ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เห็นหน้าแล้วอยากแกล้ง แบบนี้ เรียกว่ารักหรือปล่าว ?
ณ บ้านของผู้ใหญ่แคป
ลืมตาขึ้นมา พบกับสถานที่ที่ไม่เคยไปมาก่อน บ้านไม้มุงสังกะสี มีรอยสังกะสีแตกเล้กน้อย พร้อมกาละมังรองน้ำฝน พื้นไม้ค่อนข้างผุ เนื่องจากโดนปลวกเฉาะเล็กน้อย เป็นหย่อมๆ ใยแมงมุมหนาเครอะ ปานบ้านผีสิง รู้สึกตัวอีกที ก็นอนอยู่ในมุ้งขาดๆหลังหนึ่ง
'ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จี้อยู่ที่หนายยย บ้านผีสิง T^T' ร่างบางตะโกนลั่นบ้าน ทำเอาคนที่อยู่ภายในบ้านหลังนี้ วิ่งกรูเข้ามายังห้องที่ร่างบางนอนอยู่
'ชอนจี! เป็นอะไรลูก!' ชางโจวิ่งเข้ามาหาลูกขอตน
'แด๊ด T[]T บ้านผีสิงใช่มั้ย น่ากลัวอ่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ'ร่างบางลุกขึ้นกอดพ่อ
'บ้านผีสิงที่ไหน บ้านฉันเอง!เว้ย' ร่างสูงตอบหน้ามุ่ย
'ฮือๆ แล้วจี้มาอยู้ได้ไง T^T'
'จะให้เล่าจริงๆหรอ +^+' ร่างสูงตอบอย่างมีเลสนัย
'อย่าเลยแอลโจ เดี๋ยวชอนจีเป็นลมอีกหรอก!' ชางโจหันมาตอบแอลโจ
'ฮ่าๆ ผมล้อเล่นน่า'
'นี่นายบ้านนอก ถามไรหน่อยดิ'
'ว่ามาดิ ชอนจี!-.-'
'ทำไมบ้านนาย มันพุพัง สังกะสีรั่วแบบนี้อ่ะ -*- ทำไมไม่ซ่อมซะละ' (<--ถามเพื่ออะไร) ร่างบางถามเสียงใส
'อ๋อ ก็พ่อฉันนะสิ เอาเงินไปซื้อสร้อย แหวน เพชร ทองให้แม่หน่ะสิ - - พอดีว่าพ่อใหญ่รักเมียมากกว่าลูกอ่ะ'
'โอ้ ! เหมือนพ่อฉันเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ' ร่างบางร่างสูงได้สนทนาภาทีกันอย่างสนุกสนาน ไม่กัด ไม่แขวะเหมือนคราวก่อน ถือว่าเป็นบุญอย่างสูงที่ได้เห็น = =
'นี่ !นินทาพ่ออยู่หรอ !' อยุ่ดีๆ เสียงของสอง(ไม่)หนุ่ม(แล้ว) ก็ดังขึ้น นายอำเภอกับผุ้ใหญ่บ้านนั่นเอง -.-
'ฮ่าๆ ผมปล่าวนะ' ร่างสูงร่างบางตอบประสานเสียงกัน (ช่างเป็นภาพที่น่ารัก T^T)
'อย่ามาโกหก ไปๆกับบ้านได้แล้วชอนจี!-.-' ชางโจไล่ลูกของตัวเองกลับบ้าน พร้อมโค้งลาผู้ใหญ่อย่างมีมารยาท
'นี่ ! แอลโจ พ่อมีไรจะพูดกับแกนิดนึง !'
'ครับพ่อ....' ร่างสูงตอบรับ
เมื่อย้ายโลเกชั่น มายังห้องรับแขก ซึ่งไม่ต่างอะไรจากห้องเมื่อกี้ ทั้ง2ก็ได้ย้ายมานั่งบนเสื่อผืนหนึ่ง เพื่อเจรจาอะไรบางอย่าง
'แอลโจ ถามจริง แกจะไปแกล้งชอนจีเค้าทำไม เค้าเป็นลูกของนายอำเภอนะ!'
'ลูกนายอำเภอแล้วไงอ่ะ คนเหมือนกันนี่นา!= ='
'เออ ก็รู้ !!! แต่เอ็งจะไปแกล้งเขาทำไมหล่ะ ถ้าข้าถูกตัดเงินเดือน จะเอาเงินที่ไหนไปให้เมียใช้หล่ะ' (รักเมียมาก) (นีแอลปริ่ม)
'เห็นหน้าแล้วอยากแกล้งอ่ะพ่อ -.-'
'โอ้ ชัดเลย ! ชัดเลย ไอ่ลูกหมา'
'อะไรชัดพ่อ +[]+ ทีวีบ้านเราชัดแล้วหรอ จากที่ลายมานาน' (คือ บ้านหลังที่ ทีวีไม่ชัดค่ะ อย่างที่บอก ไม่ยอมเอาเงินไปซ่อมแซมบ้าน)
'ไอ่ลูกหมานี่! อย่ามากวนตีน เอ็งรู้ป่ะ ว่าที่เอ็งบอกข้ามา เมื่อกี้ มันหมายถึงอะไร'
'แล้วมันอะไรละพ่อ -[]-!!!'
'ก็โบราณเขาว่าไว้ เห็นหน้าแล้วอยากแกล้ง แบบนี้เขาเรียกว่า รัก!' (มโนขึ้นมา)
'.........'
เห็นหน้า แล้วอยากแกล้ง แบบนี้เขาเรียกว่ารักหรือเปล่า เสียงในความคิดของร่างสูง วนเวียนไปหาในหัวของเขา เขาสับสนกับคำพูดของพ่อตัวเองเป็นอย่างมาก เขาทำได้เพียง นั่งนิ่งแล้ว เฝ้าถามเสียงของหัวใจตัวเอง ว่าคำตอบที่แท้จริงคืออะไร..
Shira kuma
ลืมตาขึ้นมา พบกับสถานที่ที่ไม่เคยไปมาก่อน บ้านไม้มุงสังกะสี มีรอยสังกะสีแตกเล้กน้อย พร้อมกาละมังรองน้ำฝน พื้นไม้ค่อนข้างผุ เนื่องจากโดนปลวกเฉาะเล็กน้อย เป็นหย่อมๆ ใยแมงมุมหนาเครอะ ปานบ้านผีสิง รู้สึกตัวอีกที ก็นอนอยู่ในมุ้งขาดๆหลังหนึ่ง
'ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จี้อยู่ที่หนายยย บ้านผีสิง T^T' ร่างบางตะโกนลั่นบ้าน ทำเอาคนที่อยู่ภายในบ้านหลังนี้ วิ่งกรูเข้ามายังห้องที่ร่างบางนอนอยู่
'ชอนจี! เป็นอะไรลูก!' ชางโจวิ่งเข้ามาหาลูกขอตน
'แด๊ด T[]T บ้านผีสิงใช่มั้ย น่ากลัวอ่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ'ร่างบางลุกขึ้นกอดพ่อ
'บ้านผีสิงที่ไหน บ้านฉันเอง!เว้ย' ร่างสูงตอบหน้ามุ่ย
'ฮือๆ แล้วจี้มาอยู้ได้ไง T^T'
'จะให้เล่าจริงๆหรอ +^+' ร่างสูงตอบอย่างมีเลสนัย
'อย่าเลยแอลโจ เดี๋ยวชอนจีเป็นลมอีกหรอก!' ชางโจหันมาตอบแอลโจ
'ฮ่าๆ ผมล้อเล่นน่า'
'นี่นายบ้านนอก ถามไรหน่อยดิ'
'ว่ามาดิ ชอนจี!-.-'
'ทำไมบ้านนาย มันพุพัง สังกะสีรั่วแบบนี้อ่ะ -*- ทำไมไม่ซ่อมซะละ' (<--ถามเพื่ออะไร) ร่างบางถามเสียงใส
'อ๋อ ก็พ่อฉันนะสิ เอาเงินไปซื้อสร้อย แหวน เพชร ทองให้แม่หน่ะสิ - - พอดีว่าพ่อใหญ่รักเมียมากกว่าลูกอ่ะ'
'โอ้ ! เหมือนพ่อฉันเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ' ร่างบางร่างสูงได้สนทนาภาทีกันอย่างสนุกสนาน ไม่กัด ไม่แขวะเหมือนคราวก่อน ถือว่าเป็นบุญอย่างสูงที่ได้เห็น = =
'นี่ !นินทาพ่ออยู่หรอ !' อยุ่ดีๆ เสียงของสอง(ไม่)หนุ่ม(แล้ว) ก็ดังขึ้น นายอำเภอกับผุ้ใหญ่บ้านนั่นเอง -.-
'ฮ่าๆ ผมปล่าวนะ' ร่างสูงร่างบางตอบประสานเสียงกัน (ช่างเป็นภาพที่น่ารัก T^T)
'อย่ามาโกหก ไปๆกับบ้านได้แล้วชอนจี!-.-' ชางโจไล่ลูกของตัวเองกลับบ้าน พร้อมโค้งลาผู้ใหญ่อย่างมีมารยาท
'นี่ ! แอลโจ พ่อมีไรจะพูดกับแกนิดนึง !'
'ครับพ่อ....' ร่างสูงตอบรับ
เมื่อย้ายโลเกชั่น มายังห้องรับแขก ซึ่งไม่ต่างอะไรจากห้องเมื่อกี้ ทั้ง2ก็ได้ย้ายมานั่งบนเสื่อผืนหนึ่ง เพื่อเจรจาอะไรบางอย่าง
'แอลโจ ถามจริง แกจะไปแกล้งชอนจีเค้าทำไม เค้าเป็นลูกของนายอำเภอนะ!'
'ลูกนายอำเภอแล้วไงอ่ะ คนเหมือนกันนี่นา!= ='
'เออ ก็รู้ !!! แต่เอ็งจะไปแกล้งเขาทำไมหล่ะ ถ้าข้าถูกตัดเงินเดือน จะเอาเงินที่ไหนไปให้เมียใช้หล่ะ' (รักเมียมาก) (นีแอลปริ่ม)
'เห็นหน้าแล้วอยากแกล้งอ่ะพ่อ -.-'
'โอ้ ชัดเลย ! ชัดเลย ไอ่ลูกหมา'
'อะไรชัดพ่อ +[]+ ทีวีบ้านเราชัดแล้วหรอ จากที่ลายมานาน' (คือ บ้านหลังที่ ทีวีไม่ชัดค่ะ อย่างที่บอก ไม่ยอมเอาเงินไปซ่อมแซมบ้าน)
'ไอ่ลูกหมานี่! อย่ามากวนตีน เอ็งรู้ป่ะ ว่าที่เอ็งบอกข้ามา เมื่อกี้ มันหมายถึงอะไร'
'แล้วมันอะไรละพ่อ -[]-!!!'
'ก็โบราณเขาว่าไว้ เห็นหน้าแล้วอยากแกล้ง แบบนี้เขาเรียกว่า รัก!' (มโนขึ้นมา)
'.........'
เห็นหน้า แล้วอยากแกล้ง แบบนี้เขาเรียกว่ารักหรือเปล่า เสียงในความคิดของร่างสูง วนเวียนไปหาในหัวของเขา เขาสับสนกับคำพูดของพ่อตัวเองเป็นอย่างมาก เขาทำได้เพียง นั่งนิ่งแล้ว เฝ้าถามเสียงของหัวใจตัวเอง ว่าคำตอบที่แท้จริงคืออะไร..
Shira
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น