LLHS [ 5 หนุ่มวายร้าย กับ นายจอมซึน ]

ลำดับตอนที่ #3 : ไอติมสตอเบอร์รี่..

กริ๊งง~

เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น ผมถอนหายใจออกมา 

ให้ตายสิ.. ไม่อยากไปเลย..

เพื่อที่จะให้จบๆ ผมสะพายกระเป๋านักเรียนขึ้นหลัง และเดินลงมาจากตึก

พอลงมา ก็เห็นหมอนั่นนั่งอยู่ตรงโต๊ะม้าหินอ่อน 

เสียบหูฟังอยู่สองข้างพร้อมเคาะนิ้วกับโต๊ะ

มานั่งรอนานรึยังนะ..


เห้ย! ทำไมต้องแคร์ด้วยหะ!? แค่ไปกินไอติมแล้วกลับบ้าน จบๆกันไปก็พอ..

แต่ทว่า เวลานี้ ทำไมเขาถึงกล้ามองหน้าหมอนี่..

ดวงตาสีดำขุ่น บัดนี้เหม่อมองท้องฟ้า ริมฝีปากระบายยิ้มบางอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ได้ปอปั้นขึ้นมา.. 

"เห้!เปี๊ยก..! ลงมาแล้วหรอ?^^"

ตายล่ะ หมอนั่นรู้ตัวแล้ว


น่าเสียดาย อยากจะลองมองนานๆกว่านี้..

บ้าจริง! คิดแบบนั้นไปได้ยังใง!!? ทำไมต้องรู้สึกแบบนั้นด้วย!!

"เอ้า ยืนเหม่ออยู่นั่นแหละเปี๊ยก ไปๆกินติมกัน" ผมเผลอใบหน้าของหมอนี่ตอนยิ้มกว้างๆ โดยไม่ทันรู้ตัว ก็ถูกโอบที่ไหล่เบาๆ

"มาโอบฉันทำไมเนี้ย? ปล่อย!-*-"

"โธ่ นึกว่าจะเคลิ้มๆไปแล้วเชียว^^"

"อะไรของนาย จะไปกินไอติมก็รีบไป ฉันจะรีบกลับบ้าน-*-"

"ครับๆ"


ระหว่างทางเดินไป ผมได้แต่มองข้างทางที่บรรยากาศเวลาเลิกเรียน ที่มีเด็กมัธยมเด็กคุยกันเสียงดังเจี้ยวจ้าว พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

ผมไม่เคยได้รับบรรยากาศแบบนี้เลย..

ทุกคนต่างคิดว่าผมหยิ่ง หัวสูง ลูกคุณหนู เลยไม่มีเพื่อน 

ทั้งๆที่ไม่ใช่ ผมแค่อยากมีเพื่อนเท่านั้นเอง 


"เปี๊ยกกก!ถึงแล้ว!"

"เออ..อือ.." ผมพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะเดินตามเข้าร้านไปและนั่งลงบนโต๊ะที่อยู่มุมร้าน

"เปี๊ยกกินอะไรอ่ะ?"

"เอารสสตอเบอร์รี่" ผมตอบ

"นายชอบรสนี้หรอ?"

"อืม ทำไม? มีปัญหาหรอ?"

"เปล่า ฉันก็ชอบเหมือนกัน.."

"หา..จริงอ่ะ"

"จริงสิ ตกลงเอาสตอเบอร์รี่นะ เอาอะไรเพิ่มมั้ย?"

"ไม่เอา.."

"โอเค"

ท็อปเรียกพนักงานมารับออเดอร์ และพูดคุยกับพนักงานอยู่สักครู่ วองคนนี้คงรู้จักกันดีทีเดียว

"เออเปี๊ยก.."

"ฉันชื่อเบส - -"

"น่ะๆ นี่ชอบกินอะไรหรอ?"

"หมายถึงอะไร ข้าว?"

"อ่าฮะ"

"ไม่รู้สิ กินได้หมด - -"

"อะไรวะ-*-"

"หึ.." ผมหึมหัมในลำคอ ก่อนจะมองออกไปนอกร้าน

เห้อ..น่าอิจฉาคนพวกนั้นจังนะ..

"ไอศกรีมมาแล้วค้าบบ~" 

พนักงานเอาไอติมมาวางที่โต๊ะ และเดินออกไป ผมมองถ้วยไอติมตรงหน้าก่อนจะหยิบช้อนขึ้นมาตัก

"เห้ยเปี๊ยก ของนายมีเวเฟอร์ด้วยอ่ะ ทำไมของฉันไม่มี เอามากินเลย"

"ไม่ - -"

"เอามา" ท็อปพยามเอื้อมมือมาหยิบเวเฟอร์ในถ้วยของผม ผมเลยรีบหยิบมันมาคาบไว้ในปาก

"หึ.." ผมหัวเราะเบาๆ

"หน็อยเปี๊ยก..-*-"

ผมยักคิ้วกวนๆส่งไปให้ ท็อปทำหน้าอารมเสียแบบสุดๆ

แต่ไม่คาดฝัน!! 
ร่างสูงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆร่างเล็ก ก่อนจะใช้ปากกัดเวเฟอร์มาจากปากร่างเล็ก

"แค่นี้ก็ได้กินละ^^" 

ท็อปยิ้มกวนๆ ในขนะที่ผมยังอึ้งไม่หาย

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

ทำไม ทำไมใจต้องเต้นแรง..

ทำไมต้องหน้าแดงด้วย!

ผมรีบก้มหน้าก้มตากินไอติม ให้หมดถ้วย

"นี่เวินส่วนของฉัน..ฉันกลับล่ะ!" ผมยัดเงินใส่มือท็อปก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากร้าน..และมุ่งหน้ากลับบ้านทันที..

[Top Part]

ผมมองเงินในมือตัวเองอย่างมึนๆ

เดินไปเร็วมาก อีกทั้งตอนที่เขายื่นหน้าเพื่อแย่งเวเฟอร์มา เขาแอบเห็นใบหน้าขาวขึ้นสีชมพูระเรื่อ

เขินหรอ..

หึ..คงไม่ใช่มั้ง

ตอนนี้ต่อให้มีผู้หญิงหลายๆคนมาขอเป็นแฟน เขาก็ไม่สน..

เขากลับสน ร่างเล็กที่เดินจากไปเมื่อกี้..

ทำไมกันนะ..