คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter --> 2 : จุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย
..รักป่วนกวนหัวใจนายเพลย์บอย..
Chapter 2
จุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย
ย้อนกลับไปเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน
“ตึกๆๆ”
เสียงส้นรองรัวกระทบกับพื้นหินอ่อนของโรงพยาบาลสุดหรูดังสนั่นพร้อมด้วยตัวฉันที่พาร่างกายวิ่งกระหืดกระหอบมาที่นี่ทันทีเมื่อได้ยินข่าวการเข้าโรงพยาบาลของยัยต้นหอมเพื่อนรักของฉัน
ก่อนน้านี่ฉันติดต่อต้นหอมไม่ได้อยู่สองวันก่อนจะตัดสินใจโทรหาใครบางคน เลยรู้ว่ายัยต้นหอมเข้าโรงพยาบาลเพราะถูกพวกผู้หญิงที่โรงเรียน Harmer ทำร้าย ส่วนสาเหตุก็คงเดาได้ไม่ยาก เพราะยัยนี่ดันไปทำงานแปลกๆ โดยรับจ้างเป็นแฟนกับหนุ่มฮอตอย่างอาฟเตอร์แต่รับจ้างไปรับจ้างมากลายเป็นยัยต้นหอมดันไปตกหลุมรักอาฟเตอร์เข้าจริงๆ ส่วนอาฟเตอร์นะเหรอไม่บอกก็รู้ว่ารักเพื่อนฉันเข้าเต็มเปา เพราะเขาหวงยัยนี่ยังกะอะไร
และการที่จะโดนผู้หญิงคนอื่นหมั่นไส้จนรุมทำร้ายเพราะความอิจฉาก็เลยไม่น่าจะแปลกอะไร แต่ที่มันร้ายแรงคือยัยนี่ดันถูกรุมจนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลนี่สิ อาฟเตอร์มัวทำอะไรอยู่นะถึงปล่อยให้แฟนตัวเองโดนรุมแบบนี้ น่าโมโหชะมัด
“ผลัวะ!!”
ฉันเปิดประตูห้องพักคนไข้ออกอย่างแรงทันทีที่มาถึง ส่งผลให้ต้นหอมกับอาฟเตอร์ที่กอดกันอยู่ผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว นี่ฉันมาขัดจังหวะใช่ป่ะเนี่ย เลมอนผิดไปแล้ว ขอโทษนะก็ฉันเป็นห่วงต้นหอมนี่เลยอยากจะดูอาการเร็วๆ
“ยัยต้นหอมแกเป็นอะไรมากไหม แล้วนี่แกร้องไห้ทำไม ไหนๆ ใครทำแกบอกฉันมานะฉันจะไปจัดการมันเอง”
ฉันเริ่มซักและเดินเข้ามาที่ข้างเตียงคนป่วยของต้นหอม ยัยต้นหอมตาแดงๆ เหมือนคนเพิ่งร้องไห้ แถมไม่ตอบเอาแต่ทำหน้าเหลอหลามองฉันอย่างงง แล้วทำไมถึงหน้าแดงอย่างนั้นล่ะต้นหอมสงสัยจะเป็นไข้ด้วยละมั้ง? -__- ก็เท่าที่ดูจากสภาพรอยช้ำตามเนื้อตัวและก็แก้มของยัยนี่ก็บอกได้คำเดียวเลยว่าหนักมาก !!
“นี่เพื่อนเธอเหรอต้นหอม”
เสียงหนึ่งจากข้างเตียงเรียกความสนใจจากฉันที่กำลังใช้สายตาสำรวจต้นหอมให้หันไปมอง เอ๊ะ! นั่นอาฟเตอร์นี่นา อาฟเตอร์ตัวเป็นๆ ระยะประชิด เขากำลังหน้าแดงอยู่หน่อยๆ ด้วย กรี๊ดดดดดด หล่ออ่ะ >,<
“อุ้ย! อาฟเตอร์นี่นา ฉันชื่อเลมอนนะคะเป็นเพื่อนกับยัยต้นหอม ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^^”
“-________-”
อาฟเตอร์ทำหน้าเบื่อโลกใส่ฉัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้ระดับความหล่อในตัวเขาลดลงเลย คนอะไรไม่รู้ยิ่งมองยิ่งหล่อ เท่ น่ารัก น่าหยิก น่าจับกิน น่าลาก น่าปล้ำ(อันนี้ชักหื่น) นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นแฟนเพื่อนฉันคงกระโดดกอดไปแล้วอ่ะ ฉันเป็นแฟนคลับตัวยงของนายนะอาฟเตอร์ ^O^
“เฮ้ยว่าไงวะอาฟเตอร์ อ้าวต้นหอมเธอฟื้นแล้วเหรอ เธอนี่อึดชะมัดเลยนะ”
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เสวนากับอาฟเตอร์ประตูก็ถูกเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมด้วยบุคคลหน้าตาดีอีกสามคนก้าวเข้ามา อะไรเนี่ยนี่ฉันอยู่โรงพยาบาลหรือแคทวอล์คเนี่ยทำไมมีแต่คนหน้าตาดีระดับนายแบบนางแบบมาเดินกันให้ควั่กขนาดนี้ -,.-
“ว่าแต่ยัยเปี๊ยกนี่ใคร? ยืนทำท่าอย่างกับจะกินไอ้อาฟเตอร์”
ไอ้ผู้ชายหน้าหวานหนึ่งในสามคนนั้นพูดกับอาฟเตอร์แต่บทของการสนทนามันเอ่ยถึงฉันชัดๆ แถมยังเอามือมาชี้หน้าฉันอีก
“นายเรียกใครยัยเปี๊ยก แล้วว่าใครจะกินใครห๊า!!”
บังอาจนักมารู้ทัน -.,-
“ก็เธอนะสิยัยเปี๊ยก มองไอ้อาฟเตอร์อย่างกับจะเขมือบ เกรงใจคู่หมั้นเค้าที่นั่งอยู่บนเตียงหน่อยสิ ”
“ไอ้บ้า ฉันไม่ได้จะเขมือบอาฟเตอร์นะ แล้วนายอ่ะเป็นใครขนาดคู่หมั้นเข้ายังไม่ว่าอะไรฉันสักคำ เจ๋อมาจากไหนไม่ทราบยะ”
“เธอว่าใครเจ๋อฮะ!!”
หนอยไอ้บ้าถึงจะหล่อแต่เลมอนก็ไม่ยอมนะเฟ้ย เรื่องอะไรมาว่าฉันเนี่ย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรแบบที่นายว่าซะหน่อย แค่คิดเท่านั้นแหละย่ะ
“ก็ว่านายไง หน้าตาก็ดีไม่น่าโง่เลยนะ”
อันนี้ด่าจากใจเลยนะเนี่ย อิอิ
พอฉันด่าไปเท่านั้นแหละ ไอ้บ้านั้นก็ทำท่าจะเข้ามาขย้ำคอฉัน ผู้ชายอะไรเนี่ยปากเสียแล้วยังจะใช้กำลังกับฉันอีก แต่ขอโทษเลมอนไม่ยอมหรอกลองเข้ามาดีแม่จะจัดการให้น่วมเลย
“นี่เลิกเถียงกันได้แล้วมันหนวกหู นี่จะมาเยี่ยมฉันหรือมาเถียงกันหา แล้วว่าแต่เลมอนใครบอกแกว่าฉันอยู่โรงพยาบาล”
ต้นหอมพูดขัดขึ้นทำให้อีตานั่นหยุดแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างขัดใจ แต่ถึงอย่างนั้นมันยังอุตส่าห์ทำหน้าทำตากวนบาทาใส่ฉันอีก เดี๋ยวแม่งับคอซะนี่ แง่ง !
“แฮะๆ ก็ฉันโทรถามจากอาฟเตอร์น่ะ ^^”
ฉันหันไปตอบคำถามยัยต้นหอมหลังจากใช้สายตาจิกตาบ้านั้นไปหลายรอบแล้ว แต่ต้นหอมกลับมองฉันด้วยสายตาคาดโทษ อะไรอ่ะก็ฉันเป็นห่วงนี่ติดต่อแกไม่ได้เลยติดต่ออาฟเตอร์แทน(ฉวยโอกาสชัดๆ 555)
“ก็ฉันติดต่อแกไม่ได้เลยอ่ะ เป็นห่วงไม่รู้จะทำยังไงเลยโทรหาอาฟเตอร์”
เมื่อพูดถึงอาฟเตอร์ก็ขอมองหน้าหน่อยละกัน ชายในฝันจ๋า >///<
“แกมีเบอร์อาฟเตอร์ได้ไง?”
“คือฉันขโมยมาจาเครื่องแกอ่ะ ^^”
“ห๊า!! นี่แก..”
“เอาน่า อย่าบ่นนักเลยฉันเป็นห่วงแกนะ แล้วแกจะตอบฉันได้รึยังว่าใครเป็นคนทำแก”
ต้องรีบเปลี่ยนเรื่องโดยไวก่อนที่จะโดนต้นหอมมันกระโดดตบข้อหาแอบขโมยเบอร์โทรศัพท์แฟนสุดหล่อของมัน ฉันไม่ได้คิดอะไรกับแฟนเพื่อนเลยนะ สาบานได้ว่าไม่เคย -,.- แค่จะเอามาสะสมไว้ในคอลเลคชั่นคนหล่อแค่นั้นแหละ
“คือ..”
แล้วยัยต้นหอมจะอึกอักทำไมเนี่ย ไม่ยอมตอบสักที คนจะไปแก้แค้นให้
“คนทำชื่อซีเนียร์”
ไม่ใช่เสียงของต้นหอมที่ตอบแต่เป็นเสียงของไอ้หน้าหวานปากเสียจอมกวนประสาทต่างหาก ไม่ได้ถามนายเล้ย แต่ก็ขอบใจนะ
“ใครถามนายไอ้เจ๋อ แต่ก็ขอบใจย่ะ”
รู้แล้วจะอยู่ทำไมละ ของแบบนี้ต้องรีบจัดการ บังอาจมากที่มาทำกับเพื่อนรักฉันแบบนี้ แค้นนี้ต้องชำระเคยได้ยินไหม
“แกจะไปไหนเลมอน ! O_O”
“ไปจัดการ”
ต้นหอมรีบร้องถามขึ้น นี่ฉันคบกับมันมาตั้งแต่เด็กเรื่องแค่นี้ยังต้องให้บอกอีกเหรอว่าฉันจะทำอะไร ฉันก็เลยหันไปตอบพร้อมกับยิ้มให้มันแบบประมาณว่าไม่ต้องเป็นห่วงแค่นี้สบายมาก แล้วก็เดินออกจากห้องมา จุดมุ่งหมายก็คือไอ้โรงเรียนคนรวยนั่นแหละ !
edit : 2012/5/4
My Novel
My fan page
ความคิดเห็น