ้พี่ตี๋โน่” ไอ้กันด่าผม
“อ้าววววว ก็เห็นปกป้องกันดีนิ” ผมพูดพร้อมทำหน้าใส่มัน
“เดี๋ยวมึงโดน กูมีคนที่ชอบแล้วโว้ย” ไอ้กันมันพูดจบก็เขินจนหน้าดำ
“ใคร/ใคร” เสียงไอ้สนกับไอ้ตามตะโกนขึ้นพร้อมกัน ไอ้ 2 คนนี้มันชักจะยังไงๆแล้วนะ
“เออ ใครวะ” ผมถาม
“อ่ะ...เอ่อออ พ...พวกมึงไม่ต้องรู้หรอกว่าใคร” ดูมันตอบ = =
“แล้วมึงจะทำให้พวกกูอยากรู้ทำไม” ผมบอกมัน
“กูแค่บอกมึงอยากรู้เอง” ดูมันๆ ชักจะกวนมากไปแล้ว
“เออ พวกพี่ๆ ผมไปเรียนก่อนนะ” ไอ้ตามลาทุกคนก่อนที่จะรีบลุกไปเรียน
Gun say
เฮ้ออออ เกือบแล้วๆเกือบเผลอบอกไปแล้วว่าแอบชอบใคร ไอ้พี่โน่นี้มันเถียงกับผมได้ตลอดเวลาจริงๆ ตอนนี้ก็เวลาก็ประมาณ 4 โมงเช้า ดูไอ้ริทรอจนหลับผมจะต้องปลุกมันมาคุยเรื่องรายงานก่อน
“ริทๆๆๆ ตื่นได้แล้ว” ผมสะกิดแขนมันเบาๆ แต่มันก็ยังไม่ตื่น หน้าตอนมันหลับน่ารักจังวะ ตอนไม่หลับก็น่ารักเหมือนกัน หึหึ
“อืมมมมมมม” เสียงมันคราง แต่ไม่ตื่น
“เฮ้ยๆ ริทตื่นสิ” ผมเขยาแขนมัน อยู่ๆมันก็เอามือมันมาจับมือผม O///O
“เออ แปปนึ่ง” มันบอก
“อือๆ ก็ได้ๆ -///-” ผมยอมมันแล้วครับ
“กันเป็นอะไรหน้าแดงๆ” พี่สนถาม พร้อมเอามือมาอังที่หน้าผากผม
“เปล่าครับๆ” ผมปัดมือพี่สนออกเบาๆ
“ไอ้สำลี” ไอ้พี่โน่เรียกผม
“อะไรพี่” ผมหันไปมองหน้ามัน มันมองหน้าผมนิ่ง สายตาเหมือนจับผิดผมอยู่
“เปล่าไม่มีอะไร” พี่โน่หันหน้าหนี
“เฮ้ย ไปก่อนนะนัดไอ้รุจไว้” พี่สนขอตัวไปก่อน พี่รุจคือรุ่นพี่กลุ่มเดียวกับไอ้พี่โน่เราสนิทกันเหมือนพี่น้องทุกคน
“บาย ครับพี่ / เออ บายกูขออยู่กับริทก่อนนะ” ผมกับไอ้พี่โน่พูด พี่สนเดินไปได้ไกลจากพวกพอสมควร พี่โน่ก็เรียกชื่อผม
“ไอ้กัน มาทางนี้หน่อย” ไอ้พี่โน่เรียกผมพร้อมให้ผมเดินตามมาที่ที่ไกลจากริทนิดนึ่งเพื่อไม่ให้ได้ยิน
“อะไรพี่เรียกกูบ่อยจัง” ผมถามไป
“กูมีอะไรจะถาม” ไอ้พี่โน่มองหน้าผม
“เออ ถามมา” ผมตอบส่งๆ
“มึงชอบริทหรอวะ” มันถาม
“เอ่อ......อืม” ผมพยักหน้าเบาๆ
“จริงหรอวะ มึงเป็นคู่แข่งกูอีกคนหรอเนี้ย!!” ไอ้พี่โน่ตะโกนขึ้น
“เฮ้ย!! เบาๆดิ ...... แต่พี่ก็ชอบมันเหมือนกันหรอ” ผมถาม
“เออ มึงกับกูต้องแข่งกันแล้วแหละ” พี่โน่มันตอบ
“แข่งอะไรกันพี่ ผมชนะพี่อยู่เห็นๆ” ผมบอก
“โหย ไอ้กันมึงแน่ใจขนาดนั้นเลย” ไอ้พี่โน่ถามพร้อมทำหน้าใส่
“ก็ใช่นะสิ ผมทั้งอยู่ใกล้กว่า สนิทกว่า รู้จักมานานกว่า ฮะๆๆ ชนะอยู่แล้ว” ผมตอบ
“แต่ทำไมมึงไม่บอกชอบมันสักทีหละ” ไอ้พี่โน่ถามถูกจุดที่ผมตอบไม่ได้
“อาจเพราะ.................กูไม่กล้าพอ” ผมตอบออกไป
“งั้นกูขาดรอย กูจะบอกชอบไอ้ริทในเร็วนี้แน่” ไอ้พี่โน่บอกผม
ทุกคนผมจะทำยังดี TT ผมชอบริทนะแต่ไม่กล้าบอกสักที แต่ไอ้พี่โน่มันจะบอกชอบริทก่อนผมไม่ได้แน่ๆ ผมต้องทำอะไรสักอย่าง ผมต้องทำๆ อ๊ากกกกกกกกก!!!!!!(สู้กับความคิดตัวเอง)
…………………………………………………………………………………………………..
เน้นเรื่องนี้ โน่กันจริงๆนะ
ความคิดเห็น