คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ขอแค่นี้ (50%)
15
ขอแค่นี้
หืมมมมม...
อืมมมมม...
หาวววววว....
ถึงห้องแล้วหรอ...
“พี่สาวฮะ”
แดนเนียล...เหรอ
“พี่ดันเต้ พี่ข้าวหอมตื่นแล้ว”
“…”
“หิวหรือเปล่า” ดันเต้ยื่นหน้ามาถามฉัน ไม่โกรธกันแล้วเหรอ...
ฉันยันตัวเองขึ้น แวบแรกที่สัมผัสได้เลยคือ ปวดหัว
“ตัวเธออุ่นๆนะ กินข้าวเถอะจะได้กินยา” ดันเต้พยุงฉันขึ้นแล้วพาไปยังโต๊ะอาหาร ฮา... เจ้าตัวเล็กนี่น่ารัก แดนเนียลช่วยดันเต้ถือจาน
ถือแก้วน้ำ ขวดน้ำมาให้ฉัน หึ... สามัคคีกันจริง ถึงแม้จะเถียงๆกันบ้างก็เถอะ
“ไอ้เปี้ยกแกอยู่นิ่งๆได้มั้ยห้ะ... วิ่งไปวิ่งมาอยู่ได้... นั่นๆ เด๋ยวแก้วก็ได้แตกพอดี” ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าดันเต้ก็มีมุมเป็นตาแก่ขี้บ่นด้วย -0-
“ผมรู้แล้วฮะ แต่แฟนผมเค้ากำลังไม่สบายผมต้องดูแลดีๆ พี่ไม่ต้องยุ่งก็ได้นะพี่ดันเต้ ผมดูแลได้” -3- ว่าแล้วเจ้าตัวเล็กก็วิ่งวุ่นๆไปเอา
ขนมปังในตู้เย็นออกมาวางไว้บนโต๊ะ
“เหอะ! แฟนๆ แกนี่มัน... ไปๆๆ นั่งดีๆซะ จะกินมั้ยข้าว”
“ฮะๆ” ฉันเผลอหัวเราะออกไปเมื่อเห็นภาพที่วุ่นวายนั่น 55555
“ขำไร มีไรตลก” - + มันโหดอีกแล้ว
“ป่าว~ นี่รอฉันตื่นเหรอ ทำไมถึงไม่กินกันก่อนเลยล่ะ” ฉันถามอย่างนึกสงสัย แดนเนียลไม่หิวนักหรือไง แล้วดันเต้อีกอ่ะ เลิกเรียนก็เย็น
แล้วน่ะ
“พี่ดันเต้บอกให้รอพี่ข้าวหอมก่อนฮับ แต่ผมก็ไม่ค่อยหิวเท่าไร รอพี่ข้าวหอมผมทำได้” ^^
“ขอบใจน้า” ^^ ฉันหยิกแก้มแดนเนียลอย่างหมั่นเขี้ยว
เราสามคนนั่งกินข้าวเย็นอย่างสนุกสนาน อาจเพราะฉันเงียบๆล่ะมั้ง สองพี่น้องเลยช่วยกันสร้างบรรยากาศให้มันครึกครื้น
นนนนนน 5555555555 มันก็ครึกครื้นจริงแหละค่ะ แดนเนียลทะเลาะกับดันเต้ได้สุดยอดมาก เด็กอะไรก็ไม่รู้ พูดเป็นต่อยหอยเลย เล่า
โน่นเล่านี่ให้ฟัง หลังจากที่ฟังๆมา ทำให้ฉันรู้จักสองพี่น้องนี่มากขึ้นนะคะ ดันเต้ จากตอนแรกที่ฉันเจอ เค้าจะเป็นคนนิ่งๆ โหดๆ แต่จริงๆ
แล้ว เค้ามีมุมอ่อนๆเยอะเหมือนกันนะคะ อาจเพราะมีน้องชายตัวน้อยๆ ที่คอยสร้างสีสันให้ชีวิตด้วยล่ะมั้ง 55555 เค้าไม่ชอบกินพวก
ของหวาน ชอบอาหารรสจัด ไม่ชอบสัตว์มีขน ไม่ชอบที่ๆคนเยอะๆ ชอบเข้าสังคมนะ...แต่เฉพาะคนที่สนิท อย่างกลุ่มเพื่อนๆเค้า ชอบเล่น
กีฬาฟุตบอล แต่ถ้าอย่างอื่นก็ได้ ชอบกินน้ำองุ่น แต่ไม่ชอบกินผลไม้ ชอบแข่งรถ ชอบความเร็ว บลาๆๆ~ ส่วนแดนเนียล เป็นคนช่างคุย
ช่างพูด ชอบกินของหวาน ชอบไปเที่ยวที่คนเยอะๆ ไม่ชอบเลี้ยงสัตว์ทุกชนิด ติดการ์ตูน แก่แดด (อันนี้เห็นชัด!) บลาๆๆ~ ชีวิตส่วนมาก
ของดันเต้จะตรงข้ามกับแดนเนียล -0-
หลังจากที่อิ่มหนัมสำราญแล้ว ฉันก็พาแดนเนียลไปอาบน้ำ ดัเนต้เก็บจาน ฉันอุ่นนมให้แดนเนียลดื่มแล้วพาเข้านอน
“ฝันดีนะ หนุ่มน้อย” ฉันหอมแก้มแดนเนียลไปหนึ่งฟอด(ใหญ่ๆ) ปิดไฟแล้วก็ปิดประตู จากนั้นฉันก็เดินไปล้างจาน แล้วก็จัดการทำความ
สะอาดโต๊ะ และบริเวณนั้น
กึก...
“อ้าว... ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ” ดันเต้ถามฉันที่กำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำ ก็เห็นๆกันอยู่ว่า ‘กำลัง’ ยังจะถามอีก -3-
“อื้ม เพิ่งล้างจานเสร็จน่ะ”
“ข้าวหอม...ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
“อะไรเหรอ...นี่...อย่าพาบรรยากาศซีเรียสดิ ฉันกลัวนะ” ฉันยกมือชี้ไปทางดันเต้ พร้อมทำปากกู่ร้องบอก
“เรื่องเชียร์ลีดเดอร์...เธอไม่เป็นไม่ได้เหรอ” ดันเต้จ้องตาฉันอย่างจริงจัง เอาแล้วไง -//-. ยิ่งไม่ชอบมองตา ดันมาจ้องกันแบบนี้ เฮ้ออออ...
ทำไมล่ะ ทำไมฉันถึงเป็นไม่ได้ L ฉันสบตามองกับเจ้าของดวงตาสีดำนั้นอย่างสงสัย ดวงตาดันเต้สื่อความหมายวาไม่ได้ล้อเล่น ไม่ได
บังคับ แต่กลับ ขอ... ฉันต้องเชื่อเค้าเหรอ
“ทำไมเหรอดันเต้...” ฉันถามกลับพรางจ้องดวงตานั้น มันฉายแววเจ็บปวดออกมาเพียงครู่เดียวก็กลายเป็นดวงตาที่ว่างเปล่าอีกครั้ง
เหมือนกำลังปกปิดบางอย่างไว้
“ขอได้มั้ย...ช่วยฟังฉันสักครั้งได้หรือป่าว”
ความคิดเห็น