คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : //001// เมื่อความซวยมาเยือน
“เฮ้ยย!!!พวกแกเอ๊ย!!เกิดเรื่องใหญ่แล้วโว้ยยย!!”
โอ้ย...ทำไมยัยบ้านี่ชอบส่งเสียงหนวกหูอยู่เรื่อย...ฉันเลื่อนสายตาจากถาดหลุมตรงหน้าไปมองหน้ายัยฟ้าเพื่อนสนิทคนนึงที่วิ่งมาที่โต๊ะอาหารอย่างรวดเร็ว
“อะไรของแกวะ?? ส่งเสียงเอะอะโวยวายกวนชาวบ้านเขา” ชีสที่พึ่งเงยหน้าจากถาดหลุมหันไปถามฟ้า
โอ๊ะ...ยัยนี่...อ้างคนอื่นไปทั่ว รบกวนเวลาเปิปของมันมากกว่าละมั้ง
“หะ...กะ...มะ...ฉันไป...หะ...พะ...”
“โอ้ย!หยุดๆๆๆ ฟังไม่รู้เรื่อง เอาใหม่นะฟ้า แกนั่งลง แล้วกินน้ำก่อน เอ้า!” ฉันยื่นแก้วน้ำให้ยัยนั่น
สงสัยยัยฟ้าคงจะหิวน้ำมากเพราะมันกระดกรวดเดียวหมดแก้วเลย ยัยนี่น่ากลัวจริงๆ ฉันเคยเห็นตอนที่ยัยนี่แทะขาเป็ด ...สงสารเป็ดตัวนั้นจริงๆ...ถึงมันจะตายไปแล้วก็เถอะ
“อ่ะ...สรุปแกมีอะไรเล่ามาได้แล้ว ลุ้นนะเว้ย” จูนหันหน้าไปถามฟ้าหลังจากที่ฟ้าวางแก้วลงบนโต๊ะ
ฟ้าหันมามองหน้าพวกเราทุกคนสลับไปมาแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“พวกแกฟังแล้วอย่าช้อกนะ...ฉันว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแหะ...”
“นิ...แล้วตกลงแกจะเล่าได้รึยังน่ะห๊ะ...? นี่ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ” ฉันละเบื่อจริงๆไอ้พวกชอบทำให้คนอื่นอยากรู้แล้วไม่เล่าสักทีเนี่ย...เฮ้อ...
“โอเคๆ...คืองี้...ตะกี้เนี้ยฉันไปห้องพักอาจารย์มาเพราะว่าฉันต้องไปส่งรายงานการประชุม แล้วพอฉันตรงไปที่โต๊ะอ.เจอาร์ (ย่อมาจากจำรูลค่ะ) ฉันก็ดันไปเห็น...แต้น แต๊น แต๊น!!!”
ยัยบ้าเอ้ย...พวกเราอุตส่าห์ตั้งใจฟัง ทำเสียบรรยากาศหมดเลยวุ้ย - -*
“...ฉันชักจะเดือดละนะ? จะเล่าต่อมั้ยเนี่ย??”
ฉันหันไปมองหน้าไอ้เรย์อย่างหวาดพอมันพูดจบ ไอ้นี่...ถึงทีจะเล่นบทโหดแล้วฉันก็แพ้กราวรูดเลยแหะ
“โอเคๆ โทษที แหมพวกแกเนี่ยไม่มีอารมณ์ขันเลยนะ โถ่เอ้ย!ฉันอุตส่าทำให้พวกแกกดดันกันน้อยลง จะได้ไม่เครียดมากกับเรื่องที่ฉันกำลังจะบอกอ่ะ”
“...ถ้าแกยังไม่เล่าต่อ คนที่เครียดที่สุดจะต้องเป็นแกนะไอ้ฟ้า”
ฉันเสียวสันหลังวาบเลยแหะพอไอ้เรย์พูดจบ -.- ...ไอ้บ้าเนี่ยกล้ามีคนมาจีบได้ไงฟะ สงสารไอ้คนพวกนั้นจริงๆเล้ย
“อ่ะๆ...แล้วทีนี้ฉันก็ดันไปทำแก้วน้ำของอ.เจอาร์หกว่ะ แต่โชคดีเพราะน้ำมันเป็นน้ำเปล่า ฉันเลยรีบวิ่งไปหยิบผ้ามาแล้วพอกำลังจะเช็ดฉันก็เลยเหลือบไปเห็นซองใส่เอกสารที่มันเขียนข้างหน้าซองว่า ‘ลับสุดยอด’”
ฉันเห็นทุกคนขมวดคิ้วกันเป็นปม รวมทั้งตัวฉันด้วย ลับสุดยอดอะไรหว่า...
ฟ้าหยุดเล่าแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม แต่มันคงเห็นสายตาของเพื่อนๆที่เชือดเฉือนมันตลอดเวลา มันเลยรีบวางแก้วน้ำแล้วเล่าต่อ
“พอฉันอ่านดูนะฉันแทบจะเป็นลมตรงนั้นเลย มันเป็นอะไรที่แย่มากๆ...”
ฟ้าหน้าหมองลงไปถนัดตา แต่แล้วยัยนั่นก็ค่อยๆคลี่ยิ้มบางเมื่อเห็นเพื่อนๆตีสีหน้ากังวล เพราะปกติฟ้ามักจะเป็นคนที่ร่าเริงเสมอ ทำให้ทุกคนรู้สึกได้ว่าเรื่องที่มันจะพูดคราวนี้คอขาดบาดตายจริงๆ
“พวกแกต้องขอบคุณเสน่ห์ของฉันนะ เพราะมันทำให้ฉันได้ไอ้สิ่งนี้มายังไงล่ะ!”
ฟ้าชูแผ่นกระดาษสองแผ่นที่ทับกันอยู่แล้วถูกพับให้เล็กจนสามารถยัดใส่กระเป๋าได้ขึ้นมา พวกเราต่างคนต่างตาโพลงกันเป็นแถว แล้วคนที่มือไวที่สุดก็รีบฉกมันไปอ่าน ....ไอ้ไหมเล็ก....
“ฉันดันไปเจอไอ้อ.ที่ชอบแอ้มเด็กอ่ะ ที่สอนพละ ตอนที่ฉันกำลังจะซีลอกค์ไอ้แผ่นนี้ ฉันก็เลยโปรยเสน่ห์ไปนิดหน่อย”
ฉันเชื่อว่าตอนนี้ทุกคนคงไม่มีใครสนใจยัยฟ้าแล้ว เพราะสายตาของทุกคนจับจ้องอยู่บนกระดาษทั้งสองแผ่นนั้น
เรียน ท่านรองศาสตราจารย์จำรูล ไพศาล
รองอาจารย์ใหญ่โรงเรียนพีซ คอมโพเชียน
ทางโรงเรียนสาขาใหญ่คอมโพเชียนได้มีการประชุมตกลงกันในเรื่องของหนี้สินจำนวนมหาศาลของโรงเรียนพีซ ออฟ คอมโพเชียน ทางเราได้ตกลงกันไว้ว่าหากในครึ่งปีนี้โรงเรียนพีซ ออฟ คอมโพเชียนไม่สามารถลบล้างหนี้สินออกไปได้ เราจะทำการยุบโรงเรียนนี้เสีย เพื่อกำจัดปัญหาการเสียผลประโยชน์ของโรงเรียนสาขาใหญ่คอมโพเชียน
ขณะนี้ทางเราได้ข้อมูลมาแล้วว่าโรงเรียนพีซ ออฟ คอมโพเชียนติดหนี้สินอยู่ทั้งหมด 98.63 ล้านบาท และทางเราหวังว่าผู้บริหารฝ่ายนั้นจะสามารถลบล้างหนี้สินได้ในเร็ววัน
จึงเรียนมาเพื่อให้ทราบ
ด้วยความเคารพอย่างสูง
ผู้บริหารโรงเรียนคอมโพเชียนสาขาใหญ่
ห๊า!!!!!!!!!!!!!ว่าไงนะ!!!!!!!!!!!!!
ยุบโรงเรียนงั้นเรอะ!!!!!!!!! งี่เง่าสิ้นดี!!! อ้ากๆ
ฉันหันไปมองหน้าเพื่อนแต่ละคนที่มีสีหน้าตกใจและซีดขาวไม่แพ้กัน
แง้~! แล้วหลังจากนี่ฉันจะไปซุกหัวเรียนที่ไหนกันละเนี่ย จบสิ้นแน่ๆชีวิตเอ้ย....นี่สุดท้ายแกจะต้องไปเลี้ยงควายกับเพื่อนๆหรอเนี่ย~~
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่าทุกคน
ยินดีที่รู้จักนะคะ
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่า
ขอบคุณค่า
ความคิดเห็น