คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : C H A P T E R 3 : To Died... (100%)
C H A P T E R 3 : To Died….
ปัง! ปัง! ปัง!
ปังๆๆๆ!!!
“เราต้องไปต่อกันแล้ว โฟร์อายส์ ตัวอย่างเอาไว้เก็บทีหลัง”ไกสท์พูดขณะที่ยังคงยืงปืนใส่ซอมบี้หลายๆตัวในลอบบี้ของโรงแรมโดยมีเบอร์ต้าคอยคุ้มกันโฟร์อายส์อยู่ด้านหลัง
“เสร็จแล้ว ไกสท์”โฟร์ อายส์เก็บตัวอย่างไวรัสลงในกระเป๋าด้านหลังก่อนจะรีบวิ่งตามไกสท์ไป
“เวกเตอร์ เคลียร์ด้านหน้า!”เสียงหวานแต่แฝงไปด้วยพลังตะโกนสั่งเวกเตอร์ที่อยู่ไกลออกไป เวกเตอร์พยักหน้ารับก่อนจะทำหน้าที่เปิดเส้นทางให้
ตึก! ตึก! ตึก!
ปัง! ปัง!
เสียงปืนยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เวกเตอร์พุ่งเข้าหาซอมบี้ร่างใหญ่ที่ยืนขวางอยู่หน้าประตูโรงแรมจนมันล้ม จากนั้นจึงคว้ามีดคู่ใจออกมาเสียบคอมันจนทะลุออกด้านหลัง
“โอออออออออออออออ!!!”แต่นั่นดูเหมือนว่าจะสร้างความเสียหายให้มันเพียงเล็กน้อย มันยังคงลุกขึ้นมาและคำรามอย่างดุดัน
“สงสัยชอบของหนัก”เบลท์เวย์ดึงระเบิดขนาดเล็กออกมา และอาศัยความรวดเร็ววิ่งเข้าไป เอาลูกระเบิดใส่ปากมันก่อนจะถอยออกมาอย่างรวดเร็ว
ตู้ม!!
เบลท์เวย์หัวเราะในลำคออย่างมีชัยชนะ ร่างของมันกระจัดกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเปื้อนไปทั่วรัศมีของการระเบิด
“เก่งดีนี่”เวกเตอร์เอ่ยชมเพื่อนร่วมทีม ซึ่งเบลท์เวย์ก็น้อมรับด้วยความเต็มใจ คนมันเก่ง...=w=
“สเปคเตอร์ยืนยันเส้นทาง”ไกสท์เดินนำลูกทีมออกมาด้านหน้าและหันไปสั่งการสเปคเตอร์ที่พึ่งจัดการซอมบี้ตัวสุดท้ายเสร็จ
“ทิศเหนือ 20 กิโลเมตร”นิ้วยาวกดสั่งการค้นหาระยะทางบนมินิแมพสเปคเตอร์ ไม่นานข้อมูลก็ปรากฏอยู่ในอากาศโดยมีลำแสงจากมินิแมพสเปคเตอร์ฉายออกมา
“ตึก Kwon group corperation จะอยู่ทางด้านทิศเหนือเยื้องทิศตะวันออก บริเวณนั้นเป็นพื้นที่เสี่ยงอันตราย ตรวจพบการเล็ดรอดของ B.O.W ออกมาจากห้องทดลองและโซนบริเวณนั้นอยู่ในระดับ D3”สเปคเตอร์อธิบายอย่างคล่องแคล่วขณะที่มือก็ทำการกดแสดงข้อมูลเพิ่มเติมในแผนที่ให้ด้วย
“อืม เราจะใช้เส้นทางบริเวณถนนคังนัมในการเดินทาง แล้วเบอร์ต้าไปไหน?”ไกสท์ถามหาเพื่อนร่วมทีมผมบอล์นที่จู่ๆก็หายไปแบบไร้ร่องรอย
“เบอร์ต้า นี่ไกสท์ ตอบด้วย”
“................”
“เบอร์ต้า นี่ไกสท์ ตอบด้วย!”
“........................”
“มันผิดปกติแล้ว เธอไม่ตอบกลับ เราต้องตามหาเธอ”ไกสท์เริ่มจะหัวเสีย จู่ๆเบอร์ต้าก็หายตัวไป โดยที่ลูกทีมที่เหลืออยู่หรือแม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ว่าเบอร์ต้าหายไปตอนไหน
ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด
“ตรวจพบ Tyrant T-078 กำลังใกล้เข้ามา”สิ้นเสียงโฟร์อายส์สมาชิกเดลต้าทีมทุกคนต่างเตรียมพร้อม พวกเขารู้ดีเกี่ยวกับ B.O.W ที่องค์กรในสหรัฐกับบริษัท Kwon group corperation ทำการทดลอง มันเป็นหนึ่งใน Tyrant ที่แข็งแกร่งและไม่มีจุดอ่อน จึงยากต่อการจะสังหารมันได้
“ฮว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกห์!!!!”เสียงคำรามดังกึกก้องไปทั่วล็อบบี้ของโรงแรม พร้อมกับพื้นที่มีแรงสะเทือนน้อยๆเหมือนกับมีบางอย่างกำลังพุ่งตรงเข้ามา
“นั่น!! 12 นาฬิกา!! Tyrant T-078!!”โฟร์อายส์ชี้ไปยังสัตว์ประหลาดคล้ายมนุษย์แต่ร่างใหญ่กว่ามากและมีหนามออกทั่วร่างกาย แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนตะลึงคือบางอย่างที่อยู่ในมือของมัน....
“เบอร์ต้า!!!”
ปังๆๆๆๆ!!!!!!!!
สมาชิกที่เหลือไม่รอช้าที่จะรัวกระสุนใส่มันไม่ยั้งแต่ที่สำคัญคือต้องไม่โดนเบอร์ต้าที่สลบอยู่ในมือของมัน เวกเตอร์เข้าโหมด Stealth และบอกให้ทุกคนยิงคุ้มกันเขาด้วย เสียงฝีเท้าที่เบาจนแทบไม่มีเสียง ทำให้มันไม่รู้ว่าเวกเตอร์นั้นอ้อมไปด้านหลังมันแล้ว
ฉึก! ฉั่วะ!!
มีดเล่มใหญ่เพื่อนคู่กายของเวกเตอร์ถูกปักเข้าที่ข้อพักเข่าและเชือดออกเต็มแรง เลือดสีคล้ำไหลพุ่งกระฉูดออกมาเนื่องจากบริเวณที่โดนมีดเฉือนทำให้เส้นเลือดดำบริเวณขาถูกตัดขาดสะบั้น มันจึงล้มลงและเผลอปล่อยเบอร์ต้าหลุดออกมา เวกเตอร์ใช้จังหวะช่วงนั้นอุ้มเบอร์ต้าที่นอนไม่ได้สติออกมาขณะที่ทุกคนยังคงระดมยิง Tyrant อยู่
“ฮว้ากกกกกกกกกกกก!!!! ฮื่อออออออ!!!”มันคำรามอย่างโกรธแค้นราวกับว่ามันตั้งใจไว้แล้วว่าจะฆ่าพวกตรงหน้านี้ให้หมด
ปังๆๆๆๆ!!!
“โฟร์อายส์!! ดูแลเบอร์ต้า สเปคเตอร์คอยยิงคุ้มกันฉันกับเวกเตอร์ ส่วนเบลท์เวย์เดี๋ยวฉันจะให้สัญญาณให้นายได้เล่นของเล่นนาย! เวกเตอร์เข้าทางด้านหลังตัดเส้นเลือดขามันอีกข้าง เดี๋ยวฉันจะล่อมันเอง!”ไกสท์เข้าสู่โหมด Immortality ซึ่งเป็นโหมดกันความเสียหายจากทุกรูปแบบ นั่นแปลว่าเธอเป็นอมตะใจช่วงหนึ่งนั่นเอง
“บังอาจทำร้ายลูกทีมฉัน”ไกสท์เอ่ยเสียงเย็นแต่มันแฝงไว้ด้วยความโกรธจนอะไรก็หยุดไม่อยู่ ปัง! กระสุนพุ่งเข้าที่ตาขวาของมันอย่างแม่นยำ จนมันต้องล้มลงไปอีกรอบ เวกเตอร์ที่รอจังหวะอยู่ด้านหลังไม่รอช้าที่จะตัดเส้นเลือดดำอีกข้างของมันให้ขาดทันที
ไกสท์วิ่งเข้าไปก่อนจะกระโดดสปริงตัวใช้มีดเฉือนเข้าที่คอของมันจนเนื้อแหวกออกและกระโดดลงพื้นอย่างสวยงาม
“เบลท์เวย์จัดการเลย!!”ไกสท์ตะโกนบอกเบลท์เวย์ที่กำลังรอจังหวะ มือหนาโยนระเบิดชนิดสำหรับเกาะ เข้าไปที่หัวของมันอย่างแม่นยำ ไกสท์และเวกเตอร์รีบถอยออกมาให้พ้นแรงรัศมีระเบิด
วี้ดดดด ตู้มมมมมมมมมมมมม!!!!
ระเบิดลูกเล็กแต่พลังการทำลายล้างสูง ผลจากแรงระเบิดทำให้สมาชิกทุกคนยกเว้นเบลท์เวย์ล้มลงเพราะแรงกระแทกของระเบิดและแสงของมันทำให้ทุกคนตาพร่าไปชั่วขณะ
ไกสท์และเวกเตอร์ค่อยๆก้าวเข้าไปดูสภาพศพของมันอย่างระมัดระวัง สภาพศพของมันไม่ได้เละอย่างที่คิดแต่กลับอยู่ครบทุกอย่างเหมือนไม่ได้โดนระเบิด แต่มันนอนแน่นิ่งจนไกสท์มั่นใจว่ามันตายแล้ว
“ไกสท์!! เวกเตอร์!! อย่าเข้าไปใกล้มันนะ!! มันยังไม่ตาย!!”โฟร์อายส์ตะโกนบอกทั้งสองเพราะเครื่องตรวจจับอาวุธชีวภาพของเธอยังคงดังอย่างต่อเนื่อง
“ฮูมมมมมม!!! ฮว้ากกกกกก!!”แต่นั่นดูเหมือนจะไม่ทัน มันลืมตาขึ้นมาและใช้ขาอันทรงพลังถีบเวกเตอร์จนกระเด็นไปติดกำแพงขณะที่อีกมือรวบตัวไกสท์เอาไว้ แววตาที่ไร้สีของมันมองดูไกสท์ด้วยความโกรธแค้น มันออกแรงบีบที่มือหมายจะทำให้มนุษย์ในกำมือของมันตาย
“โอ๊ยยยยยยยย!!!”ไกสท์รู้สึกเหมือนกระดูกกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เธอทำอะไรไม่ได้เลย มือของเธอก็โดนรวบติดไว้กับลำตัว ตอนนี้สิ่งที่ช่วยได้ก็มีแค่ลูกทีมและปาฏิหาริย์เท่านั้น
ปังๆๆๆๆ!!!
สเปคเตอร์พยายามยิงเข้าที่ตาของมันอีกข้าง แต่ก็พลาดถูกครั้งและมีโอกาสยากเพราะเสี่ยงโดนไกสท์ เบลท์เวย์หยิบปืนลูกซองออกมาจากด้านหลังและวิ่งเข้าไปใกล้ๆเพื่อยิงขาให้มันล้มลงมา ถ้าหากยิงแขนไกสท์อาจโดนเศษกระสุนได้เพราะตอนนี้โหมด Immortality ใกล้จะหมดแล้ว
ปัง! ปัง! ปัง!
ดูเหมือนว่านั่นจะยิ่งเป็นการทำให้มันโมโหมากขึ้น ผลจะการกลายพันธุ์ ไวรัสในร่างของมันทำให้ผิวหนังมันมีความแข็งแกร่งมากขึ้นแม้แต่ปืนลูกซองก็ยังทำอันตรายให้กับมันได้แค่เพียงเล็กน้อย มันยกหินก้อนใหญ่ที่อยู่ข้างๆปาใส่เบลท์เวย์
ตึง! ตึง!
“เกือบแล้วโว้ย”โชคดีที่เบลท์เวย์เกิดมาสูง เลยสามารถกระโดดหลบได้ในระยะไกล
“ฉัน...จะไม่ไหวแล้ว!!! โอ๊ยยย!!”
“ยุนอา....”เวกเตอร์ที่สลบไปเพราะโดนปากระแทกกับผนังฟื้นขึ้นมาและพยายามดันตัวขึ้นด้วยแรงทั้งหมดอย่างยากลำบาก เขาต้องไปช่วยผู้หญิงคนนั้น คนที่เปรียบเสมือนหัวใจของเขา....
ตึก! ตึก! ตึก!
เวกเตอร์ใช้พลังกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ พุ่งเข้าใส่และกระโดดสปริงตัวขึ้น ใช้มีดคู่ใจแทงเข้าที่ลูกตาข้างซ้ายของมันที่เหลืออยู่ มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับปล่อยไกสท์ตกลงมา เวกเตอร์รีบพุ่งเข้าไปรับไกสท์ที่หล่นลงมาและถอยออกมาให้ห่างมันมากที่สุด
“สเปคเตอร์ยิงเข้าที่หัวของมันอีกที! เบลท์เวย์ใช้ระเบิดของนายปาใส่มันอีกทีนึง!”โฟร์อายส์พอจะรู้จุดอ่อนของมันบ้างคือการยิงเข้าที่หัวและซ้ำด้วยแรงระเบิดอีกที
ปัง! ปัง!
ฟ้าววววว ตู้มมมมมม!!
สเปกเตอร์และเบลท์เวย์ทำตามที่โฟร์อายส์บอก ซึ่งมันได้ผลถึงแม้ว่าตัวของมันจะไม่เละแต่ก็ไม่มีอัตราการเต้นของหัวใจมันอีกแล้ว มันนอนแน่นิ่งไม่ไหวติง ไร้ซึ่งลมหายใจ ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหว สเปคเตอร์และเบลท์เวย์เดินเข้าไปตรวจสภาพศพมันอย่างระมัดระวัง
“Tyrant T-078 ตายแล้ว”สเปคเตอร์เอ่ยเสียงเรียบและรีบวิ่งไปดูไกสท์กับเวกเตอร์ที่นอนบาดเจ็บอยู่
“เบลท์เวย์นายมาช่วยพยุงที”สเปคเตอร์เก็บปืนเข้าที่หลังและค่อยๆอุ้มไกสท์ขึ้นมา ขณะที่เบลท์เวย์ก็ค่อยๆพยุงเวกเตอร์เดินไปหาโฟร์อายส์
“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วนายไม่ต้องพยุงฉันหรอก”เวกเตอร์บอกเบลท์เวย์ที่ช่วยพยุงเดิน
“ไม่ต้องพูดเลย นายแรงจะเดินยังไม่มี”สมาชิกตัวสูงค่อยวางเวกเตอร์ลงข้างโฟร์อายส์เพื่อให้ได้นั่งพักบ้าง
“ขอบใจนะ เวกเตอร์”ไกสท์ที่ยังคงมีสติขอบคุณเวกเตอร์ที่นั่งอยู่บนพื้นขณะที่สเปคเตอร์อุ้มเธอไปวางข้างๆเบอร์ต้า ถ้าหากไม่ได้ผู้ชายคนนี้ช่วยไว้ เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ?....
“แทยอน เจสสิก้าเป็นอะไรหรือเปล่า?”ยุนอาถามเสียงเบา เธอเบื่อที่จะเรียกชื่อรหัสเต็มที่แล้ว
“คือฉัน.....”ยุนอารู้สึกได้มีบางอย่างซ่อนอยู่ในแววตาของแทยอน เหมือนกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง
“บอกฉันมาแทยอน”
“พี่เจสสิก้า เค้า....”
“อะไร?”
“พี่เจสสิก้าตายแล้ว”
................................................................(50%).................................................................................
“อะไรนะ???”ยุนอาเบิกตากว้างด้วยตกใจ ทุกคนเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เจสสิก้าน่ะเป็นคนที่เก่งและไหวพริบดีไม่มีทางที่เธอจะมาตายง่ายๆแบบนี้หรอก
“ใช่ค่ะ แต่....ก็พอจะมีวิธีช่วยพี่เจสอยู่ ต้องใช้อะดรีนาลีนแบบเข้มข้น อะดรีนาลีนที่เรามีอยู่มันเข้มข้นไม่พอ ฉันต้องการมันเพิ่ม”
“แล้วจะหาได้จากที่ไหน”แบคฮยอนถามแทยอนพลางครุ่นคิดไปด้วย
“ฉันต้องการเลือดทุกคน แล้วฉันจะสกัดเอาอะดรีนาลีนที่อยู่ในเลือดออกมา ทุกคนถกแขนเสื้อขึ้นค่ะ เราต้องรีบหน่อย ถ้าเกิน 3 นาที พี่เจสคงต้องลาพวกเราไปแน่ๆ”มือเรียวหยิบเข็มปลอดเชื้อออกมาจากกระเป๋าถ้าหลังพร้อมด้วยถาดทดลองขนาดเล็กอีก 5 ถาด
เข็มฉีดยาถูกปักเข้าที่ข้อพับแขนบริเวณที่มือเส้นเลือดใหญ่ของทุกคน และแทยอนเองก็ไม่ลืมที่จะฉีดเลือดออกมาด้วย เลือดสีแดงสดถูกรินลงบนถาดทดลองทีละอัน จากนั้นร่างเล็กจึงหยดสารเหลวหนืดสีฟ้าลงไปในถาดทดลอง แล้วใช้แท่งคนคนให้เข้ากัน สักพักเลือดเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง ของเหลวสีใสแยกออกมาจากเลือดจนเห็นได้ชัดเจน แทยอนใช้เข็มดูดสารใสขึ้นมา ที่เรียกว่า “อะดรีนาลีน” โดยใช้เข็มคนละเข็มกันเพื่อป้องกันการติดเชื้อ
เข็มยาวบรรจุอะดรีนาลีนแบบเข้มข้นที่สกัดมาได้ ฉีดเข้าไปบริเวณที่มีเส้นเลือดแดงใหญ่ที่จะไหลเข้าสู่หัวใจจนหมดทั้ง 5 เข็ม ตอนนี้ก็ทำได้แค่รอเวลาเท่านั้น ทุกคนมองดูหญิงสาวผมบลอนด์ที่นอนหน้าซีดอยู่อย่างมีความหวัง โดยเฉพาะยุนอา เธอไม่อยากเสียลูกทีมไป
“ทำไมเธอยังไม่ฟื้นอีกล่ะ”คริสถามเพราะเห็นว่ามันนานเกินไป เขาเองก็ใจร้อนไม่แพ้ทุกคนหรอก
“เฮือก...........”ราวกับปาฏิหาริย์ เจสสิก้าลืมตาขึ้น ร่างกายเหมือนถูกกระตุ้นอย่างแรง อัตราการเต้นของหัวใจกลับมาปกติอีกครั้ง แทยอนยิ้มให้กับผลงานตัวเองที่สามารถช่วยเจสสิก้าได้ทันเวลา ทุกคนต่างดีใจเข้าไปดูอาการของเจสสิก้าที่พึ่งฟื้นขึ้นมา
“โอ๊ย....มึนหัวไปหมด ทำไมมันเจ็บอย่างนี้”ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเจ็บปวด ผลจากการถูกทำร้ายเมื่อกี้ทำเอาเธอเจ็บระบมไปหมด
“เจส เธอเจ็บตรงไหนบ้าง เป็นยังไงบ้าง”ยุนอารีบซักถามลูกทีมด้วยความเป็นห่วงทันที แววตาใสดุจกวางนั่นแสดงความเป็นห่วงออกมาอย่างปิดไม่มิด
“ฉันเจ็บแขนกับขา”
“กระดูกแขนกับขาข้างซ้ายของพี่เจสร้าวค่ะ นี่คือสิ่งที่ฉันเป็นห่วง ถ้าเป็นอย่างนี้พี่เจสจะปฏิบัติภารกิจไม่ได้นะคะ ต้องส่งพี่เจสกลับเพื่อไปรักษาตัว”แทยอนพูดอย่างลำบากใจ ไม่ใช่ว่าเธอจะเห็นเจสสิก้าเป็นตัวถ่วงแต่เธอเป็นห่วงพี่สาวคนนี้มากกว่า
“เอาอย่างนั้นก็ได้”ยุนอาพยักหน้ารับเห็นด้วยกับแทยอน เจสสิก้ารีบค้านขึ้นมาทันที
“ไม่ได้นะคะ!! ฉันสบายดียังไหวอยู่! โอ๊ย!!!”เจสสิก้าพยายามยันตัวขึ้นมาด้วยแขนขวาแต่ความเจ็บนั้นมันทำให้เธอต้องล้มนอนอีกครั้ง
“ฟังที่พี่ยุนอาพูดบ้างสิ เจส ชอบทำตัวให้คนอื่นห่วงอยู่เรื่อย”คริสถอดหน้ากากออกเผยให้เห็นถึงโครงหน้าอันหล่อเหลาที่ขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นปม
“นายไม่ต้องพูดเลย! ฉันไหวค่ะ พี่ยุนอา ดูสิฉันลุกได้แล้ว”ใบหน้าหวานยิ้มออกเมื่อเธอลุกขึ้นได้เพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่าเธอยังไหวอยู่จริงๆ แม้ว่าจะเจ็บอยู่บ้างเถอะ
“ไม่! พี่จะส่งเธอกลับ USS command นี่ไกสท์ เรามีผู้บาดเจ็บสาหัส เราต้องการเครื่องบินมารับเบอร์ต้ากลับ”
“ไกสท์ นี่ USS command คุณอยู่ในพื้นที่อันตราย เราไม่สามารถส่งเครื่องบินไปรับคุณได้ สิ่งที่คุณต้องทำคือปฏิบัติภารกิจต่อแล้วพาเบอร์ต้าไปด้วย หรือไม่ก็ทิ้งเธอซะ”
“เดี๋ยว!แต่เบอร์ต้าได้รับบาดเจ็บจาก Tyrant T-078 กระดูกแขนและขาของเธอร้าว เราจะปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ได้”
“เราต้องขอยืนยันคำสั่งเดิม คือปฏิบัติภารกิจให้เสร็จสิ้นแล้วพวกคุณจะได้กลับ”
“บ้าจริง!!”ไกสท์สบถด้วยความโกรธ เธอจะทิ้งเบอร์ต้าได้ยังไง แถมยังคำสั่งให้ปฏิบัติภารกิจต่อ ถ้าพวกเธอตาย ฐานทัพคงจะไม่แยแสอะไรเลยใช่ไหม?
“เขาจะไม่ส่งเครื่องบินมารับเรา ทางเดียวคือต้องปฏิบัติภารกิจต่อ”ไกสท์หันไปพูดกับทุกคนที่รอฟังคำตอบอยู่
“แล้วเบอร์ต้าล่ะ เราจะทิ้งเธอไว้ไม่ได้นะ”สเปคเตอร์เอ่ยขึ้น แววตาใต้หน้ากากเต็มไปด้วยความสงสัย
“โฟร์อายส์ดามขาและแขนให้เบอร์ต้า เราจะพาเธอไปด้วย”ไกสท์บรรจุกระสุนปืนพลางหันไปสั่งโฟร์อายส์
“นายไหวใช่มั้ย เวกเตอร์”เบลท์เวย์ใส่หน้ากากเข้าที่เดิมและเดินไปหาเพื่อนร่วมทีมที่นั่งอยู่ข้างๆหน้ากากนั่นปกปิดหน้าของเวกเตอร์เอาไว้ ทำให้เขาไม่รู้ตอนนี้เวกเตอร์มีสีหน้ายังไง
“ฉัน...ไหว”เวกเตอร์หยิบปืนเก็บเข้าข้างหลังและลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก ผลจากการต่อสู้เมื่อกี้ มันทำให้เขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับที่เขาเคยฝึกมา มันหนักหนาสาหัสยิ่งกว่านี้เยอะ
“โฟร์อายส์ สเปคเตอร์คอยคุ้มกันเบอร์ต้า เบลท์เวย์ระวังหลังให้โฟร์อายกับเบอร์ต้า ส่วนเวกเตอร์นายเป็นคนคอยเคลียร์เส้นทางพร้อมกับฉัน”สมาชิกทุกคนรับทราบอย่างพร้อมเพรียง โฟร์อายส์และสเปคเตอร์ค่อยๆพยุงเบอร์ต้าขึ้นมา การเดินทางครั้งนี้อาจล่าช้า เพราะเบอร์ต้าไม่สามารถเดินเร็วได้
“ข้างหน้า 18 นาฬิกา”ไกสท์และเวกเตอร์หันไปพยักหน้าอย่างรู้งาน ขาเรียวเริ่มออกวิ่งไปยังด้านหน้า ส่วนเวกเตอร์นั้นเข้าโหมด Stealth ไปยังด้านหลัง
ฉึก!! ฉั่วะ!! ฉั่วะ!!
“เคลียร์!!”ซอมบี้ประมาณ 5-6 ตัว ถูกจัดการอย่างง่ายดาย ไกสท์ตะโกนเรียกโฟร์อายส์ สเปคเตอร์และเบลท์เวย์ที่พาเบอร์ต้าไปหลบด้านหลังตึก
“ไปค่ะ พี่เจสสิก้า”โฟร์อายส์พยุงเบอร์ต้าขึ้นมาและเริ่มออกเดิน
หลังจากออกเดินมาได้ประมาณร่วมเกือบ 1 ชั่วโมง ไกสท์ทำสัญญาณมือให้ทุกคนหยุดและบอกให้หาที่หลบ ดวงตาคู่สวยมองไปรอบตึกที่เต็มไปด้วยควัน คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันจนเป็นปม
ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด
“ไกสท์!!! MA-121 Hunter Alpha!!!”
MA-121 Hunter Alpha เป็น B.O.W. ที่ประสบความสำเร็จตัวแรกของ United Experiment มันถูกสร้างโดยการนำดีเอ็นเอสัตว์เลื้อยคลานมารวมกับตัวอ่อนของมนุษย์และใช้ A-Virus เป็นตัวเชื่อม
พวกมันสามารถทำตามคำสั่งถึงแม้ว่าจะมีสติปัญญาที่ค่อนข้างจำกัด ในการต่อสู้พวกมันทั้งเหี้ยมโหดและเดนนรก มันตั้งใจหาเหยื่อจนกว่าเหยื่อถูกฆ่าด้วยฝีมือของมัน
ตึก!! ตึก!! ตึก!!
“ช่วยผมด้วย!!! ช่วยด้วย!!!” ผู้ชายผิวคล้ำคนหนึ่งวิ่งมาด้วยหน้าตาตื่น เขาสังเกตเห็นไกสท์และกำลังวิ่งเข้าไปหา
“แฮ่ห์!!!! ฮว้ากกกกกกกห์!!!”สัตว์ประหลาดหนึ่งใน B.O.W วิ่งพุ่งใส่ผู้ชายคนนั้นที่กำลังวิ่งหนีจนล้มลงไป มันคำรามอย่างดุดัน ก่อนจะใช้กรงเล็บคมจิกเข้าที่ท้องของผู้เคราะห์ร้ายและกระชากออกเต็มแรง ไส้และเครื่องในกระจัดกระจายออกมา เลือดสีแดงสดกระเด็นไปทั่ว ผู้ชายคนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวดทุกทรมาณและสิ้นใจไป
ไกสท์และสมาชิกทีมหลบอยู่ด้านหลังโดยที่มันไม่เห็น จริงๆแล้วถ้าจะให้จัดการก็ทำได้แต่มันจะเสี่ยงเกินไป
“ไกสท์เดี๋ยวฉันจัดการเอง”เบลท์เวย์พูดผ่านทางเครื่องสื่อสารที่ติดอยู่บริเวณหู
“คริส นายจะทำบ้าอะไร!”เบอร์ต้าจับแขนเบลท์เวย์เอาไว้ คิดจะสู้กับฮันเตอร์มันไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยซักนิด
“เชื่อฝีมือฉันเถอะน่า”
“วี้ดดดด วิ้วววว”เบลท์เวย์เดินออกมาด้วยท่าทางมุ่งมั่น ก่อนจะผิวปากเรียกเจ้าตัวสัตว์เลื้อยคลานกลายพันธุ์
“โฮกกกกกก!!! ฮื่อ!!!”มันคำราม และเริ่มวิ่งพุ่งมาทางเบลท์เวย์ ร่างสูงผิวปากอย่างสบายใจหยิบลูกซองชนิดพิเศษคู่กายขึ้นมา รอจังหวะให้มันเข้าใกล้
ตึก!!! ตึก!!! ตึก!!!
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ร่างสัตว์เลื้อยคลานกลายพันธุ์สีเขียวไถลมาตามพื้นหยุดอยู่ที่หน้าเท้าของเบลท์เวย์แบบพอดิบพอดี ร่างที่ไร้หัวของมันเกิดจากแรงกระสุนลูกสองเมื่อกี้ทำให้มันลาโลกไปได้ในพริบตา
“เยี่ยมมาก เบลท์เวย์”ไกสท์ลุกออกมาจากที่ซ่อน ดวงตาหวานมองดูศพอาวุธชีวภาพที่หลุดออกมาอย่างสมเภท
“เดินทางกันต่อเถอะ”
“มีอะไร....แฮ่ก....แย่กว่านี้...อีก...มั้ย...แฮ่กๆๆ...เนี่ยยยยยยยยยยย”คยองซูคนนี้อยากจะกรีดร้องด้วยความเจ็บใจ ไอ้เจ้าสารวัตรนักเรียนคนนี้ช่างขยันให้เขาวิ่งซะจริง แทนที่จะเดินเลาะๆไปทางที่มันปลอดภัยหน่อยก็ไม่ได้ ต้องไปล่อเจ้าพวกศพเดินได้มาให้ออกกำลังกายอีก ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาอ้วนเกินไป-*-
“อันนี้ยังเบสิคอยู่เลย วิ่งช้ากว่าซอมบี้ในโรงเรียนเมื่อกี๊อีก อย่าบ่นไปเลยน่า ออกกำลังกาย”ไคที่ดูชิลๆเหมือนไม่เหนื่อยซักนิด หันไปทำท่าหลอกล่อใส่พวกซอมบี้ชาวบ้านที่วิ่งไม่ค่อยเร็วนัก
“ถึงบ้านนาย....ฉันจะ...แฮ่กๆ....เอาสปาต้า....เชือดคอนาย..”
“บ้านผมไม่มีมีดสปาต้า มีแต่มีดปอกผลไม้คร้าบบบบบบบ 55555+”
“ไอ้ คิม จงอิน!!!!!!!!!!!!”เหมือนกับเอาน้ำมันมาราดไฟ คยองซูเร่งสปีดจนแทบจะบินได้= =; ไอ้บ้าคิมจงอิน ฉ้านจะฆ่านายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
“5555555555555555555 ถังแก๊สบินด้ายยยยยยยยยยยยย!!!”ไคหัวเราะท้องแข็งขณะที่ยังวิ่งอยู่
“TTATT ไอ้บ้ากัมจง!!!”
ถ้าเป็นสถานการณ์ธรรมดา คนอื่นคงมองว่าวัยรุ่นหยอกล้อกันน่ารักๆท่ามกลางหมู่บ้านสวยงาม แต่ถ้าให้ดูในปัจจุบัน-*- ก็คงจะเป็นสปีดใส่เกียร์หมากันพร้อมกับด่ากันไปด้วย โดยมีศพเดินได้เป็นแบ็คกราวด์ให้ดูตลกโปกฮาขึ้น = =* ของเค้าดีจริง!!!-*-
..........................................................................................................................................................
T-078 เป็น Tyrant รุ่นผลิตจำนวนมากเป็นรุ่นเดียวกับ T-103 ลักษณะไทแรนท์ตัวนี้จะมีกรงเล็บที่ทื่อจึงโจมตีด้วยการทุ่ม มันโจมตีด้วยความเร็วสูงพร้อมกับพลังอันมหาศาลและยังไม่มีจุดอ่อนที่หัวใจเหมือนรุ่นก่อนๆ ด้วยเหตุนี้จึงใช้เวลายาวนานในการกำจัดและสามารถทนต่อแรงระเบิดของ Rocket Launcher
การี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! กรี๊ดดดดดดดดด!!! กรี๊ดดดดดดด!!!
เสร็จไปแล้วอีก 50 เปอร์เซ็นต์ สำหรับเมนเจส นานะแค่หยอกเล่นเฉยๆ คริๆๆๆ
ตุ่บ! ผลั่ก! ผั่วะ! แง้ๆๆๆ ไม่เห็นต้องรุนแรงกันขนาดนี้T^T เพราะรักหรอกจึงหยอกเล่นให้ใจหาย555
อย่างที่บอกหญิงเจสไม่มีทางตายง่ายๆแถมชียังมีสปิริตที่จะสู้ต่อ เกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆก็คือ อะดรีนาลีนสามารถฟื้นชีวิตคนที่ตายไปได้ไม่เกิน 3 นาทีได้นะคะ สารตัวนี้ร่างกายเราจะผลิตออกมาในตอนที่ตื่นกลัวหรือตื่นเต้น เป็นสารที่กระตุ้นหัวใจให้ทำงานเร็วขึ้นค่ะ
ตอบคอมเม้นท์นะคะ
 |
 |
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : Tinkerlollyz< My.iD >  [ IP : 58.11.244.218 ]  ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
 |
คือ...นานะจะบอกว่า ตัวละครมันเป็นอย่างนี้อยู่แล้วอ่ะค่ะT^T นานะไม่สามารถควบคุมหุ่นของพวกเขาได้ รีดเดอร์ก็ตุ๊ต๊ะไปว่าทุกคนหุ่นสแลนเดอร์สุดๆเลยละกัน ฮิฮิ =w=
และสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด นานะขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์นะคะ ทำให้นานะมีกำลังใจม๊าก มาก
รักรีดเดอร์ทุกคนนะค้าาาาาาาาาาา ^O^
ความคิดเห็น