นายสะอาด vs นางสาวซกมก

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4~ แกยังมีครอบครัว แกยังมีเพื่อน แกยังมีชั้น

"ไง ยัยรี่" เมื่อชั้นมาถึงห้องชั้นก้ทักเพื่อนคู่ซี้ทันที แล้วก้เตรียมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นบนรถเมล์ให้ฟัง แต่ก้ต้องชะงักเมื่อเห็นสีหน้ามัน  สภาพมันแย่มากค่ะ อย่างกะศพเดิมได้แน่ะ ตาก้บวมเป่งเลยแดงด้วย
จมูกก้แดง ร้องไห้แหงๆ สภาพก้ค่อนข้างซูบๆเซียวๆ ทำยังกะคนอกหักไปได้ยัยนี่

"แกร้องไห้อย่างกะคนอกหักทำไมวะ ตัวเองก้ไม่มีแฟนซะหน่อย
ทำเป็นนางเอกหนังละครน้ำเน่าไปได้
 อะโด่เอ๊ย" นี้ คือคำปลอบจากเพื่อนคู่ซี้ของมัน ชั้นเองไงล่ะ 555+
ก้มันไม่มีแฟนจิงๆนี่หว่า แล้วจู่ๆมันก้เบะปาก เตรียมท่าจะปล่อยโฮ แล้วสุดท้ายก้ไม่พ้น มันร้องไห้ออกมาจนได้

"ฮือๆ แก แกจี้ใจดำชั้น คอยดูเซ่ ซักวัน ซักวันชั้น
จะหาแฟนให้ได้เลย ฮือ ฮือ TOT" หลังจากยัยนี้พูด พร้อมน้ำตาแล้วก้คราบขี้มูก(อี๋) คนทั้งห้องก้หันมามองมันว่า "มันเป็นไรร้องไห้ทำไม"

"โห แกโดนผู้ชายสลัดรักหรอกหรอ หน้าอย่างแกอะนะ ฮึ่ย หมอนั่นมันตาต่ำสุดๆ
ที่ทิ้งแกไปรู้ป่าว"
ชั้นพยายามปลอบมัน แต่จิงๆนะ ยัยรี่ทั้งน่ารัก  ทั้งเรียนเก่ง
"ใครกันหนอมันกล้าทิ้งยัยนี่ได้ลงคอ"

เอาละ เรามาบรรยายสภาพยัยรี่ตอนน่ารักดีกว่า ยัยนี่ผมยาวดำสลวยถึงกลางหลัง ผมยัยนี่ดีสุดๆ ส่วนตาก้สีน้ำตาลทอประกายระยิบระยับเสมอ (เวลาที่ไม่คิดไรมากมาย แต่บัดนี่มันเป็นสีน้ำตาลเข้มเกือบดำแน่ะแสดงว่าเศร้ามา)จมูกก้นิดๆไม่โด่งมากแต่ก้ยังมีสัน ยิ่งทำให้ดูน่ารักขึ้นไปอีก แก้มก้สีชมพูเรื่อชวนให้หยิกเล่น (ชั้นเคยหยิกมันแล้วตอนครั้งแรกที่เจออะ นุ่มนิ่มมาก) ปากก้สีแดงเรื่อ แบบว่าใครเห็นก้อยากจะจู จุ๊บ (เหมือนนายโพกหัวเลย) หน้าตายัยนี่ออกจิ้มลิ้มๆ ตานิด จมูกนิด ปากก้อีกนิด (แต่ไม่รู้ยัดหมาเข้าไปได้ยังไง 555+)
สรุปยัยนี่ควรน่ารักหรือสวยดีหว่า

"โฮ ฮือๆ ฮือ ฮือ" อ่าว ชมแล้วยิ่งร้องหนักขึ้นไปอีก แล้วชั้นจะปลอบมันยังไงดีละว้า

"O๐O เออ" ชั้นไม่รู้จะปลอบมันยังไงดีอะ แล้วก้ยังช็อคค้างกับกับที่มันพูดเมื่อตะกี้ ที่มันบอกว่าจะหาแฟนสักคน ก้ไหนมันบอกว่า 'ไม่อยากมีแฟน' ถึงบางครั้งมันจะอิจฉาคนมีแฟนก้เหอะ แต่มันก้บอกว่า 'อีกหน่อยค่อยหาดีกว่า ขี้เกียจมีไรมาผูกมัด' และอีกอย่าง 'ความรักมันทำให้คนเราเจ็บ' ไอ้ประโยคสุดท้ายชั้น
ไม่รู้ว่ามันจิงหรือไม่ 'ที่ความรักทำให้คนเราเจ็บ' 'ทั้งทีความรักออกจะสวยงาม' ชั้นเคยเถียงมันไปยังงี้ แต่มันก้บอกว่า 'จิง ชั้นรู้ชั้นเคยมีความรัก' ชั้นก้งงอะนะมันไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไร

แต่ชั้นว่าเลิกสนใจอดีตที่มันเคยพูดดีกว่า แล้วหันมาสนใจปัจจุบันที่กำลังเกิดขึ้น เพราะว่าอดีตมันก้แค่สิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว 'เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน' ถ้าจะจิงแฮะ


"ชั้นไม่รู้หรอกนะ ว่าอะไรทำให้แกเป็นแบบนี้" ชั้นพูดปลอบมันออกไป มันก้หันมามองหน้าชั้นด้วยความงงว่าเกิดไรขึ้นร้อยวันพันปีที ชั้นถึงพูดปลอบมันอย่างนักปราชญ์(ไม่รู้ว่าปราชญ์ตกกระป๋องรึป่าวนะ 555+)
เวลามันเศร้าที่ไรชั้นมักจะถากถางมัน แล้วก้แกล้งมันเพื่อทำให้มันร่าเริงขึ้น แต่ครั้งนี้ชั้นก้พูดออกมาแบบธรรมดางะ แต่ว่ามันเสี่ยงมากเลยล่ะ ที่คุยกันในวิชาของม.ทาโกยากิอะ T^T แต่ว่าเพื่อเพื่อนอะนะ ก้มันยังสะอื้นอยู่เลยอะ แล้วชั้นก้พูดต่อโดยที่หน้ามองไปที่กระดาน

"ความจิงแล้วแกมีเรื่องไร แกก้น่าจะบอกเพื่อนอย่างชั้นบ้างนะเว้ย ไม่ใช่เก็บความทุกข์ไว้คนเดียว เพื่อนนะบางครั้งก้มีไว้ลำบาก บ้างครั้งก้มีไว้บำบัดทุกข์บำรุงสุข แกจำไว้อย่างนะ แกไม่ได้อยู่บนโลกนี้คนเดียว
แกยังมีครอบครัว แกยังมีเพื่อน และแกยังมีชั้น" หลังจากที่เก๊กหน้าสั่งสอนอยู่นาน ชั้นก้ยิ้มแล้วมองหน้ายัยรี่ ยัยรี่มองหน้าชั้นแล้วก้อมยิ้มเหมือนกลั้นหัวเราะอะ
ชั้นมองหน้ายัยรี่ ยัยรี่มองหน้าชั้น
แล้ว...


สุดท้ายมันก้ปล่อยก๊ากออกมา(เสียงแบบว่าโค-ตรทุเรศ)หัวเราะจนท้องขับท้องแข็งเลย ชั้นกับมันก้เลยมา

โดนทำโทษอยู่หน้าห้อง T^T มือถือถังน้ำ ยืนกระต่ายขาเดียว โอ้ว เมื่อยเป็นบ้าเลย T^T
ไม่น่าเล้ย ไม่น่าเลย รู้งี้ไม่น่าปลอบเลยปล่อยให้มันร้องไห้จนพอใจแล้วค่อยปลอบมันดีกว่า TT^TT ฮือ ไอ้โดนทำโทษนะไม่เท่าไร แต่โดนหักคะแนนจิตพิสัยอะดิ ฮือ แย่!!

"ขอบใจนะ ยัยนักปราชญ์" ชั้นมองหน้ายัยรี่อย่างงงที่มันพูดคำว่า ขอบใจ ไอ้คำเนี่ยชั้นก้ดีใจอยู่หรอกที่มันพูด แต่ไอ้คำหลังอะดิ ชั้นไม่อยากเป็นอีกแล้ว

"เออ" ชั้นตอบออกไปอย่างหวนๆ รู้มั้ยคนมันเคืองอะ อุตส่าห์สรรหาคำพูดที่คิดว่าดี แล้วพูดปลอบมันออกไปอะ แต่มันเจือกหัวเราะตอบกลับมา

"ฮิ ฮิ ตอนแกปลอบชั้นนะ ชั้นกลั้นหัวเราะแทบตายรู้มะ"ชั้นหันไปมองมันตาขวางทันที แล้วก้ยิ้มกลับมาให้อย่างร่าเริง