คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
#ฟอร์ิน
บทนำ
“พอเถอะนะ…ฮึ”
เสียอร้อปนสะอื้นำลัเปล่ออมาอย่าเ็บปว
“ปล่อยูไปเถอะ ูอร้อ..”
น้ำเสียอ้อนวอนยัเอื้อนเอ่ยออมาแม้ว่าอีนะูเหมือนไม่ไ้สิับารระทำรหน้าเลยแม้แ่น้อย
“โอ้ย!...เ็บ ฮืออ ปล่อยูเถอะ ไม่ไหวแล้ว..”
แววาหวาลัวเผยออมาอย่าปิไม่มิ
เลือสีแไหลออมาาหลายส่วนอร่าายาว มอูน่าสะอิสะเอียน ใบหน้าเ็มไป้วยบาแผล หาแ่นรหน้ายัไม่ไ้สนใวามเ็บปวอนที่อ้อนวอนอยู่เลย
“ู…อึ..ม..ไม่ไหว..แล้ว..”
น้ำาไหลลพร้อมับำพูสุท้าย่อนะสิะับลไป
เฮือ!
สะุ้ื่นึ้นมาาวามฝัน เม็เหื่อผุึ้นเ็มใบหน้า หัวใเ้นแรับเหุาร์ที่เพิ่ผ่านมา
วามฝันที่ามหลอหลอนเามาว่า 5 ปี
ลมหายใเริ่มลับมาปิแ่เายันั่นิ่ ภาพำในวามฝันยัวนเวียนอยู่อย่าัเน
“ฮึ..” ยมือึ้นปิใบหน้าาวพร้อมับน้ำาที่ไหลลมาอาบแ้ม
…นั่สะอื้นปล่อยให้น้ำา่วยเยียวยาวามรู้สึภายในใอนอยู่แบบนั้น
นานหลายนาทีว่าะยมือออ เ็น้ำาลว ๆ แล้วหันมอนาฬิา
02.25 น.
ถอนหายใับเวลาที่เห็น แทบไม่เยไ้นอนเ็มอิ่มเลย หลายืนเา้อื่นมาแล้วนั่ร้อไห้เพราะวามฝันนั้น
าผอมเรียวลุึ้นาฟูนุ่ม เินไปเ้าห้อน้ำเพื่อล้าใบหน้าที่มีแ่ราบน้ำาแล้วยืนมอัวเออยู่หน้าระ
ใบหน้าาวีับมูที่ึ้นสีระเรื่อููบผอม ถุใ้วาล้ำเหมือนนพัผ่อนไม่เพียพอ มอเ้าไปวาแ่ำอนเอที่เพิ่ผ่านารร้อไห้
้อมอ้วยสายาโรธเือ่อนะเอ่ยออมา
“มึมันเลว”
ความคิดเห็น