คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 --> : ยัยตัวแสบ Vs ไอบ้ากาม
So hot series
..รักป่วนกวนหัวใจนายเพลย์บอย..
..... 
.....
ยัยตัวแสบ Vs ไอบ้ากาม
“ว้าย นี่นายจะทำอะไร ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ”
ฉันร้องโวยวายพร้อมกับดีดดิ้นที่อยู่ๆ ถูกไอ้บ้าที่ไม่ได้รู้จักแม้แต่ชื่อแบกขึ้นกลางอากาศโชว์บั้นท้ายลอยเด่นแบบนี้ มันวาบหวิวเกินไปแล้วนะ ฉันอาย >///< คนมุงดูเต็มเลย
“นี่เธอนั่นมันไทเปนี่นา แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไปไทเปถึงต้องไปอุ้มแบบนั้นด้วย”
“นั่นสิ กรี๊ดดดด ฉันไม่ยอมนะ”
“ใช่ๆ ดูยัยนั่นสิ ท่าทางยาจกไม่เหมาะกับไทเปเลยสักนิด”
“กรี๊ด ทำไมไทเปตาต่ำไปคว้าผู้หญิงแบบนั้นมาล่ะ”
และ
“ซุบซิบ งุบงิม งึมงำ บลาๆๆๆ”
ยัยพวกบ้าเอ้ยยืนมุงไม่ช่วยแล้วยังจะมาวิจารณ์คนอื่นเขาอีก เสียงดังไปแล้วนะยะ แล้วอีกอย่างฉันอยากให้อีตาบ้านี่มาอุ้มซะเมื่อไหร่ ท่าออกจะทุเรศลูกกะตาขนาดนี้ แต่เดี๋ยวก่อน?? เมื่อกี้ยัยผู้หญิงพวกนี้พูดว่านายหน้าหวานนี่ชื่ออะไรนะ ไทเปอย่างนั้นเหรอ
แล้วสมองของฉันก็ประมวลผลอย่างรวดเร็ว อาฟเตอร์หนุ่มในฝันของฉันที่ฉันพยายามเพียรตามเก็บข้อมูล เขามีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คน คนหนึ่งชื่อจีโนหน้าตาหล่อ นิสัยดี สุขุมน่ารัก แต่มีแฟนแล้วชื่อยูริ ส่วนอีกคนเป็นเพลย์บอยจอมเจ้าชู้ตัวอันตรายที่ฟันผู้หญิงน่ารักๆ ไม่เลือกหน้าชื่อไทเป
อ๊ากกก นี่แสดงว่าอีตาบ้านี่คือไอ้เพลย์บอยบ้ากามคนนั้นนะเหรอ
“งึมงำๆๆ”
ไอ้เสียงซุบซิบนินทานี่ก็ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง จนฉันชักจะเริ่มรำคาญ มันจะอะไรกันนักหนาเนี่ยกะอีแค่อีตาบ้านี่คนเดียว มุงกันซะเยอะเลย เยอะยิ่งกว่าตอนยัยซีเนียร์โดนลากมาฉันตบอีกนะเนี่ย
“นี่พวกเธอหุบปากซักทีได้ไหม ถ้าไม่คิดจะช่วยก็เงียบไปเลย น่ารำคาญ”
O_O ! ฉันตวาดแหวใส่ยัยพวกนั้นไป เล่นเอายัยพวกที่กำลังยืนซุบซุบอยู่ตะกี้นั้นตกใจแตกกระเจิงหายไปในพริบตาเลย
“เฮ้ยยัยบ้า อยู่บนบ่าฉันแล้วยังไม่เลิกพยศอีกนะ”
“แล้วใครใช้ให้นายแบกฉันไว้ละ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
“ฉันปล่อยเธอ เดี๋ยวเธอก็ไปวิ่งกัดชาวบ้านเขาไปทั่วนะสิ ยัยหมาบ้า”
“กรี๊ดดด นายว่าใครเป็นหมาบ้ายะไอ้บ้ากาม นี่แน่ะๆ”
ไอ้บ้าไทเป มันไม่ยอมปล่อยฉันลงแล้วยังมาว่าฉันเป็นหมาบ้าอีกอ่ะ กรี๊ด แบบนี้ต้องสั่งสอน
ฉันระดมกำปั้นน้อยๆ ทั้งทุบ ทั้งตบ ลงไปที่แผ่นหลังของนายไทเปแบบไม่ยั้งมือ ไม่รู้ว่าจะนายนี่จะสะทกสะท้านบ้างรึเปล่า ก็เล่นตัวใหญ่ เนื้อแน่น หุ่นเร้าใจซะขาดนี้ -,.- แต่เอ๊ะ! นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย
“เฮ้ยยัยบ้า มาตีฉันทำไมละ ฉันเจ็บ”
“เจ็บก็ปล่อยสิยะนายไทเป ไอ้บ้ากามมมมมมม”
“คำก็บ้ากามสองคำก็บ้ากาม นี่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ”
“แล้วนายมาฉวยโอกาสอุ้มฉันไว้แบบนี้ทำไมล่ะ ปล่อยเซ่”
“ฉวยโอกาส? เฮอะ!หุ่นอนุบาลอย่างเธอฉันไม่มีทางคิดอะไรด้วยหรอก ก้นก็เล็ก หน้าอกก็ไม่มี”
กรี๊ดดดด ไทเปมันจะมากไปแล้วนะยะ กล้าดียังไงมาวิจารย์หุ่นฉันแบบนี้
“นายว่าฉันเหรอ นี่แน่ะๆ”
ฉันระดมฝ่ามือทุบใส่เขาอีกครั้ง คราวนี้แรงกว่าเดิมด้วย หนอยๆ ที่จริงฉันก็แค่ตัวเล็กไปนิด หุ่นฉันไม่ได้แย่ขนาดที่เขาพูดสักหน่อย โมโหๆ
“โอ๊ยยัยบ้า หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่!!”
“ฉันบอกให้เธอหยุดยังไงล่ะ”
“ไม่หยุด”
“ดื้อนักใช่ไหมได้!”
“จะทำอะไรอ่ะ กรี๊ดดด”
อยู่ๆ ไอ้บ้าไทเปปล่อยมือข้างหนึ่งที่ล็อกขาฉันไว้ แล้วเปลี่ยนมาตีก้นฉันแทน ฉันที่โดนจับพาดบ่าห้อยหัวโตงเตงอยู่เลยไม่สามารถสู้เขาได้ แงๆ ก้นน้อยๆ ของฉันต้องมีราคีคาวเพราะฝีมือไอ้ผู้ชายเจ้าชู้โรคจิตคนนี้เรอะ เลมอนรับไม่ได้ T____T
“ไอ้ไทเป ไอ้บ้า ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต หยุดตีก้นฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันเจ็บ”
“ยังจะปากดีอีกนะยัยตัวแสบ จ้างให้ฉันก็ไม่หยุดหรอก ฮ่าๆ”
“กรี๊ดดดด”
“นี่พวกเธอทำอะไรกันน่ะ!!!”
อยู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งเอ่ยแทรกขึ้นมาขณะที่ไอ้บ้าไทเปกำลังบรรจงตีก้นน้อยๆ ของฉันอย่าสนุกสนาน ฉันละอยากจะหันไปขอบคุณเจ้าของเสียงสวรรค์นี่จริงๆ เลย แต่ทำไม่ได้เพราะตอนนี้โดนแบกห้อยหัวต่องแต่งอยู่ -____-“
“เฮ้ยซวยละ ตาอาจารย์หัวล้านนี่หว่า”
นายไทเปหันไปมองตามเสียงแล้วสบถออกมาด้วยความตกใจ แต่มันไม่ใช่แค่นั้น เพราะอยู่ๆ นายนั่นก็ออกตัววิ่งทั้งๆ ที่ยังแบกฉันไว้บนบ่าอยู่
“กรี๊ดไอ้บ้าไทเป นายจะไปไหน ปล่อยฉันนะ”
“หยุดร้องโวยวายได้แล้ว เธอกำลังจะทำให้ฉันเดือนร้อนจริงๆ แล้วนะยัยแสบ”
“นายพูดเรื่องอะไรฉันไม่เข้าใจ”
“ก็ไอ้คนเมื่อกี้ไงเล่า เขาเป็นอาจารย์สอนสังคม และที่สำคัญ”
ไทเปพูดแค่นั้นแล้วก็หยุดหายใจ คงจะเหนื่อยสินะ ก็เล่นแบกฉันไว้บนบ่าแล้ววิ่งนี่นา ถึงตัวฉันจะเล็กแต่ฉันก็คิดว่าฉันหนักไม่น้อยอยู่ -,.-
“ที่สำคัญอะไรเล่า?”
“อาจารย์นั่นอยู่ฝ่ายปกครองไง ยัยบ๊อง!!”
create : 2012/4/5 
.. My fanpage ..
ฝากติชมกันด้วยนะคะ .. ^^
cinnamon
ความคิดเห็น