ตอนที่ 255 : บทที่ 255 พระเจ้าหายนะจุติ ตอน ล้างบางสวรรค์ 2
บทที่ 255 พระเจ้าหายนะจุติ ตอน ล้างบางสวรรค์ 2
".. ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ พวกเรายินดีเป็นพี่เลี้ยงและเป็นผู้ช่วยตลอดไป ขอเพียงปกป้องสายเลือดราชวงศ์เอาไว้ได้ .." พริสซิลลากล่าวขอบคุณออกมาอย่างจริงใจ นางฟ้าน้อยตนอื่นๆ เองก็กล่าวพูดขอบคุณเช่นเดียวกัน
ก่อนที่ทั้งหมดจะพยายามบอกถึงสถานที่ที่ธิดาเทพถูกจับตัวไป และมีใครอยู่บ้างที่คุณสุดยอดตัวประหลาดจะต้องไปเผชิญหน้า เพื่อช่วยเหลือธิดาเทพออกมาในครั้งนี้
".. สรุปคือธิดาเทพ องค์หญิงของพวกเธอ ถูกจับไว้ภายในเมืองสวรรค์ไร้นามขนาดใหญ่นั่น ที่เพิ่งจะถูกสร้างขึ้นมาใช่มั้ย .." มากเมฆกล่าวถามยืนยัน ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ขยับร่างกายที่ดูเหมือนจะไม่ได้ขยับมานาน
".. ค่ะ พวกเราเป็นกลุ่มผู้ติดตามของธิดาเทพที่หนีรอดออกมาได้ แต่สำหรับธิดาเทพและกลุ่มเพื่อนกองกำลังติดตามระดับสูง อย่างเหล่าองครักษ์ ผู้พิทักษ์ราชวงศ์ของธิดาเทพ ต่างก็ถูกจับไปด้วยกันทั้งหมดค่ะ .." พริสซิลลาพูดบอกก่อนที่เธอจะส่งมอบรัตนชาติเม็ดงามขนาดใหญ่ ที่สามารถบอกถึงที่อยู่ปัจจุบันของธิดาเทพออกมาได้
และยังบ่งบอกได้ด้วยว่าเผ่าพันธุ์นิรันดร์ของพวกเธออยู่ที่ไหนกันบ้าง เป็นสมบัติสวรรค์ที่หากไปตกอยู่ในมือของศัตรู หรือพวกตัวเลวร้ายแล้วล่ะก็ ชีวิตน้อยๆ ของพวกเธอเหล่าภูตินางฟ้านิรันดร์
จะต้องดับสูญกันหมดแน่ๆ แต่ด้วยความหวังและความไว้วางใจที่มีให้อีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว คล้ายกับสัญชาตญาณเก่าแก่ทางสายเลือดภายใน รวมไปถึงจิตวิญญาณแท้จริงจากส่วนลึก ได้บอกให้พริสซิลลารู้ว่าหากตนเองมอบสมบัติสวรรค์ชั้นนี้ให้กับชายหนุ่มตรงหน้า เผ่าพันธุ์ของพวกเธอจะรอดและไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป
การกระทำของพริสซิลลาในครั้งนี้ นางฟ้าน้อยตนอื่นๆ ต่างก็เห็นด้วยและยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ไม่มีใครต่อว่าหรือต่อต้านเลยสักนิด แม้ว่าสิ่งที่ส่งมอบให้ไปนั้น
อาจจะทำให้เผ่าพันธุ์ของพวกเธอสูญสิ้นได้เลยก็ตาม มากเมฆรับเอารัตนชาติเม็ดใหญ่มาไว้ในมือ
ซึ่งมันก็คือเพชรขนาดใหญ่เม็ดหนึ่งทรงกลม ที่มีสีฟ้าน้ำเงินสดใสอยู่ภายใน ดูงดงามหาใดเปรียบในหมู่เพชรงามอย่างแท้จริง แม้ว่ามากเมฆจะไม่เคยสนใจในพวกอัญมณีล้ำค่าใดๆ มาก่อน แต่ทว่าเพชรเม็ดงามในมือนี้ กับเป็นอะไรที่งดงามและสวยจนยากที่จะละสายตาไม่ให้มองได้เลยทีเดียว
หลังจากฟังคำอธิบายถึงวิธีใช้งานเล็กน้อยจากพริสซิลลา
ทำให้มากเมฆรู้ตำแหน่งที่ชัดเจนของธิดาเทพและนางฟ้าตนอื่นๆ ที่เหลือรอดได้ในทันที
แต่ในขณะที่กำลังมองหาตำแหน่งของธิดาเทพอยู่นั้น ตำแหน่งดวงจิตของชีวิตเหล่าภูตินางฟ้าตัวน้อยๆ เองก็คอยๆ ดับลงไปทีละดวงอย่างรวดเร็ว
เท่ากับว่าในเวลานี้เหล่าเทพเจ้า หรือพวกที่มีส่วนได้ส่วนเสียเหล่านั้น ได้ลงมือแบ่งผลประโยชน์และฆ่าชีวิตของเหล่านางฟ้านิรันดร์อย่างเลือดเย็น เพื่อจุดประสงค์ต่างๆ อันโลภมากของพวกตัวมันเองแล้ว
".. พวกเธออยากจะไปด้วยมั้ย .." มากเมฆกล่าวถาม
ทั้งหมดพยักหน้าตอบรับ ก่อนที่อยู่ๆ จะรู้สึกตัวอีกที ทั้งหมดก็ได้มาปรากฏตัวที่ลานกว้างใจกลางเมืองสวรรค์ไร้นามของสวรรค์ชั้นฟ้าที่ 16 เสียแล้ว เหล่าภูตินางฟ้าไม่คิดเลยว่าคุณสุดยอดตัวประหลาด จะมีพลังในการเคลื่อนย้ายที่รวดเร็วแบบนี้
มากเมฆมาถึงก็ไม่ได้พูดมากหรือแสดงละครอะไรแบบพวกตัวประกอบที่จะต้องมีบทให้เล่น
เขาปรากฏตัวขึ้นพร้อมๆ กับวงแหวนทรงอำนาจอย่างที่สุดที่ด้านหลัง 2 วงแหวนด้วยกัน ที่ในเวลานี้ทั้งสองวงได้มีขนาดพอๆ กันแล้ว พร้อมกับลักษณะเฉพาะอันเป็นเลิศของทั้งสองวงแหวน
ทั้งวงแหวนหายนะและวงแหวนแห่งการคดโกงที่ปลดปล่อยพลังออกมา มากเมฆได้แย่งชิงเอากรงขังขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยภูตินางฟ้าสวรรค์นับพันๆ จากใจกลางลานกว้าง มาไว้ในมืออย่างไม่เห็นหัวใครหน้าไหน และชิงเอาเลือดสีทองสดๆ และร่างชิ้นส่วนไร้วิญญาณของเหล่านางฟ้าตัวน้อยๆ ที่กำลังถูกแยกส่วนมาด้วยพร้อมกับอารมณ์เสียนิดๆ ที่พวกห่ารากเหล่านี้ ทำไมถึงใจดำฆ่าได้แม้แต่เด็กตัวเล็กๆ น่ารักพวกนี้
".. บังอาจ!!! เจ้าเป็นใคร !!! กล้ามายุ่งเรื่องของพวกเรา งานประมูลโลหิตภูตินิรันดร์ของเหล่าผู้ทรยศต่อพระเจ้า เจ้าอยากจะเป็นศัตรูกับพวกเราเหล่าทวยเทพทั้งหมดที่นี่ใช่มั้ย !! .." เสียงของชายชราดังขึ้นและเต็มไปด้วยพลังกดดันอย่างมหาศาลที่ตามองไม่เห็น พร้อมกับการปรากฏกายที่ออกจะเวอร์วังอลังการพันล้านเลยทีเดียว เฉพาะฉากแสงสีเสียงที่ได้เห็นตรงหน้าทั้งหมดพวกนี้ พร้อมกับวงแหวนระดับมหาเทพ 16 วงแหวนที่ด้านหลังและปีกแห่งฟ้าสวรรค์ แสดงถึงสถานะของมหาเทพสูงสุดออกมาถึง 32 ปีก
ชายชราที่อยู่สูงขึ้นไปในชั้นเมฆมองลงมาที่มากเมฆอย่างดูถูก
ผิดกับเหล่าทวยเทพองค์อื่นๆ ในสวรรค์ชั้นแห่งนี้ ชั้นฟ้าที่ 16 ที่รู้ว่าชายหนุ่มรูปงามเป็นใคร และต่างก็ขยับตัวถอยห่างออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ อย่างเงียบๆ ไม่แสดงออกว่าเป็นศัตรูหรือพวกเดียวกัน พร้อมกับเลิกคิดที่จะประมูล เหล่าภูตินิรันดร์อันเป็นสุดยอดสินค้าหายากทรงคุณค่าที่ใครๆ ต่างก็ต้องการไปในทันที
มหาเทพที่ปรากฏกายขึ้นมาเองก็แปลกใจ ทำไมเทพสวรรค์ชั้นที่ 16 ถึงได้ถอยห่างออกไปแบบนั้น
ไม่เข้าพวก ไม่ยุ่งเกี่ยว และยังไม่ทำตัวเป็นกลางอีก ...
ก่อนที่จะมีเทพเจ้าระดับสูง 14 วงแหวนผู้มีร่างกายเป็นสายลมสีเขียว
จะปรากฏตัวที่ด้านข้างอย่างเงียบงัน และพูดถึงที่มาที่ไปรวมไปถึงข้อมูลรู้ให้กับอีกฝ่ายรับทราบ
".. เจ้าคือสุดยอดตัวประหลาดที่ใครๆ ในสวรรค์ชั้นฟ้าที่ 16 ต่างก็เกรงใจในพลังอำนาจ เจ้าอยู่ในที่ของเจ้าก็ดีอยู่แล้ว มีกินมีดื่มไม่ขาดเสพสุขไปตลอดกาลได้ แล้วทำไมต้องมายุ่งกับงานประมูลของพวกเราด้วย เจ้าไม่รู้หรือไงว่าเหล่าภูติชั้นต่ำที่เจ้าช่วยเหลือไป พวกมันทั้งหมดเป็นผู้ทรยศของพระเจ้า และเป็นผู้คอยมอบพลังให้กับเผ่าเทพปีศาจมาช้านาน รวมไปถึงเทพอสูร เทพมารอีกด้วยอย่างลับๆ จนเหล่าเทพได้รับความทุกข์ยากมาตลอดหลายแสนปี .."
".. ดังนั้นพวกเราเหล่าทวยเทพแห่งความถูกต้องที่เห็นแก่ลูกหลานในวันหน้า จึงมีสิทธิ์ที่จะฆ่าและใช้ประโยชน์จากเหล่าภูติผู้ทรยศได้อย่างอิสระ ตามคำบัญชาของพระเจ้าสูงสุดมาตลอดหลายแสนปีที่ผ่านมา พวกเราเหล่าทวยเทพทุกสวรรค์ชั้นฟ้าก็ปฏิบัติตามนี้มาตลอด การที่เจ้าขึ้นมาบนมิติสวรรค์ชั้นฟ้าที่ 16 ได้ เท่ากับว่าเจ้าเองก็เป็นเทพองค์หนึ่งที่มีทั้งพลังและความสามารถ ทำไมถึงได้ไปช่วยเหลือพวกทรยศได้ เจ้าไม่เห็นแก่ส่วนรวมเลยหรือยังไง เจ้าหนุ่มส่งพวกมันมาชะและข้ากับเหล่าทวยเทพทั้งหมดจะไม่ถือสาเจ้าอีก และให้เจ้าดำรงอยู่ในสวรรค์ชั้นฟ้าที่ 16 นี้ต่อไป .." มหาเทพชราจากสวรรค์ชั้นฟ้าที่ 11 กล่าวพูดขึ้นแสดงออกอย่างชัดเจนจริงจัง แต่ก็แสดงตนให้เห็นถึงด้านที่เมตตาใจกว้างในเวลาเดียวกันได้อีกด้วย ...
มากเมฆมองดูอีกฝ่ายแสดงละคร ถึงกับเข้าใจได้ว่าเสือร้ายยังไม่เท่านี้เลยจริงๆ ..
เพราะพลังแห่งการรู้แจ้งได้ให้ข้อมูลต่างๆ ที่ควรรู้แก่เขามาหมดแล้ว และหากเขาไม่ได้รู้ข้อมูลเหล่านั้นมาก่อน ก็อาจจะยินยอมและส่งมอบเหล่าภูตินางฟ้ากลับไปก็เป็นได้
แต่ทว่ามากเมฆเพียงยิ้มออกมาอย่างน่ากลัวทีหนึ่งอย่างร้ายๆ ด้วยใบหน้าหล่อเหลาไม่ธรรมดา จนบรรดานางฟ้าสวรรค์จำนวนไม่น้อย ที่พบเห็นเหตุการณ์ในวันนี้ ต่างก็เกิดความรู้สึกรักใคร่อย่างไม่รู้ตัว ในความดิบเถื่อนที่แสดงออกทางสีหน้าและอารมณ์ร้ายๆ ที่ส่งผ่านมาถึงพวกหล่อนอย่างไม่ตั้งใจ ก่อนที่เจ้าตัวจะหันหลังและเดินจากไปอย่างง่ายๆ ไม่สนใจและไม่เห็นหัวใครทั้งนั้น ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องมองมานับหมื่นๆ คู่
การกระทำของมากเมฆสร้างความไม่พอใจอย่างที่สุด และความโกรธแค้นอย่างที่สุดให้กับเหล่าเทพเจ้านับพันๆ องค์ที่เหนื่อยยากออกตามหานานหลายร้อยปี และจับเหล่าภูตินางฟ้าเหล่านั้นกลับมาได้
ทันใดนั้นเองเหล่าเทพเจ้าชั้นสูงที่ไม่ยินยอมปล่อยให้มากเมฆจากไปแบบง่ายๆ
ต่างก็ได้ปรากฏตัวออกมาเป็นจำนวนมาก ปิดล้อมชายหนุ่มเอาไว้
".. โอกาสครั้งสุดท้าย วางกรงขังภูตินิรันดร์ไว้ที่พื้นและสั่งให้ภูติชั้นต่ำที่ติดตามเจ้ามาอยู่ที่นี่ .."
".. แล้วพวกข้าจะทำเป็นมองไม่เห็น ปล่อยเจ้าไปสักครั้ง นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว เลือกให้ดี .."
มหาเทพชราจากสวรรค์ชั้นฟ้าที่ 11 กล่าวพูดขึ้นอีกครั้ง
แต่แน่นอนคำตอบยังคงเดิม มากเมฆเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าจะหยุดเดินหรือหยุดคิดเลยสักนิด
เหล่าเทพเจ้าโกรธจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ แม้แต่เหล่ามหาเทพองค์อื่นๆ ที่ร่วมลงมือด้วยมาตลอด ถึงกับปรากฏกายออกมาเช่นกัน จนเป็นเหตุให้สถานการณ์กดดันและหนักข้อมากกว่าเดิม
".. นั่น!! หรือว่าจะเป็น ไม่จริงน่า เพียงแค่จะจัดการกับสุดยอดตัวประหลาดนั่น มหาเทพสูงสุดจากสวรรค์ชั้นฟ้าที่ 3 ชั้นฟ้าที่ 4 แล้วยังชั้นฟ้าที่ 1 ต่างก็ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมๆ กัน .." เทพเจ้าระดับสูงตะโกนขึ้นเสียงดัง เนื่องจากตนเองเคยเดินทางไปยังสวรรค์ชั้นต่างๆ และเคยเข้าพบมหาเทพสูงสุดของแต่ละสวรรค์ชั้นฟ้ามาก่อน
".. พวกเรารีบหนีออกจากเมืองสวรรค์ไร้นามเร็ว ไปให้ไกลที่สุด .."
".. หากเกิดการต่อสู้ขึ้น พวกเราจะถูกทำร้ายและโดนลูกหลงไปด้วย .."
เหล่าเทพที่อ่านสถานการณ์ออกตะโกนเสียงดัง และกล่าวบอกให้ทวยเทพองค์อื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องออกไป หนีไปให้ไกลจากอันตรายและหายนะที่กำลังจะเกิดขึ้นไปทั่วทั้งเมืองสวรรค์ไร้นาม
".. อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดสินะ ข้าก็ใกล้จะสิ้นอายุขัยอยู่แล้ว ขออยู่ดูความเป็นไปที่จะเกิดขึ้นก็แล้วกัน ข้าอยู่ด้วยได้มั้ยเจ้าหนุ่มหน้าหล่อ ตัวกินผลไม้ยังไงก็ไม่เบื่อ ฮ่าฮ่าฮ่า .." เฒ่าชราแต่งกายดูดีหัวเราะออกมาอย่างดัง ก่อนที่จะเดินมาอยู่ข้างๆ มากเมฆ มองดูเหล่าภูตินางฟ้าภายในกรงด้วยความเห็นใจ สังเกตได้จากดวงตาทั้งสองที่มีน้ำตาคลออยู่เล็กน้อย ก่อนที่เจ้าตัวจะตัดสินใจพูดบอก ในสิ่งที่อยากจะพูดมานานมาตลอดตั้งแต่หลายแสนปีก่อน
".. แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้าอยากจะพูดให้พวกเจ้าเหล่าทวยเทพได้ยิน เหล่าภูตินางฟ้านิรันดร์ไม่ใช่ผู้ทรยศ ครั้งนั้นในมหาสงครามครั้งสุดท้ายนั่น ข้าเองก็อยู่ที่นั่นด้วย เห็นถึงการเสียสละของเหล่าภูตินางฟ้านิรันดร์จำนวนมาก จนแทบจะสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ของตัวเองอยู่แล้ว สละร่างกายเลือดเนื้อเพื่อช่วยเหลือเหล่าทวยเทพบรรพกาลไว้มากมายจากความตาย แต่ไม่รู้ทำไมพระเจ้าสูงสุดของสวรรค์ชั้นที่ 16 นี้กับไม่พอใจและได้ออกคำสั่งแบบนั้นออกมาอย่างลับๆ จนสุดท้ายก็ประกาศออกมาอย่างเปิดเผยในภายหลัง .."
".. ทำให้เหล่าภูตินางฟ้านิรันดร์ต้องลำบาก เผชิญกับการตาล่าและวิบากกรรมมากมาย ทั้งๆ ที่สมัยก่อนได้สร้างคุณงามความดีไว้มากมายแท้ๆ น่าสงสารจริงๆ หากสหายตัวน้อยราชินีของเหล่าภูตินางฟ้ายังอยู่ ข้าคงไม่กล้าสู้หน้า .." เสียงบ่นพูดเบาๆ แต่ได้ยินทุกตัวตนภายในเมืองของชายชราดัง
เทพองค์นี้คือเทพที่มักจะขึ้นไปส่งผลไม้วิเศษให้กับมากเมฆ และเป็นเทพชราที่จิตใจดีงามอย่างมากองค์หนึ่ง เป็นที่เคารพรักของเทพเจ้าจำนวนมาก อดีตมหาเทพสูงสุดจากสวรรค์ชั้นฟ้าที่ 10 ที่ได้มอบพลังและวงแหวนมหาเทพให้กับบุตรชายไปแล้ว ท่านอดีตมหาเทพชรา “ไอร์ดอส” เจ้าเมืองสวรรค์ไร้นาม
มากเมฆมองไปยังเทพชราก่อนที่จะยิ้มออกมาพยักหน้าให้อย่างรู้กัน และเดินต่อไปทั้งอย่างงั้นสบายๆ ไม่มีทีท่าจะหยุด พร้อมกับเทพชราที่เดินตามหลังมาด้วย
แม้ว่ามหาเทพจะปรากฏออกมาถึง 4 ตัวตนพร้อมกัน พร้อมกับถูกเทพเจ้าจำนวนมากทั้งชายหญิงปิดทางเอาไว้ แต่เขาก็ไม่ได้ลำบากใจอะไร ถึงแม้จะมีปัญหานิดๆ อยู่ก็ตาม ในเรื่องที่เขาหากต้องการจะฆ่าเทพเจ้าหรือมหาเทพจริงๆ ..
เนื่องจากมันติดเงื่อนไขอยู่ .. อย่างหนึ่ง ...
-------------------------
ขออภัยสำหรับความล่าช้า
หากพบคำผิดรบกวนแจ้งด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ค้างงงง ง ง งง ง อ๊ากกกก ก ก ก ก ก ก ก
แต่ตาลุงนี่ยังมีบทอีกเยอะครับ อิอิ