มหาตำนานเหนือฟ้า เลยสวรรค์สุดไกลโข !?

ตอนที่ 86 : บทที่ 86 คนบ้าวิวัฒนาการ

บทที่ 86 คนบ้าวิวัฒนาการ

            มากเมฆออกแรงพริบกายกระโดดหลบลำแสงสีทอง ที่พุ่งเข้ามาจากดวงตาทั้งสองของมีคาเอลได้อย่างหมดจดงดงาม แต่ทว่าลำแสงเลเซอร์สีทองของมีคาเอลนั้น

กับทำให้พื้นปูนอย่างหนาและแข็งแรงของชั้นดาดฟ้า ศูนย์กลางค้าขนาดใหญ่ที่มากเมฆเคยยืนอยู่ ถึงกับสลายตัวเป็นลาวาหลอมเหลวเป็นวงกว้างกว่า 1 ตารางเมตรในทันที จากความร้อนที่ได้สัมผัสเพียงไม่ถึง 1-2 วินาที ช่างเป็นตาเลเซอร์ที่แลดูเถื่อนเสียจริง

            ภาพเหตุการณ์ตรงหน้าที่เกิดขึ้น มีผลทำให้มีคาเอลอารมณ์ยิ่งเดือด ยิ่งร้อนมากขึ้น หลังจากที่เห็นโจรกระจอกนายนี้สามารถหลบหนีจากตาเลเซอร์ของตนเองได้

            และในขณะเดียวกัน มากเมฆก็ได้รับการติดต่อกลับมาจากทางรากไม้ ที่ออกไปทำงานของตัวเองในช่วงเวลาที่ผ่านมา โดยติดต่อเป็นวีดีโอเข้ามาผ่านทางสายรัดข้อมืออัจฉริยะ

อุปกรณ์ไฮเทคสำหรับคนในยุคนี้ ปี พ.ศ. 44XX  ปรากฏเป็นภาพโฮโรแกรมสามมิติออกมา เป็นรูปใบหน้าของรากไม้สุดหล่อ ที่กำลังรายงานผลลัพธ์ที่ผู้เป็นนายท่านให้ไปทำในก่อนหน้านี้

".. ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะครับ นายท่าน .."

".. ผมได้จ่ายค่าเสียหายไปแล้ว ผ่านทางตัวแทนของกลุ่มสามมหาอำนาจที่ถูกส่งมา ให้เข้ามาเดินเรื่องให้แทนในส่วนนี้ แล้วก็ผมได้ทำการลบหลักฐานบันทึกภาพจากกล้องวงจรปิดไปหมดแล้ว  ไม่เว้นแม้แต่ช่วงเวลาที่ยอดยุทธ์ทั้งสองถูกฆ่าจนสลายหายไปด้วย .."

".. ส่วนกลุ่มองค์กรกับกลุ่มอำนาจต่างๆ ที่ยังคงเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ ผมไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรเกินกว่าที่สั่งไว้ แต่ทางสามมหาอำนาจ ได้บอกว่าจะเป็นผู้จัดการให้เองครับ .."

".. นี่ นายท่าน!!  ทำไมถึงเหงื่อออกเยอะแบบนั้นละครับ .." รากไม้มองดูผู้เป็นเจ้านายอย่างสนใจ หลังจากที่รายงานเบื้องต้นที่ต้องทำทุกอย่างหมดแล้ว

".. ถูกไอ้บ้าคนหนึ่งไล่ตามน่ะ เดี๋ยวจะเปิดมุมกล้องแบบรอบทิศให้ละกันจะได้เห็น .." มากเมฆกระโดดหนีไปยังอีกตึกข้างๆ เพราะหากเขายังอยู่ที่ตึกเดิมมีหวังได้ทำให้คนอื่นๆ เดือดร้อนไปด้วยแน่ๆ จากพลังทำลายของไอ้ผมทองตรงหน้า

".. ปลดล็อคมุมมอง ทำงาน .." มากเมฆออกคำสั่งให้สายรัดข้อมือเปิดการทำงานเพิ่มเติม

รากไม้ทำการหันมุมกล้องไปรอบๆ ก็พบเข้ากับไอ้ผมทองในชุดทักซิโด้สีดำ ที่ทำกำลังบินไล่ตามนายท่านมากเมฆมาอย่างไม่ลดละ

รากไม้ทำการตรวจสอบและหาข้อมูลของอีกฝ่ายในทันที โดยผ่านส่วนกลางของฐานข้อมูลที่เข้าถึงได้ในปัจจุบัน

".. นายท่าน คนที่กำลังไล่ติดตามนายท่านอยู่ มันมีชื่อว่าฉายาว่า ฮีโร่แห่งแสง หรือในชื่อ มีคาเอล  เป็นผู้มีพลังพิเศษระดับแถวหน้าของโลก และยังเป็นผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้แท้จริงพลังลมปราณ ที่หาได้ยากอีกด้วย .."

".. มีคาเอล ถูกเรียกว่าเป็นซูเปอร์แมนของโลกในปัจจุบัน ร่วมกับอีกหลายๆ คนที่มีพลังคล้ายๆ กันครับ .."

".. นายท่านไปทำอะไรมาเนี่ย ทำไมถึงถูกฮีโร่แห่งความถูกต้องนายนี้ไล่ตามได้ .." รากไม้ถามด้วยความสงสัย

".. พวกน่ารำคาญน่ะ อยู่ๆ ก็เข้ามากล่าวหาว่าเป็นโจรแย่งของเด็ก โดยที่ไม่ได้ตรวจสอบอะไรเลย .." มากเมฆพูดตอบพร้อมกับกระโดดข้างไปยังอีกตึกอย่างรวดเร็วด้วยวิชาตัวเบา

แต่ถึงจะเคลื่อนไหวไปมาได้รวดเร็วยังไง มันก็ไม่อาจจะสู้กับคนที่บินไปบินมาอย่างอิสระบนท้องฟ้าได้อยู่ดี จึงได้ถูกอีกฝ่ายไล่ตามมาติดๆ พร้อมกับไอ้บ้านี่ มันยังขยันยิงเลเซอร์ออกจากตาเข้าใส่เสียเหลือเกิน  

ฟิ้ว! ฟิ้ว!! ฟิ้ว!!!

มองยังไงก็เป็นพวกฮีโร่ที่ชอบกระทำการเกินกว่าเหตุจริงๆ เล่นทำลาย สร้างความเสียหายให้ยอดตึกต่างๆ เป็นว่าเล่นโดยไม่รู้สึกอะไร นี่มันกำลังคิดว่าเล่นเกมเสมือนจริงอยู่รึไง

".. จะหนีไปไหน นำของที่แย่งเอาไปกลับมา แล้วไปเข้าเรือนจำพิเศษของเกาะลอยฟ้าเสียดีๆ .." มีคาเอลเร่งความเร็วสูงสุดในการบิน จนมาดักมากเมฆที่ยอดตึกข้างหน้าได้อย่างเหลือเชื่อ

มากเมฆเห็นท่าไม่ดีจึงหยุดเคลื่อนไหวหลบหนี และมองหน้าอีกฝ่ายแบบตรงๆ เตรียมพร้อมจะสู้ทดสอบขีดจำกัดของร่างกายพลังลมปราณอีกครั้ง

แต่คงไม่ใช่ที่ยอดตึกสูงหลังนี้ แต่เป็นบริเวณข้างๆ สวนสาธารณะที่กำลังปิดปรับปรุงด้านล่างแทน ป้องกันไม่ให้คนอื่นๆ เดือดร้อนไปด้วยให้มากที่สุด

".. นายท่าน ตบสั่งสอนฮีโร่ไปเลยดิ จะได้จบๆ ไอ้หมานี่เป็นพวกที่พูดคุยด้วยเหตุผลยากมาก  .." รากไม้ที่ยังไม่ได้ตัดสายไปไหนพูดบอก

".. ไปเจอกันที่ด้านล่าง หากนายคิดว่าสิ่งที่กำลังทำนี้ถูกต้อง .." มากเมฆพูดบอก พร้อมกับชี้ไปยังสวนสาธารณะที่กำลังปิดปรับปรุงด้านล่าง

".. คงจะเตรียมกับดักไว้รอสินะ คิดว่ามีคาเอลผู้นี้โง่มากรึไง .." มีคาเอลพูดยังไม่ทันจบ ก็ฉวยโอกาสพุ่งเป็นเส้นตรงเข้าใส่ พร้อมกับหมัดซ้ายที่ชกออกไปอย่างสุดแรง หมายจะปิดเกมโดยเร็ว

มากเมฆรู้สึกมองเห็นตัวเอง ในสมัยก่อนจากคนผู้นี้ได้ในหลายๆ ส่วน ที่ขาดหลักของเหตุผลและอีกหลายๆ อย่าง จนอย่างจะตบเกรียนขึ้นมาในทันที

มากเมฆทำการหลบหมัดความเร็วสูงที่พุ่งเข้ามา โดยเคลื่อนไหวให้น้อยที่สุดและไม่มีการกระทำใดๆ ที่สูญเปล่า พร้อมกับใช้หัวไหล่ขวากระแทกสวนกลับเข้าที่หน้าอกของมีคาเอล จนอีกฝ่ายสูญเสียการทรงตัวในอากาศ

พร้อมกับจับหักข้อมือซ้ายของอีกฝ่าย เหวี่ยงกระเด็นสุดแรงไปยังสวนสาธารณะ ที่กำลังปิดปรับปรุงที่ด้านล่างในทันที ร่างทั้งร่างของมีคาเอลได้ถูกปกคลุมไปด้วยพลังลมปราณทมิฬประหลาด จนไม่อาจจะใช้พลังพิเศษในการเหินบินได้  จึงตกกระแทกกับพื้นดินที่ด้านล่างอย่างแรง

และในขณะเดียวกันนั้นมากเมฆก็คิดขึ้นได้ว่า ไหนๆ ก็โยนมันทิ้งไปแล้ว ก็ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรจะไปยุ่งกับไอ้บ้านี่อีก

แถมตนเองก็ขี้เกียจแล้วด้วย จึงได้ออกคำสั่งให้รากไม้เตรียมการหลบหนีให้หน่อย ในระหว่างที่มีคาเอลยังไม่อาจจะเคลื่อนไหวได้ในเวลานี้ และคาดว่าคงจะบาดเจ็บไม่ใช่น้อยๆ จากการกระแทกพื้นที่รุนแรงขนาดนั้น

มากเมฆเคลื่อนไหวไปมาตามเส้นทางที่รากไม้แนะนำ จนมาถึงจุดที่รากไม้ได้รออยู่ก่อนแล้ว และทั้งคู่ก็นั่งรถส่วนตัวที่นำมา กลับคฤหาสน์ลอยฟ้าอย่างสบายใจ

ก่อนหน้านี้เล็กน้อย เฒ่าทารกหญิงที่แอบติดตามเฝ้าดูการไล่ล่าติดตามของมีคาเอลมาตลอดทาง ถึงกับตกใจกับภาพที่เห็นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

พลังลมปราณทมิฬนั่น มีผลลบล้างมิให้พลังพิเศษในการบินทำงานได้ มันช่างเป็นอะไรที่อยู่เหนือความคาดหมายอย่างมาก เพราะเหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

".. ท่านผู้เฒ่ามารกระบี่ คิก คิกๆ ดูเหมือนจะได้ผู้สืบทอดที่หน้ากลัวมากเกินไปแล้ว ต้องนำข้อมูลที่ได้กลับไปรายงานต่อเบื้องบน ไม่อย่างงั้น คนจากองค์กรของเราอาจจะมาตายฟรีๆ อีกก็เป็นได้ .." เฒ่าทารกหญิงพูดจบก็หายตัวไปในมุมมืดของตึกราวกับภูติผี นำข้อมูลที่ได้พร้อมภาพวีดีโอไปส่งมอบให้กับคนในองค์กรมืดของตนเอง

ในขณะเดียวกันมีคาเอลที่ถูกเหวี่ยงตกจากที่สูงของยอดตึก ก็ค่อยๆ ขยับตัวได้อีกครั้ง หลังจากเวลาผ่านไปได้ราว 5 นาที ในสภาพที่เสื้อผ้าสุดหรูเต็มไปด้วยฝุ่นและดินโคลนของสวนสาธารณะ

ชายหนุ่มผมทองบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้นที่ข้อมือ เพราะมีร่างกายแข็งแกร่งยังกับเหล็กกล้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ทว่าเจ้าตัวกับหัวเสียอย่างมาก ที่พ่ายแพ้ให้กับโจรกระจอกอย่างง่ายดาย

".. ไอ้ห่า ไอ้เชี่ยย มันเป็นใครวะ  .." มีคาเอลระเบิดอารมณ์ร้ายที่โมโห จนทำลายข้าวของรอบข้างด้วยพลังงานความร้อนมหาศาล ที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกาย โชคยังดีที่สวนสาธารณะถูกปิดไว้ก่อน จึงไม่มีคนอยู่ใกล้ๆ ไม่อย่างงั้นได้มีคนตายเป็นร้อยๆ คนแน่นอน จากทะเลเพลิงในเวลานี้

จนระยะเวลาผ่านไปสักพักมีคาเอลเริ่มสงบลงได้ พร้อมกับคิดทบทวนอีกครั้งถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

".. พลังลมปราณทมิฬนั่น มันทำให้พลังพิเศษของเราใช้การไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้มีผลร้ายแรงต่อร่างกาย เราต้องนำเรื่องนี้ไปแจ้งให้กับกลุ่มซูเปอร์ฮีโร่ของทีมรู้ หากได้เจอมันอีกครั้ง เราจะจับมันให้ได้ .." หลังมีคาเอลพูดบอกตัวเอง พร้อมกับตัดสินใจแน่นอนแล้ว ชายหนุ่มก็บินหายไปจากจุดเกิดเหตุในทันที นำเรื่องที่ได้รู้ส่งต่อไปยังกลุ่มฮีโร่ของเขา

มากเมฆใช้เวลาเดินทางกลับมายังคฤหาสน์ราว 15 นาที

พอกลับมาถึงอาการผิดปกติอย่างแรกเลยก็คือ หิวมาก หิวจนสามารถกินช้างได้ทั้งตัว เป็นความหิวที่ทรมานอย่างมากจนยากที่จะทนได้

มากเมฆไม่เคยรู้สึกหิวโหยอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต ราวกับว่าหากใช้พลังลมปราณทมิฬไปแล้วก่อนหน้านี้ ร่างกายจะต้องการพลังงานทดแทนในระดับที่สูงอย่างคาดไม่ถึง หรือมันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่กับร่างกายของเขาในปัจจุบัน

ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้หลายชั่วโมงก่อน ก่อนที่จะออกจากคฤหาสน์ไป ชายหนุ่มได้ทานอาหารไปแล้วแท้ๆ แต่กับยังหิวจนน่าสงสาร มือสั่น แขนขาอ่อนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น

".. รากไม้รีบแจ้งให้ทางพ่อครัวเตรียมอาหารกลางวันให้ที ขอแบบเยอะๆ เลยนะ ตอนนี้หิวมาก .." มากเมฆออกคำสั่ง แต่เสียงท้องร้องก็แจ้งบอกให้รากไม้รู้ในทันทีถึงความต้องการของผู้เป็นนาย

".. ท่าจะหิวสุดๆ รอไม่นานครับ ไปล่ะ รอที่ห้องอาหารได้เลย 5 นาทีครับ .." รากไม้รีบไปยังห้องครัวในทันที ออกคำสั่งกับหัวหน้าพ่อครัวมืออาชีพ ให้จัดเตรียมทำอาหารจำนวนมากโดยเร็วที่สุด

ในระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟอยู่นั้น มากเมฆนึกขึ้นมาได้ว่า ปกติทุกครั้งเวลาที่เขาออนไลน์ในโลกเสมือนจริง เป็นระยะเวลานานๆ เป็นอาทิตย์หรือเป็นเดือนๆ และไม่ได้กินอะไรเลยก็ยังอยู่ได้ ก็เพราะทุกครั้งก่อนจะออนไลน์เขาจะกินอาหารเสริมพวกสารเหลวระดับสูงอยู่เสมอ เพราะพวกมันให้พลังงานที่สูงมาก แถมพอกินไปแล้วก็ไม่ทำให้หิวอีกด้วย

พอคิดขึ้นมาได้ มากเมฆก็เรียกแท่งวาร์ปเทเลพอร์ตออกจากห้องอาหารไปในทันที ด้วยกำไลข้อมือเล็กๆ ของเขาที่ทำให้วาร์ปไปไหนมาไหนก็ได้ของคฤหาสน์ลอยฟ้าหลังนี้ ไปยังห้องเล่นเกมของเขาอย่างรวดเร็ว

พร้อมกับเดินไปยังตู้แช่อาหารเสริมแบบเข้ารหัส ขนาดใหญ่ยักษ์สีดำข้างห้อง ระดับ S หลายร้อยขวดแก้วในรูปทรงประหลาด พร้อมกับนำพวกมันออกมาดื่มกินลงไปอย่างหิวกระหาย

แม้แต่อาหารเสริมแบบแคปซูล ในระดับที่ต่ำลงมาจำนวนมาก มากเมฆก็ยังเอามากินเล่นราวกับขนม เพราะร่างกายในเวลานี้ของเขา ต้องการพลังงานทดแทนอย่างมาก ราวกับหลุมดำก็ไม่ปาน

//- - อาหารเสริมแต่ละระดับมีสรรพคุณแตกต่างกันไป หากลืมอ่านอีกครั้งได้ในบทที่ 34 แต่ทุกครั้งที่รับประทานจะทำให้สามารถออนไลน์ ในโลกเสมือนจริงได้เป็นเวลานาน หรือก็คือมีสารอาหารครบถ้วนอยู่นั่นเอง  - -//

// - - อาหารเสริมแบบสารเหลวระดับ S มีสรรพคุณไม่ต่างจากยาอายุวัฒนะในตำนาน หรือน้ำอมฤตในเทพนิยายโบราณ เพราะมันถูกสร้างขึ้นด้วยวิทยาการลับสุดยอด ของทางทีมผู้สร้างที่เรียกตัวเองว่า GOD เป็นสินค้าที่ได้รับความนิยมและต้องการในระดับสูงสุด แค่มีเงินก็ใช่ว่าจะสามารถซื้อหามันได้ - - //

มากเมฆดื่มกินพวกมันจนเกือบจะหมดตู้ขนาดใหญ่ ไล่กินตั้งแต่ระดับ E – S เลยทีเดียว ที่โดนรับประทานลงไปราวกับขนม

เพียงเวลาไม่นานสารเหลวและอาหารเสริมคุณภาพสูงเหล่านี้ ก็ตอบสนองต่อร่างกายของมากเมฆ และให้พลังงานแก่เขาในจำนวนมาก แต่มันก็มากเกินจำเป็นไปเยอะ จนชายหนุ่มต้องหาที่นั่งขัดสมาธิหมุนเวียนพลังต่างๆ ในร่างไปยังส่วนต่างๆ ของร่างกายโดยเร็วที่สุด

ในเวลานี้ร่างกายของเขาเดี๋ยวก็ร้อน เดี๋ยวก็หนาว ทรมานอย่างที่สุด คงเป็นเพราะพลังงานและสารวิเศษต่างๆ จาก สารเหลวระดับ S ส่งผลต่อร่างกายของเขาอย่างมากจนคาดไม่ถึง แถมเจ้าตัวยังกินเข้าไปเยอะเป็นร้อยๆ ขวดขนาดนั้น

หากเป็นคนปกติคงจะตายไปแล้ว

แต่ยังดีที่มากเมฆมีความเหนือมนุษย์เป็นทุนเดิม จึงมีผลแค่ทำให้ร่างกายเจ็บปวดทรมาน แต่มันก็ตอบรับและให้ผลดีเกินคาดกับเขาเองเช่นกัน

".. พลังงานต่างๆ ในร่างมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีหมด ต้องรีบดูดซับและสะสมพลังงานที่มีเอาไว้ให้ได้ .."

".. รู้สึกเหมือนร่างกายภายใน กำลังยกระดับความแข็งแกร่ง ทนทานมากขึ้น กล้ามเนื้อทุกส่วนกำลังเปลี่ยนแปลง .."

".. แม้แต่กระดูก ไขข้อ ไขกระดูก ประสาทสัมผัสเองก็เหมือนกัน พวกมันยกระดับขึ้น ราวกับกำลังจะวิวัฒนาการ .."

".. อ๊ากกกกกก!!! .." มากเมฆร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างสุดแสน กับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาต่อจากนี้

มันส่งผลดีอย่างมากก็จริง แน่นอนว่าในเวลานี้ไม่หิวอีกแล้ว แต่มันก็เจ็บปวดร่างกายอย่างมากในเวลาเดียวกัน อย่างที่ไม่อาจจะหาคำใดๆ มาอธิบายได้

แถมในปัจจุบันเลือดสีดำอันเป็นพิษ ของเสียต่างๆ ภายในร่างกาย เริ่มที่จะไหลออกมาจากทาง หู ตา จมูก ทวาร ผิวหนังและส่วนต่างๆ ของร่างกายมากเมฆอย่างช้าๆ อย่างไม่ขาดสาย จนแลดูเป็นภาพที่ไม่น่ามองอย่างยิ่ง

ชายหนุ่มในเวลานี้ จิตวิญญาณของเขาราวกับหลุดเข้าไปยังห้วงความคิดสุดลึกล้ำ โดยที่ไม่ต้องใช้เครื่องมือใดๆ เข้าช่วยอีกแล้ว พร้อมกับเริ่มที่จะหมุนเวียงโคจรพลังลมปราณของตนเองอย่างบ้าคลั่ง ราวกับพายุทมิฬก็ไม่ปาน

พลังหมื่นลมปราณดาราทมิฬ ของมากเมฆก่อตัวจนเกิดเป็นคลื่นพลังลมปราณอันมากมายมหาศาลหาใดเปรียบ หลุดลอยออกมารอบกายของเขา จนกลายเป็นวงแหวนพลังอันซับซ้อน  ทำลายสิ่งของต่างๆ มากมายไปจนหมดไม่เหลือสภาพสมบูรณ์ใดๆ ให้เห็น

ลมปราณทมิฬแปรเปลี่ยนเป็น เปลวเพลิง เป็นวารี น้ำแข็ง สายฟ้า วายุคลั่ง เป็นธาตุพลังต่างๆ มากมายไม่รู้จบ ราวกับมังกรคลั่ง ไล่ทำลายสิ่งต่างๆ จนพินาศย่อยยับ แม้แต่เลือดสีดำและของเสียต่างๆ ภายในร่างกายยังถูกเผาไหม้ทำลายไปจนหมด ราวกับพวกมันไม่เคยมีอยู่ตั้งแต่แรก

ผิวพรรณที่เคยขาวสะอาดราวกับหิมะของมากเมฆในเวลานี้ แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มมากขึ้นเรื่อยๆ ห้องทั้งห้องอุณหภูมิสูงขึ้นราวกับอยู่ในหม้อน้ำที่กำลังเดือด

กำแพงและพนังของห้อง เริ่มที่จะถูกโจมตีและถูกทำลายจนยากที่จะฟื้นฟูสภาพได้ในเวลาอันรวดเร็ว

เสียงแจ้งเตือนอันตรายระดับวิกฤติ ดังไปทั่วทั้งคฤหาสน์ลอยฟ้า จากระบบรักษาความปลอดภัยพื้นฐาน

จนเจ้าหน้าที่และพนักงานหน่วยงานต่างๆ ที่รับผิดชอบดูแล ต่างก็เร่งรุกเดินทางมายังห้องเล่นเกมภายในคฤหาสน์ในทันที เพื่อเข้าแก้ไขสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

ไม่เว้นแม้แต่รากไม้ที่ต้องออกมาจากห้องครัวอย่างเร่งด่วน หลังจากที่จับได้ว่าสัญญาณชีพของนายท่านมากเมฆ เกิดการเต้นผิดปกติอย่างรุนแรง รวมไปถึงสภาวะต่างๆ ของร่างกายที่เกินเลยขีดจำกัดของมนุษย์ไปแล้ว

อย่างเช่น ความร้อนภายในร่ายกายที่ในเวลานี้ร้อนมากถึง 200 องศาเลยทีเดียว

".. เอาอีกแล้วนายท่าน หิวก็รู้ว่าหิว แต่เคยได้ยินบ้างมั้ยเนี่ย ห้ามดื่มเกินวันละ 2 ขวด โปรดสังเกตคำเตือนบนฉลากก่อนดื่มทุกครั้ง นี่ล่อกินหมดตู้เลย 100 กว่าขวด รู้บ้างมั้ย 1 ขวดราคาเท่าไหร่ .."

".. หวังว่าจะไม่มีอะไรร้ายๆ เกิดขึ้นอีกนะ .." รากไม้นับวันมีก็มีแต่เรื่องให้ปวดหัวจริงๆ นายท่านผู้คาดเดาไม่ได้ของมัน วันๆ ก็สร้างแต่เรื่องทั้งในโลกเสมือนจริงและโลกแห่งความเป็นจริง ในระดับที่คาดไม่ถึง

นี่หากเอไอสามารถเป็นบ้าได้ มันคงเป็นบ้าไปแล้ว