ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {fic snsd exo} Some . (썸)

    ลำดับตอนที่ #1 : Some . 썸 - บทเริ่มต้น

    • อัปเดตล่าสุด 13 ธ.ค. 57


      

     บทเริ่มต้น

    [ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่!]

     

     

     

     

     

                     เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังลั่น ทำให้ฉันเอื้อมมือจากหัวเตียงเพื่อปิดมันอย่างแรง ลุกตัวขึ้นจากเตียงนอนอย่างรวดเร็วด้วยสภาพหน้าแบบง่วงๆมึนๆ มองไปยังบานประตูที่คาดว่าอีกไม่ถึง 5 วินาที มันจะเปิดออกมา

     

    5

    4

    3

    2

     

    และ 1

     

    ปัง!

     

    “พี่แท รีบๆตื่นสิครับเร็วๆ!” เสียงของไอน้องบังเกิดเกล้าดังขึ้นประมาณร้อยแปดล้านเดซิเบล ฉันมองใบหน้าของมันเอือมๆ โบกมือไล่ให้มันออกจากหน้าห้อง เลิกยืนเป็นเทวดาสิงประตูไม้สุดที่รักของฉันสักที. .มันทำหน้าบึ้งตึงใส่ฉันเล็กน้อย ก่อนที่สายตาเล็กรีๆของมันจะเหลือบเห็นอะไรสักอย่างหนึ่ง. .

     

    มันหยิบน้องถั่วที่น่ารักของฉันที่วางอยู่ที่พื้น และ. .

     

    แหมะ!

     

    “คิมแทฮยอง! ไอน้องเวร!” อย่านะ. .คิมแทยอนไม่ใช่คนหยาบคาย อย่าเข้าใจผิด ที่พูดกับมันก็พูดแบบนี้ประจำ ฉันคว้าตุ๊กตาน้องถั่วแสนน่ารักของตัวเอง ก่อนที่จะขว้างกลับไป. .แต่มันไหวตัวทัน มันปิดประตู และน้องถั่วที่น่ารักของฉันก็กระแทกประตูเสียงดังปึงและลงไปนอนตายอยู่บนพื้นเรียบร้อย

     

    น้องถั่วของฉันตายพร้อมกันไปสามตัว. .

    คืนนี้แม่จะอุทิศส่วนกุศลไปให้นะลูกรัก. .

     

    บ้าเหอะ! . .

     

    “รีบๆอาบน้ำเลยนะพี่ ถ้าผมไปสายจะทำยังไง”

     

    ให้ตายๆ! คิมแทยอนอยากจะทึ้งหัวตัวเองแรงๆ คือบวีมันก็อายุ 19 แล้วนะ. .คือมันก็ไปมหาวิทยาลัยเองได้แล้วป่ะ คือขาก็มีเงินก็มี อยากถามว่าทำไมต้องรอพี่คิมแทด้วยว่ะคะน้องคิมแท?

     

    ณ จุดนี้พี่แทไม่เข้าใจค่ะ !

     

    “เจ๊! รีบๆดิ่ อืดอยู่ใช่มั้ย” โอเค. .นั่นปากสินะ. . แกคงกินรองเท้าหรือไม่ก็หมาเน่าเป็นอาหาร ถ้าเรียนจบเมื่อไหร่แล้วพี่จะจัดการทำความสะอาดปากแกเองล่ะบวี

     

    “เออๆ โอเคๆ”

     

     

     

    เดินมาถึงห้องน้ำด้วยท่าทางเหมือนซอมบี้เต็มที ตบหน้าของตัวเองด้วยน้ำเย็นสองสามครั้ง. . ไม่น่าเลย. .

     

    ไม่น่าตีฮอนกับไอเซฮุนไอชานยอลเมื่อวานจนดึกเลยไง! ดูหนังหน้าคิมแทยอนสิ. .โถ่ว. . หมดกัน หมดกัน!

     

     

     

    หลังจากอาบน้ำเสร็จและฉีดน้ำหอมทั่วตัวเพื่อเพิ่มความมั่นใจ ฉันก็รีบเดินลงจากบ้านของตัวเอง. . นี่คือรีบสุดๆ เพราะกลัวว่าไอน้องตัวดีนั่นมันจะแยกเขี้ยวใส่อีก แต่พอลงมาข้างล่าง. . เห็นสิ่งมีชีวิตหัวแดงๆ เอ่อ. .มันคือใคร?

     

    “บวีน้อย นั่นใครน่ะ” พูดกับมันแต่ก็เดินไปหยิบนมในตู้เย็นมากิน. . เคยได้ยินมั้ย. .ผู้หญิงอย่าหยุดสูง เพราะฉะนั้นคิมแทยอนยังสูงได้อีกนะเออ ถึงตอนนี้จะอายุ 22 แล้วก็เถอะนะ. .

     

     “อ่อ! เห้ย! ไอจองกุก!”

     

    ก็พอจะเข้าใจนะว่าเด็กวัยนี้มันกำลังห่าม. .

    แต่ไอที่ตบหัวเพื่อนเสียงโคตรดังนี่คืออะไร?

    เกรงใจพ่อเกรงใจแม่ที่นั่งบ้างเถอะไอวี. .

     

    “แทฮยอง! ทำไมไปตบหัวเพื่อนแรงขนาดนั้นล่ะลูก!” เหอะ! สมน้ำหน้า

     

    เด็กที่ชื่อว่าจองกุกอะไรนั่น หันหน้ามาและยิ้มให้ฉัน. .อ่า ก็หล่อดีนะ น่ารักดีด้วย. .อย่าๆ. . อย่ามองว่าคิมแทยอนกินเด็กสิ นิดๆหน่อยๆจะเป็นอะไรไป ไม่เคยได้ยินหรอ. .เต๊าะเด็กวันละนิดจิตแจ่มใสน่ะ

     

    น้องหันมาสบตากับฉันและยิ้มกว้างมาให้. . อยากจะบอกแม่จังเลย

    คิมแทอยากได้คนนี้. .คิมแทจะเอาคนนี้

     

    “หยุด! หยุดทั้งสองคนเลย” ไอเด็กมารผจญหัวส้มคิมแทฮยองที่นั่งทำหน้ากวนประสาทอยู่มันปรามขึ้นมาซะเสียงดัง มันมองหน้าฉันหนึ่งที และมองหน้าจองกุกหนึ่งที. .ก่อนที่มันจะตบหัวน้องน้อยแสนน่ารักของฉันหนึ่งครั้ง

     

    ไอบวี. .ไอเด็กนิสัยไม่ดี!

     

    “คิดจะจีบพี่ฉันยังเร็วอีกล้านปีว่ะไอกุก” ยักคิ้วขึ้นหนึ่งครั้งอย่างกวนอวัยวะเบื้องล่าง แล้วมันก็ยืนขึ้นพร้อมกับสะพายกระเป๋า ปล่อยให้ฉันมองหน้ามันหนึ่งที ก่อนที่จะมันจะมาเร่งด้วยการตีแขนฉัน. .

     

    ดีนะนมไม่หก!

     

    “เจ๊! รีบกินนม! มหาลัยอ่ะจะไปเรียนมั้ย” มันพูดจบก็เดินมาขยี้หัวที่ฉันอุตส่าห์จัดทรงตั้งห้านาที! แล้วก็มีการหันมาหยิกแก้มด้วยนะ. .

     

    โอ้โห! บอกทีสิใครพี่ใครน้อง?

     

     

     

    มหาวิทยาลัยแห่งชาติโซล. .นี่แหละ ฉันเรียนที่นี่ คณะที่ฉันสอบเข้ามันคือทันตแพทย์ ตอนนี้เรียนอยู่ปีสามแล้ว. . ถึงจะมองว่าฉันประสาทค่อนข้างจะไปทางเสื่อมและเสียส่วนมากแต่มันคือเรื่องจริงที่ฉันเรียนทันตะ เพราะว่าฉันชอบฟันยังไงล่ะ ถึงแม้จะโดนไอน้องปากหมามันบอกก็เหอะว่าฉันคงไปทำให้คนไข้ตายสักวัน. .มันก็ไม่ต่างกับฉันหรอก. .

     

    ไอบวีมันเป็นหมอ! เห็นปากหมาๆแบบนั้น มันควรจะอยู่วิศวะนะ. .

    แต่แม่งเลือกอยู่หมอ ดีแค่ไหนแล้วที่มันไม่เรียนทันตะเหมือนฉัน!

     

    “เตี้ย!” ระหว่างที่กำลังเดินๆคิดอะไรไปเรื่อยๆ เสียงเรียกที่เป็นสรรพนามเฉพาะและไอเสียงแหบๆพร่าพร้อมกับแรงกดทับที่หัวไหล่. .โอเค! พอจะเดาออกว่ามันเป็นใคร. .

     

    “โถ่ว! ตัวเองสูงตายเลยเนอะ” เงยหน้าขึ้นไปก็พบกับอิแป๊ะโอเซฮุน เพื่อนร่วมแก๊งเกรียนแตกกันมาตั้งแต่สมัยลืมตาดูโลก. . ไอนี่มันหล่อค่ะ ผิวนี่ขาวมาก. . สงสัยจะได้กรรมพันธุ์มาจากพี่ชายมัน. .

     

    “สูงกว่าแก” โอเค. .จบกันเถอะ! ไม่ต้องมาเทียบกับฉันได้ป่ะวะ? รู้แล้วว่าสูงค่ะคุณเพื่อน ฉันมันเตี้ยกว่ามาตรฐานเองแหละ

     

    “ปีนี้จะเอาเกรดสักเท่าไหร่ครับคุณหมอ”

    “ปีนี้หรอ. . 3 ก็พอ”

     

    “ก็เห็นพูดแบบนี้ทุกครั้ง แล้วก็เอา 3.99 มากินทุกปี” มันสบถใส่หน้าฉัน. . เออ นี่มันความผิดฉันหรอว่ะเห้ย? จำได้ว่าตัวเองเป็นคนถามเองนะ ประสาทกลับแต่เช้าเลยเพื่อนฉัน

     

    “แล้วทำไมวันนี้มาเช้า” ฉันหันไปถามเซฮุนที่ใช้แขนค้ำไหล่ฉันอยู่. .คือฉันก็เตี้ยอยู่แล้วป่ะ แล้วแขนมันก็ไม่ใช่เบาๆป่ะ คือจะกดให้เตี้ยลงทำไม? แค่นี้ยังเตี้ยไม่พอใจแกหรอว่ะเซฮุน?

     

    และแน่นอนเมื่อมันไม่ตอบ. .ร่างกายมันมักจะไปไวกว่าสมอง.  .

     

    “ตบหัวทำไมวะ!” มันแยกเขี้ยวใส่ฉันหนึ่งที

    “ก็เห็นเหม่อๆ สาวๆมอง แล้วมาทำเท่. .คิดว่าตัวเองหล่อตายเลยดิ่” เบะปากใส่มัน. .หมั่นไส้นะ. .รู้ว่าหล่อแต่เก๊กทำไมเก๊กทำซากอะไร!

     

    “วันนี้ไอวีไปปลุกรึเปล่า”

    “มันแหกปากตั้งแต่ 6 โมงครึ่งละ” คิดถึงน้องแล้วมันอารมณ์เสีย เพราะมันเลยนะ. .มันทำให้อารมณ์ความฟินในตอนเช้าของคิมแทหมดลง เด็กบ้าอะไร. .ป่วนได้ทุกๆ 5 นาที

     

    “แล้วทำไมไม่ไลน์มาหากันวะ” เซฮุนมันตีหน้ายุ่งใส่ฉัน. .อ่าว แล้วใครมันจะไปรู้ล่ะเว้ย เมื่อคืนก็ตีฮอนกันเสร็จเกือบตีสอง ใครมันจะกล้าไลน์ไปรบกวน เผลอๆโดนด่ากลับมานี่ไม่ฟินนะบอกเลย!

    “ก็ต้องนอนไง ใครจะกล้าไลน์ไปรบกวนวะ” ฉันตอบมันอย่างตรงไปตรงมา แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ มันใช้แขนข้างที่พาดไหล่ฉันยกขึ้นและใช้มือมันขยี้ผมฉันจนฟู!

     

    คือไม่ขยี้หัวฉันมันจะตายหรอ?! ไอเพื่อนเวร!

     

    “เหอะ! หมาโง่” สรรพนามแปลกที่คิดค้นโดยเซฮุนทำให้ฉันหันไปมองมัน. .คือมันก็มีเรียกเยอะแยะป่ะวะ ทำไมต้องหมาโง่? ตอบสิตอบ! ทำไมต้องหมาโง่! ไม่เข้าใจ หน้าฉันก็ไม่ได้หมาโง่สักนิดเลยนะ !

     

    “ทำไมต้องหมาโง่”

    “ก็แกโง่ไง”

     

    เออ. .เหตุผลง่ายเนอะ!

     

     

    เดินมาถึงโต๊ะประจำกลุ่ม และสิ่งที่จะได้ยินเป็นประจำก็คือ. .เสียงโห่แซวจากเพื่อนๆ เป็นเสียงที่ฉันฟังแล้วรู้สึกอยากจะแบบ. .ตบปากพวกมันเรียงตัว ล้อกันมาตั้งแต่มัธยมปลายปีสองจนตอนนี้อยู่มหาลัยปีสามก็ยังไม่หยุด อยากจะถามพวกมันเหมือนกัน. .

     

    จะล้อยันลูกบวชเลยมั้ย?

    แม่ง . .

     

     

    “ฮิ้วววว คู่รักประจำปี”

    “อ่ะน่ะๆ เดินพาดไหล่กันมาเลยนะครัช”

    “หวานแต่เช้าๆ”

     

    โอเค. . ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยมีผู้หญิงแซวหรอก ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายน่ะ และส่วนใหญ่จะเป็นไอ้จงอิน. . ไอนี่ตัวดีเลย ขอบอกว่าเลี้ยงหมาไว้ในปากพอๆกับไอ้บวีมัน. . เผลอๆอาจจะเลี้ยงไว้เป็นโคตรฟาร์มเลยก็ได้. . มันขยันแซวได้ทุกวัน อยากจะถามเหมือนกันอีกว่า. .

     

    ไม่แซวสักวันแม่งจะตายหรือเปล่า . .

     

    ส่วนอีกคนขาประจำก็คือไอ้คริส. .เออ. . เข้าใจนะว่าหล่อ แต่ถ้าจะเก็บเงิงของตัวเองเข้าไปไม่รบกวนฉันมันจะดีมาก. . ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่แซวคือยัยยุนอา ยัยนี่ก็ออกแนวประมาณเด็กติสท์สุดเหวี่ยงสุดโลกเลย. .มันเรียนอักษรฯ แต่ถ้าคิดสไตล์การแต่งตัวมันนะ. . ลองคิดว่า ผู้หญิงที่ใส่เสื้อห้าวๆแมนๆ แบบประมาณเสื้อช้อปของพวกวิศวะอ่ะ พี่ไอยุนอาคือพี่ยุนโฮ. .แล้วพี่ยุนโฮเรียนวิศวะ! มันเลยออกแนวห้าวๆแมนๆแบบนี้. .

     

    “หวานพ่อง” โดนกันไปคนละดอก. . ไอเซฮุนมันปล่อยแขนออกจากไหล่ของฉันแล้ว ความรู้สึกของคิมแทตอนนี้อยากบอกเลยว่า. . แม่งโคตรฟิน ไหล่เบาขึ้นเป็นกองเลยครัช

     

    “แหมๆ ปฏิเสธอ่ะ ปฏิเสธ!”

    “เงียบไปเลยไป” ฉันเอาขนมยัดเข้าใส่ปากไอ้จงอินคำใหญ่ แต่ก็โดนไอยุนอาเอ็ดไปหนึ่งที

     

    “ไอแท! นั่นมันขนมฉัน! แฟนคลับฉันอุตส่าห์ซื้อให้เลยนะเว้ย!” มันรีบคว้าขนมของตัวเองมาไว้ข้างหน้าเพื่อความปลอดภัย ฉันยักไหล่หนึ่งครั้ง. .โอเคเพื่อนฉันมันป๊อปโคตรๆ ถ้าไม่รวมยัยสิก้าด้วยล่ะนะ. .

    “หน้างี้มีแฟนคลับด้วย” เสียงทุ้มๆห้าวๆที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้ยุนอาหันหน้าขวับ. .ไอคนที่พูดทำหน้ามึนๆง่วงๆซึนๆ มันชื่อปาร์คชานยอล มันเป็นคู่กัดกับยุนอามาตั้งแต่ชาติที่แล้ว. .ไม่ใช่หรอก. . แค่พวกมันเห็นหน้ากันก็วางมวย ไม่รู้โกรธอะไรกันนักกันหนา. . ก็แปลกดี ทะเลาะกันได้ทุกวันเลยจริงๆ

     

    “หุบปาก! อิจฉาก็บอก” ยักคิ้วอย่างท้าทาย แต่ก็โดนอีกคนกดหัวลงจนเสียงแหลมๆร้องโวยวาย

    “งี่เง่าว่ะกวางเน่า”

    “กวางเน่าบ้านแกสิ!” วางมวยกันอีกแล้ว. . โอ๊ยคิมแทปวดตับชิบหายเลย!

     

     

    “แล้วนี่พวกแกเมื่อไหร่จะเป็นแฟนกันว่ะ?”จู่ๆไอจงอินก็ถามขึ้นมา ฉันเลยทำหน้างงๆใส่มัน แล้วมันก็ชี้มาที่ฉันกับไอเซฮุนที่กำลังเล่นเกมคุกกี้วิ่งได้อย่างไม่สนใจโลกเท่าไหร่นัก

     

    “แฟนบ้าบออะไร” ฉันตอบออกไปด้วยท่าทางหัวเสีย. . ฉันกับมัน. .ไม่ได้เป็นแฟนกัน!

     

    ดูปากณัชชาใหม่อีกรอบนะคะ

     

    ไม่ ได้ เป็น แฟน กัน

     

    “อ่าว ดูกันมาตั้งนาน ไม่คิดบ้างหรอวะ”

    “คิดบ้าคิดบออะไร ขนลุก!” ฉันหันไปมองหน้าไอเซฮุนหนึ่งที และมันก็ยักไหล่กลับมาเหมือนจะเห็นด้วย

     

    “พวกแกไม่ได้เป็นแฟนกันหรอ?” ยุนอาที่เลิกตีกับชานยอลสักครู่หันมาถามฉันและฉันก็ส่ายหัว ไอ้เซฮุนก็เหมือนกัน

     

    “เดินมาพาดไหล่กัน”

    “ส่งข้อความหากันทุกคืน”

    “พูดว่ารักกัน”

    “ทำงานให้กัน”

    “กลับบ้านพร้อมกัน”

    “เป็นห่วงกัน”

     

     

    “อย่างงี้ไม่เรียกแฟนหรอวะ?”

     

    ถ้าพวกแกจะเล่นต่อประโยคกันขนาดนี้นะ. . ไม่เขียนใส่สมุดมาเลยล่ะวะ !

     

     

    “บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิวะ!”

    “แล้วที่ทำมาทั้งหมด เพื่อนกันเขาไม่ทำเลยรึไง” ไอเซฮุนมันบอกเสียงนิ่งๆ ก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาสนใจกับคุกกี้วิ่งๆของมันต่อ

     

     

    อ่า. .บางทีคำว่าเพื่อนแม่งก็เจ็บจี๊ดถึงทรวงในเลยนะจริงๆ! 










    Talk with me: โอเค ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่. .เชื่อพี่แทเขาต่อไป. . ฟิคนี้ไม่ใช่ฟิคหลักแต่ก็รักมาก. <3


     

    @SQWEEZ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×