{FIC GOT7} Mirror - markbam

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 การพบเจอ...

Chapter1  การพบเจอ...

 

 

 

 

            "ครับงั้นก็จบเพียงเท่านี้ ขอบคุณทุกท่านมากครับ" ชายหนุ่มพูดปิดการประชุม สายตาคมเหลือบมองคนที่จ้องมาทางตัวเขาเองอยู่นานตั้งแต่เริ่มต้นของการประชุม

 

           
           "มึงไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า" ในที่สุดมาร์คก็เอ่ยปากถามแจ็คสันไป มาร์คไม่ชอบเวลาที่เพื่อนเขามีเรื่องไม่สบายใจแต่ไม่ยอมพูดเอาแต่เงียบ บางทีมาร์คก็อยากถามตั้งแต่เช้าของวันนั้น..

 

           
           "มาร์คกูว่ามึงย้ายบ้านเหอะว่ะ กูรู้สึกว่าบ้านนั้นมันยังไงไม่รู้อ่ะแปลกๆ เหมือนมีใครจ้องมองอยู่ตลอดเวลา จริงๆนะเว้ยไอ้มาร์คกูรู้สึกจริงๆ กูไม่ได้แกล้งกูมั่นใจว่ากูไม่ได้ประสาท" แจ็คสันพูดพร้อมถอนหายใจออกมา ใช่ว่าเรื่องนี้มาร์คจะไม่เข้าใจแจ็คสันเพราะแจ็คสันไม่เคยเป็นแบบนี้ ตั้งแต่วันนั้นวันที่แจ็คสันและแจบอมไปนอนที่บ้านของมาร์ค แจ็คสันกับแจบอมดูแปลกไปซึ่งนั่นมาร์คก็ดูออก เพื่อนสนิททั้งสองคนของเขาที่เป็นคนร่าเริง เฮฮาอยู่ด้วยแล้วเขาสบายใจกลับกลายเป็นว่านิ่งเงียบและรีบกลับบ้านของตัวเองกันไปในรุ่งขึ้นของอีกวัน

 

           
           มาร์คไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของเขา มาร์คไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้นกับบ้านที่เขาอยู่เวลามีคนอื่นไปที่บ้านเพราะเวลาเขาอยู่คนเดียวเขามักจะนั่งทำงานจนไม่ได้สนใจอะไรเสมอ แม้แต่ความรู้สึกของเขา.. ความรู้สึกที่แปลกๆ รู้สึกว่าเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว...

 

           
           "มึงอาจจะเครียดเรื่องงานนะแจ็ค ไม่เป็นไรหรอกกูอยู่ได้" มาร์คตอบพร้อมรอยยิ้มเพื่อความสบายใจของแจ็คสัน

 

           
           "กูอาจจะแค่รู้สึกไปเอง เฮ้อ.. เออแล้วนี่มึงจะไปไหนต่ออ่ะ นี่ก็มืดแล้วด้วย" แจ็คสันส่ายหัวให้กับความกลัวไม่เข้าท่าของตัวเขาเองถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึก

 

           
           "กลับบ้านว่ะ อยู่จะอาทิตย์แล้วยังไม่ได้จัดของเลยแล้วมึงอ่ะจะไปไหน" ไม่รู้ว่าทำไมมาร์คตอบแจ็คสันไปแบบนั้น มาร์คไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเขาจะตอบไปแบบนั้นทำไม ในเมื่อของในห้องก็จัดเรียบร้อยแล้วจะเหลือก็แต่กระจกบานใหญ่นั่นที่มาร์คยังไม่ได้ดึงผ้าคลุมสีดำออกแค่นั้น.. มาร์คไม่เข้าใจตัวเอง.. ใช่ ตั้งแต่เขาย้ายไปบ้านหลังนั้น มาร์คกลับบ้านเร็วทุกวัน จิตใต้สำนึกของเขาทำให้เขารู้สึกว่าเหมือนมีคนรออยู่ที่บ้านแต่กลับไปแล้วก็ไม่พบใคร มาร์คอยากมองเรื่องนี้ว่าไร้สาระอีกเช่นกันแต่มันก็ทำให้เขาคิดแบบนั้นไม่ได้

 

           
             "กูก็กลับบ้านสิครับคุณชายยย บ้านยองแจ!" จบประโยคนั้นหวัง แจ็คสันก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นก่อนขอตัวไปบ้านชเว ยองแจ มาร์คได้แต่ยิ้มบางๆให้กับความปัญญาอ่อนของเพื่อนเขาที่เมื่อครู่ก่อนพึ่งจะเครียดไป แต่นั่นก็ดีอย่างที่หวังแจ็คสันหายเครียดเพราะเขาก็ไม่อยากให้เพื่อนสนิทเครียดเพราะตัวเขาไปมากกว่านี้

 

 

           
             รถคันหรูเคลื่อนตัวออกจากอาคารจอดรถและมุ่งตรงไปที่บ้าน สิ่งที่อยู่ในความคิดของมาร์คมาตลอดทางกลับบ้านคือคำพูดของแจ็คสัน บางทีเขาอาจจะคิดมากเกินไป ตัวเขาเองก็ไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว มาร์คคิดว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด จะดีหรือร้ายนั่นคือสิ่งที่มาร์คต้องผ่านมันไปให้ได้... แต่นั่นเขาก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่าอะไรคือสิ่งที่รอเขาอยู่ ความฝันที่เขาฝันมาตลอด ความฝันที่ห่างไกลมันเหมือนว่าจะใกล้เข้ามาทุกที ทุกครั้งที่เขาฝันภาพของสิ่งๆนั้นเคลื่อนเข้ามาใกล้เขาทุกที ลองนึกย้อนกลับไปวันแรกที่เขาฝันมันเป็นแค่ภาพลางๆและคำพูดที่ไม่ได้ชัดมากนัก แต่นับวันมันยิ่งเข้ามาใกล้เขาทุกที มาร์คคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระแต่สมองของเขาสั่งให้เขาคิดว่านั่นไม่ใช่เรื่องสาระ มันเหมือนเป็นลางบอกเหตุว่าจะเกิดอะไรข้างหน้าในอนาคตที่เขาต้องพบเจอ

 

 

           
           มาร์คเดินเข้าบ้านพร้อมกับความคิดที่อยู่ในสมองเขามาตลอดการเดินทางกลับบ้าน หรือว่าบางทีมาร์คอาจจะต้องไปพบหมอดูหรือจิตแพทย์สักหน่อย หมอดูที่มาร์คคิดว่าไร้สาระแต่บางทีอาจจะให้คำตอบกับอนาคตเข้าได้บ้าง มาร์คส่ายหัวพร้อมยิ้มเล็กๆให้กับความคิดที่ติดตลกของตัวเอง เพราะตัวเขาเองก็ไม่ใช่คนคิดมากอะไร มาร์คมองเรื่องพวกนี้ว่ามันแปลกซะมากกว่า

 

         
            มาร์คเดินเข้ามาในห้องบรรยากาศอึมครึมเริ่มกลับมาอีกครั้ง ร่างสูงเดินไปยังหน้ากระจกบานใหญ่ที่มีผ้าคลุมสีดำคลุมไว้และดึงผ้าออกมา ทันทีที่เขาดึงออกมานั้นควันสีขาวลอยคลุ้งเต็มห้อง

 

         
            "เฮ่ย!!!!" มาร์คตะโกนลั่น เขาพยายามที่จะขยับขาเพื่อวิ่งออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล ขาของมาร์คขยับไม่ได้มันเหมือนมีแรงอะไรมาดึงไว้อย่างนั้น

 

         
            "นะ.. นาย!! นายเป็นใคร!!" ชายหนุ่มเบิกตากว้างเมื่อเห็นใครบางคนอยู่ในกระจก.. มาร์คมั่นใจว่าเด็กหนุ่มคนนั้นไม่ได้อยู่ด้านหลังของเขาและเงาสะท้อนเข้ากระจกอย่างแน่นอน

 

 

  "คุณ! คุณเห็นแบมแล้ว เฮ้!อย่าพึ่งหลับไป คุณ!คุณครับ! คุณ!"...

 

G  MINOR


 

TBC.

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมากๆนะค้า ขอบคุณที่เม้นและกดเฟบทุกคนน้า>< มีคนอ่านเราก็ดีใจแล้ว มีคำผิดตรงไหนบอกเราได้นะคะจะแก้ให้ค่ารักคนอ่านทุกคนนจุ้ปๆ