{FIC GOT7} Mirror - markbam

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 ผู้มาเยือนใหม่....

Chapter 3   ผู้มาเยือนใหม่....

 

 

 

(by MB9397)



 

 

                                      หลายวันที่ผ่านมานี้มาร์คเลือกที่จะนั่งทำงานที่บ้านที่จะไปที่ออฟฟิศอย่างที่เคยไปเพราะเขาไม่สบาย  แจ็คสันมาเยี่ยมมาร์คแทบทุกเย็น อาการของมาร์คไม่ดีขึ้นจนทำให้แจ็คสันกังวลอยู่ไม่น้อย ทุกๆวันมาร์คปวดศีรษะจนแทบลุกไปไหนมาไหนเองไม่ได้ เขาไม่สามารถพูดคุยกับบุคคลในกระจกได้ทุกวันเหมือนเก่า ทุกครั้งในขณะที่มาร์คหลับเขามักจะฝันถึงแบมแบมตลอด ในฝันเขาพบแต่ความหนาวเหน็บ มองเห็นแบมแบมที่ร้องโอดโอยเพราะความทรมานอะไรสักอย่าง มาร์คไม่สามารถช่วยแบมแบมได้... ใช่ มาร์คพยายามหาทางช่วยแต่ก็ทำไม่ได้ 

 

 

 

                "มึง.. จินยองกลับมาแล้วนะ  แต่กลับมาครั้งนี้ดูมีเหตุผลที่จะกลับมามั้ง  ทั้งๆที่บอกว่าจะไม่กลับมาแล้วด้วยซ้ำ แปลกเนอะว่ามั้ย"  มาร์คอยากตอบแจ็คสันเหลือเกินว่าไม่แปลกหรอกที่จินยองจะกลับมา เขาเชื่อว่าจินยองรู้เรื่องแบมแบม จินยองมีสัมผัสพิเศษ จินยองสามารถสื่อสารกับจิตวิญญาณและสามารถมองเห็นสิ่งที่จะเกิดในอนาคตเร็วๆนี้ได้

 

 

 

                                     

                                      และนี่แหละคือสิ่งที่มาร์คเครียด... เขาไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของแบมแบม มาร์คไม่อยากให้ใครมารับรู้อะไรที่เกี่ยวข้องกับแบมแบม เขาไม่รู้และไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น เขากลัว.. กลัวว่าวันนึงเขาจะทำให้แบมแบมต้องจากไป แบมแบมมีความหวังที่จะกลับไปใช้ชีวิตอย่างที่เคยเป็น แต่มาร์คก็ไม่รู้ว่าเขาจะช่วยแบมแบมได้ยังไง เขาแค่รอคอยเพียงเวลาเพราะทุกๆวันการเปลี่ยนแปลงมักมีเสมอ

 

 

 

              "หรอวะ แล้วมึงบอกจินยองมั้ยว่ากูซื้อบ้านอยู่แล้ว"

 

 

 

              "เรียบร้อย จินยองบอกจะมาวันนี้ แต่ไม่รู้มาตอนไหนอ่--"

 

 

กริ๊งงงงงงง

 

 

 

                "อ่าวนั่นไง เดี๋ยวกูไปเปิดแปปนะ" มาร์คแทบอยากเอาหัวทุ่มลงเตียงก็ตอนนี้แหละ และอยากมากสุดคือการลากแจ็คสันมาตบหัวสักสามทีโทษฐานไม่บอกเขาล่วงหน้าให้เร็วกว่านี้ ไม่ใช่บอกเมื่อกี้!

 

 

 

               "Hi Mark! How are you ?" มาร์คยิ้มบางๆให้จินยองที่เอ่ยทักทายเขาตามภาษาบ้านเกิดของมาร์ค จินยองไปอยู่อังกฤษตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อนและยื่นคำขาดว่าจะไม่กลับมาบ้านเกิดที่เกาหลีอีก เหตุผลน่ะหรอ?... มาร์คคิดว่าถามอิมแจบอมเพื่อนเขาน่าจะรู้ดีสุด

 

 

              "ไอ้มาร์คมันป่วย"

 

 

              "ชื่อมาร์คหรอแจ็คกี้!" สรรพนามที่จินยองเรียกแจ็คสันทำให้มาร์คที่นั่งยิ้มๆอยู่ถึงกับหลุดขำออกมา แจ็คสันกับจินยองตีกันแบบนี้ทุกครั้งเลยก็ว่าได้ นับครั้งได้เลยถ้าสองคนนี้พูดดีกัน แจ็คสันเป็นคนอารมณ์ดี พูดมาก กวน-- ส่วนจินยองเป็นคนจริงจังกับทุกๆเรื่อง ใส่ใจและละเอียดอ่อนกับทุกๆอย่าง แต่หลังจาก'วันนั้น'จินยองก็เปลี่ยนไป จินยองเงียบขึ้น เก็บตัวและไปต่างประเทศในที่สุด

 

 

              "พอๆ มาหาฉันหรือมาต่อยกันห้ะ? แจ็คมึงเอายาให้กูหน่อยดิ บนห้องอ่ะ" ทุกครั้งที่แจ็คสันได้ยินคำว่า'บนห้อง'ของมาร์ค เขาไม่มีความสุขทุกครั้ง แจ็คสันรู้สึกตั้งนานแล้ว.. รู้สึกตั้งแต่มาร์คให้มาดูบ้านเป็นเพื่อนก่อนซื้อแล้วด้วยซ้ำ 

 

 

              "เดี๋ยวฉันขึ้นไปเอง นายน่าจะรู้นะมาร์คว่าเรามาเพราะเหตุผลอะไร นายกำลังเอาตัวเข้าไปเสี่ยงกับอันตรายนะรู้ตัวบ้างมั้ย ไป.. ไปด้วยกัน ฉันอยากเห็น.. ส่วนนายแจ็คสัน นายจะอยู่ข้างล่างก็ได้นะ สีหน้านายดูไม่อยากขึ้นยังไงไม่รู้" มาร์คบอกแล้วว่าจินยองรู้.. และยิ่งจินยองพูดแบบนี้แจ็คสันยิ่งกลัว จินยองกำลังพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าบ้านหลังนี้มีใครอยู่ด้วยนอกจากพวกเขา... นั่นแหละคือความลับที่มาร์คไม่บอกแจ็คสัน มาร์ครู้ว่าแจ็คสันรู้สึกได้ เพราะท่าทางของแจ็คสันบอกเขาได้ชัดมาก แต่เขาไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของแบมมาก ถ้าวันนึงแจ็คสันเกิดกลัวแล้วพาใครมาทำร้ายแบมล่ะ?! มาร์คจะทำไง.... มาร์ครู้ว่าแจ็คสันไม่ใช่คนแบบนั้นแต่ความกลัวมันไม่สามารถห้ามใครได้จริงๆอันนี้มาร์คเข้าใจ

 

 

 

 

                                  เมื่อขึ้นมาบนชั้นสองของตัวบ้าน จินยองมองไปรอบๆดวยสายตาที่เรียบนิ่งและไปสะดุดเข้าที่ภาพวาดที่ติดบนผนังภาพหนึ่ง ภาพนั้นเป็นภาพที่รู้สึกว่ามันเหมือนจะสื่ออะไรสักอย่างแต่มาร์คก็เลิกใส่ใจมันไปแล้วเพราะเขาใส่ใจเด็กในกระจกนั่นมากกว่า

 

 

 

             "ภาพนี้มัน!!! " จินยองพูดขึ้นด้วยท่าทีตกใจ ขาเรียวทรุดลงไปกับพื้นตรงนั้นแทบจะทันที... 

 

 

             "เป็นอะไรจินยอง! มีอะไรหรอ?!"

 

 

             "มาร์คนาย.. นายไปเอาภาพนี้มาจากไหน นายซื้อมันมาหรอ?!!" มาร์คประคองจินยองขึ้น เขาว่าจินยองควรจะได้พัก.. ภาพวาดนั่น... อย่างนั้นหรอ?

 

 

 

             "ค่อยๆเล่านะจินยอง ภาพนั้นมีอะไร? ทำไมนายถึงตกใจขนาดนั้น ฉันไม่ได้ซื้อมันมาหรอก.. มันอยู่ในบ้านนี้ต่างหาก ภาพมันดูหน้ากลัวดีนะ.. ดูสิ ให้ความรู้สึกที่อ้างว้างชะมัด" มาร์คเลือกที่จะให้ความเห็นลงไปที่ภาพเพิ่มลงไปด้วย ใช่! นั่นคือความรู้สึกของเขา มาร์ครู้สึกถึงความอ้างว้างและเดียวดาย

 

 

 

             "ฉัน..ฉันเห็นมันในฝัน.. ฉันเห็นคน.. คนมากมายกำลังมีความสุข แต่มีอยู่คนนึง.. เธอเป็นผู้หญิงที่สวยสง่า แต่ใบหน้าเธอทุกข์เหลือเกิน เธอวาดภาพนี้และ... เธอ... เธอ... ฉันจำไม่ได้แล้ว ฉัน.. ฉันขอกลับก่อนนะ! แล้วฉันจะมาใหม่วันพรุ่งนี้... คืนนี้ให้แจ็คสันนอนเป็นเพื่อนนายนะ ฉันไปล่ะ!" จินยองลุกขึ้นแลละวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วด้วยท่าทีลุกลนและกลัวอะไรบางอย่าง.. มาร์คไม่เคยเห็นจินยองเป็นแบบนี้เลยสักครั้ง นี่คือครั้งแรกที่มาร์คเห็นจินยองในอาการแบบนี้

 

 

 

 

              "ขอโทษนะมาร์ค.. ขอเวลาให้ฉันพร้อม.. ขอให้ฉันเจอคนนั้นที่เขาอยู่กับมาร์ค ฉันอยากรู้ว่าทำไมต้องเป็นเขา.. แค่นั้น"




TALK :


ฮาโหลลลมีใครรออยู่มั้ย555ขอโทษน้าที่หายไปนานมากกก ช่วงนี้เราจะสอบแล้วToT จะพยายามมาต่อให้เร็วสุดนะค้า ไม่รู้จะมีคนรออ่านฟิคแปลกๆเรื่องนี้มั้ย-.-5555

ขอบคุณคนเม้น คนเฟบทุกคนนะคะ เราจะพยายามแต่งให้ไม่ดราม่าโน้ะ.. ช่วงนี้อากาศไม่ค่อยดียังไงก็ดูแลตัวเองกันด้วยนะฮับกิ้บกิ้ว เลิ้บยูวววบะบุยย

G  MINOR