ชั้นรักเทอนะ...นายขี้เก๊ก

ลำดับตอนที่ #2 : ชั้นรักเทอนะ..นายขี้เก๊ก 1

......ตังเม.... ตื่นได้แร้ว วันนี้วันแรกเด๋วปัย ร.ร.สายหรอก พี่เตรียมอาหารเช้าเส็ดแร้วนะ รีบๆลงมาล่ะ /ค่ะๆ พี่เพ้นท์ เมตื่นแร้ว กำลังจะลงปัยค่ะ\ เสียงนี้ เมจะต้องได้ยินทุกเช้าเรย ก้อเปนเสียงพี่เพ้นท์ พี่ชายสุดหล่อ ของเมเอง เมอยู่กะพี่เพ้นท์ 2 คนอ่ะ
ก้อเมอ่ะ ติดพี่เพ้นท์มั๊กมาก ที่จิงเมกะพี่เพ้นท์ อยู่กะพ่อแม่ ที่ญี่ปุ่นแต่ไม่รู้ทัมมัยพอกะแม่ถึงหั้ยพี่เพ้นท์มาเรียน ม.ปลายต่อที่เมืองไทย เมจะอยุ่ด้วยก้อไม่หั้ยมา ตอนนี้เม อยู่ม.5 พี่เพ้นทอยุ่ ม.6 ที่เมืองไทย เมก้อเรยขอพอกะแม่ปัยอยุ่กะพี่เพ้นท์ที่เมืองไทย เพราะตอนนี้เมโตแร้ว ตอนแรกอ่ะ พ่อกะแม่ไม่ยอมหั้ยมา ทัมมัยก้อไม่รุ้แต่ชอบพูดว่า มันไม่ดีหรอกลูก เด๋วจะเกิดอารัยขึ้น @เกิดอารัย ??? @แต่นัยที่สุดก้อต้องยอมหั้ยเมมา อิอิ ก้อเพราะ การแสดงบทบาทเจ้าน้ามตา เฮ้ยๆ ไม่ช่ายๆ เมร้องเพราะคิดถึงพี่เพ้นท์ตังหาก แร้วไหนจะคำพูดหวานๆ อ้อนๆ หน่อย แร้วก้อที่สำคันเพราะ...ฟามน่ารัก ของเมงัย [เกี่ยวกันหรอเนี๊ย...] แต่ก้อช่างเถอะ ตอนนี้เมได้มาอยู่กะพี่เพ้นท์แร้ว แต่ตอนที่พอกะแม่มาส่งที่บ้านพี่เพ้นท์อ่ะ พ่อบอกกะพี่เพ้นท์ว่า ต้องสันยานะ ครับผมหั้ยสันยา พี่เพ้นท์ตอบกลับ [สันยาอารัย ???] ถามคัยก้อไม่มีคัยบอก แต่ยังงัยก้อช่างเถอะ ตอนนี้ดีจัยสุดๆ รักพี่เพ้นท์จัง ^3^ พี่เพ้น? เปนงัยบ้าง ชุด นร.ใหม่ของเม น่ารักป่ะ /เม น่ารักสำหรับพี่อยู่แร้วแระ \ จุ๊บ >O< ขอบคุนนะค่ะพี่เพ้นท์ เมหอมแก้มพี่เพ้นท์ปัยครั้งนึง /เม ห้ามทัมแบบนี้อีกนะ เมโตแร้วนะ แร้วเมก้อเปนผู้ญ๋งด้วย\ ทัมมัยละค่ะ เมื่อก่อน เมยังหอมแก้มพี่ได้เรย แร้วทัมมัยตอนนี้เมจะหอมแก้มพี่อีกไม่ได้ /นั้นแระ พี่บอกว่าไม่ก้อคือไม่นะ \ แร้วพี่เพ้นท์ก้อจับมือเมปับขึ้นรถ แต่เมก้อหันปัยมองพี่เพ้นท์อ่ะ สายตาพี่เพ้นท์ดูเส้าๆ งัยไม่รู้ แมก้อเรยไม่กล้าถาม เรื่องที่ห้ามไม่หั้ยเมจุ๊บเมื่อกี๊ พี่เพ้นท์อ่ะ เปนคนที่เวลาโกด จะดูไม่ออกเรย ตอนนี้เมก้อไม่รู้ว่าพี่เพ้นท์โกดอยู่ป่าว เมก้อเรยไม่กล้าถาม รุ้ป่ะ พี่ชายเมอ่ะ ติด 1 นัย 3 ของสุดหล่อ ของ ร.ร.เรยนะ ถึงแร้วหรอเนี๊ย ร.ร.ที่เม จะกำลังเข้ามาเรียน