มหาตำนานเหนือฟ้า เลยสวรรค์สุดไกลโข !?

ตอนที่ 352 : บทที่ 352 มหานิกายหมื่นมายาอมตะ ตอนต้น

บทที่ 352 มหานิกายหมื่นมายาอมตะ ตอนต้น

ในเวลานี้ที่โลกภายนอกรอบเมืองกิเลนทอง เหล่าผู้คนนับล้านที่เฝ้าติดตามการประลองโลกวิเศษมาโดยตลอด

พวกเขาเหล่านั้นถึงกับเงียบเป็นเป่าสากกันไปหมด ไม่มีใครเลยหรือสิ่งมีชีวิตใด ๆ กล้าส่งเสียงออกมา

หลังจากที่ได้เห็นภาพเหตุการณ์ของการระเบิดทำลายล้าง ที่รุนแรงชนิดที่สามารถลบล้าง

ทุก ๆ อารยะธรรมทั้งมวลของสิ่งมีชีวิตได้ในพริบตาแบบนี้

พร้อม ๆ กับคำถามที่ว่านี่มันพลังอะไร นี่มันทักษะวิชามารหรือไม่ มากเมฆผู้นี้สมควรกำจัดโดยเร็วที่สุดมั้ย

ยังดีที่ความเงียบสงบคงอยู่ได้ไม่นานนัก ก่อนที่ผู้คนจำนวนมาก ต่างก็เริ่มพูดในสิ่งที่คิดที่เห็น ออกมาอย่างไม่ขาดสาย

โดยเฉพาะกับเหล่าผู้มีอำนาจที่เหมือนจะมองขาด และมองออกในบ้างเรื่องที่หลาย ๆ คนยังไม่รู้

".. หุ่นไม้อมตะที่น่าหลาดกลัว กับกลายเป็นเพียงเศษไม้เน่า ๆ ไปในทันที .."

".. ทักษะวิชาเคลื่อนย้ายมิติร้ายกาจยิ่งนัก เพียงพริบตาก็ไปปรากฏอยู่ตรงหน้าของผู้ใช้หุ่นที่หลบซ่อนได้ .."

".. ทำการโจมตีด้วยทักษะแปลก ๆ ที่เรียกเอาอาวุธโลหะออกมามากมาย โจมตีเพียงสองครั้งก็ได้รับชัยชนะ .."

".. คนผู้นั้นข้าเคยเห็นมาก่อน รู้สึกจะเป็นข้ารับใช้ของร่างจุติพระเจ้าของแม่นางหยางซินหลินผู้งดงาม .."

".. พวกท่านยังจำเหตุการณ์ประลองบนยอดเขาเซียนบูรพาได้หรือไม่ คนผู้นี้คือ มากเมฆ ผู้ครอบครองมิติลับที่แขนขวา .."

".. แม้แต่ศาสตร์ลับต้องห้ามหายนะ ยังมิอาจเป็นอันใดเลย ต่อหน้ามหาพลังที่ระเบิดออกจนทำลายและลบล้างทุกสิ่ง .."

".. น่าเสียดายที่พวกเรามิได้เห็นใบหน้าแท้จริง ภายใต้หน้ากากเหล็กของผู้อัญเชิญหุ่นไม้อมตะเหล่านั้น .."

".. ข้าสัมผัสได้ ผู้ใช้ศาสตร์ลับต้องห้ามหายนะหุ่นไม้อัญเชิญอมตะ ให้ความรู้สึกเหมือนกับเหล่านักเดินทางข้ามฟากฟ้า .."

".. สหายข้าก็เช่นกัน ดูเหมือนหลังจากนี้ พวกเราจะมองข้ามเจ้าพวกกึ่งอมตะฆ่าไม่ตายเหล่านี้ไม่ได้อีกแล้ว .."

".. แต่มันน่าหวาดกลัวจริง ๆ หากหุ่นไม้อมตะเหล่านั้นหลุดรอดออกมายังโลกทางนี้ และมีพลังอยู่เช่นเดิมในระดับ 6 วงแหวน .."

".. นั่นคงเป็นหายนะของพวกเรา เหล่าผู้ฝึกตนทุก ๆ คนแล้วหล่ะ หลังจากนี้พวกเราจะต้องสืบให้รู้ ให้ได้ว่ามันเป็นใครกันที่เป็นผู้ใช้ศาสตร์ลับต้องห้ามหายนะนั่น จากนั้นค่อยมาตัดสินใจกันอีกทีว่าจะเป็นมิตรหรือจะเป็นศัตรู เพราะถึงอย่างไรเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วในอดีต .."

เหล่านักฝึกตนคนอื่น ๆ ต่างก็มีความเห็นและความคิดที่แตกต่างกันไป

[ ประกาศ เหล่าผู้เข้าร่วมไม่ว่าจะเป็นผู้เล่น หรือเหล่าNPC จะกลับออกมาจากโลกวิเศษในอีก 2 ชั่วโมง ]

[ ประกาศ เหล่าผู้เข้าร่วมไม่ว่าจะเป็นผู้เล่น หรือเหล่าNPC จะกลับออกมาจากโลกวิเศษในอีก 2 ชั่วโมง ]

[ ประกาศ เหล่าผู้เข้าร่วมไม่ว่าจะเป็นผู้เล่น หรือเหล่าNPC จะกลับออกมาจากโลกวิเศษในอีก 2 ชั่วโมง ]

ส่วนทางด้านของเหล่าผู้เล่นที่เฝ้าดูกิจกรรมโลกวิเศษมาตั้งแต่แรก

".. 10 ล้านพลังงานของข้า แม่งไอ้มากเมฆ ไอ้ลูกคนรวย ทำไมมึงถึงเป็นผู้ชนะได้วะเนี่ย .."

".. เชี่ยจริง ๆ ทำไมตระกูลคนรวยอย่างเมฆาเทพ มันจะต้องมาเล่นเกมเหมือน ๆ กับพวกเราด้วย .."

".. แม่งอย่างโกง เสกอาวุธปืนใหญ่ยิงถล่มดาวเคราะห์นับพัน ๆ ออกมาจากความว่างเปล่าได้เฉย .."

".. เห็นNPC พิษสายส่งตายโดยหุ่นไม้นั่นก็ว่าโหดแล้ว แต่แม่งไอ้มากเมฆมันโหดยิ่งกว่า มันเล่นออกมาจับกดหัวเด็กหุ่นไม้เอาไว้ และปล่อยให้ปืนใหญ่พวกนั้นยิงถล่มทั้งตัวมันเอง และหุ่นไม้ไปพร้อม ๆ กัน แต่ดันไม่เป็นอะไรเลย แม่งเป็นอมตะมาเกิดหรือไงวะ .."

".. สมบัติต่าง ๆ และพวกสิ่งประดิษฐ์ล้ำค่าจำนวนมาก ทั้งหมดกลายเป็นของไอ้ลูกคนรวยไปหมดแล้ว แบบนี้พวกเราจะเอาอะไรไปสู้ แต่ให้หารห้าคน แม่งก็ยังคุ้มอยู่ดี อิจฉาโว้ยยยย แล้วดูไอ้หายนะสีเงินนั่นอีก ตลอดหลายวันที่ผ่านมา แม่งเก็บสมบัติไปอย่างเยอะ ตอนนี้แม่งคงกลายเป็นคนที่รวยที่สุดแล้ว .."

".. พวกจักรพรรดินีเซียนก็ยังไปเป็นพันธมิตรกับไอ้ลูกคนรวยมากเมฆอีก ทำไมคนสวย ๆ ถึงได้ไปชอบไอ้หน้าหล่อหน้าขาวนั่นได้เนี่ย.."

".. แต่พวกจักรพรรดินีเซียนทั้ง 4 คน รวมกับหัวหน้าการค้าคนนั้น สุดท้ายก็บีบไข่มุกแห่งการยอมแพ้นะ สุดท้ายก็ออกมาตัวเปล่าไม่ได้อะไรอยู่ดี พวกหล่อนน่าจะโดนหายนะสีเงินบังคับแน่ ๆ น่าสงสารจริง ๆ .."

".. NPC หญิงใส่ชุดแดงคนนั้นก็ด้วย บีบไข่มุกแห่งการยอมแพ้เหมือนกัน คนสวย ๆ แบบนั้นถูกบังคับจิตใจ ไอ้หายนะสีเงินนั่นสมควรตายจริง ๆ .."

".. แต่ผู้เล่นคนนั้นที่ชื่อเกรย์ มีดาบเวทมนตร์ระดับSS ทั้งเก้าเล่มอยู่กับตัว ข่าวนี้เป็นข่าวใหญ่สุด ๆ พวกเราสมควรตัดภาพเหตุการณ์บางส่วนเอาไปอัพโหลด รับรองว่าจะต้องได้ดูอะไรสนุก ๆ อย่างการตามล่าฆ่าไม่เลิกแน่ ๆ ว่ะ .."

".. ส่วนสองผู้เฒ่านั่นไม่ธรรมดาเลย พลังห่างชั้นกับระดับ 6 วงแหวนเอามาก ๆ แต่แม่งกับสู้ได้โดยไม่แพ้ หากมีพลังในระดับเดียวกันจริง ๆ ไม่อยากจะคิด สรุปแล้วคนแก่ ๆ ทั้งสองคนนั้นเป็นผู้เล่น ทั้งสองคนเป็นใครกันแน่ .."

".. คนแก่ท่าทางใจดีผมรู้จักนะ เป็นข่าวดังเมื่อปีที่แล้วไง ท่านเป็นถึงปรมาจารย์เทพยุทธ์ ผู้ที่ได้รับสิทธิ์ให้สามารถถ่ายโอนจิตสำนึกทั้งหมดแบบ 100% เข้ามายังจักรวาลสามพิภพได้ และประสบความสำเร็จสามารถเก็บรักษาจิตสำนึกเอาไว้ได้ตลอดกาล เทียบได้กับเป็นอมตะเลย รอแค่ให้ถึงวันที่วิทยาการก้าวหน้ามากกว่านี้ และสามารถพัฒนาไบโอโรติกที่ทางทีมผู้สร้างGOD พัฒนากันอยู่ให้สำเร็จ ก็จะสามารถโอนย้ายจิตสำนึกคืนกลับเข้าร่างกายใหม่ที่ถูกพัฒนาได้ต่อไปในอนาคต .."

เนื่องจากโครงการลับร่างเทพเหนือมนุษย์ อย่าง“ไบโอโรติก”เป็นความลับสุดยอดเอามาก ๆ และยังไม่ประกาศให้มนุษยชาติรับรู้ว่าพัฒนาสำเร็จแล้วด้วยเหตุผลหลาย ๆ อย่างในปัจจุบัน ดังนั้นประชาชนทั่วไป จึงเข้าใจว่าจะต้องใช้เวลาในการพัฒนาต่อยอดและวิจัยกันอีกนานหลายร้อยปีนั่นเอง

ในอีกมุมหนึ่งของเมืองกิเลนทอง พร้อมกับประกาศจากทางระบบอย่างต่อเนื่อง

[ ประกาศจากระบบ ผู้ที่ชนะในการวางเงินเดิมพันของผู้เล่น“มากเมฆ” และกลุ่มปาร์ตี้ สามารถรับเงินได้ที่ธนาคาร ]

[ ประกาศจากระบบ ผู้ที่ชนะในการวางเงินเดิมพันของผู้เล่น“มากเมฆ” และกลุ่มปาร์ตี้ สามารถรับเงินได้ที่ธนาคาร ]

[ ประกาศจากระบบ ผู้ที่ชนะในการวางเงินเดิมพันของผู้เล่น“มากเมฆ” และกลุ่มปาร์ตี้ สามารถรับเงินได้ที่ธนาคาร ]

[ ประกาศจากระบบ ผู้ที่ชนะในการวางเงินเดิมพันของผู้เล่น“มากเมฆ” และกลุ่มปาร์ตี้ สามารถรับเงินได้ที่ธนาคาร ]

ภายในโรงเตี๊ยมที่ถูกเหมาเกือบทั้งหมด โดยสมาชิกของโลกมืดและเหล่าหมื่นมารพันอสูร

".. องค์จักรพรรดิมิเคยทำให้พวกเราผิดหวังจริง ๆ ไหนใครยังเสียใจอยู่อีกมั้ย .." อสูรผีอมตะกล่าวถาม

".. พวกเรามิกล้าแล้ว มิกล้าแล้ว ๆ .." ทุก ๆ คนที่เป็นเหล่าผู้นำขององค์กร ต่างกล่าวตอบออกมาพร้อม ๆ กัน

เพราะในเวลานี้ทุก ๆ คน ล้วนกลายเป็นมหาเศรษฐีไปแล้วอย่างไม่คาดคิด

เพราะคนทั้งหมดของโลกมืดไม่ว่าจะตำแหน่งสูง หรือต่ำมากแค่ไหน ต่างก็ได้วางเงินพนันจำนวนมาก ลงข้างมากเมฆผู้เป็นองค์จักรพรรดิโลกมืดองค์ใหม่เหมือน ๆ กัน ตั้งแต่ที่อัตราต่อรองยังเป็น 1 จ่าย 10 ด้วยกันทั้งนั้นตั้งแต่แรก ๆ หรือก็คือหากวางเงินเดิมพันว่ากลุ่มของมากเมฆจะชนะเป็นเงิน 1 ล้านพลังงานสุริยะ พวกเขาเหล่านั้นจะได้รับเงินกลับมาเป็นจำนวน 10 ล้านพลังงานเลยทีเดียว

และแน่นอนว่าพวกโลกมืดมิได้ยากจน เพราะแต่ละคนลงเงินไปมาก มากจนน่ากลัวเลยทีเดียว

แต่โชคยังดีที่ระบบเปิดกว้างและอนุญาตให้พวก NPC และผู้ที่ชมดูกิจกรรมการประลองจากโลกภายนอก ต่างก็สามารถวางเดิมพันด้วยได้ ผ่านระบบพนันที่ได้สร้างขึ้นมา จึงทำให้ได้รับเงินมาเป็นจำนวนมาก อย่างมหาศาลเช่นกันในเวลาอันสั้น ดังนั้นแม้จะจ่ายไปมากก็ตาม แต่สุดท้ายทางระบบหลักเองก็ยังได้กำไรอยู่ดี เพราะเป็นการจับเสือมือเปล่าจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยเช่นกัน

ภายในมิติประหลาดแห่งหนึ่งของโลกวิเศษ

หลังจากที่ทุก ๆ คนถูกฆ่าตายหรือยอมแพ้ ต่างก็ถูกส่งมายังมิติประหลาดแห่งนี้

ยกเว้นก็แต่พวกกลุ่มเทพสวรรค์สารเลว ที่ได้ถูกมากเมฆเชิญไปยังมหานรกเท่านั้น พวกมันจึงไม่ได้มาอยู่ที่นี่

".. ใครจะไปคาดคิด ว่าโลกวิเศษแห่งการประลอง แท้จริงแล้วจะเป็นด่านทดสอบจากสวรรค์ เพื่อให้พวกเรามีโอกาสในการเข้าร่วมกับมหานิกายที่ถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้าบรรพกาล เพื่อเข้าเป็นส่วนหนึ่งของมหานิกายหมื่นมายาอมตะ แบบนี้ ทุกคนที่ตายหรือพ่ายแพ้ จะได้รับสิทธิ์ให้เข้าไปยังประตูทดสอบหนึ่งครั้ง คนที่ผ่านจะถูกนำไปยังอีกสถานที่ คนที่แพ้จะกลับมายังมิติประหลาดแห่งนี้ แถมยังถูกลบความทรงจำเกี่ยวกับด่านการทดสอบภายในทั้งหมดอีกด้วย เหลือไว้เพียงแค่ให้รู้ว่าเป็นคนที่ไม่ผ่านการทดสอบก็เท่านั้น .." ชายชราที่พ่ายแพ้ตั้งแต่แรก ๆ กล่าวบอก หลังจากที่มองเห็นผู้มาใหม่สงสัย ก่อนที่จะกล่าวบอกและให้คำแนะนำถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะนี้

".. คนที่ผ่านมีใครบ้างก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ มีอยู่น้อยมากแน่ ๆ ไม่อย่างงั้นมิติประหลาดแห่งนี้จะยังเต็มไปด้วยผู้คนอีกทำไมกัน .."

".. ผลประโยชน์หน้าฉากเพียงเล็กน้อยที่พวกเราเห็น สุดท้ายก็เป็นส่วนหนึ่งของการทดสอบที่ถูกจัดขึ้น แสดงว่าหากผู้ใดชนะการประลองโลกวิเศษและเป็นกลุ่มผู้เหลือรอด ไม่เพียงได้รับสมบัติต่าง ๆ ที่เก็บหามาได้ คงจะได้สิทธิพิเศษให้เข้าร่วมกับมหานิกายหมื่นมายาอมตะด้วยเป็นแน่ .."

".. ทำไมข้าถึงไม่ผ่าน ทำไม ทำไมข้านึกอะไรไม่ออกเลย ทำไม ข้าเป็นถึงจักรพรรดิ ทำไม .."

".. ผู้แพ้จะถูกลบความทรงจำ ผู้ชนะจะได้ไปต่อ นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงได้มีบททดสอบแอบซ่อนอยู่หลังความตาย .."

".. แม้แต่ข้านายน้อยยังไม่ผ่าน พวกเจ้าเป็นใครถึงคิดว่าตัวเองสมควรผ่านด่านการทดสอบไปได้ .."

มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่และล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่ล้มเหลว ไม่ผ่านแม้แต่การทดสอบในด่านแรกไปได้

ในอีกมิติลับของโลกวิเศษ กลุ่มของมากเมฆและเหล่าพันธมิตรไม่ว่าจะตระกูลหยาง พวก 6 สาวต่างก็อยู่ที่นี่กันครบ

".. สมบัติอะไรจะมากมายปานนี้เนี่ย หากเอากลับไปได้รวยไม่รู้เรื่องเลยแน่ ๆ .." องค์หญิงเซ่อเซ่อมองกองภูเขาสมบัติด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ไม่คิดไปจับหรือเอามาเป็นของตนเองแม้แต่น้อย

".. ทั้งหมดน่าจะเป็นสมบัติจากกิจกรรมประลองโลกวิเศษแน่ ๆ เลย และทั้งหมดก็เป็นของกลุ่มบอสมากเมฆใช่มั้ยคะ .." หลิ่งหลินกล่าวถาม แต่ก็มั่นใจสุด ๆ ว่าจะต้องใช่แน่ ๆ และเธอเองก็ไม่คิดจะไปจับหรือเอาสมบัติของเจ้านายมาเป็นของเธอเองแม้แต่น้อย

ทั้ง 6 สาวล้วนแล้วแต่ไม่มีความโลภ อยากได้อยากมีในสิ่งของที่ไม่ใช่ของของตนเองเลย

และนี่ก็เป็นอะไรที่มากเมฆรู้สึกดีไปด้วยกับนิสัยพื้นฐานของทุก ๆ คน และรู้สึกดีกับพวก 6 สาวอยู่ไม่น้อย

".. ท่านประมุข จะให้ข้านำหญิงสาวทั้ง 6 คนนี้ ไปยังโลกสุริยาโบราณพงพนาเลยหรือไม่ .." หยางเจี่ยกล่าวถามอย่างตรงไปตรงมาเพื่อมิให้เสียเวลา พร้อมกับมองไปยังพวกสาว ๆ ทั้งหกคนด้วยความพอใจเช่นกัน

แน่นอนว่าหยางเจี่ยรู้ดีว่านายท่านของตนมากเมฆ มิได้สนใจจะรับใครเข้านิกาย แม้ว่าคนผู้นั้นจะมีพรสวรรค์สูงเพียงใดก็ตาม แต่ต้องการจะรับเฉพาะคนที่ควบคุมตัวเองได้ มีคุณธรรม มีเหตุมีผล รู้คิดผิดถูกแบ่งแยกชัดเจน และที่สำคัญจะต้องเป็นคนดี ไม่เลวเกินไป ไม่ชั่วเกินไป แต่ก็ไม่จำเป็นจะต้องเป็นคนดีจนเวอร์อย่างไรเหตุผล แน่นอนว่าทั้งหมดที่จะเข้านิกายได้ จะต้องผ่านการทดสอบแห่งจิตใจเสียก่อน

แต่ก่อนที่หยางเจียจะพาทั้งหกสาวจากไป

มากเมฆได้เดินไปตรงหน้าของดาวไพลิน

พร้อมกับพูดประโยคหนึ่งขึ้นมาว่า ".. ดาวสนใจมาเป็นผู้ติดตามของเรามากเมฆมั้ย แบบเดียวกับที่เกรย์ทำมาตลอด .."

".. ดาวน่าจะรู้ ว่าตอนนี้ตนเองไม่สามารถขัดขืน หรือโต้แย้งคำสั่งของตระกูลได้ และการจะช่วยให้ดาวเป็นอิสระจากตระกูลพิรุณอัคคี หลุดพ้นจากนายน้อยพิษสายส่งอะไรนั่น หลังจากที่กลับออกไป เหล่านักเดินทางข้ามฟากฟ้าอย่างเกรย์และเพื่อน ๆ ของดาวในเวลานี้ ทั้งหมดไม่อาจจะช่วยอะไรได้เลย ต่อให้ทั้งหมดรวมพลังกันก็ตาม .."

".. ต้องไม่ลืมว่าหลังจากที่ออกจากโลกวิเศษแห่งการประลองไปแล้ว ระดับพลังของทุก ๆ คนจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม ดังนั้นเกรย์และกลุ่มเพื่อน ๆ ของดาว ไม่มีสักคนเลยที่จะสู้กับเหล่าอาวุโส หรือแม้แต่ทหารยามหน้าประตู ของตระกูลผู้มีอำนาจเหล่านั้นได้ .."

".. ผมรู้นะว่าดาวอยากปกป้องทุก ๆ คน และไม่อยากให้คนที่ตัวเองรักอย่างเกรย์และเพื่อน ๆ ต้องลำบากไปด้วย จากสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ดาวในเวลานี้อาจจะทำตัวเย็นชาได้ ไม่พูดไม่จากับใครก็ได้ และอาศัยจังหวะที่ทุก ๆ คนเผลอหนีหายไป แต่ดาวเชื่อมั้ยว่า แม้ดาวจะจากไปแล้ว โดยไม่บอกกล่าวอะไรเลยกับใครเลย แต่เกรย์และเพื่อน ๆ ของดาวทุกคนจะต้องเป็นห่วงและบุกไปยังทวีปอสรพิษทองคำแน่ .."

".. แต่หากดาวมาเป็นผู้ติดตามของเรามากเมฆ ผ่านการทำพันธะสัญญาของผู้ติดตาม เรามากเมฆสามารถมอบบ้างอย่างให้กับดาวได้ และแน่นอนว่าจะต้องช่วยดาวได้แน่ ๆ แม้จะใช้เวลาบ้างก็ตามที และที่สำคัญที่สุด เราไม่อยากเห็นไอ้บ้าเกรย์ต้องมาเสียใจ ผู้ชายร้องไห้มันดูไม่ได้เลยสักคน ไม่อยากเห็นคนสองคนที่มีใจให้กัน ถูกบังคับให้ต้องเสียใจไปตลอดกาลหรอกนะ และเพื่อน ๆ ของดาวเอง อย่างถังเยียน เฉินเย่ว์ หลิ่งหลิน จางซินอวี่ และองค์หญิงเซ่อเซ่อ ทุกคนจะเสียใจมากขนาดไหน เพื่อนกันเขาไม่ทิ้งกันหรอกนะรู้มั้ย .."

ยิ่งมากเมฆพูดเท่าไร ดาวก็ยิ่งตัวสั่นและดวงตาทั้งสองก็เต็มไปด้วยน้ำตาร้อน ๆ ที่เหมือนจะไหลรินลงมาได้ตลอดเวลา

แม้ก่อนหน้านี้ดาวไพลินมักจะพูดคุย และมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ ๆ กับเกรย์

ชายหนุ่มอ่อนแอซื่อบื้อ ที่เธอเองก็ตกหลุมรักอย่างไร้เหตุผลมาอธิบาย และมักจะเขินอายหน้าแดงอยู่บ่อย ๆ เวลาที่ถูกเพื่อน ๆ แกล้งด้วยมุขตลกระหว่างทั้งสองคน

แต่หลังจากที่จบกิจกรรมการประลอง และได้มาอยู่ในมิติลับแห่งนี้

มากเมฆกับสังเกตเห็นดาวทำเป็นเย็นชากับเกรย์เอามาก ๆ ราวกับเป็นคนแปลกหน้า

รวมไปถึงเพื่อน ๆ ทุกคนที่สนิทกันมาตลอดก่อนหน้านี้ด้วยเช่นกัน

นั่นก็เพราะดาวไม่อยากให้เกรย์และเพื่อน ๆ ต้องมาลำบากกับเรื่องของเธอไปด้วย ภารกิจลับที่เป็นไปไม่ได้ ที่ถูกระบบมอบให้กับทุก ๆ คน ดาวเองก็รับรู้ได้ราวกับเจตจํานงสวรรค์ ได้กระซิบบอกให้รู้ด้วยเช่นกันถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และดาวไม่อยากให้เกรย์กับเพื่อน ๆ รับมันไว้ หรือร่วมชะตากรรมเลวร้ายยากลำบากไปกับเธอที่อ่อนแอ

ดังนั้นดาวจึงกลับไปเป็นคนที่เย็นชา เป็นมือกระบี่สาวชุดแดงที่ไม่ยิ้ม ไม่พูดไม่จาอีกครั้งอย่างที่เคยเป็นมา

แต่ทว่าหลังจากที่ได้ฟังคำพูดแทงใจดำของมากเมฆ ดาวรู้สึกเจ็บ มันเจ็บอย่างบอกไม่ถูก

พร้อม ๆ กับน้ำตาที่ไหลรินลงมาอย่างไม่อาจควบคุมได้

ผู้หญิงดี ๆ แบบนี้เจ้าบ้าเกรย์นี่มันโชคดีจริง ๆ เลย คนที่คิดถึงคนที่รักก่อนที่จะเป็นตัวเอง คนที่ไม่เห็นแก่ตัวแบบนี้

หากสูญเสียไปแล้ว ชาตินี้จะได้เจอคนที่สองอีกมั้ย

โลกภายนอก ทวีปเริ่มต้นบัลลังก์เมฆ

รอบนอกเขตเมืองกิเลนทอง หนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวชมธรรมชาติอันสวยงาม ใกล้ ๆ กับภูเขาเทียบฟ้าไร้นาม

ได้มีเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น่ารักเอามาก ๆ ถึงสามคนด้วยกัน อายุราว 3-5 ขวบ ในชุดกี่เพ้าสำหรับเด็ก ได้วิ่งเล่นและหัวเราะกันไปมาอยู่รอบ ๆ ตุ๊กตาแมวน้ำขาสั้นอ้วนกลมตัวเตี้ย ตัวหนึ่งสีขาว อีกตัวสีดำ ซึ่งทั้งสองแมวน้ำกำลังทำหน้าเซ็งแบบสุด ๆ หลังจากเล่นเกมเป่ายิ้งฉุบพ่ายแพ้ให้กับพวกเด็ก ๆ จนอยากจะร้องไห้

".. เด็กบ้านไหนกันเนี่ยมาวิ่งเล่นไกลถึงที่นี่ มามะ ให้ท่านลุงผู้นี้พาพวกเจ้ากลับบ้านดีมั้ย .." นักพรตเฒ่าที่ผ่านทางมาเห็นเด็ก ๆ น่ารักเข้า และคิดที่จะหลอกเด็กทั้งสามเหล่านี้ไปขาย จะต้องได้ราคาดีแน่ ๆ เพราะดูจากหน้าตาผิวพรรณของเด็กน้อยเหล่านี้แล้ว โตขึ้นมาจะต้องเป็นหญิงงามอันดับต้น ๆ อย่างแน่นอน

".. อะไรกัน อะไรกัน ให้ท่านอาผู้นี้พาพวกเจ้าไปดีกว่า นี่ก็ใกล้จะมืดแล้วด้วย ท่านอาผู้นี้รู้จักกับพ่อแม่ของพวกเจ้าด้วยนะ ให้ท่านอาอย่างข้าพาพวกเจ้าไปส่งดีมั้ย .." หญิงวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะเฝ้ามองดูพวกเด็ก ๆ เล่นกันมานานแล้วได้ปรากฏตัวออกมา เพราะตั้งแต่ที่พบเห็นพวกเด็ก ๆ หญิงวัยกลางคนผู้นี้ก็คิดที่จะจับพวกเด็ก ๆ ไว้แล้ว

แต่กลัวว่าจะมีผู้ใหญ่หรือญาติของเด็กหญิงเหล่านี้อยู่ใกล้ ๆ จึงไม่แสดงตัว แต่หลังจากที่สังเกตอยู่นานกว่า 2 ชั่วยามก็ไม่เห็นใครที่ไหนจะมา ยกเว้นตุ๊กตากลที่ดูเหมือนสัตว์ป่าชนิดหนึ่งทั้งสองตัวเท่านั้น พอเห็นแบบนี้แล้วจึงอดไม่ได้ที่จะแสดงตัวออกมา และคิดจะจับเด็กทั้งสองไปเป็นทาสเลี้ยงให้โต จะได้ขายให้กับผู้ที่ให้ราคางาม ๆ และผู้ที่สนใจต่อไปอย่างที่เคยทำมา

เด็ก ๆ ทั้งสามคนหยุดเล่น ก่อนที่จะหันกลับไปมองอย่างประหลาดใจ

ก่อนที่จะพบเข้ากับหญิงวัยกลางคนที่ดูเหมือนแม่เล้า และนักพรตเฒ่าที่ดูเหมือนจะขี้เมา และตัวเหม็นเอามาก ๆ มองกลับมาพร้อมรอยยิ้มไม่น่าไว้ใจ

ส่วนสองแมวน้ำต่างก็มองสองสิ่งมีชีวิตที่กำลังหาเรื่อง หาบัตรทัวร์ไปลงนรกแบบถาวร แบบไม่มีขากลับด้วยความละเหี่ยใจ

********

พบคำผิดแจ้งด้วยนะครับ หรือประโยคแปลก ๆ ที่ตกหล่น