รสรักรสพิศวาส

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ตอนที่ 1 บทนำ

ประกาศ

รับสมัครพนักงานหญิงที่จบการศึกษาระดับปริญญาตรีขึ้นไป สาขาเลขานุการ สนใจติดต่อที่แผนกเคาต์เตอร์

โทร 01- xxxxxxx

                นีรวัณย์เงยหน้าอ่านประกาศที่ติดไว้ตรงบอร์ดหน้าบริษัทใหญ่ยักษ์อย่างพีวี เอนเตอร์ไทนิ่งกรุ๊ป  ด้วยสายตาครุ่นคิด

หล่อนไม่ได้เรียนจบมาทางนี้โดยตรงแต่ก็พอมีประสบการณ์บ้างเล็กน้อยหลังจากที่ต้องเดินตามเจ้านายที่เคยเป็นรุ่นพี่เมื่อเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยต่างประเทศมาก่อน หล่อนเรียนจบมาทางด้านวิศวกรรมมาก็จริง แต่เมื่อเวลาที่ท่านประธานบริษัทต้องการให้หัวหน้าของแต่ละแผนกมาประชุมกัน รุ่นพี่ของเธอก็มักจะให้เธอมาเป็นเลขาส่วนตัวช่วยจดนู้นจดนี่เวลาที่ท่านประธานสั่ง แล้วก็เตรียมเอกสารที่จะเซ็นให้ด้วย แม้ว่าเธอก็อยู่ที่แผนกดูแลเครื่องจักรแต่เธอก็ไม่เคยรังเกียจที่จะรับใช้รุ่นพี่เลย  ด้วยเหตุนี้เองทำให้หญิงสาวตัดสินใจที่จะมาสมัครงานที่พีวี เอนเตอร์ไทนิ่งกรุ๊ป  ทันที

                "สวัสดีค่ะ"

                    " ไม่ทราบว่าที่นี่รับสมัครพนักงานรึเปล่าค่ะ"

                  "อ๋อ ค่ะ เดี๋ยวรอสักครู่นะค่ะ" พนักงานที่แผนกเคาต์เตอร์หันมาบอกกับนีรวัณย์

                    "คุณค่ะ เดินไปที่ชั้นสองแล้วก็เลี้ยวซ้าย ให้ไปหาคุณวัณลพที่แผนกสัมภาษณ์  แล้วบอกว่าจะมาสอบสัมภาษณ์นะค่ะ"

พนักงานที่แผนกเคาต์เตอร์หันมาพูดกับหญิงสาวอย่างรัวเร็ว

"ขอบคุณค่ะ"  หญิงสาวเอ๋ยเบาๆอย่างสุภาพ แล้วเดินไปยังแผนกสัมภาษณ์ทันที

"ขอโทษนะค่ะ ใช่คุณวัณลพ หรือเปล่าค่ะ" นีรวัณย์ถามชายรูปร่างค่อนข้างอ้วนที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ด้วยความคาดเดาว่าต้องใช่แน่ๆ

"ครับผมวัณลพ คุณจะมาสมัครงานใช่ไหมครับ" หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบ

"งั้นช่วยกรอกข้อมูลในใบสมัคร แล้วก็ติดรูปถ่ายด้วยนะครับ" ชายสูงอายุยืนใบสมัครให้นีรวัณย์แล้วกล่าวเสียงเรียบ

"ทางบริษัทมีข้อห้ามนะครับว่าตำแหน่งนี้ต้องมีสถานะภาพโสดเท่านั้น เพราะท่านประธานท่านไม่อยากได้คนที่มีครอบครัวแล้ว เนื่องจากบางครั้งก็ต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ"  ชายสูงอายุพูดไปเรื่อยๆขณะที่หญิงสาวกำลังกรอกประวัติของตัวเอง

"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ" หญิงสาวพูดขึ้นพลางยืนใบสมัครที่เขียนเรียบร้อยแล้วให้ชายสูงอายุ

"หวังว่าเราคงจะได้ร่วมงานกันนะครับ แล้วทางบริษัทจะติดต่อกลับไปถ้าท่านประธานเลือกคุณ" ชายสูงอายุพูดอวยพรพลางยิ้มให้หญิงสาวก่อนที่เธอจะเดินจาก

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"จริงเหรออรที่เธอจะลาออกแล้วไปสมัครงานที่พีวี เอนเตอร์ไทนิ่งกรุ๊ป"

สุลัดดาเจ้านายหรือรุ่นพี่ที่เธอนับถืออย่างพี่สาวถามออกมาอย่างตกใจหลังจากที่รู้ว่าหล่อนจะลาออก

"อรมีอะไรก็บอกพี่ได้นะ จู่ๆจะมาลาออกได้ยังไง"

สุลัดดาถามด้วยความเป็นห่วงซึ่งเธอก็เข้าใจดีที่ใครบ้างหล่ะจะไม่ตกใจเมื่อคนที่ทำงานกันมาตั้งหลายปี จู่ๆจะมาลาออกกลางคันแบบนี้

"อรไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ แต่อรมีบางอย่างที่ต้องทำ"

"อะไรเหรออรพี่ช่วยได้ไหม"

"ไม่ได้หรอกค่ะ เรื่องนี้อรต้องจักการด้วยตนเอง"

"อรจะทำอะไรบอกพี่ได้ไหม"

สุลัดดาเอ๋ยขึ้นอีกครั้งด้วยสายตาที่เป้นห่วงจนทำให้เธอต้องบอกเรื่องที่จะทำจนถึงยั้นต้องลาออก

"พี่สัญญาก่อนนะว่าจะไม่บอกใคร"  นีรวัณย์พูดด้วยท่าทางเคร่งขรึมจนเห็นได้ชัด

"จ๊ะพี่สัญญา" สุลัดดาพูดพร้อมพยักหน้า  

"อรจะแก้แค้นให้กับลลิน"

เมื่อสุลัดดาได้ยินดังนั้นก็ตกใจมาก นึกไม่ถึงจริงๆว่านี่จะเป็นเหตุผลที่ทำให้หญิงสาวต้องลาออกกะทันหันแบบนี้

"นี่แสดงว่าอรจะแก้แค้นคนที่ทำให้ลลินเพื่อนของอรที่ตายไปเมื่อ 2 ปีก่อน เหรอ"

สุลัดดาพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ดีนัก จริงๆแล้วหล่อนไม่อยากจะให้นีรวัณย์ต้องทำแบบนี้เลย มันเป็นการจองเวรจองกรรมกันอย่างไม่สิ้นสุดมากกว่า

"ใช่แล้วค่ะ"

"แล้วเขาคนนั้นเป็นใครหล่ะ"

"ปรเมศ  อมรศักดิ์"

สิ้นเสียงของหญิงสาว สุลัดดาก็พยายามนึกถึงชื่อของชายหนุ่มขึ้น ปราเมศ  อมรศักดิ์ นะเหรอที่เป็นคนทำให้ลลินเพื่อนของหญิงสาวต้องตัดสินใจฆ่าตัวตาย เพราะเขาเป็นคนที่หนุ่มไฟแรงที่ได้รับการยอมรับจากแวดวงที่ทำธุรกิจว่า เป็นคนที่เก่งกาจเหลือเกิน แม้ชื่อเสียงของเขาจะร่ำลือถึงความเจ้าชู้มาก แต่สุลัดดาก็ไม่คิดจริงๆว่าลลินกับชายหนุ่มคนนี้จะไปเกี่ยวข้องกันได้ยังไงในเมื่อ 2 ปีก่อนเขายังอยู่ที่อังกฤษอยู่เลย

"อรแน่ใจนะ ว่าเป็นเขาจริงๆ"

"แน่ใจค่ะ ว่าแต่พี่มีรูปของเขาบ้างหรือเปล่าค่ะ"

"พี่ไม่มีหรอก ได้ข่าวมาว่าปกติเขาเป็นคนไม่ชอบถ่ายรูป แล้วก็ห้ามพวกนักข่าวถ่ายรูปด้วย"

"ค่ะ งั้นไม่เป็นไรหรอก พี่ดาดูแลตัวเองให้ดีๆด้วยนะค่ะ"

"แล้วอรจะทำเรื่องขอลาออกตอนไหน"

"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ อรกำลังให้ทางบริษัทเรียกตัวอยู่"

"อรลาเลยละกันนะค่ะ"

"จ๊ะๆ"

หลังจากบอกเรื่องลาออกให้กับรุ่นพี่ที่หล่อนเคารพเหมือนพี่สาวแล้ว นีรวัณย์ก็สัญญากับตัวเองว่าจะแก้แค้นให้กับลลินให้ได้

"ลินรออีกหนอยนะ ฉันจะแก้แค้นให้เธอเอง"  หญิงสาวประกาศคำสัญญาดังลั่นในใจ