คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : C H A P T E R 16 : Sphinx
C H A P T E R 16 : Sphinx
“สัญญาณถูกตัด ติดต่อใครไม่ได้เลย”สเปคเตอร์พยายามจูนหาคลื่นสัญญาณด้วยอุปกรณ์ค้นหาสัญญาณหลังจากที่ตกลงมาจากด้านบน
“พวกนั้นล่อเราลงมาที่กับดัก”เบลท์เวย์มองไปรอบๆห้องสีขาว ที่ไม่มีแม้แต่ประตูหรือทางออกใดๆ
“แล้วพวกเขาก็ไม่เคยบอกเราด้วยว่ามีศูนย์วิจัยอีกแห่งอยู่ที่นี่”
“แล้วพวกเราจะออกไปได้ยังไง?”ยุนโฮถามเดลต้าทีมสองคนกำลังยืนคุยกันอยู่
“โครงสร้างที่นี่ปิดทึบหมด ทางเดียวที่จะออกได้คือประตูจากด้านนอกเปิดออก เอ๊ะ แต่ฉันว่ามันคุ้นๆนะ เหมือนไกสท์จะเคยเล่าว่าเธอก็เคยฝึกแบบนี้มาก่อน สยองน่าดูเลยล่ะ”
“เหอะ เจอระเบิดฉันเข้าไปเดี๋ยวก็หงอย”
กึง!!!!!!!
“อะไรน่ะ?”ทุกคนยกปืนขึ้นจ่อโดยสัญชาตญาณ ผนังสีขาวเลื่อนเปิดขึ้นคล้ายกับเป็นประตู เบลท์เวย์และอัลฟ่าทีมอีกคนค่อยๆเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง
“ชะ ช่วย ฉันด้วย”หญิงสาวผมบลอนด์ทองยาวสลวย นอนร้องขอความช่วยเหลืออยู่กลางห้อง เรือนร่างเพรียวในชุดเดรสสีดำเต็มไปด้วยคราบเลือดที่ยังดูสดๆอยู่
“คุณ....เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”ยุนโฮรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของหญิงสาวที่จะบาดเจ็บสาหัสเอาการ
“อย่าแตะเธอ”สเปคเตอร์เดินตามหลังมาและห้ามทหารหนุ่มเอาไว้ก่อน ขณะที่ปืนยังถือจ่อหญิงสาวอยู่
“คุณไม่เห็นเหรอ ว่าเธอบาดเจ็บน่ะ!”มินซอกวิ่งเข้าไปดูอาการของร่างบางด้วยอีกคน
“นายแน่ใจเหรอ? ว่านั่นใช่คน”สเปคเตอร์เปิดโหมดแสกนตรวจจับความร้อนและเอกซเรย์ร่างกายผ่านหน้ากากของเขา เห็นได้ชัด ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คน....
“ได้โปรด...ช่วย...ฉันด้วย”หญิงสาวยื่นมือไปขอความช่วยเหลือจากยุนโฮ ดวงตาสีเขียวเป็นประกายเว้าวอนขอให้พวกเขาช่วยเธอ
“หลบไป พวกคุณทั้งสองคน”เบลท์เวย์หยิบระเบิดขนาดเท่ากับนิ้วโป้งออกมา ทหารหนุ่มทั้งสองไม่เห็นด้วยที่จะทำแบบนี้ จึงไม่ยอมลุกไปไหน
“ไม่! เราต้องช่วยเธอ เธอกำลังจะตาย”
“ผู้หญิงคนนี้เป็น B.O.W”
“แฮ่ห์!!!!!!”จู่ๆร่างที่เคยนอนจมกองเลือด ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หญิงสาวลากมินซอกออกไปยังอีกห้องด้วยแรงพละกำลังมหาศาลและความเร็วที่น่าทึ่ง
ปังๆๆๆๆๆ!!!!!
กึง!!
ทันทีที่ B.O.W ในร่างหญิงสาววิ่งผ่านประตูไปพร้อมกับมินซอกที่พยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด ช่องทางประตูที่เคยเปิดกลับปิดลงอย่างรวดเร็ว
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!”เสียงโหยหวนดังมาจากห้องข้างๆ ยุนโฮพยายามหารอยต่อของประตูเพื่อที่จะออกไปช่วยมินซอก
“มินซอก!! ไม่!!!”ทหารหนุ่มพยายามอยู่นานแม้ว่าเสียงนั้นจะเงียบไปแล้ว ใบหน้าคมเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด
“เราเตือนคุณแล้ว”
“แล้วทำไมพวกคุณถึงไม่ช่วยเค้า!!!”ยุนโฮวิ่งเข้ากระชากสเปคเตอร์ด้วยความโมโห
“กรุณาปล่อยมือของคุณออกจากชุดเครื่องแบบของผมด้วย นาวากาศเอกยุนโฮ”
“พวกคุณ มันเห็นแก่ตัว”ยุนโฮคลายมือออก อัลฟ่าทีมอีกคนและเบลท์เวย์จึงลดปืนลง
“ผมว่าคุณควรจะว่าตัวเองมากกว่า ถ้าคุณไม่เข้าไปหาเธอ เธอก็คงไม่อาละวาดลากลูกน้องคุณไปกินหรอก”
กึง!!!
ประตูอีกบานเปิดขึ้น พร้อมกับหญิงสาวคนเดิม แต่คราวนี้ตัวเธอไม่มีคราบเลือดหรือบาดแผลอะไรเลย ปากอิ่มฉีกยิ้มกว้าง ที่เหลือต่างไม่ไว้ใจยกปืนขึ้นจ่อเธอและเตรียมจะเหนี่ยวไกยิงได้ทุกเมื่อ
“มินซอกอยู่ไหน?”ยุนโฮเอ่ยถามหญิงสาว
“ใครคือมินซอกคะ?”ใบหน้าเรียวเลิกคิ้วขึ้น แต่ยังคงฉีกยิ้มให้อยู่
“คนที่คุณลากออกไปเมื่อกี๊นี้ไง!”
“นี่หรือเปล่าคะ?”ปากอิ่มอ้าออกคายบางอย่างออกมา เป็นลูกกลมๆ หญิงสาวมันโชว์ให้ทุกคนดู มันเป็น...ลูกตาของใครบางคน!!
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!
กระสุนหลายนัดรัวใส่ร่างเพรียวที่ยืนอยู่ ร่างทั้งร่างกระตุกตามแรงกระสุน ก่อนที่ทั้งหมดจะหยุดยิง ร่างบางนิ่งไปซักพัก รอยกระสุนค่อยๆเลือนหายไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หญิงสาวคายกองกระสุนออกมาทางปากและปล่อยมันลงกับพื้นและแสยะยิ้มให้กับที่เหลืออีกครั้ง
“ยิงผู้หญิงแบบนี้ไม่ดีนะคะ”
“ยิงรัว ไม่ต้องยั้ง”สิ้นเสียงทั้งหมดต่างรัวปืนใส่ B.O.W ตัวนี้ไม่ยั้ง เธอเริ่มแยกเขี้ยวขู่และเริ่มเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงจนเล็งเป้าไม่ทัน
ผลั่ก! ตุบ!
สาวผมบลอนด์ผลักอัลฟ่าทีมคนหนึ่งกระเด็นไปกระแทกผนังจนเป็นรอยบุบ ต่อด้วยเตะปืนในมือเบลท์เวย์หลุดออกจากมือและถีบเขาจนกระเด็นไปไกล สเปคเตอร์ใช้จังหวะนั้นยิงเล็งเข้าที่หัวของหญิงสาวอย่างแม่นยำ
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!
ร่างเพรียวชะงักไปเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าแม้จะยิงเข้าที่หัวก็ยังทำอะไรเธอไม่ได้ หญิงสาวถีบยุนโฮจนกระเด็นไปโดนสเปคเตอร์ เธอบีบคอสเปคเตอร์และยกเขาขึ้นมาด้วยมือข้างเดียวจนตัวลอยขึ้นจากพื้น มือบางอีกข้างกระชากหน้ากากสเปคเตอร์ออก ลิ้นยาวน่าขยะแขยงเลียไปตามใบหน้าของสเปคเตอร์
“เอานี่ไปกินเถอะ”เบลท์เวย์ลุกขึ้นมา กระโดดถีบหญิงสาวจนเผลอปล่อยสเปคเตอร์ออกมา มือหนาโยนระเบิดขนาดเท่าเม็ดแคปซูล มือบางรับมันอย่างแม่นยำ ดวงตากลมมองดูมันอย่างสงสัย
ตู้มมมมมมมมมมมมม!!!!
“สะใจไปเลยไง”ควันกระจายไปทั่วห้อง สเปคเตอร์รีบหยิบหน้ากากขึ้นมาใส่
“เธอตายหรือยัง?”
“ยังหรอก ยังไม่ตาย ประตูเปิดแล้ว เราต้องรีบไป”สเปคเตอร์เปิดระบบนำร่องจากเครื่องมือพิเศษและวิ่งไปตามเส้นทางที่เปิดรอไว้อยู่
หลังจากที่ทุกคนออกไปหมดแล้ว ควันจากการระเบิดค่อยๆจางหายไป ปรากฏร่างของหญิงสาวผมบลอนด์ที่แยกชิ้นส่วนออกจากกัน ครึ่งตัวของเธอขาดออกจากกัน และแขนซ้ายของเธอก็หายไป
“หนุ่มๆนี่แย่จังเลยน้า”ร่างบางดูเหมือนไม่ทุกข์ใดๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉับพลันเลือดที่กระจายออกไปค่อยๆกลับมารวมตัวกัน ร่างที่แยกออกก็ค่อยๆเชื่อมติดกันอีกครั้ง จนกระทั่งกลายเป็นร่างสมบูรณ์แบบดังเดิม ปากอิ่มแสยะยิ้มออกอีกครั้งและเดินตามออกไปยังประตูที่เปิดไว้.....
“ติดต่อใครไม่ได้ซักคน บ้าจริง!!”เบอร์ต้าสบถอย่างอารมณ์เสีย เครื่องมือทุกชนิดที่ใช้สำหรับสื่อสารใช้การไม่ได้ซักอย่าง ไกสท์กับเวธไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
“นายตรวจสอบเส้นทางได้หรือเปล่า?”เวกเตอร์หันไปถามอัลฟ่าทีมอีกสองคน ที่ตกลงมาพร้อมกัน
“ได้ครับ”
“ตรวจสอบเส้นทางและโครงสร้างของที่นี่ที”
“ครับ ที่นี่มีห้องหลายห้องและแต่ละห้องจะถูกปิดทึบไม่มีทางออก จะออกได้ก็ต่อเมื่อประตูจากด้านนอกเปิดครับ”
“อืม ขอบใจ”
“มันน่าจะมีทางออกบ้างสิ”เบอร์ต้าเดินมองไปรอบๆห้องพลางคลำผนังไปเรื่อยๆเผื่อว่าจะเจอปุ่มรหัสสำหรับเปิดประตู
กึง!!!!!!
“ทุกคนระวังตัวด้วย”ประตูเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทั้งหมดต่างจ่อไปปืนไปยังประตูที่เปิดขึ้น ก่อนที่จะปรากฏร่างของหญิงสาวเดินเข้ามา
“ไกสท์!!!”
“เป็นอะไรหรือเปล่า?”เวกเตอร์เดินเข้าไปหาร่างบางที่มีอาการแปลกๆ
“ไม่ ฉันไม่เป็นอะไร ปวดหัวนิดหน่อย คงเป็นเพราะตอนหล่นลงมาหันกระแทกพื้นน่ะ”เวกเตอร์สังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างกับหญิงสาวตรงหน้าเขา ปกติไกสท์เวลาพูดจะไม่เคยหลบสายตาใคร อีกอย่างท่าทางของเธอดูผิดแปลกไป
“ไหนขอฉันตรวจหน่อย ไกสท์”เบอร์ต้าถอดหน้ากากของไกสท์ออก มือบางหยิบไฟฉายขึ้นมาตรวจม่านตาและกดดูตามจุดบนหัว
“ไม่มีอะไรนี่คะ คงเป็นอาการเจ็บที่ยังค้างอยู่ เดี๋ยวก็หาย”
“ขอบใจ”ใบหน้าเรียวคลี่ยิ้มบางๆให้เบอร์ต้าก่อนจะใส่หน้ากากกลับเข้าที่เดิม
“จับตาดูเธอเอาไว้”เวกเตอร์หันไปกระซิบบางอย่างกับอัลฟ่าทีมอีกสองคน ทั้งสองพยักหน้ารับ
“ฉันว่าเรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวประตูจะปิดซะก่อน”ไกสท์เดินนำออกไป โดยมีที่เหลือตามมา
ปังๆๆๆๆๆๆ!!!!
“มีคนยิงปืน”
“เร็วเข้า! เราต้องรีบไปกันแล้ว”
“เดี๋ยว ไกสท์ เธอดูร้อนรนผิดปกตินะ”เวกเตอร์เอ่ยขึ้น ร่างบางที่ถูกกล่าวถึงชะงักเล็กน้อย ก่อนจะถอดหน้ากากออกและยิ้มให้กับร่างสูง
“ฉันแค่อยากให้พวกเรารอด นายไม่อยากรอดเหรอ เวกเตอร์”
“เธอไม่ใช่ไกสท์”
“อะไรนะ? เวกเตอร์”เบอร์ต้าหันมาถามด้วยความตกใจ
“หึหึ เก่งดีนี่ สมแล้วที่เป็นคนสนิทของไกสท์ เอ...ฉันว่าฉันพยายามทำให้เนียนที่สุดแล้วน้า”ร่างบางในคราบของไกสท์ทำท่าครุ่นคิด
“ยิง!”
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!
บางสิ่งในคราบของไกสท์เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว เตะเบอร์ต้าจนกระเด็นออกไป พร้อมกับอ้อมไปด้านหลังของอัลฟ่าทีมสองคนแล้วฟาดต้นคอจนสลบไป เวกเตอร์เก็บปืนไว้ด้านหลังและหยิบมีดคู่ใจออกมา
“อุ้ย ใช้มีดเหรอ โหดร้ายจัง”หญิงสาวพูดไปยิ้มไปด้วย เวกเตอร์พุ่งเข้าใส่ด้วยความเร็วสูงเช่นกัน มีดคมเชือดผ่านใบหน้าสวยจนเป็นรอยยาว ก่อนจะเฉือนเข้าที่คออีกครั้งจนเนื้อปริแยกออกจากกัน
“ได้แค่นี้เองเหรอ เวกเตอร์”เนื้อบริเวณคอค่อยๆกลับมาสมานกันอีกครั้ง สร้างความงุนงงให้เวกเตอร์ไม่น้อย เขาไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน กรงเล็บยาวของหญิงสาวตรงหน้าฟาดผ่านเวกเตอร์ ซึ่งเขาก็ก้มหลบได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะหายตัวไปโดยใช้โหมด Stealth
“ไปไหนซะล่ะ เวกเตอร์! ออกมาเล่นกับฉันหน่อยสิ!”
ฉึก! ฉึก! ฉึก!
มีดคมเชือดเฉือนผ่านร่างของหญิงสาวจนเป็นแผลเต็มตัวแต่มันกลับสมานตัวได้เร็วมากจนน่ากลัว แม้ว่าเขาจะทั้งถีบทั้งเตะ หรือแม้กระทั่งใช้ปืนหรือมีด ก็ทำอะไรคนตรงหน้านี่ไม่ได้เลย นี่มัน B.O.W ประเภทไหนกันแน่?
“เลิกเล่นได้แล้วเวกเตอร์”หญิงสาวพุ่งเข้าใส่ร่างล่องหนและบีบคอแน่นซะจนปรากฎเป็นร่างของเวกเตอร์
“เธอก็ด้วยเบอร์ต้า”มืออีกข้างยกขึ้นมาอีกคนที่กำลังจะเข้ามาช่วยเวกเตอร์ ทั้งเบอร์ต้าและเวกเตอร์ต่างก็โดนบีบคอด้วยแรงพละกำลังมหาศาลแม้ว่าจะใช้มีดในมือแทงแขนของหญิงสาวตรงหน้านี้ก็ไม่ได้ผล
“ลาก่อน”หญิงสาวในคราบของไกสท์ฉีกยิ้มกว้างก่อนจะเพิ่มแรงกดที่มือเข้าไป
ฉึก!!
“ปล่อยมือออกจากคนของฉันซะ”มีดคมกริบที่มือลายอันเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร แทงทะลุหัวของร่างบางจนปลายมีดโผล่ออกมาด้านนอกหน้าผาก ก่อนที่เธอจะถูกถีบกระเด็นไปติดกำแพง
“เป็นอะไรหรือเปล่า เวกเตอร์ เบอร์ต้า”ไกสท์ตัวจริงวิ่งเข้ามาได้ทันเวลาอย่างหวุดหวิด ถ้าหากช้ากว่านี้คงไม่ทัน
“ไม่เป็นไร ดีที่เธอเข้ามาทัน”เวกเตอร์ลุกขึ้นยืนพร้อมกับไกสท์ที่ช่วยพยุงเบอร์ต้าขึ้นมา
“อุ๊ปส์! ไกสท์ตัวจริงมาแล้ว แย่จัง L”ร่างบางที่ถูกถีบกระเด็นออกไปลุกขึ้นปัดเสื้อผ้าและกลายร่างเป็นสาวผมบลอนด์คนเดิม ก่อนที่เธอจะค่อยๆดึงมีดออกจากหัวตัวเอง แผลก็ค่อยๆสมานตัวกัน ดวงตาสีเขียวสดใสเป็นประกายมองดูมีดที่เปื้อนเลือดของเธอก่อนจะขว้างไปยังไกสท์
ปึก!
ไกสท์เอี้ยวตัวหลบและยิงสวนกลับไปพร้อมกับเวกเตอร์และเบอร์ต้า
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!
หญิงสาวยังคงเดินเข้าเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร กลับยังฉีกยิ้มให้ราวกับว่ากระสุนที่เจาะเข้าร่างเธอเป็นเพียงหยดน้ำที่ไหลผ่าน
“เวกเตอร์! ระเบิดไฟ!”ไกสท์ยื่นมือไปหาเวกเตอร์ที่หยิบระเบิดไฟออกมาให้ ร่างบางปลดสลักและปามันออกไป
ตู้มมมมมมมม!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!”ดูเหมือนว่าไฟจะเป็นเพียงอย่างเดียวที่ทำอะไรเธอได้ สาวผมบลอนด์กรีดร้องเมื่อเปลวไฟแผดเผาโดนตัวเธอ
กึง!!!
และเหมือนมีคนกำลังช่วยเธอ ประตูอีกด้านเปิดออก หญิงสาววิ่งออกไปและไม่วายจะส่งสายตาอาฆาตแค้นมาให้ไกสท์ก่อนที่ประตูจะปิดไป
“ตัวบ้าอะไร?”เบอร์ต้าเอ่ยถาม ความรู้สึกเจ็บๆที่คอยังคงมีอยู่
“คงเป็น B.O.W ตัวใหม่”ไกสท์กระชับปืนในมือและเดินเข้าไปหาอัลฟ่าทีมสองคนที่นอนอยู่ไม่มีท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมา ทันทีที่มือบางยกแขนของร่างที่นอนตรงหน้าขึ้นมา
“มาดูทางนี้หน่อยสิ”
“มีอะไรเหรอ ไกสท์”
“สองคนนี้ตายแล้ว กระดูกแตกละเอียดทั้งตัว”
“ให้ตายสิ!”เบอร์ต้าสบถออกมาน้อยๆ
กึง!!!!
“รีบไปเถอะ”ไกสท์วิ่งนำอีกสองคนออกไป เวกเตอร์หันไปมองศพของอัลฟ่าทีมทั้งสองคนก่อนจะวิ่งตามออกไป
“โอย...ที่นี่ที่ไหนเนี่ย? ลอเรน ลอเรน!”ซูยองลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก แสงสีขาวสว่างจ้าแทงเข้าตาเธอจนต้องหรี่ตาเพื่อให้ม่านตาปรับแสงได้
“พี่ซูยอง หนูอยู่นี่ค่ะ”เด็กหญิงสะกิดพี่สาวที่อยู่ข้างๆ ซูยองรีบเข้าไปตรวจสภาพร่างกายน้องสาวว่ามีอาการบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? ลอเรน”
“ไม่เป็นไรค่ะ”ลอเรนส่ายหัวน้อยๆ
กึง!!!!
“ลอเรน มาหลบอยู่หลังพี่”ซูยองดันตัวน้องสาวไปไว้ด้านหลัง เพราะเธอไม่ไว้ใจเมื่อประตูมันเปิด
“คุณ!! ช่วยฉันด้วย!”หญิงสาวผมบลอนด์วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้อง แวบแรกทำเอาซูยองตกใจเล็กน้อยแต่เมื่อเห็นว่าเธอดูไม่มีผิดภัยจึงผ่อนคลายลงได้บ้าง
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”ซูยองถามหญิงสาวที่หอบตัวโยนคล้ายกับวิ่งหนีอะไรบางอย่างมา ร่างบางส่ายหัวเป็นเชิงว่าไม่เป็นอะไร
“แล้วคุณวิ่งหนีอะไรมา?”
“มีคนกำลัง....พยายามฆ่าฉัน”
“ใครคะ?”
“พวกนั้น และตอนนี้ฉันต้องการพลังงาน”
“พลังงาน? หมายความว่าไงคะ?”ซูยองเลิกคิ้วขึ้น เธอไม่ค่อยเข้าใจกับสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้านี้พูดเท่าไหร่นัก ใบหน้ามนค่อยคลี่ยิ้มออกจนซูยองแปลกใจ
“กรี๊ดดดดดด!! พี่ซูยอง!!!”เด็กหญิงกรีดร้องสุดเสียง เมื่อพี่สาวคนเดียวของเธอถูกผู้หญิงแปลกหน้าใช้มือที่เหมือนกรงเล็บควักหัวใจที่ยังเต้นอยู่ของพี่สาวเธอออกมา
“...หนี....ไป”ซูยองชักกระตุกก่อนจะใช้ช่วงลมหายใจสุดท้ายสั่งให้น้องสาวของตนเองวิ่งหนีออกไปทางประตู ก่อนที่เธอจะจากโลกนี้ไป
หญิงสาวผมบลอนด์ปล่อยร่างในมือลง พร้อมกับกินหัวใจสดๆในมือเธอราวกับว่ามันเป็นแอปเปิ้ลลูกใหญ่รสเลิศ ขาเรียวเดินตามทางที่เด็กหญิงวิ่งออกไปพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก...
“นี่มันห้องอะไรเนี่ย??”คยองซูมองไปรอบๆห้องสีขาวสว่าง ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นห้องทดลองอะไรบางอย่าง
“ฉันก็ตกลงมาพร้อมนายนั่นแหละ จะไปรู้ได้ไง”ไคพูดพลางกลิ้งไปมากับพื้นเพราะไม่มีอะไรทำ-*-
“พี่ซูโฮ ยังเจ็บขาอยู่หรือเปล่าครับ”คยองซูหันไปถามถามทหารอากาศอีกคนที่ตกลงมาพร้อมเขา ไม่ใช่แค่ซูโฮ ยังมีเทาที่ตกลงมาด้วย
“นิดหน่อยน่ะ”
“ไม่มีทางออกเลย คงต้องรอใครมาเปิด”
“แล้วใครจะมาเปิดให้เราล่ะ?”ไคถามเพื่อนซี้กลับ
“คนอื่นๆไง”
“พี่ทิฟฟานี่ก็ไปอยู่ไหนก็ไม่รู้ ให้ตายสิ! ฉันเกลียดอะไรแบบนี้ชะมัด”ไคบ่นอุบอิบเหมือนคนวัยทอง คยองซูกลอกตาไปมาอย่างเอือมๆ
“หวังว่าคงไม่มีอะไรออกมานะ”คยองซูพึมพำกับตัวเองเบาๆ ตั้งแต่ตกลงมานี้เขาได้ยินเสียงปืนดังมาจากหลายๆห้อง ซึ่งเขาไม่แน่ใจว่าเป็นพวกของเขาหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆคงไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่นอน....
“ฮือๆๆๆๆๆ พี่ซูยอง ฮือๆๆ”ลอเรนวิ่งไปตามประตูที่เปิดรอ เด็กหญิงร้องไห้น้ำตานองหน้า ภาพเมื่อกี๊ยังติดตาไม่หาย
“เด็กน้อย! มาหาพี่เร็ว!”เสียงหวานของหญิงสาวตะโกนตามหลังเด็กหญิงมาติดๆ ลอเรนจำเสียงนี้ได้ดี เสียงของคนที่คร่าชีวิตพี่สาวเธอไป
ตึก ตึก ตึก ตึก
กึง!!!
“กรี๊ดดดดดดดดด!!”
“โว้ว! ใจเย็นๆ สาวน้อย”ทันทีที่ประตูเปิด ลอเรนก็กรีดร้องด้วยความตกใจจนลู่หานก็สะดุ้งเพราะเสียงร้องของลอเรน
“ลอเรน นี่พี่เอง ใจเย็นๆนะ”ลอเรนวิ่งเข้าไปหาทิฟฟานี่พร้อมกับร้องไห้ตัวโยน
“ฮึก ฮือๆๆ พี่..ซูยอง...ฮึก...ตายแล้ว ฮือๆๆ”
“อะไรนะ?”ทิฟฟานี่เลิกคิ้วขึ้นด้วยความตกใจ
“ใครทำ ลอเรน ใครทำ?”
“ฮึก..ผู้..หญิง..ผมสีทองๆ...เขาตาม..ลอเรนมา ฮือๆ”
ตึก ตึก ตึก
“อ๊ะ เด็กน้อยอยู่นี่นี่เอง”หญิงสาวผมบลอนด์ที่ลอเรนกล่าวถึงเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม มือบางยังคงมีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่ ดวงตากลมโตสีเขียวสดจ้องมองไปยังเวธอย่างไม่วางตา
“ไง ไม่ได้เจอกันนานนะเวธ ไม่ใช่สิ...ลู่หาน”
“เธอรู้จักนายด้วยเหรอ?”ตำรวจสาวหันไปถามร่างสูงข้างๆที่ยืนนิ่งไม่ไหวติง
“รู้จักสิ รู้จักดีเลยล่ะ”หญิงสาวตอบแทนพร้อมกับแสยะยิ้มร้ายออกมา
“พี่ทิฟฟานี่...คนนี้ฆ่าพี่ซูยอง”เด็กหญิงชี้นิ้วไปที่ร่างบางตรงหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ
แกร๊ก!
“คุณเป็นใคร?!”ตำรวจสาวจ่อปืนไปยังคนแปลกหน้า ลอเรนดูหวาดกลัวมาก อีกทั้งคนตรงหน้านี้ยังมีคราบเลือดติดอยู่ที่แขนและมือเต็มไปหมด เป็นไปได้ว่าลอเรนจะพูดความจริง
“คุณไม่ต้องรู้จักฉันหรอก J”สิ้นเสียงหญิงสาวก็เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงพร้อมกับกรงเล็บคมในมือที่ที่หวังจะฆ่าคนตรงหน้านี้ให้ตาย
หมับ!
“อย่า...อแมนด้า”ลู่หานคว้ามือบางที่เต็มไปด้วยเล็บคมไว้ได้ทันก่อนจะผลักหญิงสาวออกห่างจากพวกเขา ใบหน้ามนมองลู่หานอย่างไม่เข้าใจ คิ้วเรียวเลิกขึ้น
“ทำไมเหรอ? ลู่หาน”
“คุณฆ่าพวกเขาไม่ได้”
“ทำไม?”
“เพราะผมจะไม่ให้คุณฆ่าพวกเขา”
“งั้นก็ลองดู”ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกับช่องด้านบนที่ค่อยๆเปิดออก และปรากฏ B.O.W สองตัวกระโดดลงมาจากด้านบน
Hunter Elite
|
|
Hunter Elite เป็น Hunter ที่มีขนาดใหญ่และน่ากลัวที่สุดซึ่งถูกพัฒนาโดย United Experiment : Europe Branch
รุ่นอีลิทถูกแก้ไขและปรับปรุงเพื่อการวิจัยและใช้งาน ทำให้มีสมรรถภาพมากกว่าฮันเตอร์ทั่วไป อีลิทแสดงถึงความพยายามของนักวิจัย United Experiment สาขายุโรปในการพัฒนาฮันเตอร์ซึ่งก้าวหน้ามากกว่า
อีลิทมีพลังโจมตีและความเร็วค่อนข้างมากกว่าฮันเตอร์รุ่นก่อนๆ ต้องใช้กระสุนจำนวนมากในการจัดการมันแต่ที่มือของมันซึ่งข้างหนึ่งเป็นมือเปล่าส่วนอีกข้างหนึ่งมีกรงเล็บซึ่งทำให้ไต่กำแพงที่มีพื้นผิวเรียบ
“จัดการ”อแมนด้าถอยหลังออกมายืนดูห่างๆ ฮันเตอร์ทั้งสองตัวเมื่อได้รับคำสั่งก็เริ่มเข้าโจมตีทันที
ปังๆๆๆๆๆ!!!
“ทิฟฟานี่ ยิงที่หน้าอก!”เวธตะโกนบอกขณะที่กระโดดหลบการโจมตีของฮันเตอร์อีลิท
“ลอเรน จับพี่ไว้นะ อย่าปล่อยเด็ดขาด!”ตำรวจสาวเล็งไปยังหน้าอกของพวกมัน แต่ด้วยความฉลาดและความประสิทธิภาพของพวกมัน จึงเป็นการยากที่จะเล็งยิงเข้าสู่หัวใจ
“ฮว้ากกกก!!”มันพุ่งเข้าใส่ทิฟฟานี่จนกระเด็นไปติดกำแพง ส่วนลอเรนกระเด็นไปอีกทาง ตำรวจสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ร่างสูงกระโดดสปริงตัวกับกำแพงและปักมีดเข้าที่ต้นคอของมันอย่างแรง
“ฮว้ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!”ร่างของทิฟฟานี่ถูกปล่อยลง ขณะที่เวธกำลังจะเข้าไปช่วยนั้นก็ถูกฮันเตอร์อีกตัวหนึ่งพุ่งเข้าใส่กระเด็นไปอีกด้าน
ผลั่ก! ตุบ!
“ฮว้ากกกก!!”มันวิ่งเข้าหาเวธหมายจะชนให้แหลกละเอียด ร่างสูงกลิ้งตัวหลบ ทำให้มันชนกำแพงมึนไปชั่วขณะหนึ่ง เวธใช้จังหวะนั้นยิงสวนกลับไป เข้าที่หน้าอกมันอย่างจัง
“ฮว้ากกกกกกก!!!”มันกุมหน้าอกด้วยความเจ็บปวดก่อนจะยกเวธขึ้นด้วยมืออีกข้างและปาไปกระแทกกับผนังอีกด้านหนึ่ง
ปัง!!! ปัง!!! ปัง!!!!
ทิฟฟานี่ที่ตั้งตัวได้แล้ว หยิบปืนขึ้นมายิงใส่พวกมันทั้งสองตัว ก่อนจะกลิ้งตัวหลบไปรับลอเรนเมื่อพวกมันพุ่งเข้าหาเธอ อแมนด้าที่ดูอยู่ห่างๆยกยิ้มขึ้นด้วยความพอใจเมื่อเห็นว่าตำรวจสาวโดนโจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง
“โอ๊ย!!”ทิฟฟานี่ล้มลงขณะที่วิ่งหลบพวกมัน กรงเล็บอันแหลมคมเฉือนขาเธอจนเป็นแผลเหวอะหวะ เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลรินออกมาจากบาดแผลใหญ่ ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด พวกมันส่งเสียงร้องคำรามจนเด็กหญิงตกใจร้องไห้จ้าและพยายามพยุงทิฟฟานี่ขึ้นมาให้ได้ แต่ความเจ็บปวดมันมีมากกว่า
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!
เวธยิงใส่พวกมันทั้งสองไม่ยั้ง กระสุนหมดแม๊กแล้วแม๊กเล่า กระสุนที่เจาะเข้าผิวหนังมัน สร้างความเจ็บปวดให้พวกมันไม่น้อยแม้ไม่ได้โดนจุดอ่อน พวกมันพุ่งใส่เวธจนล้มลงไป และง้างมือขึ้นเตรียมจะใช้เล็บอันแหลมคมของมัน ฆ่าคนตรงหน้า แต่ทว่า...
“พอได้แล้ว”อแมนด้าสั่งเพียงครั้งเดียว พวกมันจึงหยุดทันที หญิงสาวมองหน้าเวธที่อยู่ภายใต้หน้ากากก่อนจะเดินออกจากพร้อมฮันเตอร์สองตัวออกไปและประตูก็ปิดลง เวธรีบวิ่งไปดูร่างบางที่นอนอยู่บนพื้น ขาเรียวเป็นแผลเหวอะหวะนองไปด้วยเลือด
ใบหน้าหวานมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มไปหมด ปากอิ่มซีดเผือกเพราะอาการเสียเลือด เวธหยิบเข็มบรรจุสารบางอย่างสองเข็มออกมา ซึ่งมันคือยาห้ามเลือดและยากดประสาทเพื่อไม่ให้เจ็บมากเกินไป มือหนาเคาะเข็มเพื่อไล่อากาศออกและจัดการฉีดเข้าที่บาดแผลใหญ่ ทิฟฟานี่ร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนจะเงียบไป
“ลอเรน พี่ขอเสื้อคลุมเธอได้มั้ย พี่ต้องพันแผลให้ทิฟฟานี่”เด็กหญิงพยักหน้าพร้อมกับถอดเสื้อคลุมสีน้ำตาลตัวเล็กให้กับเวธ ร่างสูงจัดการพันบาดแผลของทิฟฟานี่เอาไว้เพราะแผลนั้นใหญ่เกินไป จะเสี่ยงต่อการติดเชื้อ
“ไม่ ฉันเดินไหว”ทิฟฟานี่รีบแย้งคนตรงหน้า ที่ทำเหมือนจะอุ้มเธอขึ้นมา
“อยากให้แผลฉีกกว่านี้หรือไง ไม่เห็นเหรอว่าไปถึงกระดูกแล้วน่ะ”
“รู้แล้ว ฉันเดินไหวน่ะ”ตำรวจสาวดันตัวขึ้นอย่างยากลำบาก ทันทีลงน้ำหนักไปยังขาที่บาดเจ็บ ร่างเล็กก็ล้มลงไปทันที ยังดีที่เวธพยุงไว้ได้ทัน
“บอกแล้วไง เชื่อกันบ้างสิ”ตำรวจสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บที่แล่นขึ้นมาจากบาดแผล และยอมให้เวธอุ้มแต่โดยดี
“ลอเรน จับพี่ไว้ดีๆนะครับ ห้ามปล่อยนะครับ”
“ค่ะ”ลอเรนพยักหน้ารัวๆและจับลู่หานเอาไว้ ร่างสูงเดินไปยังประตูที่เปิดรอ ในหัวเวธยังคงคิดถึงแต่เรื่องของผู้หญิงคนนั้น....อแมนด้า
........................................................................................................................................................
คุยกันซักติ๊ส!!!!!!!!!!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! เสร็จแล้วเจ้าค่า!!! มาแบบเต็มๆให้รีดเดอร์ได้มันส์กันเต็มที่!!! ดราม่าเล็กน้อยนะ เล็กน้อยจริงๆ ตอนแรกอินานะว่าจะเอาดราม่าเยอะๆแต่เปลี่ยนใจละ เดะโดนรีดเดอร์ถล่ม = =” สืบเนื่องจากตอนที่แล้วที่อินานะมันยกตัวอย่างคอมเม้นขู่ฆ่าอินานะT^T มาตอนนี้.....หนักกว่าเดิมอี๊ก!!! แอร๊งงงงงงงง!!! น่ากลัวมว้ากกกก! -*- เอาเป็นว่าอ่านกันอย่างสงบนะเคอะ อินานะมันกลายเป็นเต่าไปแล้วเนี่ย (หัวหดเข้ากระดอง 555+) รักรีดเดอร์ทุกคนนะเคอะ^^ จุ๊บุๆๆ
ปล.นี่คือโฉมหน้าของอแมนด้านะคะ ถ้าใครเคยดูเรื่องสาวน้อยหมวกแดงหรือว่า In Time ก็จะรู้จักนะคะ^^
ปล2.อินานะใช้ชื่อจริงเขาเลยล่ะค่ะ 555+
ปล3.อินานะว่าอแมนด้าเนี่ยสวยมากเลยนะคะ ตามีเสน่ห์มาก
ปล.(สุดท้ายจริงๆ) อแมนด้านี่คนเดียวกับที่เจอกับยุนโฮแล้วลากมินซอกไปนะคะ-*- คนเดียวกับที๋ฆ่าซูยอง คนเดียวกันหมดเลย อย่างงนะเคอะๆ
ความคิดเห็น