คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : อีก 1 ข้อสงสัย?
12
อีก 1 ข้อสงสัย?
ง่า~ มาโรงเรียนวันแรกยังไม่ทันได้เรียนก็เข้าห้องแอร์ซะแล้ว T^T ฉันเป็นเด็กดี เรียนเก่ง(ไม่มาก) ทำตัวถูกระเบียบของโรงเรียนทุกอย่าง ไม่มีเรื่องเสื่อมเสีย ประวัติสะอาดใสดั่งแก้วน้ำ... แต่แล้วมันก็ถูกทำลายลงเพราะบทลงโทษ งี่เง่าของผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาหล่อแต่กวนประสาทชะมัด !! ชายคนนั้นเป็นใครไปมิได้นั่นคือ ดันเต้ ผู้ชายที่มีอารมณ์ไม่หยั่งแท้ต่อสิ่งใดในโลก ! เขาสามารถมีอารมณ์ที่สื่ออกมามากกว่า 100000(เติมศูนย์ไม่รู้จบ) -3- แปรปรวน เลอะเทอะ ประจำเดือนไม่มาเรอะ ?!
หลังจากที่มีฉาก Kiss ระหว่างฉันกับดันเต้เกิดขึ้นอาจารย์ฝ่ายปกครองก็มาเชื้อเชิญให้เราทั้งสองเข้าไป และตอนนี้ฉันก็ยืนอยู่หน้าประตูบานเลื่อนกระจกสีดำและมีสติ๊กเกอร์แปะไว้ว่า ‘ห้องปกครอง’
อึก.. ฉันกลืนน้ำลายลงคอแล้วหันไปหาดันเต้ที่ยืนอยู่ข้างๆ และเงียบ... -*- อีกแล้ว
“....”
“....”
เขาก็เงียบ ฉันก็เงียบ.... โลกช่างเงียบเหงา ?
“พวกเธอจะยืนไว้อาลัยหรือไง...ทำไมไม่เข้ามา!” อาจารย์ผู้ชายวัยกลางคน หน้ามีหนวดจิ๋มที่เหนือริมฝีปาก T^T เหมือนพวกคาวบอยเลย... ใส่หมวกแก๊ปหนังสีน้ำตาลเข้ม เสียงห้าวทุ้มดัง ทำให้คนฟังสลดเลยล่ะ น่ากลัวววว TOT
“เปล่าไว้อาลัยครับ... ผมแค่ยืนตรงเฉยๆ”
มันตอบลอยหน้า -0- กล้าเนอะ... ทำไมดันเต้ดูไม่กลัวเลยล่ะ หรือว่าเข้าบ่อย ?
“เหอะ! แกนี่มันน่าเบื่อมากๆเลยนะ อย่าคิดว่าแกเข้าห้องปกครองทุกวันแล้วฉันจะเบื่อนะ ฉันยิ่งสนุกมากกว่าที่เห็นแกถูกทำโทษ นายณัฐกรณ์!”
“เหอะ! จารย์ครับ! ผมก็ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าผมไม่ชอบที่อาจารย์ลงโทษ...มันก็สนุกดีนะครับ ผมก็ชอบที่จะเห็นอาจารย์อารมณ์เสียบ่อยๆเพราะผม” ^^
“ณัฐกรณ์!” -0- เหวออออ อาจารย์ตวาด!!
“ว่าไงคร้าบบบบบ...อาจารย์มัจจุราช เอ๊ยไม่ใช่ๆ อาจารย์มัจจุพล” J
หมอนี่กวนประสาทชะมัด! ฉันว่าอาจารย์ ควรทำโทษให้หนักๆ แต่ทำไมฉันไม่มีบทเลยล่ะ
O_O อาจารย์ง้างมือ! …
ตบ!
หัว...
ดันเต้
“เจ็บนะอา!!”
“เจ็บก็ดีสิวะ! จะได้จำชื่ออาไว้อย่ามาเรียกชุ้ยๆนะเว้ย!”
“คร้าบบบบบบ..อามีไรรีบเครียร์ดิผมรีบไปเรียน”
เอ่อ..... อา? อาจารย์คนนี้อาดันเต้รึ? ลักษณะไม่น่าใช่ -...- แอบสะใจเบาๆ อาจารย์มัจจุพลตบหัวดันเต้ ><
“แกทำไรไว้ล่ะ?” -______^ อาจารย? มัจจุพลเลิกคิ้วถามพรางเอามือกอดอกแล้วมองกวนๆ เอิ่มมม ฉันว่าเค้าสองคนอาหลานชัวร์ ! เชื้อไม่ทิ้งแถวเลย
“เปล่าทำ” ดันเต้ยักไหล่เบ้ปากแล้วกอดอกบ้าง
“...” ฉันยังเงียบ T^T
“หึ! เล่นไปจูบลูกอาแกไม่ใช่หรือไง!”
หืมมมม...รู้ด้วยหรอ -0-
“หนูเป็นลูกเลี้ยงคุณชัยยันต์ใช่มั้ย?” เอาล่ะ! ฉันจะได้พูดแล้ว.... ขอตอบล่ะนะ
“ชะ...!!”
“ยัยนี่แหละอา จะมีใครอีกล่ะ อาก็รู้เต้ไม่ชอบเข้าใกล้ผู้หญิง” -3-
อ่าว! เวรกรรม ! ฉันมีตัวตนมั้ยเนี่ย?
“^^;;” ฉันได้แต่ยิ้มมมม ^___________^
“อย่าให้เกินเลย แกอย่าลืม... หัวใจแกน่ะ มันมีปัญหาอยู่”
“...”
“หึ...ยังไม่หายสินะ เอาล่ะไปเรียนได้แล้วไปๆๆ”
“ขอบคุณนะคะ” ^^
อาจารย์รับไหว้จากฉันแล้วก็เดินไป ดันเต้ยังเงียบและนิ่ง... อะไรอีกล่ะทีนี้ จะมีเรื่องอะไรอีกมั้ยเนี่ย -3-
“เฮ้นาย! ไปกันได้แล้ว” ฉันสะกิดไหล่เค้าแล้วบอก แต่ดันเต้แค่พยักหน้าแล้วก็เดินลิ่วไปไม่รอฉันเลย
“….”
“….”
ตลอดทางที่เดินมายังห้องเรียนมีแต่ความเงียบเท่านั้น อ้อ! มีๆ เสียงเท้าฉันเดินเองล่ะ 5555 แต่ฉันยัง งงๆ เราไม่ถูกทำโทษอะไรเลย มีแต่ฉันที่โดนหมอนั่นทำโทษ T^T เอ๊ะๆ ! ฉันสงสัย! ที่อาจารย์มัจจุพลบอกว่า ‘อย่าให้เกินเลย แกอย่าลืม... หัวใจแกน่ะ มันมีปัญหาอยู่’ มันคืออะไร... เพราะจากนั้นดันเต้ก็เงียบอย่างเดียวเลย -0- มันเป็นผู้ชายที่อารมณ์แปรรวนเนอะ ฉันเดาอะไรจากหมอนี่ไม่ได้เลยอ่ะ แต่เดี๋ยวนะ ! O_O หรือจะเกี่ยวกับ... ลินิล
ปึก!
อุย...เดินชนหลังดันเต้หยุดไมอ่ะ -0- ... อ๋อ! ถึงห้องแล้ว ^^
‘ห้อง B’
“ขอบใจมากๆนะ” ฉันบอกแล้วก็ก้าวเข้าห้องไป
……………….
………………………..
…………………………………
…………………………………………. นักเรียนหายไปไหนหมดง่ะ -0-
หรือว่าฉันเข้าห้องผิด... ไม่น้าาาา ดันเต้นำมาและฉันก็ดูป้ายก่อนเข้าห้องแล้ว มันเป็นห้อง B ของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 และควรจะมีเด็กนักเรียน
“ข้าวหอม!!!!!”
โป๊ะ !
“ยินดีต้อนรับสู่ห้องเรียนที่มีแต่ความสุข B B B Be Mine”
ความคิดเห็น