คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่17
-ที่ทะเล-
"หิ้วววววถึงทะเลแล้วโว้ยอ๊ากกกไอ้ดีโอไอ้แทมเล่นน้ำทะเลกันเว้ยยยยย"
แบคฮยอนวิ่งกระชากแขนผมกับดีโอไปที่ทะเล
"เดี๋ยวอีดอกกกเปลี่ยนชุดก่อนน"
ผมรั้งแบคฮยอนไว้
"เออหวะงั้นเอาของไปเก็บแล้วไปเปลี่ยนชุดกันเลสโกวววว"
แบคฮยอนคว้ากระเป๋าพร้อมกับผมและดีโอวิ่งเข้าที่ห้องพักทันที
-ผ่านไป5นาที-
ก็อก ก็อก ก็อก ก็อก ก็อก
"โอ๊ยอีเหี้ยแบคจะเคาะประตูห้องน้ำไรนักหนาวะะะะ"
ผมตะคอกด่าไอ้คนเคาะรัวๆผมกลัวประตูห้องน้ำเขาพังเพราะเพื่อนผมมันทำ
"ก็มึงช้าาากูอยากไปเล่นน้ำทะเลแล้ววว"
"ก็กูอายอ่ะมึง.."
"โอ๊ยยอายเหี้ยไรวะะะ"
เสียงดีโอด่าผมเข้ามา
"ก็..ก็พี่คีย์เขาเลือกชุดว่ายน้ำให้กูแบบว่า...เอ่อมันน่าอายอ่ะมึง!"
มันเป็นไงหนะเหรอก็..เสื้อเอวลอยขาวบางมีคำว่าOH!BOYพร้อมกับกางเกงขาสั้นสีดำคือแบบสั้นเกือบเห็นขอบกางเกงในกูล่ะ
"มึงจะออกไม่ออกห๊ะแทม"
แบคฮยอนตะโกนถามผมเลยจำใจยอมออกไป
แอด
"ออกมาแล้วหน่าาา"
"โห้อีแทมขามึงแม่งขาวสัส!"
ดีโอตาลุกวาวทันทีที่เห็นผม
"พ่องสิ"
ผมด่าตอกกลับเพราะความอาย
"ชุดที่พี่คีย์เลือกให้มึงแม่งใช้อ่อยผู้ชายออวะ555"
"แหม่อย่างกับของมึงกับดีโอไม่อ่อยว่างั้น?"
แบคฮยอนใส่เสื้อกล้ามคอกว้างตัวใหญ่ยาวถึงต้นเข่าแล้วใส่ขาสั้นสีแดงไว้ข้างในพร้อมกับที่คาดผม
สีดำส่วนดีโอใส่เสื้อคอวีลึกๆแล้วก็ใส่ขาสั้นสีเหลือง
"แทมกูว่าน่ะมึงทำผมทรงนี้จะเหมาะมาก"
แบคฮยอนตรงดิ่งมาหาผมแล้วทำทรงผมแอปเปิ้ลให้ผมโอ๊ยมันจะแบ๊วไปไหนวะ
"แบคมันแบ๊วไปมั้ยวะ"
"แทมินเลิกงานแต่งมึงกับพี่ไคแล้วมาหมั้นกับกูเถอะน่ะ"
ดีโอพูดก่อนจะทำปากจู๋มาทางผมผมเลยใช้ขายาวๆของผมยันมันไว้
"งี้แหละน่ารักไปเล่นทะเลกันนนน"
แบคฮยอนลากผมกับดีโอไปทันที
-ที่ชายหาด-
"เห้ยๆมึงดูคนนั้นดิน่ารักชิบหาย"
มีผู้ชายคนหนึ่งชี้มาทางผมพร้อมกับชมทำให้ผมหน้าขึ้นสี
"แหม่แทมมีผู้ชายมองมึงเต็มเลยรู้มั้ยยย"
ดีโอแซวผมผมเลยกระทุ้งซอกใส่มัน
"ตายแล้วแทมแท๊มมมทำไมน่ารักแบบนี้นร้าาา"
พี่คีย์วิ่งมาหาผมพร้อมกับจับตัวผมผมหมุนเพื่อดูชุด
"พี่คีย์อ่ะเลือกชุดอะไรให้ผมก็ไม่รู้น่าอายจะตาย"
"ไม่เห็นต้องอายเลยของดีเราต้องโชว์ปะๆที่เหลือเขารออยู่"
พี่คีย์ลากผมกับแบคและดีโอไปหาที่กลุ่มพวกเรา
"ทุกคน3คนนี้มาแล้ววว"
พี่คีย์ตะโกนเสียงทำให้ทุกคนหันมามองเป็นสายตาเดียวกัน
"เห้ยน้องแทมน่ารักจังน่ะครับพี่จีบตอนนี้ทันมั้ย555"
พี่คริสตะโกนแซวผมขึ้นมา
"ไม่ทันล่ะมึงน้องกูมีเจ้าของแล้ว"
พี่คีย์พูดขัดความคิดของคริสทันทีผมหันไปมองไคเล็กน้อยผมเห็นเขาทำหน้าอึ้งอยู่
"น้องแบคคคคอย่าแต่งตัวงี้สิพี่ชานหวงน่ะ!"
"พี่หูกางมาหวงไรผมอ่ะพี่ไม่ได้เป็นอะไรกับผมซะหน่อย"
"อยากเป็นตอนนี้เลยมั้ยจะได้อุ้มขึ้นห้อง"
"ไอ้หูกางโรคจิต!"
ผมขำให้กับคู่กัดของแบคฮยอนกับพี่ชานยอล
"ไคซอลลี่มาแล้วว"
ผมหันไปเห็นพี่ซอลลี่กับน้องนาอึนวิ่งมาพอดี
"พี่แทมของนาอึนแต่งตัวน่ารักจังเลยคร่าา"
น้องนาอึนวิ่งมากอดแขนผมทันที
น้องนาอึนใส่ชุดทูพีชสีชมพูรวบผมขึ้นส่วนซอลลี่ใส่บีกีนี่สีดำแล้วทำผมเป็นหางม้า
"เล่นวอลเลย์บอลกันมั้ยทุกคนเล่นก็ยกมือขึ้น"
พี่เลย์ตะโกนบอกทุกคน
พรึ่บ
ตอนนี้ที่มียกก็คือพี่คริสพี่เลย์พี่ลู่พี่ฮุนพี่ชานแบคดีโอพี่จงพี่คีย์พี่อนพี่ไคซอลลี่เทาแล้วก็ผม
เหตุผลที่คนอื่นไม่เล่น1.เหนื่อย
2.กลัวผิวเสีย=_=
ทีมของผมมีแบค พี่ชาน ผม ดีโอ พี่ลู่ พี่ฮุน
อีกทีมมีพี่จง พี่ไค พี่คีย์ พี่อน พี่เทา พี่ซอลลี่
พี่คริสเป็นกรรมการ
"เอาล่ะเริ่มเล่นได้"
สิ้นสุดเสียงประกาศพี่คริสผมที่เป็นคนส่งผมส่งไปให้พี่คีย์อย่างรุนแรง
ปึง!!!
"โห้วแทมแรงไปมั้ยวะ"
"..."
ที่ผมส่งให้พี่คีย์แรงๆเพราะว่าเวลาผมเล่นกีฬาพวกนี้ผผมจะเล่นแบบลืมสติไปเลยจะเล่นแรงพี่คีย์รู้ก็เลยไม่ได้ว่าอะไร
แต่ที่ผมเลือกที่จะส่งให้พี่คีย์ก่อนเพราะกลัวว่ามันจะแรงไปพี่คีย์ที่รู้รีบวิ่งไปรับแล้วส่งมาฝั่งผมแบคฮยอนวิ่งไปรับแล้วส่งไปให้ไค
ปึง
ไคส่งมาให้พี่ชาน
ปึง
พี่ชานส่งให้ซอลลี่
พอซอลลี่จะตบบอลก็บอกกับผมว่า
"อุ๊ยแทมินดูนั้นสิ"
ผมหันไปมองตามที่พี่ซอลบอก
ปึง!!!!
พลั่ก!!
"โอ๊ยย!!"
พี่ซอลลี่อาศัยจังหวะที่ผมเผลอตบบอลใส่หน้าของผมอย่างแรง
"แทมิน!!"
ทุกคนอุทานเรียกผม
"นี้ยัยซอลลี่แกอยากตายมากใช่มั้ยห๊ะ!"
พี่คีย์ตรงเข้าไปจิกหัวซอลลี่
"โอ๊ยปล่อยฉัน่ะไอ้บ้าโอ๊ยปล่อยย"
"แทมินเป็นอะไรมากมั้ยเจ็บมากรึเปล่า"
ไคที่วิ่งมาหาผมพร้อมกับจับหน้าผมเพื่อดูว่าช้ำตรงไหนมั้ยด้วยสีหน้าเป็นห่วงผมมากผม..ผมคงหายโกธรเขาแล้วแหละ
แต่ผมจะโกธรยัยป้านั้นแทนล่ะ
"พี่แทมินโอเคมั้ยค่ะ"
น้องนาอึนวิ่งหน้าตาตื่นมาหาผม
"ไคค่ะช่วยซอลลี่ด้วยค่ะอีนี้จะตบซอล"
พี่ซอลลี่พูดแล้วพยายามแกะมือพี่คีย์ออกจากหัว
"ไม่เป็นไรชั่งมันเถอะ"
ผมปัดมือของนาอึนกับไคออก
"เห้ยป้าซอลลี่คือผมทนป้ามานานแล้วไงว่าจะไม่โกธรล่ะน่ะ"
พี่ซอลลี่ทำหน้าลอยหน้าลอยตาไม่สนใจในสิ่งที่ผมพูด
"ทั้งยอมให้โดนตบยอมให้หัวใจมันเจ็บมาแข่งกันป่าววะห๊ะอีแก่!"
ผมลุกชึ้นยืนชี้ห้าซอลลี่มี่ทำหน้าโกธรจัดใส่แต่ทุกคนกลับทำหน้าช็อก
"กริ๊ดดดนี้แกกล้าเรียกฉันว่าอีแก่เหรอย่ะ"
"ทำไมผมจะไม่กล้าวะที่พี่ซอลลี่ยังกล้าทำร้ายผมทำไมผมจะไม่กล้าทำร้ายพี่กลับบ้างล่ะ"
"ได้อีเด็กบ้าแกท้าผิดคนแล้วฉันเคยเป็นแชมป์วอลเลย์บอลเก่าน่ะย่ะ"
เหอะๆทำเป็นอวด- -
"แล้วยังไงผม ไม่ กลัว"
"เหอะได้"
-10นาทีผ่านไป-
หลังจากทีี่ผมและพี่ซอลลี่ต่างก็วอร์มร่างกายเพื่อการแข่งขัน
"เอาล่ะแข่งครั้งนี้ครั้งเดียวน่ะใครได้5แต้มก่อนคนนั้นชนะถ้าผมชนะพี่กับนาอึนต้องกลับไปแล้วผมจะไม่ยกเลิกการแต่งงานของไคและผมแต่ถ้าผมแพ้ผมจะ
ยกเลิกการแต่งงานของผมกับไคแล้วให้ไคเป็นแฟนกับพี่แล้วผมจะย้ายโรงเรียนออกจากชีวิตของไคและพี่ตลอดชีวิตโอเคมั้ยพี่ซอลลี่"
ผมอธิบายกติกาให้พี่ซอลลี่ฟัง
"ไม่ได้น่ะแทมิน"
ไคมาจับมือผมแน่น
แต่ผมก็ไม่สน
"ได้แฟร์ๆทั้งคู่ดีนิ"
"ไปยืนฝั่งตัวเองได้แล้ว"
พี่คีย์ตะโกน
"แทมินเป็นคนส่งเริ่มได้!!!!"
-มาดูกันว่าแทมินหรือซอลลี่ที่จะชนะแล้วใครจะได้เป็นตัวจริงของไคกันแน่น่ะโถ่วอีไคสถานการณ์ขนาดนี้แล้วยังอยู่เฉยๆคนเขียนอยากบีบคอตัวเอง
มากเลยคร้าบบบ-
ความคิดเห็น