{fic snsd exo} แหลก .

ลำดับตอนที่ #2 : แ ห ล ก } 1st : Sehun? Why...

1^st

ร่างเล็กของ ‘คิมแทยอน’ เดินออกมาจากตึกของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยแห่งชาติโซล ร่างเล็กก้าวเท้าไปอย่างเชื่องช้า สายลมเอื่อยเฉื่อยผัดผ่านบริเวณหน้าโถงกว้างที่ถูกออกแบบมาเป็นอย่างดี ผมเส้นเล็กสีน้ำตาลประกายปลิวสยายไปกับสายลมอ่อนๆ ฝ่ามือเรียวบางยกขึ้นมาป้องใบหน้าของตัวเองเมื่อแสงแดดกระทบมายังดวงตาคู่สวยจนต้องหรี่ลง

ขาเรียวเล็กเดินลงมาหยุดลงที่โถงใหญ่ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ ยกมือออกจากการป้องหน้าปิดบังแสงแดด ดวงตากลมโตคู่สวยมองผ่านนักศึกษามหาวิทยาลัยหลายคน พร้อมกับส่งรอยยิ้มจางๆให้แก่พวกเขา แต่มองไปทางไหนก็ไม่ได้พบกับบุคคลที่ตนเองอยากจะพบเลยแม้แต่น้อย

ดวงตากลมคู่สวยมองผ่านไปทั่วโถงใหญ่อีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะเห็นร่างของเพื่อนสนิทของแฟนตัวเองกำลังนอนฟุบหน้าลงกับโต๊ะม้าตัวใหญ่

“จงอิน , เซฮุนล่ะ?” เดินเข้ามาหาเพื่อนสนิทผิวสีแทนที่นอนหลับอยู่ กลุ่มผมสีน้ำตาลอมดำผงกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคมปรือขึ้นอย่างเชื่องช้า ดึงสายหูฟังที่กลบเสียงดังจากภายนอกออก ก่อนที่จะเงยใบหน้าหล่อจัดขึ้นมามอง ‘แฟนของเพื่อนรัก’ ที่ยืนส่งรอยยิ้มจางๆปนขำขันให้กับเขา

“ไอเซฮุนหรอ?”คิมจงอินสะบัดหัวของตัวเองไปมาเพื่อไล่ความมึนในสมองให้ออกไป ตั้งตัวให้ตรงขึ้นเมื่อร่างเล็กของคิมแทยอนนั่งลงกับโต๊ะม้านั่งซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“ผมยุ่งหมดแล้ว” แทยอนส่งรอยยิ้มจางให้กับคนผิวสีแทนตรงหน้า เอื้อมมือเล็กไปปัดผมที่ดูกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรงดีสักเท่าไหร่ให้เข้าที่

แต่แค่การกระทำแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว. .

เพียงพอให้หัวใจของคิมจงอินเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง. .

“ไอเซฮุน. . มันกลับไปปั่นโปรเจกต์ส่งอาจารย์น่ะแทยอน” ดวงตากลมคู่สวยที่เขาชอบแอบมอง ประกายสุกสกาวที่อยู่ภายในทำให้เขาได้สติ ตอบกลับร่างเล็กไป พร้อมกับนำโทรศัพท์มือถือของตนเองมาปลดล็อคหน้าจอโทรศัพท์ไปมาอยู่แบบนั้น

โทรศัพท์มันไมได้มีอะไรน่าสนใจ. .แต่สิ่งที่อยู่ในโทรศัพท์มือถือนี่สิ . .

“อ่าวหรอ” แทยอนตกใจไปเล็กน้อย ก่อนที่จะยู่ปาก บ่นงุ้งงิ้งตามประสาของเจ้าตัว แต่นั่นยิ่งทำให้คิมจงอินไม่กล้าสบสายตาของคนตัวเล็กอย่างที่เคยจะเป็น. . มันมีอะไรมากกว่านั้น , ใครก็เคยได้ยินมา. . ว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของทุกสิ่งในจิตใจ

คิมจงอินกลัว. .กลัวเหลือเกินว่าเธอจะเห็น

เห็นว่าทุกประโยคที่เขาพูดไปเมื่อสักครู่คือเรื่องโกหก. .

ถึงแม้ว่าแทยอนจะดูแปลกใจกับแฟนหนุ่มของตนเอง แต่เธอก็ไม่อยากไปซักไซ้อะไรให้มากความ ยิ่งช่วงนี้ได้ข่าวจากน้องชายว่างานของวิศวะฯเยอะเป็นว่าเล่น  เล่นทำกันจนอดหลับอดนอนไปหลายวัน ก็ยิ่งทำให้แทยอนไม่เครียดเท่าไหร่. . ถึงแม้จะมีบางสิ่งบางอย่างที่รู้สึกแปลกๆอยู่ภายในจิตใจ , ปกติถ้าเซฮุนมีงานอะไรด่วนหรือเร่งรีบ เขาจะต้องไลน์มาบอกก่อนหรือไม่ก็โทรมาบอกให้รู้ . .แต่นี่ไม่. .

ไม่มีเลยสักนิด. .

แทยอนสะบัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากหัวของตนเอง , เขาอาจจะยุ่งมากก็ได้ ทำไมต้องไปคิดน้อยใจอะไรไร้สาระแบบนั้นเล่าคิมแทยอน – หันไปส่งยิ้มให้กับเพื่อนสนิทของแฟนตนเองที่กำลังกดพิมพ์ส่งอะไรสักอย่างในโทรศัพท์มือถือ

Kim J.

กูบอกแทยอนแล้วนะ       Read

ที่เหลือจะเอายังไงก็เรื่องของมึงล่ะกัน        Read

Sehunii

Read    อืม

      Read      ขอบใจมึงมาก

“เรากลับก่อนนะจงอิน” คนตัวเล็กลุกขึ้นยืน และนั่นก็ทำให้คิมจงอินรีบปลกล็อคหน้าจอโทรศัพท์ของตนเองอย่างรวดเร็ว ส่งรอยยิ้มเบาบางให้กับคนตรงหน้า แทยอนลุกออกไปจากบริเวณนั้น ทิ้งให้ร่างสูงผิวสีแทนถอนหายใจเฮือกใหญ่

ไอเซฮุน. .ทำอะไรลงไปรู้ตัวเองบ้างรึเปล่า?

ในดวงตาสีน้ำตาลเข้มในตอนนี้ฉายภาพรอยยิ้มแสนน่ารักของผู้หญิงคนหนึ่งที่วิ่งหอบเหนื่อย ลากกระเป๋าใบใหญ่โตมาทางเขา ยืนหยุดตรงหน้า หอบหายใจด้วยความเหนื่อย , ใบหน้าน่ารักที่ยังคงเค้าโครงเดิมเหมือนเมื่อสามปีก่อนขึ้นสีแดงระเรื่อ

“คิดว่าจะไม่มารับเราแล้วนะเนี่ย” ยู่ปากใส่อีกคน และนั่นทำให้ร่างสูงหมั่นไส้คนตัวเล็กกว่าตรงหน้า ยื่นมือหนามาบีบแก้มของอีกคนจนริมฝีปากบางเล็กยู่ออกมากกว่าเดิม

“งื้อ เซฮุนนา เราเจ็บนะ”

“ฮ่าๆ” เซฮุนหัวเราะให้กับร่างเล็กตรงหน้าของเขาอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะจับกระเป๋าใบโตของอีกฝ่ายและก้าวเดินออกจากสนามบินไปพร้อมกัน

“เซฮุน เราอยากกินพิซซ่าอ่ะ”

“ยัยหมูอ้วน”

เซฮุนปล่อยมือจากพวงมาลัยข้างหนึ่ง ก่อนที่จะโยกหัวของคนนั่งข้างๆ ยุนอาหันหน้ากลับมาพร้อมกับใช้ฝ่ามือเรียวตีไปที่แขนของอีกคนอย่างเบาๆ

“ฮ่าๆ” คนตัวสูงหัวเราะขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานเท่าไหร่กันแล้วนะ? เมื่อสามปีที่แล้วรึเปล่า? กับคนที่อยู่ข้างๆ

คนที่อยู่ในฐานะของแฟนเก่า..

ไลน์!

BabyTae

Read  เซฮุนนา ทำงานอยู่หรอ

Read  เรากวนรึเปล่าเนี่ย

Read   ทำงานเสร็จแล้วตอบเราหน่อยนะ

“เซฮุนนา ถึงรึยัง” ยุนอาหันไปถามคนข้างๆ และนั่นทำให้เซฮุนรีบกดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ของตนเองอย่างรวดเร็ว หันมาส่งยิ้มอ่อนโยนให้คนตรงหน้า

“ยังไม่ถึงหรอก” ชะลอความเร็วของลดลงเล็กน้อย ใช้มือเรียวยาวข้างหนึ่งควานหาผ้าห่มลายน่ารักที่เจ้าตัวมีติดรถมาด้วยเสมอมาวางไว้บนตักของคนข้างๆ

ยุนอาขมวดคิ้วแปลกใจเล็กน้อย. .ปกติคุณชายโอเขาใช้ผ้าห่มลายน่ารักแบบนี้เสียซะที่ไหนกัน ปกติก็มีแต่สีหม่นๆลายเรียบๆเท่านั้น

“ผ้าห่มของใครหรอเซฮุน” ยุนอาคลี่ผ้าห่มผืนเล็กออกมา ลายหมีริลัคคุมะแสนน่ารักปรากฏขึ้นตรงหน้า. .นุ่ม แล้วก็อบอุ่นมาก เซฮุนมองออกไปยังกระจกทางด้านหน้า มือหนาลูบผมของร่างบอบบางเบาๆ คล้ายจะกล่อมให้คนตัวเล็กช่างถามหลับลง

“แฟน. .หรอ?” เสียงนุ่มถามออกมาอย่างแผ่วเบา แต่ในรถคันหรูที่เงียบสงัด เซฮุนก็สามารถได้ยินมันอย่างชัดเจน

“จับฉลากได้มาน่ะ” ส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้คนตรงหน้าเหมือนเช่นเดิม

โอเซฮุนคนโป้ปด. .

ผ้าห่มนี่ไม่ได้จับฉลากมา. .

ถ้าหากอิมยุนอามองไปที่ด้านล่างของมุมผ้าจะเห็นป้ายสลักเขียวชื่อเอาไว้อย่างดีว่าเจ้าของผ้าคือใครตัวจริงกันแน่. .

Taeyeon & Sehun

5 month <3

ไลน์!

เสียงไลน์แจ้งเตือนจากโทรศัพท์เครื่องหรู ทำให้เซฮุนหยิบมันขึ้นมาดู. . ยุนอานอนหลับสนิทไปแล้ว และตอนนี้รถก็ติดไฟแดงอยู่ แน่นอนว่าคนที่ส่งมาไม่ใช่ใครที่ไหน

แฟนของเขาเอง. .

คิมแทยอน. .

BabyTae

 Read   เซฮุนนา วันนี้จะมากินข้าวที่กับเราไหม?

Read   ถ้ามาเราจะรอนะ

Sehunii

แทกินก่อนเลยครับ                      Read

วันนี้กว่าจะเสร็จคงอีกนานเลยล่ะ  Read

                “อื้อ” เสียงละเมอเล็กๆของคนตัวเล็กข้างกายทำให้เขารีบกดล็อกโทรศัพท์มือถือดังเดิม แต่ก็พบว่าอีกคนแค่ละเมอเท่านั้น เสียงไลน์จากโทรศัพท์ของตัวเองดังแจ้งเตือนเพียงหนึ่งครั้งก่อนที่มันจะหายไป

BabyTae

‘คิดถึงนะ เซฮุนนา’

พระเจ้าครับ ผมผิดใช่ไหมครับ

ผมเลือกที่จะแคร์แฟนเก่า. .มากกว่าแฟนใหม่. .

สามทุ่มแล้ว. .ใช่ สามทุ่มแล้ว แต่คิมแทยอนก็ยังนั่งมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองรอให้อีกคนตอบกลับมา ข้อความสุดท้ายที่ส่งไป แฟนตัวสูงก็ยังไม่ได้อ่านมันเลยแม้แต่น้อย ได้แต่นั่งถอนหายใจอยู่หน้าจอโทรศัพท์มือถือไปโดยปริยาย จะให้ทำยังไงได้. . เซฮุนนาคงจะงานยุ่งมากจริงๆ ถึงได้ไม่อ่านไลน์แบบนี้

เลิกน้อยใจเถอะน่าคิมแท ! เป็นอะไรของเธอเนี่ย

ไลน์!

เสียงจากโปรแกรมแชทสีเขียว ทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ปลดล็อกรหัสผ่านโทรศัพท์มือถือของตัวเอง แต่ใบหน้าหวานสวยกลับหม่นลง เมื่อคนที่ส่งมานั้น ไม่ใช่แฟนตัวสูง แต่หากเป็นเพื่อนสนิทของเธอเอง

หมีทิฟแฟนชยอล.

Read   หมาๆ เซฮุนอยู่กับแกป่ะวะ

BabyTae

ไม่ได้อยู่หรอก เซฮุนทำงานอยู่ที่หอนู่น   Read

แกมีอะไรรึเปล่ายัยหมี   Read

                มีเรื่องอะไร. .ทำไมต้องถามถึงเซฮุน?

หมีทิฟแฟนชยอล.

Read   เรื่องใหญ่แน่ๆล่ะแท

   Read   วันนี้ฉันไปกินข้าวข้างนอกที่ห้าง Sกับชยอลมา

ฉันเห็นแฟนแกเดินกับผู้หญิงคนอื่นว่ะ

โกหก. .ไม่ใช่เรื่องจริงหรอก. . ก็ในเมื่อเซฮุน

เซฮุนเขาบอกว่าเขาทำงานอยู่ที่ห้อง เขาไม่มีทางโกหกเด็ดขาด

ตอนนี้ใจดวงเล็กลดต่ำฮวบลงไป เพื่อนสนิทแกล้งอำอะไรเล่นรึเปล่า? แต่หากยังไม่ทันที่จะได้พิมพ์ตอบกลับไป ห้องแชทเดิมก็ส่งรูปถ่ายที่ทำให้แทยอนรู้สึกเหมือนตัวเองดำดิ่งลงไปในน้ำลึก

ม . . ไม่จริง

ต้องไม่ใช่เขาสิ. .

ถึงแม้สีผมและแผ่นหลังกว้างแสนคุ้นเคยนั่นจะดูคุ้นเคยในความคิด แต่หากรูปที่ยังไม่ได้ขยายหรือซูมเข้าไปยังไงคิมแทยอนก็จะไม่มีทางเชื่อเด็ดขากว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นเขา

ไม่เชื่อเด็ดขาดว่าจะเป็นเซฮุน. .

มือสั่นเทากดเข้าไปยังรูปขนาดเล็กที่เพื่อนสนิทส่งมาให้. . หัวใจดวงเล็กเหมือนโดนมีคนฉีกขาดให้แยกออกจากกันเป็นชิ้นส่วนเล็กๆ หยาดน้ำตาไหลหยดลงมายังหน้าจอโทรศัพท์เป็นดวง. . มือเล็กสั่นเทาไร้เรี่ยวแรง ปล่อยให้โทรศัพท์มือถือหล่นอยู่ข้างกาย ทรุดตัวลงกับพื้นพรมแสนนุ่มในห้องรับแขกของตนเอง

ผู้ชายคนนั้น. .

ผู้ชายคนนั้น. .

หน้าจอโทรศัพท์ปรากฏรูปของชายหนุ่มผมสีน้ำตาลประกาย ดวงหน้าคมแสนคุ้นเคย กับรอยยิ้มแสนอ่อนโยนกับผู้หญิงข้างกายที่แทยอนไม่รู้จัก

ผู้ชายคนนั้น. .

ใช่นายจริงๆใช่ไหม. .เซฮุน

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ใครอยากตบเซฮุนเรียงคิวต่อแถวได้เลยนะ ไม่คิดเงิน.

#ฟาดหน้าฮุนหนึ่งทีคิวแรก

© themy butter