ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนพิเศษ:ปาร์ตี้หมอนกับสหายหมี 2 (จบ)
"ินเนื้อสนุเลยนะพวนาย"
"็พวนั้นเป็นสัว์ินเนื้อไม่ใ่รึไ่ะ"
เนฟับานาลินเอ่ยล้อนที่อยู่านระเบียเเล้ว็หันมามอัวระ่ายที่นั่ิน
อยู่ที่เียเเบบสบายๆใเิบ
"สบายเลยนะ เราสเทีย"
พูบเนฟ็หยิบน้ำอัลมึ้นมาิน
"อืม..."
เราสเทียพู้วยเสียเอื่อยๆเเล้วลืนเเรอทำโลไป
"หมอนี่มันเี้ยวบ้าป่าวเนี่ย"
สายาสอู่่าับ้อไปที่เราสเทีย
รื....
"อิ่มเเล้ว!!"
เหล่าหมีสอัวเเละหมาป่าหนึ่ัวเินเ้ามาในห้อ
เนฟสัเุเห็นึลาสามน+ไ่(านาลิน)อีหนึ่ลมานั่บนเีย
"วันนี้ะเล่นันใ่ป่ะ"
เมือฟลาสี้นึไ้ึถามเนฟทันทีเเล้วลิ้ไปบนเียนไปโนเราสเทีย
ในะที่เราสเทียรำาึับฟลาสี้ฟาลพื้น้วยมือเียวทันที
"ใ่ อันที่ริอนนี้็สอทุ่มรึ่เเล้วละนะพวนายวระไปอาบน้ำไ้เเล้วละมั้"
"ถ้าเราสเทียอาบเลือท่วมเเน่นอนละ เห้อ"
ฟ็อ้านอนบนเียเเบบเเผ่ัวไปเเบบ(โร)สบาย
"ไม่เป็นไรหรอ ผมะอาบับเราสเทียเอ"
เนฟพูเเล้วยิ้มมุมปาเเล้วหันไปทาเราสเทียที่เอาเฮโฟนสีาวมาใส่เรียบร้อย
"ูเเล้วะไม่ยอมรับวามริสินะ"
สเวเินไปหาเราสเทีย
"ใระอาบนเเรละ"
ฟลาสี้นอนอหั(?)ูโ่อยู่ับพื้น็มาถาม
"ไม่รู้..สิ"
เนฟทำหน้ารุ่นิเเล้วมอฟลาสี้
"็มาเป่ายิุบันะเสียเรื่อ"
ฟ็อ้าใล้ะหลับเเ่โนสเวถีบลเีย่อน
"นที่บอให้เป่านั่นละ ไปนเเรเลย/่ะ"
เสีย่าประสานันเเล้วี้ไปที่ฟ็อ้า่อนที่ะลาฟ็อ้าไปห้อน้ำ
"หนาวว้อยยยยยยยยยยยยยยยยย"
เสียเเหลมัลั่นออมาาในห้อน้ำ
"็ปรับน้ำะสิฟ็อ้า"
เนฟหัวเราะในลำอเบาๆ
........ระหว่าอาบน้ำ็ับทมายัเราสเทียับเนฟเลยละัน(ส่วนเสว็อาบน้ำับฟลาสี้อะนะ..............
"ปะ เราสเทียไปอาบน้ำัน"
เนฟอุ้มเราสเทียไประหว่าที่เ้าระ่ายำลัำเฮโฟนเเน่นเพราะไม่่อยะอาบน้ำะ
เท่าไหร่
"ามไปเเปปนะ้าาา..."
พูบฟ็อ้า็เเอบลานๆามไปเเบบเียบๆ...
โยที่ทัู้่ไม่รู้...
เนฟ็ถอเสื้อผ้าออเสร็เรียบร้อยเเล้ว็หันหลัให้ับเราสเทียที่เหลือเเ่ถอผ้าพันเเผล
ออเเ่นั้นละพอเสร็เราสเทีย็เลยเอามือที่มีเเ่เลือ
ไปปิาเนฟเอาไว้เเละลาเาลอ่า้วย
"อย่าพึ่มอละัน.."
เราสเทียถือัหวะัวเอาัวมุลไปที่น้ำเเ่เนฟ...ไม่สนรับเเอบมอทันที
เเล้วลมือลาเราสเทียมมานั่ััวเอ่อทันทีเเม้ว่าะอยู่ในอ่า็าม
"เฮ้ย!?"
เราสเทียหน้าเเเเล้ว้อหน้าเนฟที่ำลั้อน้ำที่เริ่มะมีเลือึมออมา(าเเผล)
เล็น้อย
"ระ่ายนีัวนุ่มเนอะ"
เนฟเอาหน้าไปุับเเผ่นหลัอเราสเทียที่ไม่ไ้เป็นเเผลเเ่มือัน
ไปลูบหน้าท้ออเราสเทียเเละไปโนเเผละไ้
"๊า เ็บบบบบบบ!!!!!!!!"
เราสเทียบ่นโวยวายหนัเเละเนฟเอามือึ้นมาู็มีเลือิริๆ
่อนะลุออมาาอ่าัน
เเละไปหยิบเสื้อนอนมาใส่ันเอ
่อนะ้าวเท้าออมาาห้อ
"เสียโวยวายอะไรหะ เราสเทีย โวยวายอะไร"
ฟลาสี้ำลัปูผ้าปูที่นอน็เอ่ยถามเราสเทียทันที
เเละทำหน้าเเบบว่า"อ๋อ รูรู้ละว่าทำไร"่อนะบหมอนที่อมาาเเม่บ้านเบาๆ
(เาไม่สัเรึ รึเาาถั่วที่ไม่เห็นว่าเอ็มีหูหมีอะ!!)
"เเล้วพวนายไม่นอนบนเียรึไ"
เนฟเอ่ยถามทั้ 4 น
"ไม่อะ ให้เราสเทียนที่เ็บเยอะที่สุนอนบนเียนุ่มๆน่าะีว่า"
สเวอบเเทน้วยสีหน้าเย็นๆเยๆ
าม้วยฟ็อ้าพยัหน้าเเล้วเ็ำเาเเบบฟินๆ
่อนะปิไฟ
"ิรรมเเรให้เล่าเรื่อผีนะ่ะ"
านาลินเเอบเอาสมุอเนฟมาอ่าน
"้อเป็นประเทศอัวเอ้วยนะ่ะ เริ่มาให้...ฟ็อ้าละันนะ่ะ"
"ห้ะ ั้นหรอ!!!"
ฟ็อ้าี้ัวเออย่าๆ่อนะถอนหายใหนัๆ
เเละเินไปนั่ที่เียอัวเอ่อนะเหลือบสายา
มอที่เนฟับมือเราสเทียไปนั่อยู่บนเีย
"เรื่อเี่ยวับประเทศอั้นหนะนะ ถึั้นะเป้นลูรึ่ี่ปุ่น็เถอะ
ะเอาผีที่อนเป็นนเราสเทียอบละันนะ
เป็นเรื่อเี่ยวับผีสาวที่ายอยู่รทารถไฟอะนะ
เป็นเเบบนี้อะนะ'เทเะ เทเะ ือผีหิสาวที่ายบนรารถไฟ เล่าันว่าเธอระโัหน้าบวนรถไฟ แน่นอนว่ารถไฟมันเบรไม่ไ้ ร่าายึหิอ ้วยวามโรธบวับวามทรมานหลัาโนรถไฟนที่ระโลไปเอ ทาเะ ทาเะึเริ่มปิบัิารออหาเหยื่อในทันที เหยื่ออเธอือนที่เินผ่านที่ทาที่เป็นอเธอ ในอนลาืนแล้วนที่เินผ่านะรู้ไหมนั่น เมื่อมีเหยื่อเินผ่านเธอ็ะามในทันทีถึแม้ว่าาะเินไม่ไ้ แ่สามารถไป่อ้วยารลืบลานทีละนิๆ ้วยมือและไหล่ อย่าเพิ่หลีใไปว่ามัน้าและามไม่ทันเพราะเราโยไ้ไวว่า ทว่าใร็สบาับเธอารเลื่อนไหวะ้าโยับพลัน หนีอย่าไร็ไม่รอ บารั้็เล่าว่า เหยื่อะลายเป็นทาเะ ทาเะะเอ นี่มันผีีวะหรืออะไรเนี่ย ทั้นี้ทั้นั้นเทเะ เทเะเป็นำนานที่เอาไว้เือนเ็ไม่ให้อยู่นอบ้านึื่นเินไปนั่นเอ เอาเป็นว่ารีบลับเ้าบ้านันไปเถอะ ะไ้ไม่มีำนานสยอๆ โผล่มาอี ผู้ให่เ้าลัว '
พูบ็เอว่าเราสเทียมุไปในผ้าห่มเรียบร้อย
"่อไปั้นนะ่ะ"
านาลินยิ้มเเบบ(โร)เป็นมิร(เเมหลอน)
"ั้นเป็นนรัสเียอะน่ะ่ะ(ับทเลยละันโรยาว TUT)"
.........................
หลัาเนฟเล่าบเราสเทีย็มุไปทั้ัวเ้าไปในผ้าห่ม้วยรวม้วยสเวที่
มุไปเรียบร้อย
"เเ่นี้พอเเล้วละมั้ หาวว"
พอมาูเวลาี3ว่าๆเเล้ว่อนที่นที่น็อไปนเเรือฟ็อ้า เ้าเิม
เเละๆามมา้วยราสเทียับสเว ่อนที่เนฟะหลับไป้วย
ส่วนนสุท้ายที่นอนือฟลาสี้เพราะนอนไม่หลับ(พี่หมีลัว)
_______________________
พอเถอะๆ
"็พวนั้นเป็นสัว์ินเนื้อไม่ใ่รึไ่ะ"
เนฟับานาลินเอ่ยล้อนที่อยู่านระเบียเเล้ว็หันมามอัวระ่ายที่นั่ิน
อยู่ที่เียเเบบสบายๆใเิบ
"สบายเลยนะ เราสเทีย"
พูบเนฟ็หยิบน้ำอัลมึ้นมาิน
"อืม..."
เราสเทียพู้วยเสียเอื่อยๆเเล้วลืนเเรอทำโลไป
"หมอนี่มันเี้ยวบ้าป่าวเนี่ย"
สายาสอู่่าับ้อไปที่เราสเทีย
รื....
"อิ่มเเล้ว!!"
เหล่าหมีสอัวเเละหมาป่าหนึ่ัวเินเ้ามาในห้อ
เนฟสัเุเห็นึลาสามน+ไ่(านาลิน)อีหนึ่ลมานั่บนเีย
"วันนี้ะเล่นันใ่ป่ะ"
เมือฟลาสี้นึไ้ึถามเนฟทันทีเเล้วลิ้ไปบนเียนไปโนเราสเทีย
ในะที่เราสเทียรำาึับฟลาสี้ฟาลพื้น้วยมือเียวทันที
"ใ่ อันที่ริอนนี้็สอทุ่มรึ่เเล้วละนะพวนายวระไปอาบน้ำไ้เเล้วละมั้"
"ถ้าเราสเทียอาบเลือท่วมเเน่นอนละ เห้อ"
ฟ็อ้านอนบนเียเเบบเเผ่ัวไปเเบบ(โร)สบาย
"ไม่เป็นไรหรอ ผมะอาบับเราสเทียเอ"
เนฟพูเเล้วยิ้มมุมปาเเล้วหันไปทาเราสเทียที่เอาเฮโฟนสีาวมาใส่เรียบร้อย
"ูเเล้วะไม่ยอมรับวามริสินะ"
สเวเินไปหาเราสเทีย
"ใระอาบนเเรละ"
ฟลาสี้นอนอหั(?)ูโ่อยู่ับพื้น็มาถาม
"ไม่รู้..สิ"
เนฟทำหน้ารุ่นิเเล้วมอฟลาสี้
"็มาเป่ายิุบันะเสียเรื่อ"
ฟ็อ้าใล้ะหลับเเ่โนสเวถีบลเีย่อน
"นที่บอให้เป่านั่นละ ไปนเเรเลย/่ะ"
เสีย่าประสานันเเล้วี้ไปที่ฟ็อ้า่อนที่ะลาฟ็อ้าไปห้อน้ำ
"หนาวว้อยยยยยยยยยยยยยยยยย"
เสียเเหลมัลั่นออมาาในห้อน้ำ
"็ปรับน้ำะสิฟ็อ้า"
เนฟหัวเราะในลำอเบาๆ
........ระหว่าอาบน้ำ็ับทมายัเราสเทียับเนฟเลยละัน(ส่วนเสว็อาบน้ำับฟลาสี้อะนะ..............
"ปะ เราสเทียไปอาบน้ำัน"
เนฟอุ้มเราสเทียไประหว่าที่เ้าระ่ายำลัำเฮโฟนเเน่นเพราะไม่่อยะอาบน้ำะ
เท่าไหร่
"ามไปเเปปนะ้าาา..."
พูบฟ็อ้า็เเอบลานๆามไปเเบบเียบๆ...
โยที่ทัู้่ไม่รู้...
เนฟ็ถอเสื้อผ้าออเสร็เรียบร้อยเเล้ว็หันหลัให้ับเราสเทียที่เหลือเเ่ถอผ้าพันเเผล
ออเเ่นั้นละพอเสร็เราสเทีย็เลยเอามือที่มีเเ่เลือ
ไปปิาเนฟเอาไว้เเละลาเาลอ่า้วย
"อย่าพึ่มอละัน.."
เราสเทียถือัหวะัวเอาัวมุลไปที่น้ำเเ่เนฟ...ไม่สนรับเเอบมอทันที
เเล้วลมือลาเราสเทียมมานั่ััวเอ่อทันทีเเม้ว่าะอยู่ในอ่า็าม
"เฮ้ย!?"
เราสเทียหน้าเเเเล้ว้อหน้าเนฟที่ำลั้อน้ำที่เริ่มะมีเลือึมออมา(าเเผล)
เล็น้อย
"ระ่ายนีัวนุ่มเนอะ"
เนฟเอาหน้าไปุับเเผ่นหลัอเราสเทียที่ไม่ไ้เป็นเเผลเเ่มือัน
ไปลูบหน้าท้ออเราสเทียเเละไปโนเเผละไ้
"๊า เ็บบบบบบบ!!!!!!!!"
เราสเทียบ่นโวยวายหนัเเละเนฟเอามือึ้นมาู็มีเลือิริๆ
่อนะลุออมาาอ่าัน
เเละไปหยิบเสื้อนอนมาใส่ันเอ
่อนะ้าวเท้าออมาาห้อ
"เสียโวยวายอะไรหะ เราสเทีย โวยวายอะไร"
ฟลาสี้ำลัปูผ้าปูที่นอน็เอ่ยถามเราสเทียทันที
เเละทำหน้าเเบบว่า"อ๋อ รูรู้ละว่าทำไร"่อนะบหมอนที่อมาาเเม่บ้านเบาๆ
(เาไม่สัเรึ รึเาาถั่วที่ไม่เห็นว่าเอ็มีหูหมีอะ!!)
"เเล้วพวนายไม่นอนบนเียรึไ"
เนฟเอ่ยถามทั้ 4 น
"ไม่อะ ให้เราสเทียนที่เ็บเยอะที่สุนอนบนเียนุ่มๆน่าะีว่า"
สเวอบเเทน้วยสีหน้าเย็นๆเยๆ
าม้วยฟ็อ้าพยัหน้าเเล้วเ็ำเาเเบบฟินๆ
่อนะปิไฟ
"ิรรมเเรให้เล่าเรื่อผีนะ่ะ"
านาลินเเอบเอาสมุอเนฟมาอ่าน
"้อเป็นประเทศอัวเอ้วยนะ่ะ เริ่มาให้...ฟ็อ้าละันนะ่ะ"
"ห้ะ ั้นหรอ!!!"
ฟ็อ้าี้ัวเออย่าๆ่อนะถอนหายใหนัๆ
เเละเินไปนั่ที่เียอัวเอ่อนะเหลือบสายา
มอที่เนฟับมือเราสเทียไปนั่อยู่บนเีย
"เรื่อเี่ยวับประเทศอั้นหนะนะ ถึั้นะเป้นลูรึ่ี่ปุ่น็เถอะ
ะเอาผีที่อนเป็นนเราสเทียอบละันนะ
เป็นเรื่อเี่ยวับผีสาวที่ายอยู่รทารถไฟอะนะ
เป็นเเบบนี้อะนะ'เทเะ เทเะ ือผีหิสาวที่ายบนรารถไฟ เล่าันว่าเธอระโัหน้าบวนรถไฟ แน่นอนว่ารถไฟมันเบรไม่ไ้ ร่าายึหิอ ้วยวามโรธบวับวามทรมานหลัาโนรถไฟนที่ระโลไปเอ ทาเะ ทาเะึเริ่มปิบัิารออหาเหยื่อในทันที เหยื่ออเธอือนที่เินผ่านที่ทาที่เป็นอเธอ ในอนลาืนแล้วนที่เินผ่านะรู้ไหมนั่น เมื่อมีเหยื่อเินผ่านเธอ็ะามในทันทีถึแม้ว่าาะเินไม่ไ้ แ่สามารถไป่อ้วยารลืบลานทีละนิๆ ้วยมือและไหล่ อย่าเพิ่หลีใไปว่ามัน้าและามไม่ทันเพราะเราโยไ้ไวว่า ทว่าใร็สบาับเธอารเลื่อนไหวะ้าโยับพลัน หนีอย่าไร็ไม่รอ บารั้็เล่าว่า เหยื่อะลายเป็นทาเะ ทาเะะเอ นี่มันผีีวะหรืออะไรเนี่ย ทั้นี้ทั้นั้นเทเะ เทเะเป็นำนานที่เอาไว้เือนเ็ไม่ให้อยู่นอบ้านึื่นเินไปนั่นเอ เอาเป็นว่ารีบลับเ้าบ้านันไปเถอะ ะไ้ไม่มีำนานสยอๆ โผล่มาอี ผู้ให่เ้าลัว '
พูบ็เอว่าเราสเทียมุไปในผ้าห่มเรียบร้อย
"่อไปั้นนะ่ะ"
านาลินยิ้มเเบบ(โร)เป็นมิร(เเมหลอน)
"ั้นเป็นนรัสเียอะน่ะ่ะ(ับทเลยละันโรยาว TUT)"
.........................
หลัาเนฟเล่าบเราสเทีย็มุไปทั้ัวเ้าไปในผ้าห่ม้วยรวม้วยสเวที่
มุไปเรียบร้อย
"เเ่นี้พอเเล้วละมั้ หาวว"
พอมาูเวลาี3ว่าๆเเล้ว่อนที่นที่น็อไปนเเรือฟ็อ้า เ้าเิม
เเละๆามมา้วยราสเทียับสเว ่อนที่เนฟะหลับไป้วย
ส่วนนสุท้ายที่นอนือฟลาสี้เพราะนอนไม่หลับ(พี่หมีลัว)
_______________________
พอเถอะๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น