คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2~ ความทรงจำที่เลือนลางของยัยซกมก
"แกยัยโมเห็นปะ*-*"
"คู่รักคู่นั้นนะ ที่นั้นกินไอติมอะ โต๊ะข้างๆเราอะ!"!
ยัยรี่พูดด้วยความอิจฉาเล็ก แล้วอยู่ดีๆ ยัยรี่ก้นึกอะไรก้ไม่ร ู้-*-
มาถามฉันว่า
"นี่ ยัยโมแกเคยมีเเฟนป่าววะ" -_- จู่ ๆยัยรี่ ก้ถามขึ้นมาเกี่ยวกับแฟนขณะที่ชั้นนั่งกินไอติมอย่างสบายไจ -_-*
จนชั้นแทบสำลัก เหะๆๆ
ยัยรี่เอาอีกแล้ว ชอบล้วงคอชั้นอยู่เรื่อย +-+
เออนะ!
ยัยนี้เป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรเเล้ว (*๐*)
เรื่อง นิสัยนี้ของยัยรี่เป้นมาที่ 1 เลยแหละ ไอ้นิสัยสอดรู้สอดเห็นเนี่ย ( เออ... ชั้นเกือบลืมเลยนะเนี่ย)
"แกอยู่กับฉันมา 4 ปีแกเคยเห็นฉันมี แฟนมั้ยละ"ฉันถามออกไ ปแทนท ี่จาตอบ
แล้วชั้นก้นึกขึ้นได้ว่า
"แล้วแกละยัยรี่แกเคยมีแฟนปะ"
"เออ.. ชั้นก้ไม่มีเหมือนกัน..." 555+ ยัยนี้ก้แห้ว
ยัยรี่ต้องเจออย่างงี้
>.< => *-* (ไบหน้าชั้น)
อยากล้วงคอชั้นดีนัก เจอเองเป็นไง หุๆๆๆ
สม!!! นานๆ แกล้งสักทีนึงก้ดี ฮิๆๆ ( ยังบ้าอยู่ พอดีไม่เคยแกล้งไคได้ผลเลยสักที )
แล้วสักพักอยู่ดีๆๆ
ยัยรี่ก้ถามอีกว่า
ยัยนี่ แค่แปปเดียวก้เริ่มเป็นอีกแล้ว (โรคที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด)
-.- อืม ..นะ ชั้นเค้าไจแกวะ
" เออแกกุญแจที่แกห้อยอยู่ที่สร้อยมาตั้งนานแล้วตั้งแต่ที่เราคบกันเลยแหละนะ"
"มัน คือ อะไรหรอ !!!!"
"มีไว้ทำไมอะ !!!" "กุญแจบ้านแกหรอ*๐*"
"เออนะแก ค่อยๆถามก้ได้ยะ!!!"ชั้นพูดออกไปอย่างรำคาญเมื่อยัยนี้ชักเริ่มถามมากขึ้นเรื่อยๆ
"ชั้นไม่หนีแกไปไหนหรอกยะ ......-*- !!"
ชั้นค่อยๆ ตอบอย่างงงๆปนรำคาญ ๑*๑ !
คำถามข้อแรก
"มัน คือ อะไร !!!! ตอบ กุนแจไงจ๊ะ" -_-
คำถามข้อสอง
"มีไว้ทำไม !!! ตอบ เอ..........อ"
ชั้นนึกอยู่สักพักนึงด้วยความงง พร้อมกับ ความรู้สึกแปลกๆที่นึกไม่ออกซึ่งขาดหายไปนาน
และ คุ้นเคยเป็นอย่างดี
ซึ่งออกมาจากความทรงจำที่รู้สึกว่าขาดหายไป
"เฮ้ย *-* ยัยโมแกเป็นอะไร!!"
"เหม่อ อยู่ตั้งนาน ตั้งแต่จะตอบคำถามข้อสองอะ...."
"ตกลงคำตอบ คือ ไรออ"
"ชั้นก้จำไม่ได้วะ 5555+"
"เออนะ ไห้มันได้ยังงี้เซ่จำไม่ได้ ทั้งๆที่ห้อยอยู่ตลอดเวลา +.* ยัยบ้าซกมก" ยัยรี่กล่าวด้วยความงงและก้หงุดหงิดที่ไม่ได้คำตอบ
"เออ แล้วเมื่อกี้แกเหม่อไรอะ!!"
"เปล่าไม่มีไร +-+ "
"นี่ !! ยัยรี่กลับบ้านกันเหอะ"
"เออ"
ชั้นเรียกเก็บตัง
( เพราะ ชั้นเป็นคนชวนมา เออ........นะ ไม่น่า เลยเรา เงินจ้า เงินจ๋าของชั้น ฮือ ละลายหายไป
กับไอติมเลย แต่ก้คุ้มอะนะ อร่อย ^^ )
"แม่ขา พ่อขา!! หนูกลับมาเเล้วคะ"
แล้วแม่ก้ถามว่า"จะกินข้าวไหม" ขณะที่ชั้นกำลังจะขึ้นไปที่ห้อง
ชั้นพยักหน้า หงึกๆ ( - - ) ( _ _ ) ( - - ) ( _ _ )
(เออ..แม่ขากินสิคะ ไม่กินก้ตายสิคะ)
เมื่อชั้นไปที่ห้อง ชั้นก้นิกถึงคำถามที่ยัยรี่ถามที่ว่ากุญแจนี้มีไว้ทำไม จนชั้นเผลอนอนหลับไปบนเตียง
นี้ชั้นอยู่ที่ไหมนะ !
เอ๋! เสียงคลื่นนี่
นั่นทะเลหรอ
แล้วเรามาอยู่ที่ทะเลได้ไงอะ
จะว่าไปคิดถึงก้คิดถึงทะเลเหมือนกันแฮะ
ไม่ได้มาตั้งนานแล้ว
และชั้นก้เผลอยิ้มออกมา
ชั้นเดิมไปเรื่อยตามชายหาด แล้วชั้นก้สังเกตเห็นเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชาย 2 คนกำลังนั่งอยู่ที่ชายหาด
แล้วเหมือนเด็กทั้ง 2 คนกำลังร้องไห้
ชั้นจึงเดินเข้าไปใกล้ๆเด็ก2คนนั้น จะว่าไปเหตุการณ์นี้คุ้นๆแฮะ
เมื่อชั้นจะเอื้อมมือไปลูบหลังของสาวน้อยคนนั้นแต่ก้ปรากฎว่า ร่างของชั้นทะลุผ่านไปเฉยเลยอะ!
ชั้นจึงทำได้เพียงแค่ดูเด็กทั้ง 2 และฟังพวกเขา 2 คนคุยกัน
"นี่ ไม่เป็นไรหรอกหน่า ชั้นไม่เป็นไรจิงๆ แล้วเธอกไม่ได้ทำผิดอะไรด้วยนะ"เด็กผู้ชายปลอบ
"ฮึกๆ ตะ...แต่ว่า มันเศร้านี่น้า ชั้นไม่อยากไปจากเธอเลย ฮึกๆ ฮืออออ Y๐Y " เด็กผู้หญิงพูดไปแล้วก้เริ่มร้องไห้ต่อแต่เมื่อได้ยินประโยคต่อมาชั้นถึงกับอึ้ง
"แตงโม เธอจำไว้นะ ว่าเธอนะจะอยู่ไนไจชั้นเสมอ แตงโม ชั้นรักเธอนะ รักมากด้วย และก้จะรักเธอตลอดไป
ไม่มีเปลี่ยนแปลง แล้วก้ไม่ว่าเมื่อไร ที่ไหนชั้นก้จะอยูไนไจเธอเสมอนะ แตงโม"
"O////O"
O.O แตงโม! นั้น! นั้นมันชั้นนี่
ใช่!ใช่แล้ว!ชั้นจำได้แล้ว นั้นมันชั้นตอนเด็กนี่หว่า มิน่าถึงว่ามันคุ้นๆยังไงชอบกล ชั้นจำได้แล้ว ทั้งหน้าตาของเค้า เออ...ก้แค่ตอนเด็กอะนะ ตอนโตชั้นก้ไม่รู้เหมือนกัน ก้แหมไม่ได้เจอกันตั้งแต่ตอนนั้นแล้วนี่นา แต่ว่าชั้นจำชื่อเค้าไม่ได้งะ แย่จัง
แล้วสักพักเด็กผู้ชายก้หยิบหีบใบหนึ่งขึ้นมา หีบใบนั้นมีกุญแจเสียบไว้อยู่แล้วแตงโม(ชั้นไนตอนเด็ก) หน้าก้ขึ้นสีเรื่อ จมูกแดง ขอบตาแดงที่ดูก้พอจะมองออกว่าเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ก้มองหน้าเด็กชายที่เพิ่งสารภาพรักกับตนอย่างงงๆว่าจะเอาหีบมาทำอะไร แล้วเหมือนเด็กชายจะสังเกตเห็นหน้าของเพื่อนมีเครื่องหมายคำถาม เด็กผู้ชายจึงตอบออกไปว่า
"ก้ไอ้หีบใบนี้จะเก็บความทรงจำของเราไว้ด้วยกันไง ชั้นจะเก็บกุญแจส่วนเธอเก็บหีบ โอเค้?"
"ไม่ นายนั้นแหละเก็บหีบ ส่วนชั้นจะเก็บกุญแจ"ชั้น (เออ...ในตอนเด็กอะนะ)เถียงออกไปอย่างไม่ลดละ
"ไม่ เธอเก็บหีบแหละ ส่วนใหญ่เค้าก้ให้ผู้หญิงเก็บหีบกันทั้งนั้นแหละ มีที่ไหนผู้ชายเก็บหีบ รู้ถึงไหน อายถึงนั้น"
"ก้นั้นมันส่วนพวกเค้า ส่วนนี้มันส่วนเรา ไห้ตายเหอะ ชั้นจะไปทั้งที ตามไจชั้นหน่อยน้า~"
"ไม่" ตะกี้ก้เพิ่งบอกหยกๆว่ารัก ไรว้า หัดตามไจหน่อยก้ไม่ได้ (ความคิดของแตงโมน้อย)
"-_-++"
"อย่ามองอย่างงั้นนะ ชั้นไม่ชอบ" เฮ้อ ชิ! ไม่อยากไช้ไม้นี้เลย(เออ ก้ยังเป็นความคิดของแตงโมน้อยอยู่)
" รึว่า นายไม่รักชั้นแล้ว ฮึกๆ ฮึก " แตงโมน้อยทำท่าจะร้องไห้ อ่า ใช่ ชั้นจำได้ตอนนั้นโคตรฮาอะ
"อะ...อ่าว เฮ้ยไม่ใช่ ไม่ช่าย ชั้นรักเธอนะ เออ อะ เอ้า เธอเอากุญแจไปก้ได้ชั้นเอาหีบเอง"
"555+ ดีต้องงี้สิ"
(นี้ คือ ความรักของเด็ก 8ขวบ ที่ยังไม่รู้ความหมายของคำว่า "รัก" อย่างแท้จริง)
"นี่" แตงโมน้อยพูดสายตาทอดมองไปทางทะเล
"อะไร"
"เล่นน้ำกันมั้ย?"
"หือ เอาสิ"
แล้วทั้ง 2 คนก้เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน
ชั้นที่มองดูภาพความทรงจำในอดีต น้ำตามันก้เริ่มไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไรก้ไม่รู้
ทำไมนะ ทำไม ชั้นถึงจำไม่ได้
ช่วงเวลาเหล่านั้น แม้มันจะเป็นช่วงเวลาเศร้าที่จะต้องบอกลากันก้ตาม แต่ถึงยังงั้นมันก้ยังคงเป็นความทรงจำที่ดีเสมอมา
แม้ไนยามเศร้าที่จะต้องบอกลากันแต่มันก้เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่ได้รู้ว่า... มีคนๆหนึ่งที่รักเราและจะยังคงรักเราตลอดไป เออไช่ นี้ชั้นอยู่ที่ไหนเนี่ย!!!~
นี้ละนะความรักวัยเด็กของชั้น *-*
มันจะ เรียกว่า รักครั้งแรกได้มั้ยน้า
ชั้นนอนไปน้ำตาก้ไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง พร้อมกับเสียงสะอื้นเบา
(ลืมบอกอีกอย่างนึงนิสัยส่วนตัวของชั้นอีกอย่างนึงก้ คือ ความรู้สึกช้า O_O")
ความฝันออ
ชั้นจำได้ว่าชั้นนอนอยู่ที่บ้านนี้หว่า หะๆๆๆๆๆทำไงดี O_O
เออไช่!!รองหยิกตัวเองดีกว่าเพื่อจะเป็นความฝันจิงๆ
จึกๆๆๆ
โอ้ยๆๆ เจ้บจิงๆๆๆนี้หว่า
"โมๆๆตื่น" เสียง!! นี้คุ้นแฮะ แม่นี้หว่า
"โมตื่นๆๆ!!"
เมื่อชั้นลืมตาขึ้นมาก้พบว่าเป็นความฝัน
ความฝันจิงๆด้วย ว่าแต่ไมตอนหยิกถึงเจ้บอะ
"โมไปกินข้าวได้แล้ว"
"ค่ะแม่"
แม่เดินลงไปข้างล่าง ชั้นกำลังเดินตามแม่ลงไปกินข้าวก้เดินผ่านกระจกข้างห้องแล้วชั้นก้ตกไจว่า
ทำไมแก้มแดงๆ
ทำไมมีน้ำอยู่ที่หน้าเนี่ย
อะไรเนี่ย
ก่อนนอนยังไม่มีเลยนี่หว่า รึว่าจะเป็นในฝัน
ว่าแต่ทำไมมือเราถึงได้จับกุญแจอยุหว่า
เฮ้ย นั้นมันกุญแจที่เห็นในฝันนี่
ดีนะเนี่ยที่ชั้นไม่เดินออกไปนอกห้อง ไม่งั้นตกบันไดตายแหง
..............................................................................
ขอโทดนะคะ ที่มาอัพช้า แหะๆ อ้อ ถ้าตรงไหนเขียนผิดก้ขอโทดด้วยนะคะ
เออ ยังไงก้เม้นกันหน่อยนะคะ จะได้รู้ว่าควรจะแก้ไขอะไร ตรงไหน สุดท้ายก้ขอไห้สนุกกับเทศกาลสงกานต์นะคะ บาย แล้วจะรีบมาอัพคะ
ความคิดเห็น