คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : งานเข้า
2
งานเข้า
“ว่าไง...มีอะไรจะบอกก็บอกมา...” พลอยปั้นพูดขึ้นทันทีที่นั่งลงบนเตียงขาวสะอาดในห้องพยาบาล หลังจากที่แยกจากซัลเฟอร์มาเราทั้งสามคนเงียบกริบกันมาตลอดทางจนมาถึงที่นี่
“ขอโทษ...” ฉันบอกอย่างสำนึกผิด
“ปลายรุ้ง... ถ้าลำบากใจก็ไม่ต้องบอกก็ได้นะ” หนูตุ่นบีบมือฉันเป็นเชิงปลอบ
“เฮ้อ~ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกน่า... ลำบากใจเปล่าๆถ้าพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ฉันกับหนูตุ่นก็ไม่ได้อยากจะรู้อะไรมากมายขนาดนั้น”
“ขอบใจ... แต่ก็ต้องขอโทษแกอยู่ดีล่ะพลอยปั้น ขอโทษๆ ทั้งหมดเป็นเพราะฉัน... ถ้าไม่งั้นแกคงไม่เป็นแบบนี้”
“เอาน่า... พวกนั้นทำฉันได้แค่วันนี้เท่านั้นแหละ! แกคิดดูฉันยังไม่ทันตั้งตัวเลยหันกลับมาก็เจอฝ่ามือซะแล้ว!”
“ไม่เป็นไรหรอกพลอยปั้นก็บอกแล้วไง เธอสบายใจได้แล้วปลายรุ้ง” ^^
“แต่...”
“เอาเป็นว่า... ถ้าพร้อมเมื่อไรก็บอกแล้วกันพร้อมจะตั้งใจฟังเสมอเลย” ^^
“หึ... ขอบใจจริงๆนะ เอาเป็นว่าวันนี้ฉันเลี้ยงไอติมหน้าโรงเรียนแล้วกัน”
“ง่า~ แกไม่คิดจะเลี้ยงอย่างอื่นบ้างหรือไง” พลอยปั้น
“นั่นสิ... ไม่ว่าจะพนันอะไรหรือปลอบใจอะไร เลี้ยงฉลองอะไร... เธอก็ไอติมหน้าโรงเรียนตลอด” -3- หนูตุ่น
อ่า~ นั่นสินะ... แต่มันถูกนี่! แล้วอีกอย่างไม่ต้องไปไหนไกลให้เสียเวลาอยู่แค่หน้าโรงเรียนเอง ฉันไม่เห็นว่ามันจะอะไรตรงไหน แถมเวลาเลี้ยงเห็นกินตลอดไม่บ่นส้ากกกคำ!
“หรือจะไม่กินละ -0-”
“ไม่ได้นะ!/กินสิ!” พลอยปั้น+หนูตุ่น ประสานเสียง! แหม! ทีงี้ล่ะก็...!!
หลังจากที่พาพลอยปั้นไปทำแผลเรียบร้อยก็ขึ้นเรียนในคาบที่เจ็ด ในวิชาศิลปะ... แต่ก็เหมือนไม่ได้เรียนอยู่ดีนั่นแหละเพราะครูประชุมช่วงบ่ายทั้งระดับชั้น ม.6 สบายเลยจ้า~ ทำให้ชั่วโมงวุ่นวายตามประสาที่ไม่มีครูควบคุม และตลอดทางที่เดินมายังห้องเรียนในตึกศิลป์ฉันก็ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาจากรุ่นน้องและรุ่นเดียวกันหลายต่อหลายที่นินทาเรื่องที่พลอยปั้นโดนตบและเรื่องที่ฉันเคยคบกับซัลเฟอร์ อยู่โรงเรียนนี้มาจวนจะ 6 ปี! เพิ่งจะมามีเรื่องกะอีตอนจะจบนี้แหละ! ฉันไม่น่าพลาดเลยจริงๆ ที่ปล่อยใจให้เป็นของผู้ชายคนนั้นจนมันยืดเยื้อมาจนถึงวันนั้น... ตอนนี้ฉันก็ยังอยากจะรู้คำตอบอยู่ดี อยากรู้ว่าทำไม...ถึงต้องทิ้งฉันไป แค่เบื่อฉันเท่านั้นน่ะหรือ? เฮอะ! งี่เง่าชะมัด!
“เพื่อนๆครับ! ฟังทางนี้แป๊บนึงซิ... สัญญาว่าจะใช้เวลาไม่นาน”
“ถ้าผิดสัญญาก็ไปเดตกะเค้าได้มั้ยอ่ะอาชิณ”
“อาชิณมีอะไรเหรออออ”
“อาชิณชอบกระเป๋าแบบไหนเหรอ”
“อาชิณเมื่อไรจะมีแฟน”
“อาชิณ!.....#@$#@%$%^%&*(()*()^*”
“โอ้ย! หนวกหู! ฟังอาชิณพูดก่อนไม่ได้หรือไง!”
ฉันตวาดดังลั่นทำเอาห้องศิลปะเงียบกริบ! พวกผู้หญิงห้องฉันมักเป็นแบบนี้เสมอ... เอ่อ... ไม่สิ ไม่ใช่ ไม่ใช่เฉพาะผ็หญิงห้องฉันหรอก ผู้หญิงทั้งโรงเรียนเลยก็ว่าได้ เพราะอาชิณทั้งหล่อ ทั้งรวย ผิวขาวหุ่นดีมีซิกแพ็ก >///< (เห็นบ่อยๆตอนแข่งบอล) ผมสีดำแซมม่วงๆ หล่อซะ! แถมเรื่องเรียนเนี่ย... เก่งโคตรค่าาาา กีฬาก็ไม่เป็นสองรองจากใคร เค้าเป็นหัวหน้าห้องฉันเอง และนี่ถือเป็นข้อดีอีกอย่างนึงที่ฉันอยากจะมาโรงเรียนเพราะเวลามีเรื่องปวดหัว มองไปที่หัวหน้าห้องก็สดชื่นนน
“อ่า~ ขอบใจนะปลายรุ้ง” ^^;; โอ้ยยย ฉันจะเป็นบ้าตาย! หัวหน้าห้องฉัน >< อาชิณเป็นพวกที่ชอบความสงบชอบช่วยเหลือคนอื่น แล้วเค้ามักจะคุมห้องไม่อยู่เพราะความใจดีของเค้าเอง (คนหล่อน่ารักเสมอ) และรอยยิ้มของเค้ามักจะทำให้ใครหลายคนเป็นลมได้เลยล่ะ ขนาดฉนนะเห็นรอยยิ้มของหมอนี่ มันทำให้ฉันต้องยิ้มตามไปด้วยเลย...
“อ่าๆไม่เป็นไรๆ ว่ามาสิ...เรื่องมี่จะบอกอ่ะ” ^^;; เค้าจะมองฉันเป็นผู้หญิงโหดมั้ยอ่า -0-
“เอ่อคืองี้นะ... คือทางโรงเรียนได้จัดกิจกรรมเพื่อผ่อนคลายให้กับพวก ม.6 เนื่องจากต้องอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อเตรียมสอบ อาจารย์ห้องเรารับอาสาที่จะเป็นฝ่ายควบคุมงาน...ทำให้ห้องเราทุกคนต้องช่วยกันเพื่อจัดงานนี้ขึ้น ให้เวลาทั้งหมด 1 อาทิตย์กับอีก 2 วัน ในการเตรียมกัน ส่วนการทำงานให้เวลา 2 อาทิตย์ 3 วัน”
โหวววว -///- เหนื่อยอีกแล้ววว ไหนบอกจะผ่อนคลายไงฟะ! -3- ใช้ทำงานทำไมเนี่ย!
“เอ่อ...อาชิณ... แล้วมีแต่ห้องเราห้องเดียวเหรอที่ต้อเตรียมงานทั้งหมด” หนูตุ่นถาม
“เปล่าหรอก... มีห้อง B ที่ทำแฟนตาซีกับห้อง F ที่ทำเรื่องเนื้อหา ส่วนห้องเราเป็นคนเตรียมงานทั้งหมด... ในที่นี้หมายถึงเราต้องกำหนดคอนเซ็ปของงานว่าจะเป็นยังไงแล้วแบ่งออกเป็นสามส่วน คือส่วนของเราและอีกสองส่วนที่บอก”
“งั้นก็แสดงว่างานนี้อยู่ในความรับผิดชอบของห้องเราห้องเดียว?” พลอยปั้นถามหน้าบูด สงสัยจะเบื่อที่ต้องมานั่งทำงานล่ะมั้ง ยัยนี่ยิ่งไม่ชอบทำงานร่วมกับห้องอื่นซะด้วย... ขวางหูขวางตา -0-
“ครับ!” ฟู่~ เหมือนฉันจะเห็นพลอยปั้นหงุดหงิดแหะ... ยัยนี่เหมือนจะไม่ชอบขี้หน้าอาชิณยังไงไม่รู้อ่ะ ถ้าฉันเดาคงเป็นที่อาชิณมักจะทำตัวไม่เป็นหัวหน้าและมักจะพูดแต่คำว่า ครับ ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนด้วยกันเอง
“โอเคจ้า... อาชิณสั่งพวกเรามาเลยนะเราพร้อมจะช่วยเสมอ”
“อยากให้ทำอะไรก็ยอม”
“อาชิณเลี้ยงไอติมหน่อยสิ”
“ถือเป็นการเริ่มต้นการทำงานด้วยกันไง”
“อาชิณ!@$#^@%&^*&(*(....”
อ่อยยยย.... ปวดหัวจังกับยัยพวกนี้
หลังจากที่เลิกเรียนแล้ว ฉัน พลอยปั้น หนูตุ่น... เดินออกจากตึกศิลป์แล้วมานั่งม้าหินหน้าห้องชมรมรักษ์การอ่าน ที่ฉันเป็นคนหัวหน้าชมรม
“ถ้าห้อง B มาทำงานกับเรา..แสดงว่า...” หนูตุ่นพูดพลางนึกอย่างตื่นเต้น
“กรี๊ด! แก...” เอาละพลอยปั้น... ปากหายดีแล้วซินะ ยังไม่ทันข้ามวันเลย
“เด็กใหม่ห้อง B!” ประสานเสียงกันอีกแล้ว...
“ตื่นเต้นตรงไหนเนี่ย...กะอีแค่เด็กหม่” ฉันบอกเสียงเซ็งก่อนที่จะเอาการบ้านวิชาคณิต.ของอาชิณมาดู (ฉันพาพลอยปั้นไปทำแผลไง เลยจดไม่ทัน T^T ไม่ได้จะลอกการบ้านเพื่อนน้า...)
“ก็ฉันอยากรู้นี่... เห็นเค้าว่าหล่อนักหล่อหนา” -3- พลอยปั้นปุ้ยปากไม่สนใจแล้วทำงานต่อ
............เงียบ...........
ฉันเหล่มองเพื่อนทั้งสอง...แล้วก็ก้มเขียนงานต่อ...
“ปลายรุ้ง...”
“ห้ะ?” ฉันหันไปตามเสียงอย่างรวดเร็วเพราะตกใจด้วยแหละอยู่เงียบๆมาเรียกกัน
“อ้าว...อาชิณนั่งก่อนๆ” หนูตุ่นเรียกขึ้นหลังตั้งสติได้
“ขอโทษทีนะครับ พอดีไม่คิดว่าจะตกใจขนาดนี้...” ^^;;
“อยู่กับพวกฉันไม่ต้องพูดครับๆตลอดก็ได้นะ รำคาญ!” พลอยปั้นพูดขึ้น เอ๊ะ! ยังไงยัยคนนี้
“เอ่อ...มีอะไรเหรอเรียกเราทำไม?” ฉันเปิดประเด็นถาม
“อ๋อ... คือเรื่องคอนเซ็ปงานอ่ะ มันต้องมีพิธีกรคือฉันอยากให้เธอมาเป็นพิธีกรคู่กับฉันหน่อยน่ะ” ประโยคหลังเสียงอ่อยๆแหะ
“อืม... ในห้องนายก็คงจะเห็นที่มีแต่ปลายรุ้งสินะที่ดูมั่นๆอ่ะ” หนูตุ่นเงยหน้าจากสมุดมองแล้วถามขึ้น
“ก็ใช่แหละ... คนอื่นดูจะเล่นไปซะหมด แต่ฉันไม่ได้หมายถึงทั้งหมดนะ!” เขาตอบเสียงอึกอักในประโยค สงสัยเพราะพลอยปั้นเงยหน้าข้นมองอย่างขวางๆ
“ได้สิ... ช่วงนี้ยังไม่มีอะไรมากไม่ใช่เหรอ ฉันโอเคนะ” ^^
“เหรอ... โอเคเลย! ขอบใจมากๆนะปลายรุ้ง”
“จ้า... มีอะไรให้ช่วยก็บอกล่ะ”
“งั้นฉันไปก่อนนะ...ปลายรุ้ง หนูตุ่น พลอยปั้น!”
“จ้า/ไม่เป็นไร” หนูตุ่น+ฉัน
“...” พลอยปั้น
“แกมีอะไรหรือเปล่ายัยพลอย!... ฉันสาว่าแกจะอคติกับอาชิณเหลือเกินนะ”
ฉันถามอย่างสงสัยและมองจ้องพลอยปั้นที่ตอนนี้ก้มหน้าก้มตาเขียนงานอย่างไม่สนใจเสียงใคร
“ว่าไง?” ฉันถามย้ำอีกครั้ง
“ก็แค่ไม่ชอบอ่ะ... เป็นหัวหน้าแต่คุมลูกน้องไม่ได้ วันๆเอาแต่ยิ้ม...แล้วก็พูดครับๆ อย่างนั้นน่ะ! รำคาญชะมัด!”
“หืมมมมม...” หนูตุ่นทำเสียงล้อเลียนพลอยปั้น
“พอๆ รีบทำจะได้รีบกลับ...แกอย่าลืมยัยปลายรุ้งว่าแกต้องเลี้ยงไอติมอีก!”
-0- อะไรของเค้า... แซวนิดแซวหน่อยไม่ได้เลย อารมณ์ขึ้นตลอดเลยอ่ะคนนี้ -3-
“ปลายรุ้งงงง~ ”
ใครอีกล่ะนั่น!
“ว่าไง? อาชิณ...” เอ่อ...สงสัยเค้าคงวิ่งมาไกล หอบซะ!
“คือ...คะ..คือ...”
“ใจเย็นก่อนๆ นั่งก่อนก็ได้ไม่ต้องรีบพวกเรายังอยู่ที่นี่อีกนาน” หนูตุ่นบอกอย่างกระสับกระส่ายพร้อมหายาดมมาให้อาชิณ
“ซื้ดดดดด... เฮ้อออ โอเคแล้ว...”
“โอเค...มีอะไร?”
“คือฉันจะบอกว่าพิธีกรน่ะมีสามคนนะ คือฉันกับเธอ... ส่วนอีกคนอาจารย์พรรณีจะบอกอีกทีพรุ่งนี้”
“แค่เนี๊ยะ!?...” พลอยปั้นพูดเสียงหงุดหงิด
“มีอีกๆ...อาจารย์ให้เอานี่มาให้ เค้าบอกต้องทำสัญญาไว้ด้วยเพราะห้องเรารับผิดชอบโดยตรงดังนั้นหัวหน้าและรองหัวหน้าของห้องต้องเซ็นชื่อรับทราบ”
“อ่าว -0-” งั้นฉันก็เสี่ยงเต็มอ่ะดิ... ถ้างานออกมาไม่ดีอ่ะ
“แต่ไม่เป็นไร ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเดือดร้อน” เขาบอกฉันแล้วยิ้มให้อย่างจริงใจดั่งการปลอบ
“โอเคจ้า...”
“ฉันไปก่อนนะ บาย~”
“จ้า! กลับบ้านดีๆล่ะ หัวหน้าห้อง!” J
ความคิดเห็น