คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : C H A P T E R 17 : Former Lover (100 %)
C H A P T E R 17 : Former Lover
“เราเดินกันมานานแล้วนะ ทางออกอยู่ไหนเนี่ย สเปคเตอร์”เบลท์เวย์หันไปถามสเปคเตอร์ที่เดินมาด้วยกัน นี่เขาผ่านห้องแล้วห้องเล่ามาแล้วนะเนี่ย
“เดี๋ยวขอฉันลองคำนวณระยะการเปิดประตูแต่ละบานก่อนนะ ฉันว่ามันน่าจะเป็นระบบอัตโนมัติ”สเปคเตอร์เริ่มคำณวณโดยใช้กฎทฤษฎีทางฟิสิกส์ในการคำนวณ ไม่นานก็ได้คำตอบ
“54 69”
“หมายความว่าอะไรห้อง หรือพิกัด?”
“พิกัด 54 69 มุมขวาของห้อง”สเปเตอร์เดินตรงไปยังมุมขวาของห้อง มือหนาคลำหาอะไรบางอย่างที่ผนังก่อนจะเจอกับปุ่มบางอย่างเข้า เขากดมันอย่างไม่รีรอและห้องก็เริ่มมีความเคลื่อนไหว
กึง!!!
“นั่นห้องอะไร?”ยุนโฮถามเบลท์เวย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ห้องควบคุมย่อยน่ะ”เป็นเสียงของสเปคเตอร์ที่ตอบ ขายาวเดินก้าวนำเข้าไปอย่างรวดเร็ว
“ทำไมไม่มีใครอยู่”
“หนีไปแล้วล่ะ พวกเขารู้ว่าเราจะหาห้องนี้เจอ ก่อนอื่นต้องหาคนอื่นๆให้เจอก่อน นี่ไง!”สเปคเตอร์ชี้ไปยังจอภาพกล้องวงจรปิดในจุดต่างๆ ในภาพปรากฏกลุ่มของโฟร์อายส์อยู่อีกห้องหนึ่ง ซูโฮอยู่อีกห้อง เอ๋...แล้วเวธกับไกสท์ล่ะ?
ปังๆๆๆๆๆ!!! ผลั่ก!! ปึง!
เสียงการต่อสู้จากด้านนอกประตูหนาดังขึ้นต่อเนื่องจนกระทั่งเงียบไป ไม่นานประตูก็เปิดขึ้น ไกสท์เดินนำเข้ามาพร้อมกับเบอร์ต้าและสเปคเตอร์
แปะ แปะ แปะ
“ต้องยอมรับในความพยายามของเธอจริงๆ ไกสท์”เสียงปรบมือดังขึ้น หญิงสาวผมบลอนด์ ดวงตาที่กรีดอายไลน์เนอร์หนาทำให้ดูคมเข้มและริมฝีปากแดงสด ลุกขึ้นยืนและมองทั้งสามคนผ่านกระจกของห้องชั้นบนที่เป็นห้องควบคุมหลัก
“แองเจิล เบย์!!! ปล่อยพวกเราออกไปเดี๋ยวนี้!!!!”เสียงอันทรงพลังของไกสท์ตะโกนออกไป
“หึหึ โถๆช่างน่าสงสาร ที่พวกเธอจะต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ การตัดสินใจของเธอทำให้คนต้องตายไปอีกหลายคน”แองเจิลฉีกยิ้มออกกว้างจนเห็นฟันขาวที่เรียงเป็นระเบียบ คิ้วเรียวเลิกขึ้นน้อยๆเป็นการแสดงความเห็นใจ
“ฉันทำในสิ่งที่ต้องทำ”
“เหรอ? แล้วดูสิ ได้ผลยังไง”
“ใครสั่งเธอให้ทำแบบนี้ ประนาธิบดีหรือไง”
“ใช่ และฉันเป็นผู้บริหารของที่นี่ ฉันก็ต้องทำตามคำสั่งสิ”แองเจิลพูดขณะที่ใบหน้าของเธอยังคงแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมาไม่หยุด
“เธอมันนังปีศาจ!!”ไกสท์ตะโกนอย่างเหลืออด
“แน่นอน”แองเจิลขยิบตาให้ไกสท์ก่อนจะกดปุ่มสีแดงตรงหน้าเธอ
กึง!!!
“ของเล่นใหม่น่ะ พึ่งได้มาสดๆเลย ;)”ทันทีที่ประตูเปิดขึ้น ร่างสูงใหญ่ของ B.O.W สองตัวก็เดินออกมาจากห้องมืด พวกมันมีแขนขวาที่ใหญ่มาก ผิดกับแขนซ้ายที่กุดลงไป
Bandersnatch
|
|
ลักษณะ
Bandersnatch ถูกออกแบบมาให้เป็นรุ่นที่คุ้มค่ามากที่สุดในโบว์ระดับ Tyrant แต่เนื่องจากกระบวนการสร้างมีข้อบกพร่องเพราะการลดค่าใช้จ่าย บางส่วนของร่างกายของพวกมันเกิดอาการฝ่อภายในช่วงเวลาในการสร้าง ส่วนที่ฝ่อคือแขนซ้ายของพวกมัน เพื่อชดเชยความเสียหายนี้ A-Virusตอบสนองโดยการเพิ่มแขนขวาที่ใหญ่มากขึ้นและมีการเพิ่มความหนาและยืดหยุ่นที่กล้ามเนื้อของพวกมัน A-Virus มอบความสามารถให้มันเพื่อชดเชยความพิการโดยมันสามารถยืดแขนได้เกินกว่าปกติถึง 5 เมตร เป็นผลให้วิธีการโจมตีเป็นการโจมตีระยะไกลและเหยื่อของมันจะถูกกระแทกกับผนัง กระโหลกก็จะละเอียด Bandersnatchมีสีเหลืองซีดพันด้วยหลอดเลือดแดงและดำป่องน่าขยะแขยง ใบหน้าของมันสลายเร็วกว่าที่อื่น
“ยิงเลย”
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!
เวกเตอร์กลิ้งตัวหลบมือขวาของพวกมันที่ยืดยาวออกมาได้ในระยะไกล ขืนไม่หลบมีหวังได้เละแน่ ร่างสูงเปิดโหมด Stealth หายตัวไป ก่อนจะใช้มีคู่ใจแทงเข้าที่แขนซ้ายของมันที่กุด
“ฮว้ากกกก!!!”มันร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อมันถูกแทงเข้าที่แขนซ้าย แขนขวาอีกข้างยืดออกไปหมายจะต่อยเวกเตอร์ให้กระเด็นออกไป แต่เวกเตอร์ก็หลบได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว
“ไกสท์ แขนซ้าย!!”เบอร์ต้าตะโกนขณะที่ยิงพวกมันสลับกับหลบหมัดขวาอันน่ากลัวของพวกมันไปด้วย
“รับทราบ”ไกสท์เปิดโหมด Immortality แม้ว่าเธอจะถูกต่อยกระเด็นออกไป ก็ไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่น้อย ขาเรียววิ่งไปยัง B.O.W ตัวหนึ่ง เธอสปริงตัวกระโดดขึ้นแทงเข้าที่แขนซ้ายเต็มแรงและต่อด้วยปืนแม็กนั่มรุ่นพิเศษยิงเข้าที่หัวของมันจนหน้าเละไปแทบหนึ่ง
“ฮว้ากก!...”มันร้องเฮือกสุดท้ายก่อนจะล้มลงสิ้นใจไป ขณะโบว์อีกตัวก็ถูกเวกเตอร์ฆ่าไปแล้วเหมือนกัน
“นี่น่ะเหรอ? ของเล่นใหม่ ตายง่ายจังนะ”ไกสท์พูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามให้คนที่ยืนดูอยู่ข้างบน ใบหน้าสวยของแอลเจิลเริ่มมีเค้าของความไม่พอใจ
“ไม่ต้องห่วงไกสท์ ฉันมีของเล่นให้เธออีกเยอะ”
กึง!!
“ประตูอีกด้านนึงเปิดขึ้น เดลต้าทีมทั้งสามขึ้นยกปืนขึ้นจ่อโดยสันชาตญาณ แต่ก็ต้องลดปืนลงเมื่อสิ่งที่ออกมาไม่ใช่สัตว์ทดลองหากแต่เป็น....เวธ
“เบอร์ต้า มาช่วยฉันหน่อย”เบอร์ต้าวิ่งไปหาเวธที่อุ้มตำรวจสาวอยู่ เบอร์ต้าพาร่างบางไปนั่งที่มุมห้องพร้อมกับลอเรน มือบางหยิบเครื่องมือแพทย์ออกมาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของคนตรงหน้า
“อ้าว เวธ ไง ไม่ได้เจอกันนานนะ ยินดีที่ได้เจออีก”แองเจิลเอ่ยทักทายเวธที่พึ่งเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มร่า ดูเหมือนเธอจะค่อนข้างดีใจที่เวธมา
“แต่ฉันไม่ยินดีซักนิดที่ได้เจอเธอ”เวธเอ่ยเสียงเรียบ ทำเอาแองเจิลหน้ายู่เล็กน้อยแต่เธอก็ยังยิ้มอยู่ดี
“เธอทำอะไรกับอแมนด้า”
“เจออแมนด้าแล้วเหรอ? เป็นไงบ้างล่ะ? :) “
“ฉันถามว่าเธอทำอะไรกับอแมนด้า!!”
“อู้วว!! อย่าโหดสิจ้ะเวธ เดี๋ยวฉันจะให้อแมนด้าออกไปเจอนายนะ”แองเจิลคลี่ยิ้มออกอีกครั้งพร้อมกับประตูด้านล่างที่ค่อยๆเปิด ปรากฏร่างของหญิงสาวผมบลอนด์ในชุดเดรสสีหวานเดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ ไกสท์และเวกเตอร์ยกปืนขึ้นจ่อทันที
“เวธ นายรู้จักกับ B.O.W ตัวนี้ด้วยเหรอ?”ไกสท์ทำหน้าไม่เข้าใจหันไปถามเวธที่ยืนนิ่ง
“รู้จัก แต่เธอไม่ใช่ B.O.W”
“งั้นนายรู้จักเธอได้ยังไง”
“เธอเป็นแฟนเก่าฉัน”
“ห้ะ?!”ทุกคนในห้องต่างก็อึ้งๆไปตามกัน ยกเว้นแองเจิลที่ยืนยิ้มอย่างมีความนัยแฝงอยู่
“แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่คนเดิม....”เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วเบาขณะที่ดวงตาคมนั้นมองอแมนด้าผ่านหน้ากากอย่างไม่วางตา
“มากับฉันเถอะ ลู่หาน”มือเรียวขาวยื่นออกไปด้านหน้า อแมนด้าคลี่ยิ้มอ่อนๆให้กับชายหนุ่ม
“เวธ นายจะทำอะไร!”ไกสท์รั้งเวธไว้
“เจอกันที่ทางออก ไกสท์”เวธกระซิบเบาๆที่ข้างหูของหัวหน้าเดลต้า เพียงเท่านั้นมือบางก็ปล่อยให้ร่างสูงหลุดออกจากการเกาะกุม
“ลู่หาน นายทำอะไร! ไปไม่ได้นะ”ทิฟฟานี่ตะโกนไล่หลังไป แต่ก็ไม่ได้ทำให้เวธหยุดลงเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าคมเพียงแค่หันมาและเดินต่อไป จนกระทั่งถึงอแมนด้า หญิงสาวยิ้มให้เวธ ก่อนที่เธอจะจูงมือคนรักเก่าไปยังทางที่เธอมาและประตูก็ปิดลงทันที
“ไกสท์ นี่คุณบ้าไปแล้วเหรอ! ทำไมปล่อยให้ลู่หานไป!”ตำรวจสาวค้านสุดเสียง ก็เห็นอยู่ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่มนุษย์ ถึงแม้ว่าจะเป็น....แฟนเก่าก็เถอะ
“หึ หึ อย่าพึ่งดราม่ากันซิจ้ะ ฉันแค่พาคนที่เขารักกันมาเจอกันให้หายคิดถึงหน่อยเท่านั้นเอง”แอลเจิลพูดพร้อมกับฉีกยิ้มให้อีกครั้ง
“เอาล่ะ ตอนนี้ถึงเวลาได้เจอของจริงแล้วล่ะ ขอให้สนุกนะจ้ะ หึหึ”มือเรียวของแอลเจิลกดปุ่มสั่งการบางอย่างที่ทำให้ห้องเริ่มเคลื่อนไหว
กึง!! กึง! ครืดดดดด!!
พื้นห้องค่อยเลื่อนลงมาคล้ายกับลิฟต์ ลงลึกลงมาเรื่อยๆ ไกสท์และเวกเตอร์ยกปืนขึ้นเตรียมพร้อมทันที เพราะไม่รู้ว่าด้านล่างจะมีอะไรบ้าง
“ฉันยืนไหว ขอปืนพกฉันหน่อย”ทิฟฟานี่ค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นช้า พร้อมกับขอปืนพกเธอจากเบอร์ต้าด้วย
“อย่าพยายามลงน้ำหนักที่ขาล่ะ เดี๋ยวแผลของเธอมันจะฉีกมากกว่าเดิม”แพทย์สาวยื่นปืนพกให้กับทิฟฟานี่
กึง!!
ในที่สุดลิฟต์ก็หยุดลง ปรากฏผนังห้องสีขาวเหมือนกับในตอนแรกอีกครั้ง ประตูค่อยๆเปิดออกและมีกลุ่มคนท่าทางแปลกวิ่งออกมากมาย
ตึก ตึก ตึก ตึก
“นั่นคนเหรอ?”ใบหน้าเรียวของไกสท์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย คนพวกนี้ติดอาวุธออกมาล้อมพวกเธอไว้หมด และยังมีรอยเพ้นท์แปลกบนหน้าด้วย
“ฆ่ามันๆ!!!!”พวกกลุ่มคนที่มากใหม่เริ่มเดินเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ พวกมันมีทั้งมีด ปืน อาวุธอย่างครบครัน
“ไกสท์นั่นไม่ใช่คน ยิงเลย!”
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!
เวกเตอร์หยิบมีดคู่ใจขึ้นมาก่อนจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงแทงเข้าที่หัวของพวกมันสามคนรวดเดียวก่อนจะสปริงตัวกลับมา ยกปืนขึ้นยิงเข้าที่ขาของพวกมันอีกหลายตัว ขณะที่ไกสท์เตะมันจนกระเด็นไปติดกำแพง ส่วนเบอร์ต้านั้นคอยคุ้มกันทิฟฟานี่อยู่ด้านหลัง
ปังๆๆๆๆๆๆ!!!
“นี่มันอะไรกันเนี่ย??”ไกสท์ค้างด้วยความตกใจ เธอไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน คนพวกนี้โดนยิงซะสะบักสะบอมแทนที่จะตายกลับกลายพันธุ์เป็นรูปร่างแปลกประหลาดมากมาย และยังมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย!!
J'avo
|
|
J'avo เป็นสัตว์ประหลาดที่เกิดจากการติดเชื้อ C-Virus จูอาโวได้มาจากคำว่า đavo ในภาษาเซอร์โบ-โครเอเทียนแปลว่าปีศาจ ชื่อจูอาโวและชื่อของการกลายพันธุ์ถูกนำมาใช้กับสัตว์ประหลาดโดย United Experiment ภูมิภาคยุโรปแผนกวิจัยและพัฒนา
ชีววิทยาของจูอาโว
รูปลักษณ์ของจูอาโวส่วนใหญ่เป็นมนุษย์แต่ที่ใบหน้าเกิดการกลายพันธุ์ที่น่ากลัว สีผิวซีดจางและหลอดเลือดสีม่วงอมฟ้าสามารถมองเห็นเลือดไหลเวียนผ่านใบหน้าพวกมัน ฟันของมันจัดไม่สม่ำเสมอมีสีซีดจางและขรุขระ ม่านตาเต็มไปด้วยจุดเล็กๆและตาขาวจากสีขาวหรือเหลืองอ่อนเป็นสีเหลืองเข้มหรือน้ำตาล
จูอาโวมีดวงตามากกว่าสองดวงกระจัดกระจายที่ใบหน้าและหน้าผากมีลักษณะที่แตกต่างกันทั้งขนาดและขนาดอย่างเช่นอาจมีดวงตาใหญ่หรือดวงตาสี่ตา เบ้าตารูปแบบใหม่ของพวกเขาทำให้บริเวณนั้นแตกออกและมีเลือดไหลออกมา จูอาโวบางตัวที่พบในอีโดเนียปิดใบหน้าบางส่วนด้วยผ้าพันแผลขณะที่ในหลานเชียงบางตัวสวมหน้ากากเซรามิควาดลวดลายปิดหน้า
จูอาโวมีระบบการจัดความคิดและจัดระเบียบตัวเองเพื่อทุกวัตถุประสงค์ พวกมันสามารถสื่อสารผ่านทางคำพูดหรือส่งสัญญาณไปยังตัวอื่นๆเพื่อถอยหรือรุกโจมตี พวกมันสามารถใช้ประโยชน์จากอาวุธระยะประชิดเช่นมีดหรือพร้าเช่นเดียวกับอาวุธปืนเช่นปืนกลเบา ปืนไรเฟิล หรือแม้กระทั่งเครื่องยิงจรวด 
“นั่นอะไรน่ะ!”ขณะที่สเปคเตอร์กำลังเช็คกล้องวงจรปิดหลายตัวที่สามารถเชื่อมต่อได้ สายตาคมสะดุดกับกล้องวงจรตัวหนึ่งที่มีภาพของหัวหน้าทีมเขาและเดลต้าอีกสองคนพร้อมกับตำรวจผู้หญิงคนนั้นกำลังต่อสู้กับสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์มากมายอย่างไร้ทางออก
“ซวยแล้วไง โฟร์อายส์อยู่ไหน?”เบลท์เวย์เดินเข้ามาดูก็ต้องตกใจไม่แพ้สเปคเตอร์เช่นกัน
“ฉันต้องปลดล็อครหัสสัญญาณก่อน ขอเวลาอีกแป๊บนึง”สเปคเตอร์กดเปิดระบบบางอย่างขึ้นมา มือหนาพิมพ์รหัสข้อมูลลงไปอย่างคล่องแคล่วก่อนจะเอ็นเตอร์ หน้าจอจึงขึ้นเป็นอักษร Signal System Work ซึ่งหมายความว่าเขาและทีมของสามารถติดต่อกันได้แล้ว
“โฟร์อายส์ นี่สเปคเตอร์”
((นั่นสเปคเตอร์เหรอ นี่โฟร์อายส์ ติดต่อมาได้ยังไง))
“ฉันปลดล็อคระบบ ฟังนะ ตอนนี้ไกสท์ เวกเตอร์และเบอร์ต้ากำลังตกที่นั่งลำบาก เธอต้องไปทางประตูด้านทิศตะวันตกและตรงไปเรื่อยๆเธอจะเจอห้องขาวที่มีประตูบานสีดำ ไกสท์กับทีมจะอยู่ที่นั่น รีบไปช่วยพวกเขาเร็วเข้า!”
((รับทราบ))
“สเปคเตอร์ดูนั่น!”เบลท์เวย์ชี้ไปยังหน้าจอของภาพวงจรปิดที่สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์แบบเดียวกับที่ไกสท์กับกำลังต่อสู้ เริ่มเข้าโจมตีกลุ่มของซูโฮ
“พวกเขาอยู่ห้องไหน ผมจะไปหาพวกเขา”ยุนโฮถามสเปคเตอร์อย่างร้อนรน เขาต้องรีบไปช่วยคนในทีมเขา
“คุณไปคนเดียวไม่ไหวหรอก”
“งั้นเดี๋ยวฉันไปด้วย อยู่เฉยๆมันน่าเบื่อ”เบลท์เวย์อาสาขึ้นมาพลางบิดเนื้อบิดตัวคลายความเมื่อยออกไปด้วย สเปคเตอร์จึงบอกทางและทำการเคลียร์ทางเปิดประตูแต่ละบานให้เพื่อไปให้ถึงกลุ่มของซูโฮที่ตอนนี้กำลังโดนล้อมโดยจูอาโว
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!
“นี่มันตัวอะไรวะเนี่ย!!”เทาสบถเสียงดัง ตอนแรกตัวพวกนี้มีรูปร่างเหมือนคนธรรมดาแต่พอไปๆมาๆเริ่มกลายพันธุ์เป็นตัวบ้าอะไรก็ไม่รู้
“คยองซูหลบ!!”ไคดึงเพื่อนตัวเล็กเข้ามาให้พ้นจากการโจมตีของจูอาโวที่มีแขนยืดยาวออกมา มันเฉียดหน้าคยองซูไปแค่เพียงนิดเดียว ก่อนที่ไคจะยิงสวนเข้าที่หน้ามันจนมันร้องโอดโอย
ปัง!! ปัง!!! ปัง!!
เทาหยิบมีดพกขึ้นมา ก่อนจะกระโดดยันตัวเองกับกำแพงและแทงใส่หัวที่กลายพันธุ์ของพวกมันจนน้ำเมือกเหนียวใสกระฉูดออกมาจากหัวของมันพร้อมกับถีบมันจะกระเด็นไปทับตัวอื่นๆที่พุ่งเข้ามา
ปังๆๆๆๆๆ!!!
“โอ๊ย!”ซูโฮเสียหลักล้มลงไปเพราะโดนพวกมันโจมตีเข้าที่ขาที่ถูกยิง ใบหน้าคมเหยเกด้วยความเจ็บปวด ไครีบวิ่งมาถีบมันจนกระเด็นออกไปและรีบพยุงซูโฮขึ้นมา
“เฮ้ยยยย!!”คยองซูกระโดดหลบด้วยความตกในก่อนจะหันไปดูแขนเสื้อที่ขาดเป็นแนวยาวแต่โชคดีที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ
“ไอ้สัตว์ประหลาดบ้า!! แกทำเสื้อที่แม่ฉันซื้อให้ในงานวันเกิดครบรอบ 15 ปี ขาดเหรอวะ!! ไอ้บ้าเอ้ย!!!”คยองซูหยิบปืนของซูโฮที่ตกอยู่กับพื้นขึ้นมา กราดยิงเข้าที่พวกมันอย่างแม่นยำ
“ตายๆๆๆ!!!”ดูเหมือนว่าตอนนี้ศรีโด้-*- กำลังโกรธมาก เขาระดมยิงใส่พวกมันไม่ยั้ง จนพวกมันถึงขั้นตายไป 4-5 ตัว จนกระทั่งกระสุนหมดคยองซูจึงหยุดยิง ไม่พอยังวิ่งเข้าไปปืนกระแทกใส่หน้าของพวกมันอีกต่างหาก
กึง!!
ประตูถูกเปิดขึ้นยุนโฮและเบลท์เวย์วิ่งเข้าสมทบกับซูโฮและเทาได้ทันเวลา เบลท์เวย์ยิงกระสุนติดระเบิดเข้าที่หัวที่มีเขี้ยวแหลมคมของพวกมันจนระเบิดไปสองตัว
ตู้มมมม!!! ตู้มมมม!!!
ปังๆๆๆๆ!!!
จูอาโวตัวสุดท้ายถูกสังหารโดยยุนโฮ ศพกลายพันธุ์นับสิบนอนตายเรียงรายกันอยู่ทั่วห้อง ยุนโฮรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของซูโฮที่เหมือนว่าแผลจะปริมีเลือดไหลออกมา
“คยองซูพอแล้วๆ!”ไคเดินไปสะกิดเพื่อนซี้ที่ยังเอาด้ามปืนทุบหัวกลมๆคล้ายแมลงของพวกมันไม่หยุดจนมันเละเต็มพื้นไปหมด
“ไอ้บ้า!! กล้าดียังไง! ทำเสื้อที่แม่ฉันซื้อให้ขาด!!”
ตุบ! ตับ! ตุบ! ตับ!
“โด้! พอแล้ว! มันตายแล้ว!”ไคเขย่าตัวเพื่อนตัวเล็กแรงๆเพื่อเรียกสติคืนมา คยองซูหอบอย่างแรง เหงื่อเม็ดใสผุดขึ้นมาเต็มใบหน้าไปหมด
“นี่แหนะ!!”ไม่พอลุกขึ้นแล้วยังวิ่งกลับมาเตะมันซ้ำอีก ไคที่ยืนดูอยู่ห่างอย่างอึ้งๆ เพื่อนผม-*- น่ากลัวกว่าผมอีก- -
“สะใจยัง”
“สะใจมาก อันที่จริงอยากจะโยนศพพวกมันลงเครื่องบดชะมัด”
“=___________=” <<<<<<<< สีหน้าไค
“เดินไหวมั้ย ซูโฮ”ยุนโฮถามลูกทีมด้วยความเป็นห่วง
“ไหวครับ ผมเดินไหว”ซูโอพยักหน้ารัวๆก่อนจะค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้น ความเจ็บที่ขาแล่นขึ้นมาจนเขาต้องกัดฟันอดทนเพื่อลุกขึ้นยืน
“เราต้องเดินทางกันต่อ ทิ้งสเปคเตอร์ไว้คนเดียวไม่ได้แล้วเราก็ต้องตามไปสมทบกับไกสท์ด้วย”เบลท์เวย์พูดพร้อมกับรีบเดินนำทุกคนออกไป...
“ห้องไหน? ไม่เห็นมีประตูบานสีดำ”โฟร์อายส์ขมวดคิ้วด้วยความงุนงง เธอเดินตามทางที่สเปคเตอร์บอกทุกอย่างแต่มันกลับไม่มีประตูบานสีดำที่ว่านั่น
“เขาบอกทางผิดหรือเปล่าครับ”เลย์ถาม
“สเปคเตอร์ไม่เคยผิดพลาดเรื่องนี้ สเปคเตอร์ได้ยินมั้ย นี่โฟร์อายส์ตอบด้วย”นักวิทยาศาสตร์ของทีมกดส่งสัญญาณไปยังอีกคน
((ซ่า.......ซ่า.....))
“สเปคเตอร์ นี่โฟร์อายส์ ได้ยินมั้ย?!”คิ้วเรียวเริ่มขมวดกันอีกครั้ง ไร้ซึ่งเสียงตอบรับมีเพียงเสียงคลื่นรบกวนเท่านั้น ทำให้เธอรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี กลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆกับคนในทีม
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?”ซอฮยอนเอ่ยถามโฟร์อายส์ที่ดูกังวลเอามากๆ
“ไม่มีการตอบรับจากสเปคเตอร์ แสดงว่าตอนนี้เขาไม่อยู่แล้วเขาไปไหน?”โฟร์อายส์ครุ่นคิดอยู่นาน
กึง!!
Thanatos
“ฮูมมมมมมมมมม!!!”แทนาทอธวิ่งออกมาจากประตูอย่างรวดเร็วโดยที่ถูกคนไม่ทันได้ตั้งตัว มันใช้กรงเล็บคมทั้งสองข้างแทงเข้าที่อัลฟ่าทีมสองคนจนทะลุ ร่างทั้งสองกระตุกอย่างแรงและสิ้นใจทันที โฟร์อายส์จึงรีบยิงเข้าที่จุดอ่อนของมันซึ่งเป็นหัวใจที่โผล่ขึ้นมา
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!
“ฮูมมม!!”มันสะบัดร่างสองร่างนั้นทิ้งอย่างไม่ใยดีและวิ่งเข้าใส่โฟร์อายส์ โชคดีที่เธอกลิ้งตัวหลบได้ทันและยิงเข้าที่จุดอ่อนของมันซ้ำๆ
“พวกคุณไปหลบอยู่ที่มุมห้องเร็วเข้า!!”โฟร์อายส์ตะโกนไปทางทั้งสามที่ยังยืนอึ้งๆอยู่โดยเฉพาะเด็กชายลีโอที่ดูเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง
“ซอฮยอน ส่งปืนมาให้ผม พาลีโอไปหลบที่มุมห้องที”ร่างบางยื่นปืนพกในมือให้เลย์ซึ่งตอนนี้มีปืนอยู่ในมือสองกระบอกแล้ว หมอหนุ่มพยักหน้าให้ซอฮยอนก่อนที่เธอจะวิ่งพาลีโอไปหลบ
ปังๆๆๆๆๆๆ!!!
โฟร์อายส์ยังคงโดนตามไล่ล่าไม่หยุดยั้ง หลายครั้งที่กรงเล็บคมและหมัดอันทรงพลังนั่นเฉียดเธอไม่แค่นิดเดียว
ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!!
กระสุนหลายนัดพุ่งเข้าใส่จุดอ่อนของมันอย่างแม่นยำ ทำให้มันหยุดสนใจโฟร์อายส์และวิ่งพุ่งเข้าใส่เลย์ทันที
“หลบเร็วเข้า!!!”โฟร์อายส์ตะโกนสุดเสียง แม้ว่าเลย์จะไม่ได้โดนกระแทกตรงๆแต่ก็ถูกกระทบกระเทือนจนล้มไปเหมือนกัน มันยืนตรงหน้าเลย์ที่ล้มลงไป กรงเล็บคมของมันเงื้อขึ้นหมายจะฉีกร่างคนตรงหน้าให้เป็นชิ้น ขณะที่โฟร์อายส์หยิบหลอดบรรจุแอนตี้ A-Virus ขึ้นมาบรรจุลงในกระสุนปืนและยิงมันเข้าที่หัวใจมัน
ปัง!!
“เลย์!! หลบออกมา”ซอฮยอนตะโกนเรียกให้เลย์กลิ้งตัวออกมาเพราะแทนาทอธกำลังจะล้มลงมาทับ
“อ๊ากกกกก!!!”ทันทีที่แอนตี้ไวรัสเข้าสู่ร่างกายของมัน ทำให้เกิดปฏิกิริยาเคมีในร่างกาย มันล้มลงและกระตุกอยู่กับพื้นก่อนที่ร่างกายของมันจะระเบิดเป็นชิ้นๆ
ตู้มมมม!!
ทุกคนในห้องยกมือขึ้นมาป้องกันเศษเนื้อเศษอะไรต่อมิอะไรของมันที่กระจายเต็มไปทั่วห้อง โฟร์อายส์หายใจหอบถี่ด้วยความเหนื่อย เลือดของมันเปื้อนเต็มตัวเธอและเลย์ไปหมดเพราะอยู่ในระยะใกล้
“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”โฟร์อายส์ถามเลย์ที่ดันตัวขึ้นมาจากพื้น
“ครับ ผมไม่เป็นอะไร คุณก็ไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ?”
“ฉันไม่เป็นอะไร”
กึง!...ฟี้............
จู่ๆห้องก็มีควันสีขาวออกมาจากตามรอยต่อของห้อง ควันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆจนห้องเต็มไปด้วยควันสีขาว เลย์ ซอฮยอนและลีโอรีบปิดจมูกเพราะกลิ่นควันที่ฉุนจมูกมากๆ
“แก๊สสลบ ทุกคนหมอบลงต่ำๆ”โฟร์อายส์สั่ง เธอรู้ทันทีว่านี่คือแก๊สอะไร แต่เธอไม่เป็นอะไรเพราะหน้ากากที่เธอสวมไว้เป็นหน้ากากที่ถูกออกแบบมาเพื่อป้องการแก๊สพิษต่างๆได้เป็นอย่างดี หน้ากากของ USS ทุกคนก็เหมือนกัน
“อ่อก แค่กๆๆ”ลีโอสำลักควันที่สูดเข้าไปอย่างแรง ตอนนี้ซอฮยอนและเลย์ก็เริ่มจะมีอาการง่วงแล้วเช่นกัน
ฟิ้ว...ฉึก...
“โอ๊ย! บ้าอะไรเนี่ย นี่มัน....”เข็มบางอย่างปักเข้าที่ต้นแขนของโฟร์อายส์อย่างจัง มือเล็กดึงมันออกมาดู
“ยาสลบ ให้ตายสิ!”แต่เหมือนจะสายไปแล้วเพราะยาสลบเริ่มออกฤทธิ์ทำให้เธอมีอาการง่วงและสลบไปพร้อมกับคนอื่นๆในที่สุด....
ปังๆๆๆๆๆๆๆ!!!
ตุบ!
จูอาโวตัวสุดท้ายล้มลงพร้อมกับหัวของมันที่ระเบิดเป็นจุลเพราะแรงของกระสุนปืน ไกสท์และทุกคนต่างก็หอบเพราะความเหนื่อย จูอาโวพวกนี้ฆ่ายากกว่าโบว์ตัวอื่นๆนอกจากจะอึด แข็งแรงและฉลาดแล้ว ยังสามารถกลายพันธุ์ได้หลายรูปแบบอีกต่างหาก
“เก่งจริงๆเลยทุกคน เป็นยังไงบ้างล่ะ สนุกมั้ยจ้ะ?”เสียงแหลมเล็กของแองเจิลดังก้องขึ้นในห้อง ภายในน้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสนุกสนานราวกับกำลังดูเกมโชว์
“แองเจิล!! เธอทำอะไรกับคนพวกนี้”เบอร์ต้าตะโกนถามออกไป
“แหม ก็แค่ทดลองไวรัสสายพันธุ์ใหม่เท่านั้นเอง ชอบใช่มั้ยล่ะ หึหึ”
“ปล่อยพวกเราออกไปเดี๋ยวนี้นะ”เวกเตอร์พูด
“ให้ปล่อยไปเลย มันจะง่ายไปน่ะสิ ฉันมีของขวัญเล็กๆน้อยๆให้ด้วยล่ะ”สิ้นเสียงช่องด้านบนก็เปิดออก และมีของบางอย่างตกลงมา
“หน้ากากของสเปคเตอร์....”ไกสท์อึ้งไปชั่วขณะ เธอหยิบหน้ากากของลูกทีมที่เปื้อนเลือดสดๆเต็มไปหมดขึ้นมา
“เธอทำอะไรสเปคเตอร์ แองเจิล!!!”
“ก็แค่พาไปเล่นของเล่นสนุกๆเท่านั้นเอง”
“ฉันถามว่าเธอทำอะไรสเปคเตอร์แองเจิล”ไกสท์พยายามกดเสียงให้ต่ำลงเพื่อระงับความโกรธ
“อยากรู้เหรอ? งั้นเดี๋ยวฉันจะส่งลูกทีมของเธอลงไปให้นะจ้ะ”ทันทีที่สิ้นเสียงของแองเจิ้ล ช่องที่อยู่ใกล้ๆกับไกสท์ก็มีร่างของใครบางคนถูกโยนออกมา โชคดีที่ไม่ใช่ช่องที่สูงนัก ร่างที่ตกลงมาจึงไม่ค่อยได้รับความกระทบกระเทือน แต่ที่น่ากลัวคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนนี้!
“สเปคเตอร์!!!!!”
..................................................................................................................................................
คุยกันซักติ๊ส!!!!!!!!!!!!!!!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! ในที่สุดก็ได้อัพ เย้!!! หลังจากห่างหายไปนาน กลับมาอ่านคอมเม้นท์อีกทีมีแต่คนเรียกร้องหาอินานะ แหม อินานะนี่เป็นคนสำคัญของประชาชนเจงๆ 555+ กลับมาอีกแล้วกับฟิคแอคชั่นมันส์ระห่ำปนแอบจิตระทึกขวัญไปด้วย ขอประทานโทษที่เสาร์อาทิตย์อินานะไม่ได้อัพ เพราะเหนื่อยมาก เลยขอพักให้หายเหนื่อยซะหน่อย ในตอนหน้านะครับ อาจต้องมีดราม่า เอ๊ะ หรือไม่มี-*- รอดูอีกทีละกัน โฮะๆๆ ตอนนี้หลายๆคนคงลุ้นว่า อ้าว อิลู่มันไปกับแฟนเก่า ทิ้งฟานี่ไว้ซะงั้น ไม่ต้องห่วงจ้า เรื่องนี้มันมีปมๆ แต่สุดท้ายมันจะจบลงด้วยดี(?) ยังไงก็อ่านแล้วเม้นด้วยนะค้า รักรีดเดอร์ทุกคน จุ๊บุๆๆ
ปล.นี่คือ แองเจิล เบย์นะคะ ตัวจริงเขาชื่อ Eva Green เป็นแม่มดใน Dark Shadows หรือใครเคยดู 007 ก็จะคุ้นหน้าเธออยู่นะคะ ^^
ปล2.อินานะว่าเขาดูสวยโฉบเฉี่ยวสุดๆอ่ะ
ความคิดเห็น