หนุ่มหน้าใสหัวใจจูจุ๊บ

ลำดับตอนที่ #3 : เธอหนีชั้นไม่พ้นหรอก -...-

                   บนเรือเฟอรี่แต่งพิเศษ......

              "อุ....อะ...อุ๊ก.....อ้วกกก" "มินวูโอเครึป่าว?"กวังมินถามอย่างห่วงๆ   "พี่ว่าเราไปนอนพักก่อนดีกว่า"ผม

พูดพลางพยุงมินวูไปข้างในเรือ  พอมินวูนอนแผ่เรียบร้อยแล้วผมจึงถือโอกาสต่อว่า "ทำไมไม่บอกพี่หล่ะว่าเมาเรือ

พี่จะได้พาไปทำกิจกรรมอย่างอื่น แล้วจะไหวไหมเนี่ย เราต้องอยู่ต่อกันอีกตั้งสามวัน" "ไหวฮะฮยอง ไม่ต้องเป็น

ห่วงฮะ อุ๊ก อ้วกกก" มินวูอ้วกเลอะเสื้อตัวเอง ผมส่ายหน้าพลางพูดว่า "เนี่ยหรอไหว เฮ้อ!! มาๆเดี๋ยวพี่เปลี่ยนเสื้อ

ให้" อิอิ เสร็จโจ๋!(ยังคิดได้น้อ -///-) "เอ่อ..คือ ไม่เป็นไรครับฮยอง เดี๋ยวผมเดินไปเองครับ"มินวูลุกขึ้น แล้วเซล้ม

ไปทันที ผมโผเข้าไปโอบไว้ "ไม่ต้องทำเก่งเลย " ผมพยุงให้ไปนอนใหม่  แล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อ โห ขาวเนียน

วิ้ง  "อึก...อึก"ผมกลืนน้ำลาย  "ฮยองคะ...ครับ"มินวูเรียกเสียงสั่น "หือ มีอะไรหรอ"ผมเงยหน้าขึ้นไป เจอกับหน้า

แดงๆ โคตรน่ารักเลยว่ะ ให้ตายเหอะ  "คือ...เอ่อ...ฮะ...ฮยองหน้าหวานน่ารักจังเลยครับ" น่ารักกกกกกกก  โอ๊ย!!

ไมไหวแล้วเว้ย  ผมค่อยๆก้มหน้าเข้าไปใกล้ช้าๆปากอมชมพู อืมม น่ากิน  "ฮะ..อุ๊บ..อืม" มินวูกำลังจะเรียกผม  อืม

หวานๆแฮะ อืมผมอยากจูบไปตลอดชีวิตเลยอ่ะ  "อืมม" ผอมครางในลำคอ เฮ้อออ ต้องหยุดแล้วสิ เดี๋ยวไก่ตื่นไป

มากกว่านี้ (นี่ยังไม่เรียกว่าไก่ตื่นอีกหรอ?) ผมผละออกมาแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วพูดว่า"เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำอุ่นมาเช็ด

ตัวให้นะถอดเสื้อออกซะ"  ส่วนมินวูน้อยของผมนะหรอ ฮ่าๆๆ นอนหน้าแดงอยู่บนเตียง  จริงๆผมก็แปลกใจอยู่ว่า

ทำไมมินวูไม่ขัดขืนผม   เอ๊ะ! ไม่หรอกมั้ง หรือจะใช่ ฮ่าๆๆ ผมอารมณ์ดีจัง "ครับ คิดถึงครับ รักนะครับ จะรีบกลับไป

หาครับ  สวัสดีครับ"เสียงมินวูดังออกมาจากห้อง   คนที่คุยด้วยมันเป็นใครว่ะ กล้าดียังไงมายุ่งกับมินวูของผม

 "คุยกับใครหรอ? - -+" ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้วนะเนี่ย มันเป็นใครว่ะ"ฮะ..ฮยองมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ"มินวูพูด

ตะกุกตะกัก ยังงี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ "นานพอที่จะได้ยินนายคุยโทรศัพท์ คุยกับใคร!!"ผมบีบแขนมินวูอย่างแรง

"ใคร?!!!!!!" "โอ๊ย! ฮยองผมเจ็บนะครับ" มินวูน้ำตาคลอผมจึงผ่อนแรงบีบนิดหน่อย "แล้วใครหล่ะ ก็บอกมาสิ" ผม

ตะล่อมถาม  "ทำไมฮยองถึงอยากรู้ละครับ?"มินวูถามผมกลับ "เอ่อ...คือออพี่แค่อยากรู้เฉยๆ"ผมตอบสั้นๆ "แล้ว

ทำไมต้องใส่อารมณ์เวลาถามผมด้วยหล่ะครับ" มินวูคาดคั้น

 "พี่หวงไง รู้อย่างนี้แล้วก็อย่าทำให้พี่อารมณ์เสียได้มั้ย?บอกมาซิว่าคุยกับใคร "ผมบอกไปตรงๆ หน้ามินวู

อึ้งๆไปนิดนึงแล้วพูดประโยคที่พบควบคุมตัวเองไม่อยู่ว่า"พี่จะมาหวงผมได้ไงเราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย -///-"

"หรอ? อ๋อ! งั้นแสดงว่าที่พี่ทำทั้งหมดนี่พี่ยังแสดงไม่ชัดเจนใช่ไหม ได้! แล้วมินวูอย่าเสียใจก็แล้วกัน

"ว่าแล้วผมก็กดมินวูลงกับเตียง แล้วเริ่มไซร้ซอกคอขาว  "ฮยอง!"มินวูร้องเสียงหลง  ผมไม่ฟังอะไรอีกต่อไป

"อืมมมม จุ๊บ" มินวูเริ่มโอนอ่อนตามผม ริมฝีปากหยักเริ่มบดเบียดกับริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อน "อืม ฮยองงง  อืม" 



Special MinWu : บนเตียง

"อืม  ฮยอง  อืม"ตาของผมเริ่มพร่าแล้วฮยองบ้า พอผมไม่ขัดขืนยิ่งได้ใจใหญ่นะ พอผมลืมตาขึ้นไปมองอีกที

เสื้อผ้าบนตัวฮยองหายไปหมดแล้ว อืมมมม ทำไมฮยองจูบเก่งอย่างนี้ ฮยองเริ่มปลดกางเกงผมออกแล้ววว หุ่นฮ

ยองดีจัง ว้าววว เฮ้ย! ผมเปลือยแล้วอ่ะผมแค่เผลอไปมองแปบเดียวเองนะ เอ๊ะ! รู้สึกแปลกๆ

"ฮยองอย่านะครับ ฮยองครับ อ๊ะ...โอ๊ย!"  เจ็บจังผมเริ่มร้องไห้"ฮือออ  เจ็บนะ ฮือออ เอาออกไปนะ"  ฮยองเงยหน้า

ขึ้นมามองผมแล้ว"ฮยองครับ ผมเจ็บนะ" ผมบอกทั้งน้ำตา  

                                                                                                                      Special MinWu end



   ผมทำให้มินวูน้อยของผมร้องไห้หรอ? แต่ผมหยุดตอนนี้ไม่ได้แล้วหล่ะ ไม่งั้นผมต้องตายแน่เลย

 "มินวูทนอีกหน่อยนะ เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว"ผมปลอบมินวูของผมพลางจุ๊บหน้าผากอย่างรักใคร่ ในที่สุดเสียงร้องไห้

ก็หายไป และเสียงที่ดังถัดมาก็กลายเป็นเสียงแห่งความรัก

"อือออ ฮยองครับ ฮยองงง" "เรียกยองมินสิ"ผมบอก  สุดที่รักของผมหน้าแดงแล้วก้มหน้างุดไปไม่ตอบผม

 "จะเรียกไม่เรียก เดี๋ยวโดนดีนะถ้าไม่เรียกน่ะ"ผมขู่  "ฮยองครับ ผม.. อ๊ะ! อือ!" "ว่าไงนะ" "ยะ .. ยองมินครับ"

มินวูบอกเสียงเบา ก้มหน้างุดแบบน่ารัก  ผมเลยเอามือเชยคางขึ้นมาพร้อมทั้งหอมแก้มทั้งสองข้างด้วยความรักใคร่

ในที่สุดมินวูก็ตกเป็นของผมทั้งตัวและหัวใจ  แล้วผมก็ก้มลงไปรักใคร่คนตัวเล็กใต้ร่างอีกหลายครั้ง