คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่18
"แทมินเป็นคนส่งเริ่มได้"
สิ้นสุดเสียงประกาศพี่คีย์เกมส์ก็เริ่ม
"เหอะฉันรู้ว่ายังไงแกก็แพ้อยู่ดีลีแทมิน"
ปึง!!
"กริ๊ดดดนี้แกโกงฉันเหรอ?!"
ผมไม่ได้ฟังที่ยัยนั้นพูดแต่กลับส่งไปบอลอย่างแรงแทนทำให้ยัยนั้นเกือบหลบบอลไม่ทันตอนนี้ได้1-0
"ป่าวโกงก็มัวแต่พูดมากฉันไม่ฟังเลยส่งไปไง"
ผมทำหน้าลอยหน้าลอยตาใส่ซอลลี่เรียกเสียงหัวเราะสะใจใส่ซอลลี่
"แทมินได้หนึ่งคะแนนซอลลี่ศูนย์คะแนน"
พี่คริสประกาศ
"ได้แทมินฉันจะไม่สนนายแล้ว"
ซอลลี่ทำท่ารับ
ปึง!!
ผมเลยสนองโดยการตบแรงๆส่งให้แต่ซอลลี่ก็รับได้เราสองคนแข่งกันจนคะแนนเท่ากัน
"ตอนนี้คะแนนแทมิน4คะแนนซอลลี่4ใครได้5คะแนนก่อนจะเป็นฝ่ายชนะ...พี่เอาใจเชียร์แทมินนร้าาาาา"
พี่คริสเสียงนิ่งประกาศคะแนนไม่วายพร้อมกับมาเชียร์ผมทำให้พี่ซอลลี่ทำหน้าตาบูดบึ้งมองไปทางไคเพื่อขอกำลังใจแต่ไคกลับมองมาที่
ผมแทนโดยไม่สนใจซอลลี่เลยสักนิดเดียว
"เริ่มเกมส์ต่อได้ซอลลี่เป็นคนส่ง"
พี่คริสบอกให้ซอลลี่เป็นคนส่ง
ปึง
พี่ซอลลี่ส่งมาทางผมด้วยสายตาที่แข็ง
ปึง!!!
ผมส่งไปตามแรงทั้งหมดที่มีซอลลี่ที่วิ่งไปรับแต่มือกลับเอื้อมไม่ถึงบอลเพื่อที่จะตี
.....
....
...
..
.
ผมชนะแล้ว...ผมหันไปมองพี่ซอลลี่ที่ทำหน้าตาเคียดแค้นใส่ผมกับน้องนาอึนที่ทำหน้าอึ้งที่ซอลลี่แพ้
"ทำตามข้อตกลงซะน่ะซอลลี่"
ผมเอ่ยออกไป
"หึได้นาอึนเรากลับกันเถอะ"
พี่ซอลลี่กระชากนาอึนให้กลับซึ่งนาอึนก็ยอมไปแต่โดยดี
"เย้ยยยยยยแทมินมึงชนะะะ"
แบคฮยอนที่วิ่งมาจากไหนไม่รู้วิ่งมากอดฟัดเหวี่ยงผม
"ปล่อยกูกูมึนหัวว"
แบคฮยอนวางผมทันที
"อั่กกก"
แล้วก็โดนพี่ที่เหลือวื่งมารุมกอดรัดฟัดเหวี่ยงต่อ
"พอๆเมียกูปวดหัวเพราะพวกมึงแล้วน่ะ"
ไคเดินแทรกตัวเข้ามากอดเอวผม
"เมียมึงหายงอลมึงแล้วรึไงไอ้ไคไปโอบเอวน้องเขาแบบนั้นหนะ"
ผมแกล้งทำหน้านิ่งใส่ไค
"โถ่วแทมินนนฉันขอโทษหายโกธรเถอะน่ะ"
ไคเกาะแขนผมพลางกอด
".."
ผมเงียบใส่ไค
"จะหายไม่หาย"
"..."
"ไม่หายใช่มั้ยได้มานี้เลย"
"เห้ยทำเหี้ยไรวะปล่อยกูจะพาไปไหนเนี่ยเห้ยยอย่าลงทะเลเว้ยเสื้อมันบางง"
อยู่ๆดีไคก็อุ้มผมขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้ววิ่งตรงดิ่งลงทะเลทันที
ตูมมม
"เห้ยยย
ไคอุ้มผมพร้อมกับกระโดดลงไปในทะเลด้วยกันทำให้ผมเผลอกอดเขาแน่น
"555มาเล่นเร็วทุกคนนน"
ไคตะโกนเรียกทุกคนโอ้ม่ายน้าาามันเห็นข้างในของผมแล้วน่ะเนี่ยT_Tคนในกลุ่มพวกเราก็วิ่งลงมาเล่นทะเลด้วยกัน
ซ่าาาา
"โอ๊ยแค่กๆๆอีเหี้ยแบคคคค"
แบคที่เดินตรงดิ่งมาหาผมที่ถูกไคอุ้มอยู่สาดน้ำใส่ผม
"55555อั่กเห้ยยปล่อยกูน่ะอีแทมมดีโอช่วยกูไอ้แทมจะฆ่ากู"
"กูมาแล้ววว..กูมาช่วยซ้ำเติมมม5555"
"อีเพื่อนเวรอ๊ากกกอย่าแกล้งกูวว"
แบคฮยอนที่ยืนขำอยู่ดีๆก็ถูกผมที่กระโจนออกมาจากการอุ้มนั้นไปกระโดดทับไอ้แบคแบคตกใจเลยเรียกให้ดีโอช่วยแต่กลายเป็นว่า
มันมาช่วยผมแกล้งแบคฮยอนพวกเราทุกคนเล่นกันจนถึงเย็น
-ที่ห้องของแทมิน-
ผมพึ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย
แอด
ผมเดินออกมาที่เตียงเพื่อที่จะไปนอนหลับพักผ่อน
หมับ!
"เห้ยใครวะ!"
อยู่ๆก็มีคนมากอดผมจากข้างหลัง
"คิดถึงเมียอ่าาา"
เห้ยมุนคยอง
"มุนคยองนายมานี้ได้ไง!"
ผมรีบถอยห่างจากมุนคยองแต่เขากลับสาวเท้ามาหาผมอย่างช้าๆ
"ก็ตามเมียมามันผิดตรงไหนเหรอครับ"
มุนคยองแสยะยิ้มให้ผม
"นายออกจากห้องฉันไปเดี๋ยวนี้"
ผมตะคอกใส่
"อย่าตะคอกใส่ผัวอย่างงั้นสิคร้าบที่รัก"
มุนคยองเดินมาหาผมจนผมถอยหลังกำแพงแล้วเขาก็รีบเอาแขนมากันไม่ให้ผมออก
"ออกไปน่ะไม่งั้นฉันจะตะโกนเรียกให้คนมาช่วย"
ผมหวังคำขู่นี้จะทำให้เขากลัวแต่มันไม่ได้ผลเลย
"ตะโกนเลยกูไม่กลัวหรอก555ตะโกนเลยยตะโกนสิวะ!"
มุนคยองเอื้อมมือมาบีบคางผมแรงๆก่อนจะเหวี่ยงผมไปที่เตียงแล้วรีบขึ้นคร่อมผมทันที
"โอ๊ยปล่อยเดี๋ยวนี้น่ะช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วย!"
ผมตะโกนเสียงดังพร้อมกับดิ้นมุนคยองแสยะยิ้มแล้วก้มหน้ามาไซร้คอผม
"อะอืออปล่อยกูเดี๋ยวนี้!"
พลั่ก!!
"โอ๊ย"
ผมเอาเท้าถีบเข้าที่ท้องของมันแรงๆทำให้มันจุกพอได้โอกาสผมก็รีบลุกจากเตียงวิ่งไปที่ประตู
"อย่าคิดว่าแกจะหนีฉันพ้น"
มุนคยองรีบคว้าตัวผมก่อนจะชกเข้าที่ท้องของผมทำให้ผมจุกมาก
"อั่ก!"
มุนคยองคร่อมตัวผมอีกครั้งก่อนจะไซร้คอผมต่อในใจผมผมนึกถึงอยู่2คนคือพี่คีย์หรือไคก็ได้ที่จะมาช่วยผมช่วย...
แล้วน้ำตาของผมก็ไหลออกมาเป็นสายๆหมดหวังแล้ว...
ปัง!
"ไอ้เหี้ยมุนคยองนั้นเมียกู!"
พลั่ก!
เสียงนั้นมันเสียไคนิผมหันไปมองตามเสียงไควิ่งมาชกไอมุนคยองนั้นผมอยากจะไปห้ามแต่ผมระบมที่ท้องมากขนาดแรงจะพูดยังไม่มี
พลั่ก
"มึง"
พลั่ก
"กล้า"
พลั่ก
"ลวนลาม"
พลั่ก
"เมียกูเหรอไอ้ชาติชั่วสันดานหมาหน้าตัวเมีย!"
พลั่ก พลั่ก พลั่ก
"คะไคพะพอดะได้แล้ว"
ผมเอ่ยเสียงที่เบาหวิวแต่ไคกลับได้ยินมันก่อนจะลากมุนคยองออกไปนอกห้องก่อนจะเหวี่ยงออกไปพร้อมกับปิดประตูแล้วรีบอุ้มผมไปนอนที่เตียงทันที
"นายเจ็บตรงไหนบ้าง"
ไคลูบหัวผมเบาๆแล้วมองผมด้วยความเป็นห่วง
"เจ็บที่ท้องหนะแต่เดี๋ยยวก็โอเค"
"อืมนายยนอนพักเถอะงั้นฉันกลับห้องก่อนน่ะจะได้ไม่กวนนายถถ้าไอ้มุนคยองมาเคาะห้องโทรหาฉันเลยน่ะ"
ไคที่กำลังเดินไปแต่มือของผมเป็นอะไรไม่รู้ยื่นไปกอดเอวของไคโอ๊ยตายแล้วลีแทมินนี้นายกล้าทำอะไรที่มันน่าขายหน้าแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ยย
"หืม?"
"อย่าไปได้มั้ยอยู่กับฉันก่อน.."
พูดไปแล้วม่ายยยยน่ะโอ๊ยยอายย
"ได้สิ555ฉันรู้ว่านายกลัว"
ไคยิ้มมาให้ผมก่อนจะเดินมานอนข้างๆผมพร้อมกับกอด-///-อ่าอุ่นจังเลยแล้วความเหนื่อยก็แล่นเข้ามาทำให้เปลือกตาของผมเริ่มหนักหน่วง
ผมและไคเข้าสู้ความฝันในห้วงนิทรา
-อยากนอนกอดแทมินแทนไคจังเลยอ่าาากริ๊ดดพิมไปอิจไปโอ๊ยฟินคร่าา55เป็นไงมั่งตอนนี้ชอบมั้ยอ่าา//ทำหน้าอ้อน-
ความคิดเห็น