คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : OS / ท่านหัวหน้าและแฟนเด็กของเขา #HappyTaeyeonDay
One
shot
Baekhyun X Taeyeon
‘ท่านหัวหน้าและแฟนเด็กของเขา’
#HappyTaeyeonDay
‘It’s you and me you
Me you me you me you’
9 /03 / 2016
เสียงนาฬิกาปลุกแผดเสียงดังลั่นท่ามกลางห้องนอนสีขาว.. , สิ่งมีชีวิตบนเตียงดิ้นขลุกขลักตัวกลิ้งหลุนอยู่กับผ้าห่มนวมผืนใหญ่สีสะอาดตา
ม้วนตัวเข้าใส่ความอบอุ่นไปมาจากอากาศที่ค่อนข้างหนาวเย็น
มือเรียวคลำไปรอบกายก่อนที่เจ้าของเตียงจะรีบลุกพรวดพราดขึ้นมา
จนทำเอาคนที่เดินเข้ามาในห้องสะดุ้งตกใจไปด้วย
“พี่.. ผมตกใจหมด” เสียงทุ้มหวานของคนที่เดินเข้ามาทำให้เจ้าของเตียงมองไปด้วยสายตาปรอยๆ
และไอการมองด้วยสายตาแบบนั้นนั่นแหละ บยอนแบคฮยอนคนนี้ถึงได้รู้ว่าคุณลีดเดอร์ของโซนยอชิแดยังไม่ตื่นเต็มตา
ดวงตากลมโตมองไปรอบเตียง
ก่อนที่จะเห็นเสื้อลายทางของเจ้าตุ๊กตาตัวโปรด, หยิบมันพร้อมกับคลุมตัวลงไปที่เตียงอีกครั้งโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
แบคฮยอนส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะเดินออกไปนั่งรอคุณแฟนที่หน้าห้องรับแขก
ครับ.. บยอนแบคฮยอน โวคอลวง EXO กับ คิมแทยอน
โวคอลกับลีดเดอร์ของวงโซนยอชิแด เป็นแฟนกัน..
แต่การที่ผมมาอยู่ห้องเดียวกับพี่เขาน่ะ.. อย่า..
อย่าคิดอะไรแบบนั้นครับ พวกเราไม่ได้นอนด้วยกันสักหน่อย ตัวของโวคอลหลักวง EXO น่ะ
โดนขับไล่ให้มานอนที่โซฟาห้องรับแขกต่างหาก
ก็เพราะว่าคุณแทยอนเขาไม่ยอมให้ใครขึ้นเตียงนอกจากเมมเบอร์กับคุณแจ็คสามีของเขานั่นล่ะ
เช้าวันพุธที่ 9 มกราคม ปี 2016 มีแดดเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นโซลก็ยังคงอากาศเย็นอยู่ดี , เพราะมันเป็นวันหยุดทั้งของเขาและคุณลีดเดอร์ตัวเล็ก
เขาก็เลยตัดสินใจมานอนคลุกเล่นกับแฟนของตัวเองที่หอพักของเขา
แฟนตัวเล็กเขาอยู่ด้วยกันกับคู่จิ้นของเขาน่ะครับ
แต่รุ่นพี่ทิฟฟานี่เขาไปถ่ายแบบที่ต่างประเทศยังคงไม่กลับ
ส่วนรุ่นพี่ฮโยยอนรายนั้นรู้สึกว่าจะไปค้างกับพี่ยูริน่ะครับถ้าผมจำไม่ผิด
แล้วนูน่าที่มีสถานะเป็นแฟนเขาก็บ่นเหงางั้นงี้เพราะว่าเจ้าน้องขิงไม่ได้อยู่ด้วย
เขาเลยชวนผมมาอยู่เป็นเพื่อน
แทนการออกไปนอนที่หอพักกับเมมเบอร์คนอื่น แค่ชวนมาอยู่ครับ.. , เพราะตลอดเวลาเจ้าตัวก็เอาแต่ระบายสีเล่นกับนั่งดูหนังในทีวี
แล้วงานอดิเรกอีกอย่างคือเธอชอบแกล้งผม..
ผู้หญิงที่ไหนเขาชอบแกล้งแฟนตัวเองกันเล่า...
แต่ก็นั่นล่ะ
ยังไงตอนนี้เธอก็เป็นแฟนผมล่ะครับ #ยิ้มกว้าง
เราไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน เพราะตารางงานที่แน่นด้วยกันทั้งคู่
แต่เพราะว่าช่วงนี้มีช่วงวันหยุดเยอะทั้งสำหรับผมและสำหรับพี่เขา
เราเลยอยากจะพักผ่อนแทนที่จะออกไปเป็นเป้าสายตาให้พวกปาปารัซซี่หรือนักข่าวจับภาพเล่น
Dispatch น่ะตัวดีเลยครับ..
จะเดทมิดชิดยังไง ก็เป็นอันต้องโดนไปหลายคู่ทุกที แต่เอาเถอะ ผมจะไม่พูดถึงแล้วกัน
ตอนนี้ผมหิว..
และผมเข้าครัวของพี่เขาไม่ได้..
ผมเคยอ้อนพี่เขา ..นั่นแหละอ้อนนั่นแหละครับ
คุณก็รู้ใช่มั้ยล่ะว่าผมมีภาพลักษณ์ที่น่ารักน่ะ.. ,
ตอนแรกพี่เขาจะไม่ยอมท่าเดียวเพราะเขาเคยเห็นตอนที่ผมหั่นหัวหอมในรายการ The
retern of Superman ตอนที่ผมไปหาเด็กน้อยซอจุนกับซอออน
พร้อมกับเมมเบอร์ในวง ปาร์คชานยอล สกิลการทำอาหารของผมห่วยแตกมาก.. , พอพี่เขาดู พี่เขาก็ล้อผมแล้วบอกว่าให้ผมทำให้ได้อย่างชานยอลมันซะบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นพี่เขาก็ลองอนุญาตให้ผมลองทำอาหารดูได้
และนั่นล่ะครับ.. ความฉิบหายนี่บังเกิด..
ผมเกือบจะทำครัวของพี่เขาไหม้...
หลังจากนั้นพี่แทยอนเขาก็สั่งห้ามไม่ให้ผมเข้าไปยุ่งไปหยิบจับอะไรในครัวอีก
ตอนแรกๆห้ามถึงขนาดที่ว่าเอาอาหารไปอุ่นไมโครเวฟด้วยซ้ำ
แต่พอผมบอกว่าผมทำได้และทำให้เขาดูเขาก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง แต่ประเด็นว่าตอนนี้มันไม่มีของที่พอจะเวฟกินได้ในตู้เย็นของพี่เขาน่ะสิครับ..
, มันมีแค่พวกสตรอว์เบอร์รี่ทีเป็นของโปรดของพี่เขา
และเขาก็สั่งห้ามผมไม่ให้แตะต้องมันเด็ดขาด
คุณคิมแทยอนเขาชอบกินสตรอว์เบอร์รี่..
ลูกแดงๆที่เหมือนกับแก้มเขาเวลาเขินนั่นแหละครับ
ระหว่างที่กำลังนั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ
ความมืดก็เข้ามาปกคลุมรอบดวงตาของผมไปหมด , มือนุ่มอุ่นที่มีกลิ่นหอมที่ผมคุ้นเคย
ทำให้ผมอมยิ้มออกมา
จับมือเล็กๆที่เล็กกว่ามือของผมเกือบครึ่งหนึ่ง ก่อนที่จะจุ้บมันเบาๆ
และนั่นทำให้พี่เขาตีเข้าที่ไหล่ของผมอย่างแผ่วเบา
ผมหันหลังไปมองแฟนตัวเล็กที่ยังคงอยู่ในชุดนอนเต็มยศ
ในมือถือคุณแจ็คสเกลลิงตันเดินออกมาด้วย คนน่ารักขยับตัวดุ้กดิ้กไปมา
ก่อนที่จะลงมานั่งข้างๆผม
“หิวแล้วอ่ะพี่” ผมล้มตัวลงนอนที่ตักนุ่มนิ่มของพี่เขา
ก่อนที่จะคว้ามือบอบบางข้างที่ไม่ได้กอดคุณแจ็คเอาไว้ , จุมพิตลงไปเบาๆที่หลังมือ
ก่อนที่จะไล้นิ้วหัวแม่มือตามมือขาวไปมา
“เจ้าเด็กตะกละ กินจนอ้วนเป็นหมู” พี่เขาเอ็ดผมเล็กน้อย
มือเล็กๆที่วางคุณแจ็คลงเลื่อนมาบีบปลายจมูกที่พี่เขาบอกนักบอกหนาว่าจิ้มลิ้มอย่างเบามือ
ผมยู่ปากเล็กน้อย ก่อนที่จะเอื้อมมือไปบีบปลายจมูกเล็กของพี่เขากลับ
และแน่นอนว่าพี่เขาก็ยู่ปากเหมือนผมนั่นล่ะ
คนอะไร..ชอบลอกเลียนแบบคนอื่น..
“งั้นให้ผมไปออกกำลังกายมั้ยล่ะครับ?”
“อยากตายหรอบยอนแบคฮยอน”
พูดจบประโยคพี่เขาก็ออกแรงบีบที่จมูกของผมให้แรงขึ้นพร้อมทั้งขยับมันไปมา
ผมอมยิ้มออกมาก่อนที่จะหัวเราะ .. ใครที่ตามข่าวมีอยู่ช่วงนึงที่ผมเข้ายิมใช่มั้ยล่ะครับ
แล้วช่วงนั้นพี่เขาก็ยุ่งๆ เขาเลยไม่รู้ว่าผมเข้ายิม
อันที่จริงผมก็ไม่ได้บอกพี่เขาด้วยแหละครับว่าผมออกกำลังกาย
แต่พอพี่เขาเช็คพวกข่าวสารโซเชียล เขาโกรธผมมากเลยล่ะ.. , เขาบอกว่าเขาไม่ได้อยากได้ผู้ชายที่ดูแมนขนาดนั้นสักหน่อย
เขาชอบผู้ชายน่ารักต่างหาก , แล้วเขายังพูดอีกว่าถ้าผมคิดจะออกกำลังกายอีก
พี่เขาจะโกรธผมให้มากขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว
ความโกรธของพี่เขามันน่ากลัวมากเลยครับ..
ช่วงนั้นเรามึนตึงใส่กันจนทุกคนรู้สึกได้เลย.. เวลาเจอกันนี่แทบจะสงครามเย็น.., พี่เขาเมินผม
ไม่สนใจผม ไม่แม้แต่จะติดต่อกลับมา ขนาดผมมาหาที่ห้อง เขายังไม่ออกมาหาผมเลย
และผมก็คงจะไม่ทรมานตัวเองแบบนั้นอีกแล้วล่ะครับ
“น่ะ.. แล้วพี่ก็ชอบมาบอกว่าผมเป็นเด็กหมูอ่ะ”
“นายจะหมูกว่านี้นายก็เป็นเด็กที่พี่รักนะ
ไม่ชอบรึไง” คิมแทยอนบอกรักผมหน้าตายอีกแล้ว.. , ผมโดนแอทแทคแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง
แต่ทุกครั้งผมก็อดไม่ได้ที่หัวใจจะไม่เต้นแรง
แล้วเพราะมือบองบางของพี่เขาที่ผมกุมอยู่มันอยู่ตรงหน้าอกพอดีล่ะมั้ง..
พี่เขาเลยทำสีหน้าล้อเลียนผมซะแบบนั้น
“เด็กน้อยหนอเด็กน้อย อะไรเนี่ย
แค่นี้ก็หัวใจเต้นแรง” เธอยิ้มขำๆ ก่อนที่จะเหวอค้างพูดไม่ออก
เมื่ออยู่ๆผมก็ยกหลังของตัวเองขึ้นก่อนที่จะจุ้บปากของพี่เขาไปเบาๆและล้มตัวลงนอนใหม่
หลับตาพริ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเมื่อผ่านไปได้ประมาณสามสิบวินาที
มือเรียวนั่นก็ฟาดไม่ยั้งเลยครับ..
พี่เขาเป็นพวกที่เขินได้รุนแรงมากๆ..
“เด็กบ้า!”
พี่เขาพูดก่อนที่จะหันหน้าไปอีกทาง แต่ผมเปิดตามาข้างนึง..
ผมเห็นหรอกว่าแก้มพี่เขาขึ้นสีแดงๆเหมือนลูกสตรอว์เบอร์รี่อ่ะ
“ลุกเลยๆ หิวไม่ใช่ไง จะไปทำกับข้าวให้กิน”
พี่เขาผลักหัวผมออก
แล้วผมก็ให้ความร่วมมือด้วยการยกหัวขึ้น ตักอบอุ่นหายไป
เหลือเพียงแต่หมอนนุ่มนิ่มสีชมพูที่เดาก็รู้เลยว่าเป็นของที่พี่ทิฟฟานี่ซื้อมันมาแน่ๆ..
“ให้ผมช่วยป่ะ?”
“นายน่ะอยู่เฉยๆไปเลย!”
พี่เขาพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องครัว
ผมลุกขึ้นนั่งบนโซฟากลางห้อง
ก่อนที่จะมองไปยังร่างเล็กๆของอีกคนที่กำลังสวมผ้ากันเปื้อน หน้าสดที่ไม่ได้แต่งแต่ก็ยังดูสวยอยู่เสมอในสายตาของผม
ผมตัดสั้นสีบลอนด์ทองประกายหม่นหน่อยๆ และตัวเล็กๆ ทุกอย่างที่รวมกันอยู่ในตัวของพี่เขา
ไม่ว่าพี่เขาจะทำอะไรก็ตาม พี่เขาก็ยังคงอยู่ในสายตาของผม
ไม่ว่าจะเป็นทั้งตอนนี้..หรือแม้แต่เมื่อก่อน
พี่เขายังคงสวยงามสำหรับผมอยู่เสมอ
…
ข้าวผัดกิมจิไม่ใส่แตงกวา เพราะเด็กบยอนไม่ชอบกิน
ถูกวางลงบนโต๊ะกินข้าว แล้วยังไม่ทันที่จะเรียกน้องมันมากิน มันก็วิ่งเหยาะๆจากโซฟากลางห้องพร้อมกับนั่งลงตรงจานข้าว
อธิษฐานหลับตาลงตามศาสนา ก่อนที่จะตักข้าวผัดร้อนๆเข้าปากอย่างเอาเป็นเอาตาย
นี่แฟนฉันอดอยากมาจากที่ไหนเนี่ย?
ฉันนั่งลงตรงข้ามเด็กน้อย
ก่อนที่จะตักข้าวผัดฝีมือของตัวเองเข้าปากเช่นกัน.. คราวนี้รสชาติใช้ได้เลยแฮะ
ไม่ได้จืดไป เค็มไป
“ค่อยๆกิน เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอก”
ฉันยื่นน้ำให้เด็กหมูตรงหน้า เพราะเห็นท่าทางที่น้องมันเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ ไว้เต็มปากแล้ว
อีกไม่นานคงจะสำลักแน่ๆ
“แค่กๆ” ไม่ทันขาดคำเลย..
แบคฮยอนหยิบแก้วน้ำที่ฉันเทไว้ให้ กินเข้าไปสองสามอึก ก่อนที่จะ
ทุบอกตัวเองดังๆสองสามครั้ง ฉันส่ายหัวให้เด็กตรงหน้า ไม่ว่าเด็กคนนี้จะทำอะไรมันก็ดูน่ารักน่าเอ็นดูไปซะหมด
ก็นั่นแหละค่ะ.. แฟนฉันเอง J
ฉันอมยิ้ม
ใบหน้าหันไปทางปฏิทินที่ติดอยู่ที่ฝาผนังของหอ วงกลมสีแดงวันที่ 9 เดือนที่ 3 โดยฝีมือของฮโยยอน สติเกอร์หัวใจสีชมพูจากทิฟฟานี่
และสติกเกอร์รูปเป็ดสีเหลืองของฉัน ลืมไปซะสนิทเลยว่าวันนี้เป็นวันเกิดของตัวเอง..
ฉันอมยิ้มหันไปหาเด็กน้อยของตรงหน้า
เคาะจานข้าวของเขาโดยที่ไม่เกิดเสียงเหมือนว่าจะเป็นการสะกิดเรียก
และนั่นทำให้แบคฮยอนละจากการกินอาหารอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อหันมาถามฉัน
“มีอะไรหรอครับ?”
ไอกูย่า.. เด็กน้อยจะจำได้รึเปล่าว่าวันนี้เป็นวันเกิดของฉัน
“แบคฮยอนวันนี้วันที่เท่าไหร่”
“วันที่ 9 ครับ เดือนมีนา”
เขาตอบพร้อมกับยิ้มให้ฉัน
“แล้ววันนี้เป็นวันอะไร”
“วันนี้.. วันพุธไงครับ”
ตอบเสร็จก็ก้มหน้าก้มตากินอยู่ ผิดกับฉันที่ตอนนี้หน้าเริ่มตึงขึ้นมาหน่อยนึงแล้ว..
น้องอาจจะกำลังกวนประสาทใส่อยู่.. แบบที่ชอบทำบ่อยๆ ลองถามอีกสักครั้งจะดีกว่า
“แบคฮยอนอ่า วันนี้วันอะไร คิดดูดีๆอีกทีนึง” แทยอนชูนิ้วชี้ขึ้นมาหนึ่งนิ้วเหมือนกับจะบอกว่าให้
one more time ในการคิดใหม่อีกทีว่าวันนี้คือวันอะไร
“อืม.. ก็ไม่มีอะไรพิเศษนี่ครับ”
เปรี้ยง!
เหมือนฟ้าผ่าลงมาทั้งๆที่ตอนนี้ในโซลก็มีพระอาทิตย์ยิ้มจ้าอยู่
“เหรอ”
“ครับ.. หรือว่าวันนี้มีอะไรพิเศษ?”
เขาถามอย่างหน้าตาย และนั่นทำให้ฉันทำหน้าบึ้งตึงใส่ เจ้าเด็กพาโบ!
ทำไมจำไม่ได้กันเล่าว่าวันนี้เป็นวันเกิดของท่านหัวหน้าคิมแทยอนน่ะ!
“ไม่มีอะไรหรอก กินข้าวต่อกัน” ฉันบอกเขา..
ท่าทางที่ดูเหมือนจะสบายๆ แต่ในใจของฉันนั้นคิดเรื่องราวต่างๆเอาไว้มากมาย
และหลังจากที่เขาทานข้าวอิ่ม ผิดกับฉันที่นั่งเขี่ยข้าวในจานไปมา..
ก็กินเข้าไปบ้างแหละ แต่ก็แค่ไม่กี่คำ
“พี่เป็นอะไรรึเปล่า? ไม่สบายรึเปล่าครับ?”
เหมือนเขาจะจับสังเกตถึงอาการซึมเล็กน้อยจากแฟนตัวเล็ก
แบคฮยอนเอื้อมมือมาแตะหน้าผากของฉัน และผละออก
“ก็ไม่ได้ป่วยนี่น่า” น้องบ่นพึมพำๆ
ก่อนที่จะยกจานข้าวไปเก็บในจาน.. , อะไรมันจะทำตัวเหมือนปกติขนาดนั้น
นี่คิมแทยอนถามถึงสองรอบเลยนะ สองรอบอ่ะ! คนเรามันก็ต้องมีเซ้นส์หน่อยสิ
คนเป็นแฟนกันมันก็มีวันอยู่แค่ไม่กี่วันหรอก ไหนบอกเป็นแฟนคลับฉันตั้งแต่สมัยยังเป็นเทรนนี่ฝึกหัดไง
อะไรกัน ทำไมแค่นี้ไม่รู้เล่า! #ฟาดงวงฟาดงา
“พี่ครับ พอดีว่าเมเนเจอร์ฮยองเขาเรียกผมลงไปที่หออ่ะ
ผมไปก่อนนะ” แบคฮยอนที่หลังจากเก็บจานและล้างมันเรียบร้อย เขาก็โผล่มานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
ฉันพยักหน้าให้เป็นเชิงว่าเข้าใจและให้เขารีบไป
“ทานข้าวให้หมดด้วยนะครับ กลับมากินไม่หมดโดนแน่”
เหมือนจะคาดโทษที่เห็นจานข้าวของคนเป็นแฟนเหลือมากกว่าครึ่ง เลยดุไปสักหน่อย
ถึงจะรู้ว่าดุไปแล้วพี่คนน่ารักเขาก็เอาข้าวไปทิ้งอยู่ดีเพราะไม่อยากจะกินต่อ
เสียงปิดประตูหน้าห้อง
ดังขึ้นพร้อมกับเสียงถอนลมหายใจของเจ้าของห้อง ,
ใบหน้าหวานหันไปมองวันที่ในปฏิทินอีกครั้ง ก่อนที่จะทำสีหน้าหงุดหงิด เจ้าเด็กพาโบ! โอ๊ย! คิดแล้วหงุดหงิดชะมัด
ทำไมถึงได้ลืมวันเกิดแฟนของตัวเองได้เล่า!
“ฮัลโหลซันนี่” ต่อสายหาเมมเบอร์คู่หูตัวเล็ก
ซึ่งเดาได้เลยว่าซุนกยูคงจะอาบน้ำแต่นอนอืดเล่นอยู่บนเตียงแน่ๆ
[แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคะท่านหัวหน้า] พออีกฝ่ายพูดจบ เสียงสดใสน่ารักก็ทักขึ้นมา
แต่คำทักทายนั่นสำหรับวันนี้คงเป็นคำพูดที่ทำให้แทยอนหน้าตึงที่สุดในรอบปีเลยก็ว่าได้
“อย่าแฮปได้ป่ะ คิดแล้วอารมณ์เสียเลยเนี่ย”
[อ่าว เป็นไรอ่ะ] ซันนี่ทำเสียงงงๆใส่คู่หู ก่อนที่แทยอนจะพูดรัวๆ และนั่นทำให้ซันนี่อ้าปากหวอและตะโกนใส่ปลายสายกลับ
“เดี๋ยวค่อยเล่า จะเข้าไปหานะ
อยู่บ้านแล้วหงุดหงิดชะมัด”
[เดี๋ยวก่อนดิ่แทงกู! ฉันยังไม่ได้เก็บขวดโซจูเลย!]
...
“อ่อ ที่อารมณ์เสียนี่ก็เพราะเรื่องนี้หรอ”
ซันนี่พยักหน้าไปมา ตอนเพื่อนรักบอกถึงปัญหาที่เล่าให้ฟังเมื่อตอนช่วงสายๆ..
ที่แท้แบคฮยอนก็ลืมวันเกิดของท่านหัวหน้าของเรานี่เอง..
“นี่มันวันเกิดของฉันแท้ๆอ่ะ! เด็กนั่นลืมมันได้ยังไง”
พูดพร้อมกับตบลงที่หมอนในห้องนอนของซันนี่ จนเจ้าของห้องเองก็ยังสะดุ้งตาม.. ,
นี่คงโกรธกับหงุดหงิดกับน้องมันมากเลยใช่มั้ยเนี่ย?
“แล้วคิดดูดิ่ซุนกยู
ฉันถามเด็กคนนั้นไปตั้งสองรอบนะ! สองรอบเลยอ่ะ ก็น่าจะมีเซ้นส์บ้างสิ!”
“เจ้าเด็กพาโบ!” ป้าบ!
แล้วก็ระบายอารมณ์ลงกับหมอนใบโตของซันนี่อีกครั้งหนึ่ง..
“แบคฮยอนอาจจะยุ่งๆอยู่รึเปล่า?”
“ช่วงนี้เด็กคนนั้นไม่มีตารางงานนะ!”
ทำไมจะจำไม่ได้เล่า ก็เพราะช่วงนี้แทยอนไม่มีตารางงานเหมือนกันไง แล้วน้องก็บอกด้วยว่าช่วงนี้จะมาหาบ่อยๆเพราะนอกจากถ่ายละครที่เริ่มจะหนักขึ้นอาทิตย์หน้าแล้ว
อาทิตย์นี้แบคฮยอนก็ไม่มีตารางงานที่อื่นแล้ว
“แล้วนี่โทรหาน้องรึยัง?”
ให้คำปรึกษาแก่เพื่อนรัก แทยอนคว้าหมับที่ไอโฟนเครื่องสวยของตัวเอง
ก่อนที่จะกดเบอร์โทรหา..และเปิดลำโพงให้ซันนี่ได้ยินด้วย
แบคฮยอนนี่ is Calling…
เลขหมายที่ท่านเรียก...
“โทรไปก็ไม่รับ.. ฉันพยายามโทรตั้งหลายสายแล้ว”
วางโทรศัพท์ไว้บนเตียงกว้างของเมมเบอร์คู่หูอีกครั้ง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน
ปล่อยความคิดของตัวเองให้ล่องลอยไปเรื่อยๆ
“หรือเด็กคนนั้นจะชอบคนอื่นแล้วอ่ะซุนกยู...”
เสียงแผ่วเบาที่ออกมาจากริมฝีปากบางเล็กทำให้ซันนี่ล้มตัวลงนอนข้างๆ
ก่อนที่จะลูบหัวของลีดเดอร์คนเก่งอย่างแผ่วเบา
“ไม่หรอกน่า.. แบคฮยอนชอบแกมาตั้งนานนะแทยอน”
“แต่ช่วงนี้เด็กคนนั้นบอกว่า GFriend น่ารักอยู่บ่อยๆนะ”
อดที่จะกังวลไม่ได้จริงๆ ภาพลักษณ์ที่ใครต่างก็บอกว่าคิมแทยอนนั้นแสนเข้มแข็ง
เป็นผู้นำ และไม่เปราะบางง่ายดาย สมกับฐานะของควาเมป็นลีดเดอร์นั้น มันไม่จริงเลย..
คิมแทยอนก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น เธอมีความรู้สึก เธอรู้สึกเสียใจ
แต่เพราะความเป็นผู้นำในบางครั้งทำให้เธอต้องเก็บมันเอาไว้..
น้ำตาไหลลงมาจากความคิดมากของเจ้าตัว
ก่อนที่จะฟุบใบหน้าเล็กๆทั้งหน้าลงกับเจ้าหมอนใบโต..
คิมแทยอนไม่ชอบให้ใครมาเห็นน้ำตาของตัวเอง.. เธอเลือกที่จะแสดงภาพลักษณ์แห่งความสดใสและเข้มแข็งมากกว่า..
แต่เห็นเพื่อนเป็นแบบนี้แล้วมันก็อดที่จะวูบโหวงไม่ได้..
เห็นที่จะต้องโทรไปตักเตือนแบคฮยอนสักหน่อยแล้ว..
ซันนี่ถือโทรศัพท์มือถือ เดินออกไปนอกห้อง
เพื่อที่จะปล่อยให้แทยอนได้คิดและอยู่คนเดียว ส่วนเธอ..
จะเดินออกไปคิดบัญชีกับรุ่นน้องคนนั้น.. , มาทำให้ลีดเดอร์ของพวกเราเสียน้ำตาง่ายๆแบบนี้ได้ยังไงกันนะ..
แบคฮยอนทงแซง is Calling
ตอนแรกซันนี่คิดว่าคนปลายสายจะไม่รับมันแล้วซะอีก
แต่ก็เดาผิดไป.. เมื่ออีกฝ่ายนั้นรับสาย ปากที่กำลังจะเอ่ยว่า
ได้เงียบลงเมื่อรุ่นน้องบอกอะไรบางอย่างให้กับเธอ คิ้วที่ขมวดแปรเปลี่ยนเป็นคลายออก
และยกยิ้มที่มุมปากอีกต่างหาก
ซันนี่วางโทรศัพท์มือถือ
ก่อนที่จะล้มตัวนอนลงข้างแทยอนอีกครั้งหนึ่ง
“เอางี้ป่ะ ตอนดึกๆแกค่อยกลับ อยู่หอพักคนเดียวอ่ะเหงาจะตาย”
พูดบอกเพื่อนสนิท และนั่นทำให้แทอนพยักหน้าหงึกหงักไปมา ก่อนที่สองสาวจะล้มตัวลงนอนหลับในช่วงเวลาพักกลางวันกัน
....
22.00 น.
แทยอนกลับมาถึงหอพักแล้ว..
แม้จะดึกไปสักหน่อยแต่เธอยังไม่ได้ทานข้าว..
เพราะแบคฮยอนส่งข้อความมาบอกว่าจะกลับดึกๆหน่อยและจะเข้ามาทานข้าวด้วย..
นัดเลี้ยงวันเกิดของแทยอนจึงจบลงไปโดยปริยาย
ความเมื่อยล้าเข้ามาสะสม ..
ไฟห้องที่ดับสนิททำให้แทยอนถอนหายใจออกมาอีกครั้ง , เด็กคนนั้นยังไม่กลับมาอีกรึไง..
นี่มันก็ดึกแล้วนะ ทำไมยังไม่กลับอีก..
แทยอนส่ายหัวไปมา , รู้สึกเหมือนสิ้นหวังที่คิดว่าเด็กคนนั้นคงกำลังเตรียมของขวัญวันเกิดให้เธออยู่แน่ๆ
เลิกคิดเถอะน่าคิมแทยอน! ตอนนี้เด็กคนนั้นอาจจะซ้อมเต้นอยู่ก็ได้
แล้วที่ดึกของเจ้าตัวน่ะคงจะเป็นตี 1 ตี 2 นั่นล่ะ..
เดินวางกระเป๋าที่โต๊ะกินข้าว..
ไฟสลัวจากตึกในเมือง เผยให้เห็นเงาของอะไรบางอย่างที่สูงกว่าเธอประมาณหลายสิบเซนติเมตรได้..ตั้งอยู่ที่ห้องรับแขก
แล้วดูเหมือนของจำพวกโซฟาอะไรจะถูกขยับให้ห่างออกไปมากจากเดิม
สองขาก้าวเข้าไปเพื่อที่จะมองว่าสิ่งที่ตนเห็นลางๆในสายตานั้นเป็นอะไร
หากแต่มือชื้นเหงื่อของใครคนหนึ่งก็เข้ามาปิดตาของเธอเอาไว้ก่อน
แทยอนแทบจะกรีดร้องในทันที
หากแต่ได้ยินเสียงนุ่มทุ้มหวานเอกลักษณ์ของคนที่เธอคุ้นเคยเสียก่อน
“ผมเองครับ”
เสียงของแบคฮยอน..
น้ำหอมกลิ่นอ่อนของอีกฝ่ายเริ่มทำให้แทยอนสงบลง
แบคฮยอนปิดตาของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะโอบเอว พร้อมกับพาเดินตรงมาเรื่อยๆ ..
แทยอนรู้สึกเหมือนว่าภาพตรงหน้าของเธอนั้นสว่างวาบขึ้น
แบคฮยอนเอามือที่ปิดตาออกไปแล้ว แต่ก็ยังไม่วายสั่งให้แฟนตัวเล็กปิดตาเอาไว้ก่อน
“ลืมตาได้แล้วครับ”
ดวงตากลมโตประกายลืมขึ้น
ทันทีที่เสียงนุ่มทุ้มพูดจบ แสงไฟสว่างวาบจากต้นไม้ขนาดเล็กที่ถูกตกแต่งด้วยอะไรบางอย่าง..
อะไรที่แทยอนอาจจะเคยลืมมันไปแล้ว แต่กับคนตรงหน้า.. แบคฮยอนไม่เคยลืมเลยด้วยซ้ำ
“รูปฉันนี่” แทยอนเข้าไปสังเกตใกล้ๆ
ก่อนที่จะมองไปทั่วต้นไม้สว่างวาบนี่.. ทุกสิ่งทุกอย่างที่ติดมันคือรูปของเธอหมด..
มีวันที่เขียนระบุบอกเอาไว้อีกต่างหากว่าถ่ายไว้วันไหน
“ครับ รูปพี่” แบคฮยอนอมยิ้ม
ก่อนที่มองอีกคนที่ยังคงตื่นเต้นกับต้นไม้รูปภาพที่เขาใชเวลาทำมัน.. , แต่ว่า..
ของขวัญที่เขาจะให้ไม่ได้มีแค่นี้หรอก..
แบคฮยอนเดินเข้าไปจับมือคุณแฟนตัวเล็กก่อนที่จะพาเดินมาตรงกึ่งกลางของห้องโซนรับแขกอีกครั้งหนึ่ง
“อะไร จะเซอไพรส์อะไรพี่อีกล่ะ”
รู้ตัวว่าโดนเซอไพรส์ก็แทบจะต่อว่าเจ้าเด็กพาโบนี่ไม่เป็น , ก็ใครใช้ให้แกล้งลืมวันเกิดเล่า!
นี่เกือบจะโกรธขึ้นมาจริงๆแล้วนะเนี่ย...
“รู้ทันจังเลยนะครับ”
“แน่นอน” แทยอนยิ้มให้กับเด็กน้อยตรงหน้า
ก่อนที่จะลูบหัวของแบคฮยอนเบาๆ เหมือนเป็นสิ่งที่บอกว่าสิ่งที่แบคฮยอนทำนั้น
ทำให้แทยอนประทับใจเป็นอย่างมากในวันเกิดปีนี้ของตัวเอง
“จะร้องเพลงครับ.. เพลงนี้ เหมาะกับพี่มากเลยนะ”
“หื้ม ร้องเพลง?” แฟนเด็กพยักหน้า
ก่อนที่จะก้าวเท้าถอยหลังห่างจากแทยอนหนึ่งก้าว กระแอมไอออกมาเล็กน้อย
ซึ่งนั่นเรียกความเอ็นดูจากแทยอนได้เป็นอย่างดี
อาการเขินอายจากแบคฮยอนในตอนแรกได้หายไป..
ดวงตากลมโตภายใต้ตาเรียวรีหางตกเหมือนลูกหมาตัวเล็กนั่นจริงจังขึ้นมา
มันคือสายตาที่ใช้มองผู้หญิงคนหนึ่ง..
ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของเขา..
แบคฮยอนในตอนนี้ไม่ใช่เด็กน้อยในสายตาของคิมแทยอนอีกแล้ว
เขากลายเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่รักผู้หญิงคนหนึ่งอย่างสุดหัวใจ...
너의 미소에 내 마음이 녹아내려
หัวใจของผมหลอมละลายเพราะรอยยิ้มของคุณ
눈이 마주쳤을땐
เมื่อเราสบตากัน
두근거려
หัวใจของผมก็สั่นระรัวไปหมด
เท้าของแบคฮยอนขยับเพียงแค่ครึ่งก้าว ก่อนที่จะถึงตัวแทยอน ดวงตากลมใส
ยังคงจ้องมองใบหน้าของคนที่เขาหลงรักมาได้เกือบสามปี อมยิ้มออกมาเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่าแฟนคนพี่เขาหน้าแดงขึ้นมานิดหน่อย
너의 가슴에 내 미소를 기억해줘
โปรดจดจำรอยยิ้มของผมเอาไว้ในใจ
하루에도 몇번씩
생각해줘
ให้หวนคิดถึงซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปทั้งวัน
너에게 하고 싶은 그 말
และถ้อยคำที่ผมอยากจะบอกกับคุณออกไป
และอีกครึ่งก้าว สำหรับระยะห่างที่ลดจนแทบจะเหลือเป็นศูนย์..
และท่อนสุดท้ายก่อนที่จะจบ
ใบหน้าหล่อปนหวานขยับเข้ามาใกล้ๆใบหูของท่านหัวหน้าแห่งโซนยอชิแดที่ตอนนี้ได้แต่ยืนนิ่งหน้าแดงก่ำ
และคิดว่าคงจะแดงมากขึ้นกว่านี้ในอีกไม่ช้า.. , เสียงทุ้มปนหวานกระซิบถ้อยคำที่ทำให้อีกคนถึงกับกำมือของตัวเองแน่น
you`re beautiful
คุณช่างงดงามเหลือเกิน
แบคฮยอนผละตัวออกไปแล้ว เหลือแต่ท่านผู้นำคนเก่งที่ยังยืนหน้าแดงก่ำ ก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปทุบที่อกของแฟนเด็กดังอั้กหนึ่งที
“เด็กพาโบ! จะเซอไพรส์ทำไมไม่บอกกันก่อน” ทุบอกของอีกคนดังอั้กอีกครั้งหนึ่ง
.. ก็เด็กนี่ปล่อยให้เธอคิดมากอยู่ตั้งนานสองนาน โดนแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ..
“ทำไมครับ? พี่คิดว่าผมไปหาเด็กอย่างงั้นล่ะสิ”
พอพูดว่าไปหาเด็กก็รู้ทันทีเลยว่า..
นี่คงจะวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้วใช่มั้ยไอที่แกล้งลืมวันเกิด.. ส่วนซันนี่ก็ส่วนซันนี่..
นี่ไปบอกเด็กมันรึไงว่าเธอคิดว่าน้องมันไปหาสาวที่อื่นจริงๆ
“ก็คิดสิ! จู่ๆนายก็ลืมวันเกิดฉันนี่”
“ก็นี่ไงครับไม่ลืมแล้ว แถมเซอไพรส์ด้วยนะ” แบคฮยอนอมยิ้ม
ก่อนที่จะตั้งการ์ดรับกำปั้นหนักๆอีกครั้งหนึ่งจากแฟนคนพี่
แทยอนทำหน้ามุ่ยลงเล็กน้อย ก่อนที่จะเขย่งเท้าขึ้นหน่อยๆ และเอื้อมมือไปบีบจมูกแฟนเด็กอย่างหมั่นเขี้ยว
“แล้ววันเกิดแฟนทั้งที เอาเพลงที่ตัวเองร้องประกอบซีรี่ส์มาร้องเนี่ยนะ?”
“แต่ตอนผมร้องผมคิดถึงพี่นะ”
ยังคงยิ้มทะเล้นให้กับคุณแฟนที่อายุมากกว่าแทยอนส่ายหัวไปมา
ก่อนที่จะจับจมูกเจ้าเด็กน้อยของตัวเองขยับไปมา
“นี่แหละน้า เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็ก”
“ผม.. ไม่เด็กแล้วนะ”
“ยังไงนายก็ อื้อ..”
ประทับริมฝีปากจูบแสดงความไม่เด็กให้กับคนเป็นพี่ให้ได้เห็น มือหนาแต่เรียวสวยเหมือนผู้หญิงโอบกอดรอบเอวบางของอีกคนเอาไว้
ก่อนที่จะดีพคิสจูบให้แนบแน่นยิ่งกว่าเดิม
จนคนทีเป็นผู้ใหญ่ประท้วงด้วยการทุบอกอีกคนอั้กๆ เพราะตัวเองยังตั้งหลักไม่ทัน
“นายมัน..!”
“ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่เด็กอ่ะ” ยักคิ้วให้อีกคน ก่อนที่จะจับไหล่บอบบางให้หันหน้าเข้าหาต้นไม้รูปภาพของเจ้าของวันเกิด
โอบกอดรอบเอวบางเอาไว้ ก่อนที่จะเริ่มก้าวเท้าออกเดิน
ความเงียบโรยตัวเข้าปกคลุม แต่ว่ามันไม่ได้อึดอัด.. , กลับกันมันกลับอบอุ่นมากต่างหาก
“ขอบคุณนะครับ”
“เรื่องอะไรล่ะ?”
“ขอบคุณที่พี่เลือกผม”
“ขอบคุณที่พี่เป็นโซนยอชิแด” แทยอนขมวดคิ้ว
ไม่ค่อยเข้าใจคำขอบคุณอันที่สองของแฟนเด็กมากนัก แต่ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปถาม
เด็กน้อย(ล่ะมั้ง)ของเธอก็ตอบมันเสียก่อน
“พี่คิดว่าการที่เราจะเจอกันมันง่ายหรอครับ.. มันไม่ง่ายหรอก..”
“...”
“มันเหมือนกับโชคชะตาอ่ะพี่..
พี่ก็รู้ว่าผมเป็นแฟนคลับก่อนจะมาเป็นแฟนของพี่จริงๆ”
แล้วก็ตีแขนของคนที่โอบกอดหนึ่งทีอย่างไม่แรงมากนัก
“คนมีเป็นตั้งกี่ล้านคน ถ้าพี่ไม่เป็นไอดอล
พี่คิดว่าคนสองคนในหนึ่งล้านจะเจอกันได้หรอครับ มันเป็นไปไม่ได้หรอก”
“...”
“เพราะแบบนั้นผมถึงได้ขอบคุณในความพยายามทั้งหมดของพี่ไง”
ได้ยินคำพูดของแฟนเด็กแล้วก็อมยิ้มระบายออกมาเบาๆ
“แล้วก็ขอบคุณอีกอย่าง..”
“อะไรอีกล่ะ ฉันว่ามันน่าจะหมดแล้วนี่”
“ขอบคุณที่พี่เกิดมานะครับ คิมแทยอน”
#จบแล้วค่ะทุกคน ปาไปเกือบ 5000 คำ.. ปาดเหงื่อแรงมาก
#HappyTaeyeonDay
นะคะ วันนี้วันเกิดพี่แท.. ก็บอกผ่านฟิคไปหมดแล้วเนาะ
ก็นั่นคือความรู้สึกแท้จริงของเราจริงๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่มีให้กับโซวอนและเมมเบอร์ในวงนะคะท่านผู้นำ #รักนะคะแทยอนออนนี่ของน้อง
#เพลงที่แบคฮยอนร้องเป็นเพลงประกอบซีรี่ส์ที่เอ็กโซเล่นเรื่อง Exo
next door นะคะ ชื่อเพลง Beautiful ส่วนคำแปลสละสลวยพริ้งพราว
ขอขอบคุณซับบ้าน Pimtaebak กับ Salynnain Thaisub #02 มากๆเลยนะคะ <3
ความคิดเห็น