มหาตำนานเหนือฟ้า เลยสวรรค์สุดไกลโข !?

ตอนที่ 228 : บทที่ 228 ได้เวลาเอาคืน ตอนจบ

บทที่ 228 ได้เวลาเอาคืน ตอนจบ

          จะไม่ให้มากเมฆหนักอกหนักใจได้อย่างไร !?

            ย้อนเวลากลับไปเล็กน้อยก่อนหน้านี้

            หลังจากที่มากเมฆทำลายเสาหินผนึกเทพปีศาจได้สำเร็จจริงๆ เหล่าสาวๆ กองทัพนักรบนางฟ้ากว่าสามพันสามร้อยสามสิบสามคน ต่างก็ได้รับอิสระอีกครั้งในรอบหลายหมื่นปี และหลุดออกจากภารกิจนิรันดร์จากสวรรค์ที่หลงลืมพวกเธอไปแล้ว เหล่าสาวๆ นางฟ้าไม่จำเป็นจะต้องเฝ้าระวัง และคอยปกป้องเสาหินบ้าๆ นี่อีกต่อไป

            ด้วยความที่มากเมฆไม่ชอบบังคับใจใครตั้งแต่แรก และไม่เคยคิดจะเอาเปรียบพวกสาวๆ หลังจากที่ได้รับอิสระที่ต่างก็รอคอยมานานเป็นหมื่นๆ ปี

เขาจึงได้เสนอให้เหล่าสาวๆ เลือกหนทางข้างหน้าด้วยตัวเองจากใจจริง ไม่จำเป็นจะต้องมาเป็นองครักษ์พิทักษ์ส่วนตัวให้กับเขาก็ได้ เหมือนกับคำสั่งก่อนหน้านี้จากพระเจ้าผู้สร้างของพวกเธออีก

            แต่ก็อย่างว่าเหล่าทวยเทพไม่ว่าจะมีระดับสูงหรือต่ำแค่ไหน

หากได้รับคำบัญชาสวรรค์หรือคำสั่งเรียบง่าย คล้ายกับคำพูดบอกเล่าเฉยๆ จากพระเจ้าผู้สร้างของตนเองแล้วล่ะก็ ต่อให้เป็นเรื่องที่ทำไม่ได้ หรือยากลำบากมากแค่ไหนก็ตาม เหล่าทวยเทพที่ได้รับคำตรัสส่วนพระองค์ จากพระเจ้าผู้สร้างโดยตรงต่างก็ยินดีรับใช้ และพร้อมกระทำทุกสิ่งให้สำเร็จ เพื่อประสงค์แห่งฟ้าสวรรค์หนึ่งเดียวแห่งชีวิตที่มอบให้อย่างไม่ลังเลใดๆ เลยสักนิด

เพราะแบบนี้เอง หลังจากที่มากเมฆถามความเห็นชอบของพวกสาวๆ ออกไป

เหล่าสาวๆ นางฟ้านักรบผู้งดงามสมบูรณ์พร้อมด้วยทุกสิ่ง กว่า 3,333 คน ต่างก็ยินดีกลายมาเป็นองครักษ์ส่วนตัวของเขา ผูกสัมพันธ์พันธะสัญญาเลือดเข้าด้วยกัน เช่นเดียวกับลูกหลานของจอมเทพหมื่นมนตราก่อนหน้านี้ ทั้งสองแสนกว่าคนที่อาศัยอยู่ในมิติพระเจ้าเมฆมายา และได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของมากเมฆไปแล้วโดยสมบูรณ์

หากเรื่องมันจบแค่นี้ !?

มากเมฆก็คงไม่คิดอะไร ... หรือหนักอกหนักใจอะไรเลยสักนิด

แต่เหล่าสาวๆ ยังคงมีความทรงจำอันสมบูรณ์ 100% เกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าตลอด 1 คืนร้อนแรงที่ผ่านมา ร่วมกันกับมากเมฆในคืนก่อนหน้านี้ด้วยกันทุกคน จึงทำให้พวกเธอประพฤติตัวคล้ายกับเป็นนางสนม นางในในห้องอุ่นของเขามากกว่า ที่จะเป็นนักรบนางฟ้าองครักษ์ส่วนตัวของเขา

กลับมายังปัจจุบัน

มากเมฆพูดตอบเกรย์ไปแบบสีหน้าบอกบุญไม่รับสักเท่าไร

".. จำเหล่ามารสาว ไม่สิเหล่ากองทัพนางฟ้าก่อนหน้านี้ ที่มาระเบิดภูเขากับถ้ำหินที่พวกเรานอนพักก่อนหน้านี้ได้ใช่มั้ย  .." มากเมฆพูดตอบน้ำเสียงปกติ แต่ในขณะเดียวกันมือทั้งสองข้าง กับโบกตวัดไปมากลางอากาศ ทั้งวาดวงแหวนเวทมนตร์และเขียนอักขระโบราณออกมาอย่างมากมายต่อเนื่อง

".. อย่างงี้นี่เอง เข้าใจล่ะลูกพี่ ทั้งหมดที่เกิดขึ้นด้านล่าง เป็นฝีมือของพวกผู้หญิงกลุ่มนั้น .." เกรย์คิดตามที่มากเมฆพูดบอก ก็ได้แต่คาดไม่ถึงเลยว่าก่อนหน้านี้ เพิ่งจะเป็นศัตรูกันอยู่แท้ๆ แต่แค่ไม่ถึง 2 วันที่ผ่านมา กับกลายมาเป็นพรรคพวกเดียวกันชะอย่างงั้น

สรุปแล้วลูกพี่มากเมฆทั้งก่อนหน้านี้และหลังจากนั้นที่แยกกันหนี

ลูกพี่ไปทำอะไรมากันแน่ ถึงได้กองทัพนางฟ้ามาเป็นพรรคพวกด้วยแบบนี้ มันจะน่าอิจฉาเกินไปแล้ว เพราะสาวๆ แต่ละคนต่างก็มีรูปลักษณ์ที่งดงามและสมบูรณ์แบบไปทุกๆ อย่าง สวยและเพอร์เฟคอย่างที่สุดใครเห็นใครก็รัก แถมยังมีรูปร่างที่เซ็กซี่สุดๆ ชวนมองชวนให้สัมผัสจนยากจะห้ามใจอีกด้วย แค่ได้มองเห็นเพียงครั้งก็แทบจะจำได้ไม่ลืมไปเป็นเดือนๆ เลยทีเดียว

".. แล้วลูกพี่จะทำอะไรต่อล่ะเนี่ย ดูๆ แล้ว เหมือนกำลังจะสร้างบทเวทมนตร์สูตรใหม่ขึ้นมายังไงก็ไม่รู้ .." เกรย์ถามด้วยความสงสัย หลังจากที่เห็นลูกพี่มากเมฆสร้างบทเวทมนตร์ขึ้นมาใหม่ ตั้งแต่รากฐานออกมาเป็นจำนวนมาก

มากเมฆเองก็ไม่อยากจะเสียสมาธิมากนัก

แต่ด้วยหากเขาไม่อธิบายในวันนี้ วันหลังเดี๋ยวเจ้าเกรย์ก็ต้องถามอีก สุดท้ายเขาจึงตอบออกไปตามตรง พร้อมกับอธิบายถึงสิ่งที่นักเวททุกคนควรจะรู้

".. มันไม่ใช่เวทมนตร์สูตรการสร้างใหม่หรอกนะ แต่ที่พี่กำลังทำอยู่มันก็คล้ายๆ กับมาโครโปรแกรมของลำดับเวทมนตร์ขึ้นมาใหม่ ที่จะให้พวกมันทำงานกันตามลำดับการจัดเรียงกันไปเรื่อยๆ เป็นวังวนของเขตแดนบางอย่างที่ตั้งใจไว้ อาจจะมองว่าเป็นการสร้างเวทมนตร์ขึ้นมาใหม่ก็ได้ แต่มันก็ไม่ใช่เสียทีเดียว .."

".. เพราะพี่ได้เอาบทเวทมนตร์จำนวนมากที่สำเร็จและสมบูรณ์แล้วของผู้สร้าง มาเชื่อมต่อเข้าด้วยกัน และสร้างตัวเชื่อมให้สัมพันธ์กันไม่ขัดแย้ง เพื่อให้ลำดับในการแสดงผลเป็นไปตามที่ต้องการก็เท่านั้น จะเรียกว่าการผสานบทเวทมนตร์ก็ได้ ซึ่งก็คล้ายๆ กับการเขียนโปรแกรมการทำงานทั่วไป การเขียนสคริปต์นั่นล่ะ .."

".. บทเวทมนตร์ของสามพิภพออนไลน์ ส่วนใหญ่มักจะเป็นสูตรสำเร็จที่สมบูรณ์แล้วจากผู้สร้าง ตามตำนานโบราณของเนื้อเรื่องภายในเกมของที่นี่ เพราะแบบนั้นผู้เล่นอย่างเราๆ หรือแม้แต่ NPC ก็นำเอาสูตรเวทมนตร์ของบทเวทนั้นๆ มาใช้ได้เลยทันทีและมีผลลัพธ์ตามแต่พลังที่มอบให้กับวงแหวนเพื่อแสดงผล ตามบทเวทมนตร์ของสูตรต่างๆ แบบย่อส่วนที่ถูกพัฒนาขึ้น หรือการร่ายมนตร์แบบรวบรัด โดยใช้จิตนึกคิดของคนนั้นๆ เป็นสื่อนำความคิด .."

".. ให้พูดก็พูดเถอะ ถึงเวทมนตร์จะดีเลิศแค่ไหน นำหน้าวิทยาศาสตร์ไปไกลจนดูเหมือนไร้หลักแห่งเหตุและผลให้เชื่อถือ โลกแห่งความฝันที่ดูทรงพลังและหวังผลสำเร็จได้สูง จากผลลัพธ์ที่ต้องเกิดของเวทมนตร์นั้นๆ แต่ข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดและถือว่าเป็นจุดอ่อนร้ายแรงเอามากๆ ก็คือการปรากฏขึ้นของวงแหวนเวทมนตร์ในครั้งแรก ตามกฎพื้นฐานที่ต้องมีของสูตรเวทมนตร์ในทุกๆ ครั้งที่จะแสดงผลลัพธ์ให้ปรากฏ ที่ไม่อาจจะหลบซ่อนหรืออำพรางเอาไว้ได้เลย หากสักวันหนึ่งมีใครสักคนสามารถทำลาย สูตรการสร้างของลำดับเวทมนตร์ นับตั้งแต่วงแหวนเวทพลังแรกเริ่ม วงแหวนตั้งต้นของบทเวทมนตร์นั้นๆ ได้ มันก็คือหายนะของนักเวททุกคนดีๆ นี่เอง .."

".. หากสามารถอำพรางหรือปกปิดการมีอยู่ของวงแหวนเวทมนตร์ของระดับต่างๆ ได้ มันคงจะดีไม่น้อย .." มากเมฆกล่าวบอกและอธิบายส่วนที่ทุกๆ คนมองข้ามให้เกรย์ได้ฟัง

".. ลูกพี่พูดชะผมนึกถึงคำพูดจากหนังที่เคยดูได้เลยนะเนี่ย ขีดขั้นสุดของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี แยกกันไม่ต่างกับเวทมนตร์และโลกแห่งความฝัน แล้วนี่ลูกพี่จัดบทเวทมนตร์อะไรไปบ้างครับเนี่ย ดูจะเยอะเอามากๆ นี่ลูกพี่คงจะไม่ได้xกเดียวตายหมดใช่มั้ย  .." เกรย์กล่าวถามขึ้นพร้อมกับมองไปยังวงแหวนเวทมนตร์ต่างๆ ที่กระจายตัวกันอยู่รอบๆ ก่อนที่จะลอยเข้ามาหลอมรวมผสานเป็นวงเวทเดียวกันอย่างช้าๆ

".. เยอะอยู่ แต่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวจะล้างแค้นให้แบบจัดเต็มเลยทีเดียว .." มากเมฆยิ้มน่ากลัวออกมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะกระโดดลงจากชั้นเมฆที่ตนเองสร้างขึ้น บินไปยังจุดศูนย์กลางของวงแหวนเวทมนตร์ที่ขยายออกไปเรื่อยๆ ด้วยความเร็วสูง

มากเมฆส่งข้อความไปหาซาซ่า บอกให้กองกำลังของเธอและฝูงสัตว์อสูรถอนตัวออกมาให้หมด

เกรย์ที่อยู่ไกลออกไปพอสมควร สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังเวทมนตร์มหาศาลรอบๆ ตัวเขา ที่ถูกดูดเข้าไปภายในวงแหวนเวทมนตร์ใต้ฝ่าเท้าของลูกพี่มากเมฆทั้งหมด

วงแหวนเวทมนตร์โบราณขนาดใหญ่ยักษ์มหึมา ขยายตัวออกไปเป็นวงกว้างสุดลูกหูลูกตา ลอยอยู่เหนือหัวกลุ่มสมาชิกทุกคนของ 13 กิลด์พันธมิตรและเนตรสามตาอย่างเงียบๆ

มากเมฆอาศัยความวุ่นวายที่ด้านล่าง ดึงความสนใจไปทั้งหมดจากบนท้องฟ้าในจุดที่เขาลอยตัวอยู่ เพื่อไม่ให้มีใครมาขัดขวางการเตรียมการทั้งหมดของเขาได้ และเพื่อให้ผลลัพธ์แสดงผลแบบเต็มที่ 100% แบบจำไปจนตายของแต่ล่ะคน

ทันใดนั้นเองในขณะที่บรรยากาศรอบบริเวณ ไม่ว่าจะบนท้องฟ้าหรือแม้แต่ผืนทรายด้านล่าง

ได้เริ่มแปรเปลี่ยนไปจนรู้สึกได้เหมือนกันหมดทุกคน อณูเวทมนตร์ในอากาศ พลังเวทมนตร์บริสุทธิ์ที่สมควรจะมีอยู่อย่างมากมาย ลอยตัวอยู่รอบๆ บริเวณทั้งหมดแม้แต่ในลมหายใจเข้าและออก

พลังที่ว่าเหล่านั้นได้หายไป หายไปแบบไม่มีเหลืออยู่เลย ผู้คนกว่า 1.3 ล้านต่างรู้สึกไม่ดี ไม่สบายใจกับการเปลี่ยนแปลงอย่างไม่คาดฝัน ก่อนที่จะมีผู้เล่นบางคนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและมีอีกหลายๆ คนมองตามขึ้นไป

".. นั่นอะไร .."

".. วงแหวนเวทมนตร์ที่ใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ .."

".. คนที่สามารถสร้างวงแหวนเวทมนตร์ใหญ่ขนาดนั้นได้ หรือว่าหายนะสีเงินมาที่นี่ .."

".. ซวยแล้วไง พวกเราสร้างม่านพลัง โล่พลังป้องกันร่างกายเอาไว้เร็ว  !!!! .."

อย่างคำท่านว่า รู้ตัวอีกทีก็สายเกินไป ... ..

มากเมฆที่ลอยอยู่สูงขึ้นไปหลายพันเมตร ไม่สนใจพวกผู้เล่นที่พุ่งบินขึ้นมาด้วยความเร็วสูง หรือการเตรียมพร้อมใดๆ ของผู้เล่นด้านล่างเลยสักนิด เพราะเขาได้เตรียมตัวมาเกินพอแล้ว

[ มหาเวทสวรรค์ “ฝันร้ายชั่วนิรันดร์อนธการ” ] ปรากฏ

แม้จะเป็นสูตรเวทมนตร์ที่ถูกลำดับเป็นมาโคร สร้างขึ้นมาเป็นการเฉพาะกิจของเขา แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว มากเมฆจึงปรับเปลี่ยนและต่อยอดจนกลายเป็นบทเวทมนตร์ใหม่ แต่ยังไม่สมบูรณ์ขึ้นมาเสียอย่างงั้น ในระหว่างที่พูดคุยกับเกรย์ไปเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้

ลำแสงหายนะสาดส่อง

สายฟ้าและพายุสารพัดสารพันปรากฏ

น่าสะพรึงกลัวอย่างที่สุด แม้จะไม่เจ็บปวด แต่ความรู้สึกของผู้เล่นแต่ละคน กับสัมผัสได้ถึงการสูญเสียบางอย่างที่คาดไม่ถึง ผู้เล่นกว่า 1.3 ล้านคนได้อาบแสงสวรรค์แห่งหายนะที่ว่าเข้าอย่างจัง โล่พลังเวทมนตร์หรือแม้แต่ม่านพลังป้องกันของแต่ละคน ต่างก็ถูกทำให้แตกสลายหายไปในพริบตา

ยิ่งพลังแสงที่ปรากฏมีมากแค่ไหน

ส่องสว่างจนไม่รู้สึกเจ็บหรือปวดทรมานใดๆ

ผู้เล่นจำนวนมากกับวิตกกังวล หัวใจเต้นเร็ว หายใจเร็วแรง เหงื่อออกมากและรู้สึกเหนื่อย

กลัดกลุ้มและเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเกี่ยวกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิด

ความเครียดของแต่ละคนสะสมมากขึ้นทุกๆ วินาทีจนเกือบจะบ้า ...

มนุษย์ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน หากได้พบเจอกับสิ่งที่ไม่รู้จัก มักจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด

แสงสว่างอบอุ่นขึ้นเรื่อยๆ อย่างช้าๆ  สมาชิกทุกคนไม่อาจจะขยับหรือเคลื่อนไหวได้อีก....

ผู้นำกลุ่ม 13 พันธมิตรและกลุ่มเนตรสามตา ต่างก็คาดเดาว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น อาจจะเป็นสงครามประสาทรูปแบบหนึ่งก็เป็นไป เพราะตั้งแต่แรกพวกมันทั้งหมดทุกคน ต่างก็ถูกกดดันอย่างเอาเป็นเอาตายมาตลอดตั้งแต่ 2 วันก่อนแล้ว ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ความเครียดสะสมมาก็มาก ... บางคนฆ่าตัวตายออกจากเกมไปแล้วก็มี แถมในสถานการณ์ตอนนี้ ยังต้องมาเผชิญกับสิ่งที่ไม่รู้จักอีก

".. ขอให้สนุกและตายจากไปอย่างฝันหวาน .." เสียงพูดบอกของมากเมฆดังขึ้น

ดังเข้าไปถึงหูของทุกคนอย่างไม่ต้องตะโกนใดๆ

".. [ มหาเวทสวรรค์ ฝันร้ายชั่วนิรันดร์อนธการ ] ลงทัณฑ์ !!! .." เสียงพูดเบาๆ เฉยชาดังขึ้นอีกครั้ง

ตามมาด้วยเสียกรีดร้องทรมานอย่างสุดแสนจากด้านล่าง

อ๊ากกกกก !!!

ม่ายยยยยย !!!

ฆ่าฆ่าผมเถอะ !!

แมลงสาบมาจากไหนนน !!!

ไม่เอาหนูกลัวแล้ววว !!!

ลำแสงสวรรค์หายนะที่เคยอาบไปทั่วร่างกาย และให้ความรู้สึกอบอุ่นสบายๆ กับทุกคน

ในเวลานี้ได้กลายเป็นเพลิงนรกไปแล้วอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว

ไม่ว่าผู้เล่นคนนั้นๆ จะป้องกันไว้ดีแค่ไหน มีไอเท็มป้องกันระดับสูงก็ตาม

ล้วนแล้วแต่ถูกลำแสงที่เป็นมิตรก่อนหน้านี้ลบล้างไปไม่มีเหลือ

ทุกคนในเวลานี้กลายเป็นเหมือนตัวเปล่าแบบเด็กทารกแรกเกิด ไร้การป้องกันใดๆ จากบทเวทมนตร์คำสาปทรมานจำนวนมาก ที่เด้งขึ้นมาแบบรัวๆ สุ่มโดยของกันไปของแต่ละคน

แต่ลำดับเวทมนตร์ที่มากเมฆจัดไว้ให้และต้องโดนเหมือนๆ กันก็มี

// - - บทเวทที่ 1 โซ่ตรวนเวทวิญญาณ  มีผลทำให้ผู้เล่นถูกพันธนาการอย่างสมบูรณ์แบบ เป็นระยะเวลาหนึ่งตามแต่พลังเวทมนตร์ของผู้ร่าย ที่ถูกใช้ในการสร้างโซ่ตรวนนี้ขึ้นมา ผู้ถูกพันธนาการโดยสมบูรณ์ ไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือขยับตัวได้ และไม่สามารถใช้เวทมนตร์เกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายได้ในระยะเวลาหนึ่ง - - //

// - - บทเวทที่ 2 คำสาปใบมีดแหลมคม เป็นเวทมนตร์คำสาปทรมานระดับสูง ที่จะคอยสร้างใบมีดเล็กๆ จำนวนมากพุ่งเข้าใส่โจมตีผู้เล่น จากหลากหลายทิศทาง ให้ความรู้สึกคล้ายกับกำลังถูกมีดบาดครั้งละจำนวนมากๆ จนเลือดสดๆ ไหลนองพื้น จนขาดใจตายในที่สุด - - //

// - - บทเวทที่ 3 สายลมแห่งการรักษา เวทมนตร์ระดับสูงของจอมเวทรักษา ที่สามารถเยียวยาบาดแผลที่ได้รับมาได้อย่างรวดเร็ว ราวกับสายลมที่พัดมาและผ่านไป สามารถรักษาบาดแผลและเพิ่มพลังชีวิตให้จนเต็มได้ถึง 100% หลังจากที่รักษาผู้เล่นจนหายดีแล้ว บทเวทนี้จะหยุดการทำงานและหายไปเอง - - //

// - - บทเวทที่ 4 คำสาปเพลิงชีวิต มีผลให้ผู้ได้รับหรือถูกสาปถูกเปลวเพลิงสีขาว เผาไหม้ทำลายร่างกายให้เจ็บปวดอย่างสุดแสน อยากตายไม่ได้ตาย เผาไหม้ตามส่วนต่างๆ ของร่างกายอย่างรุนแรง และในขณะที่ใกล้จะตาย เพลิงสีทองแห่งชีวิตก็จะทำการรักษาบาดแผลให้หายจนหมด วนเวียนไปมาหลายรอบก่อนที่จะครบกำหนดเวลา ทำให้ผู้ที่ได้รับคำสาปทรมานอย่างแสนสาหัส - - //

 // - - บทที่ 5 เวทมนตร์คำสาปหิน มีผลคล้ายกับพลังของอสูรร้ายเมดูซ่า แต่อ่อนแอกว่ามาก มีผลทำให้ร่างกายของเป้าหมายจะกลายสภาพเป็นหินอย่างช้าๆ และรู้สึกหนาวเย็นไปถึงกระดูก ราวกับกำลังนอนแช่น้ำที่เย็นจัดแบบติดลบ อยู่ในทะเลสาบน้ำแข็งพันปีก็ไม่ปาน - - //

// - - บทที่ 6 คำสาปหมื่นฝนเข็ม เป็นคำสาปร้ายแรงที่ใช้สำหรับทรมานเป้าหมายให้ตายอย่างช้าๆ ภายในร่างกายทุกๆ ส่วนจะปรากฏว่ามีเข็มขนาดเล็ก ทั้งแบบเย็นและร้อนนับพันนับหมื่นเล่ม คอยทิ่มแทงอวัยวะภายในอยู่ตลอดเวลาไปทั่วทั้งร่างกาย ให้ได้รับความเจ็บปวดอย่างสุดแสนจะทานทน - - //

// - - บทที่ 7 คำสาปหัวเราะแห่งความตาย มีผลให้เป้าหมายหัวเราะจนตายอย่างทรมาน ขาดใจตายในที่สุด  - - //

// - - บทที่ 8 คำสาปหมื่นมดหัวกระสุน มีผลให้ผู้ถูกคำสาปเจ็บปวดราวกับถูกมดหัวกระสุนในป่าลึก ออกมารุมกันไปทั้งตัวอย่างทรมานจนขาดใจตาย เป็นคำสาปที่ให้ผลถึงตายได้เร็วมาก แต่ก็เจ็บปวดมากที่สุดอีกด้วย เป็นความเจ็บปวดที่ยากจะลืมเลือน - - //

// - - บทที่ 9 เวทมนตร์มิติไร้เสียง มีผลให้เวทมนตร์ใดๆ ที่จำเป็นจะต้องเรียกใช้ด้วยคำพูดหรือบทร่ายเวททั้งหมดไร้ผลและถูกยกเลิกในทันที และอีกฝ่ายจะใช้สกิลใดๆ ไม่ได้ 3-5 วินาที มีระยะเวลาคูลดาวน์ที่นาน  - - //

// - - บทที่ 10 คลื่นพลังจิตมายาผสานกับเนตรอสูรหมื่นมายา สร้างภาพมายาเสมือนจริง 100% แบบแยกไม่ออกไม่ว่ากับใครในทวีปจิตมายา โดยพลังจิตที่ว่าจะทำการอ่านใจของเป้าหมาย และสร้างสิ่งที่อีกฝ่ายหวาดกลัวขึ้นมาให้เห็น ในรูปแบบต่างๆ กัน ยิ่งหวาดกลัวสิ่งใด สิ่งนั้นก็ยิ่งจะปรากฏออกมาให้เห็น และสร้างฉากฝันประสบการณ์ชวนให้ลืมไม่ลงไปตลอดชีวิต- - //

บทที่ 11

บทที่ 12 ....

บทที่ 10 แต่เดิมเป็นทักษะพลังที่ไม่ใช่สูตรเวทมนตร์ใดๆ ที่เกิดขึ้นมาเองแบบไม่ตั้งใจของมากเมฆในอดีต เมื่อครั้งที่พ่อแม่วานรถูกฆ่าตายยกครัว และมากเมฆในเวลานั้นโกรธจัดจนควบคุมตั้งเองไม่ได้ และทำให้ดวงเนตรและคลื่นพลังจิตที่มีในเวลานั้นหลอมรวม จนกลายเป็น “คลื่นพลังจิตมายา” และ “เนตรอสูรหมื่นมายา” ขึ้นมา

สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้เกิดเป็นวังวน หมุนเวียนไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จบ

ผู้ติดตามเกรย์ที่มองลงมาจากที่ไกลๆ บนชั้นเมฆ ถึงกับขนลุกไปตามๆ กันอย่างช่วยไม่ได้

เพราะถึงเจ้าตัวจะถูกทรมานอย่างหนักตลอด 1 วันก่อนที่ผ่านมา

แต่ก็ไม่ได้โดนสารพัดสารพันคำสาปหมื่นบทเวทมนตร์มากมายแบบนี้

หากเขาเจอแบบนี้ขอตายเสียยังดีกว่า ไปเล่นใหม่ลบไอดีเก่าก็ได้หากจะต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ ภาพที่เห็นของผู้เล่นเป็นล้านๆ คนที่ใกล้จะตายอยู่แล้ว ถูกรักษา ถูกทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ วนเวียนไปอย่างไม่รู้จบ นี่มันนรกแบบย่อส่วนดีๆ นี่เอง

ลูกพี่มากเมฆ ..........สุดๆ เลยครับผม ….. 

เกรย์ได้พูดบอกกับตัวเองภายในใจไว้ว่า หลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ก็ห้ามเป็นศัตรูกับลูกพี่มากเมฆโดยเด็ดขาด

**********

ภายในกระโจนศูนย์บัญชาการ

เหล่าผู้นำแต่ล่ะคน

อย่างนายน้อยบ้ากามผู้ลึกลับ ผู้ไม่เคยได้รับความลำบากใดๆ มาก่อน ในเวลานี้กับถูกภาพมายาเสมือนจริงจำนวนมาก ทั้งในหัวสมองและความคิด ได้สร้างฉากฝันของเหล่าชายหนุ่มกล้ามโต ที่เรียงคิวกันมาลงทัณฑ์ประตูหลังของเจ้าตัวอย่างโหดร้าย

นายน้อยบ้ากามถึงกับกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง เสียงแบบผู้ชายเสียสาวหลังจากที่ถูกเปิดประตูหลัง

เจ้าตัวแทบไม่มีสติหรือสมาธิใดๆ ให้สามารถออกคำสั่งพิเศษได้

เพื่อให้ตัวเองล็อกเอาท์ออกจากเกมไปก่อนที่จะต้องถูกทรมาน แถมเอไอผู้ช่วยเองก็ไม่ได้เข้ามาช่วยเหลือ เนื่องจากอีกฝ่ายโง่เอง ไม่ยอมตั้งระบบช่วยเหลือเอาไว้ตั้งแต่แรก ดังนั้นนายน้อยบ้ากามจากตระกูลผู้ร่ำรวย จึงต้องรับผลกรรมของพวกชอบเสือก ทำตัวเป็นเงามืดชักใยจากในเงา ทำตัวเหมือนฉลาดแต่ก็เอาตัวเองมาเสี่ยง

ภายในกระโจมหลัก ดูเหมือนจะมีเพียงหัวหน้ากลุ่มที่เป็นชายหนุ่มในชุดจอมเวทแห่งความมืด คนของเนตรสามตาคนเดียวเท่านั้น ที่ยังพอจะมีสติเหลืออยู่ แต่ถึงแบบนั้นทุกๆ 2-3 วินาที ชายหนุ่มคนนี้ก็มักจะกรีดร้องออกมาอยู่เรื่อยๆ จากความเจ็บปวดที่ได้รับ

".. มากเมฆ เมฆาเทพ ไอ้สารเลวชาติชั่ว แน่มากนักใช้มั้ยมึง !! ไอ้ตระกูลผู้ทรยศ งั้นก็ตายๆ ไปด้วยกันให้หมดอย่าให้เหลือ ฮ่า ฮ่า ฮ่า .." ชายหนุ่มจอมเวทมืด ผู้นำกลุ่มของเนตรสามตาที่รับภารกิจเข้ามาช่วยเหลือในครั้งนี้ ได้นำเอาไอเท็มลึกลับที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายอย่างที่สุด ซึ่งมองดูแล้วช่างคล้ายกับหัวใจอสูรดวงหนึ่งเป็นอย่างมากออกมา

ก่อนที่จะบีบอย่างสุดแรงเกิดที่เหลือ จนหัวใจอสูรดวงนั้นแตกออกเป็นชั้นๆ พร้อมเลือดสดๆ ที่สาดกระจายไปทั่วบริเวณห้อง พร้อมกับตะโกนเสียงดังขึ้นมาว่า ".. [ เทพีเฮเดร่า ] ข้าและคนทั้งหมดของที่นี่ 1 ล้าน 3 แสนคน ขอสังเวยชีวิตนิรันดร์อมตะนี้เพื่อท่าน เทพจักรพรรดินีอสูรผู้งดงามของสวรรค์ชั้นฟ้า อันเป็นที่สุดแห่งจักรวาลโบราณ จงปรากฏออกมาเพื่อทำลายล้างและลบทุกสิ่งให้หมดไป .." สิ้นเสียงของชายหนุ่ม ร่างกายของเขาถึงกับแตกสลายหายไปเป็นชิ้นๆ ก่อนที่จะปรากฏวงเวทขนาดใหญ่ที่ผืนทราย ขยายตัวออกไปเป็นวงกว้าง พร้อมกับดูดกลืนทุกๆ ชีวิตมาเป็นแหล่งพลังงาน

วงแหวนโบราณเก่าแก่มากยิ่งกว่า วงแหวนเวทมนตร์ของมากเมฆเป็นล้านๆ ปีได้ปรากฏขึ้น

ออร่าพลังแห่งอสูรและความตายขยายตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

พร้อมๆ กับกลืนกินเครื่องสังเวยอย่างบ้าคลั่ง ราวกับหิวกระหายมานาน

ผู้เล่นคนไหนที่ถูกกลืนกินหรือถูกสังเวยไป

ไอดีคลื่นสมองของคนนั้นๆ จะถูกลบอย่างถาวร

หายไปจากสามพิภพออนไลน์ตลอดกาล ไอเท็มหายากและอาชีพลับต่างๆ ที่เคยมี ความสำเร็จที่เคยได้รับก่อนหน้าทั้งหมด ถูกลบออกไปไม่มีเหลือ คะแนนความสำเร็จที่สะสมไว้ก็เช่นกัน หากคิดจะกลับมาออนไลน์ใหม่อีกครั้ง ก็ยังต้องรออีกหลายเดือน

มากเมฆที่ลอยตัวอยู่บนท้องฟ้ามองดูความสำเร็จอย่างพอใจในตอนแรก

ได้มองลงมาที่ด้านล่างอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกที่เป็นอันตรายอย่างมาก อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

".. วงแหวนเวทมนตร์อัญเชิญ สังเวยชีวิตผู้เล่นเป็นการถาวร เชี่ยยยยแล้วไง แม่งใช้ไอเท็มระดับ SSS แบบใช้แล้วทิ้งเป็นสื่อ [ ดวงใจเทพอสูรอมตะ ]  .."

มากเมฆถึงกับขนลุกตื่นกลัว ยิ่งกว่าตอนที่กำลังจะถูกกองทัพนางฟ้ามารุมยำเสียอีก เพราะรอบนี้สิ่งที่เขากำลังจะได้เผชิญในอีกไม่กี่วินาที มันไม่ใช่อะไรที่ระดับเลเวลหลักหมื่นอีกต่อไป

เพราะหากนับจำนวนของผู้เล่นล้านกว่าคนที่กำลังจะถูกสังเวย เทพอสูรที่จะถูกอัญเชิญออกมาในครั้งนี้ จะต้องมีระดับเลเวลไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านแน่ๆ ดูเหมือนงานนี้มากเมฆจะต้องโกงความตายอีกครั้งแล้ว

----------

อัพช้าขออภัย วันนี้งานเข้าตอนเย็น T^T พบคำผิดแจ้งด้วยนะครับ