คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่12
ตอนนี้ผมอยู่ที่ชมรมตอนนี้ชมรมของเราจะต้องสมัครเข้าไปเป็นเด็กฝึกของเอสเอ็มผมก็หวังว่าเอสเอ็มจะรับพวกเราเข้าไปเดบิวและ
ให้เราเข้าวงวการบันเทิงทุกคนทั้งshineeและexo
"แทมินลองร้องท่อนนี้ให้ฟังหน่อย"
พี่จงฮยอนยื่นเนื้อร้องมาให้ผมพร้อมกับชี้ท่อนให้ดู
"ได้ครับ~นูนัน นอ มอ เย ปอ~"
พอผมร้องท่อนนั้นเสร็จพี่จงฮยอนก็พยักหน้า
"โอเคเยี่ยมมากแทมินเดี๋ยวพอฉันแต่งเพลงเสร็จฉันจะให้พี่อนยูไปจ้างคนออกแบบท่าเต้นเพลงนี้ให้พวกเราน่ะจะได้เดบิวรอด"
พี่จงฮยอนพูดประโยคยาวให้ผมฟังเสร็จแล้วก็สะบัดตูดเดินหนีไปผมเห็นว่าผมไม่มีหน้าที่อะๆรก็ขอตัวออกไปนั่งเล่นที่ส่วนหย่อม
ตรงโต๊ะม้าหินเบื่อวุ้ยย=_=
"เห้อน่าเบื่อชะมัด"
ผมบ่นเบาๆก่อนจะนอนฟุบไปกับโต๊ะม้าหิน
"สวัสดีจ้ะน้องแทมิน"
หืมใครหนะผมเงยหน้ามาเจอกับผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่งเขาเรียกผมว่าน้องคาดว่าน่าจะเป็นรุ่นพี่
"อ่าสวัสดีครับมีอะไรกับผมรึเปล่าครับ"
ผู้หญิงคนนั้นจ้องหน้าผมก่อนยิ้มหวานหยดย้อยให้
"ถ้าไม่มีพี่ไม่มาหาหรอกจ้ะแต่คุยตรงนี้น่าจะไม่ดีน่ะจ้ะไปคุยกับพี่หลังตึกหน่อย"
ชวนไปไมวะหลังตึก- -
"ครับ"
ผมลุกอย่างเนื่อยๆแล้วเดินตามหลังพี่เขาไปจนถึงหลังตึก
-ไลน์-
ผมคว้าโทรศสัพท์ขึ้นมาดูระหว่างเดิน
-คิบอมมี่:แทมๆอยู่ไหนกลับมาชมรมเลยน่ะ-
"มีอะไรก็ว่ามาเลยครับผมจะต้องกลับไปชมรมล่ะ"
ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์แล้วยืนมองหน้ารุ่นพี่สาวคนสวย
"ฉันชื่อชเว จินรีหรือซอลลี่นั้นแหละ"
"ครับไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ยมั้ยครับงั้นผมขอตัวก่อน"
หมับ
อยู่ๆยัยป้านั้นก็เอามือมาจิกหัวผม
"โอ๊ยนี้คิดจะทำอะไรเนี่ย?!"
ผมพยายามแกะมือนั้นแต่ก็ไม่เป็นผล
"แกเป็นอะไรกับจงอินของฉัน!!"
"ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ!"
ยัยป้านี้แม่งแรงแรดเอ้ยควายมาก
"อย่ามาโกหกฉันหน้าด้านๆหน่อยเลยหน่าาลีแทมิน!แล้วนี้มันอะไรล่ะห๊ะ"
ยัยนั้นโยนหนังสือพิมพ์ของโรงเรียนใส่ผมผมเลยหยิบมาดูหัวข้อข่าว
'คิม จงอินหรือไคเตรียมตัวแต่งงานกับลี แทมินหลังจบมัธมปลายปีการศึกษาปีที่6'
เหี้ยใครแม่งบอกว่ะ!
"นี้อาจจะเป็นแค่ข่าวไม่จริงก็ได้นิวะหูเบาน่ะพวกพี่หนะ"
ผมพยายามโกหกยัยซอลลี่
"เหอะถ้ามันเป็นเรื่องโกหกทำไมฉันไปถามคุณแม่ของจงอินท่านบอกเป็นควาจริงล่ะ!!เห้ยเราพวกเราจับตัวมัน"
อยู่ๆก็มีผู้หญิงประมาณ4คนมาจับแขนผมข้างล่ะ2คน
"ปล่อยน่ะเว้ยยย"
ผมดิ้นสุดแรง
เพี๊ยะ
"อย่า"
เพี๊ยะ
"มา"
เพี๊ยะ
"ยุ่ง"
เพ๊ยะ
"กับ"
เพี๊ยะ
"จงอิน"
เพี๊ยะ
"ของฉัน!"
ก่อนที่ยัยนั้นจะลงมือตบผมอีกครั้งหนึ่งผมก็ใช้เท้าของผมให้เป็นประโยชน์โดยการถีบ!
พลั่ก
"อร้ายยนี้แกกล้าถีบฉันเหรอแกตาย!"
ยัยซอลลี่วิ่งเข้ามากระชากหัวผมผมพยายามแกะมือยัยนั้นออกจากหัวของผมส่วนยัยพวกนั้นก็เอาขามาเตะขาผมจนเจ็บไปหมดทั้งสองขา
"เห้ยหยุดเดี๋ยวนี้น่ะจะทำอะไรเพื่อนกูห๊ะ"
เสียงแบคนิผมเงยหน้าขึ้นไปเห็นแบคกับดีโอยืนอยู่
"อย่าเสือกได้ป่ไปไกลๆนี้เรื่องของคนอื่น"
1ในนั้นพูดขึ้นมา
"แล้วไอ้คนอื่นที่มึงกำลังมีเรื่องอยู่หนะนั้นเพื่อนสนิทกู"
ดีโอพูดขึ้นมาพร้อมกับสายตาที่แข็งและก้าวร้าว
"งั้นกูจะบอกว่ากูกำลังตบอีนี้ที่มันแย่งผัวกูไงดูเพื่อนมึงสิมารยาแบบนี้มึงทนเป็นเพื่อนได้ไงห๊ะ"
มารยาพ่องสิกูไม่เคยคิดจะใช้มารยากับคิม จงอินเลยสักครั้งเดียว
"มึงนะสิอีแรดพี่ไคเขาไม่เอามึงเพราะชอบระรานตบคนอื่นที่มายุ่งกับพี่ไคไปทั่วอีชะนี"
แบคฮยอนชี้หน้าด่าพี่ซอลลี่แล้ววิ่งเข้ามากระชากหัวซอลลี่พร้อมกับตบสั่งสอนมัน
"มึงตายซะอีดอกนมปลอม"
"กริ๊ดดดแกว่าฉันว่านมปลอมงั้นเหรอ"
"เออแล้วจะทำไมเจอนี้หน่อยมึง"
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ
ผมที่อ่อนแรงก็ล้มลงนั่งจมปลักกับพื้นมองไปที่ดีโอที่กำลังจัดการยัย4ตัวที่เหลือ
"จำใส่กระโหลกพวกมึงด้วยน่ะว่าใครทำอะไรเพื่อนกูพวกมึงต้องเสียโฉมอย่างเดียว"
แบคฮยอนพูดแล้วจับมันกระชากหัวแล้วเหวี่ยงหัวมันลงกับพื้นทันที
"กริ๊ดดดดไอ้พวกบ้าแกเจอดีแน่ลี แทมิน!"
แบคฮยอนวิ่งมาพยุงผมตามมาด้วยดีโอแล้วพาผมกลับห้องชมรมทันที
-ห้องชมรม-
ผมเดินกะเพลกกะเพลกมาถึงห้องชมรมเห็นพี่คีย์ยืนทำหน้าแบบผีเสื้อสมุทรพอเห็นสภาพที่ผมกลับมาถึงกับร้องเสียงหลง
"แทมแท๊มตายแล้วใครทำแทมแท๊มของฉันเนี่ยห๊ะแบคฮยอนดีโอ!"
พี่คีย์หันไปมองดีโอและแบคฮยอนด้วยสายตาที่น่ากลัวจนทำให้2คนนั้นถึงกับสะดุ้ง
"ยัยซอลลลี่เมียเก่าพี่ไคทำครับ"
พอพี่คีย์ได้ยินดั่งนั้นก็รีบวื่งไปในห้องชมรมทันทีด้วยความเป็นห่วงที่กลัวจะเกิดเรื่องเลยก็รีบตามเข้าไปแล้วเกาะขอบประตูไว้เพื่อไม่ให้ล้ม
"ย๊าไอ้เชี้ยไค!"
"ไรวะคีย์"
พลั่ก
"เห้ย!!"
"โอ๊ยต่อยกูทำไมวะ"
ทุกคนร้องอุทานเสียงดังไคที่กำลังหันมามองพี่คีย์ก็ถูกพี่คีย์ต่อยทำให้ไครีบลุกขึ้นมาถามคีย์ด้วยสายตาที่งุนงง
"เมียเก่ามึงอ่ะอีซอลลี่มันทำร้ายน้องกู!!"
"ห๊ะซอลลี่ทำร้ายแทมินเหรอ"
เซฮุนทำสีหน้าตกใจ
"...แทมินอยู่ไหน"
พลั่ก
"มึงไม่ต้องถามหาน้องกูกูนึกว่ามึงจะเคลียร์กับอีนั้นเรียบร้อยแล้วน่ะทำไมมันยังไม่เคลียร์"
พี่คีย์ผลักไคออกห่างผมทนดูสถานการณ์ไม่ได้เลยก้าวขาที่อ่อนล้าและเจ็บออกมาทำให้ผมล้มลงกับพื้น
ตุ้บ!
"แทมิน!"
ไคที่เห็นผมล้มก็รีบวิ่งมาพยุงผมให้มานั่งที่เก้าอี้
"เจ็บตรงไหนบ้างฉันขอโทษ"
ไคเอื้อมมือใหญ่มาจับหน้าผมพร้อมกับสำรวจร่างกายผมพร้อมกับใบหน้า
"เอ่อ..ชั่งมันเถอะฉันยังโอเค"
ผมตอบปัดๆ
"มันจะโอเคได้ไงแทมแท๊มโดนทำร้ายน่ะดูสิหน้าช้ำปากเลือดไหลหมดแล้วน่ะ"
พี่คีย์โวย
"เอาน่าไม่ต้องห่วงผมผมโอเค"
ผมฝืนยิ้มให้พี่คีย์ดูแล้วหันไปหาไคที่รู้สึกจะโกธรมาก
ฟุ่บ
ไคลุกขึ้นก่อนจะเดินออกนอกห้องชมรมไปดห็นดังนั้นผมเลยเดินกะเพลกๆตามไคไป
"แทมินจะไปไหนหนะ"
พี่คีย์รั้งผมไว้ก่อนที่ผมจะเดินตามไคไป
"ถ้าไม่ตามไปเดี๋ยวจะมีเรื่องหนะสิ"
ผมรีบเดินตามไคไปอย่างรวดเร็ว
-จงอิน พาร์ท-
ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยโกธรใครเท่านี้มาก่อนเลยน่ะแต่มันก็น่าโกธรมั้ยล่ะหึงหวงไม่เข้าเรื่องแล้วทำร้ายคนอื่นจนบาด
เจ็บัมนใช่เรื่องป่ะคิอคลั่งผู้ชายขนาดหนักไม่มีใครอยากทำเมียหรอกน่ะนิสัยแบบนี้ผมเดินกำมือไปที่ห้องของซอลลี่ทันที
ผมเดินไปถึงหน้าก็เห็นยัยซอลลี่กำลังนั่งคุยอะไรสักอย่างกับเพื่อนๆผมเลยแอบฟัง
"หึ่ยมันน่าเจ็บใจนักน่ะดันมีคนมาช่วยไอ้เด็กนั้นทันพอดี"
เสียงซอลลี่ดังขึ้นมา
"ซอลลี่เราต้องใช้แผนต่อไปแล้วน่ะ"
เสียงที่ดังขึ้นน่าจะเป็นของลูน่า
"งั้นเธอก็ว่าแผนต่อมาสิลูน่า"
"ก็เอาข้าวของของมันทุกอย่างเอาไปเผาทิ้งให้หมดแล้วก็ตามไปตบตอนที่พวกเพื่อนมันไม่อยู่"
เหอะร้ายกาจมากน่ะยัยพวกf(x)
ปึง!
ผมเปิดประตูเข้าไปทำให้คนหลายๆคนในห้องตกใจและหันมามองผมรวมถึงซอลลี่ที่ทำสีหน้าตกใจ
"คะไคมาตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ"
ซอลลี่หันมายิ้มให้ผม
"ตั้งที่เธอเรื่อมคุยเรื่องแผนการจะทำร้ายแทมินไงล่ะ"
ผมมองเธอด้วยสายตาที่โกธรแต่เธอกลับแสยะยิ้มแล้วเดินมากอดคอผม
"ซอลลี่แค่อยากทวงคนของซอลลี่คืนซอลลี่ผิดยังไงเหรอค่ะ"
มารยาสิ้นดี
"ผมไม่ใช่ของใครทั้งนั้นแล้วเลิกยุ่งกับแทมินได้แล้วอย่าหว่าฉันไม่เตือน"
ผมพลักซอลลี่ออกอย่างแรงทำให้ฌะอเซถอยหลังไปนิดก่อนจะตะหวัดสายตามามองผม
"ซอลลี่ไม่เลิกยุ่งกับแทมินหรอกจนกว่าเด็กนั้นจะคืนไคให้กับซอลลี่!"
ซอลลี่ยืนยันเสียงแข็ง
"ไค!"
เสียงแทมินนิผมรีบหันไปมองเสียงหวานนั้นทันที
"หึตามราวีไม่เลิก"
ซอลลี่มองก่อนจะรีบเดินไปกระชากหัวแทมิน
"โอ๊ย!"
ซอลลี่กระชากหัวแทมินอย่างรุนแรงผมเลยรีบวิ่งไปหาแทมิน
พลั่ก
ผมผลักซอลลี่ออกห่างจากแทมินแล้วผมก็อุ้มแทมินแทน
"กริ๊ดดดไคนี้นายกล้าผลักฉันเหรอ"
ซอลลี่โวยวายเสียงดัง
"ก็ถ้าเธอกล้าทำร้ายแทมินฉันก็กล้าทำร้ายเธอ"
ผมอุ้มแทมินแล้วรีบเดินหนีซอลลี่ทันที
"ไคกลับมาน่ะไค!กริ๊ดดดด"
ความคิดเห็น