มหาตำนานเหนือฟ้า เลยสวรรค์สุดไกลโข !?

ตอนที่ 27 : บทที่ 27 จะรักตลอดไป . . .

บทที่ 27 ครอบครัว

มากเมฆเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ความบ้าคลั่ง ความเสียใจ ความเจ็บปวด ความสูญเสีย อารมณ์และความรู้สึกในตอนนี้เวลานี้ จิตใจอันบอบบางของมากเมฆที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับความรัก ความอบอุ่นจากแม่วานรและพ่อวานร

นับจากนี้จะไม่มีอีกแล้ว ความรักและความอบอุ่นที่เคยได้รับ ทำไมชีวิตของเขาต้องเจ็บปวดและสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปแบบนี้ ในโลกภายนอกโลกอันแท้จริง ตัวเขาเองก็ถูกทอดทิ้ง ถูกไล่ให้ไปตายไกลๆ ไปให้พ้นๆ เป็นขยะไร้ค่าจากสายตาของพ่อแท้ๆ และคนในตระกูลของเขา

ถูกมองเป็นขยะไร้ค่า เป็นได้แค่ผลงานทดลองที่ผิดพลาด ต้องอยู่ตัวคนเดียวอย่างยากลำบาก ไร้คนเอาใจใส่ดูแล

ไร้ตัวตน ถูกกำหนดวันเวลาและชีวิตให้ต้องตาย ถูกตัดสินให้ตาย ถูกฆ่าอย่างกับหมาข้างถนนตัวหนึ่ง

เมื่อโลกแห่งความจริงไม่ต้องการเขาก็ไม่เป็นไร มากเมฆเคยคิดอย่างงั้นเสมอ ตั้งแต่ได้เข้ามายังโลกสามพิภพออนไลน์แห่งนี้ มันได้รู้จักกับความรักและความอบอุ่นของครอบครัว และได้รับการยอมรับจากแม่วานรพ่อวานรในฐานะลูกชายคนหนึ่ง

โลกใบนี้คือบ้านของเขา เป็นอีกหนึ่งชีวิตของเขา เป็นสถานที่ที่สำคัญ เป็นที่ที่ตัวเขาเองสามารถกลับมาได้เสมอ

เมื่อวันใดที่อ่อนล้าหรือหมดกำลังใจ จากโลกแห่งความเป็นจริง จากคนตระกูลเมฆาเทพ

แต่ทุกอย่างที่มันเคยได้รับมา จะไม่มีเหลืออีกแล้ว เพราะเจ้าพวกชั่วทั้งห้าคนนั้น พวกมันได้แย่งชิงเอาทุกสิ่งทุกอย่างและทำลายครอบครัวของเขาไปอย่างไม่ใยดี พวกมันทั้งหมดต้องตาย ต้องหายไป และหายไปจากที่นี่ตลอดกาล พวกมันจะต้องตาย ต้องตายและตายไปให้พ้นๆ จากโลกใบนี้

แรงลมอันมากมายมหาศาลพัดพาเอาอวัยวะและเศษชิ้นส่วนร่างกายของแม่วานรและลูกๆ ทั้งหมดมาไว้ในที่ที่เดียวกันอย่างนุ่มนวลและเบามือเป็นที่สุด ลูกๆ วานรและแม่วานรต้องได้พักผ่อนและนอนหลับอย่างสงบ

มากเมฆได้พยายามรักษาและคืนชีพเหล่าลูกวานรและแม่วานรอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ไม่อาจจะทำได้สำเร็จเลยสักที

ทำได้แค่เพียงให้สภาพร่างกายทั้งหมดกลับมามีสภาพสมบูรณ์ เหมือนอย่างก่อนหน้านี้เท่านั้น

ดวงวิญญาณและความนึกคิดของแม่วานรและลูกๆ ได้หายไปแล้ว ทั้งที่ต่อให้ตายแต่หากมีร่างกายอยู่ก็สมควรจะถูกชุบชีวิตได้ แต่ในกรณีที่วิญญาณความนึกคิดหายไป จะไม่อาจชุบชีวิตให้ได้

มากเมฆจึงได้มองไปยังเหล่าผู้เล่นทั้งห้าคนเหล่านั้นจากระยะไกล ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

อาวุธของพวกมันต้องคำสาป มากเมฆจึงลองใช้ทักษะพิเศษในการตรวจสอบอาวุธเหล่านั้นจากระยะไกล และอาวุธของพวกมันทั้งห้าคนก็คือ < เคียวยมทูต ระดับ S > เมื่อใดก็ตามที่ได้ใช้อาวุธเคียวยมทูตของมารเทพแห่งนรกโลกันต์ทำการสังหารสัตว์อสูรไม่ว่าจะระดับใด หรือขั้นพลังใด

สัตว์อสูรเหล่านั้นทั้งหมดก็จะตกตายเป็นการถาวรและถูกลบให้หายไปจากสามพิภพไปตลอดกาล อาวุธระดับ S ที่ร้ายกาจและโหดเหี้ยม เคียวยมทูตจะดูดกลืนดวงวิญญาณของสัตว์อสูรที่ได้สังหารไป มาเพิ่มพลังโจมตีให้กับอาวุธทั้งหมดและซ่อมแซมตัวมันเองอย่างหิวกระหาย และหากนำเอาไปสังหารผู้เล่น ผู้เล่นจะได้รับคำสาปหลังความตายอันแสนทรมาน และจะถูกลดระดับลงไป 20 ระดับเลเวลโดยทันทีไม่มียกเว้น และหากไม่รีบแก้คำสาปที่ได้รับมา ก็จะเสียชีวิตซ้ำอีก 2 ครั้งอย่างทรมาน เท่ากับถูกลดระดับทั้งหมดไปถึง 60 ระดับเลยทีเดียว เสียชีวิตทั้งหมด 3 ครั้ง

ในตอนนี้รอบร่างกายของมากเมฆ เต็มไปด้วยคลื่นพลังงานประหลาดอันรุนแรง และสัมผัสได้ถึงความโหดเหี้ยมบ้าคลั่งราวกับสัตว์อสูรโบราณที่เพิ่งจะตื่นจากการหลับใหลมาอย่างยาวนาน และเต็มไปด้วยความกระหายเลือดอันบ้าคลั่ง

เต็มไปด้วยคลื่นพลังแปลกประหลาดจนยากที่จะชี้วัดได้ว่าพลังเหล่านั้นคืออะไรกันแน่ ทันใดนั้นมากเมฆได้พุ่งตัวออกไปยังด้านหน้าของทั้งห้าผู้เล่นในทันที อย่างรวดเร็วโดยไร้เสียงใดๆ ให้ได้ยิน กั้นกลางระหว่างพ่อวานรและคนทั้งห้าเอาไว้ราวกับกำแพงสวรรค์ การปรากฏตัวของมากเมฆคนทั้งห้าไม่อาจจะสัมผัสได้แม้แต่นิดเดียว แถมมากเมฆยังมาพร้อมกับแรงลมพายุที่คลั่งแค้นรุนแรงเป็นอย่างมาก

เพียงแค่แรงลมเท่านั้นกับทำลายต้นไม้จนหักล้มและขับไล่สัตว์อสูรตัวอื่นๆ ที่เฝ้าดูอยู่ก่อนหน้านี้ให้หวาดกลัวและหลบหนีหายไปทั้งหมด

มากเมฆยังคงมีความหวังเล็กๆ  ความหวังที่ว่าหากตัวเขาเองสามารถทำลายเคียวยมทูตพวกนี้ได้ทั้งหมด อาจจะคืนชีพให้กับแม่วานรกับลูกๆ ได้ก็เป็นได้ การปรากฏตัวของมากเมฆเต็มไปด้วยคลื่นพลังงานประหลาด ที่ดูนิ่งสงบแต่กับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่สยดสยองเกินกว่าจะคาดคิด พลังงานประหลาดมากมายรอบๆ บริเวณกว้างเริ่มสั่นไหวและมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าราวกับพวกมันมีชีวิตจิตใจ และกระทำตามสิ่งต่างๆ ตามแต่ใจตัวเอง จนดูบ้าคลั่งไปหมด

ไม่เว้นแม้แต่มิติเวลารอบๆ ตัวของมากเมฆ ยังถูกทำให้สั่นไหวและแตกสลายออกเป็นชิ้นๆ อยู่ตลอดเวลา ภาพที่มิติเวลาแตกสลายและซ่อมแซมตัวมันเองอยู่เรื่อยๆ ได้ปรากฏเป็นภาพที่โหดร้ายและยากจะเข้าใจ ทั้งห้าคนรู้สึกตื่นกลัวและตกใจอย่างมากกับรูปแบบคลื่นพลังงานที่ดูจะลึกลับและน่าหวาดกลัวนี้

หนึ่งในผู้เล่นทั้งห้าคนไม่เคยคิดเลยว่าที่ทวีปเริ่มต้นเล็กๆ แห่งนี้ จะมีผู้เล่นที่มีคลื่นพลังแปลกประหลาดที่หาได้ยากแบบนี้หลบซ่อนตัวอยู่ ทั้งห้าคนเป็นผู้เล่นระดับสูงและมีระดับเลเวลไม่ต่ำกว่า 1700

ทั้งห้าคนเริ่มเล่นเกมนี้มาตั้งแต่ยังเป็นเกมเมจิกออนไลน์ ตั้งแต่เมื่อ 5 ปีก่อน ก่อนที่จะถูกนำมารวมเป็นสามพิภพออนไลน์เสียอีก ดังนั้นหากอีกฝ่ายคิดว่าจะสามารถเอาชนะหรือถูกเล่นงานได้ง่ายๆ เลิกฝันไปได้เลย ทั้งห้าคนเตรียมพร้อมและกระจายกำลังกันออกไปทันที ใช้ประสบการณ์ที่มีในระดับผู้เชี่ยวชาญ และไม่ประมาทผู้เล่นตรงหน้าแม้แต่น้อย

คนที่กำลังโกรธแต่นิ่งสงบ กับคนที่โกรธแล้วอาละวาด มันเป็นอะไรที่แสดงให้เห็นถึงการควบคุมของระดับอารมณ์ที่ซับซ้อนแตกต่างของคนคนนั้นอย่างมาก มากเมฆพร้อมที่จะอาละวาดและทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ก็ยังต้องการที่จะช่วยแม่วานรและลูกๆ ให้ได้ด้วยความหวังเล็กๆ ที่มีอยู่ ถึงแม้ความหวังที่มีอยู่มันอาจจะไม่เป็นจริงขึ้นมาก็ได้ แต่มากเมฆก็ยังอยากจะลองเชื่อในความหวังน้อยนิดนั้นอยู่ดี

ด้วยเหตุนี้มากเมฆจึงต้องควบคุมสติของตัวเองและสงบอารมณ์ตัวเองเอาไว้ และจะต้องทำลายอาวุธของพวกมันให้หมดให้ได้เสียก่อน ไม่เช่นนั้นความหวังใดๆ ก็จะไม่มีอีกเลย

".. ทุกคนระวังตัว ไอหมอนี่มันมีคลื่นพลังพิเศษที่แปลกประหลาด เจสันนายกับมาวินสองคนไปรุมฆ่าวานรดำตัวนั้นให้ได้ ส่วนทางนี้พวกเราสามคนจะลงมือเอง ได้สังหารผู้เล่นที่มีพลังสุดยอดแบบนี้อย่างน้อยๆ ต้องมีไอเทมดีๆ ตกบ้างละน่า!!! ดีไม่ดีอาจจะได้ไอเทมที่หายากสุดๆ ก็ได้ ลุยอย่าไปกลับ .." ชายหนุ่มผู้สวมเกราะสีฟ้าโบราณ ธาตุน้ำ ชื่อบูลอายออกคำสั่งและดูเหมือนว่าผู้เล่นคนนี้จะเป็นหัวหน้ากลุ่มเสียด้วย ทั้งห้าคนแยกย้ายกันทำงานเป็นทีมอย่างรวดเร็ว และสามคนได้มายืนล้อมมากเมฆเอาไว้แล้ว

".. ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าเป็นใคร แต่หากมาขัดขวางภารกิจของพวกเราก็เท่ากับเป็นศัตรู หากตายก็อย่าได้มาว่ากันล่ะ จะโทษก็ต้องโทษที่ไม่ไม่รู้จักประมาณตน ไออ่อน .." บูลอายร้องบอกอย่างไม่เกรงกลัว พร้อมๆ กับใช้บทเวทโจมตีระดับสูงของ <เวทมังกรหมื่นวารี ระดับ 350> ที่หน่วงเอาไว้ เข้าปะทะกับผู้เล่นตรงหน้าในทันทีและไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัวแม้แต่น้อย

            // - - บทเวทมังกรหมื่นวารี เป็นเวทมนตร์โจมตีขนาดใหญ่ธาตุน้ำรูปมังกรจีนโบราณจำนวนมาก กินพื้นที่เป็นวงกว้าง แต่สามารถระบุเป้าหมายได้แบบเฉพาะเจาะจง ขึ้นอยู่กับระดับเลเวลของทักษะสกิลของบุคคลนั้นๆ  เป็นเวทโบราณที่ใกล้เคียงระดับมหาเวทอย่างมาก - - //

          แต่สำหรับมากเมฆไม่ได้สนใจเวทมังกรหมื่นวารีตัวใหญ่ยักษ์จำนวนมากตรงหน้าแม้แต่น้อย แถมยังปัดมือเบาๆ ก็เกิดแรงลมพายุพัดเอามังกรหมื่นวารีตัวใหญ่ยักษ์สลายหายไปอย่างง่ายดาย พร้อมๆ กับใช้เนตรอสูรและเนตรมายาพร้อมกันอีกด้วยอย่างไม่ลังเล และในขณะนั้นเองมากเมฆได้ยกมือขึ้นมาอย่างช้าๆ ใช้นิ้วเขียนอักษระเวทโบราณอย่างรวดเร็ว และมืออีกข้างก็วาดวงเวทโบราณ ปรากฏวงแหวนเวทมนตร์ระดับตำนานเทพเจ้าโบราณพร้อมกันถึง 8 วงแหวนเวทที่ด้านหน้าของมากเมฆขนาดใหญ่ยักษ์ขึ้นมาในทันทีอย่างรวดเร็ว ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนตัวไปหยุดอยู่ที่ด้านหลังของมากเมฆจนกลายเป็นภาพของเทพเจ้าผู้มีวงแหวนสวรรค์อมตะที่ด้านหลัง

พร้อมกันนั้นมากเมฆกระโดดลอยตัวขึ้นสูงไปบนท้องฟ้าในทันที

พร้อมกับนำเอา <ไม้เท้าเวทมายาพระเจ้าแห่งการหลงลืม> ออกมาถือเอาไว้ที่มือขวา และใช้บทเวทระดับตำนานเทพเจ้าโบราณที่มีระยะเวลาคูลดาวน์ยาวนาน ถึง 4 ปีเต็มเวลาในเกมอย่างไม่คิดเสียดาย พร้อมกับเล็งเป้าหมายไปยังอาวุธเคียวยมทูตของทั้งห้าคนอย่างไม่ลังเลตามความตั้งใจตั้งแต่แรกของเขา

ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ก่อนที่มากเมฆจะควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ไม่ได้ มากเมฆจึงต้องทำทุกอย่างให้จบโดยเร็วที่สุด แต่หากทำลายอาวุธไปเหล่านั้นไปแล้วก็ยังไม่อาจจะคืนชีพแม่วานรและลูกๆ ได้อีก

หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่อาจจะรู้ได้ !!??

ทั้งสามคนที่อยู่ใกล้มากเมฆที่สุดมองออกและเข้าใจได้ในทันที ว่าอีกฝ่ายตรงหน้าของพวกเขากำลังจะปลดปล่อยพลังเวทมนตร์ระดับสูงออกมา จึงได้รีบกระโดดลอยตัวขึ้นไปบนฟ้า หวังจะขัดขวางไม่ให้อีกฝ่ายปลดปล่อยพลังเวท หรือร่ายเวทได้สำเร็จ แต่ไม่ว่าคนทั้งสามทั้งที่เลเวลระดับสูงใกล้จะสองพันอยู่แล้ว จะโจมตีด้วยทักษะใดๆ ยังไงก็ตาม หรือใช้บทเวทโจมตีระดับสูงแค่ไหน ก็ไม่อาจจะทำลายกำแพงเวทบาเรียของอีกฝ่ายได้เลยแม้แต่น้อย

".. นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย บาเรียเวทระดับตำนานก็ไม่น่าจะแข็งแกร่งได้แบบนี้ .." บูลอายร้องตะโกนอย่างอารมณ์เสียและรู้สึกได้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น จากพลังเวทและพลังประหลาดที่ไหลเข้าไปในวงแหวนทั้งแปดที่ด้านหลังคนคนนั้น

".. หายไปชะ มนตราแห่งหายนะ เทพเจ้ามังกรทมิฬกลืนโลกาพินาศสิ้น !!! .." มากเมฆพูดเสียงเย็นชาและปลดปล่อยพลังเวทมนตร์จำนวนมหาศาล มากถึง 80% ของทั้งหมดที่มีอยู่ออกมา และส่งไปยังวงแหวนทั้งแปดในทันที

เพราะไม่ว่าจะใช้บทเวทใดๆ หรือเวทมนตร์ระดับสูงแค่ไหน มากเมฆไม่จำเป็นต้องร่ายบทเวทอยู่แล้ว เพียงแต่จะต้องเสียเวลาในการแบ่งพลังเวทไปยังแต่ละวงแหวนให้สมบูรณ์แบบ 100% เท่านั้น

// - - มนตราแห่งหายนะ เทพเจ้ามังกรทมิฬกลืนโลกาพินาศสิ้น !!! กลายเป็นวงแหวนเวทมนตร์ขนาดใหญ่ยักษ์สีดำอันงดงาม และเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตายและโกลาหล ได้ปลดปล่อยมังกรทมิฬรูปแบบมังกรจีนโบราณขนาดใหญ่ยักษ์ออกมาจากวงเวททั้งแปดนับล้านๆ ตัว อยู่เต็มท้องฟ้าก่อนที่พุ่งตรงไปยังอาวุธเคียวยมทูตระดับ S ของผู้เล่นทั้ง 5 คนในทันทีอย่างบ้าคลั่ง และเต็มไปด้วยความโหดร้าย จนไร้รูปแบบใดๆ ที่กล่าวถึง - - //

แม้แต่อีกสองคนที่แยกตัวออกไป ก็ยังถูกโจมตีอย่างหนักหน่วงด้วยเช่นกัน พลังทำลายล้างของมังกรทมิฬกลืนโลกานั้นมากมายมหาศาลอย่างมาก หากมากเมฆเล็งเป้าไปยังร่างกายของทั้งห้าโดยตรง พวกมันทั้งห้าคนคงไม่อาจจะรอดชีวิตไปได้แน่นอน แต่มากเมฆไม่ทำแบบนั้น เพราะพวกมันจะต้องตายอย่างทรมานเท่านั้น

".. บทมนตราเวทหายนะระดับตำนาน นอกจากคนคนนั้นแล้ว ยังมีคนอื่นที่มีพลังแบบนี้อยู่อีกได้ยังไง!? .." บูลอายร้องตะโกนเสียงดัง และเจ็บปวดไปทั้งตัวอย่างสุดแสน จนเอไอผู้ช่วยร้องเตือนให้ออกจากเกม เพราะพลังโจมตีจากบทเวทหายนะ มันมีพลังโจมตีที่รุนแรงอย่างมาก และเต็มไปด้วยคำสาปร้ายแรงนับหมื่นๆ ผสมอยู่ด้วย ผู้ที่ได้รับหรือสัมผัสจะรู้สึกเจ็บปวดทรมานเสียยิ่งกว่าตายเสียอีก

".. บูลอาย!!! ไม้เท้าไม้เท้าที่เจ้านั่นถืออยู่ ใช่อันที่พวกเรากำลังต้องตามหารึเปล่า .." หนึ่งในสมาชิกห้าธาตุร้องตะโกนขึ้นอย่างยากลำบาก หลังจากที่ได้สังเกตเห็นไม้เท้าเวทของมากเมฆอย่างชัดเจน ทั้งที่กำลังป้องกันการโจมตีจากเหล่ามังกรทมิฬ แต่ก็ยังสามารถสังเกตเห็นสิ่งรอบข้างได้ บ่งบอกให้เห็นถึงความสามารถของตัวบุคคลคนนี้อย่างมาก ที่มีสัมผัสรับรู้ในระดับสูง

".. อาจจะใช่และไม่ใช่ เพราะดูยังไงมันก็เป็นไม้เท้าเวทธรรมดา ต่อให้เปลี่ยนรูปร่างยังไงก็ต้องมีออร่าแสงของระดับอาวุธหลุดลอยออกมาบ้าง .." บูลอายไม่แน่ใจนักแต่ก็ยังไม่ตัดใจเชื่อ เพราะอาจจะใช่อันที่พวกมันออกตามหาจริงๆ ก็ได้

มากเมฆใช้พลังที่มีด้วยอารมณ์ที่คล้ายกับภูเขาไฟที่ใกล้จะปะทุออก ทั้งร้อนใจและร้อนรนเป็นอย่างมาก คนทั้งห้าสมกับเป็นผู้เล่นระดับสูงที่มีเลเวลใกล้จะสองพัน ขนาดถูกโจมตีด้วยบทเวทระดับตำนานเทพเจ้า ก็ยังไม่อาจจะทำลายอาวุธของพวกมันได้ในทันทีตั้งแต่แรก แต่ทว่าเป้าหมายของมากเมฆก็สำเร็จแล้วในเวลาไม่นานหลังจากนั้น

อาวุธเคียวยมทูตของทั้งห้าคนถูกทำลายได้ในที่สุด แต่สิ่งที่ไม่ต้องการกับเกิดขึ้น เมื่อดวงวิญญาณของแม่วานรและลูกๆ ไม่หลงเหลืออยู่อีกแล้วในโลกใบนี้ ทั้งหมดถูกดูดกลืนหรือไม่ก็หายไปแล้วตลอดกาล

".. ไอหมอนี่มันจงใจทำลายอาวุธของพวกเรา ไอบ้าเอ๊ย .." มาวินร้องตะโกนอย่างเจ็บปวดและเสียดายอาวุธของตัวเองเป็นอย่างมาก กว่าจะทำเควสสำเร็จและได้มันมา แต่ในเวลานี้อาวุธระดับ S ของพวกมันกับถูกทำลายทิ้งทั้งหมดอย่างง่ายดายในเวลาแค่ไม่ถึง 2 นาที และไม่อาจจะซ่อมแซมได้อีกแล้ว ด้วยเป็นความเสียหายที่เกินจะรับได้สำหรับพวกมัน

หลังจากที่ได้รับรู้ว่าความหวังที่มีอยู่ได้สลายหายไปหมดแล้ว และก่อนที่มากเมฆจะจิตหลุดและไม่อาจจะควบคุมสติของตัวเองไปได้มากกว่านี้ มากเมฆจึงรีบพุ่งตัว ตรงไปยังพ่อวานรที่นอนหมดสติบาดเจ็บอยู่กับพื้น และทำการวาร์ปพ่อวานรและตนเองไปยังหน้าถ้ำเทพวานรในทันที พร้อมกับร่างกายลูกวานรที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมด ไปยังที่ที่ร่างของแม่วานรกับลูกๆ นอนแน่นิ่งอยู่

พร้อมกับปล่อยให้ เหล่ามังกรทมิฬจำนวนมากปิดกั้นเส้นทางหนี และทรมานพวกมันทั้งห้าคนเอาไว้ ในบริเวณที่มากเมฆจากมา ด้วยบทเวทคำสาปร้ายแรงจำนวนมาก

หลังจากที่วาร์ปมายังหน้าถ้ำได้แล้ว มากเมฆได้ทำการรักษาพ่อวานรในทันที แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล ราวกับว่าพ่อวานรปฏิเสธที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป และก่อนที่มากเมฆจะกลับออกไปจัดการกับห้าคนนั้นอีกครั้ง

เพื่อให้พวกมันหายไปตลอดกาล มากเมฆได้ใช้เวทโล่อักขระกลืนมายาปกป้องพ่อวานรและร่างกายของแม่วานรและลูกๆ เอาไว้ทั้งหมดเป็นอย่างดี เพราะหลังจากนี้มากเมฆจะไม่ปิดกันหรืออดทนอะไรอีกแล้ว

ในเวลานี้คนทั้งห้ากำลังถูกเวทหายนะมังกรทมิฬกลืนโลกาเล่นงานอย่างหนัก ถึงแม้พวกมันอาจยังไม่ตาย แต่ก็ไม่สามารถจะหลบหนีไปที่ไหนได้ และในเมื่อทุกอย่างไม่เป็นดั่งหวังไว้ มากเมฆไม่อาจจะทนต่อไปได้อีก จึงได้ระเบิดอารมณ์และความรู้สึกที่เคยเก็บกดเอาไว้มาตลอด ปลดปล่อยออกมา ราวกับว่าวันนี้ไม่เหลืออะไรให้ตัวของเขาต้องรักและใส่ใจอีกต่อไปแล้ว

พลังคลื่นสมองของมากเมฆที่ไร้รูป และไม่สามารถวัดได้ และอยู่เหนือการควบคุม ได้ก่อรูปร่างขึ้นมาเป็นชั้นบรรยากาศสีดำทมิฬดูหน้าหวาดกลัวอย่างมาก อารมณ์และความนึกคิดของมากเมฆ มีแต่คำว่า ฆ่า ฆ่า ฆ่า !! อยู่คำเดียวเท่านั้น

ผู้เล่นทั้งห้าคนถูกมือปีศาจสีดำขนาดใหญ่ยักษ์ ลากตัวทั้งหมดมารวมกันที่ตรงหน้าของมากเมฆอย่างรุนแรงป่าเถื่อน และในเวลานี้ดวงตาของมากเมฆเกิดการหลอมรวมของเนตรอสูร และเนตรเวทมายาเข้าด้วยกัน

 กลายเป็นดวงเนตรที่มีแววตาที่แสนดุร้ายและน่ากลัวอย่างมาก หากใครได้สบตาก็อาจจะถูกขโมยดวงวิญญาณช่วงเวลาแห่งความสุขไปตลอดกาลก็เป็นได้

// - - เนตรอสูรหมื่นมายา เนตรพิเศษที่เกิดจากการหลอมรวมอย่างไม่ตั้งใจของมากเมฆ  - - //

มากเมฆจับทั้งห้าคนยืนขึ้น พร้อมกับบีบอัดร่างกายของพวกมันทั้งหมดด้วยความรุนแรงด้วยมือปีศาจสีดำใหญ่ยักษ์ทั้งห้าของตนกลางอากาศ และให้พวกมันทั้งห้าคนได้สบตากับดวงเนตรของเขา พร้อมกับสร้างภาพมายาลวงตาอันโหดร้ายยากจะทนไหว และเจ็บปวดทรมานร่างกายและจิตใจอย่างแสนสาหัส ส่งเข้าไปยังคลื่นสมองของพวกมันอย่างรุนแรงบ้าคลั่งป่าเถื่อนโดยตรง

แถมยังส่งเอาข้อมูลจำนวนมาก จำพวกพวกเหตุการณ์สงครามวันล้างโลก ภาพเหตุการณ์อันเลวร้ายของสงครามระหว่างอาณานิคมเมื่อหลายร้อยปีก่อน ภาพวิดีโอเหตุการณ์ที่เลวร้ายทารุณเพื่อนมนุษย์ และการเสียชีวิตในรูปแบบต่างๆ และสิ่งเลวร้ายอีกมากมายส่งเข้าไปในหัวสมองของคนทั้งห้าอย่างบ้าเถื่อนโหดร้าย

ข้อมูลทั้งหมดถูกส่งไปยังหัวสมองของทั้งห้าคนโดยตรง เป็นจำนวนมากมายมหาศาล เกินกว่าคนปกติทั่วไปจะรับไหว มากเมฆต้องการให้ทั้งห้าคนได้รับทั้งภาพมายาลวงตาที่โหดร้าย จิตใจถูกทำลายด้วยภาพเหตุการณ์สะเทือนขวัญสะเทือนใจให้ต้องเจ็บปวด จิตตก และเป็นบ้าจนเสียสติ เพื่อทำให้ภาวการณ์หายใจล้มเหลว และสมองของพวกมันทนรับไม่ไหว จนเกิดแรงดันมหาศาลจนเส้นเลือดในสมองแตกตายทั้งหมด

แต่ในระหว่างที่มากเมฆกำลังทำสิ่งที่เลวร้ายเหล่านี้กับพวกมันอยู่นั้น ในขณะเดียวกันอยู่ ๆ ที่ห้องทำงานของฝ่ายตรวจสอบก็มีเสียงแจ้งเตือนขึ้น เป็นสัญญาณเตือนที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน และเสียงดังอย่างมากจนทุกคนต่างก็ตกใจ

พร้อมๆ กับคำสั่งพิเศษจากระบบหลัก ให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจสอบทำการใช้สิทธิ์บังคับใช้ ให้ผู้เล่นทั้งห้าคนตามรายชื่อไอดีที่ส่งมาให้ ทำการบังคับล็อกเอาท์ออกจากเกมในทันทีโดยด่วน และทางระบบหลัก ZERO ยังได้ส่งคำสั่งลับมาโดยตรงและให้ปิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นความลับเอาไว้อีกด้วยกับทุกๆ คนที่ทำงานออนไลน์ในตอนนี้

พร้อมๆ กับคำสั่งลับให้กลุ่มเงามืดของสามมหาอำนาจ ทำการส่งหน่วยพิเศษออกไปรับตัวผู้เล่นทั้งห้าคนมารับการรักษาในทันทีอย่างรวดเร็ว เพราะจะให้มีข่าวหลุดออกไปไม่ได้เด็ดขาด ว่ามีผู้เล่นเสียชีวิตจากการเล่นเกมสามพิภพออนไลน์

พร้อมกับสร้างเรื่องราวให้ทั้งห้าคนนั้น เกิดอุบัติเหตุอะไรสักอย่าง และได้รับการรักษาจากทางเราสามมหาอำนาจเพราะมีประกันสุขภาพอยู่ และห้ามทิ้งหลักฐานใดๆ ไว้ด้วย พร้อมกับคำสั่งลับอีกชุดส่งไปยังหน่วยแพทย์ เมื่อไหร่ก็ตามที่คนทั้งห้ามาถึงให้ทำการลบความทรงจำทั้งหมดและดูแลรักษาให้ดี ให้เหมือนกับว่าคนทั้งห้าได้รับอุบัติเหตุจนสูญเสียความทรงจำเท่านั้น

มากเมฆยังคงทรมานและสร้างภาพลวงตาต่อไป แต่แล้วอยู่ๆ ทั้งห้าคนก็หายตัวไปเฉยๆ ต่อหน้าต่อตา พร้อมกับมีข้อความลับส่งตรงมาจากระบบหลัก ZERO

[: ระวังการใช้พลังพิเศษของคุณไว้ด้วย ผมจะลบคนทั้งห้านี้ให้เอง ผมสามารถคืนชีพให้ได้แต่ว่า :]

[: ความทรงจำทั้งหมดของแม่วานรและลูกๆ จะหายไปตลอดกาล รวมไปถึงพ่อวานรด้วย :]

[: พวกเขาเหล่านั้นจะจำได้แค่ช่วงชีวิตก่อนที่มากเมฆจะเข้ามายังโลกใบนี้เท่านั้น  คุณจะถูกลืม :]

[: หากคุณยอมรับ ก็ช่วยสงบสติอารมณ์ลงได้แล้ว ได้โปรดอย่าทำแบบนี้อีก คุณไม่ใช่คนแบบนี้ :]

หลังจากที่มากเมฆได้รับข้อความลับจาก ZERO ก็ใจเย็นลงมาพอสมควร แต่ก็ยังเสียใจอยู่ดีที่ไม่อาจจะช่วยเหลือให้ทั้งหมดกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกครั้ง

มากเมฆได้บินกลับไปยังหน้าถ้ำเทพวานรและพบกับพ่อวานรที่กำลังเสียใจและร้องไห้อยู่ในตอนนี้ มากเมฆเองก็ร้องไห้ตามไปด้วย พร้อมๆ กับบอกถึงสิ่งที่ตนเองรู้และบอกว่าทั้งหมด สามารถคืนชีพได้และพ่อวานรจะจำตนเองอีกไม่ได้อีกแล้ว

".. ลูกพ่อไม่จำเป็นอีกแล้ว นับจากนี้ไปจะไม่มีวานรแปดแขนอีกแล้ว นับจากนี้ไปดูแลตัวเองให้ดีๆ นะรู้มั้ย แม่วานรบ่นถึงทุกวันว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกับลูกอีก แต่วันนี้ก็ได้เจอกันแล้ว แม่แกคงดีใจแล้วล่ะ .." พ่อวานรพูดตอบทั้งๆ ที่น้ำตายังคงไหลออกมาอยู่เรื่อยๆ

".. มาทำเควสของลูกให้จบดีกว่า ช่วยส่งพ่อไปอยู่กับแม่ของลูกทีได้มั้ย .." พ่อวานรรู้อยู่แล้วว่ามากเมฆมาทำอะไร และตนเองก็อยากจะตายและหายไปพร้อมๆ กับแม่วานรและลูกๆ ของตน พร้อมกับช่วยเหลือมากเมฆในการทำเควสให้สำเร็จ โดยที่ไม่รู้หรอกว่าแค่มากเมฆเอากระดาษเควสออกมา เควสมันก็สำเร็จแล้ว แต่พ่อวานรก็ตั้งใจที่จะจากไปด้วยน้ำมือของบุตรชายบุญธรรมคนนี้อยู่ดี

โดยปฏิเสธที่จะคืนชีพอีกครั้งและสูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับมากเมฆ เพราะหากคืนชีพอีกครั้งตนเองจะจำสิ่งต่างๆ ที่แล้วมาไม่ได้เลย จะต้องลืมแม้แต่ลูกชายอีกคนของตัวเอง พ่อวานรไม่ต้องการแบบนั้นและคิดว่าแม่วานรก็คงไม่ต้องการเช่นนั้นเหมือนกันแน่ๆ ขอจากไปแต่ทุกคนยังจดจำกันและกันได้ และมีชีวิตอยู่ภายในความทรงจำของกันและกันดีกว่า

แต่ในตอนนี้สิ่งที่ต้องการก็คือการลาจากไปอย่างสงบ พร้อมๆ กับทุกคนในครอบครัวเท่านั้นเอง และหวังว่ามากเมฆจะเข้าใจความตั้งใจนี้ และอย่าได้ถือโทษและโกรธตัวเองอีกเลย ไม่ว่าจะเหตุผลใดๆ

".. มากเมฆ ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนอยากจะหลงลืมลูกๆ ของตนเองหรอกนะ เชื่อพ่อเถอะมาทำให้มันจบและตัวของลูกเองจะได้แข็งแกร่งขึ้นและเติบโตขึ้นในส่วนของน้องๆ ด้วย .." พ่อวานรใช้พลังทั้งหมดดึงเอามากเมฆมากอดเป็นครั้งสุดท้ายอย่างอบอุ่นและอ่อนโยนอย่างมาก พร้อมกับใช้มือที่เหลืออยู่ ลูบหัวของมากเมฆอีกครั้งอย่างรักใคร่เอ็นดูเป็นครั้งสุดท้าย

ก่อนที่จะใช้พลังบางอย่างบังคับให้มากเมฆถือมีดเล็กๆ เอาไว้และแทงไปที่หน้าอกของตนเองหนึ่งครั้ง และค่อยๆ หมดลมหายใจและจากไปอย่างช้าๆ พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนมากเมฆไม่รู้ตัวและไม่ทันตั้งรับด้วยซ้ำ ทำไมต้องให้ตนเองเป็นคนลงมือ ทำไม ..

วันนี้มากเมฆถูกทอดทิ้งอีกครั้ง วันนี้มากเมฆเป็นต้นเหตุให้ทั้งครอบครัวเทพวานรต้องตายทั้งหมด

มากเมฆไม่รู้จะร้องไห้หรือเสียใจยังไงให้ตนเองไม่เจ็บปวด น้ำตาที่ไหลก็ไหลออกมาราวกับไม่มีวันหมด

เสียงร้องไห้ที่เจ็บปวดจนแทบจะขาดใจ ของชายหนุ่มอายุ 19 ปี ในหัววนเวียนไปด้วยคำถาม

ทำไมไม่เลือกที่จะคืนชีพและลืมๆ ตนเองไปซะ ทำไม ทำไม มากเมฆได้แต่โทษตัวเอง พร้อมกับร้องไห้เสียงดังราวกับคนบ้าที่ขาดสติและไม่เข้าใจอะไรเลย จนสุดท้ายมากเมฆก็ตอบกลับไปยัง ZERO ว่าพ่อวานรและครอบครัวไม่ต้องการคืนชีพอีกแล้ว ZERO ก็ปฏิบัติตามความตั้งใจตามนั้นอย่างไม่ลังเล และไม่ถามอะไรอีก

มากเมฆทำการขุดหลุมและนำร่างทั้งหมดของครอบครัวเทพวานรมาฝั่งรวมกัน พร้อมๆ กับสร้างสุสานเทพวานรโดยใช้หินรอบๆ บริเวณมาสร้างให้อย่างสวยงาม พร้อมกับการแกะสลักรูปปั้นหินเป็นพ่อวานรและแม่วานรรวมถึงลูกๆ ที่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข รวมไปถึงตัวเขาเองก็อยู่ในนั้นด้วย ทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างเจ็บปวดและเสียใจ

มากเมฆเป็นหายนะมาเกิด เป็นลางร้ายนี่คือสิ่งที่มากเมฆกำลังด่าว่าตัวเองอยู่ในตอนนี้ หากไม่เป็นเพราะเขาได้รับไม้เท้าเวทมายามาพ่อวานรกับแม่วานรก็คงไม่ต้องตาย

".. นอนหลับให้สบายนะครับ คุณพ่อคุณแม่และทุกคนด้วยนะ อย่าดื้อรู้มั้ย เชื่อฟังแม่วานรด้วยนะ รักษาตัวด้วย  นอนให้เป็นเวลา กินผลไม้เยอะๆ ขนมอย่ากินเยอะรู้มั้ย และอย่าแกล้งกันละรู้มั้ย .." มากเมฆพูดออกมาทั้งๆ ที่ยังร้องไห้ พร้อมๆ กับใช้เวทบาเรียและเขียนอักษรรูนมากมายปกป้องสุสานนี้เอาไว้

เพราะไม่อยากให้ใครที่ไหนเข้ามารบกวนที่นี่ได้อีก พร้อมกับค่อยๆ เดินออกมาจากที่นั่นอย่างช้าๆ และเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ และไม่ให้อภัยตนเองที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด มากเมฆรู้สึกราวกับชีวิตของตัวเองกลับมาว่างเปล่าและโดดเดี่ยวอีกครั้งอย่างสุดหัวใจ มันเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

และก่อนที่มากเมฆกำลังจะเดินออกจากป่าโบราณอยู่นั้น อยู่ๆ มากเมฆก็เหมือนกับได้ยินเสียงพูดของแม่วานรพ่อวานรและลูกๆ อีกครั้ง

".. อย่าร้องไห้แบบนั้นสิ เดี๋ยวไม่หล่อนะ แม่ไม่เป็นอะไรแล้ว ดูแลรักษาตัวเองให้ดีๆ นะลูก แม่รักลูกเสมอเราเป็นลูกของแม่จากนี้และตลอดไป มากเมฆหนูไม่ได้ตัวคนเดียวนะรู้มั้ย ยังมีแม่ที่รักหนูอยู่เสมอ .." เสียงของแม่วานรลอยเข้ามาในหูให้มากเมฆได้ยินเป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของคนเป็นแม่ที่มากเมฆรู้สึกได้

".. พี่นกยักษ์ ไว้วันหลังเรามาเล่นกันอีกนะครับ ยังอยากบินสูงๆ อยู่เลย แต่ยังไงพี่ก็รักษาสุขภาพนะ พวกหนูจะเป็นเด็กดีไม่ต้องเป็นห่วงนะ .." ลูกๆ วานรประสานเสียงร้องบอก พร้อมกับเสียงหัวเราะแห่งความสุขให้มากเมฆได้ยิน

".. ลูกพ่ออย่าเสียใจไปเลย ยังไงชีวิตของทุกคนและทุกสิ่งก็ต้องมีเกิดและดับไป  ไว้เรามาเป็นครอบครัวกันอีกนะ พยายามและใช้ชีวิตต่อไปอย่างเข้มแข็งนะ พ่อและแม่จะเฝ้าดูหนูอยู่เสมอ .." เสียงของพ่อวานรพูดบอกและให้กำลังใจมากเมฆที่ในเวลานี้เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจ และการสูญเสียที่ไม่อยากจะยอมรับ

".. ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะครับ ขอบคุณ  ขอบคุณมากๆ .." มากเมฆหันมามองป่าโบราณแห่งนี้อย่างช้าๆ พร้อมๆ กับน้ำตานองหน้า และได้เห็นภาพลางๆ เป็นภาพของพ่อวานรแม่วานรและลูกๆ ทั้งหมดออกมายืนส่งตนเอง พร้อมกับรอยยิ้มที่ยิ้มให้มากเมฆอย่างมีความสุขและได้มอบความรักของครอบครัวให้กับเขาอีกครั้ง อย่างที่มากเมฆจะไม่มีวันลืมไปตลอดกาล

            ภาพภาพนี้ จะเป็นภาพแห่งความทรงจำของเขา ครอบครัวของเขา ครอบครัวที่รักเขา 

            ครอบครัวของมากเมฆตลอดไป ภาพแห่งความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ที่เรียกว่า “ครอบครัว”

*********

ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ซื้อแพ็คเกจนะครับ