คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเปลี่ยนแปลงกะทันหัน?
1
การเปลี่ยนแปลงกะทันหัน?
เรื่องเมื่อคืน...ฉันถามหาสาเหตุที่แม่มาปลุกฉันกลางดึก แม่ตอบฉันแค่ว่า ‘พอดีลงมากินน้ำ ก็เลยเดินแวะมาบอกเฉยๆ’ ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจกับการกระทำของแม่เท่าไร และคุณลุงก็มารับเราสองคนแม่ลูก ปิดบ้าน ล็อกกุญแจ ทุกอย่างอยู่ครบ ไปแค่คนเท่านั้น =O=’’ จากนั้นเราก็ออกเดินทางใช้เวลาสี่ชั่วโมง ในที่สุดก็มาถึงบ้านคุณลุง
*O*….*()*….*O* wowww!!!
โฮกกก~ ฉันจะบ้าตาย บ้านคุณลุงใหญ่มากค่ะ ใหญ่มากกกกก มากกว่าจะเป็นบ้านซะอีก ><
อ๊ะ! ฉันเรียกพ่อเลี้ยงคนใหม่ของฉันว่า คุณลุง ค่ะ ^^; ไม่ได้เพราะฉันรังเกียจหรือไม่ยอมรับนะคะ แต่ฉันน่ะ ไม่ชินที่จะเรียกแบบนั้นมากกว่าค่ะ ฉันมีพ่อคนเดียวก็พอแล้ว
“นี่บ้านจริงๆหรอคะ? คุณลุง *O*” ฉันถามพรางมองตาเป็นประกาย
“ฮ่ะๆๆ เข้าไปข้างในดีกว่า...ป่ะๆ” คุณลุงพาฉันเดินไปข้างใน ว้าววว....นี่มันสุดๆไปเลยนะ เฟอร์นิเจอร์ขอบทองตัดกับพื้นสีครีม ทั้งกว้างทั้งใหญ่ การตกแต่งภายในดูหรูหรา แต่ไม่เว่อร์จนเกินไป ทำให้น่าอยู่ ถัดไปหลังบันไดขึ้นชั้นสอง มีทางให้เดินไปดูสวนดอกไม้ได้ด้วย >_< มันส์สุดๆไปเลยน้า~ มีสระว่ายน้ำด้วย อร๊ายยย ฉันจะกระโดดเล่นทั้งวันเลยคอยดู ^^
คุณลุงพาฉันเดินมาจนถึงห้องนอนของฉัน
เฮือกกก!!! โอ้พระเจ้านี่สาบานนะว่าคือห้องนอน มันใหญ่กว่าห้องเรียนฉันอีกนะเนี่ย *()*
“เอาล่ะ...พออยู่ได้ใช่มั้ย?” คุณลุงหันมาถามฉันทั้งทีคำถามนั้นไม่สมควรถามอย่างยิ่ง ใครอยู่ไม่ได้ก็บ้าไปแล้ว นี่มันโคตร VIP เลยนะ “แหม...คุณลุงทำยังกะข้าวเป็นคนเรื่องมากอย่างนั้นแหละค่ะ ^^”
“ฮ่ะๆ ขอโทษทีๆ ลุงกลัวหนูจะไม่ชอบ”
“สบายมากค่ะ...ขอบคุณคุณลุงมากๆเลยนะคะ”
“เอาล่ะ ลุงไม่กวนเราและ พักผ่อนตามสบายเถอะนะเดี๋ยวลุงให้คนมาตาม”
“รับทราบค่ะ (^^)’>”
ในที่สุดก็ได้เวลาของฉันแล้วววว >< ฮู่วววว~ เตียงๆ ๆ เตียงนี่มันกว้างโคตร ๆ กระโดดๆ ๆ แล้วก็ กระโดด ๆ ฮ่ะ ๆ มีความสุขมาก นี่มันสวรรค์ชัดๆ
ก๊อก ก๊อก ๆ
“ขา~…?” ^^ ----> ฉัน
“-_-!!” ----> ผู้มาเยือน (?)
“มีอะไร...หรือ...เปล่า คะ?” ฉันถามพรางมองไปยังผู้มาเยือน โอ้ววว...พระเจ้า *O* คนตรงหน้าฉันเป็นใคร ทำไมเขาถึงหล่อขนาดนี้ หน้าเนียนมากๆ ใสกิ๊กไม่มีแม้แต่สิวสักเม็ด ขนตาแพรยาวเรียงกันสวยงาม ดวงตาสีดำสนิทที่มองฉันอย่าง เฉยๆ ผมสีดำสนิท ตัดกับใบหน้ารูปไข่สีขาว ทำให้เด่นเว่อร์ จมูกโด่งเป็นสันสวยงาม ริมฝีปากหยักสวยได้รูปที่น่าสัมผัสอย่างกะสลักมา สีออกแดงชมพูๆ เขาคือผู้ชายที่ฉันคิดว่าหล่อที่สุด >< เขามีอิทธิพลต่อ ‘หัวใจ’ ของใครหลายคนแน่ๆ! ถ้าไม่ติดว่าฉันมีหนุ่มๆ EXO ทั้งสิบสองคนเป็นแฟนอยู่แล้วฉันคงจะรับนายคนนี้เป็นเด็กด้วยสักคนอ่ะนะ (กล้ามาก -,.-) แต่ฉันว่าหมอนี่เป็นใบ้แหงๆ ไม่พูดไม่จา จ้องหน้าคนอื่นตั้งนานสองนาน - -! แล้วก็เดินหนีไปเฉยๆ ไม่มีคำพูดหล่นออกจากปากเลย เสียมารยาท!! กลัวดอกพิกุลจะล่วงหรือไงกัน!?!!
“เอ่อ...เดี๋ยวก่อนนะคะ!!”
“-_-?” นิ่งมายังไงก็คงนิ่งอยู่อย่างนั้น สีหน้าหมอนี่มีโหมดเดียวจริง ๆ - -‘’
“^_^ สระว่ายน้ำข้างล่าง เล่นได้มั้ยคะ??” คะ...คือ ฉันไม่ได้ติดใจหมอนี่หรอกนะแค่อยากเล่นน้ำ >< ฮ่ะๆ
“หึ! ถ้าเล่นไม่ได้ แล้วจะมีทำไม…จริงมั้ย!?”
เหอะ!! กวนประสาทกันชัดๆ หมอนี่ควรจะหุบปากไว้อย่างเดิมดีกว่า ;’(
ตู้มมมมม !!!
ฮ๋า~~...สบายจังเลย ฮ่ะๆๆ ตอนนี้ฉันอยู่ในสระว่ายน้ำเรียบร้อยแล้วค่ะ ^^; หลังจากที่ฉันคิดทบทวนคำพูดของหมอนั่นแล้ว ฉันก็คิดหมอนั่นคงจะสื่อความว่า ‘ไม่มีใครห้ามซะหน่อย’ อะไรประมาณนี้แหละค่ะ (เข้าข้างตัวเองชัด ๆ)
“ว๊าย!! คุณคะ ทำไมไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะ ถ้าจะเล่น!!” คุณป้าแม่บ้านนี่น่า...เปลี่ยนชุดหรอ ? เปลี่ยนทำไมอ่ะ =O=’’
“- -??” คะ...คือ แค่เล่นน้ำเองนะ ต้องเปลี่ยนโน่นเปลี่ยนนี้เมื่อไรจะได้เล่นล่ะ จริงมั๊ย? และชุดฉันก็ไม่มีอะไรเลยนะ เสื้อยืดคอกลมสีน้ำตาล(ของคุณลุง นั่นแหละ) กางเกงขาสั้นสีดำ อ๊ะ!! นั่นคุณลุงเดินมาพอดี ยังงี้ต้องถามซะละ
“คุณลุงงง~~....คุณลุงขา” ^_^
“ฮ่ะๆ ว่าไงเรา ไม่พักก่อนหรอ มีแรงขนาดนั้นเชียว” J
“แห่ะๆ เห็นแล้วอดใจไม่ไหวค่ะ ><”
“พอได้แล้วล่ะ รีบไปอาบน้ำอาบท่า แล้วลงมาข้างล่างซะ มีคนจะแนะนำ…”
“- -? ค่ะ ๆ ”
ตึก ๆ ตึก ๆ
“มาแล้วค่า...” ^^
“ - -‘’ ”
เฮ้อ~ นี่ฉันมาช้าหรอเนี่ย สีหน้าทุกคนเหมือนกับรอฉันแค่คนเดียว แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า ห้องน้ำมันน่านอนฉันแค่งีบไปหน่อยเอง ^^; มาช้าก็ดีกว่าไม่มาน่ะเนอะ แห่ะๆ :P เอ่อ...บรรยากาศในตอนนี้รู้สึกมันเริ่มคุมเครือยังไงๆ ชอบกล ทำไมทุกคนอยู่ในโหมดเครียดกันล่ะ ตอนบ่ายยังยิ้มแป้นอยู่เลย
(( - -) ----> (‘.’ ))
“มะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?” ตอนนี้สายตาทุกคนกำลังมองมาทางฉัน...โดยมิได้นัดหมาย เครื่องหมายคำถามกำลังพรุ่งตรงมากระแทกกับหัวฉันอย่างแรง มันอะไรกัน มองแบบนี้หมายความว่าไง?
“ข้าวหอม! มานั่งตรงนี้มาลูก” แม่พูดขึ้นหลังจากที่ความเงียบปกคลุมพื้นที่ส่วนนี้เกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์
“ข้าวหอม...นี่ดันเต้...หลานชายคุณลุงนะลูก”
“หืมมม…!?!” (( ‘.’) ---> (- -)! นะ..นี่มัน !!! หลานคุณลุง
“หวัดดี” -_-!
เหอะ! โหมดเดิมตล๊อดๆ เชอะ! หยิ่งจังเลยพ่อคู้ณณณ!!!
“อ่า...สวัสดี” ^^’’ “ฉัน...ข้าวหอม ยินดีที่รู้จัก”
“อืม” -_-‘’
อะไรของมันวะ รูปร่างหน้าตาก็ดี แต่นิสัยห่วยชะมัด โธ่! ทำเป็นหยิ่งที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทบ้างรึไง ฮึ่ย!อยากจะพูดออกไปจังเลย แต่ก็ทำได้แต่คิดในใจเท่านั้น...T^T
“เอาล่ะ...มาเข้าเรื่องกันเลย” หลังจากที่ทำความรู้จักกับอีตา ดันเต้ แล้วคุณลุงก็พูดขึ้น เรื่องมันจะอะไรมากนะ ถึงได้ทำหน้าเครียดขนาดนี้ ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ แต่ฉันว่านะ ที่ทุกอย่างมันอึมครึมก็เพราะไอ้เจ้าชายพิกุลทองมากกว่า นั่งหน้านิ่ง ๆ อยู่ได้ตั้งนานสองนาน ไม่เมื่อยบ้างรึไงนะ
“ข้าวหอมจะว่าอะไรมั้ย...”
อะไรคะ? อะไรคะคุณลุง? ทำไมเว้นช่องไฟนานขนาดนั้นด้วยอ่ะ =O= เริ่มไม่ไว้ใจแล้วนะ
“คือ...ลุง...อยากให้ข้าวหอมช่วยไปอยู่คอนโดฯกับดันเต้ และช่วยดูแลแดนเนียลสักระยะหนึง”
O_o!!! ไปอยู่กับ ’ดันเต้’ ดูแล ‘แดนนเนียล’ ที่คอนโดฯ สักระยะหนึง !!! Nooooo
“(- - )) (( - -) (- - )) (( - -)” ไม่เด็ดขาด คัดค้านค่ะ!
“คือ...แดนเนียลเป็นน้องชายของดันเต้ แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ด้วยกันแค่สองคน ลุง...อยากให้ข้าวหอมช่วยลุงหน่อย”
คุณลุงพูดกับฉันอย่างเหนื่อยๆ คุณลุงคงลำบากใจเรื่องนี้มากเหมือนกันสินะ ถึงได้เครียดขนาดนี้ แต่ ดันเต้ เขาก็โตแล้วนี่น้องคนเดียวยังไงก็ดูแลได้อยู่แล้ว...อีกอย่างบ้านนี้ก็ใหญ่พอที่จะรับคนเพิ่มอีกหลายคน
“ทำไมคุณลุงไม่ให้พวกเขา...มาอยู่ที่นี่ ล่ะคะ” (_ _) ต้องหลบตาหน่อยเพราะฉันรู้สึกถึงรังสีอัมหิตจากสายตาคู่ตรงข้าม ที่มองเหมือนจะฆ่าให้ได้ T^T แล้วยังงี้...ฉันจะไปอยู่กะเขาได้ยังไง T^T ฮือออ
“แดนเนียล!!...มันไม่มาหรอก ถ้ามันมาฉันคงไม่ต้องพึ่งเธอหรอก” - -!!!
ห๊ะ! แล้วทำไมต้องโมโหให้ฉันด้วยเล่า!! ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยทำไมฉันต้องไปเกี่ยวกะนายด้วย ทุกคนคิดอะไรอยู่เนี่ย..?
“นี่ๆ !! น้อยๆ หน่อยเหอะ” L “นายพูดแบบนี้กับคนที่นายกำลังขอความช่วยเหลือแบบนี้ได้ยังไง!!”
ไอ้บ้าเอ้ย!! นายคิดว่านายเป็นใคร ถึงได้มาตะโกนปาวๆ ใส่หน้าคนอื่นยังนี้ เดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะหรอก ชอบทำให้นางเอกอารมณ์เสีย :P
“ข้าวหอม...ลูกจำเด็กที่อยู่โรงพยาบาลได้มั้ยลูก?” แม่หันมาถามฉันหลังจากที่ฉันเถียงกับดันเต้อยู่ แต่คำถามนี้ฉันก็ยังไม่เข้าใจถึงเหตุผลที่จะต้องไปอยู่กะดันเต้เลย
“เด็ก?” - -? ง.งู วิ่งชนกันไปมาบนหัวฉัน “เด็กที่เอาอมยิ้มมาให้ลูกไง...แล้วยังขโมยจูบลูกไปไง” ^^
เด็ก? เด็กที่ไหนมาขโมยจูบฉัน...!!! O_o ไอ้เด็กนั่น ไอ้เด็กที่น่ารักๆ คนนั้น ไอ้เด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง มันขโมยจูบ ฉันนน T^T
ความคิดเห็น