คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : น้องแพร
มีนาอยมือึ้นวาลบนหน้าอ้าน้ายอนเอไม่ไ้ เมื่อรู้สึว่าหัวใวน้อยอนมันำลัเ้นถี่รัวนน่าลัวว่ามันะโลออมานออเสียให้ไ้ มือบาลูบไล้หน้าอ้าน้ายไปมาเบาๆ ราวับะปลอบในเอ
“ไม่เป็นไร แพร ไม่เป็นไรแล้ว”
“เป็นอะไรเหรอรับ น้อแพร” เสียระิบที่ัึ้นใล้ๆ เินวามำเป็น บวับวามร้อนที่แผ่มาาร่าายแร่มันทำให้หิสาวรับรู้วามใล้ิไ้เป็นอย่าี ลมหายร้อนระอุที่ปะทะเ้าับใบหูบอบบา ทำให้นอ่อนๆ แถวๆ ้นอพร้อมใันลุเรียว
มีนาไม่ล้ายับ แม้แ่หายใแรๆ เธอ็ยัไม่ล้า อนนี้เธอรู้สึว่าลมหายใอเธอำลัะหมล เธอำลัะาอาาศหายใ ในนาทีในาทีหนึ่ พียเพราะวามใล้ิอันเินเหุอเา
“ว่าๆ ไปเที่ยวที่สวนยาอพี่มั้ย มีน้ำไหลผ่าน้วยนะ” ราสีห์เอ่ยวนแผ่วๆ ้าใบหูบอบบา ถือวิสาสะแทนัวเออย่าสนิทสนมับหิสาว
‘ไม่ ไม่มีทา!’
เสียรีร้อปิเสธอื้ออึในสมออมีนาเมื่อไ้ยินำเิวนนั้นอเา เธอไม่มีทาไปในที่ที่เป็นอเา สถานที่้อห้ามแสนอันราย เธอไม่มีวันย่ารายเ้าไปเ็า!
“วิวที่นั่นสวยมาเลยนะ ถ้าน้อแพรเห็น้ออบแน่ๆ” ราสีห์ยัระิบ้าๆ ใบหูบอบบาอย่าพยายามหว่านล้อม วามรู้สึหนึ่วิ่ิวึ้นมาอย่าห้ามไม่อยู่ และเา็ไม่ิะรั้ัวเอเอาไว้้วย เมื่อใ้ไรฟันบย้ำลับใบหูบอบบาสีมพูระเรื่อ้วยวามมันเี้ยว
“อุ๊ย!” มีนาอุทานออมา้วยวามใ เพราะไม่ทันไ้าิมา่อนว่าเาะล้าทำเ่นนั้น เาู่โมรวเร็วนเธอั้ัวไม่ทัน ราวับว่าเารออยโอาสนี้อยู่แล้ว
หิสาวหมุนร่าลับมามอเา ถอยหลัรูไปหลาย้าว วาลมโเปล่ประายเิ้าอย่าไม่พอใ ในะที่ายหนุ่ม้ออบอย่าท้าทาย ิ้วเ้มๆ เลิึ้นอย่าวนโทสะเ็มที่ ้าวามเ้าไปใล้หิสาวอย่าไม่ลัเล แววาเปล่ประายรื่นรมย์เมื่อเห็นเธอถอยหนี เาเหมือนสิโหนุ่มที่สนุเมื่อเห็น ‘เหยื่อ’ ัวน้อยำลัลัวนเอลนลานแบบนั้น
“ทำไมน้อแพร้อทำท่าลัวพี่แบบนั้น้วย”
“เปล่า่ะ ันอัวนะะ” มีนาปิเสธแล้วรีบเอ่ยอัว เธอ้อรีบไปาที่นี่ รีบไป่อนที่เธอะาอาาศหายใ เพราะสายาหิวระหายที่มอเธอราวับอาหารอันโอะอายหนุ่มรหน้า
“เี๋ยว่อนสิ พี่อเบอร์น้อแพรไ้มั้ย เวลาว่าๆ ะไ้โทร.มาวนไปเที่ยวสวนยาอพี่ไ”
“ันไม่มีมือถือหรอ่ะ” มีนาปิเสธรัวเร็ว หมุนร่าแล้ววิ่หนีไปอย่ารวเร็ว โยมีสายาอราสีห์ที่มอามไปนร่าบาลับเ้าไปในัวบ้านหลัให่ไม่แพ้บ้านอเา
“ถึแพระหนี พี่็ะาม” วามอราสีห์้ออยู่อย่านั้นนานหลายนาที มือ้าหนึุ่ลับระเป๋าาเยีนส์าเป็นริ้วๆ ้วยท่าทาสบายๆ ่อนะหมุนร่าลับไปที่รถแลน์โรเวอร์อนเอ หลัานี้เาะเิัวเอมาเป็นแประำอบ้านนี้แน่นอน
มีนาลบม่านหน้า่าสีอ่อนในห้อส่วนัวลรถเมื่อรถอผู้ที่สามารถสั่นประสาทอเธอไ้อย่า่ายายนนั้นเลื่อนออไป หิสาวยมือึ้นวาลบนอ้าน้ายแล้วลูบไล้ไปมาเบาๆ ราวับะปลอบในเอ เมื่อรู้สึว่าหัวใเธอยัเ้นผิัหวะอยู่ทั้ที่หลบมาอยู่ในสถานที่ปลอภัยแล้ว็าม พึมพำบอัวเอเบาๆ
“ไม่เป็นไรแล้วแพร ไม่เป็นไรแล้วนะ เาไปแล้ว”
่อานี้ไปารเผิหน้าับายหนุ่มนามว่าราสีห์นนี้ะเป็นเรื่อ้อห้ามสำหรับเธอ เธอไม่มีทาพบเาอี หิสาวบอัวเอ
ความคิดเห็น