คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่6
-ที่ร้านภัตราคาร-
ทำไมมาช้าจังน่ะนี่ผมนั่งรอประมาณ1ชั่วโมงแล้วน่ะขาแทบแข็งอยู่ล่ะ
ไม่หมงไม่หมั้นเลยดีมั้ยเนี่ยช้าแบบนี้เห้อออออ
"แทมขอตัวไปห้องน้ำก่อนน่ะ"
"รีบไปรีบมาน่ะลูกเขาคงใกล้ถึงแล้วล่ะ"
"ครับม๊า"
ผมเดินออกจากโต๊ะมาแล้วรีบตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำส่วนตัวของห้องอาหารของผม
ซ่า ซ่า
ผมเอาน้ำสาดหน้าตัวเองเพื่อคลายความเครียดเห้อออ
"ถ้าเขามาแล้วจะทำตัวยังไงน่ะแล้วทำไมฉันต้องหมั้นกับคนหน้าเนิร์ดน้าาา
เห้อออทำไงดีเครียดๆๆขนาดแบคมาเป็นเพื่อนแล้วยังเครียดเลยเห้อ"
แอด
"แทมโอเคมั้ยมึง"
แบคเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาแล้วเดินมาจับไหล่ผม
"กูเครียดหวะมึงใจหนึ่งก็ไม่อยากหมั้นอีกใจก็เพื่อครอบครัว"
แบคพยักหน้าช้าๆเหมือนเข้าใจความรู้สึกผม
"ไม่ต้องเครียดมึงกูเข้าใจแต่ถ้ามึงไม่เต็มใจจะหมั้นจริงๆมึงก็บอกพ่อมึงไปตรงๆ
เพราะความรักอ่ะมันบังคับกันไม่ได้หรอกน่ะที่จู่ๆไม่เคยรู้จักกันไม่เคยเห็นหน้า
แล้วมาหมั้นกันอย่างนี้"
"อืมกูจะลองคิดแบบไม่เครียดล่ะกัน"
"ดีมากเพื่อนงั้นกูไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนน่ะรีบๆมาล่ะ"
แบคเดินมาตบไหล่ผมเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป
"เห้อออ"
ผมคงถอนหายใจรอบที่ร้อยแล้วล่ะ
แอด
หืมใครเข้ามาหนะสงสัยจะแบคล่ะมั้ง
"แบคมีอะไรอีกรึเปล่าป๊าฉันให้มาตามเหรอ"
"..."
"แบคใช่รึเปล่า"
"..."
"แบคเงียบทำไม..เห้ยไอ้พี่ดำ!!!"
"ไงคนสวย:)"
ไอ้ดำมันมาได้ไงเนี่ยแล้วๆมันเข้าห้องน้ำส่วนตัวของห้องอาหารผมได้ไง!!?
"นี้นายเข้ามาได้ไง!!ในนี้มันสำหรับห้องอาหารของฉันออกไปเลยน่ะนายเข้า
ห้องน้ำผิดที่แล้ว"
"เห้ๆฉันมาถูกแล้วน่ะผิดยังไงเหรอที่รัก"
นี้เขากำลังยั่วโมโหผมใช่มั้ยใครก็ได้ช่วยตอบที!
(เดย์-ใช่เลยคุณตอบถูก!)
"นายรีบออกไปเลยน่ะก่อนที่ป๊าของฉันมาเห็น"
ผมคว้าแขนของเขาเดินออกจากห้องน้ำไปตรงไปที่ประตูทางออกของห้องอาหาร
ของผม
"อ้าวแทมจะพาพี่จงอินไปไหนนะนั้น"
ม๊าทักผมทันทีเมื่อเห็นผมจะเดินออกไปจากห้อง..คำว่าพี่จงอินทำให้ผมชะงักทันที
แต่เดี๋ยวน่ะม๊ารู้จักไอ้ดำได้ไงผมหันไปมองม๊ากับป๊าแล้วก็พี่คีย์ผมเห็นแบคฮยอนทำหน้าอมยิ้ม
อยู่กับพี่คีย์ยิ้มอะไรกันหนะ
"ม๊ารู้จักดำนี้ได้ไง"
"ว้ายตาแทมไปว่าพี่เขาดำได้ไงเดี๋ยวแม่ตีปากเลยนิขอโทษเลยน่ะ"
"ไม่เป็นไรครับคุณแม่ผมไม่ถือ"
"ไม่ได้น่ะจงอินถ้าแต่งงานกันไปแล้วแทมเรียกจงอินอย่างนั้นเดี๋ยวลูกๆ
ก็เรียกตามหรอก"
เมื่อกี้ม๊าว่าไงน่ะแล้วทำไมดำเรียกม๊าผมว่าคุณแม่
"ห๊ะแต่งงาน!"
ผมหันหน้ามองหน้าไอ้ดำทันทีมันยิ้มระรื่นกวนตีนใส่ผมมันน่าชกเหลือเกิน!
"น้องแทมน่ารักจริงๆเลยน่ะเพื่อนรักเหมาะสมกับลูกชายของฉันมากเลย"
คนที่พูดน่าจะเป็นเพื่อนคุณพ่อพูดกับคุณพ่อพร้อมตบบ่า
"มันแน่อยู่แล้วล่ะลูกฉันน่ารักที่สุด"
พ่อยิ้มพร้อมกับมองมาที่ผม
"แทมเด็กน้อยของป๊านี้ไงคนที่ป๊าจะให้หมั้นด้วยพี่จงอินเพื่อนพี่คีย์ไง"
"ห๊ะ!!!"
พ่อจะบ้าแล้วเหร๊อออออไม่เอาาาาา
"แต่ป๊าไอ้บ้านี้มันเคยเตะบอลใส่หัวผมมันเคยแกล้งผมด้วย"
"แทมทำไมถึงเรียกพี่เขาแบบนั้นล่ะถ้าแทมดื้อม๊าโกธรแทมล่ะน่ะ"
"ม๊าอ่าาาา"
"หึ"
ผมมองไอ้ดำนี้อย่างเคียดแค้น
"มาๆลืมเรื่องเก่าๆแล้วมานั่งกินข้าวซะ"
ป๊ากวักมือเรียกผมผมรีบปล่อยมือนั้นก่อนจะเดินฟึดฟัดมานั่งข้างแบค
"หนูแทมจ้ะ"
แม่ของไอ้ดำเรียกผมผมเลยเงยหน้าขึ้นไปมองท่าน
"ครับ?"
"ป้าขอโทษน่ะจ้ะที่อีตาคอมึนนี้มันเตะบอลใส่หนูน่ะจ้ะ"
(คอมึน-สีดำในภาษาเกาหลี)
"แม่ทำไมเรียกผมคอมึนอ่ะ!"
"เงียบไปเลยคอมึนแม่กำลังขอโทษหนูแทมแทนแกอยู่น่ะ"
"แต่แม่ไอ้เด็กนี้มันก็ต่อยผมน่ะ"
"สมควรแล้วล่ะนั่งกินข้าวไปเงียบๆเลยเราอ่ะ"
ไอ้ดำนั่งกินข้าวต่ออย่างไม่สบอารมณ์
"เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอกครับผมจะลืมเรื่องนั้น"
ผมรีบตอบทันทีเมื่อเห็นคุณป้าทำหน้าลำบากใจ
"มิน่าล่ะทำไมไอไคมันมาขอไอดีไลน์แทมน้อยจากผม"
นี้ไอดำรู้ตั้งแต่แรกแล้วเหรอ
"ดีน่ะเนี่ยที่ทั้งสองรู้จักกันอยู่แล้วป๊าจะให้ทั้งคู่แต่งงานหลังจากเรียนจบ"
ป๊าของดำพูดขึ้นอย่างเริงร่า
"นี้ๆแทมดีเนาะไม่ต้องเสียเวลาไปหาคนรู้ใจเลยแหะอิจฉานายจังง"
"นายไม่ต้องอิจฉาแล้วล่ะแบคฮยอนไอชานยอลมันสนใจน้องน่ะ"
อีดำพูดขึ้นมาทำให้แบคฮยอนหน้าแดงทันที
"เอ๊ะทำไมมีฉันไม่รู้เรื่องพวกมึงบ้างเลยวะะ"
พี่คีย์พูดอย่างเบื่อหน่าย
"ก็มึงมัวแต่หมกตัวอยู่กับอนยูจนไม่สนใจอะไรเลยไงล่ะ"
"เออก็จริง"
พี่คีย์นั่งเงียบทีนทีทันใด
"ผมอิ่มแล้วขอตัวกลับก่อนน่ะครับเด๊่ยวผมจะไปส่งแบคฮยอนด้วยปะมึง"
"อืมเครปะๆ"
แบคฮยอนลุกมาข้างผมแล้วผมก็เดินออกมาดดยที่กล่าวลาทุกคนก่อนผม
เดินออกมาหน้าร้านภัตตาคารกำลังโบกมือแท็กซี่
"แบคฮยอนฉันจะไปส่งนายเอง"
เสียงปริศนาดังขึ้นมาจากข้างหลังผมหันไปเห็นพี่ชานยอลยืนยิ้มอยู่ตรงบันไดที่ผมพึ่งเดินลง
มา
"ฉันจะกลับกับแทมิน"
แบครีบกอดแขนผมทันที
"หึไม่ได้แทมินต้องไปกับฉันเพราะม๊าแทมินให้ฉันไปส่ง"
ไอดำเดินลงมาหาผมพร้อมกระชากผมออกมาผมเลยหันหน้าไปมอง
"มองทำไมเดี๋ยวพี่ก็จูบน้องสาวต่อหน้าคนอื่นซะนิ"
"หุปปากไป"
ผมด่าตอกกลับ
"แบคงั้นนายกลับกับพี่ชานยอลน่ะไปแท็กซี่แค่เราสองคนมันอันตราย"
ผมพูดอย่างเป็นห่วงเพื่อนสนิท
"อืมเคๆ"
แบคกับพี่ชานเลยเดินไปขึ้นรถแล้วขับรถออกไปตอนนี้เหลือแค่ผมกับไอดำสิน่ะ
"เชิญขึ้นรถ"
"เออ"
ผมเดินกระทืบเท้าขึ้นรถไปอีดำเข้ามานั่งฝั่งคนขับแล้วสตาทเครื่องออกจากที่ๆเดิม
"ไม่ต้องห่วงแบคหรอกชานยอลไว้ใจได้"
"เหอะใช่ไงพี่ชานยอลเขาน่าไว้ใจมากกว่านายอีกน่ะ"
"สนใจมันล่ะสิแต่ขอโทษน่ะมันชอบแบคฮยอน"
"ไม่ได้สนใจแค่ชมนความสุภาพบุรุษที่เขามีแต่นาย 'ไม่มี' "
"หึใช่ฉันไม่มีงั้นถ้าฉันไม่มีความน่าไว้ใจงั้นฉันก็ทำงี้ได้ดิ"
อีดำจอดรถข้างทางแล้วหันมามองหน้าผม
"ทำอะระ..!!!"
พอมันหันมามองหน้าผมก็จับหน้าผมไปจูบแล้วผมก็เผลออ้าปากอยู่ด้วย
"อื้อออ"
ผมทุบอกอีดำแรงๆแต่เหมือนแรงของผมไม่ได้ทำให้มันเจ็บสักนิดแต่สุดท้ายผมก็เริ่ม
เคลิ้มไปกับการจูบของอีดำเขาทำอย่างอ่อนโยนสักพักเริ่มร้อนแรงมากขึ้นทำให้ผมตัวอ่อนแต่เขา
ประคองใบหน้าผมเอาไว้ไม่ให้ตัวผมเอนไปข้างๆมืออีกข้างที่ว่างเริ่มเอามือสอดใต้เสื้อลูบไปทั่วร่างกายของผม
พอผมตั้งสติได้ผมก็รีบผลักเขาออกแล้วหันหน้าที่ร้อนๆของผมไปทางอื่น
"หึครั้งแรกสิน่ะเมียจ๋า"
"หุปปาก"
"โอ๋ๆๆ"
อีดำทำท่าทางจะมาปลอบผมผมเลยหันไปมองตาขวาง
"หุปปากไปฉันจะกลับบ้าน"
"จ้ะเมียย"
อีดำรีบออกรถไปส่งผมทันทีทำไมผมไม่ขัดขืนอีดำน้าาาเห้อออทำไมต้องใจเต้นแรงด้วยฟ่ะไม่น้าาาาาา
ความคิดเห็น