มหาตำนานเหนือฟ้า เลยสวรรค์สุดไกลโข !?

ตอนที่ 326 : บทที่ 326 ซินหลินสาวงามผู้พิชิตมังกร ตอนจบ

บทที่ 326 ซินหลินสาวงามผู้พิชิตมังกร ตอนจบ

เหล่าผู้คนนับแสน ๆ ที่กำลังชมดูภาพเหตุการณ์ คำสารภาพผิดและการกระทำอันน่าละอาย เลวร้ายสารพัดอย่างของมหานิกายศิลปะเส้นทางสวรรค์โบราณอยู่นั้น ต่างก็รู้สึกโกรธแค้นแทนอีกฝ่ายที่ถูกกระทำลับหลังมานานนับสิบ ๆ ปี และไม่พอใจเป็นอย่างยิ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น ที่ต่างก็ถูกหรอกใช้และถูกทำให้หลงเชื่อในเรื่องที่ไม่มีมูลความจริง จนพลาดโอกาสดี ๆ ในการคบค้าสมาคมกับตระกูลประดิษฐ์สวรรค์ผู้เก่งกาจเป็นอย่างมาก

โดยเฉพาะกับเหล่าตัวแทนของฝ่ายธรรมะ ผู้มีจิตใจแห่งคุณธรรมแท้จริงอย่างสูงส่ง ของโลกแห่งเทพเซียนจำนวนมากที่หลบซ่อนตัวอยู่ ตัวตนชนชั้นสูงของฝ่ายตัวแทนอันดีงามทั้งหลายของพรรคและสำนักมีชื่อ ต่างก็หมายหัวเหล่าอาวุโสและประมุขนิกาย ผู้ละโมบโลภมากไว้ทั้งหมดแล้วทั้งหมู่คณะ หลังจบงานนี้ เพื่อดำรงไว้ซึ่งชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือ ของฝ่ายธรรมะที่มีมาอย่างยาวนานนับหมื่น ๆ ปี กลับมาขาวสะอาดอีกครั้งอย่างแท้จริง ดังนั้นจำจะต้องกำจัดแกะดำให้สิ้นซากเป็นตัวอย่างเสียแล้ว

มหานิกายศิลปะเส้นทางสวรรค์โบราณ ถูกตัดสินให้ถูกทำลาย ..

บรรดาลูกศิษย์และคณะอาวุโส ของมหานิกายศิลปะเส้นทางสวรรค์โบราณ ที่ต่างก็ติดตามมาด้วยในครั้งนี้จำนวนหลายพันคน คนจำนวนนับพัน ๆ ที่มิได้เข้าร่วมการประลองโลกวิเศษ ในเวลานี้ต่างก็ถูกปิดล้อม และถูกจังขังไว้ในกรงพิเศษแทบทั้งสิ้นไม่มีเหลือ

ดูเหมือนโชคชะตาของมหานิกายที่ครั้งหนึ่งเคยยิ่งใหญ่เกรียงไกรเป็นที่สุด ได้มาถึงช่วงเวลาที่จะต้องหายไปจริง ๆ เสียแล้ว

หลังจากได้แก้แค้นและบรรลุเป้าหมายหลักของตนเองทั้งหมดแล้ว ..

ตระกูลประดิษฐ์สวรรค์โบราณ จึงได้ตัดสินใจออกจากการประลองโลกวิเศษ

ทว่าในขณะที่คนทั้ง 4 ผู้ติดตาม รวมไปถึงท่านอาจารย์อีกาสามขา กำลังจะบีบทำลาย ไข่มุกแห่งการยอมแพ้ กันอยู่นั้น อยู่ ๆ ท้องฟ้าที่เคยสว่างสดใส และมองเห็นหมู่เมฆสีขาวงดงามเต็มไปหมดบนท้องฟ้า จากเวลากลางวันที่แสงแดดแรงกล้าเอามาก ๆ กับถูกเปลี่ยนเป็นมืดมิดราวกับเวลาแห่งรัตติกาล ในเวลาชั่วพริบตาที่รู้สึกได้ของแต่ละคน

พร้อมกับแรงสั่นสะท้านสะเทือนไปถึงจิตวิญญาณแม้จริง จนบาดเจ็บภายในเล็กน้อยไปตาม ๆ กัน หลังจากที่สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังโทสะและเสียงคำรามของสิ่งมีชีวิต ที่ทรงพลังอำนาจอย่างมากจากระยะไกล และดูเหมือนว่าเจ้าสิ่งนั้นเอง กำลังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ด้วยความเร็วสูงอีกด้วย

ยังไม่ทันให้เรียกสติกลับคืนมาทั้งหมด 100%

อยู่ ๆ ภาพตรงหน้าของท่านอาจารย์อีกาสามขาและหมู่คณะทั้ง 4 ของตระกูลประดิษฐ์สวรรค์ ก็ปรากฏเป็นมังกรน้อยสามตัวอ้วนกลม สวนแว่นตาดำสุดจะเท่ห์เป็นประกาย แถมยังสวนใส่ชุดผ้าคลุมสีแดงสุดร้อนแรงที่ด้านหลัง ทั้งหมดได้ออกมาจากช่องว่างของมิติอวกาศกลางท้องฟ้า พร้อมกับจานบินรูปร่างประหลาดชวนให้สงสัย และเหล่าพรรคพวกที่รู้จักกันดี เหล่าบรรดาอัจฉริยะทั้ง 5 คนของตระกูลหยางที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี

ภาพตรงหน้าทั้งหมดเหล่านี้ สร้างความประหลาดใจให้กับชายชราและทุก ๆ คนเป็นอย่างมาก

".. เกิดอะไรขึ้น ทำไมภรรยาลับของท่านประมุขถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ .." ด้วยอาจารย์อีกาสามขา เฒ่าชรายังเรียกสติกลับมาได้ไม่ครบดีนัก เจ้าตัวจึงหลุดปากเรียกซินหลินออกไปแบบนั้นตามที่คิด เล่นทำเอาหญิงสาวที่เพิ่งจะลุกขึ้นยืนอยู่ใกล้ ๆ หน้าแดงเป็นแอปเปิ้ลเลยทีเดียวอย่างเขินอาย

ก่อนที่เจ้าตัวจะเข้าไปทักทาย และกล่าวตอบออกไปว่า

".. เรื่องเป็นแบบนี้ค่ะท่านปู่อีกา พวกเรากำลังถูกไล่ตามจากคนจำนวนมากก่อนหน้านี้ตั้งแต่เช้ามืด และยังถูกมังกรยักษ์เล่นงานอีกด้วยภายในเมฆหมอกประหลาดที่หลงทางเข้าไป ในระหว่างนั้นเอง ซินหลินกับทุก ๆ คน จึงถูกมังกรน้อยเหล่านี้ช่วยเหลือเอาไว้ ก่อนที่จะพาหนีออกมาที่นี่ และก็...... .."

ในระหว่างที่ซินหลินกำลังพูดอธิบายให้อีกฝ่ายได้ฟังอยู่นั้น อยู่ ๆ คุณเธอกับได้รับข้อมูลบางอย่างโดยละเอียดจากมากเมฆโดยตรง จากสายตาที่เคยมองมังกรน้อยอ้วนกลมทั้งสามอย่างขอบคุณและนับถือ ในเวลานี้ได้เปลี่ยนเป็นสายตาจิกกัดและหมั่นใส้พวกมันอย่างที่สุดไปแล้ว

พวกมังกรน้อยทั้งสาม เหมือนจะรู้ตัวว่ากำลังจะเกิดเรื่องที่คาดไม่ถึงขึ้นมา จากสายตาของซินหลินที่กำลังมองมายังพวกมันทั้งสามจากที่ไกล ๆ ในขณะที่พวกมันพยายามจะหนีตามสัญชาตญาณร้องบอกอยู่นั้น สามมังกรน้อยกับถูกปลอกคอปริศนาที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน สวมไปยังบริเวณคออ้วน ๆ ของพวกมัน ทำให้หมดอิสรภาพไปในทันทีกว่า 80% และขยับตัวได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

สร้างความไม่พอใจและรู้สึกพ่ายแพ้นิด ๆ ให้กับมังกรน้อยทั้งสาม ..

".. โดยเล่นงานเข้าให้แล้ว ทำยังไงดี .." x3 ป้ายไฟในมือของเหล่ามังกรน้อย ปรากฏเป็นตัวอักษรออกมาเหมือน ๆ กันให้ได้เห็น และเป็นเพียงสิ่งเดียวที่พวกมันสามารถกระทำได้อย่างอิสระ 100% ในเวลานี้อีกด้วย พอรู้ว่าตัวเองเสียท่าให้แล้ว มังกรอ้วนทั้งสามเริ่มทำตาแป๋วใสซื่อแบบสุด ๆ ให้คนอื่น ๆ สงสารทันที

แต่เดิมมังกรหายนะตัวน้อยทั้งสาม สามารถสื่อสารกันผ่านทางโทรจิตพิเศษของกันและกันได้

ทว่าหลังจากที่ใช้ป้ายไฟในการสนทนามาเป็นระยะเวลานาน ตามเวลาในเกมอยู่หลายปี เจ้าเด็กน้อยพวกนี้จึงไม่คิดจะกลับไปใช้โทรจิตพูดคุยกันอีกเลย เพราะเวลาใช้ป้ายไฟมันเท่ห์ปรับแต่งได้ และสามารถที่จะพูดคุยกับคนอื่น ๆ ได้มากกว่าปกตินั่นเอง

ซินหลินหลังจากเห็นมังกรน้อยเตรียมตัวจะหนีโดยจานบิน ตัวเธอที่ได้รับพลังพิเศษจากมากเมฆ ให้สามารถควบคุมเหล่ามังกรน้อยได้ในระดับหนึ่งผ่านทางความคิด จึงได้รับรู้ข้อมูลและเข้าใจถึงลักษณะนิสัย ของเจ้าแสบน้อยทั้งสามโดยละเอียด และประวัติความเป็นมาของพวกมันอยู่ไม่น้อย

ก่อนที่เจ้าตัวจะเลือกพูดคุยดี ๆ กับมังกรน้อยทั้งสามเสียก่อน ก่อนที่จะเลือกใช้วิธีสุดท้ายในการทำให้อีกฝ่ายยอมแพ้หรือยอมรับและช่วยเหลือเธอหลังจากนี้ พอตัดสินใจเช่นนี้แล้ว ซินหลินจึงได้ตั้งชื่อเรียกเล่น ๆ ให้กับมังกรอ้วนทั้งสาม เพื่อที่จะได้สนิทใจกันมากขึ้นหลังจากนี้

".. จิ๋นจิ๋น กุยกุย เบ้งเบ้ง เวลานี้พวกเจ้าทั้งสาม จะต้องทำตามคำสั่งของเราซินหลินนะรู้มั้ย พวกเธอรู้ความผิดของตัวเองหรือยัง เจ้าพวกเด็กดื้อทั้งสามที่ชอบแกล้งคนอื่นไปทั่ว ตอนนี้ถึงเวลายอมแพ้และชดเชยในความผิดที่ทำลงไปแล้ว .."

ซินหลินในเวลานี้ยังกับคุณแม่ที่กำลังดุพวกเด็ก ๆ ด้วยความรัก และด้วยออร่าพิเศษของพระเจ้าเฟรย่าที่มี เวลาที่เธอจริงจังเอามาก ๆ มักจะปรากฏคลื่นพลังบางอย่างออกมาเสมอจากร่างกายและน้ำเสียงที่พูดจา และส่งผลให้มังกรน้อยทั้งสาม หวาดกลัวนิด ๆ และรู้สึกคุ้นเคยเอามาก ๆ ด้วยเช่นกัน เหมือนกับเคยพบเจอหญิงสาวคนนี้ที่ไหนมาก่อน

แน่นอนว่ามังกรหายนะน้อยทั้งสาม ไหนเลยจะยอมสยบให้กับใครหน้าไหนได้ง่าย ๆ

เพราะแม้แต่ลูกพี่ใหญ่ประจำกลุ่มของพวกมัน อย่างมากเมฆในสมัยก่อนจนถึงเดี๋ยวนี้ ก็ยังไม่อาจจะบังคับหรือควบคุมพวกมันได้แบบ 100% เต็มเช่นกัน ยกเว้นเหล่าอาเจ๊ทั้งสามที่ร้ายกาจและหน้ากลัวแบบสุด ๆ เท่านั้น นับประสาอะไรกับหญิงสาวที่หน้าเหมือน เหล่าอาเจ๊คนนึงที่ทรงพลังเหล่านั้น

ไม่มีวันและไม่มีทาง ...

มังกรน้อยทั้งสามในเวลานี้แข็งข้อด้วยสุด ๆ ต่อซินหลิน พยายามใช้พลังที่มีทำลายปลอกคออยู่ตลอดเวลา

ดังนั้นมังกรน้อยที่ทรงพลังอยู่มากเป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้ว จึงได้ต่อต้านอย่างที่สุด

และหมายจะแสดงให้เห็นว่า ถึงจะเห็นพวกตนตัวเล็ก ๆ อ้วนกลมตาแป๋วไร้เดียงสาแบบนี้ ก็ใช่ว่าใครจะมาจับหรือเรียกใช้งานได้ง่าย ๆ หรอกนะ เข้าใจมั้ย !! คนสวย

".. เจ๊คนสวย เราอุตส่าห์ช่วยพวกเธอ ออกมาจากความตายนะ จากคำขอร้องอ้อนวอน จะเป็นจะตายของคนคนหนึ่งที่มีหน้าที่สร้างของเล่นให้กับพวกเรา แต่ใครจะคิดล่ะว่า คนสวย ๆ จะไว้ใจไม่ได้แบบนี้!! ดังนั้น เราสามมังกรสุดหล่อแห่งจักรวาลที่ไร้พระเอก จะสู้เพื่ออิสระของพวกเราเองอย่างที่สุด .." มังกรน้อยทั้งสามเอาป้ายไฟขนาดใหญ่มาเรียงต่อกัน ก่อนที่จะปรากฏเป็นข้อความยาว ๆ ให้ทุก ๆ คนได้อ่านและหัวเราะ

มังกรน้อยยังคงขยับตัวได้และสามารถใช้พลังที่มีได้ราว 20-35% พร้อมด้วยเครื่องไม้เครื่องมือและบรรดาของเล่นที่มีได้ตามปกติ ดังนั้น เจ้าดื้อไม่สำนึกทั้งสามตัว ถึงสิ่งที่ได้กระทำลงไปก่อนหน้านี้

พวกมันจึงมั่นใจเอามาก ๆ ว่าสามารถเอาชนะและหนีรอด ไปจากสถานการณ์ในตอนนี้ได้ และจะไม่ถูกเจ้ามังกรใหญ่ไล่ตามมาทันจนโดยเล่นงานได้แน่ ๆ

พอเห็นสถานการณ์เริ่มไม่ดี ท่านอาจารย์อีกาสามขาผู้ชราจึงได้เสนอตัวเข้าช่วยเหลือ

เพราะเจ้าตัวก็สนใจไม่น้อยอยากจะเอาจานบินแปลก ๆ ที่เห็นตรงหน้าทั้งสามลำ เอามาแยกส่วนและศึกษาอยู่เหมือนกันอย่างเปิดเผย ".. แม่หนูซินหลิน เจ้าสามารถใช้อุปกรณ์วิเศษและสิ่งประดิษฐ์ท้าทายสวรรค์ของทางเราได้เสมอนะแม่หนู และหากอยากจะให้ช่วยก็บอกมาเลย ยังไงก็คนกันเองอยู่แล้ว แต่ยังไงก็เบา ๆ มือหน่อยนะ ปู่แก่ ๆ คนนี้อยากจะเอาจานบินแปลก ๆ นั่นมาแยกส่วนเล่นสักหน่อย .."

พอได้ยินว่าจะมีคนแปลก ๆ หมายจะคิดแยกส่วนของเล่นสุดโปรด จานบินแบบวาร์ปได้ทั้งสามของพวกมัน

เจ้ามังกรน้อยทั้งสามถึงกับมองท่านอาจารย์อีกาสามขา เป็นศัตรูโดยธรรมชาติไปแล้ว เพราะเรื่องของเล่น !!

ด้วยเหตุนี้หลังจากที่ตรวจสอบจากระยะไกล ถึงสิ่งที่กำลังจะมา และช่วงเวลาที่พยายามทำลายปลอกคอประหลาดมาสักพักแล้ว ด้วยพลังหายนะที่มีที่เหลืออยู่ แต่กับทำไม่ได้ ล้มเหลวมาตลอดจนต้องยอมแพ้

พอเป็นแบบนี้แล้วเจ้าสามแสบน้อยหายนะ จึงตัดสินใจหลบหนีแทบจะในทันที

หลังจากที่สัมผัสได้ว่าเจ้ามังกรใหญ่ ใกล้จะมาถึงแล้วในอีกไม่กี่นาทีหลังจากนี้ ด้วยพลังสัมผัสพิเศษของพวกมัน

".. เสียใจด้วยสาวน้อย แม้เทพบุตรมังกรผู้นี้จะยังไม่มีแฟน หรือคนรักใด ๆ แต่หัวใจดวงนี้ก็ไม่อาจจะมอบให้ใคร หวังว่าเจ้าจะเจอคนที่ดี .." มังกรลูกผสมแห่งหายนะ การทำลายล้างและเป็นจุดจบของทุกสรรพสิ่ง ที่ถูกซินหลินตั้งชื่อให้ใหม่ว่า “จิ๋นจิ๋น” ยกป้ายไฟขึ้นมาพร้อมกับโชว์ข้อความบาด ๆ ก่อนที่จะคิดหลบหนีไป

".. ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา วาสนาของสองเราคงจบลงเพียงเท่านี้ เสียดาย เสียดาย .." มังกรลูกผสมสีขาวผู้มีแสงสว่างและงดงาม แห่งการควบคุมสรรพสิ่งและมิติเวลาอนันตกาล ที่ถูกซินหลินตั้งชื่อเล่นให้ใหม่ว่า “กุยกุย” เจ้าตัวก็ยกป้ายไฟขึ้นมาก่อน ก่อนที่จะวาร์ปหายไปด้วยความเร็วสูง

".. ส่งกันพันลี้ยังไงก็ต้องจาก ไปล่ะ เดี๋ยวตามไม่ทัน .." มังกรลูกผสมสีทองงดงามราวเทพเจ้าจากชั้นฟ้าสวรรค์ แห่งการรังสรรค์และดูแลรักษาทุกสรรพสิ่ง มังกรน้อยที่ถูกซินหลินตั้งชื่อเล่นให้ว่า “เบ้งเบ้ง” ออกตัวหลบหนีเป็นตนสุดท้าย ก่อนที่ทั้งหมดจะหายไปจากสายตาของทุก ๆ คน

วาร์ป!!!!! ..... จานบินทั้งสามหายไปด้วยความเร็วสูงที่มากกว่าความเร็วแสง จากเส้นทางที่มุ่งหน้าไป เพียงพริบตาเท่านั้น มังกรน้อยก็เดินทางไปอีกทวีปอันห่างไกลไร้ผู้คน ได้อย่างสบาย ๆ ... ด้วยพลังสุดยอดของจานบิน สิ่งประดิษฐ์ของมากเมฆที่มอบไว้ให้

แต่มังกรน้อยทั้งสามกับคาดไม่ถึงเอามาก ๆ หลังจากที่คิดว่าตัวเองปลอดภัยแล้วแน่ ๆ และน่าจะหลุดออกจากอำนาจควบคุมของซินหลินได้แล้ว

ทั้งสามมังกรหายนะตัวน้อย อยู่ ๆ ก็ถูกพลังพิเศษลึกลับจากปลอกคอที่ปรากฎขึ้น ทำการเทเลพอร์ตพวกมัน กลับมายังจุดที่เคยอยู่แทบจะในทันทีเช่นกัน ด้วยคำสั่งเรียกกลับให้มาหาของคนงามซินหลินตามที่ต้องการ พร้อมรอยยิ้มของผู้ชนะเลิศ

เล่นทำเอามังกรน้อยทั้งสามมองคนสวยที่กำลังยิ้ม ด้วยความรู้สึกที่ประหลาดใจและไม่ยอมแพ้มากกว่าเดิม ..

แน่นอนว่าพวกมันยังคงวาร์ปหนีต่อไปอยู่เรื่อย ๆ เช่นเดิมอีกหลายสิบรอบ และถูกเรียกกลับมาเป็นสิบ ๆ รอบด้วยเช่นกัน ราวกับหงอคงที่ไม่อาจจะหลบหนี ไปจากฝ่ามือห้านิ้วของพระยูไรไปได้ ในเวลานี้มังกรน้อยทั้งสามหัวเสียแบบสุด ๆ แล้วกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ไม่ว่าจะแยกกันหนี หรือวาร์ปไปไกลแค่ไหนก็ตาม หรือบินไปแกล้งให้เจ้ามังกรใหญ่มันเห็นเล่น ๆ .. ระหว่างที่กำลังวาร์ปด้วยความเร็วแสงอยู่นั้น

แต่ไม่ทันไร !! ทั้งสามก็จะถูกเรียกกลับมาที่นี่เหมือนเดิมทุกที ..

พอเป็นแบบนี้แล้วมังกรน้อยที่มีอิสระเสรีจนเคยตัว ถึงกับรับไม่ได้อย่างแรงกับความจริงที่เกิดขึ้น

".. ปล่อยพวกเราไปนะ ไม่อย่างงั้นจะใช้กำลังจริง ๆ ด้วย .."

".. รู้ป่าวพวกเราเก่งมาก ๆ เลยนะ มีร่างสุดยอดด้วย .."

".. แน่จริงปล่อยพวกเราไป ไม่อย่างงั้นเจ้ามังกรใหญ่มาที่นี่ได้ พวกเธอจะตายเอานะ .."

".. อยากไปหาห้องน้ำ อยากปลดทุกข์ แกล้งเค้าทำไม อย่าเรียกอีกนะ โกรธจริง ๆ ด้วย .."

".. ตาเฒ่าอย่าเข้ามาใกล้นะ มันงั้นจะให้จานบินยิงปืนลำแสงจริง ๆ ด้วย .."

ทั้งสามมังกรน้อยเริ่มโชว์ป้ายไฟและข้อความที่ต้องการจะสื่อสารออกมาเป็นชุด ๆ อย่างอารมณ์เสียและท้อแท้จริง ๆ เพราะไม่ว่าจะใช้พลังหรือบทเวทมนตร์ใด ๆ ที่มี กับพ่ายแพ้ และถูกเรียกกลับมาได้เสมอ ขนาดทั้งสามลงทุนวาร์ปกลับไปยังมิติลับพระเจ้าหมื่นมายาแท้ ๆ ยังถูกเรียกกลับมาได้

".. จะยอมแพ้หรือยังหล่ะ .." ซินหลินมองมังกรน้อยทั้งสามที่เหมือนจะทำท่าจะร้องไห้

".. ไม่ยอมมมม ยังไงก็ไม่ยอมมมม .." X3 ทั้งสามมังกรยังไงก็ไม่ยอมแพ้

ซินหลินรู้สึกว่าสมควรใช้ไม้ตายสุดท้ายได้แล้ว .. นางจึงนำจอภาพเล็ก ๆ ออกมาให้มังกรน้อยเหล่านี้ได้เห็น

ก่อนที่จะถามออกไปอีกครั้งว่า ".. เห็นแล้วนะ เอาล่ะ ถามอีกครั้งนะ จะยอมแพ้มั้ย มีเวลาแค่ 5 วินาทีเท่านั้นให้ตัดสินใจ ตอบมาเรวเร็วนะ .." น้ำเสียงอ่อนหวานที่กล่าวถามอยู่นี้ คนอื่น ๆ อาจจะฟังแล้วชวนฝันและอยากได้ยินบ่อย ๆ แต่สำหรับมังกรน้อยหายนะแล้วนั้น ทั้งภาพที่เห็นกับน้ำเสียงที่ได้ยิน ที่มันข่มขู่กันชัด ๆ

".. ยอมแล้ว ยอมแล้ว อย่าระเบิดคลังของเล่นของเค้านะ ยอมแพ้แล้ว แง แง แง .." X3 มังกรน้อยโชว์ป้ายไฟพร้อมกับข้อความยอมแพ้อย่างหมดสภาพ คลังสมบัติแสดงโชว์ของเล่นที่ถูกใจสุด ๆ ถูกจับเป็นตัวประกันที่โลกเวทมนตร์ แถมยังถูกวางระเบิดไว้พร้อม โดยเจ้าลูกพี่ใหญ่มากเมฆคนทรยศที่ร่วมมืออยู่ลับหลัง แบบนี้แล้วจะให้ทำยังไง

สุดท้ายทั้งสามมังกรจึงถูกสยบลงได้ในที่สุด

และดูเหมือนแค้นนี้ต้องชำระ ... มังกรน้อยทั้งสามเหมือนจะงอนมากเมฆเข้าให้แล้ว

***********

จบไปอีกบท