คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่14
-วันต่อมา-
แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างผมลืมตาขึ้นเพราะแสบตา-*-ผมลงไปมองไคที่นอนอยู่ที่พื้นก็ยังเห็นมันหลับอยู่
ผมเดินย่องๆออกไปจากห้องด้วยความเบาที่สุดแล้วก็รีบคว้าโทรศัพท์ไปนั่งคุยกับแบคและก็ดีโอที่ตอนนี้กำลังคุย
กันเรื่องเที่ยวอยู่
-แทมแท๊ม:มาแล้วววคุยเรื่องเที่ยวกันอยู่เหรอจะไปไหนกันวะ-
-แบคกี้:เออมาก็ดีแล้วล่ะมึงอ่ะมาช่วยกูกับดีโอคิดดิจะไปเที่ยวไหนดี-
-โดโด้:กูอยากไปทะเล-
-แทมแท๊ม:ทะเลเหรอน่าสนใจน่ะไม่ได้ไปนานแล้วอ่ะ-
-โดโด้:ใช่มะใช่มะแทมินยังอยากไปเลยอีแบค-
-แบคกี้:ไปทำไรวะทะเล=_=-
-โดโด้/แทมแท๊ม:เอ้าก็เที่ยวไงถามอะไรแปลกๆวะ-
-แบคกี้:ครับๆสรุปงั้นเที่ยวทะเลน่ะแล้วจะไปวันไหน-
-โดโด้:ศุกร์เสาร์อาทิตย์จันทร์!-
-แทมแท๊ม:เออเอาตามที่ดีโอบอกน่ะ-
-แบคกี้:โอเคโอเค-
-แทมแท๊ม:เห้ยแต่ฉันอยากให้พี่คีย์พี่ซูโฮพี่ลู่หานไปด้วยอ่า-
-โดโด้:งั้นกูชวนพี่ซูโฮมึงชวนพี่คีย์อีแบคมึงชวนพี่ลู่หานตามนี้น่ะโอเค-
-แทมแท๊ม/แบคกี้:คร่าาาคุณหญิง-
-โดโด้:กูผู้ชายอีสัส!-
-แทมแท๊ม/แบคกี้:เออคุณชาย-
ผมวางโทรศัพท์ก่อนที่จะเห็นเซฮุนมายืนอยู่ตรงหน้าผมเมื่อไหร่ไม่รู้
"อ่าวเซฮุนมายืนตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ"
เซฮุนยิ้มบางๆให้ผม
"ก็ไม่นานนี้เองแหละครับ"
"ออ..พี่เซฮุนมีอะไรรึเปล่ามายืนจ้องฉันแบบนี้อ่า"
"ผมอยากได้ไลน์ลู่หานอ่ะแทมินมีมั้ย"
เซฮุนถามพร้อมกับสายตาที่ลุกวาวเหมือนเด็กเห็นขนม
"มีๆเอาโทรศัพท์มาสิฉันจะได้เขียนไอดีไลน์พี่ลู่หานให้"
เซฮุนรียคว้าโทรศัพท์ตัวเองออกมาก่อนจะส่งมาให้ผมเพื่อพิมไอดีไลน์ของลู่หาน
"อ่ะเสร็จแล้วว่าแต่พี่จะเอาไลน์พี่ลู่หานไปทำไมอ่ะ"
ผมถามด้วยความสงสัย
"อืมมมไม่บอกดีกว่าเป็นความลับฮิๆๆ"
เซฮุนหัวเราะอย่างน่ากลัวก่อนจะวิ่งเข้าห้องตัวเองแต่เมื่อกี้ผมขนลุกเสียงหัวเราะเซฮุนจริงๆน่ะผมหยิบโทรศัพท์โทรหา
พี่คีย์ทันที
ติ๊ด....ติ๊ด....ติ๊ด....
-ฮัลโหล-
"พี่คียยยย์แทมคิดถึงจังเลยอ่าา"
ผมบอกคิดถึงทันทีที่พีคีย์รับสาย
-คิดถึงจริงเหรอไม่ใช่ว่าจะอ้อนอะไรพี่น่ะแทม55-
"โห้ยพี่คีย์แทมคิดถึงพี่จริงๆน่ะเนี่ยแทมจะชวนพี่คีย์ไปเที่ยวทะเลด้วยกันอ่ะ"
-จริงเหรอแทม!ไม่ได้ล่ะหาเสื้อผ้าแฟชั่นสไตล์ไปเที่ยวทะเลล่ะ-
"สรุปไปมั้ยพี่คีย์?"
-ไปๆแล้วไปวันไหน-
"ไปศุกร์เสาร์อาทิตย์จันทร์ครับพี่คีย์"
-โอเคงั้นพี่ไปจัดกระเป๋ารอน่ะรักแทมมากเลยน่ะจุ๊บๆบาย-
"ครับผมก็รักพี่คีย์มากเลยครับบาย"
ผมวางสายจากพี่คี์เสร็จก็ลุกขึ้นยืนอมยิ้มโอ๊ยแค่คิดว่าไปทะเลก็มีความสุขแล้วอร๊ากกกจะไม่มีไอ้ไคมาคอยป่วนประสาทเราอีก>.<
อยู่ๆก็มีแรงรัดตรงช่วงเอวของผม
"ยิ้มอะไรเหรอครับเมีย"
เสียงแหบพร่าของไคกระซิบอยู่ที่ข้างหูของผมพร้อมกับเอวผมหลวมๆทำให้ผมหน้าร้อนขึ้นมาทันที
"คะใครเมียนายมิทราบห๊ะแล้วก็ฉันจะยิ้มอะไรมันก็เรื่องของฉัน"
ผมรีบผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดนั้นทันที
"วู่วววเขิลล่ะสิ๊เสียงตะกุกตะกักทันที"
"หน่อยยยไปตายซะ!"
ผมพูดแล้วเตะเข้าที่เอวของไค
"อ๊ากกก"
ไคลงไปชักดิ้นชักงออยู่กับพื้นเห้ยนี้ผมเตะแรงขนาดนั้นเลยเหรอ
"เห้ยไอ้ดำเจ็บขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ซิ๊ดดดลองโดนเองบ้างมั้ยล่ะไอ้เห็ด"
"เห้ยฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"
ผมนั่งลงข้างๆไคก่อนที่จะจับแขนเขา
"เสร็จฉันล่ะ"
ฟึ่บ!
"เห้ย"
ไคที่นอนอยู่ดีๆกลับพลิกตัวผมแล้วขึ้นคร่อมผมทันทีบรรลัยแล้วไงตรู
"คิม จงอินนี้นายคิดจะทำอะไรห๊ะ"
ผมพยายามดึงข้อมือผมออกจากมือของไคแต่มันไม่เป็นดั่งที่ผมคาดเอาไว้เลย
"เปล๊าาาาาา"
"กวนตีน!"
ผมตะคอกคำว่ากวนตีนใส่ไคเต็มๆหน้าของเขา
"หึ"
ผมหยุดทุกการกระทำทั้งสิ้นทุกอย่างทันทีที่ผมสบตากับไคเข้าเรามองกันเนิ่นนานก่อนที่ไคจะก้มหน้าลงมาหาผมอย่างช้า
ผมก็เผลอหลับตาลงหน้าของเราใกล้กันมากจนลมหายใจชนกันแต่ก็มี...
"กริ๊ดดดดดดไคทำอะไรอยู่น่ะ!!"
เสียงกริ๊ดของผู้หญิงคน1ทำให้ผมกับไคมีสติแล้วก็รีบลุกขึ้นมองทันทีว่าผู้มาใหม่คนนั้นเป็นใคร
"ซอลลี่มาที่นี้ได้ไง"
ไคทำสีหน้าตกใจที่เห็น
"ทำไมซอลลี่จะมาไม่ได้ค่ะซอลลี่เป็นแฟนไคน่ะ!"
เธอกระทืบเท้าก่อนจะหันมามองผม
"นี้นายยังไม่เลิกยุ่งกับไคของฉันอีกเหรอ"
"..เรื่องของผมอย่า ส สิครับมันไม่ดี"
ผมลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอนไปแล้วผมก็ได้ยินเสียงกริ๊ด
"กริ๊ดดดดดดลี แทมินฉันจะกำจัดนาย!!"
ใครกลัวกันล่ะบู่ววววเอาจริงๆที่โดนคราวนั้นผมไม่เข็ดเลยน่ะ555
~ทวิงเกิล ทวิงเกิ้ล ลิตเติ้ล สตาร์~
ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาดูว่าใครเป็นคนโทรหาผม
-xxx-
ใครวะเนี่ย- -
"ฮัลโหลใครครับ"
-แทมิน!ฉันเองน่ะมุนคยอง!!"
มะมุนคยองงั้นเหรอทันทีที่ผมได้ยินชื่อนั้นก็ทำให้ขอบตาผมเริ่มร้อนๆ
"..นายมีอะไรก็รีบว่ามาตอนนี้ฉันไม่ว่าง"
ผมพยายามทำเสียงแข็งเพื่อไม่ให้มันสั่น
-โอเคๆงั้นนายช่วยลงมาเจอหน้าคอนโดเอสเอ็มได้มะ-
หืมคอนโดที่ฉันอยู่ตอนนี้หนะสิ!
"อะอืมได้"
ผมคว้าโทรศัพท์แล้วเดินออกนอกห้องเห็นไคกำลัง...จูบกับซอลลี่เจ็บหน้าอกข้างซ้ายจัง..
พอไคเห็นผมก็รีบผลักซอลลี่ออกแล้วเดินมาหาผมอย่างรวดเร็ว
"แทมินมันไม่ใช่อย่างนะ.."
"ขอให้รักกันนานๆน่ะทั้งสอง
ผมรีบชิ่งพูดก่อนที่ไคจะพูดอะไรออกมา
"ขอบคุณจ้ะน้องแทมินสุดน่ารัก"
ซอลลี่ยิ้มให้ผมอย่างมีชัยแล้วก็แค่ยิ้มบางๆตอบกลับสาวสวยคนนั้นก่อนที่ผมจะรีบเดินออกจากห้องไปทันที
"แทมินเดี๋ยว!"
ปัง!!
ผมเดินเข้าลิฟท์อย่างรวดเร็วก่อนจะกดชั้นลงไปล่างสุดพอถึงชั้นล่างแล้วผมก็เห็นมุนคยองยืนอยู่หน้าคอนโดแล้ว
"อ่าวแทมินอยู่คอนโดนี้เหมือนกันเหรอ"
มุนคยองหันหน้ามาเจอผมก่อนจะทำสีหน้าตกใจ
"อืมนายมีอะไรเหรอถึงเรียกฉันลงมาหนะ"
ผมถามโดยที่ทำสายตานิ่งใส่
"คือฉันอยากขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาหนะแทมิน"
"อืมแล้ว?"
"คือนายช่วยกลับมาคบกัยฉันได้มั้ยแทมินฉันขอร้องล่ะ"
"เอ่อ.."
ผมหันหน้าหนีเพราะไม่อยากตอบ
"น่ะแทมินฉันสำนึกผิดแล้วฉันเป็นอะไรไม่รู้ตอนที่เราเลิกกันไปฉันเอาแต่คิดถึงนายคนเดียวแล้วก็พึ่งมารู้ว่า
ฉันรักนายมากและก็ขาดนายไม่ได้จริงๆ"
ผมเงียบตอนนี้สมองของผมมันกำลังตีกันเพราะสับสนใจหนึ่งก็กลัวว่าจะโดนหลอกอีกใจหนึ่งก็อยากกลับไป
จู่ๆก็มีมือ1กระชากแขนของผมแล้วรวบตัวผมเข้าไปกอดพอเงยหน้ามองก็พบว่าเป็นไคตอนนี้สีหน้าเขา
ดูน่ากลัวมากจากที่เป็นคนกวนตีนก็กลายเป็นปีศาจได้ทันที
"ขอโทษน่ะนี้เมียกูอย่ามาแย่งของชาวบ้านสิวะ"
-ต๊ายตายยยมีการประกาศว่าเป็นเมียตัวเองต่อหน้าสาธารณะชนแล้วอร๊ายเขิลแทนนนตอนนี้มโนได้เยอะล่ะแต่จะค่อยๆลง
ทีละนิดทีละนิดคิๆๆ>_<-
ความคิดเห็น