คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : HIDE Project 1 : IM N (IntroduceMyself N)
IM N (IntroduceMyself N)
กรี๊ดดดดดดดดด~!!!!! อ๊ายยยยยยย~~!! กรี๊ดดดดดๆๆๆๆ!!!!
เสียงกรี๊ดดังลั่นสตูดิโอถ่ายทอดสดรายการเพลงสุดฮิต รายการนี้ได้รับเรทติ้งสูงที่สุดในประเทศเมื่อเปรียบเทียบกับรายการในลักษณะเดียวกัน ทำไมน่ะเหรอ?? ก็อย่างที่ได้ยินเสียงกรี๊ด เพราะเหล่าไอดอลดังๆระดับแนวหน้าของประเทศล้วนเลือกรายการนี้เป็นรายการที่แสดงความสามารถ ศักยภาพ รวมถึงการเซอร์วิสแฟนๆที่มาให้กำลังใจ แต่สิ่งที่ทำให้เสียงกรี๊ดดังมากที่สุดไม่ได้อยู่ที่การที่ไอดอลเหล่านั้นมาแสดงในรายการ แต่มันเกิดจากโมเมนต์แปลกๆของเหล่าไอดอลที่พวกแฟนคลับเรียกว่า “จิ้น” กัน ซึ่งเสียงกรี๊ดเมื่อกี้มาจากโมเมนต์ที่ร่างสูงกำลังก้มลงไปกระซิบข้างๆหูของร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ โมเมนต์แบบนี้แฟนคลับชอบกันจริงจังจนเกิดสิ่งที่เรียกกันว่า “ฟิค” ออกมาให้ผมอ่านเยอะแยะมากมาย
ผมชื่อ “เอ็น” ครับ ไม่ใช่เส้นเอ็นหรือสายเอ็นแต่เป็นตัวเอ็น(N) ที่จริงมันไม่ใช่ชื่อจริงๆของผมหรอกน่ะ เป็นชื่อที่ค่ายให้แฟนคลับเรียกหน่ะครับ วันนี้เป็นวันคัมแบ็คของพวกเรา TIS ชื่อวงแลดูแปลกไปหน่อย มันเป็นอักษรตัวแรกของชื่อวงอย่างไม่เป็นทางการของทุกคนในวง เริ่มจากตัวอักษรแรก T มาจาก Tasty เป็นวงของฝาแฝด คนพี่ชื่อ อัลฟ่า “Alpha” อีกคนชื่อ เบต้า “Beta” เกิดห่างกัน 5 นาที ทั้งสองเป็นพี่สุดในวง พูดง่ายๆเลยคือแก่ที่สุดนั่นเอง ทั้งสองคนจึงเป็นลีดเดอร์ของวง เป็นวงเดียวก็ว่าได้ที่มีลีดเดอร์ 2 คน แถมยังตัวสูงที่สุดในวงอีกด้วย ลีดเดอร์ทั้งสองเต้นเก่งแล้วก้อแร๊พโคตรเทพ เวลาลีดเดอร์สองคนนี้ขึ้นโชว์แฟนคลับกรี๊ดกันให้ลั่นเลย ลีดเบต้าจะติ๊งต๊องๆ แต่ลีดอัลฟ่าจะดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่า ตัวต่อมา I มาจาก Infinite เป็นชื่อวงที่ผมถูกเตรียมตัวไว้ให้ไปอยู่ แต่ตอนที่มีวงใหม่วงนี้ ผมคนเดียวจากวงที่ถูกเรียกตัวมา ตัวสุดท้าย S คือ SPEED และคนที่ถูกเรียกตัวมาคือ พี่เจโอ “J.O.” อายุมากกว่าผม 1 ปี พี่เจโอเป็นคนหล่อใส ยิ้มสวย หน้าเนียนยังกะผู้หญิงเลยแถมยังจะออกหวานๆด้วย ทำหน้าที่ร้องเสียงหลักของวง เสียงของพี่เจโอดีมากๆ แฟนคลับที่ได้ฟังจะต้องตกหลุมพลางเสียงของพี่เจโอแน่นอน พี่เจโอค่อนข้างจะไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ อีกคนคือ แทฮา “TaeHa” เป็นมักเน่ของวง หล่อเข้มแต่ที่เห็นหล่อๆเข้มๆยังงี้กลับแบ๊วที่สุดในวงของเรา ตัวสูงเท่าผมอีกด้วยน่ะ และจากทุกๆคนในวงผมว่า หน้าตาของผมดูดีที่สุดในวงแล้ว 555555
“ขอบคุณครับบบบ” พวกเราทั้งห้าคนพูดขอบคุณและโค้งคำนับทีมงานและแฟนคลับที่มาเชียร์หลังการแสดงของพวกเราจบลง งานคัมแบ็ควันนี้เอาซะเหนื่อยเลยถ่ายไปตั้ง 15 รอบ เจ็บคอไปหมด อัลบั้มคัมแบ็คเป็นอัลบั้มที่สองของพวกเราถึงแม้ว่ามันจะแค่อัลบั้มที่สองแต่เพลงของเราขึ้นชาร์ทอันดับ 1 ทุกๆที่เลย 55555
“ไอ่เอ็น” ร่างสูงข้างผมก้มลงมากระซิบข้างหูผม ก็ไม่เข้าใจว่าพี่เบต้าจะกระซิบเรียกชื่อผมทำไม
“มีอะไรอ่ะ” ผมตอบกลับไปทั้งที่หน้ายังมองกล้องที่นักข่าวและแฟนคลับรัวถ่ายรูปกันอยู่
“แฟนคลับกรี๊ดดังจริงๆ” = =! ผมพอจะเข้าใจแล้วว่าพี่เบต้าเรียกกระแสความจิ้นนี่เอง
กรี๊ดดดดดดดด~~!! อ๊ายยยยยยย~~!!
“เอาอีกแล้วน่ะพี่” ผมตอบเสียงเข้มเชิงดุ เพื่อให้อีกคนเลิกทำอะไรแบบนี้ซะที
“ทำอะไร พี่ยังไม่ได้ทำไรเล๊ยยย” มือของพี่เบต้าค่อยๆมาโอบไหล่ผมไว้ ซึ่งไม่ถามผมซะคำว่าอยากให้ทำอะไรแบบนี้หรือป่าว บอกไว้เลยน่ะถึงผมจะตัวเล็กกว่าแต่ผมก้อยังแมนๆอยู่ อย่าคิดไปไกลๆ
“นี่ กลับได้แล้ว” เสียงนิ่งๆ ดังมาจากคนคนถัดไป พี่อัลฟ่าเรียกเราสองคนให้ได้สติเพราะการถ่ายทำและการถ่ายรูปกับสื่อของพวกเราเสร็จแล้ว ซึ่งวงต่อไปจะได้ขึ้นมาแสดงต่ออีก การถ่ายทำต้องเป็นไปตามตารางเวลาที่กำหนด ไม่งั้นอาจจะเกิดความเสียหายกับทางสถานีได้
ทำไมพี่อัลฟ่าถึงเสียงนิ่งๆแบบนั้นเหรอ?? พี่อัลฟ่าไม่ค่อยชอบเวลาที่น้องของตัวเองทำกับผมแบบนี้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ปกติทั้งสองคนก็ชอบเถียงกันเรื่องไร้สาระอยู่แล้ว เช่น การกางแขนเวลาเต้นที่พี่อัลฟ่าจะดุเวลาพี่เบต้าเต้นกางแขนเกินไป 1 องศา ทำให้พี่อัลฟ่าคิดว่ามันไม่สวย แต่พวกเราในวงคิดว่า.....มันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรน่ะ
“ไปแล้วครับพี่ๆ” ผมรีบวิ่งออกจากท่อนแขนของคนน้องไปหาคนพี่ทันที เวลาที่พี่เบต้าทำแบบนี้ทีไรขนลุกไปหมดเลย
พวกเราทั้งห้าคนเดินลงจากเวทีพร้อมๆกับแฟนคลับที่เข้ามารุมกันตรงทางออกของสตูดิโอ ผมมีความสุขมากจริงๆที่ได้เห็นไรแบบนี้อีกครั้ง มันทำให้หายเหนื่อยจริงๆ หายเหนื่อยจนลืมการถ่ายทำที่หนักมากนั่นเลย ผมโบกไม้โบกมือให้กับแฟนคลับที่มารุมส่งเราที่ทางออก พร้อมกับเซอร์วิสแฟนคลับเล็กๆด้วยการทำมือรูปหัวใจแล้วโยนไปให้แฟนคลับ หลังจากนี้พวกเราจะไปที่พักของพวกเรากัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“พวกเราทู๊กกกกกคนนนนนนน~” น้ำเสียงอ้อนๆแบบนี้มาจากแทฮา มักเน่น้องเล็กของวง พวกเรานั่งรถตู้มาคันเดียวกันทั้ง 5 คน ถามว่ารถส่วนตัวมีหรือป่าว ตอบเลยว่า ไม่มี! 55555 ล้อเล่นน่ะครับ มีนั่นแหละแต่มาคันเดียวกันมันสะดวกกว่า จริงป่ะ?
“ทำไม” เสียงนิ่งๆของพี่อัลฟ่า
“ถ่ายเซอร์วิสแคมกันเถอะ” แทฮาตอบพร้อมกับหยิบกล้องวิดีโอของมันขึ้นมาถ่ายทันที เซอร์วิสแคมคือการที่เหล่าไอดอลถ่ายวิดีโอแล้วอัพลงเว็บไซต์ของวง ไม่ว่าจะเป็นการถ่ายเล่นๆ เบื้องหลัง ชีวิตของพวกเรา อะไรทำนองนี้ ซึ่งทุกคนในวงของผมก็พอที่จะรู้ว่าจะต้องทำอะไร นั่นคือเข้ามาอยู่หน้ากล้องกันโดยมิได้นัดหมาย
“สวัสดีครับ” ลีดอัลฟ่าพูดนำ
“พวกเรา..” ลีดเบต้าพูดต่อ
“T” ลีดทั้งสองพูดพร้อมกัน
“I” ผมพูด
“S” พี่เจโอและแทฮาพูด
“สวัสดีคร้าบบบบ~” พวกเราทั้งห้าคนพูดพร้อมกัน นั่นเป็นประโยคทักทายและแนะนำตัวของพวกเรา เชยไปหรือป่าวน่ะ 55555
“วันนี้เป็นวันคัมแบ็คของพวกเรา ใช่มั้ยทุกคน” พี่อัลฟ่าถามพวกเรา
“ช่ายยยยย~” ทุกคนตอบรับพร้อมกัน
“อย่าลืมติดตาม ฟังเพลง โหลดเพลงและให้กำลังใจพวกเรากันเยอะๆน่ะครับ” พี่เบต้าขายของจนเรียกได้ว่าเป็นพ่อค้าประจำวงเลย
“อีกอย่างที่อย่าลืมเลย โหวตให้พวกเราได้ที่ 1 กันด้วยน่ะคร้าบบบบ~” มักเน่แทฮาพูดอ้อนแฟนคลับ
“แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมมาดูพวกเราน่ะครับ” ผมทำหน้าที่
“งั้นสำหรับวันนี้..” พี่เจโอปิดท้าย
“บ๊ายยยบายยย สวัสดีคร้าบบบบบ~” ทุกคนตอบรับพร้อมกัน พูดจบไอ่แทฮาก็หันกล้องไปที่มันแล้วก็.....ก็อะไรน่ะเหรอครับ ตอนจบวิดีโอแทบทุกตอน มักเน่ของเราก็จะแอ๊บแบ๊ว ควีโยมี ใส่กล้องเรียกเรทติ้งจากนูน่าสุดฤทธิ์ ผมไม่เข้าใจเลยว่ามันกล้าทำแบบนั้นได้ยังไงกันน่ะ ว่าแต่เมื่อไหร่จะถึงน่ะ ง่วงโคตรๆ
“ไอ่เอ็นๆ ถ่ายรูปกัน” ร่างสูงที่นั่งข้างๆผมหันมาบอก
“ไม่เอา พี่เบต้า” ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบทำอะไรแบบนี้ซะเท่าไหร่ ถึงผมจะหน้าตาดีที่สุดในวงก็ตามอีกอย่างตอนนี้คือง่วงมากๆด้วย
“เอาหน่อยๆ พี่ไม่ทำแรงหรอกน่ะ”
“ห๊ะ!!!!” ผมตอบกลับและหันไปหาแบบสงสัย รู้สึกประโยคมันแปลกๆ
“5555555 ป๊าวววววว” พี่เบต้าดึงตัวผมเข้าไปแล้วก็ถ่ายรูป ช็อตแบบนี้อีกเหมือนเคย พี่เบต้าบอกว่าแฟนคลับชอบแบบนี้
“ถ่ายดีๆก็ได้”
“ง่วงเหรอ หน้าตาฟ้องเชียว”
“ถูกต้อง”
“ไหล่พี่มีให้ซบน่ะน้องสาววว” พี่เบต้าพูดพลางตบไหล่ตัวเอง
“น้องสาว บ้าน......พี่ดิ” ไอ่พี่คนนี้นิ เห็นผมเป็นผู้ชายซักครั้งมั้ยเนี่ย ขอย้ำอีกครั้งน่ะครับ ผมแมนนนน!!!!!!!
“55555555555555” พี่เบต้าหัวเราะลั่น ผมล่ะเกลียดเสียงหัวเราะแบบนี้จริงๆ
“นี่ ไม่ถ่ายกับกูบ้างเหรอ” พี่อัลฟ่าที่นั่งข้างๆหันมาถาม
“ไม่เอาอ่ะ กูเบื่อหน้ามึงล่ะ” รู้สึกว่าพี่เบต้าตอบแปลกๆ ในเมื่อหน้าของทั้งสองคนก็เหมือนกันแต่เบื่อได้ไงแหะ
“เพราะกูหล่อกว่าใช่ป่ะล่ะ” ผมรู้สึกว่าเหมือนจะมีการเถียงกันเกิดขึ้นอีกแล้ว ปล่อยให้ลีดทั้งสองเถียงกันไปดีกว่าเดี๋ยวเหนื่อยก็หยุดกันเอง ตอนนี้รถตู้ก็ใกล้จะถึงที่พักของพวกเราแล้ว ผมจะได้ไปนอนซะที
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เอาล่ะๆ ก่อนจะไปพัก ขอทบทวนตารางงานอีกรอบน่ะ” คิมเมเนเจอร์ ผู้จัดการของวงเรามักจะทำแบบนี้เสมอเมื่อเรากลับมาที่ห้องพักกันแล้ว ที่พักของพวกเราเป็นตึกสูงประมาณ 20 ชั้น เหมือนจะไม่สูงซะเท่าไหร่ แต่...ขนาดตึกมันใหญ่มากกกกก ชั้น 1-3 เป็นชั้นสำนักงาน เวลาที่ฝ่ายบริษัทหรือทางค่ายจะมาติดต่อเรื่องตารางงานจะติดต่อผ่าน 3 ชั้นนี้ โดยพวกผู้จัดการของไอดอลในตึกนี้จะทำงานที่นั่นด้วย ชั้น 4-18 เป็นชั้นของที่พักพวกเราเหล่าไอดอล วงของเราได้อยู่ชั้น 5 ในที่พักของแต่ละชั้นจะมีทั้งห้องพัก ห้องซ้อมร้อง ซ้อมเต้น ห้องดนตรี ห้องสปา หรือห้องตามที่ไอดอลชั้นนั้นๆต้องการ อยู่ในชั้นเดียวกันครบ บริษัทนี้มันรวยจริงๆ ไม่ใช่แค่นักร้องเท่านั้นน่ะที่อยู่ที่นี่ ยังมี นายแบบ นางแบบ ดารานักแสดง รวมไปถึงเด็กฝึกหัดด้วย อีกสองชั้นที่เหลือเป็นชั้นของประธานบริษัทแต่ปกติแล้วประธานไม่ค่อยเข้ามาที่นี่เพราะงานยุ่งมาก ชั้น 5 ของพวกเรามีทั้งหมด 15 ห้อง ห้องนอน 7 ห้อง สงสัยล่ะซิ พวกเรามีกัน 5 คนทำไมมี 7 ห้องนอน ความจริงห้องนอนที่ใช้จริงๆคือ 4 ห้อง เพราะลีดเดอร์แฝดนอนห้องเดียวกัน ห้องที่เหลือเลยเป็นห้องสำรองไป ห้องนอนของลีดเดอร์ใหญ่สุดเพราะลีดเล่นเอาห้องสมุดและห้องออกกำลังกายเล็กๆมาไว้ในห้องนอนเลยหน่ะซิ นอกจากนั้นก้อมี ห้องซ้อมร้อง ซ้อมเต้น ห้องดนตรี ห้องดูหนัง ห้องเล่นเกม ห้องฟิตเนส และห้องว่างเปล่า
“เย็นนี้ เจโอ ไปจัดวิทยุน่ะ เข้าใจมั้ย!” ตารางงานของพวกเราวันนี้หมดแล้วล่ะ มีแต่ของพี่เจโอเท่านั้นที่ต้องไปจัดวิทยุเย็นนี้
“รู้แล้วครับผม แต่ให้ผมไปคนเดียวเหรอ” พี่เจโอรับปากก่อนจะถามว่ามีใครจะไปด้วยหรือเปล่า
“คิมเมเนเจอร์ ขอผมไปกับพี่เจโอน่ะๆๆๆ” มักเน่รีบเข้าไปอ้อนเมเนเจอร์เพื่อที่จะได้ไปกับพี่เจโอทันที เมเนเจอร์เราแพ้ไอ่เด็กนี่ตลอดเหมือนกัน เจอลูกอ้อนแบบนี้มีบ้านขายบ้านมีรถขายรถกันเลยทีเดียว
“โอเคๆ แต่อย่าไปวุ่นวายน่ะ ไปพักผ่อนได้แล้วๆ” ผู้จัดการตอบแทฮา หลังจากนั้นมักเน่ก้อหอมแก้มเมเนเจอร์ไปทีนึง มักเน่ติดพี่เจโอมาก แล้วทั้งสองคนก็เดินเข้าห้องไป มักเน่แทฮามักจะไปอยู่ห้องพี่เจโอเสมอๆเลย แต่เดี๋ยวน่ะ!! ทำไมตอนนี้เหลือผมคนเดียว ลีดทั้งสองไปไหนแหะ
“เอ็น ประธานเรียกชั้น 20” อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ ประธานไม่ค่อยจะอยู่ที่ตึกนี้หรอก แต่วันนี้กลับอยู่และเรียกตัวผมไปพบ ทำไมกันน่ะ??
“แล้วผมจะขึ้นไปครับ” ผมพูดตอบรับ
หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น เมเนเจอร์ก้อลงไปทำงานข้างล่าง ทุกคนในวงพักผ่อนทั้งนอน อาบน้ำ เล่นดนตรี อ่านหนังสือ และผมก็กำลังจะขึ้นไปหาประธาน ผมเป็นคนที่ไปพบท่านประธานบ่อยที่สุดจากทุกคนในวง ซึ่งทุกๆคนในวงก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องปกติแล้วล่ะ ผมเป็นเด็กฝึกหัดที่นี่มา 2 ปี หนักหนาสาหัสเหมือนกันเพราะผมไม่ถนัดในด้านนี้เลย แต่ผมฝึกอยู่กับท่านประธานมาเป็น 10 ปีแล้วล่ะซึ่งหนักหนากว่ามาก ไม่ใช่การฝึกหัดด้านการเป็นไอดอลหรอกน่ะครับ
“ติ๊งงงงง~” ลิฟท์ส่งสัญญาณเมื่อถึงชั้นที่ลิฟท์จะหยุด ชั้น 20 ชั้นนี้มีก็แค่ห้องทำงานธรรมดาที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรเลย ทุกอย่างเมื่อ 2 ปีที่แล้วเป็นอย่างไร ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม มันเป็นแบบนี้มานานแล้วล่ะ จะมีพนักงานมาทำความสะอาดทุกวัน ที่นี่เลยดูใหม่ตลอด ถึงแม้ว่าจะไม่มีคนอยู่เลยก็ตาม ด้านในสุดของห้องมีโต๊ะทำงานโต๊ะใหญ่ นั่นคือโต๊ะของท่านประธานนั่นเอง ท่านประธานนั่งมองออกไปนอกห้อง บรรยากาศเย็นและเงียบสงัด มีแต่เสียงฝีก้าวของผมเท่านั้น
“มาแล้วเหรอ” ท่านประธานทักผม น้ำเสียงของท่านจะเรียบๆแต่เข้มแล้วดุดัน
“ผม นัม อูฮยอน รหัส 91101 รายงานตัวครับ!” ผมเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะท่านประธาน ยืนตรงพร้อมกับรายงานชื่อตัวเอง นัม อูฮยอน เป็นชื่อจริงๆของผมเองแหละครับ
“วันนี้เป็นไงบ้าง มีอะไรผิดปกติมั้ย” ท่าประธานกล่าวถามผม
“วันนี้ปกติดีครับ!”
“ต่อจากนี้ไป ผมจะติดต่อคุณทางมือถือด้วยไพรเวทโค๊ดมากขึ้น” ท่านประธานกล่าวต่อ
“แล้วอาจจะมาพบคุณแค่เดือนละครั้งเท่านั้น”
“ครับ!” ผมตอบรับคำสั่งอย่างเคร่งครัด หลายๆคนเริ่มจะสงสัยแล้วใช่มั้ยว่าผมทำไมต้องทำแบบนี้ มันคืออะไรกันแน่ ตัวผมจริงๆแล้วเป็นใคร
“อีกเรื่องหนึ่ง หลังจากนี้คงมีความวุ่นวายเกิดขึ้นรับมือด้วยล่ะ กลับไปได้แล้ว” เมื่อท่านประธานพูดจบ ผมก็กลับออกมาทันที แล้วคิดทบทวนเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไปในอนาคตตามที่ท่านประธานได้กล่าวไว้
ความจริงแล้วผมเป็นหนึ่งใน Project HIDE จากหน่วยราชการลับ JCI ผมฝึกกับที่นี่มาเป็น 10 ปี ทั้งด้านการต่อสู้ การป้องกันตัว การพยาบาล การใช้อาวุธ เทคโนโลยี การอ่านปาก อ่านสายตาผู้อื่น และอีกมากมาย โปรเจคนี้จัดตั้งขึ้นเพื่อดูแลความเรียบร้อยและความเป็นไปภายในประเทศ ทุกๆที่ในประเทศล้วนมีคนจากโปรเจคนี้แฝงตัวอยู่ด้วยทั้งสิ้น ท่านประธานของผมเป็นหัวหน้าในภูมิภาคนี้เท่านั้น ในภูมิภาคนี้มีทั้งหมดกี่คน อยู่ที่ไหนกันบ้าง แล้วทำอะไรกันอยู่ ผมไม่รู้เลยเพราะเรามีหน้าที่คอยสอดส่องแล้วรายงานสิ่งที่เราพบเห็นไปเท่านั้น ถึงแม้ว่าพวกเราจะเรียนด้านการใช้อาวุธมา แต่ทุกๆคนจะไม่ได้สิ่งใดติดตัวออกมาเลยนอกจากตัวเปล่าๆ พร้อมกับคำสั่งและสถานที่ที่ต้องไปอยู่ ผมก็ได้มาอยู่ที่นี่พร้อมกับคำสั่งการเป็นไอดอลที่ผมต้องฝึกอย่างหนักอีก 2 ปี เพื่อจะเป็นไอดอลให้ได้และทำตามคำสั่งของโปรเจคนี้ต่อไป ผมค่อนข้างมีความมั่นใจว่าผมเป็นหนึ่งเดียวของที่นี่เพราะหลังจากผมมาอยู่ที่นี่ก็ไม่มีใครได้เข้ามาอยู่ต่อจากผมอีกเลย พูดง่ายๆก็คือ ผมเป็นสายลับคนเดียวที่นี่ ทุกคนในนี้ไม่มีใครรู้เรื่องสายลับ ทางครอบครัวของผมเหรอครับ พ่อแม่ของผม..ทั้งสอง..เสียชีวิตแล้วล่ะครับ ตอนนี้มีแต่พ่อแม่บุญธรรมเท่านั้นซึ่งเป็นสิ่งที่ทาง JCI เตรียมไว้ให้หน่ะครับ แล้วผมก้อไม่มีพี่น้องที่ไหนอีกแล้ว ส่วนเพื่อน...ตอนนี้ก็มีแค่พวกนั้น 4 คนเท่านั้นแหละครับ
ว่าแต่คำสั่งสุดท้ายของท่านประธาน....
มันจะมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่น่ะ....
คิดไงก้อคิดไม่ออก...
.
.
.
.
.
.
ความคิดเห็น