คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ทำโทษ
11
ทำโทษ
“ดันเต้... ฉันจะรู้ได้ไงอ่ะว่าจะได้อยู่ห้องไหน”
ตอนนี้เขายังจับมือกับฉันอยู่... พาเดินผ่านนักเรียนตั้งแต่สายชั้น ม.1-ม.4 รวมถึง ม.5 ด้วย ส่วน ม.6 เดินไปไม่ถึง ^^;; ฉันอยู่ ม.5 อ่ะนะ ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้วพอเดาออกเลยล่ะว่าดันเต้เป็นคนดังของโรงเรียนชัวร์ๆ ฉันกลัวจัง... เคยเห็นที่โรงเรียนเก่านะ ยัยหนูตุ่นได้คบกับรุ่นพี่ที่เป็นคนดังของโรงเรียนถูกกลั่นแกล้งสารพัด เคยโดนดักตบด้วยแหละ T^T ถึงแม้ฉันกับหมอนี่จะไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เชื่อเถอะว่ามีคนหมั่นไส้ใช่น้อย
“...” เงียบ... เขาไม่พูดอะไรกับฉันสักคำตั้งแต่พาเข้ามาในโรงเรียน โกรธ?
“ข้าวหอม O_O เธอหายไปไหนมา!!” แมกซ์วิ่งหน้าตั้งมาถามฉันที่อยู่หลังแถว... เข้าใจว่าคงเป็นแถวห้องของดันเต้
“เธอกลับมาได้ยังไง ใครพามาแล้วเมื่อคืนกลับบ้านหรือเปล่า” < กรีน
“เธอวิ่งออกไปคนเดียวได้ไงกัน ไม่กลัวหรอ! รู้หรือเปล่าพวกฉันเป็นห่วงขนาดไหน!” < คริสติน
“เอ่อ...” -0- ใจเย็นๆก่อนไม่ได้หรือไง ทำยังกะว่าฉันจดจำทุกอย่างได้อย่างนั้นแหละ T^T
“...” ดันเต้เค้ายังคงเงียบ... และมองฉันนิ่งๆ เหมือนกับรอฟังคำตอบอยู่
“แฮ่ๆ ^^;; เอาไว้ค่อยว่ากันดีกว่ามั้ย... ตอนนี้เข้าแถวเคารพธงชาติก่อนเถอะ” ฉันยิ้มแห้งๆให้พวกเขาไปแล้วปัดปัญหาทุกอย่างออกไปก่อน ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็เถอะนะ
หมับ!
เฮ้ยไรวะ ! O.O (อุทานในใจ 555)
“ห้ะ?!!” ฉันร้องขึ้นแล้วหันหน้าไปข้างหลังเพราะมีคนมาจับมืออีกข้างของฉัน !
“^^”
“ทัชเชอร์...!”
“Hi~... ฉันมารับเธอไปอยู่ห้อง” ^_^ เขาพูดแล้วก็ยิ้มกว้าง เดี๋ยวนะ! อยู่ห้อง งั้นฉันก็อยู่ห้องเดียวกับทัชเชอร์อ่ะดิ O_O
“อ่า...ฉัน อยู่!”
“ข้าวหอมจะต้องอยู่ห้องเดียวกับฉัน...” ดันเต้พูดขึ้น เรียบแต่ขัดไม่ได้ เหมือนเฉยๆแต่บังคับเลยล่ะ
“หึ... ไปดูบอร์ดหน้าห้องปกครองก็ได้นะถ้าไม่เชื่อฉัน” ^^ ทัชเชอร์พูดไปยิ้มไปมองหน้าฉันสลับกับดันเต้
“เอ่อ...ห้องปะ!”
“ไม่ต้องบอกฉันก็ไปอยู่แล้ว..โรงเรียนนี้ฉันอยู่มาก่อนไม่จำเป็นต้องให้แกมาพูดมาก” -_-
เอ่อ... มีใครคุยกับฉันป่ะ ?
“ฉันไปก่อนนะข้าวหอม เดี๋ยวจะรอที่ห้องนะ” ^^ เขาไม่ฟังหรือฟังก็ไม่รู้แต่คาดว่าไม่สนใจดันเต้เลย เขาหันมาพูดกับฉันแล้วก็ปล่อยมือโบกมืออีกทีแล้วก็วิ่งกลับไป
(‘ ‘ ) ( ‘ ‘) ... ( ‘ ‘ ) \(‘ ‘)/ ฉันโบกมือไปมาหน้าดันเต้
“-__-” < ดันเต้
“เฮ้! นายเป็นอะไรของนายเนี่ย! ฉันพูดด้วยก็ไม่พูด” -3- เป็นอะไรของเขานะน่าเบื่อจัง... เปิดเทอมวันแรกยังไม่ได้เรียนเลย T^T
“...” เงียบ....
“เชอะ! เรื่องของนายเลย ไม่พูดก็ไม่ต้องพูดฉันไม่สนแล้ว!” ฉันสะบัดมือของจากมือของดันเต้แล้วเดินตรงไปหากรีนที่อยู่ใกล้ฉันที่สุดเพื่อขอความช่วยเหลือให้เขาพาฉันไปห้องปกครองหน่อย
“กรีน...เอ่อ...นายช่วยพาฉันไปห้องปกครองหน่อยสิ” ฉันสะกิดไหล่เขา
“อ่า...แป๊บนะ เดี๋ยวฉันพาไป รอสักครู่ขอเช็คชื่อแป๊บ!”
“ไม่ต้อง! เดี๋ยวฉันพายัยนี่ไปเองแกไปทำงานของแกเถอะ” ดันเต้...อีกแล้วเหรอ! เชอะ!! หมอนี่เข้าใจยากที่สุดเลย อะไรก็ไม่รู้ปวดหัวแล้วโว้ยยย!!
“...”
“ทำไมเธอชอบยุ่งยากจัง...แถวยังไม่ปล่อยเลยจะรีบร้อนไปไหน!”
“...”
คราวนี้ฉันเป็นฝ่ายเงียบบ้าง
“นี่! ฉันพูดกับเธออยู่นะ!” เขาจับฉันหันหน้าหาเขา แล้วตะคอกใส่ คนบริเวรนั้นเงียบและสนใจแค่จุดเดียวคือเขากับฉัน
“…” เงียบ... ฮึก ! O_O ทำไมต้องเสียงดัง...
“ข้าวหอม...” นายกำลังทำฉันกลัว...
“นายเป็นอะไรหรอดันเต้...ทำไมนายถึงเป็นแบบนี้ล่ะเวลาฉันถามนายก็เงียบ... โกรธอะไรฉันงั้นหรอ มีอะไรทำไมม่บอกฉันล่ะ ทำแบบนี้ฉันกลัวรู้มั้ย” ฉันบอกเสียงเรียบๆและพยายามทำหน้าให้นิ่งที่สุด แม้ตอนนี้น้ำตาคลอแล้วก็เถอะ...
“...”
“ถ้าทำให้นายโกรธ...ขอโทษ...”
“...”
“มีอะไรอีกมั้ย? ถ้าไม่มีก็พาฉันไปดูได้แล้วว่าอยู่ห้องไหน แล้วก็พาไปห้องเรียนด้วยฉันไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน”
“...” เขาปล่อยแขนฉันลงเปลี่ยนมาจับมือแทนแล้วพาฉันเดินไป
เราสองคนเดินมายังห้องปกครองกันแบบเงียบๆ ไม่มีใครเริ่มปริปากพูดเลยสักคำ... ฉันคิดแล้วเจ็บใจชะมัด! ดันเต้เขาเป็นอะไรทำไมถึงไม่พูดไม่จานิสัยกวนบาทาเหลือเกิน! ฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรผิด ขอโทษก็ขอโทษไปแล้วจะเอาอะไรอีกนะ L
“เธออยู่ห้อง B” -_- เขาพูดแล้วหนึ่งประโยค ลอยๆด้วย เอ่ยขึ้นเฉยๆ
“อืม...งั้นพาฉันไปห้องรียนเลยสิ”
“เธอ...ต้องเรียนห้องเดียวกับฉันเท่านั้น...” เนิบๆ เรียบๆ บอกเฉยๆแต่ต้องทำ! นั่นแหละดันเต้!
“ทำไมล่ะ ไม่เห็นมีปัญหาอะไรนี่ห้อง B ก็ดีแล้ว” ฉันบอกเขาไปโดยที่สายตายังจ้องกับรายชื่อนักเรียนเข้าใหม่ปีนี้.... เอ... ทำไม ม.5 ถึงมีแค่ฉันกับ แพนทีน หืม O_O~ ชื่อแพนทีน!! ห้อง D อ่า~ เสียดายจังน่าจะห้องเดียวกัน
“อย่างไปอยู่กับมันมากล่ะสิ...” -_-
อะไรของมันอีกล่ะ -0- ห้อง B อ๋อ...ทัชเชอร์! เรื่องนี่เองเหรอ!? ที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ -_- ฉันจะไปอยากอยู่กับใครอีกเล่า มีแต่แม่อ่ะแหละที่ฉันอยากอยู่ด้วย T^T
“นายโกรธฉันเรื่องที่ฉันไปอยู่กับทัชเชอร์ทั้งคืนแล้วไม่กลับบ้านหรอ?” ยังแกล้งถามแล้วจ้องหน้าดันเต้พร้อมกับเอานิ้วชี้หน้าเขาด้วย
“...ปะ...!”
“อ๊ะๆ! ฉันไม่ได้ตั้งใจไปกับเขาสักหน่อยตอนนั้นฉันเมาแล้วก็สลบไปรู้สึกตัวอีกทีก็...เช้าแล่ว! นายห่วงฉันล่ะซี้~ แหมๆ เป็นห่วงเค้าก็บอกไม่ต้องมาเก๊กขรึมให้โลกมืดมนหรอกย่ะ! ยิ้มบ้างสินายวันๆฉันเห็นนายเอาปากติดกันอยู่งี้อ่ะ ไม่เมื่อยไง?” -3-
“อะไร...ฉันก็ไม่ได้ว่าไรสักหน่อย” เขายกมือเกาหัวป้อยๆ หันหลังแล้วก็...
“ไปๆฉันมีเรียนนะ” เดินนำหน้าฉันลิ่วเลย หึๆ เขินล่ะสิ >, < 555555
“นี่! จะไปเรียนมั้ย? หรือจะให้ฉันลาก”
“จ้าๆ ไปแล้วๆ” J เข้าใจกันสักที
ปึก!
“โอ้ย! หยุดไมอ่ะ ถึงห้องเรียนแล้วรึ?” ฉันถามอย่างประหลาดใจเพราะเดินตามดันเต้มาดีๆ เขาก็หยุดเดินโดยที่ไม่บอกกล่าว หน้ากระแทกหลังๆเต็มๆ ดั้งฉัน T^T
“ฉันลืม...”
“อะไรเหรอ ลืมใสกางเกงในหรือไง!”
“หึ! คิดได้แต่เรื่องพรรนี้...ฉันลืมทำโทษ”
-////- ไอ้บ้า! ใครเค้าคิดแต่เรื่องนี้กัน ไม่มี๊!
“ทำโทษใคร” -*- ไม่เข้าใจมันจริงๆ อะไรวะ?
“ก็เธอไง... เธอทิ้งให้ฉันอยู่คลับคนเดียวกลับบ้านคนเดียวโดนด่าคนเดียวเธอจะต้องโดนทำโทษ!”
O_O อ่าวเห้ย!! ไหงงั้นอ่ะ -0-
J < ดันเต้
เกลียดรอยยิ้มมันจัง L < ฉัน
“ไม่ตลก”
“เปล่าขำ” เหอะ! หยอกย้อน!
หมับ!
Kisssssssss !!
“นี่พวกเธอ! ในโรงเรียนกล้าทำแบบนี้เลยเหรอ! เข้าห้องปกครองเดี๋ยวนี้!”
ความคิดเห็น