คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่15
"ขอโทษน่ะนี้เมียกูอย่ามาแย่งของชาวบ้านสิวะ"
สิ้นสุดเสียงประกาศนั้นทำให้คนที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองกันหมด=[]=
"ห๊ะเมีย"
มุนคยองพูดอย่างตกใจก่อนที่จะมองผมที่กำลังทำหน้าตกใจ
"นี้ไคนายพูดอะไรออกไปห๊ะ"
ผมรีบหันขวับไปฟาดไคทันที
"เอ้าก็พูดความจริงไงผิดตรงไหน"
ไคทำลอยหน้าลอยตาใส่ผม
"ไค!"
ผมหันไปมองก่อนจะเห็นซอลลี่เดินกระทืบเท้าตรงดิ่งมาหาไค
"เรายังไม่ได้แต่งงานกันและคนที่นายจะแต่งงานจริงก็เดินมานั้นแล้วไง"
ผมชี้ไปทางซอลลี่ที่เดินมาเกาะแขนไคพร้อมมองหน้าผมอย่างไม่เป็นมิตร
"แทมินข้อแรกน่ะใช่เรายังไม่ได้แต่งงานแต่กำลังแต่งตอนนายจบม.6ข้อสองคนที่ฉันจะแต่งด้วยไม่ใช่ซอลลี่แต่เป็นนาย!"
ไคแกะมือที่ซออลลี่กอดพร้อมจับไหล่ผมแล้วสบตากับผมตรงๆ
"ไม่ได้น่ะ!"
สองเสียงดังขึ้นจากมุนคยองและซอลลี่
"แทมินจะต้องเป็นของกูไม่ใช่ของมึง"
มุนคยองชี้หน้าไคพร้อมพูดด้วยวาจาที่หยาบคาย
"ใช่และไคจะต้องเป็นของซอลลี่คนเดียวเท่านั้น"
ซอลลี่มองหน้าอย่างกับจะฆ่าผมให้ได้
"น่ารำคาญชะมัดเอาเป็นว่าผมไม่ใช่ของซอลลี่และกูไม่มีทางยกแทมินให้มึงหรอกไอ้เวร"
พลั่ก!
ไคพูดก่อนชกเข้าที่หน้าของมุนคยองอย่างรวดเร็ว
"โอ๊ย!"
"กริ๊ด!"
"เห้ย!ไคนายไปต่อยมุนคยองทำไม!?"
ไคมองผมด้วยตาที่โกธรจัด
"ทำไมเป็นห่วงมันรึไง"
"เปล่าแต่นายก็ไม่ควรทำใส่มุนคยองแบบนั้นน่ะ"
"เหอะชั่งมันเถอะน่าาแต่ถ้านายมาเจอมันอีกฉันจะฆ่าข้อหามายุ่งเมียคนอื่น!"
ไคไม่พูดเปล่ารีบอุ้มผมขึ้นห้องทันทีแต่ก็มีเสียงหนึ่งดังตามมาทำให้ไคโมโหมากกว่าเดิม
"แทมินฉันจะเอานายกลับคืนมาเป็นของฉันให้ได้!"
เห้อวอนซะแล้วมุนคยองเอ้ยยยยยย
ปึง!!!
ตุบ!
"โอ๊ยเจ็บน่ะ!"
ไคโยนผมลงบนเตียงแล้วรีบตามมาคร่อมผมทันที
"นี้นายคิดจะทำอะไรเนี่ยไค"
"ก็ทำแบบที่นายคิดไง"
"นี้นาย!!อืออ!!!"
ไคจู่โจมโดยการก้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็วและประกบปากผมทันทีที่ผมอ้าปากทำให้ลิ้นของเขาสามารถเข้ามา
หาความหวานในโพรงปากของผมอย่างอ่อนโยนทำให้ผมเริ่มเคลิ้มแล้วปล่อยให้เขาทำตามใจชอบพอผมเริ่มมีสติ
ก็ผลักเขาออกททันทีก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้นกับผม
"นี้นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย!"
ผมตะคอกถามไคทั้งที่เขายังคร่อมตัวผมอยู่
"ก็...หึงนะสิ"
ไคมองตาผมแล้วพูดด้วยเสียงแหบพร่า
"มะมันก็เรื่องของนายสิ"
ผมหลบสายตาที่ไคมองมาพร้อมกับหน้าร้อนๆของผม
"นายนนั้นมันเป็นใครตอบฉันมาแทมิน"
"ฉันไม่รู้จัก"
"ถ้าไม่รู้จักแล้วมันจะมาทวงนายคืนจากฉันได้ไงห๊ะ"
"ก็..ก็"
"ก็อะไรห๊ะตอบมา!"
ไคตะคอกถามผม
"ก็เขาเป็นแฟนเก่าฉันแล้วนายจะทำไมห๊ะ"
"หึแฟนเก่าเหรออยากลับไปหามันล่ะสิถึงขั้นให้มาหาถึงหน้าคอนโด"
ไคมองผมด้วยสายตาที่โกธร
"เขาอยู่คอนโดนี้ต่างหากล่ะอะไรของนายวะ"
"เหอะฉันน่าจะเชื่อที่ซอลลี่บอกน่ะนายมันมารยาของแท้เลยทั้งที่พ่อแม่ของเราทั้งคู่จะให้แต่งงานกันล่ะ
แต่นายกลับไม่พอหน้าด้านเอาแฟนเก่ามาอีกคนเสนียดสิ้นดี!"
พลั่ก
เพี๊ยะ!!!
ผมผลักไคออกแล้วตบทันทีไคหันมามองหน้าผมช้าๆแล้วตกใจที่อยู่ดีๆน้ำตาของผมมันก็ไหลออกมา
"แทมินฉันขอโทษ"
"หุปปากไปซะลาก่อนน่ะคิม จงอิน"
ผมรีบวิ่งออกจากห้องของไคพร้อมกับวิ่งลงไปล่างสุดของฉันพร้อมกับโบกแท็กซี่
"รอฉันก่อนแทมินรอเดี๋ยว"
ไควิ่งมาอย่างรวดเร็ว
"ไปที่xxxxครับออกรถเลยครับด่วนเลย"
ผมบอกให้เขารีบออกรถทันทีที่ไคมาถึง...
ผมได้แต่นั่งร้องไห้เพราะคำพูดทำร้ายจิตใจนั้นหึ่ย
นายก็เสนียดไม่ต่างกันหรอกคิม จงอินนายยังหน้าด้านพาผู้หญิงเข้าห้องแถมจูบกันกลางอย่างดูดดื่มต่อหน้าต่อตาผม
ฉันจะไม่มีวันให้ใจกับนายแล้วคิม จงอิน
-สงสารน้องแทมจริงๆมากอดน้องเดย์ได้น่ะพี่แทมน้องเดย์รักพี่แทมมากกว่าจงอินอีก//โดนจงอินตบ-
-นี้มันยังไม่ถึงกลางเรื่องเลยน่ะเนี่ยแต่ก็ใกล้กลางเรื่องล่ะ5555-
ความคิดเห็น