ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic EXO x SNSD] ...."Operation Evil Nightmare"....

    ลำดับตอนที่ #18 : C H A P T E R 15 : Eccentric (100 %)

    • อัปเดตล่าสุด 9 ต.ค. 55


     

     

    C H A P T E R  15 : Eccentric

     

     

     

                “บ้าที่สุด!!! เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน!!”ประนาธิบดีสหรัฐอเมริกาทุบโต๊ะด้วยความโกรธ หลังจากที่ได้รับข่าวว่าเดลต้าทีมและอัลฟ่าทีมถอนตัวออกไป

    “เราจะทำยังไงต่อดีคะ ท่าน”

    “ถ้าพวกนั้นเลือกที่จะทำแบบนี้ล่ะก็ ส่ง เอฟ-22 แรพเตอร์ออกไป เก็บหลักฐานให้หมด!!

    “ค่ะ ท่าน”

     

     

     

     

     

     

    “ทำไมถึงช่วยพวกเรา”หลังได้รับการช่วยเหลือ ทุกคนต่างนั่งเงียบไม่มีใครปริปากพูดอะไร คงเป็นเพราะยังไม่ไว้ใจทหารชุดดำพวกนี้ซักเท่าไหร่ ทิฟฟานี่เอ่ยถามขึ้น มือบางกำหมัดแน่นอยากจะต่อยคนที่เธอเคยคิดว่าเป็นคนดีแต่กลับทรยศซะให้สาแก่ใจ

    “แล้วไม่ดีหรือไง ที่ช่วยน่ะ”เวธพูดภายใต้หน้ากาก มือหนาวางปืนลงข้างๆ

    “แล้วซันนี่อยู่ไหน?!

    “อยากรู้จริงเหรอ?”

    “ฉันถามว่าซันนี่อยู่ไหน!”คำพูดกับท่าทางที่ดูกวนประสาทของเวธ ทำให้ทิฟฟานี่ที่อารมณ์ครุกครุ่นอยู่แล้วกลายเป็นไฟ พุ่งเข้าใส่คนตรงหน้าจนเวธกระแทกกับผนังเครื่อง เดลต้าทีมและอัลฟ่าทีมที่เหลือยกปืนขึ้นจ่อ ไกสท์ทำสัญญาณมือให้ลดปืนลง

    “ปล่อยให้เขาเคลียร์กันเอง”ไกสท์เอ่ยเบาๆ

    “ฉัน ถาม ว่า ซันนี่ อยู่ที่ไหน”ทิฟฟานี่เอ่ยเสียงเข้มเน้นเป็นคำ

    “ซันนี่อยู่กับพี่สาวของเธอไง”

    “หมายความว่ายังไง!!

    “ซันนี่ตายแล้ว! เธอติดเชื้อ! และฉันเป็นคนยิงซันนี่เอง ฉันไม่อยากเห็นซันนี่กลายเป็นแบบพวกนั้น!”คำตอบที่ได้รับกลับมาทำให้ตำรวจสาวชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง รวมทั้งคยองซูและไคด้วยเช่นกัน

    “ไม่จริง นายโกหก”

    “ตามใจ ฉันไม่ได้ขอให้เธอเชื่ออยู่แล้ว”

    “ถ้านายไม่ทรยศพวกเรา เรื่องมันก็คงไม่เป็นอย่างนี้!!!”ทิฟฟานี่โกรธจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ มือเรียวกระชากหน้ากากของคนตรงหน้าออกมา ก่อนจะรัวหมัดเข้าใส่เวธไม่ยั้งแต่ร่างสูงก็ไม่มีการโต้ตอบปล่อยให้ตำรวจสาวชกตัวเองอยู่อย่างนั้น

    “พี่ทิฟฟานี่! พอแล้ว!!”ไคและคยองซูรีบเข้าไปดึงหญิงสาวออกมาจากเวธ

    “ปล่อยพี่!! พี่จะสั่งสอนมัน!!”ร่างเพรียวพยายามยื้อตัวเองออกจากเด็กหนุ่มทั้งสอง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเพราะมีแรงน้อยกว่า

    “ใจเย็นๆก่อนนะคะ คุณทิฟฟานี่”คุณหมอซอฮยอนทนดูไม่ไหว จึงเข้าไปดันตำรวจสาวห่างออกจากเวธอีกแรงหนึ่ง พร้อมกับพูดปลอบให้ใจเย็นลงด้วย

     

     
     

     

    “พอใจแล้วใช่มั้ย?”เวธเช็ดเลือดที่มุมปากออกก่อนจะหยิบหน้ากากที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาใส่

    “ใจเย็นๆนะคะ คุณทิฟฟานี่ ใจเย็นๆ”ซอฮยอนค่อยๆดันทิฟฟานี่ให้นั่งลงสงบสติอามรมณ์ เธอไม่อยากให้อะไรมันรุนแรงไปมากกว่านี้

     

     

     

    ติ้ด ติ้ด ติ้ด

     

     

     

    “พบเครื่องบิน เอฟ-22 แรพเตอร์ มุ่งตรงมาทางเรา”สัญญาณเรดาร์เตือนดังขึ้น เครื่องบินเอฟ-22 แรพเตอร์กำลังไล่ประกบ C-130 เฮอร์คิวลิส

    “เปิดระบบหลบหลีกอัตโนมัติ”ไกสท์สั่ง คิ้วเรียวขมวดกันจนเป็นปม

     

     

     
     

    ฟิ้ววววววววววว!!!

     

     

     

     

    มิสไซน์ลูกใหญ่พุ่งตรงเข้าสู่เครื่องบินลำใหญ่ ระบบหลบหลีกอัตโนมัติเริ่มทำงานหักหลบมิสไซน์ที่พุ่งตรงมาได้อย่างเฉียดฉิว ตามด้วยมิสไซน์ลูกที่สองที่ยิงเข้าชนปีกเครื่องซ้ายจนได้รับความเสียหาย

    “เราถูกยิง!”นักบินทั้งสองพยายามประคองเครื่องไว้ เครื่องบินลำใหญ่ค่อยๆพุ่งดิ่งลงสู่ด้านล่าง

    “แจ้งผู้โดยสารทุกท่าน ดิฉันมีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย ข่าวดีคือเรากำลังจะลงจอดในอีกไม่ช้า ข่าวร้ายคือเราจะลงจอดแบบโหม่งโลกกันนะคะ J”เบอร์ต้าเดินเข้ามายังห้องที่ทุกคนพักอยู่ เสียงหวานร่ายยาวราวกับตนเองเป็นแอร์โฮสเตส-*-

    “อะไรนะ! เราถูกยิงเหรอ?”หมอสาวถามขึ้น ยิ่งรู้ว่ามีเครื่องบินไล่ตามประกบ ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่ดี

    “ใช่ค่ะ หาที่จับให้มั่นๆนะคะ”

     

     

     

    ฟิ้วววววววววววววว!!!

     

     

     

     

     

    ตู้มมมมมมมมมม!!

     

     

     

     

    มิสไซน์อีกลูกยิงถูกเข้าที่ใบพัดหางเครื่อง ทำเอาเครื่องบินเสียการทรงตัว ยุนโฮรีบวิ่งไปยังห้องบังคับการบินทันที ขณะที่เครื่องกำลังหมุนไปมาจนนักบินไม่สามารถบังคับได้

    “เปิดระบบนำร่อง”เสียงทุ้มสั่ง นักบินทั้งสองทำหน้าฉงน ไกสท์พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต นักบินหนึ่งจึงทำการเปิดระบบนำร่อง

    “เปิดระบบยิงมิสไซน์ด้วย”

    “อะไรนะ?”

    “เปิดเถอะน่า”นักบิน 2 จึงจำใจต้องเปิดระบบมิสไซน์ขึ้นตามคำสั่งของยุนโฮ

    “ถ้าผมบอกให้ยิง ก็ยิงเลยนะ”นักบิน 2 พยักหน้ารับ แม้ในใจจะรู้ว่าการกระทำนี้มันจะดูมีโอกาสน้อยมากเลยก็ตาม เครื่องหมุนไปเรื่อยๆจนกระทั่งอยู่ในระยะที่มองเห็นเครื่องบิน เอฟ-22 แรพเตอร์ อยู่ไม่ไกล

    “ยิง!!!!

     

     

     
     

    ฟิ้ววววววววววว!!

     

     

     

    ตู้มมมมมมมม!!!

     

     

     
     

    แสงไฟสว่างลุกโชติช่วงขึ้นกลางอากาศ เครื่องบินเจ็ทสองลำระเบิดกลายเป็นเศษเหล็กร่วงหล่นลงสู่ด้านล่าง นักบินทั้งสองชูนิ้วโป้งให้กับความสามารถของทหารหนุ่มคนนี้

     

     

     

    ตี้ด ตี้ด ตี้ด

     

     

     

     

    “ทุกคนหาที่เกาะไว้ให้แน่น เรากำลังจะตกแล้ว!!”เวธตะโกน ทุกคนต่างหาที่ยึดจับให้มั่นก่อนเครื่องบินจะถึงพื้น

    เครื่องบินลำใหญ่พุ่งลงกลางป่าและไถลไปตามทาง ต้นไม้บริเวณนั้นหักลงเป็นจำนวนมากเพราะแรงกระแทกของเครื่องบิน และยังคงไถลไปเรื่อยๆจนหยุดลง นักบินจึงเปิดประตูท้องเครื่องออก

    “เตรียมกระสุน เสบียงทุกอย่างให้พร้อม คงต้องเดินทางอีกไกล”หัวหน้าอัลฟ่าทีมเริ่มสั่งการลูกทีม กระสุน อาวุธทุกอย่างถูกลำเลียงออกมาไว้ด้านนอกทั้งหมด

    “นักบิน 1 ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน”ไกสท์จัดแจงอาวุธของตัวเองพร้อมกับถามนักบินไปด้วย

    “เราอยู่ในป่า แถวตอนเหนือของฝรั่งเศสครับ”

    “ส่งสัญญาขอความช่วยเหลือให้กับกองทัพของฝรั่งเศส รหัส GT-37

    “ครับ”

     

     

     

     
     

    “ที่นี่ ที่ไหนครับ พี่เลย์”ลีโอมองไปรอบๆ ก่อนจะหันมาถามพี่ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ

    “เราอยู่ในป่าน่ะครับ น่าจะเป็นป่าแถวๆยุโรป”

    “เอ่อ...แล้วเราจะไปไหนกันต่อคะ”คุณหมอซอฮยอนเดินเข้ามาถามเวธที่กำลังจัดแจงอาวุธอยู่

    “ไปทางทิศเหนือ ตามเส้นแนวภูเขาไป จะมีเครื่องบินมารับเรา”

    “ค่ะ”

     

     

     

     

    “เอาล่ะ ทุกคน ตอนนี้เราต้องออกเดินทางแล้ว คราวนี้อาจจะลำบากกันหน่อยนะ อาจจะต้องใช้เวลาซัก 2-3 วัน”ไกสท์เดินออกมาพร้อมกับนักบินสองคน หัวหน้าเดลต้าทีมเดินนำไปก่อนโดยมีคนที่เหลือเดินตามไปและอัลฟ่าทีมคอยระวังหลังให้

    “ฉันเกลียดชะมัด เดินป่าแบบนี้-*-“ไคบ่นอุบอิบ เขาเป็นคนไม่ชอบเดินป่าซักเท่าไหร่ ด้วยเหตุผมที่ว่ามันดูโหวงเหวงแปลกๆแล้วก็แมลงเยอะด้วย- -

    “ออกจะดี อยู่ท่ามกลางธรรมชาติซะบ้างก็ดี”คยองซูมองไปรอบๆแล้วสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด

    “พอมาถึง ณ จุดนี้ ฉันรู้สึกคิดถึงแม่ว่ะคยองซูT^T

    “เห้ย อยู่ๆมาทำขี้แยทำไมเนี่ย?”

    “คิดถึงแม่ T^T

    = =

     

     

     

     

    “เขาจะพาเราไปไหนคะ พี่ซูยอง”เด็กน้อยลอเรนเงยหน้ามองพี่สาวตาแป๋ว

    “เขาจะพาเราไปที่ที่ปลอดภัยจ้ะ”

    “ลอเรนกลัว พวกเขายิงพี่ชางมินกับพี่ฮโยฮยอน”

    “อย่าไปนึกถึงอีกเลยนะคะ ลอเรน พี่อยู่ข้างๆหนูนะ ไม่ต้องกลัว”ซูยองอุ้มลอเรนขึ้นมากอดปลอบเบาๆ ไออุ่นจากพี่สาวช่วยให้เด็กหญิงคลายความกลัวออกไปได้บ้าง

    “นายไหวใช่มั้ย ซูโฮ”ยุนโฮค่อนข้างจะเป็นห่วงลูกน้องที่ถูกยิงที่ขาแล้วยังต้องมาเดินกระเผลกๆ ยังดีที่มีเทากับมินซอกคอยช่วยพยุง

    “ไหวครับ”คนถูกถามตอบเสียงเข้ม ทั้งๆที่รู้สึกเจ็บจนไม่อยากเดินแล้ว แต่ยังไงก็ต้องทน เขาไม่อยากเป็นตัวถ่วงใคร

     

     


     

    “หยุดก่อน”จู่ๆเดลต้าทีมก็หยุดเดิน ไกสท์เรียกเวธมาดูสิ่งที่เจอตรงหน้า

    “นี่มัน....”เวธมองหน้าไกสท์อย่างรู้งาน

    “ใช่ คราวเลอร์”สายตาอันเป็นประกายของไกสท์จ้องมองไปยังศพของสัตว์กลายพันธุ์ตรงหน้า

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     





     

     

    “ที่นี่ไม่ได้มีแค่เราแล้วล่ะ”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    “สวัสดีทุกท่าน ยินดีต้อนรับสู่สถานีวิจัยของ United Experiment สาขาฝรั่งเศส ขอให้ทุกคนสนุกกับการเดินทางครั้งนี้นะคะ”จู่ๆเสียงประกาศก็ดังขึ้นท่ามกลางป่าใหญ่ สร้างความงุนงงให้กับทุกคนอย่างมาก เดลต้าทีมและอัลฟ่าทีมเตรียมพร้อมหากมีตัวอะไรโผล่มา

     

     

     

     
     

     

    กึก กึก กึง!!

     

     

     

     


     

    พื้นดินที่ทุกคนยืนอยู่เปิดแยกออกจากกันคล้ายเป็นช่องอะไรบางอย่าง ด้วยความที่ไม่มีใครที่ทันตั้งตัว ต่างร่วงหล่นลงสู่ความมืดด้านล่าง

    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”ต่างคนต่างลื่นไถลลงไปด้านล่าง ที่มีแต่ความมืด แสงสว่างจากด้านบนค่อยๆเลือนหายไป

     

     

     
     

    ปึก!!

     

     

     

     
     

    “โอ๊ย!!”ทิฟฟานี่ร้องออกมา แรงกระแทกจากการลื่นไถลลงมาตามช่องบางอย่าง อาจทำให้แผลเธอปริได้ ตำรวจสาวค่อยๆยันตัวขึ้นมาอย่างยากลำบาก ซักพักเธอรู้สึกเหมือนมีใครดึงเธอขึ้นมา

    “นาย...”

    “นี่เป็นกับดัก”เวธกระชับหน้ากากให้แน่น ก่อนจะมองไปรอบๆ ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นห้องสี่เหลี่ยมแคบๆไม่มีช่องทางไหนเลย

    “ที่นี่ที่ไหน?”

    “สถานีวิจัยอีกสาขาของ United Experiment

    “นายรู้ แล้วทำไมไม่บอกพวกเรา? นายกำลังจะพาพวกเรามาตายนะ!

    “ถ้าฉันรู้ ฉันจะพาพวกเธอมาเดินแถวนี้หรือเปล่าล่ะ”เวธหันมาตอบกลับ ทำให้ทิฟฟานี่เงียบไปชั่วขณะหนึ่ง มือบางหยิบปืนด้านหลังขึ้นตรวจเช็ค

    “แล้วคนอื่นอยู่ที่ไหน?”

    “คลาดกันหมด ที่น่าจะมีซักประมาณอย่างต่ำร้อยห้อง ทุกคนจะลื่นไปตามทางที่ตกลงมา”

     

     

     

     

    กึง!!!

     

     

     


     

    เวธหยิบปืนขึ้นจ่อโดยสัญชาตญาณ    ผนังของห้องค่อยๆเลื่อนขึ้นเผยให้เห็นอีกห้องหนึ่ง เวธค่อยๆเดินไปยังทางประตูที่เปิดอย่างระมัดระวังโดยมีทิฟฟานี่ตามหลัง

    “แฮว้กกกกกกกกกกกกก!!!!

    “ลู่หานระวัง!!!!”ทิฟฟานี่ผลักลู่หานออกไปให้พ้นจากสัตว์ประหลาดหน้าตาหน้าเกลียด มันส่งเสียงที่สุดแสนจะทุเรศออกมา

    “เดรน เดยโมส์”

     


    Drain Deimos

    Drain Deimos คือ หมัดกลายพันธุ์ที่ติดเชื้อจากการกินเนื้อของสัตว์ที่ติดเชื้อ A-Virus มันตอบสนองต่อไวรัสเหมือนกับแมลงทั่วๆไปทำให้มีขนาดและพลังที่มากขึ้น
    เจาะลึก Drain Deimos
    ลักษณะของพวกมันมีความผิดปกติคือส่วนแข็งของมันจะแตกแยกออกในจุดที่มีกล้ามเนื้อปูด เนื่องจากไวรัสทำให้มันเติบโตอย่างรวดเร็วจึงถือว่าเป็นการทดลองที่ผิดพลาดและไม่ได้จัดว่าเป็น B.O.W. 

     

     

     

     

     

    “พยายามอย่าอยู่นิ่ง ให้วิ่งรอบๆ ไม่งั้นมันจะเจาะกะโหลกแล้วดูดน้ำไขสันหลังคุณ”สิ้นเสียง เวธวิ่งไปรอบก่อนจะหยิบปืนขึ้นมารัวใส่มัน

     

     

     

     

     

    ปังๆๆๆๆๆๆๆ!!!

     

     

     

     

    “แฮว้กกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”มันส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดเมื่อถูกยิง ก่อนมันจะกระโดดเกาะกำแพงเพื่อหลบกระสุนและพยายามโจมตีใส่ทั้งสอง

     

     

     

    ปังๆๆๆๆๆๆ!!!!

     

     

     

     

    “แฮว้ก.....”กระสุนหลายนัดยิงรัวใส่มัน จนได้รับความเสียหายมากมาย มันล้มลงกับพื้นแล้วชักกระตุกอยู่ 2-3 ครั้งแล้วนิ่งไป

    “เล่นสกปรกกันจริงๆ”เวธสบถเบาๆ

    “ลู่หาน พวกมันมาอีกแล้ว”ดวงตากลมมองไปรอบๆด้วยความตกใจ ประตูหลายบานเปิดขึ้นพร้อมกับพวกมันประมาณ 5-6 ตัวโผล่ออกมาเต็มไปหมด

    “มันส์หยดแน่”

     

     

     

     

    ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!

     

     

     

     

     

     

     

     

    “นั่นเสียงปืนนี่”ซอฮยอนได้ยินเสียงบางอย่างดังมา คล้ายกับเสียงปืน เธอหล่นลงมาจากข้างบนพร้อมกับเลย์ ลีโอ และโฟร์อายส์พร้อมกับทหารของอัลฟ่าทีมอีก 2 คน

    “พวกเขาอยู่ไม่ไกลหรอก”โฟร์อายส์เปิดระบบแสกนหาสัตว์ทดลองกลายพันธุ์ในระยะ 10 กิโลเมตร

    “พี่เลย์ ผมกลัว”ลีโอโผเข้ากอดพี่ชายด้วยความกลัว เลย์รีบกอดปลอบน้องชาย พลางคิดในใจทำไมโชคชะตาถึงได้กลั่นแกล้งพวกเขาอย่างนี้

    “พกปืนนี้ติดตัวไว้ ฉันไม่แน่ใจว่าเราจะไม่เจอแบบพวกเขา”โฟร์อายส์หยิบปืนพกสั้นสองกระบอกออกมาให้ซอฮยอนและเลย์

    “เราจะเจออะไรคะ?”

    “พวกสัตว์กลายพันธุ์เหมือนที่เจอศพข้างบนน่ะ”สิ้นเสียง ซอฮยอนถึงกับกุมขมับด้วยความเครียดที่รุมเร้า ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย

     

     

     

     

     

    กึง!!!!!!

     

     

     

     

     

    ผนังประตูเลื่อนเปิดขึ้น โฟร์อายส์และอัลฟ่าทีมอีกสองคนยกปืนขึ้นจ่อและค่อยๆเดินเข้าไป โฟร์อายส์ทำสัญญาณมือให้ทุกคนหยุด และเครื่องแสกนก็เริ่มส่งสัญญาณดังขึ้น

     

     

    ติ้ด ติ้ด ติ้ด

     

     

    “มันอยู่ข้างบน!!

     

     

     

    ปังๆๆๆๆๆๆๆ!!!!

     

     

    Brain Sucker

     

    Brain Sucker คือ หมัดกลายพันธุ์ขนาดยักษ์ มีลักษณะคล้ายกับ Drain Deimos มันเกิดจากการทดลองหมัดไม่ทราบพันธุ์ให้กินอาหารที่แตกต่างกันโดยอาหารทุกชนิดนั้นมีเชื้อ T-Virus ทำให้เกิดการกลายพันธุ์และมีดีเอ็นเออยู่หลายชนิด ชื่อของมันถูกตั้งโดยนักวิทยาศาสตร์ของ United Experiment
    ชีววิทยาของ Brain Sucker
    Brain Sucker มีรูปแบบพฤติกรรมเหมือนกับ Drain Deimos ด้วยความแข็งแกร่งและสามารถพ่นพิษใส่เหยื่อได้ พวกมันเป็นที่รู้จักกันดีในการดูดสมองของเหยื่อโดยใช้ลิ้นซึ่งแตกต่างจาก Drain Deimos ที่ดูดน้ำไขสันหลัง Brain Sucker  มีลักษณะกล้ามเนื้อปูดออกมาจากโครงสร้าง ผิวสีเขียวอ่อน และมีสองหัว

     

    “แฮว้กกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”สัตว์กลายพันธุ์รูปร่างคล้ายหมัดกระโดดลงมาจากด้านบน 3 ตัว อัลฟ่าทีมคนหนึ่งพลาดท่าหลบมันไม่ทันและถูกมันกระโดดทับใส่และจัดการใช้ลิ้นเจาะเข้าไปในหัวของคนนั้นจัดการดูดสมองขึ้นมาทันที

    “ยิง!!!

     

     

     

    ปังๆๆๆๆๆ!!!!

     

     

     

    “แฮว้กกกกกกกกกกกก!!!!”มันตั้งท่ากระโดดเข้าใส่โฟร์อายส์แต่เธอสามารถหลบได้ทัน ร่างบางบรรจุกระสุนพิษใส่ลงไปในปืนและยิงเข้าที่ เบรน ซัคเกอร์ตัวหนึ่งอย่างแม่นยำ

    “แฮว้กกกกกกก!!! แฮว้กกกกก!!”มันดิ้นไปดิ้นมาอย่างทรมาณกรดจากระสุนค่อยๆละลายตัวมันอย่างช้าๆ

     

     

    ปัง!!! ปัง!!!

     

     

    “ออกไปนะ!!!”ซอฮยอนยิงใส่มันสองนัด แต่ก็ไม่มีท่าทีว่ามันจะกลัว มันเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆและส่งเสียงร้องคำราม หญิงสาวตัวสั่นใจทำมือในปืนร่วง

     

     

    ปัง!!! ปัง!!!

     

     

    “แฮว้กกกกกกกกกก!!”ร่างสูงยิงใส่มันเพื่อเรียกความสนใจมา ซึ่งก็ได้ผลมันค่อยๆหันกลับมาและกระโดดพุ่งเข้าใส่เลย์อย่างรวดเร็ว

    “หลบไป!!”โฟร์อายส์ผลักเลย์ออกไป ก่อนจะยิงกระสุนพิษเข้าใส่ปากของมันอย่างแม่นยำ  มันกระเด็นไปติดผนังและดิ้นไปมาอย่างทรมาณ

     

     

     

    ปังๆๆๆๆๆๆ!!!!

     

     

     

    “แฮว้กกกก....”เบรน ซัคเกอร์ตัวที่สามถูกจัดการโดยอัลฟ่าทีมอีกคนหนึ่ง เขาเดินเข้าไปหาศพของเพื่อนอีกคนที่ถูกดูดสมองก่อนจะดึงสร้อยออกมาจากศพ

    “ฮือๆๆๆๆ พี่เลย์ ตัวอะไรก็ไม่รู้ ผมกลัว ฮือๆๆ”ด้วยความที่ภาพเมื่อกี๊ยังคงติดตาม ภาพสัตว์กลายพันธุ์สองหัวหน้าตาเละเทะวิ่งเข้ามาเขากับพี่ชาย ลีโอร้องไห้จ้า เรื่องแบบนี้มันเกินกว่าที่เด็กอายุแปดขวบจะรับไหว

    “ไม่เป็นไรๆ มันตายแล้วครับ ไม่ต้องกลัวนะ ขอบคุณมากนะครับ ที่ช่วยผม”

    “ไม่เป็นไร แต่การกระทำเมื่อกี๊มันเป็นอะไรที่งี่เง่ามาก ถ้านายไม่หลบ น้องชายกับนายคงได้โดนดูดสมองแล้วล่ะ อย่ากล้าโดยไม่จำเป็น”

    “แล้วคุณซอฮยอน คุณมีปืนในมือกรุณาอย่าปล่อยออกจากมือ เพราะนั่นหมายความว่าคุณจะตายเมื่อไหร่ก็ได้ สัตว์พวกนี้ทนแรงกระสุนไม่ค่อยได้ เพราะฉะนั้นคุณไม่จำเป็นต้องกลัวมัน”โฟร์อายส์ร่ายยาวและเก็บปืนที่ตกพื้นขึ้นมาให้หมอสาวที่ยังคงช็อคกับสิ่งที่เห็น

    “คะ...ค่ะ”

    “ไปกันต่อได้แล้ว”โฟร์อายส์ตรวจเส้นทางก่อนจะวิ่งนำไปยังอีกห้องหนึ่งที่มีประตูเปิดรออยู่....

     

     

     

     

     

     

     

    “อ๊า...ให้ตายสิ”หญิงสาวค่อยๆฟื้นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวตุบๆจากการกระแทกพื้นเมื่อกี๊ทำให้เธอสลบไป ไกสท์มองไปรอบๆห้องที่มีแต่สีขาว ไม่มีประตูหรือทางออกใดๆ

    “ทุกคนได้ยินมั้ย นี่คือไกสท์ตอบด้วย”

    “................”

    “ทุกคนได้ยินมั้ย ตอบด้วย”

    “................”

    “บ้าจริง!!”ไกสท์สบถด้วยความหงุดหงิด เหมือนสัญญาณการสื่อสารจะถูกตัดขาด แต่อุปกรณ์ทุกอย่างยังคงใช้ได้อยู่ ร่างบางลุกขึ้นมากระชับปืนให้แน่นและมองไปรอบๆ

    ทุกก้าวเดินไปอย่างระมัดระวัง ไกสท์กระชับปืนในมือให้แน่น ดวงตากลมอันเป็นประกายค่อยๆมองไปรอบๆ

     

     

    แกร๊ก.....

     

     

     

     

    “ฮ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกซ์!!!!!!!!!!”ไกสท์กระโดดหลบกระดูกแหลมที่ขว้างมาจากด้านบน มันส่งเสียงคำรามก้อง และยังคงโจมตีลงมาไม่หยุด แต่มีหรืออย่าไกสท์ที่จะพลาดง่ายๆ หญิงสาวกลิ้งตัวหลบได้อย่างคล่องแคล่วก่อนจะยิงสวนกลับไปโดนมันจนหล่นลงมา

     

     

     

     

    ปังๆๆๆๆๆๆ!!!

     

     

     

     

    “ดีใจที่ได้เจอแกอีกนะ อนูบิส”

    “ฮ๊ากกกกกกกกกกกซ์!!!!

    Anubis

    Anubis เป็น B.O.W. ตัวใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นมาโดย United Experiment เพื่อแทนที่ Hunter มันเกิดจากการรวมตัวของDNAแมลงกับค้างคาว
    ความสามารถพิเศษ
    ร่างกายมีลักษณะเป็นโครงกระดูกเนื่องจากอวัยวะย่อยอาหารถูกเอาออก น้ำหนักของมันจึงลดลงทำให้มีความคล่องตัวสูงและสามารถกระโดดได้ ปีนกำแพงโดยใช้กรงเล็บคล้ายเบ็ด มันจะโจมตีในจุดที่มันได้เปรียบ ถ้าเหยื่อเดินผ่านจะถูกโจมตีทันทีจากข้างบน

     

     

    “แกนี่ชอบทักทายฉันแบบนี้อยู่เรื่อยเลย”ไกสท์ยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก

    มันวิ่งพุ่งตรงเข้าใส่คนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ไกสท์กระโดดหลบก่อนจะยิงสวนกลับไปอย่างแม่นยำ มันร้องด้วยความเจ็บปวดและหันมาใช้กรงเล็บใหญ่ของมันข่วนใส่ไกสท์ซึ่งมันเฉียดฉิวไปแค่นิดเดียว ร่างบางยิงซ้ำเข้าอีกที่ขาของมันจนกระดูดของมันร้าว ทำให้เคลื่อนไหวได้ช้าลง แต่กระนั้นมันก็ได้เล็กยาวของมันที่มีลักษณะคล้ายกับเบ็ด สามารถยืดหยุ่นได้ ข่วนใส่ไกสท์

    “แกทำชุดฉันขาดนะ”โชคดีที่ชุดของไกสท์หนาพอ กรงเล็กจึงทำให้ชุดเธอเป็นรอยขาดที่บริเวณต้นแขน ไกสท์วิ่งไปรอบๆเพื่อให้มันตาลายและไขว้เขว ก่อนจะหยิบระเบิดกรดออกมาโยนเข้าปากของมันไป

     

     

    ตู้มมมมม!!!

     

     

     

    ละอองสีเขียวไหลออกมาจากระเบิดและละลายตัวมันที่กำลังดีดดิ้นด้วยความทรมาณช้า ไกสท์มองมันตายอย่างทุกข์ทรมาณ ก่อนจะหันไปมองกล้องวงจรที่ติดอยู่มุมบนของห้องด้วยสายตาอันเป็นประกายแรงกล้า

    “ได้แค่นี้เองเหรอ หึ”ไกสท์ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ร่างเพรียววิ่งไปทางประตูที่เปิดรอไปยังอีกห้องหนึ่ง ทำให้คนที่กำลังมองดูภาพจากกล้องวงจรปิดนั้น กัดฟันด้วยความไม่พอใจ

     

     

     

     

     

     

    “เดี๋ยวเธอได้เจอของดีแน่นอน ไกสท์”

     

     

     

     

     

     

     

    .........................................................................................................................................................
    คุยกันซักติ๊ส!!!!!!!!!!!!!!

    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! อัพแย้วคร้าบบบบบบบ รู้สึกตอนนี้มันจะเมามันส์กันแบบน้ำจิ้มๆ เดี๋ยวตอนหน้าได้มันส์กว่านี้แน่นอน น้องๆสัตว์ทั้งหลายที่อินานะนำมาแนะนำให้รู้จักน่ารักใช่มั้ยล่ะ? >< 555 สำหรับตอนหน้าอาจมีดราม่ากันซักเล็กน้อย อย่ามาว่าอินานะน้า อินานะชอบเห็นรีดเดอร์ทุกข์ทรมาณ(อินี่โรคจิต!!!) ตอนนี้ใครมีข้อสงสัยอะไรถามได้นะเคอะ อินานะตอบได้ทุกอย่าง ยังไงก็อ่านแล้วเม้นๆกันด้วยน้า รักรีดเดอร์ทุกคน จุ๊บุๆๆ

     

    ปล.ณ จุดนี้ อยากจะบอกความในใจว่า....ชีวิตของอินานะมันไม่ปลอดภัยแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! มีแต่คนน่ากลัว จ้องเอาปืนมาขู่เค้าT^T ไม่เชื่อมีหลักฐานเลย ดูๆๆๆๆ

    V

    V

    V

    ความคิดเห็นที่ 334 (จากตอนที่ 16)    
    ตกลงเดลต้าจะช่วยพวกที่รักเค้าแล้วใช่ไหม แอร๊ยยยย  >_<
    #เลย์ที่รักรอดแล้วหนา  -..-

    ไรท์เตอร์ห้ามจบแบบนี้นะ ถ้าพี่แทเค้าไม่มีคู่ห้ามจบ !!!
    ไม่งั้นเค้าจะยิงไรท์เตอร์ทิ้ง ไปร่วมขบวนกับ คห.ล่างๆ เล่อะ  -3- 
    55555555555555555555555555555555555555555555

    แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 7 ตุลาคม 2555 / 11:07
    Name : faitaeng :)< My.iD > ดูเน็ตเวิร์คอื่นๆ ของ faitaeng :) [ IP : 110.77.244.209 ] 
    Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
    วันที่: 7 ตุลาคม 2555 / 10:55
    ความคิดเห็นที่ 349    
    ส่องทุกวันและทุกเวลาที่ว่างค่าาาา
    ติดเรื่องนี้งอมแงมมากอ่า
    ช่วงนี้มีเรียนพิเศษเยอะมากรุย เลิกเรียนเสร็จแล้วอยากอ่านฟิคของไรท์อ่ะ
    ถ้าไม่อัพเดี๋ยวเจอ rocket bomb!!(ยืมหน่อยแล้วกันนะโกคุเทระ-.,-)
    Name : xcvbn [ IP : 27.55.3.99 ] 
    Email / Msn: - 
    วันที่: 8 ตุลาคม 2555 / 19:22

    อุกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! เห็นมั้ย? เห็นม้ายยยยยยยยยยยยยยยย TOT ดูเหมือนว่าแฟนคลับที่น่ารักของอินานะจะเริ่มได้รับเชื้อของ เอ็กโซชีแด 12+9 ที่เป็นคนแรกที่ขู่ว่าจะยิงอินานะ = [] =!! โอ้ววว!! สงสัยสายเลือดของเดลต้าทีมจะซึมซับเข้าไปในรีดเดอร์ทั้งหลายแล้วแน่ๆเยย (ปังๆๆๆๆๆๆ!!!! แว๊กกกกกกกกก!!!#อินานะ) รุนแรงมากนะตัวเธอว์ T^T

    มีอีกๆๆๆๆๆ มีรีดเดอร์หลายคนบอกไม่สะใจ ที่ฟานี่ซัดลู่ อยากได้อีก!!! เอ่อ...สงสัยเชื้อเดลต้าทีมจะซึมเข้าไปแล้วจริง= =
    V
    V
    V

    ความคิดเห็นที่ 347 (จากตอนที่ 18)    
    50% มาได้ใจมาก ฟานี่ได้ซัดรัวๆใส่หน้าลู่หาน แต่จริงๆอยากให้โดนมากกว่านี้นะ ดูท่าฟานี่จะแค้นมาก
    ยังแปลกใจที่เดลต้าและแอลฟ่ากลับลำมาช่วย เพราะอะไร (ยังหวาดระแวงกับพฤติกรรมเวธ)
    ปล. ยังลุ้นทุกตอนว่าฟานี่จะรอดหรือไหม แถมยังแอบจิ้นหานฟานี่ถึงแม้ว่าไม่มีหวัง 555
    Name : Pocky [ IP : 183.89.97.150 ] 
    Email / Msn: - 
    วันที่: 8 ตุลาคม 2555 / 02:02

    ความคิดเห็นที่ 340 (จากตอนที่ 18)    
    ทิฟน่าจะซัดลู่หานให้เยอะกว่านี้ หมั่นไส้จริงๆ

    ขอบคุณไรเตอร์นะคะที่แต่งต่อ
    Name : แพร [ IP : 125.24.77.84 ] 
    Email / Msn: miyako_takuya(แอท)hotmail.com
    วันที่: 7 ตุลาคม 2555 / 16:48

    ความคิดเห็นที่ 339 (จากตอนที่ 18)    
    ทิฟซัดแค่นั้นยังมิสาแก่ใจเลย น้องซอมาห้ามทำไมนะ
    หน้าจะรออให้ทิฟกระทืบซ้ำอีกซักติ้ด
    แบบให้ลู่ดั้งเกือบหักเลือดกำเดาไหลเยอะ อะไรทำนองนี้ หุหุ -.-

    แล้วโดคยองซู นายจะร้องไห้หาพระแสงของ้าวอะไร เอ้า ไค ไปปลอบสิ #ไคโด้
    น้องเบอร์ต้าหรือเงิงศรีของพี่ หนูบอกวิธีการลงของเครื่องบินได้น่ารักจับใจมากจ่ะ
    มาต่อไวๆนะคะ อิตัวตั๊กแตนกลายพันธุ์มันน่าเกลียดชะมัด -*-

    PS.  ชาบูคริสสิก ฮุนแท แบคแท เท่าหัว 
    Name : Sezru< My.iD > ดูเน็ตเวิร์คอื่นๆ ของ Sezru [ IP : 110.77.234.138 ] 
    Email / Msn: raeko_golfmike(แอท)hotmail.com ส่งข้อความลับ
    วันที่: 7 ตุลาคม 2555 / 14:24


    เอ่อ.......= = น่ากลัวมากนะ แต่ละคน โดยเฉพาะคห.ของ Sezru เอาให้ลู่ดั้งเกือบหัก แล้วก็กระทืบด้วย เอ่อ...ถ้างั้นแม่หมีคงกลายเป็นเด็กช่างกลแล้วมั้งเนี่ย 555555+ น่ากลัวมาก (หันซ้ายหันขวา กลัวเจอรีดเดอร์เอาบอมม์ปาใส่ #อินานะ) แต่อินานะดีใจนะที่ทุกคนอินกับมันมาก และมันมีอีกหลายคอมเม้นท์ที่อินานะมิได้เอาขึ้นแต่อินานะอ่านทุกอัน ต้องขอขอบคุณทุกคนจริงๆ*-* ซึ้งมาก (บึ้มมมมมมมม!!! กรี๊ดดดดดดด!!! บ้านหนู TTTTOTTTT) (มันแต่พล่ามอยู่นั่นแหละ ไปแต่งต่อไป๊!!!! #รีดเดอร์) ไปแล้วจ้าาาา ไปแย้วๆ เดี๋ยวเค้ากลับมาอัพใหม่T^T บุ๊ยบุยๆๆๆ


     
       
     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    The Room ! ,,MINUS

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×