คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : แอลกอฮอล์ทำพิษ -///- ตอนที่ 2 (จบ)
9
แอลกอฮอล์ทำพิษ -///- ตอนที่ 2 (จบ)
“แล้วกัน! อย่างนี้ไม่เห็นสนุกเลย” -0- ข้าวหอมพูดขัดด้วยสีหน้าหงุดหงิด+เสียดายที่ไม่ได้รู้คำตอบ
“เฮ้! ใจเย็นน่าข้าวหอม... ของอย่างนี้ต้องรอหน่อย” ^^ เจ้าเล่ห์อย่างนี้มีแต่กรีนทั้งนั้นแหละครับ
“เอาล่ะ... ต่อไปเลยดีกว่า” คริสตินบอกพรางหมุนขวดไป
.....
.........
กึก!
[บันทึกย่อ’ The End]
“ดีใจจัง” แมกซ์
“โอ้โหแฮ๊ะ!” คริสติน
“สนุกล่ะงานนี้” กรีน
“...” ดันเต้
“ฉะ... ฉันหรอ?” O_O
“ช่ายยยยยยยย~” พวกเค้าสามคนประสานเสียงกันอย่างดังลั่นเมื่อขวดที่คริสตินหมุนนั้นมันหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน T^T
“ว่ามาสิ...” U.U;; ตายล่ะฉันพวกนี้จะถามอะไรฉันล่ะนั่น! ตอบไม่ได้ต้องกินอะไรก็ไม่รู้... แง~ TT
“เธอมีแฟนหรือยัง?” แมกซ์
“เธอชอบผู้ชายแบบฉันมั้ย?” กรีน
“เธอมาอยู่กับดันเต้ได้ยังไง?” คริสติน
“เธอ!... เป็นอะไรกับเจ้ากวางตัวนั้น...”
หืมมมมม? กวางหรอ... อ้อ! แต่เดี๋ยวนะ แต่ละคำถาม -*- จำเป็นมั้ยที่ฉันคชต้องตอบนี่ห๊ะ !!
“เอ่อ... ยัง... ผู้ชายแบบนายก็ดูดี.... ฉันมาดูแลแดนเนียลเพราะพ่อกับแม่เค้าไม่อยู่” จำเป็น!! เพราะไม่งั้นฉันได้กินของมึนเมาแน่ๆ! ฉันเป็นผู้หญิงนะคะ จะให้มาดงมาดื่มแบบนี้ -///- ไม่ไหวๆ แล้วอีกอย่างฉันให้ได้แค่ 3 แก้วเท่านั้นแหละค่ะ U///U มันเป็นความอายที่ไม่อยากจะรู้เท่าไร... คือฉันดื่มเกิน 3 แก้วไม่ได้ พ่อเคยบอกฉันว่าก่อนที่ฉันจะเกิดพ่อไปบนเจ้าศาลตาลตะโนดไว้ว่า ถ้าได้ลูกผู้หญิงจะกินเหล้าวันละ 3 แก้วเท่านั้น พอฉันเกิดมาพ่อทำตามที่บนไว้ไม่ได้เลยให้ฉันชดใช้แทนโดยการที่ให้กินได้แค่ 3 แก้ว ถ้าเกินวันนั้นทั้งวันฉันจะกลายเป็น... คนบ้า TOT
“เยส!! เธอยังไม่มีแฟน ♥” แมกซ์พูดพร้อมกับเอามือทั้งสองทำท่าหัวใจสงมาให้ฉัน -*-
“อืม... แสดงว่าฉันมีสิทธิสินะ” ^^ กรีนพูดแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยูคนเดียว T^T พวกนายก็มีสิทธิหมดแหละถ้าเราไม่ได้ร็จักกันในวันนี้
“แดนเนียล...” คริสตินเค้าบ่นอะไรของเค้าก็ไม่รู้ -..-
“แล้วก็... กวางตัวนี้ ^^ ฉันชอบมันมากเลยล่ะนายเคยดูการ์ตูนเรื่องวันพีชมั้ยล่ะ มันน่ารักที่สุดเลยล่ะ ><”
“ปัญญาอ่อน” -_-
ดูมัน! ถามแล้วก็นะ!
..............
........................
กึก!
เหวออออ -0- หยุดที่ดันเต้อีกแล้ว O_O ได้เวลาถามแล้ว
“เอาล่ะไอ้เต้... เตรียมตอบคำถามฉันเลย” กรีนเหมือนรอคอยเวลามานาน
“ว่า?”
“แกกับข้าวหอม... มีอะไรในก่อไผ่กันหรือยัง !”
ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา !!! -////- พวกบ้า! ถามอะไรกันน่ะ ฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะเว้ย !
“ขอแก้วนึง” -__-
เฮ้ยยย !! อะไรเนี่ย... ทำไมนายถึงไม่ตอบค้ไปล่ะว่า’ยัง’ เรายังไม่อะไรในก่อไผ่กอไก่อะไรทั้งน้านนน !!
“ข้าวหอม...” TOT แมกซ์ร่ำไห้ใส่ฉัน... ฉันก็อยากจะร่ำไห้เหมือนกันนะ...
“หึ! แกบอกเองนะ ว่าถ้าไม่ตอบก็หนึ่งแก้ว... ฉะนั้นคิดเอาเองมี 2 อย่าง... คือ 1:ยัง 2:เรียบร้อย” J
“ห๊ะ!!” ฉัน+กรีน+แมกซ์ !!
“เอาน่า...ฉันจะถามบ้างล่ะนะ” คริสตินที่นั่งเงียบเอ่ยออกเบาๆ
“ฉันได้ข่าวว่าลินิลย้ายมาอยู่กับแก”
“อืม... ย้ายมาแล้ว”
และอีกหลายตาผ่านไป... ทุกคนผลัดกับดื่ม ผลัดกันตอบ อย่างสนุกสนาน! มีแต่ฉันล่ะมั้งที่ไม่สนุกกับเค้า! -3- ก็แต่ละคนเล่นตั้งคำถามอะไรก็ไม่รู้โยงฉันกับดันเต้ตลอดเลย! ถามถึงแฟนเก่าบ้างล่ะ ถามถึงเพื่อนฉันบ้างล่ะ ถามถึงแฟนคนแรกบ้างล่ะ ถามถึงพ่อแม่ของพ่อแม่ฉันบ้างล่ะ ถามถึงโคตรเง่าไปทำไม่ก็ไม่รู้มัน -_____- และปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือตอนนี้ดันเต้เมาแล้ว T^T เจ้าตัวโดนคำถามที่ฉันงงงวยไปหมดไม่ตอบสักคำถามดื่มตลอดๆเลย ตอนนี้นอนเหม็นอยู่โซฟาในห้องใหญ่คนเดียว ที่เหลือไประเริงกันต่อข้างล่างแล้ว... พรุ่งนี้พวกแกไม่ไปโรงเรียนเรอะ!!
“ดันเต้... ดันเต้... ดันเต้!!”
เมาจริงๆอ่ะท่านผู้อ่าน T^T แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงอ่ะ นี่มัน 5 ทุ่มจะครึ่งแล้วนะ
“ดันเต้ๆ” ฉันกระซิบข้างๆหู แล้วเค้าก็เริ่มมีประฏิกิริยาตอบโต้บ้างแล้ว
“นายมีอะไรกับประเทศ UK เหรอ” ฉันเคยได้ยินว่าคนเมามักจะไม่มีความลับ! หึๆ งานนี้เสร็จฉัน... ฉันนั่งลุ้นรอให้ดันเต้บอก
“ดันเต้... ประเทศ UK น่ะ นายมีอะไรเกี่ยวข้องกับมันเหรอ”
“อืมมม... มันเป็น... ที่ที่... ดีมากๆเลยล่ะ หงืมๆ ” -)(-
“แล้วทำไมนายถึงชอบมันล่ะ”
“อืม... ทำไม... ทำไมน่ะเหรอ... ก็.....”
“ก็?... ก็อะไร!” ฉับตีแขนคนเมาเบาๆให้รู้สึก
“เจ็บน้า~ ยัยเตี้ย... ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
อ่าว -0- ไอ้นี่!
“นี่เตี้ย... เตี้ย!!” มันตะวาด T^T
“อะ..อะไร!”
“ฉันมีอะไรจะบอก... เอาหน้าเข้ามาใกล้ๆซิ”
หืมมมมมม ??
“อะไรเหรอ” หรือจะบอกเรื่องประเทศ UK ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆดันเต้ตามที่เค้าบอก
“ฉันรักเธอนะ”
“ห๊.. OxO”
.... จูบ .... >X< ม่ายน้า~ ดันเต้จับท้ายทอยฉันแล้วใช้มืออีกข้างประครองใบหน้าของฉันไม่ให้หนีจากการหมอบสัมผัสหอมหวานอันนี้ให้... แตกต่าง ต่างจากคราวก่อนตอนที่อยู่ในบ้านผีสิงนั่น -///- เค้าหมอบสัมผัสนี้ให้ฉัน หวานและอบอุ่นปนกับอารมณ์ร้อนๆที่รวมอยู่กับบรรยากาศของห้อง เนิ่นนาน~ ฉันแทบจะหมดลมหายใจซะดื้อๆ... เค้าไม่ยอมละจากริมฝีปากของฉัน มีบ้างที่จะผ่อนออกให้ได้หายใจ นานแล้วที่เวลาผ่านไป... เค้าจุมพิตฉันอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง จนนับไม่ถ้วน
“หยุด...” ทันทีที่ได้โอกาสฉันพยายามที่ฉันห้ามและผลักคนที่นอนอยู่ออกแต่ก็ถูกปิดกลั้นด้วนริมฝีปากร้อนๆและหวานขมด้วยรสของแอลกอฮอลล์
“ลินิล...”
“O_O” ค้าง... ฉัน... ทั้งหมดเพราะเค้าคิดว่าฉันเป็น ลินิล เหรอ?
“ฉันเกลียดนาย...” ฉันวิ่งออกจากห้องนั้น และทิ้งให้เค้านอนอยู่อย่างนั้นเพียงลำพัง ให้เค้านึกถึงคนของเค้าไป... น้ำตา น้ำตาไหลอีกแล้ว T^T ฉันเกลียดผู้ชายอย่างเค้าที่สุดเลย! ฮือออ... ฉันวิ่งลงมาข้างล่างเสียงเพลงดังกระหึ่ม ผู้คนเต็มไปหมด ฉันอยากได้ที่ระบายจัง...
“อ้าว! ข้าวหอม... จะกลับแล้วเหรอ ดันเต้ล่ะ” กรีนเดินมาถามฉันด้วยสีหน้างงๆ ในมือเค้าร้สึกจะเป็ฯเครื่องดื่มสินะ ขอฉันหน่อยแล้วกัน
“เอ่อ... ฉันขอนะ” ฉันไม่รอคำตอบจากเจ้าตัวหยิบแก้วออกจากมือเขาแล้วยกจนหมดแก้ว เหวอออ~ @_@ มึนนน~
“เฮ้!! นี่มันแรงโคตรเลยนะ... ฉันจะเอาไปให้ไอ้ตินมันมอมสาว! เธฮซัดหมดเลยไหวได้ไงวะเนี่ย!” กรีนพูดอะไรของเค้าน่ะ -0- หน้าเครียดเชียว
“เอ่อ... ฉันกลับบ้านก่อนนะ” ว่าแล้วก็ผละออก T^T ออกมาจากคลับได้สักที “ไม่ไหวแล้วง่า~” @_@
“เฮ้ๆ เธอ... ข้าวหอมนี่น่า... ข้าวหอมๆ!”
หืมมมมมม.... ใครเรียกหว่า... ช่างเถอะเพราะฉันไม่ไหวแล้ว
ความคิดเห็น